Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG]The war is coming.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Le moi:

Voornaam: Abigail
Bijnaam: Abi
Volledige naam: Abigail Rose Narcissa Bella Lestrange
Ouders: Bellatrix en Rodolphus Lestrange
Uiterlijk (Het liefste met foto): Zie foto. Qua uiterlijk lijkt Abigail niet erg veel op haar ouders. Ze heeft lang blond haar dat tot ver over haar schouders heen valt. Haar ogen heeft ze dan weer wel van haar vader. Haar ogen zijn helder blauw, waarvan het lijkt alsof ze altijd een twinkeling met zich mee dragen. Abigail heeft een slank figuur, integendeel tot haar moeder, die toch wat stevig is gebouwd. Haar lengte heeft ze niet mee, ze is namelijk wat aan de kleine kant, iets wat ze zelf altijd als een nadeel beschouwd. Abi is namelijk maar 1.63 m. lang. Ook al ziet zij zelf haar lengte als een nadeel, brengt het vaak genoeg ook vele voordelen met zich mee.
Innerlijk: Dankzij het innerlijk van Abigail, weet je dat ze een echte ‘Lestrange’ is. Ze lijkt namelijk sprekend op haar ouders. Ten eerste is ze trots op het feit om een pureblood te zijn. Net zoals haar ouders, met name haar moeder, is ze zeer loyaal tegenover The Dark Lord. Ze weet namelijk heel erg goed hoe loyaal haar ouders tegenover The Dark Lord waren en hierdoor voelde ze zich toch verplicht om die loyaliteit door te zetten, in de tijd dat haar ouders in Azkaban opgesloten zaten. Zo konden ze namelijk, toen ze twee jaar terug uit Azkaban werden bevrijd, weer beginnen waar ze voordat ze opgesloten zaten, waren geëindigd.
Ten tweede kan Abi wreed en meedogenloos zijn. Vaak komt ze ook erg arrogant over, maar dat komt vooral doordat ze altijd zegt wat ze denkt en altijd recht door zee is. Hiermee heeft ze ook geleerd wie haar echte vrienden zijn, aan wie ze ook altijd trouw zal blijven.
Net zoals haar moeder heeft Abigail niet al te veel geduld en heeft een erg kort lontje. Ruzie wil je ook zeker niet met haar krijgen. Ze beheerst de verboden kunsten/spreuken heel erg goed en ook al weet ze maar al te goed dat de verboden kunsten/spreuken, zoals de naam al zegt, verboden zijn op Hogwarts, is ze zeker niet bang om die te gebruiken.
Het laatste wat je over Abigail moet weten is dat ze ook een hele andere kant heeft, die ze zeker niet aan iedereen laat zien. Naast dat ze wreed, meedogenloos en arrogant kan zijn, is ze ook erg lief, zorgzaam en iemand bij wie je zeker wel terecht kan. Deze kant laat ze alleen aan haar echte vrienden zien en de mensen om wie ze echt heel erg veel geeft.
Leeftijd(Minstens 11): 17.
Jaar: 7.
Afdeling: Gryffindor, iets wat Abi toch eerlijk gezegd verbaasde. Haar hart ligt eigenlijk bij Slytherin, maar de sorteerhoed dacht daar anders over. Hij had iets gevonden in haar, waardoor hij de beslissing had genomen om haar in Gryffindor te plaatsen. Zo weet hij, wanneer het er op aan komt dat ze uiteindelijk voor het goede zal kiezen.
Huisdier: Een sneeuwwitte kat.
Patronus: Panter.
Stok: De staf van Abigail is gemaakt van een meidoorn. De kern van haar staf bestaat uit een haar uit de staart van een eenhoorn. De staf is 25,4 centimeter lang.
Bloedstatus: Pureblood.
Goede vakken: Abigail is erg goed in Verweer tegen de zwarte kunsten, omdat ze dat soort magie zelf heel goed beheerst en ook heel goed weed hoe je dat af moet weren. Ook is ze erg goed in gedaanteverwisseling, wat ook heel erg goed van pas kan komen.
Slechte vakken: Qua toverdrank gaat ze meer de kant op van haar vader. Ze is hier niet al te goed in, maar doet er toch haar best voor. Ook waarzeggerij is een vak waar ze niet al te goed voor staat, maar dat komt ook heel erg doordat ze geen interesse in dat vak heeft.
Extra: Omdat haar ouders bij haar geboorte in Azkaban werden gestopt, heeft Abby bijna heel haar leven bij haar oom, tante en even oude neef gewoond. Zij staan ook beter bekend als de Malfoy’s. Hierdoor heeft Abby een hechte band met Draco.

& Fred Weasley

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
George Weasley & Elena Black, dochter van Sirius Black maar opgevoed door zijn moeder en vervolgens van familielid naar familielid gegaan.

Beide 7e jaars en beiden in Gryffindor

Voornaam: Elena
Bijnaam: El, Ellie
Volledige naam: Elena Boelle Black
Ouders: Sirius Black, haar moeder kent ze niet en haar familie heeft haar dat nooit willen vertellen
Uiterlijk (Het liefste met foto): Zie foto, Elena heeft donkere haren net als haar vader en ze heeft de sproeten van haar moeder. Haar lichte ogen hebben een grijsblauwe kleur en ze is ongeveer 1.70 m. Haar lichaam heeft rondingen rond haar borsten maar verder vindt ze van zichzelf dat ze erg plat is. Lange tijd is ze hier onzeker over geweest terwijl dat nergens voor nodig is. Ze heeft de flair van haar vader en dat straalt ze ook uit.
Innerlijk:
Leeftijd: 17
Jaar: 7
Afdeling: Gryffindor
Huisdier: Een zwarte uil
Patronus: Een grote zwarte hond, ze is er later achter gekomen dat dit de animagus vorm van haar vader was en nu gebruikt ze het liever niet.
Stok: Meidoorn hout met een eenhoorn haar als kern, 37 cm en redelijk soepel en flexibel
Goede vakken: Charms en potions
Slechte vakken: Transfiguration, ondanks de aanleg van haar vader.
Extra:

De uitwerking van Elena komt nog haha

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Even keek hij opzij naar zijn broer. Het was de laatste les van deze dag en ze hadden nog wat experimenten voor de boeg. Met een kleine grijns keek hij weer even naar het bord en dacht na over wat ze vanmiddag nog allemaal moesten gaan doen. Ze hadden deze zomer veel uit kunnen werken en hij geloofde oprecht dat ze er klaar voor waren om hun eigen zaak te gaan beginnen, als hij eerlijk was keek George daar ook ontzettend naar uit. Eindelijk weg van educatie. Het was gezellig op Hogwarts en het was zeker iets dat hij zou missen, maar hij keek er ook ontzettend naar uit om zijn vleugels te spreiden en weg te gaan. Gelukkig was Charms een les waarin hij nog een beetje kon kletsen. Flitwick lette wel op maar ging er ook wel vanuit dat zijn zevende jaars studenten inmiddels wel een boel zelf konden. Ze deden veel herhaling en voorbereiding op hun N.E.W.T.'s. Na even gleed zijn blik verder, vond die van Abigail en grijnsde even naar haar. Ondanks dat ze soms een arrogant en vervelend persoon was, was hij haar ook leren waarderen de afgelopen jaren. Zoals bekend haalden ze met iedereen wel eens een geintje uit en dat was met Abigail niet geweldig afgelopen. Desondanks sprak hij haar graag als hij weer even een frisse en vooral harde blik nodig had. "Hé, waar gaan we zo heen?" Vroeg hij Fred zacht, het leek hem niet verstandig om het in de Common Room te gaan doen, een leeg lokaal misschien?

Elena keek even naar Flitwick, wat ze moest doen was haar al verscheidene keren gelukt dus leunde ze wat verveeld op haar hand. Het was een van haar beste vakken en ze wist zeker dat dit ook helemaal goed zou komen tijdens haar examens. Het maakte wel dat de lessen een straf waren, alles ging wel goed en ze vond het ontzettend vervelend om er dan maar een beetje bij te zitten. Haar lichte ogen dwaalden door het lokaal heen en ze verzonk langzaam in gedachten. Ze had gehoord dat haar vader Harry's peetvader was. Dat hij de verkeerde kant gekozen had. Lange tijd was daar twijfel over geweest maar inmiddels wist ze wel beter. Haar loyaliteit was in twijfel getrokken terwijl ze altijd voor de eer van het huis Black gestreden had. Haar oma had haar in de beginjaren opgevoed waarna ze door de familie gezworven had. Vanaf haar zestiende was Elena op zichzelf gegaan maar hield ze nauwe banden aan met haar familie, ze wilde geen uitstoot zijn. Een diepe zucht rolde even over haar lippen bij de gedachte aan haar familie en ze keek even opzij naar Abigail. Eigenlijk was het haar achternichtje, ze kende haar goed. Elena kwam vroeger vaak bij de Malfoys langs en aangezien Abigail daar opgegroeid was kende ze haar op die manier. In het eerste jaar had ze ook niet kunnen ontkennen dat ze stiekem wel blij was dat Abigail ook in Gryffindor zat. Ze had zich zo slecht erover gevoeld, net als haar vader kwam ze in Gryffindor in plaats van Slytherin, de plek waar ze volgens haar gevoel hoorde. Enfin, ze was veel met Abigail opgetrokken en inmiddels zag ze haar als goede vriendin. Of het wederzijds was dat had Elena nooit gevraagd, misschien was ze voor Abi meer een partner aangezien ze beiden door de Dark Lord als spionnen waren gevraagd. Mogelijk zag ze haar zelfs als concurrentie? De vragen spookten door het hoofd van Elena waardoor ze nauwelijks opmerkte dat ze het liet sneeuwen boven zichzelf.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abi leunde wat verveeld achterover in haar stoel. Charms. Een les die haar vrij weinig interesseerde, ondanks ze er zelf aardig goed in was. Een talent die ze van haar vader had geleerd. Ze haalde een hand door haar lange blonde haar heen, terwijl er een zachte zucht over haar lippen heen rolde. Bij de meeste leraren kon ze alles maken. De achternaam die ze droeg, had soms toch zijn voordelen gehad. Ze had een poging gewaagd om de opdracht te doen slagen. Iet wat haar binnen de kortste keren gelukt was. Kort schudde ze haar hoofd en liet haar blik het lokaal door glijden, tot ze de blik van George opving. Een gemeende glimlach kwam er rond haar lippen te staan. Hij was een van de weinige geweest die ze oprecht mocht en waar ze het goed mee kon vinden. Ze kon goed met hem praten en er was gewoon iets aan hem, waardoor ze ook graag met hem praatte. Ergens voelde ze zich ook een tikkeltje schuldig. Veel informatie kon ze op deze manier doorspelen aan de Dark Lord. Maar ze had wel een reputatie hoog te houden. Dit had ze in de jaren dat haar ouders opgesloten zaten al gedaan. En nu ze eindelijk bevrijd waren, wilde ze niets liever aan hun zijde staan in de strijd tegen Harry Potter. Haar ouders waren immers ook trots op het feit dat ze deze opdracht mocht vervullen. Een opdracht die ze samen voor elkaar moest krijgen met Elena. Iemand die ze ook mocht. Het was familie. En familie stond klaar voor familie. Ook al dacht haar moeder nog al negatief over haar vader. Het was een verrader in haar ogen. Abigail had haar moeder nooit ongelijk gegeven. Hij had immers voor de kant van Potter gekozen, maar ze was het er niet mee eens dat dit op Elena afgeschoven moest worden. Uiteindelijk wendde Abigail haar blik op naar voren. Een aantal mensen werden bot verbetert. Ze zag hoe haar richting op werd gekeken. Ze zag hoe er op het punt werd gestaan een opmerking te maken. Ze trok haar wenkbrauw op. Dat ze een kort lontje had, was inmiddels wel bekend. De grap van de Weasley tweeling was ook niet al te goed afgelopen. Het was ook maar beter dat je haar niet in de weg liep. Ze zag hoe de opmerking werd weggeslikt, waardoor ze grijnzend haar hoofd schudde en haar blik weer afwendde. Ze was blij dat dit haar laatste les was.

Fred liet zijn blik het lokaal rond glijden. Een brede grijns die zijn gezicht sierde. Zijn blik bleef hangen bij Elena die het liet sneeuwen. Vlak boven haar hoofd. Al leek ze het zelf niet heel erg goed te merken. Hij grijnsde even. Hij mocht haar. Ze had iets waardoor hij zich tot haar aangetrokken voelde en meer van haar wilde weten. Ze had iets mysterieus. Al vond hij dat zelf. Zacht beet hij op zijn lip en keek vervolgens op zijn lip. De bekende brede grijns stond binnen enkele seconde weer rond zijn lippen Hij en George hadden veel geëxperimenteerd afgelopen zomer en hadden veel nieuwe producten ontwikkeld Al hadden sommige dingen nog veel ontwikkeling nodig en daar waren ze samen hard mee bezig. Enorm veel van hun vrije tijd zat in dit soort experimenten, maar het was het meer dan waard geweest. Hij kon ook niet wachten tot het moment dat George en hij eindelijk hun droom na konden gaan. Ze wilde samen een tover fop shop beginnen, waar ze hun eigen producten konden verkopen. Het was het enige waar hij zich mee bezig wilde houden. Op school liep het al hard, laat staan wat het zou doen als ze daadwerkelijk een winkel zouden hebben. Al moesten ze wel uitkijken met het uittesten ervan. Een incident als met Abigail, wilde hij niet graag nog een keer meemaken. Niet dat hij dacht dat het snel zou gebeuren. Hij wist wel beter en George leek het goed met haar te kunnen vinden. Hij mocht haar ook wel, ook al was er iets in hem dat toch voor haar vreesde. Hij had het idee dat ze erger was dan haar ouders en dat beviel hem niet helemaal. Hij schudde kort zijn hoofd, voor hij de vraag van zijn broer beantwoorde. "Ik denk dat het beter is als we een leeg lokaal op zoeken. Daar valt niemand ons lastig" zei hij grijnzend tegen hem.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Zodra Flitwick meldde dat de les voorbij was keek ze op. Er zaten sneeuwvlokken in haar haren en op haar spullen en haar wangen werden wat rood. "Had je niet kunnen zeggen dat ik het liet sneeuwen?" Fluisterde ze Abigail zachtjes toe. Ze veegde de sneeuw gauw van haar spullen die ze in haar tas deed. Even keek ze naar haar vriendin en glimlachte. "Zullen we naar buiten gaan? Alles kan toch wel één middagje wachten?" Ze was loyaal aan de Dark Lord maar er viel niets te melden en het weer buiten was stralend. "Ik durf te wedden dat er zelfs een paar mensen willen zwemmen in het meer." Kort grinnikte ze bij de gedachte. Hogwarts was na al die jaren haar thuis geworden, de plek waar ze echte vrienden had gemaakt, die blij waren haar te zien. Soms liet het haar twijfelen maar dan sprak ze haar familie weer en was alle twijfel ontnomen. Als iemand erachter zou komen dan zou niemand haar meer mogen, dat was haar altijd wel heel erg duidelijk gemaakt. Het had pijn gedaan maar het was de waarheid. Ze was een Black, mensen hadden haar met moeite geaccepteerd. Continu vloog ze tussen twee kanten. Het pijnlijkste moment was in haar vijfde jaar geweest, toen professor Lupin er was. Ze had een gesprek met hem gehad, over haar vader. De uitkomst was desastreus geweest, hij had gezegd dat ze in niets op haar vader leek en ze had hem toegeschreeuwd. Erna was ze zijn kantoor uitgestormd om zich op haar bed te verbergen. Abigail had haar die week niet kunnen troosten, ze had zich zo ontzettend eenzaam gevoeld. Haar vader was kennelijk zo anders geweest en zij niet. Even haalde ze diep adem. Die gedachtes vlogen weer ver weg en ze pakte haar spullen. Liet haar blik kort even door het lokaal glijden en eindigde bij Fred. Ze kon zien dat de tweeling weer wat van plan was en kort schudde ze haar hoofd even. Ze waren ook echt onmogelijk.

Uiteindelijk lukte het hem wel. Hij had de spreuk onder de knie en tevreden grijnsde hij even. Daar was hij natuurlijk wel blij mee en triomfantelijk keek hij even opzij naar Fred. Hij was er ontzettend blij mee dat het allemaal gelukt was en tevreden begon hij op te ruimen. Het was fijn dat de les klaar was. Hij had zin om weer bezig te gaan met hun probeersels. "Ja.. De meesten zullen toch wel naar buiten gaan." Met een tevreden blik keek hij even rond en stond op. Hij pakte zijn tas en keek afwachtend naar Fred. "Wat zit je te staren?" Hij volgde zijn blik even naar de meiden en grijnsde. "Jammer dat er geen bal is dit jaar zeker." Hij vond het heerlijk om zijn broer te plagen. Ze kenden elkaar natuurlijk door en door dus George wist het al precies als hij zo zat te loeren. "Kom, laten we een plek gaan zoeken." Hij wilde rustig het lokaal uit lopen en ontweek wat van zijn medestudenten die hem al vol waren. Het gegons van de gangen kon je al horen. Voor velen was dit de laatste les, wat betekende boeken terug brengen naar de slaapzalen en naar buiten gaan. In ieder geval ander vermaak als er geen huiswerk was opgegeven. George zelf moest bekennen dat hij dat vaak uitstelde tot het laatste moment dus hij zou nu niet daarmee bezig gaan. Dat zou waarschijnlijk pas ergens op zondagavond worden. Hij grinnikte kort even om die gedachte en keek ongeduldig om naar Fred.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek op, toen ze haar vriendin tegen haar hoorde praten. Nu zag zijzelf ook de sneeuwvlokken op de schouders van Elena. Ze kon het niet laten om zachtjes te grinniken, terwijl ze toekeek hoe Elena de vlokken van haar schouders af veegde. "Het spijt me, het was me eerlijk waar niet opgevallen"bekende Abigail haar vriendin. Op het moment dat Elena haar vroeg of alles een middagje kon wachten en of ze niet even naar buiten konden gaan. Een glimlach kwam er rond haar lippen te staan. Eigenlijk kon ze wel een dagje vrij gebruiken. Zowel Elena als Abigail hadden al behoorlijk wat informatie door kunnen spelen. Ze hadden ze deze week nog informatie doorgespeeld naar de Dark Lord. Eén middagje niks doen, kon waarschijnlijk geen kwijt. "Laten we dat maar doen ja. Ik ben benieuwd wie er inderdaad in dat meer aan het zwemmen is" zei ze met een geamuseerde glimlach. Voor Abigail was er de afgelopen tijd veel veranderd. Oog in oog komen te staan met haar ouders, sinds ze bevrijd zijn uit Azkaban. Ze kon haar ogen niet geloven toen ze aankwam bij Malfoy Manor. Ze had enorm naar het moment uit gekeken. Haar ouders weer terug te zien. Maar het overtrof al haar verwachtingen. Nu begreep ze eindelijk de momenten dat ze werd vergeleken met haar ouders. Veel karaktertrekjes van zowel haar moeder, vooral van haar moeder, en haar vader had ze over genomen. Misschien was ze in die eigenschappen nog wel erger dan haar ouders waren. Lachend schudde ze haar hoofd. Ze was dankbaar dat haar ouders weer op vrije voeten waren. Te danken aan de Dark Lord. Haar ouders waren trots op Abigail geweest. Iets wat haar enorm goed deed voelen. Ze pakte haar spullen en streek een plukje haar achter haar oor. Ze volgde de blik van haar vriendin. Ook haar blik bleef even hangen bij de tweeling. De familie met wie ze het kon vinden die andere opvattingen had dan haar. Het was niet moeilijk te raden wat de twee gingen doen. Ze kon er vaak om lachen. Zeker nu ze wisten dat ze het bij haar niet moesten flikken. Uiteindelijk keek ze Elena weer aan. "Ga je mee?"vroeg ze toen glimlachend aan haar.

Fred was blij dat ook deze les er weer op zat. Zeker omdat dit hun laatste les van de dag was en George en hij aan hun producten konden gaan werken. Hun toekomst zat hierin. Hij zag zich hier echt wat mee doen. Grappen. Producten ontwikkelen, waarmee ze medeleerlingen kunnen helpen. Het was een passie die zowel zijn broer als hijzelf deelde. Hij hoorde hoe zijn broer hem weer eens zat te pesten. Grijnzend schudde hij zijn hoofd. George kende hem als geen ander. Net als Fred George als geen ander kende. En de geintjes die zijn broer maakte, kon hij dan ook zeker hebben. Het was de goede band die hij met zijn broer had. Voor een laatste keer kruiste zijn blik met die van Elena. Hij kon het niet laten om aar haar te glimlachen. Rustig pakte hij zijn spullen. George was inmiddels al buiten het lokaal en stond waarschijnlijk ongeduldig op hem te wachten. Hij kende zijn broer immers een beetje. Kort beet hij op zijn lip en stapte vervolgens rustig het lokaal uit. Veel leerlingen waren onderweg naar buiten of naar de leerlingenkamer. Hierdoor konden ze in alle rust zoeken naar een leeg lokaal en was de kans niet heel erg groot dat ze door iemand gestoord of betrapt zouden worden. "Laten we maar gaan"zei hij op het moment dat hij zich bij zijn broer had gevoegd. Grijnzend keek hij zijn boer aan. Hij kon niet wachten weer aan de slag gegaan.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Hoofdschuddend keek ze even opzij. Hoe kon het nou niet eerder zijn opgevallen? Dat benoemde ze echter niet, haar was het ook niet opgevallen dus kon ze Abigail niks kwalijk nemen. Stiekem was ze wel blij dat Abigail instemde, niet omdat ze perse haar toestemming nodig had, maar wel omdat ze dat erg fijn vond. Anders zou ze toch maar alleen zijn en daar was niets leuks aan. "Gezellig!" Ze had er al wel op gereken dat Abigail ja zou zeggen, dus had ze in haar tas vanochtend al wat snoep meegesmokkeld van de laatste keer in Hogsmeade. Kalm pakte ze haar spullen bijeen en knikte. "Ja ik kom mee." Antwoordde ze met een glimlachje. Ze had even een warm gevoel van binnen gekregen doordat Fred haar een glimlach geschonken had, hoewel ze best wist dat ze daar niets van moest denken. Eenmaal uit het lokaal nam ze de arm van Abigail vast en liep met haar naar buiten toe. "We zijn al best goed op weg, vind je niet?" Een glimlachje speelde rond haar lippen en buiten gleed er een warme bries langs hen op, het was heerlijk weer en zij waren duidelijk niet de enigen die nog even naar buiten gingen om te genieten van het zonnetje. Hun vaste plekje bij een boom was gelukkig nog vrij, dus Elena zag haar kans om daar heen te gaan. Daar konden ze meestal ongestoord praten omdat de struiken doornig waren, niemand die daar graag voor zijn plezier in zou gaan liggen.

Hij zag even hoe Fred zijn hoofd schudde. "Ik weet best dat je d'r wilt vragen. Doe het gewoon, Abigail zal je echt niet bijten hoor." Lachte hij kort, de meiden waren immers erg veel samen en Abigail kon goed van zich afbijten. Hoewel zijn broer nog even in gedachten leek te zijn, had George zijn spullen alvast gepakt en was hij het lokaal uitgelopen. Fred zou vast snel lopen, het duurde echter iets langer dan hij verwacht had en vele liepen hem al voorbij. Kort keek hij opnieuw even naar Abigail, bekeek haar terwijl ze wegliep. Niet veel later voegde Fred zich bij hem en instemmend knikte George. "Uitstekend idee broertje." Hij nam zijn tas even wat beter vast, waarna hij rustig met Fred op zoek ging naar een lokaal waar ze nog wat dingen konden oefenen en uitbreiden. Doordat het weekend was begonnen had hij deze al snel gevonden en George opende de deur. Zijn tas zette hij in de hoek neer en rustig liet hij wat tafels zichzelf aan de kant schuiven. "Ik denk dat we wel klaar zijn om te beginnen."

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail zag de glimlach die Fred haar vriendin Allison gaf. Een aangename glimlach kwam er rond haar lippen te staan. Ergens vond ze het wel schattig en had ze het idee dat Elena hem ook wel zag zitten. Wanneer het om Abigail zelf ging, ging haar voorkeur zelf meer uit naar zijn tweelingbroer. George. Ze mocht hem graag. Al zou ze dat wel blijven ontkennen dat het zo was. Een teken van zwakte tonen was niets voor haar geweest. Een teken van iemand zien zitten was voor haar zwakte genoeg. Kort schudde ze haar hoofd, terwijl ze met Elena mee liep. Bovendien had ze geen tijd voor jongens. Ze moest zich echt focussen op haar rol binnen deze school. Een rol die ze niet mocht verwaarlozen. Zacht beet ze op haar lip. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen wanneer ik de vraag van Elena hoorde. Daar was Abigail het met haar vriendin eens. Ze waren al behoorlijk ver gekomen. Ze zaten natuurlijk al een een tijd op Hogwarts, waardoor ze al het een en ander wisten en door konden spelen. Maar sinds dit jaar kregen ze het voor elkaar om echt informatie uit de vrienden van Potter los te krijgen en dat door te spelen naar de Dark Lord zelf. Hij was zeer tevreden geweest over de twee. En dat was maar goed ook. Ze moest er niet aan denken dat hij het werk dat ze leverde niet goed vond. Ze keek haar vriendin aan en knikte instemmend. "Daar ben ik het volledig met je eens. De Dark Lord lijkt aardig tevreden geweest de laatste keer. Ik denk dat we ver komen als we zo door blijven gaan" zei ik met een geamuseerde glimlach. Uit automatisme liep ze naar de plek waar ze altijd zaten. Niemand die hen daar lastig viel en waar ze ongestoord konden praten. Ze duwde een aantal struiken aan de kant zodat er een stuk grond tevoorschijn kwam waar ze precies met z'n tweeën zouden kunnen zitten.

Fred schrok op uit zijn gedachten, toen hij de opmerking van George hoorde. Hij probeerde het te verbergen dat zijn wangen lichtjes rood werden. Net als de kleur van zijn haar. Hij schudde vervolgens zijn hoofd en liep met zijn broer mee naar buiten toe. "Hou op hoor. Ik zou echt niet weten wat ik haar zou moeten zeggen" zei ik hem. "En ik zie jou anders ook naar Abigail kijken" zei ik hem met een grijns. Uiteindelijk liep hij zijn broer achterna een leeg lokaal binnen en keek kort om zich heen. Hij zette zijn spullen op een van de lege tafeltjes en liep terug naar de deur. Hij keek de gang nog even op, om er zeker van te zijn dat niemand hen gezien had. Het laatste wat ze konden gebruiken was dat ze gesnapt zouden worden door een docent als Sneep of iemand als Vilder. Dan konden ze hun experimenten wel gedag zeggen. Uiteindelijk sloot hij de deur en draaide zich om. Hij zag hoe George wat tafels aan de kant had geschoven zodat ze genoeg ruimte zouden hebben om aan de slag te gaan. Een grijns verscheen er rond zijn lippen. "Volgens mij ook" zei ik met een grijns.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Zodra Abigail de struiken opzij had geduwd volgde ze haar en nam er zelf ook plaats. Even deed ze haar rokje goed zodat deze netjes zou zitten waarna ze even rond keek. "Wil je nog steeds doorgaan met alles of zo een ander plan opstellen?" Soms wist ze het allemaal niet meer zo goed. Even plukje Elena wat gras en keek naar haar schoenen. Eigenlijk wilde ze wel met Fred praten. Hij was een leuke jongen, maar ze wist dat niemand het zou waarderen. Ze zou thuis moeten komen met iemand uit Slytherin, iemand die geen bloedverrader was. "Denk je dat ze het me kwalijk nemen als ik Fred zou vragen om een keer te drinken? Gewoon prive?" Vroeg ze langzaam en vertwijfeld keek ze naar Abigail. Inmiddels vertrouwde ze haar alles toe. Naast haar partner hier, was ze ook een ontzettend goede vriendin geworden. Dat kon ook haast niet anders, als je bedacht hoeveel ze samen moesten werken hiervoor. Als je elkaar dan niet vertrouwde kon je beter direct stoppen. Ze liet de onderlip waar ze continu op gebeten had los, ze proefde al niet veel later wat bloed en glimlachte zwakjes. "Misschien ook wel beter van niet, ik kan ook wel kijken naar iemand anders om wat informatie uit te krijgen natuurlijk." Het moest niet zo zijn dat ze haar hier weg zouden halen als ze daardoor niet met informatie kwam.

Lachend schudde hij zijn hoofd. "No way, ze zou me vervloeken als ik ook maar zoiets zou voorstellen." Hij keek naar haar en grinnikte even. "Wat moet ik er ook mee, ik heb er geen tijd voor en zij lijken altijd zo bezig met dingen. Dus zo erg is het niet." Kalm liet hij de tafels aan de kant gaan en knikte toen. "Mooi, laten we dan van start gaan. Heb jij de spullen met je mee?" vroeg hij rustig. George hield zijn staf vast en keek naar zijn broer. Afwachtend naar wat hij van plan was. Het maakte hem niet veel uit waar ze mee zouden gaan beginnen, alles moest uiteindelijk toch getest worden voor z ehet konden verkopen. George wilde maar wat graag af van alle nare bijwerkingen die alles had.

Sorry dat het zo slecht is ;-;

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail streek een pluk haar achter haar oor, en liet haar blik een rustig rond glijden. Een tevreden glimlach kwam er rond haar lippen te staan. Ze hield van deze plek. Ze had overzicht over het terrein, terwijl ze zelf totaal niet op zou vallen. Ze kwam hier graag om na te denken over de opdrachten die ze had ontvangen van de Dark Lord of om haar acties een keer te overzien. Ook kwam ze hier graag om te genieten van het weer, wat rust te pakken en gewoon helemaal niets te doen. Het was de perfecte plek om alleen te zijn met je gedachten, of om plannen uit te werken, waarvan niemand mocht weten dat je ze had. Ze keek op, wanneer Elena haar eerste vraag uitsprak. Ze knikte. "Ik denk dat het voor nu het beste is als we voorlopig op deze manier door blijven gaan" sprak ze uit. "We trekken nu niet te veel aandacht en komen aan voldoende informatie die nuttig kan zijn voor de Dark Lord" voegde ze nog aan haar antwoord toe. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen, wanneer Elena over één van de Weasley twins begon. Ze snapte wel wat Elena in Fred zag. Ook al liet ze zelf naast haar woede, trots en arrogantie vaak geen andere emoties zien, zag ze toch wel wat in George. Wat het precies was, wist ze niet, maar iets aan hem zorgde ervoor dat ze geïnteresseerd in hem was en graag met hem om ging. Maar ze wist hoe er thuis over gedacht werd. Een pureblood met dezelfde gedachtegang die ze van huis uit mee had gekregen was goed genoeg. Met minder hoefde ze dan ook echt niet thuis te komen. Zorgvuldig dacht ze over haar antwoord na, voor ze haar vriendin weer aan keek. "Iets drinken lijkt mij geen kwaad kunnen. Daarentegen zullen ze daar op het thuisfront niet heel blij mee zijn" vertelde ze haar vriendin, wetende dat ze in hetzelfde schuitje zaten. "Maar zolang ze het niet weten, is er ook geen probleem" voegde ze er aan toe. Ze moedigde haar vrienden altijd te doen waar ze zelf achter stonden. En als zij graag met Fred zou willen doen, zou zij er achterstaan.

Fred keek met een grijns naar zijn tweelingbroer, terwijl naar het antwoord luisterde dat hij van hem kreeg. "Heb je gezien hoe ze naar je keek?"zei hij plagend tegen zijn broer, terwijl hij toch zelf steeds meer begon te denken om Elena te vragen wat te doen. Ook al wist hij niet zo heel goed hoe ze zou reageren. Aan de ene kant had George gelijk. Ze hadden het druk met het ontwikkelen van hun producten voor hun fopshop. En ook de meiden leken samen vaak bezig te zijn, ook al wist hij eigenlijk niet precies wat ze samen deden. Het had iets geheimzinnigs over zich. Niet dat ze ooit wat van hun los zouden kunnen maken. Zacht beet hij op en haalde toen kort zijn schouders op. Zijn gedachten liet hij even varen en knikte toen hij de vraag van zijn broer hoorde. "Natuurlijk heb ik de spullen bij me" zei ik, opnieuw grijnzend. Ze hadden samen een paar indrukwekkende producten weten te ontwikkelen en het was nu een kwestie van de bijwerkingen te beperken of in sommige gevallen helemaal te verwijderen. Hij zette zijn tas op tafel en haalde de benodigde spullen uit zijn tas. Wanneer hij alles op tafel had gelegd, zette hij zijn tas weer op de grond. Hij keek vervolgens weer op naar zijn broer. "Waar wil je mee beginnen?"vroeg hij toen.

Noo I like it

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was een risico en was ze bereid dat te nemen? Altijd maar liegen en halve waarheden vertellen omdat hij niet op dezelfde manier dacht zoals zij deden. Elena wist ook dat hij nooit zo zou gaan denken. De woorden van Abigail bereikten haar maar half en al plukkend aan het gras dacht ze aan de vorige keren dat ze haar familie teleur gesteld had. Zo vaak hadden ze gezegd dat ze niet echt bij de familie leek te horen. Dat ze een mislukking van haar ouders was geworden. Kort sloot ze haar ogen, de pijn negerend die van binnen aan haar vrat. "Nee laat maar. Onze taak is belangrijker, daarnaast zijn ze toch altijd druk. Net als wij." Haar stem was zacht, ze kon zichzelf niet overtuigen dat het echt haar belangrijkste doel zou zijn. Hard beet ze op haar onderlip en liet het gras dat ze eruit was blijven trekken even met rust. "Ik vergeet het wel gewoon Abi. Het is echt niet zo belangrijk. Als alles lukt zullen ze zich toch niet bij ons aansluiten. Ik kan beter bij Slytherin en de goede families iemand zoeken. Er zal toch wel iemand zijn die daar ook een beetje leuk is." Ze glimlachte dapper om zichzelf te overtuigen. Dit kon ze echt wel aan.

"Ja met een blik alsof ze me het liefste ter plekke nog zou laten sterven. Heb jij iets anders erin gezien?" Hij rolde lort met zijn ogen. Zoiets zou hij toch absoluut niet toegeven. Alsof iemand als Abigail ook maar iets in hem zou zien. "Maakt me niet zoveel uit. Alles hier heeft nog bijwerkingen die niet goed zijn.." hij zucbtte even gefrustreerd. "Ik weet alleen nog niet hoe we die kunnen verhelpen. Jij al wel?" Vroeg hij rustig. Hij pakte een stoel waarbij hij achterstevoren erop ging zitten. Leunend op de rigleuning bekeek hij hun producten. "Misschien missen we wel eem heel logisch iets." Grijnzend keek hij even opzij en grinnikte kort. "Oke laat ik er maar eens een proberen en dan mag jij kijken of je er een oplossing bij kan maken."

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek haar beste vriendin aan en schudde kort haar hoofd. Normaal gesproken was ze er op tegen om een bloedverrader aan te raden bij iemand van zuiverbloed. Ze vond bloedverraders net zo erg als modderbloedjes en die mening zou ze altijd blijven houden, maar ze kon aan Elena zien dat ze hem echt wel zag zitten. Ze haalde een keer diep adem en beet kort op haar lip. "Luister, ik weet dat ik dit normaal gesproken niet zeg. Je weet hoe erg ik van bloedverraders walg en hoe triest ik dat soort mensen denk. Je weet wat ik vind wat er met die mensen gedaan moet worden en daar blijf ik bij. Maar ik kan echt begrijpen wat je in die jongen ziet. De missie is belangrijk en dat zal ook echt het belangrijkst blijven, dat zou ik niet ontkennen, maar het s het proberen waard. Nou en dat jullie verschillend zijn. Hij is en blijft een pureblood. Waarschijnlijk zullen ze het er niet mee eens zijn, maar we zijn jong. We hebben nog tijd zat om fouten te maken"vertelde ze haar beste vriendin. Dat ze George wel zag zitten, liet ze er maar buiten. Haar ouders zouden het nooit vergeven. Haar haat voor het onzuivere ras kwam van hen vandaan. Zolang het geen pureblood was, hoefde ze er niet eens over te beginnen. En ze gaf ze gelijk. Ook zij moest het maar vergeten en zich erbij neerleggen. Het kon niet anders. "Ik weet dat ik niet voor je kan bepalen wat je doet, maar als je de jongen echt heel erg leuk vind, dan zou ik er voor gaan" zei ze tegen haar. Ze wist dat ze zichzelf nu tegensprak, omdat ze de broer van Fred zelf zag zitten, maar ze deed er alles voor om haar beste vriendin te helpen. Ze had een klein hartje, maar alleen voor de mensen die er echt toe deden.

Fred keek naar zijn broer en schoot in de lach. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. "Ik ben er van overtuigd dat ze je wel ziet zitten. Ik denk dat ze zich best groot houd.Groter dan ze is. En ik denk ook echt dat ze je op die manier ziet zitten, maar er niet voor uit wil komen. Misschien moet je het toch gewoon maar eens proberen" zei Fred met een brede grijns. Misschien dat hij vandaag toch nog even langs Elena zou gaan. Hij moest een keer zijn kans grijpen en als hij het niet zou doen, was hij misschien te laat. Kort schudde hij zijn hoofd en zette uiteindelijk de gedachten van zich af. Hij moest zich nu toch even focussen op het creëren van nieuwe producten. Dat moest wel als ze uiteindelijk samen een winkel wilde openen. Dan moesten ze er zeker van zijn dat hun producten goed waren. "Laten we ze nog eens uittesten. Misschien dat we dan op wat ideeën komen"zei Fred met een brede grijns tegen George. Hij was blij dat ze hetzelfde idee hadden en dat zijn broer zich opofferde om het eerste product weer uit te testen. Dit deden ze meestal om de beurt, zodat niet één elke keer de bijwerkingen op zich moest nemen. Daarbij was het ook eerlijker als ze het ook gewoon zouden verdelen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld