Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ No One Expects An Angel To Set The Wor

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

*No One Expects An Angel To Set The World On Fire.
No One expects A Devil To Help The People Burning.

Ik:
Calum Manu Campbell ~ 271121 (lijkt 20) ~ Foto:

Jij:
Meisje + Begin

Succes!!

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:

Isabella "Bella" Stone.

Mijn stukje komt hieronder.

Account verwijderd

schreef:
Op een snelle tempo liep Isabella op haar dieprode hakken richting het grote, glazen gebouw. "Campbell Inc."stond er met grote letters op het gebouw. Ze voelde hoe zenuwachtig ze was voor het gesprek. Hoewel dit niet haar eerste sollicitatiegesprek was, was ze nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een gesprek. Ze had geluk dat ze hier een gesprek had geregeld. Het was er moeilijk om überhaupt contact te krijgen met het bedrijf. Het was een populair bedrijf over heel Amerika.
Met een diepe zucht opende ze de deuren van de ruimte en vervolgens liep ze naar de balie. Een prachtige blondine stond achter de toonbank iets te typen. Haar lange, verzorgde nagels maakten een irritant geluid op de toetsenbord van een dure computer. Zacht schraapte Isabella haar keel om aandacht op te vragen. De blondine bekeek haar even, waardoor ze zich ongemakkelijk begon te voelen. 'Can I help you?', haar blauwe ogen beken haar van top tot teen. 'Yes, I have a job interview at four p.m with Mister Campbell', wanneer de blond harige vrouw de naam "Campbell" hoorde, leek ze te schrikken. 'I'll tell him that you're arrived', knikte ze. Ze pakte de telefoon en vervolgens leek ze met iemand te praten. Bella wachtte geduldig af, totdat het gesprek was afgelopen.
'Come with me, please', langzaam keek ze op, waarna ze knikte. Ze achtervolgde de dunne blondine tot aan de lift. Haar vinger drukte op de bovenste knop. De lift ging meteen open. De twee dames stapten in de lift en vervolgens drukte de blondine op de knop met daarnaast nummer 37. De hoogte van dit gebouw was ongelooflijk. De rit in de lift was ongemakkelijk stil. Allebei de vrouwen hadden niks tegen elkaar te zeggen. Isabella was daarom blij wanneer de liftdeuren open gingen. Snel liep ze achter de dunne vrouw aan, totdat ze stopte. Twee grote deuren werden open gemaakt. 'He isn't here yet, but you can sit. He'll be there in a few minutes', haar glimlach leek niet helemaal oprecht, maar toch glimlachte ze terug. 'Thank you', langzaam vervolgde ze haar weg richting het grote kantoor. Het was zeker net zo groot als haar huis, misschien zelfs groter. Het was netjes, maar mooi ingericht. Langzaam ging ze zitten op één van de leren, zwarte fauteuils, zenuwachtig afwachtend op de komst van meneer Campbell.

-
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Toen hij zijn ogen open deed kwam er meteen licht in zijn zicht. Gelijk wilde hij zijn ogen weer sluiten, maar hij deed het niet. Hij moest zich nu echt klaar gaan maken. Hij had het al een uur uitgesteld. Dit was een van de redenen dat Calum het fijn vond een eigen bedrijf te hebben. Hij kon te laat komen en mensen zouden alleen maar denken dat hij druk bezig was dus hem niet storen. Hij kwam overeind uit zijn stoel en liep op zijn gemak de slaapkamer in. Hij sliep niet vaak, bijna nooit zelfs. Maar hij had het ook niet echt nodig. Tenzij hij bloed te kort had, gelukkig gebeurde dat ook bijna nooit, daar zorgde hij wel voor. Calum opent zijn inloop kleding kast en kijkt kort om zich heen. Hier hangen al zijn pakken. Dat is ook bijna het enige wat de jonge jongen draagt. Ook al was hij pas 20, wat mensen dachten dan, beheerde Calum het grootste bedrijf in Amerika. Zijn naam was wereld wijd bekent en hij had zelfs een kantoor geopend in Madrid en Parijs. Toch is de enige plek waar hij echt bijna altijd was, het hoofd gebouw in Washington DC.
Op zijn gemak koos Calum een pak uit en trok die ook gelijk aan. Hij bekeek zich nog even in de spiegel en ging met een hand door zijn haar heen. Goedkeurend knikte hij naar zichzelf en keek toen op zijn horloge. Zodra hij de tijd ziet schrikt Calum op. Hij had vandaag een sollicitatie gesprek en zou zelfs rennend te laat komen. Zo snel als hij kon trok hij schoenen aan en haastte hij zich naar buiten. Calum besloot om toch zijn auto te nemen. Hij zou toch al te laat komen, waarom zou hij dan ook nog moeite doen?
Rustig stapte de donker harige jongen in zijn dure auto en begon hij te rijden. Na een kleine vijf minuten kwam hij toen ook eindelijk op het werk aan. Hij parkeerde zijn auto op zijn vaste plek en stapte uit. Op zijn gemakje liep hij vervolgens het gebouw binnen. Hij begroette al zijn medewerksters. Elk waren deze blonde meisjes met goddelijke lichamen en een paar goede hersenen. Niet al te goed hoor. Daar hield hij niet zo van. Toen hij langs de balie liep keek hij kort naar het meisje die daar zat. Ze heette Lindy, als hij het zich goed kon herinneren. "Goodmorning mr. Campbell, there's a girl waiting in your office, a job interview she said." Zei de blondine. Calum merkte op dat ze duidelijk dacht dat dit meisje had gelogen over haar reden om hier te zijn. "Yes I know thank you Lindy. I'm having an appointment at 5 with Hawkings, cancel it for me please? I don't have time for that fool." Sprak Calum naar het meisje, die gelijk knikte en meteen begon met het typen op de computer voor haar. Calum knikte enkel en liep vervolgens richting zijn kantoor. Hij liep op zijn gemak de ruimte binnen en ging gelijk door naar zijn bureau. "Goodmorning miss Stone. Wait, it's already noon isn't it? Funny. Sorry that I'm late, I had a sudden issue that I had to take care of. But I'm glad you could make it." Vertelde hij haar en hij draaide zich om naar de brunette. Een zwakke grijns begon op Calum zijn gezicht te spelen. Als hij haar zou aan nemen, zou Bella het eerste brunette meisje zijn in zijn bedrijf. Calum was er erg enthousiast over.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Het kantoor was zo groot, dat Isabella zich langzaam alleen begon te voelen. Hoewel ze zeker weten niet alleen was in dit grote gebouw, het kantoor zorgde ervoor dat ze zich klein voelde in vergelijking met de grote oppervlakte van het kantoor. Ze wist niks van de eigenaar van het bedrijf. Eigenlijk had ze wat informatie moeten opzoeken, maar daar had ze compleet geen tijd voor. Sinds kort was ze verhuisd naar Washington DC. Met hulp van haar vader kon ze net een betaalbare kamer vinden in één van de buurten van Washington. Ze gaf eerlijk toe, het was niet een bepaald "veilige" wijk, maar toch kon ze net veilig op straat lopen, als het maar niet in de nacht was. Hoewel haar appartement aan de kleine kant was, het was precies genoeg voor haar. Een keuken, badkamer, wc en een slaapkamer waren de enige ruimtes die zich in haar appartement op de tweede verdieping bevonden. Ze woonde er alleen, maar ze hoefde er niemand bij. Bella hield ervan om alleen te zijn. In haar vrije tijd hield ze van een goed boek, een rustig liedje op de achtergrond en een kopje thee. Het zorgde ervoor dat ze goed kon uitrusten van een drukke dag. Het enige wat ze nog nodig had was werk en dat hoopte ze hier te vinden.
Geschrokken keek ze op bij een duidelijke, zware mannenstem. Haar ogen volgden de gespierde, lange man, totdat hij zich omdraaide. Met een vragend gezicht keek ze hem aan. Was hij de baas van dit bedrijf? Het was haast onmogelijk. Op zijn jonge gezicht was geen enkel rimpel te bekennen. Dit was ver van haar verwachtingen. Hoe kon een jongeman als hij zo'n groot bedrijf runnen? Door haar gedachtes was ze vergeten te antwoorden op hem. 'It's ok mr. Campbell, I understand that. I didn't waited long', vertelde ze. Voor even bekeek ze de jongeman nog eens. Zijn donkere haren zaten iets warrig, maar dat maakte hem niet lelijker. Het zorgde er juist voor dat hij er nog jonger uitzag. Ze wist niet wat ze moest doen. Moest ze wachten totdat hij iets aan haar zou vragen? Nog nooit moest ze voor zo'n groot bedrijf solliciteren en eerlijk gezegd voelde ze zich er niet beter op. Haar vingers leken een spelletje met elkaar te spelen.

-
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Calum bekeek het meisje grondig. Net als alle meisjes in zijn bedrijf had ze een erg mooi lichaam. Zijn ogen bleven rusten op haar nek. Een lange nek had ze, daar hield hij van. Kort focuste hij zich op haar hartslag en meteen speelde er weer een grijns op zijn gezicht. Ze was nerveus. Dat maakte hem toch wel iets enthousiaster dan hij vooraf was. Hij stopte met luisteren naar haar antwoord en schudde klein zijn hoofd. "If I'm correct, which I am, you have waited exactly twenty three minutes and fourty seven seconds until I arrived. That;s quite a long time. i respect your patience. I myself would have already left. But I have a big lack on patience." Vertelde hij klein knikkend. Hij ging rustig op zijn bureau zitten. Calum vond het zitten op bureaus leuker dan het zitten op de bureau stoelen. EN hij kende zichzelf, hij zou alleen maar rond wiebelen op een bureau stoel. Dat was niet erg professioneel en zeker niet gepast voor een sollicitatie gesprek.
"Isbella, may I call you that? Your friends call you Bella am I right? Of course I am. You've just turned twenty about three months ago, and came living in Washington I think two weeks ago. Your dad helped you with your appartment didn't he? Yes he did. You're not living in such a safe neighbourhood. But you know that. And you don't seem to mind, at least not when you can still walk safe outside. Your fingers are moving a lot so i guess you're nervous. I'm telling you this now and if you want to work here I would remember this if i were you. Do not be nervous around me, it makes my mind run wild and I can't think straight when that's happening. But don't worry, I'm sure that won't happen, most people are only nervous the first time they see me. The next time they're either terrified or just calm. I prefer the last one." Toen stopte Calum met praten, hij wilde niet té veel spreken, dat zou haar misschien angstig maken. Of schokken. "So Bella, why do you want to work for Campbell Incorporations?" Vroeg hij vervolgens en hij sloeg zijn benen over elkaar heen.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
'Are you serious? I think the time went fast, then', Isabella's ogen scanden de ruimte, op zoek naar een klok. Hij had gelijk. Hij was inderdaad drieëntwintig minuten te laat. Het leek korter, misschien omdat ze niet echt op de tijd lette. Hoewel hij te laat was, ze kon er niks van zeggen. Hij was natuurlijk de baas hier en ze kon niet op een gesprek als deze zeggen dat hij sneller moest komen. Ze wist bijna zeker dat als ze zoiets zou zeggen dat ze gelijk zou worden weggestuurd. Ze wilde haar best doen voor deze gesprek. Ze had deze werkplek hard nodig om rond te komen. Ze moest natuurlijk de lening voor haar studie terugbetalen en ze moest haar huis en eten betalen. Haar ogen volgden zijn bewegingen wanneer hij op de glanzende bureau ging zitten, maar algauw keek ze weer weg. Ze was benieuwd of hij zelf zo'n bedrijf had opgebouwd of dat hij het overnam van een familielid. Toch hield ze haar vraag voor zich. Ze zou er misschien ooit achter komen.
Nog net keek ze hem niet met een open mond aan. Het leek erop dat hij alles van haar wist, maar hoe? Haar handen legde ze plat op haar benen en daarna keek ze hem aan. Voor even wist ze niet wat ze moest zeggen. Had hij dingen over haar opgezocht, misschien had hij mensen ingehuurd om haar achterna te gaan. Ze probeerde zich iets te herinneren van de laatste paar dagen, maar niks leek haar vreemd te lijken. Het was ook een dom idee, natuurlijk had hij niemand ingehuurd. 'Yes please, you can call me Isabella. I will take that in mind, I'm sorry mister Campbell', vertelde ze. Hoewel ze graag wilde weten hoe hij al die dingen wist, ze zou er waarschijnlijk nooit achter komen.
Bij zijn vraag dacht ze goed na. 'Why do I want to work for Campbell Incorporations? It's because I'm looking for a new job here. I need to pay my bills and something to eat. Also I think that I'll be a good worker for you. I'm in for any job here. I will be very happy if I can work here. It seems like a good place for my first job', haar ogen richtte ze even op de jongeman voor haar.

-
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Calum hield zijn ogen op het meisje gefocust. Hij onderzocht haar lichaamshouding, haar gezichtsuitdrukking. Alleen van dat al kon hij zo ophalen wat er in haar hoofd om ging, hoe ze zich voelde. Calum was erg geïnteresseerd in menselijke emoties, hoe ze hun emoties laten zien door hun gezichtsuitdrukking, hun lichaamshouding en alles. Vaak zonder dat ze het zelf echt door hadden lieten ze alles gewoon zien. Maar normale mensen hadden dit vaak ook niet door. Gelukkig, was Calum ook geen normaal mens. Hij was zelfs zeker dat hij totaal geen mens meer was. Ooit was hij er een, maar dat is ook al weer een erg lange tijd geleden. 271101 jaar om precies te zijn. Calum bestond al langer dan iemand zich ook maar kon voorstellen.
Toen Isabella sprak luisterde hij aandachtig naar haar woorden. "I think you might be exactly the one I'm searching for this job. If you want to be my secretary I need to be sure that i can trust you. You'll be the second most important person from this entire company. You're gonna need to be the one who will stand outside my door screaming at me because I'm late for a meeting. Could you do that? Could you keep a track of my meetings and times I need to be at places?" Vroeg Calum. Hij had echt iemand nodig op wie hij kon vertrouwen, zo erg dat hij misschien zelfs zijn geheim zou vertellen. Hij had iemand nodig die hem aan kon zelfs op zijn slechte dagen. Iemand van wie hij niet het bloed ging drinken omdat hij vertrouwen in het persoon moest hebben. Dat was het persoon wat Calum zocht. En hij was vrij zeker dat dit meisje dat persoon was. "Oh, and you can call me Calum by the way. Mr. Campbell makes me feel so old." Een zwakke grijns verscheen op zijn gezicht nadat hij dit gezegd had. Het was ironisch naar hem. Natuurlijk leek hij erg jong, maar jong was precies het tegenovergestelde van wat hij was.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Het duurde niet lang voordat Isabella antwoord had gekregen. Het antwoord zorgde ervoor dat het haar hoop gaf. Dus ze had toch een goede indruk gemaakt? Hoewel ze door haar werk inderdaad veel vertrouwen zou moeten winnen bij hem, ze wilde het proberen. Ze vond het niet moeilijk om zo'n uitdaging tegen te gaan. Het leek haar niet moeilijk en het was het proberen waard. 'I'm happy to hear that, Calum..', hoewel ze meestal mensen bij sollicitatiegesprekken bij achternaam noemde, vond ze dit niet erg. Het was voor haar makkelijk om te praten en het leek erop dat hij dat wilde. Ook al had ze dat niet gewild, had ze dat maar moeten accepteren. 'I think that the job will be possible for me to do. It doesn't looks like something difficult to do', vertelde. Hoewel ze blij was om te horen dat ze misschien wel degene is waar hij naar zocht, ze wist het niet zeker. Het zou kunnen dat er een andere vrouw voor of naar haar kwam met meer ervaring en die zich beter presenteerde dan Bella. Snel schudde ze dat idee van haar hoofd, ze moest positief blijven. Waren er hier mannen die werkten? Wanneer ze dat kleine stukje door het gebouw liep, zag ze geen enkele man. Of lag dat aan haar? Misschien dat de mannen niet op één van de verdiepingen werkten waar zij zich bevond. Het was het laatste waar ze zich druk om maakte. Het zou haar niks uitmaken als er geen mannen in dit bedrijf werkten, misschien bracht dat wel pluspunten met zich mee? Het was een hoge werkplek in het bedrijf, aangezien ze alles voor hem zou moeten inplannen en alles zou moeten bijhouden. Toch wilde ze het graag proberen en zou ze haar uiterste best doen wanneer ze de baan aangeboden zou krijgen.

-
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tevreden glimlach verscheen op de bleke jongen zijn gezicht. "Would you want something to drink? Of course you do. Tea or coffee? Hm, you look more like a tea person, I understand. Coffee makes your teeth yellow. Wouldn;t want that now Isabella, would we?" Hij stond op en zette rustig thee voor haar. "Most people would have ran out screaming already. It suprises me that you haven't. You know what? I'm not even gonna be hard about this. You have the job. But the second I notice I can't trust you for one hundred percent I'm gonna have to kill you." Sprak hij toen zo serieus mogelijk, want hij was serieus. Maar dat hoefde zij niet te weten. Toen lachte hij zachtjes. Een neppe lach, maar dat was niet te merken. "I'm kidding." Zei hij en hij gaf haar het kopje thee. Hij bekeek haar nogmaals. "You don't seem to mind me answering my own questions about you. I like that. Now i would only like to know, if what I said about you was right? I'm not always right about people, some are hard to read. Most are easy though, stupid people. You weren't that easy. So, was I right?" Vroeg Calum. Hij keek haar recht in haar ogen aan. Of hij gelijk was was iets wat hij zich echt af vroeg. Bij al zijn vorige sollicitatie gesprekken had hij gelijk gehad. Maar die meisjes waren allemaal zo makkelijk te lezen. Mensen waren makkelijk als ze duidelijk seksueel aangetrokken naar je waren. En gelukkig voor Calum, waren een hoop mensen dat en vond hij het dus erg makkelijk om zo mensen te lezen. Kort schudde hij zijn hoofd en de gedachte verliet zijn brein. Hij nam rustig weer plaats op het bureau en pakte zelf zijn kopje op. Calum was zelf ook een thee persoon, hij vond thee veel fijner dan koffie. Thee remt de ijzer opname sterker dan koffie, hierdoor als hij thee drinkt, kan hij later meer bloed drinken.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Met een frons op haar gezicht volgde Isabella hem met haar ogen. Het was aan hem te merken dat hij een persoon was die makkelijk in omgang was. Het leek erop dat hij mensen snel kon ontcijferen, hoe kon hij anders weten dat ze thee lekkerder vond dan koffie? 'I think tea is good, thank you', vertelde ze, met een kleine glimlach op haar gezicht. 'No.. I wouldn't want that', vertelde ze, zacht lachend. Ze werd meteen serieus, bij het nieuws wat ze te horen had gekregen. Ze was voor even verward, maar wanneer hij vertelde dat het een grap was, was ze opgelucht. Het was geluk dat ze zo snel aangenomen werd, meestal moest ze nog een paar dagen wachten op een telefoontje van de baas. Toch was het hier anders en was ze gelijk werken. 'Seriously? You didn't know how much this means for me. Thank you very much', hoewel ze het wel kan uitschreeuwen van blijdschap, ze hield zich rustig. Wanneer ze thuis zou zijn zou ze het vieren, met een goed boek. Ze was blij dat ze de baan had gekregen, ze was benieuwd wanneer ze kon beginnen. Eigenlijk hoopte ze al de volgende dag, maar dat lag aan Calum.
Isabella knikte bij zijn vraag.'Yeah, you actually were right.. How did you know al these things? It's a little strange', vertelde ze. Haar ogen probeerde oogcontact te maken met de donkerharige jongen voor haar. 'Thank you', bedankte ze hem wanneer hij haar thee voor haar legde. Ze pakte het kopje om er vervolgens een kleine slok van te nemen.

-
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zijn blik bleef kort stil staan op de brunette. "Oh believe me love, I'm sure I know how much this means to you." Grijnsde hij en hij bekeek wederom weer haar gezicht. Hij was blij dat Isabella een sollicitatie kwam doen, hij had bijna de hoop al opgegeven. Maar gelukkig hoefde hij niet verder te zoeken. Hij had het perfecte meisje gevonden. "When would you want to start? I'd prefer it if you could start tomorrow already, but I understand if that is not possible." Sprak hij toen met een kleine geforceerde glimlach. Hij probeerde zijn best vriendelijk te lijken, dan zou hij haar niet meteen al verliezen door angst van uit haar kant.
Bij haar woorden verscheen er een tevreden grijns op zijn gezicht. "That's a good question, I love it. Good questions are my favourite. I know these things because I see them. I can guess from the look of your phone almost your entire family life. I know about your past just by looking at your hands closely. And if I see the sole from your shoes I can know where you've been the past two weeks." Vertelde hij met een zwakke grijns. "But don't worry, I won't do those things. That would be a bit creepy. But I have my moods. And with some people things immediatly spit out when I see them. It's something you'll get used to." Zei hij toen knikkend en hij stond weer op van zijn bureau. Dit keer nam hij plaats op zijn bureau stoel en deed zijn best niet rondjes te gaan draaien. "Oh I know what you thought when i walked in by the way. And the answer is yes, I'm the owner of this company and no, I didn't inherit it from any relatives. I started early and got lucky." Vertelde hij toen, om dat ook uit de weg te halen. Dat was de eerste gedachte die de meeste mensen in hun hoofd kregen als ze hem zagen. Calum lijkt dan ook totaal niet oud, laat staan op een zaken man. Maar hij was erg goed in zijn vak.

@Nathaliia

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld