Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ When two idiots meet, you know that

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
sh*t is about to go down (IK WEET GEEN TITEL, SHUSH. LOVE YOU)
Deze orpg is in samenwerking met mijn tofferd en lieverd

WAARSCHUWING: IN DEZE SUKKELIGE ORPG KUNNEN GEVOELIGE ONDERWERPEN NAAR VOREN KOMEN EN/OF KAN HET ONGEPAST ZIJN VOOR JONGERE LEZERS

Ik ga later mijn personage droppen, because why not?

Park Hayeong ~ 22
{option}

Omdat ik zo'n engeltje ben, mag jij beginnen

Account verwijderd

schreef:
Ik drop eerst wel ff mn poeperd en dan begin ik wel in het volgende bericht

Naam: Kim Yeonwoo
Bijnaam: Yeo
Leeftijd: 24
Eigenschappen: U will notice

(BTW LOOK AT THIS DUDE, HE'S HANDSOME AF OKAY BYE I WILL WRITE NOW)

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

Het was laat toen Yeonwoo zijn achterdeur sloot en de straat op liep, het was weer 'zo een' avond. Een avond die hij veelste vaak had de laatste tijd, een avond die zijn tol ging eisen. Elke keer was hetzelfde, hij sloot zijn achterdeur en liep door de straten van zijn wijk elk persoon op zijn pad negerend. Het was dit of de volgende dag niet opstaan, en ook al wou hij graag voor het 2de kiezen deed hij het elke avond niet.

Yeonwoo besloot midden op zijn gewoonlijke route een andere afslag te nemen, gewoon voor de lol want alsof hij iets beters te doen had. De wijk waar hij terecht kwam kende hij niet, hij kwam los van zijn nachtelijke wandelingen ook niet buiten en hij nam normaal gesproken nooit een andere route. Hij kwam terecht bij een klein parkje waar hij besloot om een korte pauze te nemen, hij ging op een bankje zitten en pakte een pakje sigaretten uit zijn jaszak. Voordat hij de sigaret aanstak speelde hij wat met het vuur van zijn aansteker, iets wat hij wel vaker deed. Hij stak toen zijn sigaret aan en nam een grote hijs die hij daarna rustig de lucht inblies, het was weer 'zo een nacht.'

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
HOLY CRAP. His picture made me die

~
De avond brak aan en nog steeds leek de tijd enorm traag te gaan. Althans, zo leek het dan, ondanks het buiten en totaal ander verhaal vertelde. Elke dag leek wel hetzelfde te zijn. Vroeg opstaan, werken tot heel laat en dan maar eens hopen dat je de weg terug thuis kon vinden, ondanks je het zo vaak had gedaan. Tijdens het lopen moest je ook maar eens hopen dat je nergens tegenaan liep en zowat een spastische aanval had terwijl je viel.

Een diepe zucht verliet de mond van Hayeong, terwijl ze bezig was met de laatste paar dingen op haar werk. Hayeong werkte op een kantoor, wat niet echt de leukste baan ooit was. Altijd waren het lange dagen en soms leek het wel alsof iedereen haar probeerde te irriteren. Er werd altijd wel wat gevraagd qua papierwerk, of zij iets wilde doen, dat de baas haar wilde spreken, of ze iets kon plannen en nog veel meer. Het was vrij irritant en soms had Hayeong wel eens de neiging om gewoon alle papieren in de lucht te gooien en het gebouw te verlaten. Helaas voor haar, moest zij haar inhouden.

"Kun je deze papieren ook even doen?" Hoorde ze opeens, waardoor ze uit haar gedachten kwam. Zodra zij haar hoofd optilde, zag zij dat het haar baas was. Haar baas was ietsjes ouder dan haar en zag er niet verkeerd uit. Het balende was dat hij haar enorm goed kon irriteren. "Zal ik doen." Zuchtte ze en nam de stapel papieren over, die zij toen op haar bureau legde. Terwijl ze naar de eerste pagina keek, hoorde ze al voetstappen die langzaam in de verte verdwenen, die zeker van haar baas waren. Moest ze nou echt zowat een boek gaan lezen, terwijl het al zo laat was en terwijl ze enorm moe was?

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

Yeonwoo begon van de rookwolkjes rondjes te vormen, aangezien na jaren roken dat zijn enige talent bleek te zijn. Hij keek naar de lucht die vol stond met sterren en hij vroeg zich af of het dezelfde sterren waren als de vorige keer. Hij trok nog een laatste keer aan zijn sigaret voordat hij hem op de zijkant van het bankje uitdrukte. Hij stond daarna rustig op en liep verder door het park. Het was inmiddels aardig laat en dat wist hij maar dat hield hem niet tegen om een random bus te nemen die aankwam, hij stapte na 3 haltes uit en zag in de verte een gebouw waar nog licht brandde. Hij besloot om rustig de richting van het gebouw op te lopen, gewoon omdat hij benieuwd was wie er nog zo laat aan het werk was. Toen hij dichterbij kwam viel het hem pas op dat het het enige gebouw was dat nog licht gaf op dat moment. Naar binnen lopen zou hij nooit doen, zeker niet zo laat. Yeonwoo besloot dus maar om op een bankje te gaan zitten niet ver van het gebouw af en dit allemaal omdat hij 'benieuwd' was.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Minuten waren voorbij gegaan en Hayeong kon haar ogen amper openhouden met veel moeite. Ze keek uit haar raam, waar het enorm donker was. Alles wat donker en dat zat ze hier, zowat als enige nog aan het werk. Het werk dat ze nu had gedaan was nog niet eens een achtste deel. Een gefrustreerde grom verliet haar mond en ze sloot even haar ogen. Hoe hemels het nu wel niet zou zijn om in haar bed te liggen. Langzaam opende ze haar ogen en merkte dat ze nog wat papierwerk ergens naartoe moest brengen. Met veel tegenzin stond ze op van haar stoel, die net zo comfortabel was en tilde de stapel papieren op. Het papierwerk dat ze net had gekregen, deed ze later wel. Hayeong liep met de papieren richting de lift, waar ze op het knopje drukte.

"Hayeong, ben je er nog steeds?" Was het eerste wat ze hoorde zodra ze beneden aankwam. Die stem kwam haar bekend voor en keek op. Het was iemand die daar werkte en waar ze een band mee had. "Ja, helaas. Ik moet nog heel wat papierwerk doen voordat ik weg mag." Zuchtte ze. "Ik moet trouwens deze papieren aan jou geven. Het is een hele klus, dus succes." Lachte ze zachtjes en plaatste de stapel op het bureau.
"Waarom ben jij er nog?" Vroeg Haeyong uit nieuwsgierigheid. "Niet veel. Ben van plan om de laatste dingen op te ruimen en dan weg te gaan." Kreeg ze als antwoord en knikte maar. Na wat gesproken te hebben, besloot Hayeong om even naar buiten te gaan, omdat wat frisse lucht te halen. Ze keek rond en zag nog een aantal auto's die voorbij reden en nog een aantal mensen die nu nog op straat waren. Het leek wel alsof er voor sommigen geen moment was van dat zij maar eens besloten om te slapen. Hayeong keek op naar de lucht, waar er vele sterren te bevinden waren, die de avond nog een beetje verlichtten.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

Yeonwoo pakte na een aantal minuten nog een sigaret en stak deze aan, om nogmaals vormpjes te blazen. Op de straat liepen nog een aantal mensen die waarschijnlijk net zoals hem redenen hadden om de straat op te zoeken op dit late uur. Na ongeveer 20 minuten viel het hem op dat iemand het gebouw verliet, hij stond rustig op en liep richting het gwbouw. 'Late avond zie ik?' vroeg hij aan het persoon terwijl hij rook uitblies.

Soorryyy dat ie zo kort is ;-;

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De stilte werd verbroken door een onbekende stem. Hayeong keek op en zag een jongen staan. "Zoiets kun je zeggen." Zuchtte ze en vouwde haar armen, terwijl ze tegen een muur aan leunde. Ze keek kort voor haar uit, naar de mensen die nog steeds rondliepen en de auto's die voorbij reden. Vele mensen leken zo vrolijk, al was het zo laat. Hayeong's blik ging toen kort naar de jongen toe.
"Waarom ben jij nog hier, terwijl het zo laat is?" Vroeg ze en liet haar blik toen weer terug richting de sterren vallen. Het was niet echt de tijd dat iemand nu nog op zou moeten zijn. Kort checkte ze hoe laat het was en herinnerde dat ze nog papierwerk moest doen. Daar had ze momenteel geen zin in en de kans dat ze weer terug zou gaan was klein. Waarschijnlijk ging haar baas wel weer tegen haar schreeuwen of wat dan ook. Zo af en toe kon hij aardig zijn, maar vaak was het een vervelend persoon, die alleen maar commando's kon geven en verder niks deed. Vaak hoorde Hayeong hem heel vrolijk praten, terwijl ze langs zijn kantoor liep. Vaak verschenen er woorden die niets te maken hadden met het bedrijf, het werk of wat dan ook. Het was gewoon iemand die graag mensen commandeerden, omdat zij niks deden, terwijl hij zelf ook geen donder deed. Hoe vaak Hayeong wel niet zijn werk kreeg, alleen omdat hij geen zin had om het te doen. Het voelde net aan alsof zij zijn persoonlijke assistente was geworden, zonder dat dat het plan was.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

"Ik heb de route van mijn normale wandeling verbroken..' antwoorde Yeonwoo rustig. "Dit was 1 van de weinige plekken waar licht brandde en ik besloot er heen te lopen.' voegde hij er nog aan toe. Hij keek naar het meisje dat voor hem stond, erg oud leek ze niet, moe daarentegen wel. "Volgens mij had jij allang thuis moeten zijn of niet?" Hij keek naar haar gezicht, het straalde slaap uit, iets waar ze waarschijnlijk veel behoefte aan had. Zelf had hij geen werk en ook geen last van vermoeidheid. Nadat hij van school was geslaagd was hij in een put gezakt, hij wist niet wat hij wou doen later en dat vormde een sleur van in zijn appartement zitten, dag in, dag uit. Yeonwoo nam nog een hijs van zijn sigaret en stak zijn arm een beetje uit, "Jij ook of?"

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De geur van sigaretten waren een bekende geur voor Hayeong. In het begin kon zij er totaal niet tegen, maar uiteindelijk raakte zij er gewend aan. Je kon zeggen dat het voor haar een therapie kon zijn, op zware dagen zoals deze. Natuurlijk wist zij donders goed dat het niet goed voor haar was, alleen als alles tegen haar leek te gaan, kon het haar ook vrij weinig iets schelen. Hoe vaak Haeyong wel niet tegen haar hoofd kreeg gesmeten van dat het slecht was, dat zij dit en dat en al kon krijgen, was enorm groot.

"Zegt degene die nu ook buiten op straat loopt, in plaats van in zijn bed ligt." Zei ze terug naar hem, terwijl ze geen oog contact met hem maakte. Nu ze het toch over haar bed had, bedacht ze haar hoe erg ze het al miste. Hoe comfortabel haar bed was en hoe fijn ze kon slapen, al zou ze waarschijnlijk waarschijnlijk de komende ochtend gelijk weer aan het werk moeten gaan. Waarschijnlijk zou ze enorm moe zijn en totaal niet willen gaan.

Zijn stem zorgde ervoor dat ze weer opkeek en zag zijn sigaret. Ze schudde haar hoofd en toverde zelf een pakje tevoorschijn. "Ik heb zelf ook nog wat." Zei ze en pakte er één en haalde er ook de lucifer uit. Ze stak de sigaret aan en stopte het pakje sigaretten en lucifer in haar zakken. Rustig nam Hayeong een hijs ervan en blies de rook uit.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

Yeonwoo knikte en trok zijn arm terug. 'Wandelingen rond deze tijd zijn normaal voor mij, het lijkt alleen niet of dagen werken zoals deze normaal zijn voor jou.' Yeonwoo nam nog een hijs van zijn sigaret en hij blies de rook in rondjes de andere kant op. 'Maar is je dag al bijna voorbij of heb je nog wel een paar uur te gaan?' vroeg hij voordat hij nog een hijs nam.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
"Deze werkdagen zijn inderdaad niet normaal voor mij." Antwoordde Hayeong, terwijl zij de rook uitblies. "Normaal zou ik nu allang thuis zijn, maar mijn baas besloot me maar om eens wat langer op werk te houden." Vulde ze zuchtend aan en keek toen kort naar de jongen. Plotseling voelde ze wat getril en viste haar mobiel uit haar zakken. Ze nam op en plaatste haar telefoon naast haar oor. Het was gewoon haar baas die vroeg van waar ze was, dat ze het werk moest afmaken en dat zij dan pas mocht gaan en meer. Na wat gedoe, hing ze op en een geïrriteerde kreun verliet haar mond.

Hayeong nam haar laatste hijs van haar sigaret. Vervolgens liet ze het op de grond vallen en trapte erop, zodat het vuur doofde. "Ik moet weer aan het werk. Hopelijk ben ik snel klaar en hopelijk zie ik je binnenkort weer." Zei ze en glimlachte zwakjes naar de vreemdeling. Rustig, met haar handen in haar zakken, liep Hayeong weer het gebouw binnen.
Toen zij binnen kwam, zag ze dat het leeg was. Met veel tegenzin ging ze weer naar haar kantoortje, waar ze al het papierwerk moest doen. Zoals altijd, hoorde Hayeong weer eens haar baas gezellig praten over alles behalve wat ging over werk. Ze scande met haar ogen over de pagina en merkte hoe vermoeid haar ogen al raakten. Ze ging op haar stoel zitten en schoof toen aan. Met een 'klik', drukte ze op een lamp, waardoor de bureaulamp ook aanging. Met wat pennen, markeerstiften en meer begon ze het werk maar eens te doen van haar baas, die gewoon aan het praten was over eens uitgaan met zijn vrienden aan de telefoon. Met veel moeite kon ze haar ogen open houden en probeerde alles om haar heen te blokkeren, zodat zij hopelijk sneller klaar was met alles en vervolgens naar huis zou kunnen gaan.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo

Yeonwoo knikte nadat ze de telefoon ophing, 'Ik zie je vast ooit nog wel.' zei hij nog snel voordat ze verdween. Normaal gesproken zou hij niet zo snel een gesprek starten met een vreemdeling maar spijt had hij er na deze avond niet van. Hij begon met zijn sigaret in zijn hand rustig terug de richting op te lopen waar hij in het begin vandaan kwam. Een erg goed geheugen had hij niet maar bepaalde punten op de weg kwamen hem bekend voor waardoor hij de weg richting de bushalte terug kon vinden. De laatste bus kwam over 10 minuten aan en Yeonwoo besloot dus om maar op de stoep rand te gaan zitten aangezien het bankje al bezet was door een persoon wat leek te slapen.

Toen Yeonwoo na zijn busrit eindelijk thuis kwam plofte hij op de bank neer, hij had nog steeds geen behoefte aan zijn bed ondanks het feit dat zijn lichaam uitgeput was. Hij klikte de tv aan en begon maar een onnozel kook programma te kijken dat op tv was.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Voordat zij het wist, was het enige was zij zag rood. Het droop overal en Hayeong's ogen werden groot. Well, shit... Terwijl haar hart als een gek bonkte, probeerde zij op te staan, maar faalde doordat haar benen aanvoelden als pudding. Met een dreun viel ze weer op de grond. Haar ademhaling was snel en ze probeerde zo snel mogelijk weg van de situatie te gaan. Waarom moest dit nou net haar overkomen? Natuurlijk kon het eens teveel worden, alleen dit was het verre van wat er ooit eens zou kunnen gebeuren.

Alles was gewist. Camerabeelden, sporen en nog veel meer. Momenteel stond Hayeong in de wasruimte, waar zij snel haar handen schoonmaakte en nog probeerde wat vlekken weg te halen. Het koude water hielp enorm veel, doordat haar lichaam helemaal warm was geworden. De beelden bleven door haar hoofd rondgaan en Hayeong had het gevoel alsof zij gek was geworden. Als het kon, zou zij alles uit gaan schreeuwen, maar zij moest haar inhouden. Het laatste wat zij nu wilde, was dat iemand erachter kwam of dat zij in de problemen kwam. Dat laatste zou sowieso ooit eens gebeuren, alleen alles was nu zo'n grote shock.

Rustig liep ze het gebouw uit, alsof er helemaal niets was gebeurd. Het gebouw was helemaal zwart, dus het leek alsof er niks gaande was. Hoe ze het binnen had geregeld, was met veel moeite. Het was ook zeer vermoeiend, maar daar wilde Hayeong geen tijd aan verdoen. Het beeld bleef haar nog steeds achtervolgen, maar het enige pad die zij nu wilde volgen, was het pad om naar huis te gaan of om even een frisse neus te halen. Door de stres merkte zij al snel dat zij nog een sigaret nodig had, die zij rustig aanstak en rustig de rook uitblies. Met de sigaret tussen haar vingers en haar hand in haar zak van haar vest, liep ze rustig door de straten.

Account verwijderd

schreef:
Na ongeveer een uur van onnozele manieren om pannekoeken en andere dingen te maken drukte Yeonwoo de tv uit. Hij besloot om in bed te gaan liggen en te proberen in slaap te vallen, voor een keer. Hij liep kalm naar zijn slaapkamer en trok zijn pyjama aan, de deken was te warm en hij liet deze dan ook liggen.

Na een half uur van liggen draaien raakte het hem, het feit dat hij nogsteeds ongelukkig was, en niet zo een klein beetje ook. Hij dacht aan het gesprek met de vreemdeling, iemand die hem niet kende en waarschijnlijk dacht dat naast zijn slaapproblemen alles oke was. Terwijl hij elke dag hoopte dat die dag 'oke' was. Hij stond op en liep naar de keuken om een kop koffie te zetten, hij moest zijn gedachten bevechten want ze mochten hem niet te pakken krijgen. Hij plofte even later samen met zijn kop koffie op de bank neer, het was inmiddels al laat en hij dacht over de vreemde vrouw en wat zij nu aan het doen zou zijn. Yeonwoo zette alles op alles om zijn hoofd bezig te houden maar toen eenmaal zijn kop koffie op was en hij wist dat er zo laat niks op tv was, toen was het gevecht afgelopen.

Hij had zo vaak al afscheidsbrieven geschreven, niet naar zijn ouders, niet naar vrienden maar naar het persoon dat hem zou vinden. Het persoon die het nieuws moest brengen aan kenissen en aan zichzelf, niet dat hij daar veel aan zou hebben. Hij dacht na, zou hij nu een nieuwe moeten schrijven? Of zouden de oudere voldoende zijn?

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Net voordat het niet erger kon, besloot het eens te gaan regenen. Alle regendruppels vielen als een gek naar beneden en het leek haast alsof je onder de douche stond. Hayeong zat momenteel in de bus, wachtend totdat zij er eindelijk uit kon gaan, wat zekers nog lang zou kunnen duren. Met haar hoofd leunde ze een beetje tegen het raam, terwijl ze naar buiten keek. Het was enorm donker en in de bus was het ook zeker rustig. Er zaten maar ongeveer een aantal mensen in de bus, wat niet eens gek was aangezien het toch al enorm laat was. Een aantal waren dronken, sommigen waren nog bezig met wat werk op bijvoorbeeld hun laptop en nog wat vage dingen die aan de hand waren.

Met wat moeite trapte Hayeong haar natte schoenen uit en deed haar jas uit. Heel haar haar was nat geworden, alles plakte en meer. Rustig ging zij richting haar kamer en plaatste haar tas ergens, zodat die niet in de weg zat. Gelukkig was zij de volgende dag vrij, want anders zou zij een enorme tekort hebben aan slaap.
Hayeong pakte wat nieuwe kleding en liep ermee richting de badkamer. Daar besloot zij een douche te nemen, aangezien ze toch niet in slaap kon vallen en aangezien zij die toch nodig had door de 'douche' die moeder natuur had gegeven toen ze richting huis ging.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld