Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg~creepDoll

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Ik: meisje/Yasmine la Belle /18
jij: Jongen + begin

picture-cdn.wheretoget.it/i7qnwj-l-610x610-blouse-skater-skater+girl-blonde-model-skinny-leggings...

{option}

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William Charles -- 20
…*DEAD*!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!…..

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William

Het was al een aantal dagen geleden dat mijn vader was overleden, maar enkele maanden eerder was mijn moeder overleden. Allebei aan die stomme ziekte. Nu zat ik aan de grote tafel in de vergaderruimte en luisterde naar de hof mensen die van alles begonnen te roepen en nog door elkaar ook. Met een vuist bonkte ik op tafel en stond op. "Mijn hart gaat naar iemand anders uit, zeg het bal maar af." gromde ik half en verliet de zaal. Hier had ik al helemaal geen zin in. De laatste bal moest ik ook al iemand uit kiezen maar geen enkele prinses was naar mijn smaak. Een zucht verliet mijn mond toen ik door de lange hal liep. "Nu ik aan de hogere kant sta, kies ik met wie ik ga trouwen." mompelde ik tegen mij zelf en liep door naar de stallen, pakte de spullen om mijn paard op te zadelen. Meteen kwam de stalknecht naar mij toe en wilde het over nemen, meteen zei ik dat hij een dag vrij mocht nemen. De paarden stonden nu toch al in het weiland lekker te grazen. Met de spullen in mijn handen, liep ik richting het weiland en floot een bepaalt deuntje waardoor meteen het hoofd van mijn hengst omhoog schoot en naar mij toe kwam. Het was een prachtig bruin paard, deze had ik van mijn vader gekregen. Ook floot ik een ander deuntje en meteen kwam er een prachtige witte merrie aan gelopen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Een dag zoals elke dag was het weer. Het enige verschil was dat de koning enkele dagen geleden is overleden en zijn zoon dus een brouw moest hebben. Alle meisjes in het dorp hadden het over het grote bal om een bruid voor hem te vinden, maar alleen de rijkere onderons konden zich een jurk permitteren voor het bal. Daar hoor ik niet bij. Elke cent kunnen wij gebruiken voor medicijne. Voor mijn vader. Ik help hem in op de bank te gaan zitten en ruim dan de troep van mijn kleinere broertjes op die echt alles laten rondslingeren. Ik pak de was en neem de ton om de was in te doen. Buiten neem ik de emmers op en wandel ermee naar de waterput op het dorpsplein. Rustig wacht ik mijn beurt af in de rij aangezien er nog veel meer mensen zijn die water willen. Hier heen lopen met lege emmer is niets, met de volle terug is afzien. Wanneer het mijn beurt is vul ik ze en sleep ik de emmers terug naar huis en zet ze uitgeput voor de deur neer.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William

Nadat de twee paarden waren gekomen, zadelde ik ze beide op, stapte op mijn eigen hengst en spoorde deze aan en reed richting het dorp. Ik wist precies wie ik wilde hebben. Het meisje die meerdere male tegen mij aan was gebotst toen ik undercover was om te zien hoe het in het dorp was. Maar nu, nu reed ik in deze dure kleding. Ik haatte het eigenlijk, maar goed, het moest eenmaal om de scheiding goed te laten zien. Het liefst liep ik in de kleding van de burgers.
Toen ik eenmaal het dorp in reed, kreeg ik meteen ogen op mij gericht, ze wisten meteen waarom ik hier was. Een zucht kwam daarom ook over mijn lippen maar reed door richting het huisje waar ze woonde. Toen ik daar aan kwam, deed één van de twee kleinste open en ik vroeg waar het meisje was. Het kleine zei dat ze water aan het halen was en ik zei dat ik wel ging wachten.
Niet veel later zag ik haar aan komen lopen, rustig bleef ik staan en volgde haar bewegingen. Die emmer zat zeker vol. "Kan ik je helpen?" vroeg ik en liep naar haar toe met een glimlach.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik pak de emmers nog een laatste keer op en kijk op wanneer iemand tegen me praat. De prins! Ik kijk met grote ogen naar hem en zet de emmers terug neer. "Uhm,.... n-Neen het gaat wel." Zeg ik wat stotterend. Waarom praat iemand van zijn klasse tegen mij? "Bent u de weg kwijt of zoekt u iemand?" Vraag ik dan zo beleefd mogelijk nadat ik voor hem een buiging heb gemaakt. Ik zie mijn broertje op me af rennen en neem hem vast. "Paul rustig." Zeg ik tegen hem. "Dat is de prins!" Zegt die vol bewondering. "Excuseert u mij voor het gedrag van mijn broertje." Verontschuldig ik me met rode wangen. "Hij kijkt nogal op naar iemand van uw stand. " ik ga door mijn knieën en kijk hem aan. "Ga terug naar binnen schattie. Kijk of papa nog wat nodig heeft." Het is een manier om hem hier weg te krijgen. Hij knikt en rent het huis weer in.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

"Je hoeft niet te buigen, en het is niet erg. Is een was anders dan in het kasteel rond hangen. Dat word op ten duur heel saai." zei ik en bleef haar aan kijken. "Ik help graag, en zo ben ik je ook vaak tegen gekomen eerlijk gezegd." glimlachte ik "Toe." zei ik en wees naar de emmers. Als ze nog wat tegen haar broertje zei, glimlachte ik weer. Het was leuk om te zien hoe de dorps kinderen hier rond liepen. Dan kuchte ik en draaide mij om. "Ik heb een cadeau voor je." zei ik en floot de toon weer die ik gebruikte voor de witte merrie wat van verder op aan kwam lopen. De paarden had ik namelijk iets verder op gezet zodat de straat hier vrij bleef. Als de witte merrie naast mij stond, pakte ik de teugels en hielt die naar haar toe. "Misschien weet je wat dit betekend." glimlachte ik daarna weer. Meteen kwam de kleine jongen naar buiten gerend en stak meteen zijn hand uit naar de snuit van de merrie. De merrie liet haar hoofd wat zakken zodat hij zijn hand er op kon leggen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Dat kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen." Grinnik ik even op zijn woorden dat het saai kan worden. "Hoezo? Het hele dorp weet het normaal gezien meteen als iemand zo alsjeblieft hier ronddwaalt." Vertel ik verbaasd en vergeet dat ik onbeleefd was op dat moment. "Excuseer mij voor mijn taal." Verontschuldig ik me opnieuw. Wanneer die over een cadeau voor mij begint, trek ik een wenkbrauw omhoog. Waarom zou de prins een cadeau hebben voor mij? Er komt na het gefluit een prachtige, witte merrie naast de prins staan. Ik slik even. "U wilt dat ik met u trouw?" Vraag ik nog met grote ogen. Ik zie mijn andere broertje naar het paard lopen en nu komt mijn vader met steun van Paul buiten aan de deur staan. Ik pak Flinn op en laat hem over het hoofd van het paard aaien. Hij is echt gek van dieren, maar wat moet ik antwoorden op zijn Verzoek? Afwijzen is onbeleefd en dit is gewoon een kans waarvan iedereen droomt, maar ik kan mijn familie toch niet achter laten? Zeker niet mijn zieke vader.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Even glimlachte ik toen ze zo sprak en dacht even goed na. "Misschien was ik net als jullie gekleed, dat doe ik wel vaker om julienne helpen." Zei ik en schudde mijn hoofd als ze zich verontschuldigde. "Het is goed." Zei ik. Als ze dan begon over de merrie knikte ik en boog, haalde een klein doosje uit mijn zak en hielt die voor haar. "Mijn hart ligt al jaren naar jou, elk andere Princess kan niet tegen je schoonheid." Glimlachte ik. "Al enkele jaren kom ik je namelijk vaak tegen en de eerste paar keren botsten we tegen elkaar op. Telkens weer zag ik jou prachtige ogen en kon ze niet uit mijn gedachten houden. En je stem, het klinkt prachtig." Ging ik verder. "Als je met mij trouwd mag je familie in het kasteel wonen." Zei ik "ik hoop dat je hiermee instemt." Ging ik verder

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Zou het echt kunnen? Zo raar dan dat niemand hem ooit heeft betrapt. Ik slik even en kijk naar het doosje en dan naar mijn vader. Ik zou hem er zo erg mee helpen en mijn jongere broertje zouden dan ook meer mogelijkheden hebben. "Niet gemeen bedoeld, maar ik ben vrij zeker dat al die prinsessen die u al hebt ontmoet veel mooier zijn dan mij." Zeg ik zacht. Bekijk me even goed, ik zit onder het stof, heb in het beste geval maar 1 of 2 vuile vegen op mijn gezicht staan, draag de laatste mode vodden van het dorp. Hoe kan zo iemand als hij nu op zo iemand als mij vallen? Daar kan ik met al mijn verstand niet bij komen. Ik plaats Flinn terug op de grond en draai mijn hoofd naar mijn vader om te kijken wat hij zegt. Hij knikt naar me als teken dat ik het moet doen. Hem kennende heeft die niet eens aan zichzelf gedacht. Dacht hij: als zij maar een mooie toekomst heeft. "Oke, ik doe het." Zeg ik uiteindelijk.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Ik ging er niet op tegen in toen ze dat zei en wachtte rustig af tot ze toe zou toe stemmen. Even verdwaalde mijn gedachten af naar de vele prinsessen die ik telkens weer zag, en elk jaar waren ze meer arroganter geworden, en dat wilde ik zeker niet. Ongezien schudde ik mijn hoofd en glimlachte weer naar haar toen ik zag dat ze wat bedenkelijk naar haar vader keek. "Je mag altijd weer hier naar toe terug keren als je een paar dagen voor je zelf wilt hebben, ik hou dit huis namelijk voor jullie open." zei ik als ze toestemde om met mij te trouwen. "Ik wil ook graag dat je familie een fijne omgeving heeft om op sterkte te komen. Ik wil zelfs alle mensen in het dorp de zorg geven die ze nodig hebben als ze ziek zijn." zei ik er achter aan en keek naar haar vader die er vermoeid bij stond. Meteen moest ik aan mijn vader denken en sloeg mijn ogen even neer. Haalde diep adem en keek haar weer aan met een glimlach. "Ik laat een kar hier heen komen om jullie spullen mee te nemen naar het kasteel en om je vader veilig daar heen te brengen. Je mag bij je vader blijven tot alles geregeld is. Ook zal ik meteen een kamer voor hem gereed maken." ging ik verder.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Mijn broertjes? Mogen zij ook mee?" Vraag ik voor alle zekerheid. Hij praat alleen maar over mijn vader, maar als ik weg ben en mijn vader ook hebben zij niemand. Met andere woorden, niemand die voor hun kan zorgen. Mijn moeder is gestorven bij de geboorte van Flinn dus hij heeft zijn moeder nooit gekent. Die taak heb ik dan op me genomen. Eigenlijk heb ik alle taken op me genomen. De zorg voor mijn vader, mijn broertjes, eten, schoonmaak, echt alles. Ik ging twee keer in de week gaan werken bij een spinnerij om geld te verdienen, maar dat is nu te weinig omdat mijn vader ziek geworden is. Daarom moet Paul op het land van de boer in de buurt gaan werken. Hopelijk geeft deze keuze ze toch allemaal een beter toekomst. Één waar mijn vader kan genezen en die twee schatten gewoon kind kunnen zijn. "Oke, ik zal onze spullen proberen klaarmaken om mee te nemen." Zeg ik tegen de prins. "Toch kom ik er niet bij." Zeg ik meer tegen mezelf dan tegen hem. "Waarom ik?" Deze keer kijk ik hem in zijn ogen aan. Als ik het nu niet vraag ga ik het me steeds blijven afvragen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

"Natuurlijk mogen die ook mee." zei ik toen ze dat vroeg. Sprak ik dan alleen over haar vader? Het zal vast wel, maar ik bedoelde dus haar familie die hier woonde. Even haalde ik diep adem en glimlachte weer. "Goed, doe maar rustig aan, als ik alles geregeld heb ik het kasteel kom ik terug om alles in te laden." zei ik verder en bleef haar aan kijken. Nog steeds had zie prachtige ogen en stem. Ik kon letterlijk verdwalen als ze me zo recht aan keek. Ongezien trok ik mij los uit haar ogen en kuchte even. Dan glimlachte ik weer als ze nog steeds niet wist waarom ik haar had uitgekozen. Daar op kom ik gewoon niet echt een goed antwoord op geven. Eerlijk gezegd, had ik het al vermeld maar dat had ze waarschijnlijk niet gehoord. Even floot ik weer en meteen kwam mijn hengst aan gelopen, deze nam ik bij de teugels en keek haar aan. "Waarom jij, omdat je eerlijk bent en anders bent dan de andere meiden en prinsessen die ik in mijn leven gezien heb." glimlachte ik en stapte op mijn paard. "Zal ik de merrie mee nemen?" vroeg ik toen als ik zag dat die met de kleine jongen aan het spelen was. Tenminste, het kleine genoot van de zachte neus van de merrie.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Gelukkig." Glimlach ik. Het lijkt m nog wel fijn. Met iedereen daar in het kasteel. De jongens zullen de boel daar wel helemaal op stelten zetten. "Ik ben even eerlijk." Grinnik ik en kijk naar boven als die op zijn paard is gekropen. Hoe heeft hij het die dieren toch aangeleerd? Ik krijg mijn broertjes nooit zo flink hoor. "Je weet even goed als ik dat je die vraag gaat blijven krijgen tot ik de reden goed vind." Ik kan nu toch een kleine grijns niet onderdrukken. "Misschien wel of ze zal geen eten hebben gekregen tot je terug bent." Ik streel nog eens over de merrie en zie mijn broertje me met zielig ogen bekijken. "Lukt het kleintje?" Ik til hem op en plaats Flinn op mijn zij. "Je ziet haar echt nog eens terug hoor. " troost ik hem. Hij heeft echt te goede oren. "Tot later" zegt mijn broertje met een kinderstem tegen de merrie. "Hij wilt de merrie vermoed ik." Ik kijk met een lach naar William en dan terug naar Flinn.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
William:

Weer glimlachte ik als zij glimlachte. Haar glimlach, het was gewoon perfect. Dan knikte ik en ging zo hangen in het zadel dat ik de teugel van de merrie kon pakken en ging weer recht zitten. Als het jongetje een pruillip op begon te zetten, glimlachte ik weer. "Wil je anders mee, dan kan je mij helpen met het klaar maken voor jullie nieuwe woning?" vroeg ik toen en keek het jongetje aan. Zijn ogen werden meteen groot en stak zijn handen uit. "Dan moet je eerst toestemming vragen." zei ik er achter aan en keek Yasmine weer aan. Toch hielt ik nog haar vader in de gaten, het zag er echt niet goed uit hoe hij daar nu bij stond. Het liefst wilde ik hem nu meteen mee nemen, maar hij is waarschijnlijk niet sterk genoeg om in het zadel te blijven zitten. Ondertussen wachtte ik nog op het antwoord van Yasmine en zag hoe het jongetje vrolijk haar probeerde over te halen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik help hem even met de teugels van de merrie. "Je doet hem weer een voorstel." Zeg ik al lachend tegen William. Eigenlijk ben ik me nu al wat meer op mijn gemak te voelen bij hem. Niet meer zo als de prins, maar ja. Zo als een vriend en hopelijk word het nog meer. "Stop met zo te kijken jij kleine sloeber!" Ik druk een kus op zijn wang. "Goed dan, maar wel goed voor hem zorgen." Ik richt me vooral tot William als ik dat zeg en help Flinn het paard op. "Gedraag je Flinn. Niets kapot maken, manieren houden." Ik neem zijn hand nog even vast.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld