ORPGaccountt schreef:
Ik: Luke Hemmings + Maddison Brooke.
Jij: Calum Hood + ???
Maddison.
Mijn ogen keken alleen maar naar het bord waar de vliegtuigen en de tijden op stonden. 13 minuten, en ik kon eindelijk weg. Eindelijk naar Australie, naar mijn moeder. Mijn tas stond op mijn benen en mijn vingers hielden elkaar allemaal vast. Mijn buik had kriebels, niet de goede soort. De soort dat die kriebels ieder moment in onweer kunnen veranderen. Ik liet een zacht zuchtje uit mijn mond ontspannen, en voelde dat zelfs mijn zuchtjes trilde. Ik was zo bang om naar Australie te gaan. Vooral omdat ik niet vaak had gevlogen, en ik bang was wat de gevolgen konden zijn. 12 minuten. Langzaam telde de minuten af, en begon ik me zenuwachtiger te voelen. 11 minuten. Mijn ogen vlogen van het bord naar mijn zus en ik slikte.
Luke.
Ik zuchtte zachtjes toen de rij voor het vliegtuig begon te lopen. "Waarom hebben we niet 1e klas?" Vroeg ik aan Cal en leunde tegen een muurtje aan. "En waarom gaan we met een normaal vliegtuig? En waarom gaan Ash en Michael niet mee? Wat gaan we eigenlijk doen? Waarom heb ik zoveel vragen?" Ik werd gek van mezelf, maar wat kon je eraan doen. Ik moest ook nog minimaal 12 uur met mezelf in een vliegtuig zitten, waar mijn benen lekker opgekropt konden zitten, mensen lekker konden stinken en baby's lekker konden huilen. God wat hield ik van vliegen. Eigenlijk deed ik dat wel, als mijn benen maar genoeg ruimte hadden, wat ze meestal niet hadden.
Ik: Luke Hemmings + Maddison Brooke.
Jij: Calum Hood + ???
Maddison.
Mijn ogen keken alleen maar naar het bord waar de vliegtuigen en de tijden op stonden. 13 minuten, en ik kon eindelijk weg. Eindelijk naar Australie, naar mijn moeder. Mijn tas stond op mijn benen en mijn vingers hielden elkaar allemaal vast. Mijn buik had kriebels, niet de goede soort. De soort dat die kriebels ieder moment in onweer kunnen veranderen. Ik liet een zacht zuchtje uit mijn mond ontspannen, en voelde dat zelfs mijn zuchtjes trilde. Ik was zo bang om naar Australie te gaan. Vooral omdat ik niet vaak had gevlogen, en ik bang was wat de gevolgen konden zijn. 12 minuten. Langzaam telde de minuten af, en begon ik me zenuwachtiger te voelen. 11 minuten. Mijn ogen vlogen van het bord naar mijn zus en ik slikte.
Luke.
Ik zuchtte zachtjes toen de rij voor het vliegtuig begon te lopen. "Waarom hebben we niet 1e klas?" Vroeg ik aan Cal en leunde tegen een muurtje aan. "En waarom gaan we met een normaal vliegtuig? En waarom gaan Ash en Michael niet mee? Wat gaan we eigenlijk doen? Waarom heb ik zoveel vragen?" Ik werd gek van mezelf, maar wat kon je eraan doen. Ik moest ook nog minimaal 12 uur met mezelf in een vliegtuig zitten, waar mijn benen lekker opgekropt konden zitten, mensen lekker konden stinken en baby's lekker konden huilen. God wat hield ik van vliegen. Eigenlijk deed ik dat wel, als mijn benen maar genoeg ruimte hadden, wat ze meestal niet hadden.