ORPG ~ Just Because I'm By Your Side Doesn't - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Just Because I'm By Your Side Doesn't

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
*Just Because I'm By Your Side,
Doesn't Mean I'm On Your Side.

Ik:
Connor James Newton ~ 19 ~ Foto:

En Lindy Phan Jones ~ 18 ~ Foto:

Jij:
Meisje en jongen + begin
Succes!

@lagom

Account verwijderd

schreef:
Colton Ryan Dilano - 22

Luna Stephanie Kingsley - 16

Ik begin hieronder vanavond

@SeriouslyLisa

Account verwijderd

schreef:
Colton Ryan Dilano
Met een klap laat ik het dossier op de tafel vallen. Het teken dat iedereen de gesprekken moet afronden en hun aandacht moet richten op mij. 'We hebben een nieuwe opdracht' Mijn stem vult de kamer waar we in zitten en pak het dossier weer in mijn handen. Ik knik naar Brad die het whiteboard van de zijkant pakt en hem achter mij neer zet. In mijn ene hand heb ik het open dossier en met de andere hand vis ik de zwarte stift uit mijn zak. Ik plaats de stift tussen met tanden zodat de dop ervan los komt. 'We zullen het met weinig informatie moeten doen' Begin ik. 'We zoeken een meisje van rond de achttien die naar Melrose high school gaat. We kunnen haar herkennen aan het litteken op haar buik die ongeveer 12 centimeter lang is' Terwijl ik praat zet ik de belangrijke dingen op het bord. 'De reden waarom we haar moeten hebben blijft tijdelijk onbekend' Lieg ik zonder geen spier te verrekken. Ik weet de echte reden en dat staat ook in het dossier, maar die krijgt niemand te lezen. Als mijn team de echte reden zou weten zouden ze alles doen om die USB stick te krijgen, dus of ze nou dood gaat onderweg of niet. 'We gaan undercover op Melrose High' De reactie die ik had verwacht komt er ook. De jongens worden een beetje lacherig en tikken elkaar aan. 'Geen afleidingen' Mijn team beschrijft me altijd als serieus en streng maar iemand moet dit zooitje ongeregeld bij elkaar houden. 'Lindy, aan jou de taak om tijdens het omkleden met gym goed op te letten' Zeg ik terwijl ik me richt op haar. Lindy en ik zijn al twee jaar bij elkaar. In het begin vond ik het moeilijk om haar grote opdrachten te geven alleen nu raak ik er steeds meer aangewend. Zeker omdat we haar nodig hebben als enige meisje.

Luna Stephanie Kingsley
De wind blaast zachtjes door mijn haren heen als ik van de parkeerplaats naar school loop. Ik pak mijn sporttas opnieuw vast en loop richting de kleedkamers. Als ik binnen kom stik ik bijna in de parfum walm die me tegemoet komt. Priscilla begint te lachen om het gezicht dat ik trek. 'Goede morgen' zeg ik een beetje in het algemeen naar de meiden die aanwezig zijn en ik neem de vrijgehouden plaats naast Priscilla in. 'Heb je die laatste 2x8 nog afkunnen maken?' Ik knik eventjes en vis dan mijn iPhone uit mijn zak. 'Ik heb ook een nieuw nummer gevonden' Zeg ik terwijl ik door mijn spotify lijst heen scroll. Priscilla en ik zijn beide een beetje hoofdcheerleaders alleen ik ben eind verantwoordelijk en heb de leiding tijdens het trainen. Ik trek mijn shirt over me hoofd en weet dat mensen het nog steeds niet kunnen laten om te kijken naar het litteken dat dwars over mijn buik heen gaat. Vroeger maakte ik me er altijd heel druk om. Probeerde het altijd te verstoppen en heb ook nagedacht om het weg te laten laseren alleen ik heb er vrede mee gestolen. Ik geloof graag dat je wordt geboren met een 'schoon' lichaam en dat je littekens en blauwe plekken je maken wie je bent. Ik spring omhoog en rek me langzaam even uit. 'Nou meiden klaar?' Ik begin te lachen als ik het gesteun en gekreun hoor, maar ze volgen me allemaal naar het sportveld. Mijn ogen kruisen kort met die van Sean alleen ik gun hem geen blik. Hij moest zo nodig zijn tong in een ander meisje haar mond stoppen. Een diepe zucht verlaat mijn lippen. Ik loop naar de boksen toe en stop mijn mobiel eraan. 'Oké, we beginnen met de warming up'

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Lindy Phan Jones
Zodra ik de klap van het dossier dat de tafel raakt hoor draai ik me naar Colton. Ik val ook meteen stil in mijn gesprekken en merk al snel op dat ik niet de enige ben die dat doet. Bij zijn woorden begin ik zwak te grijnzen. Een nieuwe opdracht? Dat is altijd leuk. Al is de kans dat je uitgekozen word om echt mee te doen aan de opdracht altijd erg klein. Zeker als je het enigste meisje bent in de groep. Aandachtig luister ik naar Colton zijn uitleg. Ik neem alle informatie in me op, ook al is dit erg weinig. Een zwakke frons komt op mijn gezicht te staan. Een litteken van 12 centimeter? Dat moet toch wel zeker opvallen. Dit gaat dan ook niet erg lastig worden voor mijn gevoel. Snel richt ik me weer op zijn verhaal. Zodra hij dat zegt over 'Melrose high' worden de jongens allemaal een beetje lacherig. Ik rol met mijn ogen, onprofessioneel, zo gedragen ze zich. Zodra ik mijn naam hoor kijk ik op, recht in Colton zijn ogen. Een kleine grijns verschijnt rond mijn lippen. De taak lijkt misschien klein, maar als je als enige meisje in een team vol met gespierde jongens en alles zit, dan krijg je vaak nooit echt een taak. Hoog uit mag je iets kleins en saai doen. Zeker in het begin dat ik hier kwam vertrouwde Colton me nog met bijna niks toe. Hij vond het zeker moeilijk om mij grote opdrachten te geven. Ik ben nooit zeker geweest of dat was omdat ik een meisje ben, of omdat hij me oprecht niet vertrouwde. Maar nu maakt het niet meer uit. We zijn nu twee jaar samen en volgens mij heb ik echt zijn vertrouwen gewonnen. Dat moet dan ook wel na zo een lange tijd vind ik. "Zal ik doen." Antwoord ik dan met een tevreden grijns op mijn gezicht. Ik heb hier nu al zin in.

Connor James Newton
Toen er nog een uur voorbij was gegaan begon ik me zorgen te maken. Het was nu al drie uur geleden toen ik voor het laats iets van Lindy gehoord had. Normaal stuurt ze me altijd iets om het uur om me gerust te stellen maar nu heeft ze al drie uur niks gestuurd. Mijn gedachtes gaan meteen wild en ik maak me diep zorgen. Zou ze gesnapt zijn? Wat als Lindy alles heeft opgebiecht en nu al onze geheimen verklapt? Wat als ze deed alsof ze hun verraden maar eigenlijk ons aan het verraden was? Zouden ze overal achter zijn gekomen? Wat als ze is omgekomen? Snel schud ik de gedachtes van me af als ik merk dat ze te erg worden. Natuurlijk zijn die dingen niet gebeurt. Ik maak me gewoon onnodig zorgen. Klein schud ik mijn hoofd en ik draai me naar een van mijn team leden, Marcus. "Je maakt je zorgen hé?" Vraagt hij maar ik rol met mijn ogen. Hij hoeft echt niet mijn twijfels te weten. "Nee. Ik vertrouw agent Jones blindelings. Het is pas drie uur geweest, ik heb soms dagen niks van haar gehoord en alles ging gewoon goed." Lieg ik. Ik lieg nooit tegen mijn mannen, tenzij het echt nodig is. Liegen is ook niet iets wat ik graag doe. Maar als ik met liegen hun hopen nog hoog kan houden maakt het mij niet heel veel uit. Een leugentje voor bestwil moet soms ook kunnen. Toch?

@lagom

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld