Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Riraito & Daredevil

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Jep, Aaricia en ik dus kssssst♥

Ik: Haily Elisabeth Rèvera

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Leon d'Artagnan
Leon

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Sommige mensen zouden waarschijnlijk zeggen dat Leon gek was, dat hij aan de dood van zijn moeder en het alcoholistisch gedrag van zijn vader iets over had gehouden en dat hij een gevaar was voor andere mensen. Leon niet. Leon vond zichzelf, zoals veel psychopathisch, volkomen normaal. Oké, hij kende misschien niet zoveel medeleven als andere mensen, hij bond zich misschien niet zo snel aan mensen en vond het niet erg om te leven met consequenties, straffen of iets dergelijks, was niet gevoelig voor teleurstelling, berispingen, woede van andere mensen - maar hij was net als ieder ander een kind geweest, had geschommeld, was naar school geweest, had daar ruzie gemaakt, had relaties gehad en woonde in een doorsnee appartement in een wat gure buurt (hij kon als net afgestudeerde inmiddels dus ex-student immers niet echt beter betalen). Maar de doorsnee ex-student met een flatje en een jeugd ontvoerde geen mensen en sloot ze niet op in een aftandse leeg staande loods. Hij wist haar naam niet eens. Wist alleen dat haar rode haren door de war zaten en dat het hem weinig moeite had gekost haar op te tillen en het touw rond haar handen en voeten vast te maken en de tape over haar mond te plakken. Wat hij nu van plan was, wist hij eigenlijk niet. Hij was geen jongen van grootste plannen, hij was impulsief - al liet hij dit liever niet merken.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:

Hoe het precies gebeurd was, zou je haar niet aan haar moeten vragen. Haily had geen idee waarom hij haar meegenomen had en waar ze was, wist ze ook niet. Eigenlijk wist ze gewoon niets. Het enige wat ze zich nog herinnerde was dat ze hier vast zat. Helemaal vast door de knellende touwen en de tape om haar mond. Erg irritant. Haily pijnigde haar hersenen om erachter te komen hoe dit zo kon gebeuren, maar wist het niet. Had hij haar werkelijk gewoon van straat geplukt, vastgebonden en mee genomen? Iedereen zou zeggen dat ze gek geworden was, mits ze dit zou vertellen, maar het was de harde waarheid. En nu. Nu zat ze hier in een of andere loods, wist niet waar ze was en had pijn door de houding waarin ze zat. Haar hart klopte in haar keel, haar haren zaten door de war en de schrammen waren al op haar lichaam te vinden. Hoewel die schrammen niet door hem kwamen, maar door haarzelf. Had ze maar niet moeten proberen om die touwen los te krijgen. Wat best een normale reactie was, als je vastgebonden zat, maar dat maakte nu niet uit. Ze moest los zien te komen en ervandoor gaan, voor die man weer terug zou komen. Ze moest snel zijn.

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Leon had zijn plan niet helemaal uitgedacht, hij had geen lijst gemaakt met dit en dit wil ik doen, hij wist niet eens waarom hij dit precies deed. Waarom deden mensen überhaupt zulke dingen? Macht? Verveling? Een combinatie van beiden? In zijn ogen was het echter ook niet slecht of geen misdaad, dus het was niet nodig om alles te analyseren. Hij vond het ook niet per se leuk om te zien hoe dit meisje duidelijk enigszins angstig was, hij vond het meer... intrigerend Dat was misschien nog wel het beste woord. Hij was benieuwd naar wat ze zou doen - schreeuwen, gillen, proberen weg te komen waarschijnlijk. De reacties waren zo voorspelbaar, het waren de reacties die iedereen zou maken, die je zag in een typische horrorfilm of thriller (en voor deze reacties leende de locatie zich ook perfect! Het had de set van de clichematige film die hij zojuist had beschreven kunnen zijn, met het schimmige licht, de verroeste balken die het geheel overeind hielden en de verlaten sfeer). Het was normaal, natuurlijk was het normaal, maar hij hoopte altijd op iets speciaals.
De vraag was hoe ver hij wilde gaan voor deze "speciale" reactie. Wanneer het voor hem goed zou zijn, en hoe hij dit wilde bereiken. Maar, zoals al gezegd, daar dacht hij nog niet echt over na. Op dit moment hoorde hij iets vanuit de kamer waar ze zat - lag? stond? Wist hij veel! - en hij draaide zich als gestoken om en liep naar de deur, waarnaar hij even bleef staan. Haalde diep adem, alsof dit belangrijk was, alsof er heel veel vanaf hing - en opende de deur.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:

Het begon lichtelijk duidelijk te worden. Haily wist zeker dat Drew of Jake dit was, ze hadden waarschijnlijk iemand ingehuurd om dit met haar te doen en dan zouden ze dalijk lachend binnen komen en haar bevrijden. Allemaal heel logisch. Ja, zij had ook wel eens grappen met hen uitgehaald, maar dit was toch wel een grap van een ander niveau. Toch zou ze eens een hartig woordje met hen moeten spreken, want dit was niet leuk meer. Tuurlijk, drugs in iemands drankje doen of laxeermiddel kon nog wel als grap opgevat worden, maar dit was beangstigend en het deed pijn. Ze zouden ervanlangs krijgen.

Diep vanbinnen wist Haily heel goed dat het de jongens niet waren, ze hadden nooit zo'n goed opgezette grap kunnen bedenken. Bovendien waren ze daar veel te zachtaardig, de grappenmakers van het groepje waren Merí en Haily zelf, niet de jongens. Ook al zouden ze het willen, ze konden het niet. Te lief. Dat was ook waarom ze geliefd waren. Alleen moest Haily wel geloven dat het de jongens waren, anders werd dit alles alleen maar angstiger. Wat het werd, toen opeens een vreemde jongen de deur opende. Heel even, slechts voor een seconde, vergrootten haar ogen en daarna keek ze hem recht aan. Dwong hem, via haar ogen, haar los te maken.

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Leon was de kamer binnengestapt en naar haar toe gelopen. Had op zijn weg een stoel gepakt en zat er nu op, aangezien hij niet wilde staan maar zichzelf niet zou verlagen tot zitten op de grond. Ze keek hem recht aan maar hij had gezien hoe haar ogen even groter waren geworden. Ze was vast bang, hoewel ze dat probeerde te verbergen.
'Ik weet dat je probeert niet bang over te komen maar ik denk dat je dat wel bent. Zo zou ik nu de tape weg kunnen halen maar ik denk dat je dan gaat gillen of vervelende vragen gaat stellen, al kan dat ook door de pijn die het losscheuren zal veroorzaken komen.'
Leon had een heel kalme manier van praten en nu was daar niet anders in; zijn woorden waren weloverwogen, uitgesproken met een kalmte die op veel momenten haast misplaatst was. Soms was hij monotoon, alsof hij zichzelf zelfs verveelde. Of de wereld hem misschien wel verveelde. Wat waren er veel vragen, veel keuzes, veel dilemma's! Soms zaten ze hem allemaal dwars, soms geen van allen omdat hij dacht dat hij het toch wel wist. Het hele leven was een golfbeweging, of je dat nu wilde of niet.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het was maar heel even dat Haily haar ogen groter waren geworden, nu hield ze zich werkelijk kalm. De kalmte zelve. Nou eigenlijk niet, maar je kon het er misschien mee vergelijken. Hoopte ze. 'Ik weet dat je probeert niet bang over te komen maar ik denk dat je dat wel bent. Zo zou ik nu de tape weg kunnen halen maar ik denk dat je dan gaat gillen of vervelende vragen gaat stellen, al kan dat ook door de pijn die het losscheuren zal veroorzaken komen.'
Heel even trok ze een wenkbrauw naar hem op, waarna ze hem nog steeds doods aanstaarde. Alsof het haar allemaal niet uitmaakte wat hij deed. Bovendien, kon ze toch niets terug zeggen, dus wat zou ze moeten zeggen? Niets toch zeker? Nee, het kon niet. Wauw, wat een conclusies maakte ze in haar hoofd op dit moment, echt gewoon geweldig.
Haily draaide altijd een beetje door als dingen niet gingen zoals zij dat wilde, haar gedachtes gingen dan alle kanten op en de meest vreemde combinaties kwamen daaruit. Vroeger had ze zich een keertje afgevraagd hoe het hondenvoer zou smaken en in plaats van gewoon een brokje op te eten, had ze een bak voor de hond en eentje voor zichzelf neer gezet, om het letterlijk eruit te likken. Lekker was het niet, maar zo heel vies eigenlijk ook niet. Misschien moesten mensen ook eens proberen hoe...
Dit was het moment waarop Haily zichzelf weer tot de orde riep en opnieuw doods naar de man voor haar ging staren. Het was niet de juiste tijd om haar gedachtes alle kanten op te laten vliegen, heel eventjes moest ze die erbij houden, hoe moeilijk dat ook voor haar zou zijn.

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Hij probeerde niet voorzichtig te zijn, hij was nieuwsgierig. Gewoon nieuwsgierig. Misschien wel de basisreactie van elk mens, het oerinstinct, het verlangen naar nieuwe kennis. Al was dit niet per se nieuwe kennis, dit was meer... iets doen en maar zien wat gebeurd. Aan de ene kant was hij zo'n kalm, goed nadenkend persoon, aan de andere kant was hij te nieuwsgierig. Het verlegde zijn grenzen, maakte hem misschien wel gedachteloos.
Maar dit had hij natuurlijk al aangekondigd, dus zo gedachteloos was het niet dat hij met een ferme beweging het uiteinde van de tape vastpakte (het hoekje was enkele millimeters losgeraakt van haar wang) en deze lostrok, in één snelle beweging. Het kon nooit pijnloos zijn, hier was hij zeker van: de tape was van goede kwaliteit en plakte geweldig. De minieme seconden tussen het moment dat hij het lostrok en haar op dat moment nog onbekende reacties leken slopend. Waarom wilde hij zo graag weten wat ze zou doen? Wat dreef hem? Het waren vragen die hem ergerden, maar die hij strategischerwijs negeerde. Ze waren nu niet relevant, ze waren nu niet belangrijk.
Het stukje tape werd gegrepen door de zwaartekracht en hing nu enigszins opgekruld langs zijn hand. Hij had het nog steeds vast tussen duim en wijsvinger.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Eventjes, heel eventjes knarste ze met haar tanden toen hij het stukje tape van haar mond af trok en haar gezicht vertrok lichtjes, maar ze probeerde het zo min mogelijk te laten merken. Dat verdiende hij gewoon niet. 'Dankjewel, wat vriendelijk van je.' Haar stem was melodieus en vals. Een perfecte combinatie. Ook een combinatie waarmee je Haily heel goed kon beschrijven als ze duidelijk niet in haar hum was. En nu, was ze dat heel duidelijk niet. 'Kan je me dan gelijk vertellen wat je zo verschrikkelijk geil aan me vindt dat ik hier opgesloten zit, of ga je eerst een spelletje met me spelen en krijg ik het te weten vijf seconden voor ik doodga. Of is het om het doodgaan. Wat een theorieën allemaal, vind je ook niet?' Melodieus en vals. Vals en melodieus. Het was ook gewoon zo'n goede combinatie, ze hield van die combi en gebruikte hem dus ook zo vaak mogelijk. Altijd. Overal. Altijd en overal. Overal en altijd. Duidelijk? Ja, vast wel.
Toch, wist ze nu niet precies wat er verder ging gebeuren. Hij was aan zet. Eigenlijk was hij al de hele tijd aan zet, want zij zat vastgebonden en kon niets terug doen. Toch zou ze niet accepteren dat hij aan zet was. Blokkeer de zet, Haily. Blokkeer hem! Ja, hoe? Alles in haar schreeuwde dat ze iets moest doen, maar wat kon ze doen? Waarschijnlijk lag de oplossing zoals altijd weer voor het grijpen, alleen zag ze hem nog net niet.

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
Leon moest even hardop lachen en schudde lichtjes met zijn hoofd. 'Het wordt maar zo moeilijk als je het zelf wilt maken. Het spreekt voor zich dat ik je nu niet zomaar naar buiten laat lopen want je zou linea recta naar de politie gaan om te vertellen over die ene jongen met donkere krullen en donkere ogen en nog wat andere kenmerken, die je meenam naar een loods die stonk naar," - hij pauzeerde even om zelf te ruiken - 'roest? Een muffe geur in ieder geval, en daar heb ik geen zin in, dus wat ik nu zeg is enkel logisch. Dan rest de vraag, wat ga ik dan doen? Maar maak je geen zorgen; ik heb je niet van straat geplukt omdat ik zo'n zielig mannetje ben die zijn seksuele verlangens niet kan bevredigen en hiervoor dwang moet zoeken.' Tot dat niveau zou hij zich toch zeker niet verlagen. 'Maar zoals ik al zei, het wordt zo moeilijk als je het zelf wil maken.' Zijn stem was vele malen serieuzer geworden in de tussenperiode waarin hij voor de eerste en laatste keer deze zin uitsprak. De humor was verdwenen, zowel uit zijn stem als zijn gezicht. Hij was bloedserieus. Als dit een spel was, was het een zeer eenzijdige. Eentje waarin hij de volledige zeggingskracht had - hoewel hij deze dialoog vooralsnog ook prima vond. Al zouden de reacties na verloop van tijd vast voorspelbaar worden,zoals altijd gebeurt als je iets lang volhoudt. En tegen die tijd zou hij wel zien wat hij zou doen.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Het wordt maar zo moeilijk als je het zelf wilt maken. Het spreekt voor zich dat ik je nu niet zomaar naar buiten laat lopen want je zou linea recta naar de politie gaan om te vertellen over die ene jongen met donkere krullen en donkere ogen en nog wat andere kenmerken, die je meenam naar een loods die stonk naar, roest? Een muffe geur in ieder geval, en daar heb ik geen zin in, dus wat ik nu zeg is enkel logisch. Dan rest de vraag, wat ga ik dan doen? Maar maak je geen zorgen; ik heb je niet van straat geplukt omdat ik zo'n zielig mannetje ben die zijn seksuele verlangens niet kan bevredigen en hiervoor dwang moet zoeken. Maar zoals ik al zei, het wordt zo moeilijk als je het zelf wil maken.'
Nou en. Niet dat het haar wat uitmaakte. Oké misschien maakte het haar wel uit, maar ze gunde het hem niet om dat te zien. Wat had hij eigenlijk net gezegd? Ze wist het niet meer. Nee wacht, het ging erover dat hij haar niet zou laten gaan, toch? Haily probeerde verwoedt haar chaotische gedachtes te ordenen en kwam inderdaad tot die conclusie, ze zou niet wegkomen, maar hij zei ook niet wat hij nou precies van haar wilde. 'Ja, wat moet je dan.' Ze stelde de vraag, eigenlijk niet eens in vraagvorm. Ze gunde hem helemaal niets. Niets. Dus ook niet dat hij zou weten dat ze in feite heel erg nieuwsgierig was naar wat hij nu met haar ging doen. Vast en zeker ging ze het niet leuk vinden, maar dat zou ze dan wel weer merken. Was niet haar schuld. Zijn schuld. Zijn eigen schuld. O wacht, het kon zijn schuld niet zijn, want hij vond het zelf leuk, maar het was ook niet haar schuld. Oftewel, er viel niemand als schuldige aan te wijzen. Eigenlijk nog erger dan wel een schuldige te hebben.

Anoniem
Straatmuzikant

daredevil schreef:
En hij had niet eens een plan. Niet dat hij dit zou laten merken, natuurlijk. Het was mogelijk om veel verschillende facades op te houden en Leon had dit zijn hele leven gedaan. Gebaseerd op zijn uiterlijk zouden mensen misschien denken dat hij relatief grappig was; hij had krullen, donkere ogen met een lichte twinkeling erin. Was een lange, ietwat slungelige jongen. En grappig was hij voor veel mensen ook geweest, maar om nou te zeggen dat dat zijn bepalende karaktereigenschap was... nee. Bestond er überhaupt zoiets als een bepalende karaktereigenschap? Een ultieme eigenschap die iemand volledig definieerde die iemand perfect kon beschrijven. Nee, vast niet, daar waren mensen te gecompliceerd voor. Of dat dachten ze in ieder geval zelf - mensen hadden vaak de neiging zichzelf beter te zien dan dat ze daadwerkelijk waren, kenmerkend voor hun soort. Maar nog steeds niet bepalend.
Stel dat er wel zo iets zou zijn als één bepalende karaktereigenschap, wat zou die van haar dan zijn? Hij keek even naar haar gezicht. Ze leek zo zeker van haar eigen zaak, maar Leon geloofde heilig dat ze haar eigen angst enkel probeerde te onderdrukken. Iedereen zou bang zijn in haar situatie. Uiteindelijk wel. En was het uiteindelijke niet wat telde? Hoe iets was zonder alle schijnvertoningen, zonder de invloed van de normen en waarden van de samenleving, zonder de allesveranderende publieke mening? Hij was benieuwd, oh wat was hij nieuwsgierig. Echter, nu hij er bij nadacht, wist hij haar naam niet eens. 'Hoe heet je,' vroeg hij dan ook. Haar vraag of reactie had hij volkomen genegeerd - ze was niet in de positie om vragen te stellen, als je het hem vroeg, en hij was wel in de positie om antwoorden te weigeren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld