Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGORPG // United by fate

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Met

Ik:

Daniel James Mayfair ~17jaar ~District 1

{option}

Jij: Meisjes karakter + begin ♥

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:

Ember June Hunter
16
District 7

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Wat zenuwachtig stond ik op het plein te wacten, vandaag was de reaping van de Quarter Quel. Omdat dit maar 1 keer in de 25 jaar is hebben ze wat speciaals bedacht, de Capitool inwoners mogen stemmen op wie ze samen als 'district genoten' willen zien. Dus er is best een kans dat iemand uit 12 met iemand uit 1 samen moet werken, of ja tot ze in de arena gaan. Dit jaar is de 4e keer dat ik een kans heb om in de arena in te gaan, mijn naam zit er helaas wel vaker in dan 4 keer omdat ik het extra eten nodig heb voor mijn familie. 16 keer. Dat is hoevaak mijn naam in de grote glazen bol zit, The odds are not in my favor. Niet veel later komt onze Capitool begeleider het podium op, Daphne Sparkleh ook al betwijfel ik of dat haar echte achternaam is. Een hele lange tijd en een heel saai verhaal later gaan ze eindelijk de namen trekken, niet dat ik er zin in heb het is alleen dat ik heel nerveus ben. Wat als mijn naam wordt getrokken? Ik zou misschien niet als eerste dood gaan maar ik zou het zeker niet kunnen winnen, het schijnt dat ze in 1 en 2 kinderen trainen om te leren vechten. Daphne staat voor de grote glazen bol waar alle meiden namen in zitten, ze pakt heel dramatisch en traag een van de witte kaartjes. Ze opent hem en leest de naam op, 'Ember June Hunter!' zegt ze alsof ik iets gewonnen heb. Ik blijf versteent staan en zie dat de mensen voor mij een pad naar het podium maken, nadat ik een duwtje in de rug krijg loop ik naar voren. Ik probeer mezelf groot te maken maar volgensmij heeft iedereen door dat ik aan het trillen ben. Nadat ik een knuffel van Daphne heb gekregen wat ze altijd bij de vrouwlijke tributen doet, gaat ze de mannelijke tribuut trekken. Ian Richards, hij is wel aardig maar ik zal hem na de reis naar het capitool niet veel meer zien.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel

Ik zucht diep in en uit. Met de messen in mijn handen voel ik me veilig; het voelt alsof ik een onzichtbare muur om mezelf kan maken om mezelf te beschermen. Ik zie in mijn ooghoek een lichtje rood gloeien. Ik grijns en gooi een mes recht door de roos heen. Gelijk daarna gaat die aan de linkerkant aan. Behendig pak ik het mes en gooi ik hem alweer precies in de roos. Alleen die in het midden nog. Met nog maar een mes in mijn hand wacht ik op het moment waarop ik hem mag gooien. Het lampje knippert zonder moeite maak ik een draai en het mes doorklieft de roos van de schietschijf. Ik kijk naar de schade die ik heb opgericht en draai me om.
Ik hoor geklap. Het komt van mijn trainer Julien af. Hij is een goede vriend van me en heeft me getraind sinds ik 8 jaar oud was. Hij betekend veel voor me. Vooral omdat ik weet dat ik afscheid moet nemen, voor nu dan. In District 1 gaat de boete heel anders. Bij ons is het eerder loten en dat wordt al in het begin van het jaar na de Honger Spelen gedaan. Zo kunnen de tributen langer oefenen. Ik wist vorig jaar dus al dat ik de Spelen in ging. Een hele eer omdat dit jaar de Quarter Quell plaatsvind. De twist van deze keer is dat de Districtgenoten veranderd worden. Ik heb er veel zin in omdat ik weet dat ik ga winnen maar ik ben zenuwachtig met wie de Capitoolbewoners me willen koppelen. Ik hoop heel erg dat ik gekoppeld word aan een andere Beroeps. Dat zou me veel moeite besparen.
"Goed gedaan Daniel" zegt Julien met een lachje, "Je bent helemaal klaar voor de Spelen". Ik glimlach naar hem en zeg; "Dankjewel Julien". Julien steekt zijn hand naar me uit en ik schud hem. "Succes Daniel" zegt hij, "Helaas kan ik je nu niet meer helpen. Je moet zo naar het Capitool toe". Bedankt voor alles Julien" zeg ik en ik kijk in zijn ogen, "Ik weet zeker dat ik je spoedig weer zie". Hij trekt me mee in een knuffel en ik neem afscheid.
Ik kleed mezelf snel om in de kleding die mijn moeder voor me heeft klaargelegd voor de Boete. Het is een marineblauw pak. Ik vind hem heel mooi. Ik ben mijn ouders heel dankbaar. Dat ze me zo enorm gesteund hebben met de Spelen. Ze staan totaal achter me en weten zeker dat ik als Winnaar terug kom.
Een tijdje later sta ik te wachten in het Gerechtsgebouw. Ik moet straks samen met Amelia, de vrouwelijke tribuut, naar buiten komen. Mensen zullen klappen en juichen. Tientallen oude Winnaars zullen ons bezegelen en een goede reis wensen. Ik kijk Amelia in de ogen. "Zullen we?" vraag ik. Ze knikt en de Vredesbewakers openen de deuren.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember

Ik zit in een kamer die veel mooier is dan mijn hele huis bij elkaar, hell ik denk dat ie zelfs bijna groter is. Gelukkig komt na enkele minuten mijn grote broer binnen, als enige want mijn moeder lag op haar sterfbed en mijn vader heeft ons lang geleden verlaten. Logan loopt op mij af en ik sluit hem gelijk in mijn armen, als er een persoon is die ik het meest ga missen is het wel Logan. Hij heeft mij bijna opgevoedt en heeft mij alles geleerdt over hoe je in de bossen moet overleven/werken, dit was zijn eerste jaar dat hij niet mee deed aan de trekking. Als we elkaar los laten kijk ik hem met betraande ogen aan, dit zou de laatste keer zijn dat we elkaar zullen zien. 'Zorg goed voor onze moeder okay?' zeg ik zacht aangezien dit best haar laatste week kan zijn, ze zal er kapot van zijn dat ik de spelen in moet en ik voel me er schuldig over. Er loopt een vredesbewaker binnen die zegt dat de tijd voorbij is en ik geef Logan nog een kleine knuffel, ík hou van je'mompelen we tegen elkaar en daarna wordt hij van mij weg getrokken en gaat de deur met een klap dicht. Zuchtend ga ik weer op de zachte bank zitten, er zullen geen andere mensen komen want mijn enige vriend was mijn broer. Ik had gelijk want na 5 minuten komt iemand mij ophalen om naar het station te gaan, ik loop mee en als we er zijn kijk ik mijn ogen uit. Deze trein is nog 10 keer zo luxe als de kamer waar ik net in zat, 'Wow'mompel ik en loop veder de coupe in. We worden verzocht om te gaan zitten en ik kijk naar mijn mentor, een vrouw van 30 die 14 jaar geleden de spelen won. Ze vraagt mij en Ian naar onze skills en ik mompel dat ik wel redelijk met axen en messen om kan gaan, meer dan dat kan ik ook niet dus ik hoop heel erg dat er axen zijn in de arena. Ian verteldt dat hij met speren en een boog omkan gaan en ik slik even omdat ik nu al weet dat hij beter is dan mij en dus een bedreiging is. Onze mentor knikt goedkeurend en volgensmij is ze blij dat ze geen ondervoede twaalfjarige heeft, die overleven het nooit lang. Pas nu bedenk ik me dat het niet handig is om te vertellen waar ik goed mee ben want ik zit helemaal niet met Ian in pact en ik train ook niet met hem samen. Ik besluit voor de rest van de reis mijn mond te houden over mijn tactiek en zeg zacht da ik naar mijn kamer ga. Eenmaal in mijn kamer ga ik gelijk op het zachte bed ligggen, vandaag was een vermoeiende dag geweest en slaap was meer dan welkom, ik trek mijn oude kleren aan en pak een pyjama uit de grote kleding kast. Niet veel later kruip ik onder de dekens en val zonder moeite in slaap.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik en Amelia worden begroet door luid gejuich van de mensen uit District 1. Ik lach uitgebreid en zwaai naar de menigte. In District 1 ben je gelijk beroemd en populair als je meedoet aan de Spelen; je hebt zelfs fans. Ik kijk Amelia aan en pak haar hand vast. Gezamenlijk bewegen we onze vasthoudende handen omhoog en gunnen we de mensen een lieve glimlach.
"Daar zijn ze dan!" roept de Capitool begeleiderl van District 1 genaamd Gladys Harlow. Ze heeft felroze haar dat in een lange vlecht langs haar hoofd over haar schouder hangt. Ze heeft een korte witte jurk aan met veel bont erop. Het is een hele eer voor Gladys om begeleider van District 1 te zijn; vaak ben je verantwoordelijk voor een van de winnaars. "Onze tributen van district 1: Daniel James Mayfair en Amelia Anderson!" roept Gladys door de microfoon, "Zij zullen reizen naar het Capitool en ons prachtige District vertegenwoordigen in de Quarter Quell van dit jaar!" Mensen juichen meer dan voorheen. Ik lach als ik Gladys een hand geeft. Ze kijkt weliswaar trots naar ons. Amelia schud haar hand ook.
Dan komen de mentoren voor ons district naarvoren. De mannelijke mentor heet Paul en hij is inmiddels twintig jaar. De vrouwelijke mentor heet Yumi en ze is 17 jaar oud. Ze komen naast ons staan en samen poseren we voor de vele camera's.
Gladys loopt samen met weer het Gerechtsgebouw binnen en begeleid ons een kamer in. Hier kunnen we afscheid nemen van familie en vrienden. Eerst komen mijn ouders binnen. Ze zijn een beetje emotioneel maar ik stel ze snel gerust. Ik weet zeker dat ik levend terug zal komen. Daarna komt mijn beste vriend Jake binnen. Hij geeft me een knuffel. Hij wenst me veel succes en geeft me tips; hij heeft namelijk de Honger Spelen vorig jaar gewonnen.
Als dat alles klaar is komt Gladys weer naar ons toe. Ze geeft mij en Amelia beiden een hand en we lopen door een aantal gangen en dan naar buiten; het felle zonlicht in. We stappen in een auto en rijden naar het station. Als we daar zijn wordt ik verblind door alle flitsen en juichende mensen. Ik en Amelia lachen als we de trein opstappen .
"Welkom in jullie luxe verblijf de komende dag!" roept Gladys blij uit. Ik lach en neem plaats op een zetel. Gladys geeft ons beiden een glas met champagne en we toosten op onze zekere overwinning.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Zuchtend open ik mijn ogen als ik een hoge piepstem wat hoor zeggen samen met geklop op de deur 'Ember! Wakker worden! over vier uur zijn we al in het wonderschone Capitool!' zegt Daphne, ik ga overeind zitten en wrijf in mijn ogen. 'Ik ben al wakker, dankje Daphne.' zeg ik net luid genoeg dat ze het kan horen, rustig sta ik op en loop naar mijn kleding kast. Ik kies een schattig topje en een donkergroene rok die tot mijn knieën komt, dit zou ik ook aan hebben als ik de eerste indruk moet maken op mijn nieuwe district genoot. Als laatste doe ik nog mijn leren armbandje om die ik al heb sinds ik klein ben, het is daarom ook mijn districts aandenken die mee de arena in gaat. Eindelijk ben ik klaar en ik loop naar de coupé waar het eten staat, het buffet was werkelijk enorm en ik weet dat ik lang niet alles kan proeven. Ian zit al rustig eten naar binnen te schuiven en ik glimlach even naar hem aangezien er wat slagroom van zijn chocolade melk op zijn neus zit, ik ga op een stoel zitten en pak wat eten wat me lekker lijkt. Na een uitgebreidt ontbijt excuseer ik mijzelf van de tafel en loop naar een coupé waar een gigantische televisie staat, ik zet hem aan het ga de reapings terugkijken. Als district 7 aan de beurt is zie ik dat het best duidelijk is dat ik heel erg geschrokken ben en bijna moet huilen, wat ik echt vervloek omdat ik nu slap lijk. Als ik alles heb gezien zet ik de tv uit en staar wat naar buiten, zo te zien zijn we nu vlakbij 4 omdat we uitkijken op een prachtige zee. Ik vraag me af met ik gekoppeld zal worden, ergens hoop ik niet dat het met iemand uit de beroepsdistricten is want als ik dan wat fout doe heb ik een grote kans dat ik gelijk wordt vermoordt in de arena, en dat heb ik liever niet natuurlijk. Wat zouden ze nu in 7 aan het doen zijn? Zou Logan het aan mijn moeder hebben verteldt? Zouden ze support krijgen van andere families? Veel vragen spoken door mijn hoofd, het liefst zou ik nu naar de bossen van 7 gaan want als ik daar ben ontspan ik helemaal. Mijn gedachtes dwalen af naar district 7 terwijl de trein veder rijdt, met iets meer dan 2 uur zouden we in het Capitool zijn.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Lachend zit ik op de stoel met het glas champagne in de hand. Over een uurtje of twee/drie zijn we in het Capitool. District 1 ligt dichtbij het Capitool dus duurt de reis helemaal niet zo lang. Gladys en onze mentoren zijn vertrokken naar een andere wagon om nog wat dingen te bespreken. Ik en Amelia zijn samen over en we kijken naar buiten. We zien veel bomen voorbij flitsen en af en toe gaan we door een tunnel heen.
"Ben jij eigenlijk bang?" vraag Amelia opeens. Haar vraag overvalt me. "Ehm.. In welke zin?". "Dat je aan een van de arme districten gekoppeld wordt" ze kijkt me aan met een serieuze blik in haar ogen. Ik houd mijn hoofd schuin en zeg; "Niet echt eigenlijk". Ik wil nog geen oordelen geven aan mensen die ik niet ken. Daarnaast weet ik nu al een beetje dat de Beroepstroep niet echt zal bestaan omdat er een enorm grote kans is dat geen van de Beroeps bij elkaar gezet zal worden. "Ik wel" zegt Amelia en ze staart in de verte, "Ik wil echt niet met een van de zwakken gepaard worden". Ik gun haar een troostende glimlach. "Amelia.. Dan nog. Ik weet zeker dat het je lukt". Ik geef haar een knuffel en we besluiten naar de coupé gaan waar de televisie staat.
Ik pak het bandje met de boetes in de andere districten. Ik en Amelia lachen samen als we naar onze boete kijken. We gaan langzamerhand het rijtje af. Met elke boete verder wordt de sfeer in de video's verdrietiger. Mijn oog valt op een meisje uit District 7, het lijkt namelijk of ze in elkaar gaat zakken en gaat huilen. Ik trek en wenkbrauw op en we gaan snel verder.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Na een paar uur zijn we er eindelijk, niet dat ik er naar uitkijk maar deze trein begint op mijn zenuwen te werken. Als we uitstappen worden we verblindt door de tientallen cameras die foto's van on willen maken, oh en vergeet alle felgekleurde mensen niet. Alles hier was oogverblindend,het doet bijna pijn aan mijn ogen. We zouden volgens Daphne eerst naar een ruimte worden gebracht om te zien aan wie gekoppeld worden want daar is het Capitool op het moment druk op aan het stemmen, het hele Capitool staat op stelten hierdoor. Iedereen wilt dat zijn favoriete koppel wint. Of nou ja, dit vertelde Daphne mij allemaal. Eenmaal in de ruimte aangekomen is het groot en luxe, zoals eigenlijk alles hier. Er zijn al een paar tributen, ik denk uit 5 en 11 maar ik weet het niet zeker, Ian en ik gaan ergens zitten en kijk wat om ons heen, langzaam maar zeker begint het vol te stromen met tributen. Sommige zien er geweldadiger uit dan anderen, een paar zien er zelfs uit alsof hun puppy net is dood gegaan. Ik hoop dat ik niet bij een van de laatste hoor. Als iedereen er is en zit loopt Caesar Flickerman het podium op, 'Beste tributen, zoals jullie weten is er omdat dit jaar de 100e quarter qell is zijn er niet 1 maar 2 bijzondere spelregels.' Iedereen kijkt hem wat verwardt aan, dit hadden we niet verwacht. 'Zoals jullie weten is de eerste verandering dat de districtgenoten verwisseld worden, de tweede regel is wat anders, wat extreem. Maar dat stopt ons niet toch?!' roept hij vrolijk door de microfoon. 'De nieuwe regel gaat als volgt: De nieuwe koppels krijgen allebei een band. Deze band is speciaal gemanapuleerd door het Capitool, het zorgt ervoor dat als je nieuwe "district" genootje dood gaat. Exploordeer jij.' verteldt hij als of het niks is maar iedereen is nogal in schok. Wat nou als mijn persoon de slappe twaalf jarige is? Dan was mijn kleine kans van winnen voledig verdwenen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik rol met mijn ogen als ik de nieuwe regel hoor. Typisch Capitool, op het laatste moment nog een onverwachte regel invoeren. Echter brengt het ook nieuwe zorgen met zich mee; Allereerst is er een grote kans dat ik aan een district gekoppeld wordt die geen Beroeps is. Dat betekend dus dat mijn kansen daarmee drastisch omlaag gaan. Daarnaast zal de Beroepsgroep nooit echt bestaan. Het zal niet mogelijk zijn met de gemixte districtgenootjes, niet-Beroeps zijn vaak een irritatie en worden vaak zo snel mogelijk vermoord. Daarmee dan ook de bijbehorende Beroeps. En zo gaan de plannen van mij en Amelia om het zo lang mogelijk samen uit te houden in de arena in vlammen op. Daar baal ik behoorlijk van, we hadden het plan al helemaal uitgewerkt. Ik kijk Amelia even snel aan en ik zie haar balende gezicht terugkijken.
"We gaan beginnen met het trekken!" roept Caesar vrolijk. Ik heb altijd al tegen Caesar aangekeken; ik vind hem een fantastische man en ik kan niet wachten op mijn interview. Er komen twee mensen het podium oplopen en ik herken ze meteen. Het zijn de Winnaars van afgelopen twee jaar. Een meisje uit mijn District en een jongen uit District 3. Lachend komen ze het podium op en dragen ze gouden schalen met zich mee. "Het werkt zo.." zegt Caesar als het applaus voorbij is en de Winnaars de gouden schalen neergezet hebben op een tafel achter Caesar, "Er wordt een meisje en een jongen getrokken uit de schalen die onze lieftallige Winnaars hebben meegebracht. De persoon waarmee je gekoppeld wordt is je nieuwe districtmaatje; je gaat samen een appartement in, je traint samen en je overleeft samen. Is het niet fantastisch??!". Dat laatste zegt Caesar hard en de zaal begint te applaudisseren en te juichen. "Laten we beginnen!" zegt Caesar met een lach van oor tot oor, "Winnaars, aan jullie de eer om het eerste koppel te trekken!"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Nog steeds wat verbluft luister ik naar Caesar, waarom is hij altijd zo blij? Niemand zal het ooit te weten komen want na twee weken is iedereen hier dood behalve 1. Nerveus drink ik wat van het water vwat voor mij was neergezet, eigenlijk wordt je kans van winnen hier al bepaaldt. Helaas is de kan vrij groot dat ik bij iemand kom die het niet tot de laatse 8 zal maken en ik dus ook niet. Ze beginnen met de trekking en ik voel me net zo zenuwachtig als bij de echte reaping, de winnaars van vorig jaar pakken allebij een kaartje en lezen de eerste namen op. De eerste twee zijn het meisje uit 10 en de jongen uit 5, het is niet het perfecte duo maar zeker een paar om in de gaten te houden. Meer namen worden opgenoemt, na ongeveer 5 andere koppels wordt mijn naam opgenoemd. De naam van de jongen laat mij schrikken, 'Daniel James Mayfair'. Het is de jongen uit 1. Ik moet samen met de jongen uit 1, ik kijk even om me heen en zie hem al zitten. Hij lijkt er niet al te blij mee te zijn wat niet echt een goed teken is. Ze gaan veder met de trekking en ik ben te verbijsterd om echt goed op te letten, er is een ding wat ik mij afvraag. Waarom wil het Capitool dat een jongen uit 1 en een meisje uit 7 samenwerken? Als de trekking af is moet iedereen naar de verdieping van de jongenstribuut dus dat betekent dat ik mijn verblijf op de eerste verdieping zal doorbrengen. Wat zenuwachtig loop ik naar Daniel en zijn mentor toe, zijn mentor zou dus vanaf nu ook mijn mentor zijn waar ik me wel zorgen om maak omdat dat betekent dat ik waarschijnlijk geen sponsors zal hebben en al helemaak geen spullen zal krijgen. 'uhm hey?'zeg ik wat twijfelend omdat ik niet goed weet wat ik moet zeggen, ze zullen vast denken dat ik niks kan en hem alleen maar vertraag in zijn overwinning. Niet dat ik nou niks kan maar bepaald nutteloos noem ik mijzelf niet, wat ongemakkelijk zit ik aan mijn leren armbandje, voornamelijk om hun niet aan te hoeven kijken.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Het verbaasde me eerst wel dat ik aan het meisje uit District 7 gekoppeld werd. De logische keuze zou zijn Beroeps gekoppeld aan Beroeps, maar ik snap waarom het Capitool bepaald om het spel op deze manier te spelen. De extra drama die het oplevert zal fantastisch zijn voor het Capitoolpubliek. Echter ben ik er zelf niet superblij mee. Ik was liever gezet bij Amelia of een andere Beroeps. Dat zou mijn kansen enorm vergroten. Echter weet ik wel zeker dat ik nog steeds een kans heb; dit meisje, Ember genaamd, ziet er niet zwak uit. Daarnaast leven we op de verdieping van mijn District, zal Gladys onze begeleider blijven en mijn mentoren Paul en Yumi zullen onze mentoren worden. Daar ben ik redelijk blij mee, ik weet zeker dat ze zullen zorgen voor veel sponsors. Ik denk dat Ember en ik een grote kans hebben om te overleven als we onze zelfbescherming kunnen laten vallen en een team kunnen vormen.
Ik ben aan het praten met Gladys over hoe het nu verdergaat met de Spelen en Amelia. Ik maak me redelijk veel zorgen over Amelia. Ze is namelijk gekoppeld aan district 2. Dat maakt ze een superteam, twee Beroeps bij elkaar uit de beste districten. Het zorgt ervoor dat ik me zorgen maak omdat ze nu een groot gevaar zijn voor mijn winst. Ik zucht diep als Gladys zegt dat ze er niks aan kan doen. Dan zie ik vanuit mijn ooghoek een nerveuze Ember komen aanlopen. Gladys kijkt meteen op en neemt Ember van top tot teen in zich op. Gladys zal Ember waarschijnlijk geen goede hulp zijn; ze is redelijk verwend en ik weet zeker dat ze iemand van een lager district dan District 1 niet zal helpen. Ik zucht als Ember stilstaat. Ze begroet ons, echter een twijfelende manier. Het stelt me een beetje teleur. Ik heb iemand nodig in de Spelen die niet bang is. "Hey" zeg ik tegen haar op vrolijke toon, "Ik ben Daniel. Daniel James Mayfair."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
De afkeurende blik van mijn nieuwe mentor laat me wat ongemakkelijk voelen, ik denk dat het meer in mijn voordeel was geweest als ik mijn eigen mentor had gehouden. Als Daniel zich voorsteldt kijk ik hem aan, 'Ik ben Ember June Hunter, fijn je te ontmoeten.' zeg ik en zie dat de andere tributen al naar hun verdieping gaan angezien alle camera's al uitstaan. 'Zullen wij ook maar gaan?' vraag ik omdat ik hier eigenlijk zo snel mogelijk weg wil want ik voel me aangestaard en semi-bedreigdt door andere tributen. Gelukkig stemmen ze in met mijn idee om terug te gaan en lopen we met ze alle naar de lift, in de lift zelf zeggen we niks tegen elkaar en ik vind het eigenlijk wel prima. Ergens vraag ik mij af hoe het in de arena zal gaan, ik bedoel als ik dood ga gaat hij ook dood, we moeten elkaar wel helpen. De lift trip is maar van korte duur aangezien we op de eerste verdieping zitten, als we uit de lift stappen zijn we in een ruimte die nog mooier en luxer is dan de trein. Ik wist geeneens dat dat mogelijk was maar toch sta ik hier mijn ogen uit te kijken in het mooie appartement. Niet veel later draai ik me om naar Daniel, 'Dus uhm, wil je tactieken bespreken?'vraag ik wat zacht omdat hij dat waarschijnlijk niet met mij wilt delen omdat dat een geheim moet blijven. Die van mij zou hij wel mogen weten angezien we toch tot de laatste 8 met elkaar opgescheept zitten. Plus mijn tactieken zijn niet heel bijzonder want ik kan niet heel veel speciaals als het aankomt op vechten, ik zou ons wel kunnen voorzien van eten want dat is vaal moelijk te krijgen in de arena. Alhoewel beroeps bijna nooit dood gaan aan verhongering omdat ze vaak veel sponsors hebben.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Voordat ik iets terugzeg ga ik met Ember zitten bij het grote raam in de zitkamer van het appartement. Ik houd ervan om naar buiten te kijken. Naar de drukte van de straten, het gefonkel van de lichten en de zon die langzamerhand naar de horizon zakt. Ik heb eigenlijk geen behoefte om te praten over tactieken. Ik ben nog te druk bezig met het feit dat ik moet proberen genoeg sponsors te halen. Sponsors hebben is wat ons in leven zal houden en ik weet niet hoe het zal lukken met Ember. Ze lijkt me niet het meest sociale meisje uit de groep. Ze lijkt me eerder terughoudend en twijfelend, iets wat ons zeer zal tegenwerken bij de trainingsscores en de interviews. Toch besluit ik om een gesprek te beginnen, het is handig dat ik haar leer kennen voordat we er samen voor moeten zorgen dat we blijven leven.
"Natuurlijk" zeg ik met een lach, "We moeten ervoor zorgen dat we sponsors krijgen. Veel sponsors. In dit spel dat de Honger Spelen heet kunnen sponsors bepalen of je leeft of sterft". Ik bedenk hoe ik het volgende op een zo voorzichtig mogelijke manier kan zeggen. "Vertel, Ember, wat kan je allemaal?"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Als hij vraagt wat ik allemaal kan verplaats ik mijn blik van het raam naar hem, 'Ehm ik kan redelijk goed met bijlen omgaan, messen gaat ook niey verkeerd.' zeg ik en haal mijn schouders op'Ik kan ook prima eten zoeken in een bos en zien welke bessen giftig zijn en welke eetbaar zijn.' Veel was het niet maar genoeg om niet compleet nutteloos te zijn, toch? 'Ik denk dat sponsor jou meer zullen sponseren dan mij eigenlijk, ook al heb je dat zelf ook al door waarschijnlijk.' Ik haal een hand door mijn haar en kijk weer naar buiten, er was een groot feest aan de gang omdat de tributen in het Capitool zijn. 'Alhoewel ik denk dat als ik mijn best doe er wel iemand moet zijn die me wil sponsoren, voornamelijk omdat ik met jou gekoppeld zit.' zeg ik wat zachter en werp even een blik op hem. Het Capitool zal ongetwijfeld nu al van hem houden, ik bedoel een redelijk knappe jongen uit district 1 die hoogstwaarschijnlijk ook nog gaat winnen, wat valt er niet om van te houden?'

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik luister naar wat Ember te zeggen heeft. Ze is zeker niet nutteloos, ik weet zeker dat overleven niet zo'n groot probleem zal worden. Echter zijn de paar dagen die we hier aan voorbereiding hebben de belangrijkste dagen. Dit zijn de dagen waarin we moeten zorgen dat het Capitool van ons gaat houden. Bij mij zal dat waarschijnlijk geen probleem zijn; ik ben een jongen van District 1 dus ik heb automatisch sponsors en ben geliefd. Het belangrijkste wat mijn mentoren me geleerd hebben is dat je anders moet zijn dan de andere tributen. Je moet iets hebben dat speciaal is aan je. Dat kan een hoge trainingsscore zijn, maar bijvoorbeeld ook een zielig of lief verhaal. "Ember" zeg ik en ik kijk haar aan. Haar ogen zijn heel mooi en ik denk dat ik er wel voor een lange tijd in zou kunnen kijken. "Vertel is wat over jezelf. We kennen elkaar niet eens." zeg ik en ik tover een glimlach op mijn gezicht, "Jij eerst, daarna ik"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld