Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Renegades

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

O' with the amazing @TheBurrow ☆

~ ★ ~

The Devil is real
And he isn't a little red man with horns and a tail..
He can be beautiful,
Because he's a fallen angel
And he used to be God's favorite..

~★ ~

Demyan Westwood - 20 years old

~ ★~

xox

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

James Westwoord - 20

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Sinds ze bij een clan hoorden was er veel veranderd, je kon het bijna alles noemen. Zijn leven stond op zijn kop, het was letterlijk een verschil van dag en nacht. Eén ding bleef er echter onveranderd, zijn tweelingbroer. Sinds jaar en dag waren ze samen en beleefden ze eigenlijk van alles. Dit verschil tekende hen als persoon, maar maakte hun band er niet minder op had James gemerkt. In alle tijd die verstreken was bleven ze elkaar zien en spreken. James had zich dan ook geen leven zonder zijn broer kunnen voorstellen. Natuurlijk zou er een tijd komen dat hij aan het idee moest gaan wennen, hij zelf zou immers niet meer sterven en Demyan ooit wel. Dat waren echter geen gedachten die nu door zijn hoofd spookten, deze avond zouden ze weer eens een bar in duiken en dat was zeker iets waar hij zeer naar uit keek.
Er was natuurlijk veel veranderd, zo kon hij overdag niet meer rondlopen zonder te sterven. Iets wat zeker wel een dingetje was en zijn clan had liever niet dat hij contact had met zijn broer. Voor James was dit echter geen bespreekbaar punt. Het was zijn tweelingbroer, twee was altijd sterker dan één. Hij zou Demyan nooit opgeven, voor niemand van de clan. Dat had hij ze ook heel duidelijk gemaakt voor hij had ingestemd om te veranderen. De potentie in zichzelf vond hij van ondergeschikt belang aan de band die hij met zijn broer had.
Rustig liep hij nu met hem mee, het was de beurt aan Demyan geweest om een bar uit te kiezen, hij had zijn handen in zijn zakken en grijnsde een beetje, voelde dat zijn tanden daar een beetje mee ontbloot waren. Zijn hoektanden waren maar ietsjes gegroeid, geen gekke beelden van te grote tanden die je wel eens in films zag. Kort grinnikte hij bij die gedacht. "My dear furball, are we there yet?" Een plagende grijns sierde zijn lippen, het was een koosnaampje voor zijn broer geworden om hem soms gewoon een beetje te pesten. Ach, zo lang het niet te ver ging vond hij het altijd wel leuk om te doen. Eenmaal bij de bar volgde hij zijn broer naar binnen toe en keek rond. Inmiddels was James wel gewend aan zijn versterkte gehoor, maar in de eerste dagen was zelfs praten tegen hem teveel geweest. De verandering was een zware geweest voor hem.
Binnen zag hij allerlei types staan terwijl hij uit automatisme naar de bar toe liep. Hij keek even naar zijn broer, echt veel ging er niet in bij hemzelf. Hij was zeer kieskeurig geworden. Hij zag ook een paar mannen staan die duidelijk al meer dan genoeg gedronken hadden, het was dan ook al later op de avond. Deze hadden meer behoefte aan aandacht en een knokpartij dan de muziek die er gedraaid werd. James deed zijn best het te negeren, hij was hier niet om te vechten maar om een gezellige avond te hebben.

@Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn veelvoorkomende terugkomst bij een bar was nooit geheel onverwachts geweest. Elkander had al kunnen zien aankomen dat hij er zijn toevlucht zocht, in gezelschap van anderen of in zijn eentje. Het was immers ook een soort gewoonte waar hij al jaren mee kampte. De sigarettenlucht die er altijd hing, de sfeer die de alcohol slechts kon verbeteren, noch het in een kwestie van een seconde compleet kon doen omslaan, hoorde bij hem. Alsof hij er geboren en getogen was, in de stad van de problemen en duisternis. Echter, zat hier een deel aan wat Demyan bij elkaar hield in zowel goede als slechte tijden. Hij wist tevens dat zijn tweelingbroer zowel van een ander paar ouders afkomstig kon zijn. Enige keren was het het geval geweest dat hij zich dood aan hem kon irriteren, andere keren zette hij zich eroverheen en konden de twee het zeker met elkaar vinden, tot grote ergernis van de clan die zich voornamelijk aan de engel van hen hechtte.
Deze keer was ook hij weer overstag gegaan om zijn 'kostbare' tijd met zijn broeder door te brengen. Ongeacht hoe hij ergens verafschuwd werd door James' vrienden, beende hij hen stap bij stap bij, om zich bij de groep te voegen voor een nieuw 'avontuur'. Dat zijn verwante in tegenstelling tot hem de fatsoenlijkheid en karaktertrekken bezat die maakte dat hij een populair man was, was tenslotte niet de schuld van hemzelf, maar van God.
Een schuine blik gaf hij aan zijn broer, lopend naast hem in een tempo van niets. De uitdagende manier van zijn mondhoeken die omhoog trokken was allesbehalve onopgemerkt gebleven. Hij kon de punten van zijn hoektanden een paar millimeters uit zien steken langs zijn lippen, zijn lichtgekleurde, vrolijke ogen zien stralen van plezier. Waarop hij anders nors had geantwoord, had zich nu voor even een grijns op zijn gezicht getoond. "Very funny." sprak hij ongeboeid terug. "Tell me, what's up with the fangs, brother? Can't control yourself in company of these fools?" Hoewel ze zojuist hun intrede maakten in de bar, kon hij zich niet bedwingen om zijn uitspraken over James' vampirisme en zijn onnozele volgelingen openbaar te maken. "But no worries. There are enough girls to entertain yourself with, ain't that right?"
Desondanks het op een lage toon uit was gesproken en het onhoorbaar zou zijn voor de meeste dronken gasten van het pand, durfden een paar het toch aan om zich om te draaien, hun pupillen strak gericht op de nieuwe binnenkomst. Lang duurde het niet. Met een hint van boosheid die van hem afstraalde, liet hij zijn ogen langs elk geïnteresseerde gedaante glijden, iets dat resulteerde in de angst van een aantal bezoekers en ze zo snel weer om liet draaien, dat het voor hem haast lachwekkend was. In de tijd dat hij plaats nam aan een van de barkrukken, leek het niemand meer te baten dat zij voet in het gebouw hadden gezet. Het donkerte in zijn iriskleur kon elk mens tot waanzin drijven, hoe het dan ook slechts een mengsel van zwart en donkerpaars vormde wanneer hij zijn emoties zo kil en woedend uitte; nu kon er alleen een bruinige gloed weergevonden worden, wat voor mensen niet meer dan normaal was.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het spijt me dat het zo lang geduurd heeft! D:
--
Kalm liep hij verder met het groepje mee. Het was fijn om zijn broer weer eens mee te hebben, ongeacht dat anderen het niet zo op hem hadden. Het was voor James altijd iets geweest om zijn tweelingbroer in zijn buurt te hebben. Ze waren niet voor niets een tweeling, misschien dan wel niet eeneiig, maar dat maakte hun band niet minder sterk. Ze hadden altijd veel op elkaar kunnen rekenen en James rekende, misschien wel heel dwaas en naïef, nog altijd op Demyan. Natuurlijk waren ze nu anders, waren ze veranderd en misschien wel van nature vijanden van elkaar, maar zij twee niet. Absoluut niet.
"Of course I can control myself, no doubt about that. I just like making them nervous. They know we're not normal." Een kleine grijns sierde rond zijn lippen. Ontzettend veel zag je er niet van, maar natuurlijk merkte Demyan het wel op, wat merkte hij niet op? Even rolde James met zijn ogen en keek zijn broer aan. "Oh shut up, I've been fed before we went here. That kind of entertainment is something I won't search here." Ondeugend keek hij hem even aan en liep kalm met hem naar binnen toe. De luide muziek denderde zijn oren in, de geur van zweet, sterke parfum en aftershave kwam zijn neus in. Drank vloeide rijkelijk, mensen dansten en er werd veel gepraat. Het was duidelijk dat velen het naar hun zin hadden. Natuurlijk had je altijd de mensen die het anderen niet naar hun zin wilde maken. Mensen die graag ruzie zochten en die ook vonden als ze niet oppasten. Demyan was hem echter al voor, hij had die bezoekers al gevonden en zorgde dat ze zich weg draaiden en hen met rust lieten. "Don't steal away my fun." Kort grinnikte James even en nam zijn broer mee naar de bar. "What can I get for you, milady?" Plagend keek hij hem even aan en bestelde voor zichzelf alvast wat, afwachtend tot wat Demyan wilde.
Hij hield zijn eigen glas vast, keek naar de bar en dacht kalm na. Hij vond het maar een vreemd idee, dat hij nu zo anders was dan zijn broer. Vaak hadden ze wel andere vrienden gehad, andere kleding maar nooit waren ze echt anders. "Isn't it strange, faith choosing twinbrothers to seperate like this?" Hij keek even opzij, alsof iemand echt begreep waar ze het over hadden. Het was niemand die het zou begrijpen als hij erover sprak met Demyan. Glimlachend keek hij even opzij. James voelde zich gek genoeg wel op zijn plek door hoe hij nu veranderd was.

@Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
It's okay, ben zelf ook niet altijd de snelste ahahah c:

~

Het idee van de vampierclub wiens angst groter werd met hun aanwezigheid, bracht voor Demyan vermaak mee. Uiteindelijk waren het allen mensen met gaves van grote kracht. Personen waar geen verzet tegen te vinden was voor een normaal mens, maar blijkbaar waren zij twee genoeg om hen achterdochtig te houden. Hij voelde zich vereerd. "Take it easy, bad boy. If you scare them too soon, who will be left for us to irritate?" Hij wilde erover doorgaan tot op het moment dat de 'nette' plannen van James overkwamen. Sindsdien kon hij niet meer dan klagen over het feit dat zijn bloedeigen broer besloot geen gewonden te veroorzaken en zich rustig te houden, juist nu ze er de kans voor hadden. "Bo-ring." Het rollen met zijn ogen ging als vanzelf, gedacht over hoe de jongen zich altijd aan regels wist te houden die hij niet begreep ofwel kon waarderen, want was dat niet wat je als vampier hoorde te doen? Soms vroeg hij zich oprecht af hoe hij familie kon zijn van James.
Het bestellen werd al voor hem gedaan, bleek het. Geen moeite moest worden ondernomen om het drinken te laten beginnen. Nog voor Demyan het in zich opbracht om de oudere man aan te spreken en hen te voorzien van een voorraad, hoorde hij James al vragen. Een bijnaam werd erachteraan verteld, die hij als spot opvatte en niet zomaar voorbij liet gaan zonder erop in te gaan. "It's miss Milady for you." Geërgerd plaatste hij zijn elleboog op de bartafel om zijn kin te ondersteunen met zijn handpalm. Zijn gezicht zakte verveeld weg, zijn vingers ietwat geduwd tegen zijn lippen die nu half verhuld werden. "Whiskey. Pure." Dat hij zijn broeder zojuist beveelde wat hij voor hem moest bestellen, trok geen van zijn aandacht weg van zijn eigen desinteresse. De vrienden van James had hij nooit werkelijk gemogen; mede omdat geen van hen verstand had over hoe ze echt lol moesten trappen, en eerder voetbalwedstrijden keken thuis met een sixpack bier dan dat ze joegen op hun prooi. Het sprak hun natuur tegen en maakte ze meer tot een stel sukkels dan een gevreesd, bovennatuurlijk soort.
"It kinda is, huh?" Een grijns van toestemming gaf hij weer, zich opzij gedraaid om zich op zijn broer te richten. "I bet the Ancestors thought I would've been too hardcore if a vamp, so they made you one instead. Sounds reasonable." Het glas dat hem toegeschoven werd door de bartender nam hij haast meteen aan. De drang om zich uit te leven met een drank zoals hij dat kon met alcohol, was te groot om te weerstaan. Wilde hij hoop hebben om de avond nog met enig plezier door te kunnen brengen, dan had hij daarnaast weinig keuze meer, toch?

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Even moest hij grinniken, zoals altijd was Demyan degene die uit was op een vorm van kattenkwaad. Het maakte niet uit hoe en op welke manier maar hij wist dat zijn broer altijd iets moest uitvreten. "Well, you're left for me. Irritating you is one of my hobbies." Een kleine grijns sierde zijn gezicht en hij schudde zijn hoofd even doordat Demyan besloot dat het saai was, dat James niet wilde drinken. Hijzelf vond het echter alles behalve saai. Als hij zichzelf niet zou voeden voor ze gingen zou het een bloedbad worden. "Maybe a little bite somewhere, but I have no intention in a mass massacre this time. I've put my new clothes on, can't ruin them."
Even schonk James zijn broer een grijns doordat hij inging op zijn opmerking, waarna hij ook voor hem de bestelling deed. Hij glimlachte een beetje, Demyan zag eruit alsof hij zich stierlijk verveelde. "Don't worry, the night is long. I don't intend to stay with them." Het gebeurde niet vaak dat James zich liet gaan, maar soms wilde hij zich nog wel eens door zijn broer laten meeslepen in zijn avonturen. Uiteindelijk genoot hij er meestal ook wel van, al wilde hij dat niet altijd toegeven. James gevoel voor wat juist en onjuist was overheerste nog zeer sterk, dat maakte het zijn van een vampier soms wel lastig. Het voelde onjuist om van andere mensen te drinken. Zijn mentor zei hem echter vaak genoeg dat dat met de jaren wel zou slijten. James had nog tot in de eeuwigheid om dat gevoel te verliezen. Misschien moest hij zich ook wel vaker door Demyan op sleeptouw laten nemen, accepteren dat niet alles juist of onjuist was. Er was een groot grijs gebied waarin je ontzettend veel plezier kon hebben.
Een lach ontsnapte, hij kon er niets aan doen. "No, they know I'm the smart one. They can't have a hurricane like you running around forever." James nam een slok van zijn drankje en bekeek zijn broer toen weer even. "But, they won't complain if a hurricane would teach a soft breeze some things." Een uitdagende en ondeugende blik verscheen in zijn ogen. Hij wilde Demyan wel een keer vrij spel geven om de avond naar een nieuw hoogtepunt te brengen, hij was zeer benieuwd naar wat hij van plan was om te gaan doen.

@Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Talmend traag dronk hij van de whiskey. De sterke smaak leidde hem af van al het andere, maakte de omgeving voor even te wazig om zijn interesse te wekken, vergeleken met anders wanneer Demyan niet meer deed dan de mens bestuderen. Enkele keren zorgden zijn vingers uit afwezigheid voor de omwentelingen van de vloeistof in het glas. Minieme golven ontstonden door het zachte ronddraaien, een kolk van drank ging in een snelheid die hoog genoeg was om het in stand te houden en toch, nog geen seconde later maakte hij er een einde aan. Een vijftal keren ging hij zo door, aandachtig gekeken naar de heldere drank. Het zette hem aan het denken. Een gewoonte, hoe hij het zichzelf wijsmaakte, nadat hij het opgegeven had voor zijn broeder. "I feel honored, really." Ergens verontwaardigd trok hij een wenkbrauw op. "Now I remember why those idiots hate me in the first place. They can't stand me bein' the best of the clan. Even you can't bare life without your big, bad brother and they know it." De sarcastische ondertoon gaf zijn bui aan, desondanks hij zijn kille uitdrukking in een fractie van een seconde weer veranderde in een grijns. Het verwilderde gegluur van James' vrienden bekijken nadat hij zijn zeggen had gedaan over hun nutteloosheid, deed hij met alle plezier. "What a shame, living in the shadows of a legend," zei hij bespottelijk, wat enkel chagrijnig gegrom van zijn publiek veroorzaakte.
"Oh snap. Look at that!" Verwonderd over zijn bevindingen vloeide er gegrinnik over zijn lippen. Zijn broer was en bleef een apart wezen in zijn ogen, een logica die Demyan nooit helemaal zou kunnen begrijpen maar zeker als belachelijk beschouwde. "The almighty Westwood, too scared to lay a hand on anyone in this room. Tell me, what happened with you seeking for fun?" Een plicht waar zij beiden aan toegewijd zouden moeten zijn en toch er maar één aandacht aan leek te besteden. Zijn broer had geen verstand van hoe hij zijn leven moest leiden na zijn verandering, was hijzelf dan echt de aangewezen persoon om hem te leren hoe het dan wél hoorde?
Een kerm van moedeloosheid kwam naar buiten. Alsof hij plotseling enorme haast had gekregen, werkte hij het overige deel van zijn overgebleven whiskey naar binnen, waarop hij het met een klap op het baroppervlak zette. Het opstaan ging vervolgens als vanzelf. Hij verliet zijn barkruk voor de sterkte van de vloer onder zijn schoenzolen, het glaswerk leeg achtergelaten om het later weer op te kunnen halen als het ernaar stond. De prioriteit voor James die nog aardig wat te leren had, ging immers in zijn optiek voor. Een schouderklop deelde hij aan hem uit samen met een gebaar hem te volgen. De uitdaging in zijn ogen gaf hem geen reden meer om zijn afwijzing te vrezen: Demyan had hem al voor zich gewonnen voordat hij überhaupt ook maar een stap in andere richting had gezet.

"Looks like I gotta teach you everything on my own. Bloody hell.."

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Drank, altijd die drank weer. Een kleine rolling met zijn ogen kon hij niet voorkomen. James zelf dronk niet veel, waarom zou hij? Echt een intense behoefte om te drinken was er niet, hij had geen idee waarom. Leunend tegen de bar bekeek hij Demyan die zijn glas intensief bestudeerde en de helde vloeistof erin liet golven. "Oh please shut up, you'll get me into more trouble than yourself." Een kleine zucht gleed over zijn lippen en hij keek even opzij naar zijn vrienden, ze moesten het zich niet zo aantrekken maar dat was moeilijk. Het was een andere soort die het over hen zei, een soort die ze al meer dan genoeg haatten. James kwam wat overeind vanuit zijn leunende positie, voor zijn vrienden was het wel duidelijk. Ze moesten nu afstand houden anders dan hadden ze een probleem. Zoals altijd koos hij zijn broer boven alles, dat zou hij blijven doen. Het was iets wat niemand hem zou afnemen. Natuurlijk ging James er vanuit dat het wederzijds was, ze waren een tweeling, wat kon het anders zijn dan wederzijds?
"Demyan please control yourself, I have fulfilled my needs before we got here and I know we don't need unnecesary attention right now. There are a lot of other ways to seek fun or pleasure in the things I do." Hij haalde zijn schouders wat op en keek even rond. "You have no idea how I like my meals." Hij deed een kleine stap dichter bij Demyan en keek langs hem op. "I like the females you know that, their blood is just so sweet... But most of all I like them moaning, enjoying the pleasure I give them before I suck almost all life out of them. In here I can't do that. It has to be quick, that's just plain boring brother."
Rustig nam hij weer plaats tegen de kruk aan, leunend terwijl hij door de ruimte heen keek. De mensen bekijkend die er waren. Natuurlijk waren er vrouwen die voldeden aan zijn standaarden, maar hij hoefde ze nu niet. Tijdens de seks.. Dan smaakte hun bloed het allerlekkerste had hij geleerd in de korte tijd na zijn verandering. Hij had zijn vriendin die hij voor de verandering had gedood, het was niet zijn bedoeling geweest maar wel gebeurd. Even keek hij opzij, hij had Demyan zelf uitgedaagd maar alles was beter dan de hele avond dat gezemel van hem aanhoren.
Zodra hij dan ook op was gestaan kwam James zelf ook weer overeind. Hij glimlachte zijn broer even toe en schroomde niet om zijn hoektanden te ontbloten. "Yes, teach me everything you know little princess."

@Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Lots of ways to enjoy yourself, yet you keep yourself in check around these people, princess. I'd admire you if I had been a six year-old," versprak hij zichzelf grijnzend, voor zijn broer uitgestapt om zijn 'geliefde' vampiervrienden volledig achter te laten aan de bar. Aandacht voor ze had Demyan immers allang niet meer gehad. Zelfs nadat hij zijn hand van James' schouder had laten glijden en hem alsnog had gebaard opdat hij hem moest volgen, had de jongen zijn concentratie al verloren voor hun eerdere gezelschap. Het was een stel meiden van rond de achttien jaar wie hem ertoe hadden verleidt om zijn ogen erop te laten rusten. Hun lichamen had hij in een kwestie van seconden al in zich opgenomen, ze van top tot teen bekeken en uiteindelijk zijn grijns laten vergroten naarmate hij besloot dat ze goed materiaal zouden vormen voor zijn broeder's jacht. Betere types dan een drietal vrouwen met getinte huid, een uitstaand figuur en uitmuntende rondingen waren er amper op de markt te vinden.
Zijn passen hadden hen twee aan de zijkant van de bar gedreven. Een afstand zo groot als de breedte van de ruimte werd ingelast, ze precies tegenover hen geplaatst zodat hij ze ongemerkt in de gaten kon houden. Nalatig bleven zijn handpalmen achter in zijn broekzakken; hij gebruikte de muur als leuning en uit gewenning zat hij met een strakke kijk naar voren te staren, al dan dit snel ten einde kwam zodra Demyan zich naar James draaide. "Well be damned, little one. Look at that.." Uitermate vermakelijk keerde hij zich tot zijn broer. "The hearts of those gorgeous girls are still beating. Only to get harder and harder, once you'll be around. The blood floating through their veins, through their perfect bodies.. Are you sure you don't want to reconsider your plans?" Een wenkbrauw werd nog opgehaald om hem uit te lokken, langzaam weer gewend tot het groepje meiden aan het andere eind van de kamer. Hij wist prima hoe hij de vampier naast hem over moest halen. Geen goede argumenten waren nodig geweest in dat geval, zolang hij hem maar zover wist te verleiden dat hij zijn zinnen wél op het gevaarlijke werk moest zetten, wilde hij zijn diepe, natuurlijke behoeften vervullen. Zijn schouders haalde hij kort daarna ongeïnteresseerd weer op. "Either you'll finish the job, or I'll have to kill them by myself after the night.. What's it gonna be, J?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld