rrianne schreef:
Reece:
'Ik moet naar het vliegveld.' Zeg ik tegen de taxichauffeur. 'En kunt u alstublieft een beetje opschieten ik heb haast.' Zoals altijd denk ik er achterna. 'Ik zal mijn best doen meneer.' Antwoord de taxichauffeur, 'Waar gaat uw reis heen als ik vragen mag?' Hij kijkt me even aan via zijn achteruitkijkspiegel. Ik wou dat hij zijn mond zou houden, ik heb geen zin in een gesprek met iemand. 'Ibiza.' Zeg ik kortaf. Ik kijk uit het raampje en hoop dat de taxichauffeur het hierbij zou houden. Maar dat doet hij natuurlijk weer niet: 'Dat wordt dan zeker een geweldige vakantie. Niet dat ik er ooit ben geweest dan, als taxichauffeur verdien je daar jammer genoeg niet genoeg voor.' Hij houdt even stil, hij wacht duidelijk op mijn reactie, maar die geef ik niet dus gaat hij door met zijn verhaal, 'Wel oppassen hoor! Ik heb gehoord dat daar vaak ongure types rondlopen. En dan maar niet te denken aan alle zuiplappen daar.' Hij schudt afkeurend zijn hoofd, 'Maar ik kan wel zien dat jij die fouten niet zal maken jongen.' Zegt hij terwijl hij de parkeerplaats van het vliegveld oprijdt. Ik pak mijn portemonnee en pak het geld voor de rit eruit. 'U kent mij niet.' Zeg ik en geef hem het geld. Ik spring uit de taxi en sleur mijn tas uit de taxi. De deuren van het gebouw gaan automatisch voor me open zodra ik aan kom lopen. Ik zie gelijk dat het druk is, de grote ruimte is helemaal vol met mensen. Dat wordt dus lekker in de rij staan denk ik zuchtend. Ik loop richting de rij van de balie en met elke stap die ik zet komt mijn tas tegen mijn been. Ik heb maar een kleine tas mee met alleen het hoognodige, want mijn ouders hebben zo veel geld naar me overgemaakt voor deze vakantie dat ik er makkelijk twee grote huizen van zou kunnen kopen. Dat lijkt veel maar er gaat waarschijnlijk meer dan de helft op deze vakantie, niet dat ik daar mee zit want ik hoef maar even naar mijn moeder te appen en ik krijg het bedrag dubbel terug.
'Waar kan ik deze knappe jongeman mee helpen?' vraagt de vrouw achter de balie. Ik moet bijna kotsen van haar vriendelijkheid. Als antwoord gooi ik mijn tas gewoon op de balie. Ik zeg niks, zelfs niet toen ze de uitleg gaf en me aanwees waar ik nu heen moest.