Vulpes schreef:
Justin was altijd zeer vast geweest in zijn wil, want wat hij in zijn hoofd zat dat moest gebeuren en dat zou gebeuren. Zo was hij ooit binnengekomen bij een simpel hotel bedrijf dat uiteindelijk nu op zijn naam staat en uitgegroeid is naar een van de grootste hotel bedrijven over de wereld. Bieber hotels Inc. was niet meer weg te denken uit de wereld van de hogere groepen, zijn hotels, resorts en andere verblijven stonden hoog aangeschreven bij beroemdheden, hoge zaken lui en ander rijk volk. Het hoofdkantoor waar hij zichzelf bevond lag natuurlijk gevestigd in New York, halsreikend over andere gebouwen stond zijn naam in led verlichte letters praal in een van de drukkere straten. Er werd veel over hem gepraat, op tv, in bladen, op het internet, overal was hij niet meer weg te denken uit de wekelijkse roddels, maar daar bleef het ook bij, roddels, want niemand wist eigenlijk verder iets van Justin's persoonlijke leven. Zelfs zijn hard werkende collega's, die voornamelijk van het vrouwelijk geslacht waren, konden alleen dromen en zwijmelen over het idee van hoe hij buiten de deuren van zijn kantoor was. Zo had hij het ook het liefste, zo min mogelijk mensen die te dicht op hem stonden, misschien wel een van de redenen waarom hij tijd na tijd opnieuw de vacature voor personal assistent opende, opzoek naar een nieuw slachtoffer die de rol slechts tijdelijk zou vervullen. Hij verloor ook nooit de record aantal sollicitanten, slechts enkele uren nadat hij de vacature had geplaatst werden de email boxen van zijn collega's gevuld met dames die niks liever wilden dan de rol innemen, de meeste hopend op een dichtere band tot de mysterieuze man in zijn pak.
Nu was het weer tijd, hij had net overlegd met Axel, zijn co-CEO, om de rol weer voor het pakken te leggen. Een week lang werden er sollicitaties gehouden, slechts enkele mochten door om op gesprek te komen met Justin zelf, wat kwam na de week vol zoektochten door de hordes aan papieren. Vandaag was de een na laatste dag van de sollicitaties van de een op een ronde en hij had het nu wel een beetje gezien, iedereen was hetzelfde, vrouw, hebberig, lustig, en niks maakte Justin enthousiast. Dat totdat een smalle brunette zijn zware kantoor deuren opende, voorgesteld als Riley Davis, het was de eerste keer dat er een andere blik verscheen dan de emotieloze, ongeïnteresseerde uitdrukking die nu al sinds het begin van de week permanent op zijn gezicht stond. Dit was de eerste keer dat er een sprankel van nieuwsgierigheid door zijn ogen ging en zijn blik niet zo nerveus makend staal was.
"Good morning Miss Davis, please take a seat."
Sprak hij met een diepe stem, eentje die nog steeds bij menig mens de haren overeind liet staan op verschillende manieren.
@obvixusthoughts