Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Arthas & TheBurrow.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Omgedraaid, om het makkelijk te maken hahaha. Lezen mag, reageren niet!

Ivy Leela Carlson-Coast

Ik start in de volgende post. @Arthas

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze was al opgestaan met een geweldig idee in haar hoofd. Aan het ontbijt was ze niet verschenen en haar man had ze eigenlijk nog niet eens gedag gezegd. Direct was ze naar haar 'hok' gegaan, zoals hij het denigrerend noemde. De plek waar ze volledig zichzelf kon zijn en ook echt genoot. Haar lange haren had ze in een warrige knot gedaan en doordat ze al voor vijf uur uit bed was, was ze nu best moe geworden. Haar pyjama had ze in de vroege ochtend nog wel weten om te wisselen voor een drukgekleurde harembroek en zwart topje. Het hoefde voor haar niet allemaal strak en netjes, zeker nu ze gewoon thuis was. Haar man zou ze toch niet lastig vallen als hij met zaken bezig was, dan was het niet aan haar om binnen te komen en te storen.
Voordat ze was begonnen had Ivy de glazen en flessen van de vorige avond nog opgeruimd in de hoop dat hij deze ochtend dan met iets anders zou beginnen dan drank. Ze had in de koelkast nog verse jus staan, verschillende yoghurtdrankjes en andere gezonde dingen die hij kon nemen. Elke dag deed ze haar uiterste best om hem van de drank af te houden, natuurlijk kon ze niet voorkomen dat hij er soms eentje nam, maar dat vond ze ook niet erg. Ze was blij als hij haar dat eerlijk vertelde, jammer was het wel als ze er achteraf achter kwam dat het er niet maar één was geweest. Wel eens probeerde ze hem te shockeren, door dingen te zeggen die gebeurd waren, dat leek echter niet aan te slaan. Hij beloofde haar niet met drank op achter het stuur te gaan. Ivy geloofde het had, had de behoefde om dat te geloven. Hij was haar man en ze hield van hem, alsof Sem haar op deze jonge leeftijd al weduwe wilde laten worden? Dat kon ze zich haast niet voorstellen. Om die reden ruimde ze ook elke ochtend netjes alles op en zette verse drankjes voor hem klaar die geen alcohol bevatte, in de hoop dat hij zijn leven vanzelf beterde.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem Gregory Carlson

(Ik typ in een nieuw bericht. Kan zijn dat dat pas is als ik thuis ben aangezien ik nu in de trein zit met mijn laptop en dit is onhandig!)

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Als strafrechtadvocaat was het vaak vanzelfsprekend dat je veel stress had. Niet alleen als strafpleiter, maar als advocaat in het algemeen. De druk om goed te presteren was hoog en er waren altijd deadlines die op de loer lagen. Het was dan ook niet gek dat menig advocaat overspannen was, maar ook dat veel advocaten bezweken onder deze stress. Bij Sem Gregory Carlson, bekend strafpleiter in grote geruchtmakende zaken, waren er nog een aantal factoren die ervoor hadden gezorgd dat hij de draad van het leven ietwat kwijt was. Getrouwd was hij wel, maar het geluk spatte er bij hem niet meer af.
In zijn jonge jaren had hij zijn ouders al verloren die overleden waren tijdens een vliegtuig ongeluk. Ze waren op slag dood geweest en Sem was wees geworden. Jong was hij zeker, want hij was pas veertien toen dit allemaal gebeurde. Een echt goede band had hij niet met zijn ouders, want ze werkten allebei. Dat zorgde ervoor dat ze heel rijk waren, maar liefde kreeg hij alleen van de nanny's die zorgde dat hij goed gekleed over straat liep. Toch hakte het overlijden van zijn ouders er bij hem harder in dan iedereen verwachtte. Hij ging studeren toen hij ouder was, maar raakte ook op het verkeerde pad. Eerst begon het met drugs en die drugs lieten hem meer drinken. Drinken gebeurde niet alleen meer in het weekend in de kroeg, maar ook doordeweeks op avonden als hij goed in slaap wilde komen. Het gaf hem een goed gevoel en liet hem inderdaad beter slapen. Naarmate de tijd verstreek, begon hij steeds meer te drinken en dat had hem tot dit moment gebracht: nog in de bloei van zijn leven en al zwaar verslaafd en afhankelijk van alcohol. Het begon vaak wanneer hij opstond al, omdat hij zichzelf aan had gepraat dat hij beter presteerde met een borrel. Of twee, drie... Misschien wel een fles. Al die alcohol hadden hem een ander persoon gemaakt en hoe meer tijd er verstreek, hoe meer hij ging drinken. Dat had als resultaat dat hij meestal aan het einde van de dag straalbezopen was en niet meer kon functioneren. Eigenlijk was het eerder zielig dan iets anders, want dat het leven zulke dingen kon doen bij mensen, zou niemand worden gegund.

Op dit moment was Sem al hard aan het werk. Het was nog vroeg, maar uitslapen deed hij zelfs in het weekend niet. Zeven dagen per week was hij minimaal negen uur per dag bezig met zijn werk en dat was goed aan hem te zien. Daarbij kwam natuurlijk ook nog dat hij dagelijks liters drank dronk en dat sloeg er hard in.
De man zat achter zijn bureau en streek met zijn vingertoppen langs zijn bovenlip, waarna hij strak naar het beeldscherm keek en zijn bril even hoger op zijn neus duwde. Sem zag er moe uit en had ook nu op dit vroege tijdstip de nodige borrels al op. Nadat hij zichzelf in de douche op had gefrist van de avond ervoor, was hij gelijk naar zijn kantoor gegaan om te werken. Er kwamen namelijk grote zittingen aan waar hij goed op voorbereid moest zijn. De lekkere sapjes die Ivy in de koelkast had gezet, had hij dan ook niet opgemerkt.
De man nam een slok uit het glas whisky die voor hem stond en hij wreef even door zijn gezicht. Een zucht verliet zijn mond en vervolgens liet hij zijn ogen op de klok rusten die in het kantoor hing. Het was half elf en dat betekende dat hij al vier en een half uur hard aan het werk was, maar tijd voor wat eten of een pauze had hij nog niet. Nee, zelfstandig zou hij dat niet doen. De man leefde voor zijn werk en dat betekende dat hij dat voor vrijwel niets zou onderbreken. Schandalig was het zeker, maar zijn vrouw leek er goed mee om te gaan door hem soms te dwingen een pauze te nemen, een rondje te gaan lopen en een frisse neus te halen. Onder het mom van "met frisse lucht werk je beter" deed Sem dat dan ook maar.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Lange tijd had ze voor haar schilderij gestaan, haar haren zaten warrig en hier en daar zaten wat verfvlekjes op haar gezicht. Zodra het tegen de middag was besloot ze dat het tijd was om een pauze te gaan nemen. Haar verfspullen ruimde ze op en neuriënd liep ze naar het kantoor toe van Sem. Zonder te kloppen opende ze de deur en glimlachte even. “Lieverd, het is tijd voor een pauze. Ik heb wat sap klaar staan en net wat broodjes in de oven gedaan. We kunnen vast wel even buiten zitten.” Doordeweeks zag ze hem nauwelijks, zelfs in het weekend was hij aan het werk en soms was het haast vervelend.
Op het moment dat ze binnen gekomen was had Ivy de dranklucht al geroken, een afkeurende blik kon ze dan ook niet uit haar ogen weren. Ze liep naar het bureau toe en ging op de stoel ervoor zitten. Zijn hele bureau lag vol, zonder uitzondering want het was iets dat dagelijks gebeurde. Ze kende deze kamer haast niet anders. Ivy sloeg haar benen even rustig over elkaar en streelde haar kleding even glad. “Je had niet gedronken van wat er klaar stond zag ik. Je moet echt wat meer vitaminen binnen krijgen lieverd, je ziet zo ontzettend bleek de laatste tijd.” Met een bezorgde blik bekeek ze hem even. “Ik heb ook maar wat vitamine pillen opgehaald. Je komt toch bijna nooit buiten, dus misschien dat die een beetje helpen. Wil je die voor mij innemen? Het zijn kauwtabletten dus je kan ze zo innemen in de ochtend.” Glimlachend keek ze even naar hem en slikte. Wat wilde ze graag gewoon alle drank afpakken e het weggooien. Ze vond het vreselijk om dit zo te zien en moeizaam slikte ze even.
“Kom, we gaan nu. Anders blijven we hier nog langer hangen en dat is niet de bedoeling.” Kalm stond ze op en liep naar de deur. Daar bleef ze staan wachten tot hij haar volgde. Ze wilde ook wel eens wat aandacht van hem, tegenwoordig was ze zelfs al de zondag kwijt. In het begin deden ze op die dag nog wel eens leuke dingetjes op lekker wandelen, maar ook dat was er tegenwoordig niet meer bij. Alles deed ze maar alleen en ze slikte even. Soms wilde ze wel eens dingen proberen om hem jaloers te maken, dan vertelde ze over dingen die ze samen met vriendinnen gedaan had. Het was dan vooral leuk voor haar, maar niets meer. Ongeduldig wachtte ze nu op hem.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man bleef enkele seconden naar het scherm staren om de tijd te zien en daarna keek hij weer richting zijn scherm waar een halve pleidooi stond voor een belangrijke zitting die hij over een paar dagen zou hebben. Hij las nog even alles na en knikte toen goedkeurend. Zie je, met drank op leek hij een stuk beter te presteren. Het zag er goed uit, alleen moest er nog veel aan toegevoegd worden zoals gewoonlijk was. De meeste pleidooien die hij maakte waren enorm lang, maar steengoed.
Hij nam de laatste slok van zijn whisky en schoof het glas weg, waarna hij eveneens een hoop papieren aan de kant schoof. Zijn bureau lag vol met dossiers en papieren en was ontzettend rommelig, maar voor hem was dat juist de beste manier om te werken. Even keek hij op toen hij de deur open hoorde gaan en hij fronste even, waarna hij weer even naar zijn document keek en vervolgens richting zijn vrouw.
'Het is pas half elf. Ik heb geen pauze nodig.' Mompelde hij en hij schudde kort zijn hoofd. Voor Sem was de klant immers ontzettend belangrijk en hij kon niet makkelijk alles aan de kant leggen voor zichzelf. Dat zou wel normaal moeten zijn voor hem, om gewoon even een pauze in te lassen, maar dat lukte hem de laatste tijd niet echt meer. Sem liet zijn ogen weer even op Ivy rusten en zuchtte kleintjes.
Sem keek haar even aan toen ze begon over de vitaminepil en hij knikte even kort naar haar. Die wilde hij prima innemen als het haar beter deed voelen. De afgelopen tijd voelde hij zich inderdaad wat minder goed en zag hij er inderdaad heel bleek en ziek uit, maar dat zag hij zelf eigenlijk niet zo heel goed. 'Is prima, ik neem dat tabletje wel in als het je beter laat voelen. Momenteel heb ik nog niet zo heel veel honger of dorst eigenlijk, maar ik zal kijken of ik zo wat kan eten.' Sem was een lastig persoon om mee om te gaan, omdat hij altijd overal een lang verhaal van moest maken. Dat deden veel advocaten nu eenmaal aangezien het hun werk was. Zo gek was dat ook weer niet, alleen soms was dat lastig om mee om te gaan.
'Ik moet vandaag nog een hoop dingen af zien te krijgen en daardoor ben ik denk ik heel erg laat klaar. Je hoeft niet op mij te wachten met het eten of wat dan ook, ik zorg zelf wel dat ik wat eet. Deze zaak is heel belangrijk, net zoals alle andere zaken natuurlijk. Ik bedoel... Al mijn zaken zijn belangrijk en daar doe ik ook altijd mijn best voor, maar deze zaak heeft enorm veel publiciteit gekregen en dat legt de druk wel extra hoog.' De man streek weer met zijn vingertoppen langs zijn bovenlip en beet een stukje vel weg langs zijn nagel, waarna hij het glas voor hem nog even pakte en het aan zijn lippen zette, maar er kwam niet veel meer dan een druppel uit.
'Ik kan wel even mijn benen strekken. Even dan.' De man stond op van de stoel en wankelde wat op zijn benen, waarna hij zijn leesbril op het bureau neerlegde en hij wreef wat door zijn ogen heen. Nu was hij eigenlijk al heel erg moe, maar het was de bedoeling dat hij nog tot een uur of zeven door zou werken. Hij had nu immers niet alleen deze zaak, maar nog veel meer waar aan gewerkt moest worden.
Sem liep ietwat wankel naar Ivy toe en glimlachte kleintjes, waarna hij een blik op de buitenlucht wierp. Het was lekker weer. De zon scheen zelfs en de temperatuur zou enorm aangenaam zijn.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Eigenlijkirriteerde ze zich vooral aan zijn manier van doen, hoe hij zo tegen haar sprak. Het enige wat ze wilde was het beste voor hem en hij leek het gewoon nooit in te zien. “Dan kan je er erna weer de hele dag tegenaan Sem. Je ontbijt slecht dus het is goed als je nu even de tijd neemt om wat te eten en te ontspannen.” Ze voelde zijn blik op haar rusten, maar ook dat was ze inmiddels wel gewend. Ze was niet bang meer voor zijn ogen, nog maar een enkele keer waren ze zo intimiderend tegenover haar als dat ze in het begin van hun relatie waren geweest.
Ivy wist het nog perfect, ze had een expositie gehouden. Eindelijk werd haar werk gezien en kwamen er mensen, deze expositie was echter een speciale geweest. Ze was goed bevriend geraakt met een oude rot in de advocatuur en hij besloot zijn jaarlijkse feest te organiseren in combinatie met haar expositie. Dolgelukkig was ze op die momenten geweest, ze had niet beseft wat het daadwerkelijk ingehouden had. Die avond had ze veel verkocht, maar bovenal had ze Sem ontmoet. Er was niet direct een klik geweest, het was uitgelopen tot een discussie waarbij ze uiteindelijk vertrokken was. Via via kreeg ze uiteindelijk wel een excuus, maar daar had ze geen genoegen mee genomen. Ze had gebeld en had zijn secretaresse aan de telefoon gekregen. Tegen het meisje had ze nog rustig gedaan, tegen hem niet. Hij ging toch niet via een ander zijn excuses aanbieden! Gek genoeg was het uiteindelijk een lang gesprek geworden, Ivy was nog onwetend geweest van zijn verslaving en was dan ook verrast geweest dat hij inging op haar uitnodiging om eens af te spreken. Ondanks hun eerste ontmoeting verliep de tweede eigenlijk vlekkeloos, ze wisten elkaar uit te dagen en te versterken, dat had ze direct gemerkt. Nu waren ze al weer jaren later en eigenlijk begon de verslaving hun geluk nu wel echt in te halen en dat besef overviel haar steeds vaker.
“Doe maar. Het is beter voor je, ook al zou je dat toch nooit toegeven.” Even rolde ze met haar ogen, ze kende hem inmiddels wel en zijn excuus dat hij geen honger of dorst had nam ze dan ook niet aan. “Oh dus dan kan ik de whisky hier ook wel meenemen denk ik zo? Als je toch geen dorst hebt verder.” Vaak daagde ze hem niet uit met zijn drank, maar vandaag was ze er even klaar mee. Alles deed ze voor hem en de moeite nemen voor een half uurtje met haar leek al teveel te zijn.
Bij de deur gingen haar handen in haar heupen. “Het is zondag. We hadden afgesproken dat we dan altijd samen lunchen en samen dineren Sem, ik heb je vorige week al toegezegd om het over te slaan en dat ga ik nu niet weer doen. Ik vind het mooi geweest. Als je niet oppast krijg jij straks nog veel publiciteit.” Het kwam er sneller uit dan ze verwacht had, maar het was wel de waarheid. Zij had ook aandacht nodig, als naar buiten kwam dat hij zo verslaafd was en altijd gedronken had dan zou niemand hem meer willen. Ze knikte. “Goed zo.” Antwoordde ze zodra hij eindelijk overeind kwam. Het was haast triest om te zien dat hij nu zo wankelde. Ze zuchtte even en schonk hem een zwakke glimlach. “Loop maar naar buiten toe, daar breng ik de dingen wel heen.” Ze kon ook zo moeilijk boos op hem blijven, hij was haar man en ze hield ontzettend veel van hem. Daarnaast moest hij ook gewoon goed zijn werk doen.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Qua sociale vermogens was hij niet zo goed ontwikkeld als qua intelligentie. Sem was erg slim en mondig in de rechtbank en was op allerlei vlakken heel slim, maar sociaal gezien kon hij heel erg weinig. Gesprekken aanknopen ging vaak niet en hij wist ook moeilijk een gesprek gaande te houden. Hier had hij altijd al moeite mee gehad, dus het was raar dat hij die bewuste keer tijdens het telefoongesprek wel wist te praten op een normale manier. Nu kon hij dat namelijk niet echt meer. Altijd dwaalde hij wel af en nam hij allerlei zijsporen om van A naar B te komen. Normale mensen zouden rechtdoor gaan, maarSem ging zigzaggend.
'Ik heb nooit fatsoenlijk ontbeten omdat ik zo vroeg op de dag geen eten door mijn keel krijg nee. Dat heb ik altijd al gehad en dat zal nu niet ineens veranderen.' Hij stond wankel in zijn kantoor en hij hees zijn te grote pantalon op. Natuurlijk was hij afgevallen nu de verslaving stress verder uit de hand begon te lopen. Excuses voor van alles was normaal bij een verslaafde en bij Sem was dat dan ook niet anders. Zijn blik vloog echter gelijk wantrouwend naar ivy toen ze zei de whisky weg te halen. Enige paniek was direct in zijn ogen te zien en dat was eigenlijk te sneu voor woorden. Alleen de gedachte aan geen drank hebben maakte hem gek.
'Ik heb alleen geen honger,' zei hij snel. 'Dorst wel.'
Als uit zou komen dat Sem verslaafd was, zou hij uit zijn ambt worden gezet en nooit meer werkzaam mogen zijn in de advocatuur. Het zou een schande zijn voor hem en niet resulteren in een positieve lijn binnen de verslaving. De man keek haar even verward en fronsend aan en zuchtte, waarna hij wankel de trap af liep en naar buiten ging. Hij ging daar op een stoel zitten en keek wat ongemakkelijk voor zich uit. Zijn handen lagen trillend op zijn benen en hij keek strak naar een kaars die op de tuintafel stond. Best snel kreeg hij altijd last van bepaalde negatieve verschijnselen die te maken hadden met zijn verslaving. Hij was altijd aan het trillen, maar des te meer zonder drank. Eigenlijk was het afschuwelijk, want zijn lichaam deed ook altijd pijn, alleen Sem kon niet stoppen en hij sprak er nooit over. Iedereen kon wel begrijpen dat hij niet genoot van drank, nee daar was het te laat voor, maar hij kon simpelweg niet meer zonder.
De man streek gestrest met zijn vingers langs zijn bovenlip en pulkte wat aan de huid rondom zijn vingers. Er zaten overal op zijn vingers wonden van de stress en ook dat deed verrassend veel pijn.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
“Misschien moeten we dan iets anders verzinnen, dat je het alleen maar door hoeft te slikken.” Ze keek even naar hem en schudde haar hoofd. Hij zag er niet goed uit en dat vond ze vervelend. “Natuurlijk.” Mompelde ze en ze keek naar hem. Ze liet hem naar buiten toe en haalde zelf van binnen wat drankjes en de kleine hapjes die ze gemaakt had. Die leken kleiner en minder vullend, hopelijk zou hij het dan wel eten. Kalm kwam Ivy bij hem zitten en keek even naar hem. “Er komt vanaf morgen iemand. Hij komt om 8 uur in de avond dus ik wil dat je dan klaar bent met werken.” Ze had hulp ingeschakeld, er zou iemand komen om hem te gaan helpen met zijn verslaving want op deze manier wilde zij het niet langer tolereren.
Ze zag hoe hij trilde, schudde haar hoofd een beetje. Waarom bleef hij dit zichzelf toch aandoen. “Je kan ook sap nemen in de ochtend, dat vult ook. Dan krijg je tenminste iets binnen Sem.” Een korte zucht kon ze niet onderdrukken. Ze nam plaats op een van de stoelen maar leunde niet zijn kant op. Sinds kort zocht ze haar genegenheid niet meer bij hem. Ook in bed presteerde hij slecht door alle drank dus vroeg ze er niet meer om. Ze zorgde dat ze al sliep als hij boven kwam of deed alsof. Als ze een keer behoeftes had dan hielp ze zichzelf er wel mee. Natuurlijk zou het voor hem niet zo voelen,
voor hem voelde het nooit zo.
“We moeten werken aan je verslaving Sem, dit gaat zo niet langer. Ook voor mij niet.” Onzeker had ze even weggekeken, bijna nooit sprak ze het echt uit. Ze durfde hem nu zelfs niet aan te kijken. “Je rijdt met drank op, je raakt in paniek als er niets is, je eet slecht en bent ontzettend afgevallen.” Dat waren alleen nog maar dingen die op hem sloegen. “Ik wil dat het stopt Sem, ik wil je erbij helpen maar je moet wel mee gaan werken. Ik wil gelukkig zijn en dat ben ik nu niet.” Ondanks dat Ivy alles had wat ze maar wilde, had ze niet zijn liefde. Al het materiaal was leuk, maar het was geen vervanging voor het gemis. Ze merkte het zelfs in haar kunst, alles werd donkerder en grimmiger terwijl Ivy bekend stond als een opgewekt en vrolijk persoon. Iemand die altijd lachte en vol kleur in haar leven stond. Hij verwoestte het allemaal zonder er ook maar naar om te kijken.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Voor hem was het niet zomaar meer een verslaving, maar een erg uit de hand gelopen probleem waar hij jaren geleden al hulp voor had moeten krijgen. Helaas werd die hulp hem niet geboden en dat zorgde ervoor dat het zo was als nu. De hulp werd natuurlijk wel door ivy geboden, maar Sem was koppig en erkende (zoals een echte verslaafde) het probleem absoluut niet. Misschien zag hij wel dat hij soms niet meer zonder kon, maar zelf dacht hij dat het allemaal prima ging zonder drank. Hij dronk alleen als hij gestrest was, en liet dat nu net even altijd zijn waardoor hij altijd dronk. Sem kon er echt weinig aan doen en dat was allemaal te wijden aan zijn verleden en beroep.
Hij keek op toen Ivy erbij kwam zitten met allerlei drankjes en hapjes voor hen allebei. De man keek er wat naar en keek toen weer weg. Met zijn hand tikte hij zenuwachtig op zijn bovenbeen en hij fronste. 'Hoezo komt er iemand? Ik heb geen tijd morgen. Dan heb ik een afspraak met een client en dat kan alleen maar in de avond.' Hij keek naar zijn vrouw en schudde even afkeurend zijn hoofd. 'En aangezien ze in de gevangenis zit, moet ik een eindje reizen daarheen.' Mompelde de man daarna en een zucht verliet wederom zijn mond. Zijn werk ging gewoon door.
'Komt die persoon voor mij dan?' Vroeg hij verbaasd en een tikkeltje verward. Ineens leek echter het kwartje te vallen en hij zuchtte geïrriteerd. 'Lekker achter mijn rug om dingen regelen waar ik overduidelijk geen zin in heb.' De man leek zichtbaar boos te worden doordat zijn vrouw heel geniepig achter zijn rug om dungen had geregeld.
'Iedereen moet eens stoppen met zeiken tegen me. Er is niks aan de hand, ik ben gewoon bezig met mijn werk, voor de klant. En dan toch nog even geniepig achter mijn rug om dingen regelen die je ook gewoon had kunnen vragen. Bah.' De man keek weg van haar en bleef gestrest in het zonnetje zitten, maar kon er absoluut niet meer van genieten. Dat kon hij al nauwelijks, maar toch.
'Ik heb geen honger. Ik heb buikpijn. Maar ik moet gewoon verder voor de klant, dat is belangrijk.' Hij praatte meer in zichzelf dan tegen Ivy op dit moment. 'Het zou fijn zijn als je gewoon zegt wat je wilt.' Sem keek haar doordringend aan het en hij zuchtte weer. Zelf praatte hij nooit over zijn gevoelens: hij dronk ze weg, want hij wilde er allemaal niet meer aan denken. Vroeger triggerde bij hem afschuwelijke dingen en dat liet hem alleen maar meer drinken. Op dit moment voelde hij zich in het nauw gedreven en dat zorgde ervoor dat hij alleen maar wilde drinken.
'Je moet niet zo op mijn huid zitten, dan wil ik alleen maar meer... je weet wel...' Hij begon zelfs erger te trillen en hij legde zijn hoofd in zijn handen terwijl hij zijn ogen dichtkneep en hij heen en weer wiegde. Snapte ze dan niet hoe erg het was? Daar kon niemand bij helpen. Ook niet iemand die elke avond om acht uur langs kwam, of wat het ook mocht zijn.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Natuurlijk, hoe kon het ook anders dan dat zijn werk er weer was. ‘Nou dan komt hij overmorgen.” Antwoordde ze, hoewel ze het vinnig wilde laten klinken had ze zich ingehouden en keek hem even aan. “Ja, jij regelt het zelf niet Sem. Je kan het toch op z’n minst proberen?’ De jonge vrouw probeerde zijn hand even vast te pakken maar liet de hare weer zakken door zijn volgende woorden. Het deed haar zichtbaar pijn dat hij zo tegen haar deed. Desondanks liet ze hem praten, keek stil naar hem. “Wat ik wil is dat de drank stopt. Dat je gaat werken aan het probleem dat je hebt en aan ons huwelijk. Ik ben geen leuk aanhangsel voor als je een keer een feestje hebt of om te zorgen dat je goed voor de dag komt en een nette naam in de pers hebt.” Ivy keek hem hoofdschuddend aan. “Och kijk toch eens wat een nette man en een vrouw, goede baan, gelukkig huwelijk.” Ze trommelde op de stoel en keek voor zich uit.
“Geen enkele dag eten we samen, als het aan jou ligt sluit je jezelf met de drank op in je kantoor van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Je wordt al boos als ik vind dat je een pauze nodig hebt.” Haar stem trilde, het gebeurde bijna nooit dat ze alles zei wat ze ervan vond. “Prima als jij je dood wilt drinken of dood wilt werken, maar zeg dat dan want daar wil ik geen deel aan uitmaken.” Tranen rolden over haar wangen, dat was hetgeen waar ze het aller bangste voor was, dat hij gewoon zou sterven door het patroon wat hij nu had. “Je bent mijn man en ik wil je in alles steunen, maar dan moet je dat wel toestaan. Het enige wat je doet is de figuurlijke deur voor mijn neus dichtgooien en je alleen maar verder afsluiten.”
Boos en gekwetsts veegde ze haar eigen tranen weg. “We hebben al het geld, je kan alle mensen aannemen die je wilt om je werkdruk te verlichten zodat je hieraan kan werken. Ik wil zelfs een excuus bedenken dat er iets met mij is waardoor je minder kan werken, het maakt me allemaal niet uit. Ik wil dat je samen met mij gaat werken om te stoppen met de drank. Dit is niet gezond Sem, echt niet. Ik heb het geprobeerd alleen, maar je negeert alles wat ik voor je klaarmaak en alles wat ik verstop daar heb je wel weer iets nieuws voor.” Boos keek ze voor zich uit. Ivy was vooral boos op zichzelf, dat het niet gelukt was om hem te laten stoppen met drinken.
Langzaam keek de vrouw opzij, haar ogen rood en waterig en haar wangen nat van haar tranen. “Het houdt ook voor mij een keer op.” Fluisterde ze zachtjes. “Ik mis je.. Ik mis je zo ontzettend veel en je ziet het niet eens. Wat moet ik doen? Moet ik een misdaad begaan zodat je me in de zaal ziet? Weet je dan weer wie je vrouw is? Dat je een vrouw hebt en niet met je werk getrouwd bent Sem?’ Wederom voelde ze haar stem breken en Ivy stond op. Snikkend liep ze naar binnen toe waar ze zakdoekjes pakte. Ze was even klaar met praten en probeerde haar tranen te drogen.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Als er iets was wat Sem niet wilde, was haar het gevoel geven dat ze er niet toe deed. Natuurlijk deed hij dat op deze manier wel en dat besefte hij soms ook, maar het zijn van een bekend strafpleiter kwam met een grote prijs voor Sem. Eigenlijk wist hij totaal niet hoe hij met alles om moest gaan doordat hij zo'n slecht sociaal ontwikkeld vermogen had. Voor iedereen was het moeilijk om met Sem om te gaan en zelfs zijn vrouw had het er moeilijk mee. Ze waren toch al enige tijd getrouwd, maar het leek er absoluut niet beter door te gaan. Sems lichamelijke en psychische gesteldheid was in ieder geval achteruit gegaan en dat zette de relatie onder druk.
De man luisterde naar wat Ivy allemaal zei en hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Oh ja, schuif het maar weer op mij af. Wat maakt dat allemaal uit.' De man zag haar tranen en fronste even. Zat het dan zo hoog bij haar? Eigenlijk wist hij niet zo goed hoe hij erop moest reageren. Ergens was hij lastig voor hem omdat hij ook enorm boos aan het worden was door alles wat ze zei. Het kwam hard bij hem binnen en Sem had zelf totaal niet door dat het allemaal zo erg was. Dat was de reden waarom hij er eigenlijk extra boos van werd.
Sem keek haar kwaad aan en sloeg zijn handen om de leuningen heen. Zijn knokkels werden helemaal wit doordat hij zo hard in de stoel kneep. De laatste tijd werd hij zo vaak boos om alles...
'Het gaat jou alleen maar om de gevolgen, maar niet om de oorzaak van het probleem. Je praat alleen maar over hoe nodig ik moet stoppen met drank en dat ik er niet uit zie en weet ik wat allemaal, maar er zit een oorzaak achter die je niet eens interesseert.' De man keek haar kwaad aan en volgde haar met zijn ogen toen ze opstond en naar binnen liep. Zelf stond hij ook op en hij smeet de stoel agressief aan de kant, waarna hij wankel naar binnen liep en haar niet eens aankeek.
'Ik ga weg.' Sem pakte zijn autosleutels van het kastje af en hij wankelde naar buiten toe, waarna hij naar zijn Bentley liep die op de oprit stond en erin ging zitten. Echter reed de man niet weg, maar hij bleef op de oprit staan en had zijn hoofd op het stuur gelegd. Zelfs in zijn auto had hij een voorraadje drank, wat ervoor zorgde dat hij nu een fles had gepakt en hem aan zijn lippen zette om zijn gevoelens gelijk te verdoven. Als er iets niet was waar hij mee om kon gaan, waren het wel gevoelens en het leek Ivy niet eens te interesseren dat er nog gevoelens achter hem zaten en dat er een oorzaak achter zijn vele drankgebruik zat. Ivy kon alleen maar zeuren over het feit dat hij dronk, maar toonde geen interesse in waarom dat zo was.
Na een tijdje kwam Sem moeizaam uit de auto en hij wankelde naar binnen toe. De man viel haast over de traptreden en hij viel daardoor tegen de deur aan. Sem kreunde even en trok de deur uiteindelijk toch maar open. De man mompelde wat in zichzelf en wankelde door de hal heen naar de trap om naar zijn kantoor te gaan, maar dat ging helemaal niet meer door de fles drank die er net doorheen gegaan was. Zuchtend en jammerend zakte Sem in elkaar en hij hield nog slapjes de trap vast. Dit gebeurde dus telkens als hij met heftige gevoelens te maken kreeg. Het maakte niet uit waar het door kwam, maar hij kon er gewoon niet tegen en begon zichzelf dan gelijk te verdoven.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was haast ongelooflijk om zijn reactie te horen. Het ging haar alleen maar om de gevolgen.. Hoe kon hij het zeggen dat ze zich niet in hem interesseerde. Ze probeerde zich in hem te verdiepen, maar hij sloot haar af. Hij vertelde nooit iets. Ivy was naar binnen gelopen en ze hoorde hoe hij de stoel weg smeet. Huilend bleef ze staan en keek hem na. Ze hield hem niet tegen, ze was er zo klaar mee. Vandaag wilde ze hem niet meer tegenhouden, zelf was ze er ook zo klaar mee. Langzaam droogde ze haar tranen, deed haar best ervoor. De auto had ze niet weg horen gaan, maar Ivy ging niet kijken. Ze haalde de spullen van buiten naar binnen waarna ze naar haar eigen schilderkamer in. De deur deed ze op slot en al gauw zat ze huilend op een stoel. Ze hield het gewoon niet meer vol op deze manier.
Na een tijd haalde ze diep adem, alles had ze eruit gehuild.Haar ogen deden ontzettend veel pijn en voelde branderig. Ze vond haar telefoon en belde de man die morgen zou komen af. Het had geen zin als Sem toch weg zou zijn. Voorzichtig haalde ze het slot eraf en liep haar kamer uit. Ze had gestommel gehoord. Met haar armen om zichzelf heen geslagen liep ze erheen. Natuurlijk was Sem de oorzaak va het gestommel. Ze bekeek hoe hij op de trap in elkaar gezakt zat. Hij jammerde en eigenlijk wilde ze hem helpen. Hard beet ze op haar onderlip en bleef staan. Desondanks kon ze het niet aanzien, ze hield van hem. Ivy liep naar de man toe, met moeite hielp ze hem overeind en bracht hem wankelend naar boven toe. In plaats van zijn kantoor liep ze naar hun slaapkamer toe. Ivy duwde hem op bed. “Blijf hier eerst maar eens ontnuchteren.” Mompelde ze, waarna ze naar de kast liep. De jonge vrouw deed de kleding uit die onder de verfvlekken zat. Ze zou zelf wel weggaan, de stad in. Het maakte haar eigenlijk niet uit waarheen, als ze maar weg was van hier.
Ze deed haar best om te blijven glimlachen. Een lichtgekleurd jurkje was dan ook hetgeen wat ze uitkoos. Iets dat toonde dat ze vrolijk was en geen problemen had. Kalm liet ze die over haar lichaam glijden zonder aandacht te besteden aan Sem. Hij was haar man, naakt zijn bij hem was niet eng meer en zeker gezien het feit dat ze nooit meer iets samen deden. Ivy pakte een paar hakken erbij en haar tasje die ze vulde met spulletjes. Even keek ze naar Sem. “Ik zie je vanavond misschien wel weer.” Mompelde ze hem toe, alsof het wat uitmaakte. Het zou niet eens opvallen als ze niet thuis kwam. Hij was alleen maar aan het werk dus haar aandacht had hij niet nodig.
Bij de deur bleef Ivy even staan, bekeek hem. “Als jij jeopen stelt wil ik best eerst naar de oorzaak toe, maar in al deze jaren heb je mij er nooit iets over verteld hoeveel ik er ook naar vroeg.” Ze kneep in de deurpost en knipperde haar tranen weer weg. “Het maakt mij niet uit wat er gebeurd Sem, maar denk er over na dat als er niets veranderd ik weg ga. Ik wil verder met mijn leven. Kinderen, reizen en dingen doen. Niets dat er gebeurd in ons leven. Dus ik wil graag dat je gaat nadenken over wat we samen kunnen doen hieraan. Fijne middag nog.” Ze knikte even en liep vervolgens weg. Hem kussen daar had ze nu geen behoefte meer aan. Ivy was nog gekwetst door hem en daar had ze geen zin meer in.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Ivy had hem geholpen om weer naar boven te komen, maar meer dan dat had ze ook niet gedaan. Ze gaf aan dat ze weg zou gaan en misschien vanavond nog wel terug zou komen. Sem had er niet veel van meegekregen, want hij was straalbezopen. Zwakjes had hij enkel geknikt en hij staarde daarna leeg naar het plafond. 'Oh... Ja...' Hikte hij verward en hij staarde even naar zijn vrouw, waarna hij zijn blik weer richting het plafond richtte en hij ademde zwakjes. Ivy was weggelopen en Sem bleef alleen achter in de kamer, waarna hij enige tijd was blijven liggen.
Erg lang had het niet geduurd voordat hij vond dat hij weer uit bed moest komen. Slapen dat deed je in de avond en nacht en niet overdag. Ondanks dat hij wel heel moe was en prima zou kunnen slapen. Ach, dat kwam later wel.
Gedurende de dag had hij niet veel meer uitgevoerd. Hoe graag hij ook nog had willen werken: het lukte hem op dit moment absoluut niet meer om zich enigszins te concentreren. Vaak drong het pas veel te laat door dat hij zijn vrouw weer pijn had gedaan en dat hij er eigenlijk best wel spijt van had. Ja, Ivy was op dit moment niet meer hier en was zoals wel vaker na een ruzie weg. Waar ze dan was, wist Sem niet. Ze kon bij vriendinnen zijn, maar ook ergens totaal anders. Misschien had ze wel een minnaar...
De man voelde zich door die gedachte alleen maar ellendiger en hij kreeg door die ellende steeds meer het gevoel dat hij moest drinken. Sem was dan ook in de woonkamer gaan zitten en hij had er wat extra drank bij gepakt. De televisie had hij aangezet en hij stond op Discovery Chanel. Daar keek hij tussendoor naar terwijl hij voornamelijk bezig was met het legen van verschillende flessen.
Rond een uur of zes kon zijn lichaam het echter niet meer aan en was hij van ellende weggezakt in zijn roes. Slapjes lag hij daarom ook op de bank met de fles drank in zijn hand die uitstak van de bank. Hij had wat drank over zichzelf gemorst en hij zag er heel erg slecht uit. Zijn haren stonden warrig op zijn hoofd en hij snurkte hard doordat hij zo diep sliep door de roes. Zijn lichaam lag volledig ontspannen op de bank, maar hij had een gespannen frons op zijn voorhoofd rusten. De man ademde zwakjes en bleef zo liggen. Wellicht dat Ivy hem aan zou treffen... Wellicht niet. Sem zakte in ieder geval steeds verder weg: hij had overduidelijk veel te veel gedronken. Misschien wel meer dan hij normaal gesproken dronk. Het ging dus klaarblijkelijk helemaal niet goed met hem, maar hij kon simpelweg niet praten over alles. Het zat hem dwars, maar het lukte hem gewoon echt niet!

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze was weg gegaan en een opluchting was over haar heen gevallen. Voor ze ging had ze James al een berichtje gedaan dat ze zijn kant op zou komen. Wat ze zouden gaan doen maakte haar niet eens uit maar ze moest weg van hier. Het was geen lange reis naar hem toe en al gauw reed ze de parkeergarage in. Hij had een penthouse in de stad. Vol levendigheid en het uitzicht was prachtig. In de lift naar boven bekeek ze zichzelf nog even, ze zag er vreselijk uit voor haar doen. Uiteindelijk bereikte ze de top en Ivy liep moe naar binnen toe. Voor ze het wist stond ze echter al in zijn armen. Ze kreeg een kus op haar voorhoofd gedrukt. Deze kleine liefkozing was haar even teveel en de jonge vrouw voelde haar tranen alweer rollen. Ze kende James sinds ze Sem kende, wat ze vanuit Sem wist was dat James hem alleen gelaten had. Ivy was met hem gaan praten, er was een klik ontstaan en al gauw zat ze hier vaker dan bij haar vriendinnen. Hij wist precies hoe Sem was en bij haar vriendinnen hield ze een façade op dat alles perfect was.
"Ik kan het gewoon niet meer James, ik ben zo moe en alleen daar." Zachtjes snikte ze en hij liet haar huilen. Gaf haar de aandacht en de liefde die ze nu zo erg nodig had maar niet kreeg van Sem. Zodra haar tranen wat gestopt was vonden zijn lippen die van haar. Ze liet het over zich heen komen. Bijna altijd hield ze hem af, maar nu snakte ze er naar. Wilde ze ook aandacht. Zich mooi en gezien voelen. Merken dat ze nog iets met een man deed. Verlangend legde ze haar armen om hem heen en begon hem genietend te kussen.
De hele middag had Ivy alles laten gebeuren, ze had zo ontzettend genoten. Het was lang geleden dat dat gebeurd was. Met een glimlachje keek ze opzij naar James. Lag in de dekens gewikkeld terwijl hij op was gestaan om te gaan douchen. Haar wangen kleurden iets roze terwijl ze hem zo bekeek en verlangend op haar onderlip beet. Ze wilde hem nu nog wel vaker, maar ze wist zich in te houden. Hij had sushi besteld en na het eten zou hij haar thuis afzetten. Een paar wijntjes waren er wel ingegaan. Verlegen kleedde ze zich uiteindelijk aan en liep naar de woonkamer toe. Samen met James at ze en lachte veel. Zijn aanwezigheid deed haar zeker goed.
Uiteindelijk zaten ze in de auto naar huis. Zijn hand lag veel op haar been en blozend keek ze naar hem. Zacht gaf ze hem nog een kus voor ze de oprit op reden waarna ze naar binnen toe liep. Ze had James gevraagd even te wachten, voor het geval er iets met Sem zou zijn. "Sem?" Ze liep naar de woonkamer en slikte even toen ze hem zo lag liggen. Het was een ook een eigenwijze man. Ze ging hem nu absoluut niet naar boven brengen en zuchtend liet ze James weten dat hij kon gaan, Sem lag te slapen.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Enigszins bewegingsloos bleef hij op de bank liggen. De uren bleken voorbij te vliegen en uiteindelijk was het al redelijk laat op het moment dat Ivy thuis was gekomen. Zelf had hij niet meer gegeten de rest van de dag en alleen maar gedronken. Van ellende was hij in elkaar gezakt op de bank met de televisie nog aan. De fles hield hij in zijn hand vast en af en toe leek zijn lichaam wat te schokken. De hoeveelheid drank in zijn lichaam was immers gigantisch hoog en kon zelfs in zijn geval best gevaarlijk zijn.
De man werd echter wakker doordat het onbehaaglijke gevoel hem bekroop dat iemand hem aan het bekijken was. Fronsend opende hij zijn ogen die allebei rood doorlopen waren door gesprongen aderen. De laatste tijd zag hij er steeds slechter uit door alle drank die hij continu tot zich nam. Het was sneu om te zien tegenwoordig, zeker omdat hij steeds verder weg begon te zakken in de negatieve gevoelens die hij continu voelde door voornamelijk zijn verleden en de werkdruk.
Sem had een tijdje nodig om te acclimatiseren. Na een tijdje was zijn zicht weer enigszins normaal en zag hij Ivy staan. Fronsend bleef hij haar een tijdje bekijken en hij zag dat haar haren warrig zaten en haar kleren anders waren. Hoe dronken hij ook was, hij bleef zichzelf altijd enigszins bewust van zijn omgeving. Daarbij hoorde dat gewoon ook bij zijn beroep als advocaat, wat veel dingen voor Ivy altijd lastig maakte.
Moeizaam trok hij zichzelf overeind, de hele kamer leek te draaien en dat maakte hem heel erg duizelig. Hij kon zich nog herinneren dat Ivy weg was gegaan en hij had niet geweten waar naartoe. Kijkend naar haar huidige verschijning kon hij vaststellen dat er iets was gebeurd waar Sem misschien liever niets van zou weten.
'Zo te zien heb je het leuk gehad...' Hikte hij terwijl hij instabiel op de bank zat en moeizaam zijn hoofd recht wist te houden. Zijn haren stonden warrig op zijn hoofd, hij had donkere kringen onder zijn ogen, zijn huid was ietwat gelig door de problemen met zijn lever en zijn ogen waren dus rood doorlopen doordat er tijdens zijn slaap aders waren gesprongen. Het was geen prettig gezicht, maar weerspiegelde zijn problemen des te meer.
'Het zou fijn zijn als je me gewoon vertelde dat je een ander had.' De man keek haar verslagen aan en zuchtte diep. Dit was dus eigenlijk waar hij zo bang voor was, maar het was onvermijdelijk geweest.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld