Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

-ORPG- Forbidden Friendship

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Naam: Daniël
Leeftijd: 20
Soort: Weerwolf
Persoonlijkheid: Kom je later achter in het verhaal

Uiterlijk (mens

Uiterlijk wolf: {option}

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Gabriella - 19 - magische krachten - begin in volgend bericht

Account verwijderd

schreef:
Samen met mijn nicht loop ik door het dichtbegroeide bos weer richting onze hut. Een hoop kruiden hield ik in een mandje in mijn hand en het was een goede vondst van vandaag. Dit bos bleef me elke keer verrassen al had ik er de voorbije 19 jaar in gespendeerd. Het was mijn thuis, de plaats waar ik me het beste voelde en ik was dan ook altijd te vinden in een boom of bij de rivier. Lang duurt onze wandeling niet en al snel komen we aan bij de hut. Het is geen grote hut die we hebben en we wonen er met de volledige familie bestaande uit wel 25 leden. Contact met de bewoonde wereld hebben we niet, ik ben hier geboren en heb dan ook geen behoefte aan hetgene dat zich hierbuiten zou bevinden. Spreken, lezen en schrijven kan ik, aangeleerd door mijn vader en het was dan ook nodig om de boeken met spreuken en combinaties te kunnen lezen. Dat was dan ook meteen de reden dat we in het bos wonen, onze gave die door de buitenwereld bekeken werd alsof het een straf was. Een afwijking die ons geen mensen maakten maar buitenaardse, valse wezens. Heksen, zo werden we genoemd in de oude verhalen maar in theorie klopte er helemaal niets van. We deden geen mensen kwaad en vielen niemand lastig, toch werd mijn familie genoodzaakt om te vluchten en uiteindelijk verdrongen tot in het diepste van het bos. Zelf heb ik het nooit begrepen. We konden genezen en verbeteren, herschikken wat mis was en toch werd dit niet als een talent maar juist als vloek gezien. Natuurlijk waren er ook slechten van onze soort, zo had mijn moeder me verteld. Mensen die er van genieten om anderen leed toe te brengen en ziektes maar zo werkte het bij ons niet. Vredig leven we hier samen en veel proberen kennen we niet. Het is ons bos en ik zou het niet anders willen zien, mijn leven hier. Zorgvuldig haal ik de kruiden uit mijn mand en leg ze gespreid op de tafel neer in de hoop dat ze snel droog zullen zijn en klaar voor gebruik. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik rek me uit na een sprintje met de jongens als wolf. Ik ren en jaag vaak met mijn vrienden door het bos het geeft toch altijd weer een kick, rennen door het bos, jagen met mijn vrienden en natuurlijk de gevechten. Ik glimlach even als wolf als ik zie dat mijn vrienden elkaar aan het uitdagen zijn en naar elkaar grommen. Als zoon van de leider van de pack hoor ik dit eigenlijk te stoppen maar ik hou me niet echt aan die regels. Ik vind dat mijn vrienden mogen stoeien wat ze willen zolang het niet uit de hand loopt en ze elkaar proberen te vermoorden. Dat is één keer gebeurd bij mijn vader daarom is het nu eigenlijk verboden maar ja het is gewoon stoeien en anders spring ik er tussen meeste wolven durven toch niet tegen me te stoeien wat het eigenlijk best wel saai maakt maar ergens ook we weer leuk. Ik huil even als teken dat iedereen naar de grotten moet komen en ren zelf met mijn vrienden terug naar de grotten. Ik glimlach als ik zie dat snel de hele pack zich terugtrekt naar de grotten voor het eten. Er ligt een grote stapel vlees in het midden van de grot die de jagers van onze pack hebben verzameld. Ik bedank ze en ik geef het sein dat iedereen mag beginnen met eten. Ik let er op dat niemand iets steelt van iemand anders vooral de kleintjes doen dat. Ik zie dat 2 kleintjes ruzie hebben over een stuk vlees een grote en een kleine zwakkere. Ik scheur het vlees door het midden en geef het grootste stuk aan de kleine. Meestal eten we als wolven het is net zo lekker als het eten wat we normaal eten en meeste mensen vinden het gezellig in de pack. Er zijn ook sommige die als enigste van hun familie weerwolf zijn. Na het eten verander ik terug in een mens en loop terug naar mijn huis wat in het bos staat waar we als pack wonen. Mijn ouders wonen ergens anders ik woon hier alleen omdat ik weigerde om bij mijn ouders te blijven wonen door meningsverschillen enzovoort. Ik besluit maar even een wat te gaan tekenen ofzo. Ik ben nogal goed in tekenen omdat er vrij weinig te doen is in dit huis in het begin was ik er erg slecht in maar later werd ik steeds beter. Ik pak mijn teken spullen en begin wat te schetsen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ik ga verder met het selecteren waarna ik opeens luide geluiden hoor vanuit het bos. Het geluid van wilde dieren maar niet de soorten die ik normaal hoorde. Meestal waren het herten of vogels maar dit geluid was anders, gevaarlijker en luider zo leek en wanneer een schreeuw volgde zag ik hoe mijn vader en oom meteen naar buiten rende gevolgd door mijn moeder en zo ook de rest van mijn familie. Ergens dacht ik dat het beter was om binnen te blijven, deze situatie hadden we nog nooit meegemaakt in ons zo rustige en vredige bos maar mijn nieuwsgierigheid was te groot en dus vertrok ik en zo snel als mogelijk liep ik achter hen aan, doelend op het geluid dat we hoorden. Al snel komen we aan bij de rivier waar een groep wolven zich gevormd heeft rond Valentijn, mijn neefje. Ik zie hoe mijn moeder achteruit deinst wat ik ergens snap, de wolven zagen er behoorlijk gevaarlijk uit en nog nooit eerder had ik ze hier aangetroffen. Voor mijn vader daarentegen leken ze niet helemaal onbekend. 'Scheer je weg en laat het kind met rust, het is onwetend. Het weet niet waar zijn grenzen zijn en waar het niet mag komen. Bende aanstellers, dit kan zo makkelijk opgelost worden maar jullie moeten het weer moeilijk maken', hoor ik hem zeggen en vervolgens hoor ik mijn oom wat roepen. 'Vuile honden, ongedierte' en dat valt niet in goede aarde bij de bende wolven die al snel mijn nonkel omsingelen. Wanneer Valentijn bang naar me toe komt gerend neem ik hem in mijn armen. 'Waarover gaat dit?', vraag ik wat verbaasd aan mijn moeder. 'Valentijn heeft ons domein overschreden', zegt ze. Ons domein? Hadden we dat dan? Was niet heel het bos het onze? Wanneer ik zie hoe mijn oom word omsingeld loop ik er met Valentijn naar toe. 'Laat het, allemaal. Dit kunnen we oplossen, het was een misverstand. Het gaat niet meer gebeuren', roep ik. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik hoor gegrom uit het bos komen van mijn pack. Ik gooi mijn tekenspullen weg en begin te rennen. Ondertussen verander ik in een wolf en kom ik aan bij de plaats. Ik zie dat grotendeels van mijn pack een oudere man hebben omsingeld ongeveer zelfde leeftijd als mijn ouders. Ik ga voor de man staan om hem te beschermen en grom naar mijn pack die gelijk wat achteruit lopen. Ik verander terug in een mens en ik tackle de man zodat hij niet weg kan rennen. Ik hou hem op de grond gedrukt en vraag aan hem wat er is gebeurd. Hij legt me uit dat zijn zoon over grens is gekomen en dat hij onze roedel heeft uitgescholden. Ik kijk hem boos aan en trek hem omhoog. "Ga terug naar je eigen kant en ik wil je hier nooit meer zien." Ik reageer er redelijk kalm over maar de rest van mijn pack en mijn ouders zijn het er niet mee eens. Ze grommen naar de andere kant en een paar zijn het niet met me eens en beginnen mij aan te vallen. Ik verander terug in een wolf en grom naar de man dat hij naar zijn kant moet gaan en begin te vechten met de rest. Een paar van de wolven beginnen de magiërs aan te vallen en alles loopt uit de hand. Ik bijt en krab de wolven die mij aanvallen en al snel trekken ze zich terug ik heb een paar wonden op mijn vacht en een beetje bloed loopt langs mijn vacht omlaag. Ik huil als teken dat iedereen zich terug moet trekken naar de grotten en ze met rust moeten laten. Ik neem een bang kleintje in mijn bek en ik zie een heks naar mij kijken en ik kijk even terug naar haar. Met een verdrietige blik in mijn ogen staar ik haar even aan als teken van sorry. Ik loop met de kleine in mijn bek terug naar de grotten en zet de kleine terug op mijn plek van de grot. Ik verander terug in een mens en begin ruzie te maken met de wolven die ze hebben aan gevallen. Voor dat ik het weet staat zowat de hele pack tegen me en zeg ik: "Whatever laat me hier gewoon buiten." Ik verander terug in een wolf en loop door het bos.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Wanneer een gevecht start en ik een wolf op Valentijn zie aankomen trek ik hem in mijn armen en loop weg, weg van de menigte. Huilend krimpt hij zich aan me vast en ik houd hem dan ook goed tegen me aan. 'Rustig maar, het zijn maar wolven. Het komt goed, ze zijn eigenlijk goed maar gewoon een beetje boos omdat je in hun riviertje bent geweest. Dat moet je echt niet meer doen lieverd, dan komt alles goed', zeg ik al ben ik zelf ook behoorlijk bang door de hele situatie. Het gevecht lijkt te stoppen en met Valentijn in mijn armen ren ik terug naar de rest. Enkelen waren gewond zoals bijvoorbeeld mijn moeder die met een snede aan het hoofd naar me toekomt. Even werp ik een blik op de wolven maar een van hen trekt mijn aandacht. Zijn blik staat droevig en in zijn ogen is spijt te lezen. Ik knik maar. Ergens was hij een mens al was het enige wat ik nu kon zien het gedaante van een wolf. Met Valentijn in mijn ene arm en mijn moeder haar hand vast in de andere lopen we terug naar het huisje waar ik vlug een kruidenmengsel maak en haar wonde verzorg. De rest helpt elkaar allemaal en ik besluit er even op uit te trekken, weg van de hele heisa hier. Ik trok mijn mantel aan en begon vervolgens het bos in te lopen. Gewoon weg van het huisje, even alleen op zoek naar een plek waar ik mijn gedachten zou kunnen verzetten. Ik moest de rivier wel vermijden, daar mogen we dus niet meer komen vanaf nu aangezien de rivier blijkbaar het eigendom is van de wolven. Zo vaak ben ik er geweest en nooit heb ik een probleem gevormd maar ik zou het niet gaan uitlokken. Ik begon te stappen aan een goed tempo en genoot van de stilte. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Als wolf loop ik rustig door het bos. Ik denk na over wat er vandaag allemaal is gebeurd en hoe raar mijn pack erop reageerde. Ik vind het erg jammer dat er nu ruzie tussen ons is ik heb het juist geprobeerd om het zo goed mogelijk te maken en toch word mijn pack er boos om. Er ontstaat een knoop in mijn maag als ik me bedenk dat dit nog erg grootte gevolgen zou kunnen hebben. Ik besluit even wat water te gaan drinken bij her riviertje verderop om mijn gedachtes even van dit onderwerp af te krijgen. Een gevoel van schuld knaagt nogal in mijn buik en ik krijg zowat geen water naar binnen. Ik schud mijn kop even en ik zie een familie met konijntjes lopen twee kleintjes, twee grote. Ik verander in een mens en loop naar ze toe. Ik pak een van de kleintjes op en speel er even mee. Als het kleine diertje weer terug wilt naar zijn familie laat ik hem los en loop weer verder. Ik besluit maar verder te lopen als een mens. Na een tijdje heb ik geen zin meer om te lopen en ga ik tegen een boom aanzitten. Ik denk terug aan de verhalen die mij vroeger altijd werden verteld dat mensen vroeger dachten dat we half wolf en half mens waren. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik me voor de zoveelste keer bedenk hoe dom dat eigenlijk is. Snel daarna denk ik eraan waarom de meeste van ons niet in de bewoonde wereld leven veel mensen denken dat we monsters zijn terwijl we ze juist kunnen beschermen en ook half mens zijn. Het maakt me nog steeds boos dat mensen ons zo verkeerd inschatten, misschien is dat wel waarom ik voor de magiërs opkwam omdat onze situatie een beetje hetzelfde is...?

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Langzaam stapte ik verder tot ik in het dichter begroeide deel van het bos kwam. Hier zat ik minder vaak omdat ik mijn weg er niet zo goed kende en het dus meestal vermeed. Deze keer niet, ik wou gewoon even wat nieuws. Weg van hetgene waar ik altijd opgesloten zat te zitten. Hier in het bos had ik niemand buiten mijn familie en na 19 jaar begon me dat soms wel te vervelen als ik eerlijk moest zijn. Graag zou ik weten wat er nog meer was op deze wereld, of er iemand was die van me zou kunnen net zoals mijn ouders van elkaar houden maar ik vrees dat ik die echte liefde nooit zal gaan kennen. Niemand hier in het bos behalve mijn familie en het zou dus een eenzaam leven worden voor mij, veel keuze had ik niet en wie wou er dan ook samen zijn met een heks? Want dat was hoe we beschilderd werden tegenover de rest van de wereld. Langzaam stapte ik door de hopen van bladeren die zich opgestapeld hadden onder de bomen nadat ze spontaan waren gevallen sinds kort. Dat was typisch aan deze tijd en het was onze manier om te weten dat de herfst was aangebroken. Zodra ik diep genoeg het bos in ben besluit ik halt te houden maar wanneer ik dat wil doen zie ik in de verte iemand zitten, zo lijkt het toch. Heel zachtjes stap ik wat dichter naar het gedaante toe en ik hoopte maar dat de persoon me niet zou horen. Buiten mijn familie zouden er geen mensen in dit bos zijn en ik vond het dan ook vreemd. Toch hield mijn angst mijn nieuwsgierigheid niet tegen en langzaam en stil probeerde ik dichterbij te komen. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Verderop hoor ik wat bladeren kraken en takjes breken. Onder de veronderstelling dat het een aanval is van iemand van mijn pack die het niet met me eens is en mij gevolgd is verander ik in een wolf. Ik leg mijn oren plat in mijn nek en wacht stilletjes achter de boom alsof er niks aan de hand is. Als het goed is ben ik niet in het zicht van de tegenstander. Ik grom zachtjes en diep maar net als ik wil springen om aan te vallen krijg ik de verrassing van mijn leven zo een beetje.
Het is het ene meisje waaraan ik heb geprobeerd mijn excuses aan te bieden. Ik kijk haar verbaasd en geschrokken aan. Eigenlijk wil ik er zo snel mogelijk van door maar mijn benen laten het niet toe en ze verdiend nog een excuses van me. Ik verander terug in een mens en kijk het meisje aan. Ze heeft prachtig blond haar langs haar gezicht hangen en is waarschijnlijk net iets jonger dan ik ben. Terwijl ik het meisje een beetje ongemakkelijk lang aan het aanstaren ben stel ik me voor: "Hi ik ben Daniël, sorry van het incident met de rest van mijn pack ik probeerde alles nog zo goed mogelijk op te lossen maar ze zijn nu nogal boos op me." 'Als ik geen zoon was van de leider van de pack lag ik er waarschijnlijk uit...' Denk ik bij mezelf als ik met hetzelfde knagende schuldgevoel in mijn maag zit.

@Orpgfan1 Sorry dat het zo kort is...

Account verwijderd

schreef:
Het was een risico dat wist ik maar toch stapte ik langzaam verder. Toen ik bijna bij de boom aankwam bleef ik even staan, een klein stukje kon ik nog wel dichterbij komen en bij mijn volgende stap hoorde ik de bladeren net wat te hard kraken. Het was te laat om terug te keren en wanneer een wolf achter de boom uit komt deins ik achteruit en val in de hoop met bladeren. Mijn hart bonsde hevig in mijn keel en ik bleef even bang zitten. Dit was het dan, mijn einde als deze wolf bij de groep van eerder hoorde maar in plaats van aanvallen veranderd de wolf in een jongen. Vlug sta ik op en veeg wat bladeren van mijn cape waarna ik mijn kap laat zakken en een hand door mijn haren heen haal. 'Gabriella, en het is oké hoor. Je moet je niet verontschuldigen, bedankt wat je voor ons hebt gedaan. Het was moedig en al wordt het door de rest misschien niet getoond, ik ben je erg dankbaar om ons te sparen. Die boosheid gaat wel over, al denk ik dat met mij praten het niet veel beter gaat maken..', zeg ik zachtjes en bekeek hem even beter. Hij zag er een doodnormale jongen uit wanneer hij niet getransformeerd was en ik zou hem nooit kunnen linken aan het gedaante dat net voor me stond. @Rachelle13
--
Is niets, bij mij ook even nu haha

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
"Oh, dankje voor het vergeven.. Sorry van mijn nogal ongepaste manier van gedag zeggen ik dacht dat je iemand uit mijn pack was die mij kwam aanvallen." Ik krab even de achterkant van mijn hoofd en glimlach even naar haar. "Sorry gaat het met je eigenlijk? En zit ik op jou gebied want dat is niet de bedoeling anders ga ik wel weer weg ik heb geen zin in meer ruzies tussen ons..." Ik stop mijn handen in mijn zakken en ik ben klaar om terug te lopen naar mijn huisje. Ik heb ook geen zin om nog bij de pack te blijven ookal is het mijn taak om dat te doen niemand kan mij op dit moment iets verplichten te doen vooral omdat ik weiger bevelen op te nemen van iemand. Als zoon van de leider van de pack krijg ik vaak bevelen naar mijn hoofd geslingerd. Meestal negeer ik ze en worden mijn ouder boos dat is ook een van de redenen waarom ik niet meer bij mijn ouders woon...

@Orpgfan1 Sorry erg kort alweer xxx

Account verwijderd

schreef:
'Ja alles gaat hoor, alleen wat geschrokken maar geen pijn', zeg ik met een kleine glimlach en wanneer hij voorstelt of weg te gaan schud ik mijn hoofd. 'Dit deel behoort niet tot ons dus waarschijnlijk ben ik de persoon die moet vertrekken maar het is hier ook zo mooi. Zo moeilijk om weg te blijven', zeg ik en kijk even weg en dan weer naar hem. 'Ga je al weg? ', vroeg ik even. Ik vond het fijn om even met iemand te kunnen praten die geen familie was. Iemand waar ik niet al 19 jaar mee vastzat. Het liefst wou ik dat hij nog even bleef als dat mogelijk was natuurlijk. Ik wou niet dat hij door mij in de problemen kwam maar hij leek me interessant en ik wou meer van hem weten. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
"Wacht wil je dat ik blijf?" Vraag ik verbaasd aan haar en draai me terug om naar haar. Ik vind het raar maar toch ergens wel leuk dat ze wilt dat ik blijf. Het is iets heel nieuws meestal neem ik de zorg over de mensen uit de pack en dat zijn wolven voor het meeste van de tijd. Ik lach even en zeg: "Je mag hier sowieso blijven hoor van mij. Het is inderdaad prachtig hier ik kom hier wel vaker als ik alleen wil zijn. Maar als iemand van mijn pack komt opdagen beloof dan zo hard mogelijk weg te rennen als je komt dan zorg ik er wel voor dat hij niet achter je aankomt." Ik geef haar maar alvast instructies over als ze in gevaar loopt het kan anders nogal uit de hand lopen. Ik glimlach even naar haar en haal mijn hand door mijn haar. "Wil je ergens speciaal heen?" Vraag ik aan haar. Het lijkt me niet echt comfortabel voor haar om hier te zitten.

@Orpgfan1 :3

Account verwijderd

schreef:
'Ja, ik wil graag dat je blijft. Het is hier toch maar eenzaam met mijn familie alleen in het bos', zeg ik en glimlach even naar hem door de verbaasde blik op zijn gezicht. Ik beloof aan hem dat ik zal rennen als zijn pack komt en wanneer hij vraagt om ergens naar toe te gaan knik ik. 'Jij weet vast een leuke plek, ik laat me graag naar daar leiden', zeg ik en samen stappen we verder. Mijn familie zou me vast voor gek verklaren, mee het bos ingaan met een wolf maar ik vond het helemaal niet zo vreemd. Hij leek me interessant, speciaal dat zeker en daar wou ik meer van weten. Niet veel later komen we aan bij een mooi plekje met gras waarin ik me even neerzet. 'Zou je eens kunnen veranderen, naar een wolf. Ik zou het graag eens van dichtbij willen zien. Als dat mag natuurlijk', zeg ik lichtjes nieuwsgierig en voel mijn wangen rood kleuren. Ik heb altijd een fascinatie voor het andere gehad, datgene dat ik niet kende en dus ook voor wolven. @Rachelle13

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Samen lopen we naar een prachtige plek met een groot grasveld en een meer erbij. Als ze aan me vraagt of ik in een wolf wil veranderen zeg ik snel: "Tuurlijk ik zou alleen een beetje achteruit gaan staan." Zeg ik lachend. Ik verander in een wolf en ga heel rustig naast haar zitten. Ik ben veel groter dan een gemiddelde wolf en kan makkelijk een mens op mijn rug hebben. Dat is zowat het enige wat ons onderscheid van gewone wolven. Ik heb helder blauwe ogen als wolf. Ik zie dat ze een beetje twijfelt of ze mijn vacht zal aanraken dus pak ik heel voorzichtig haar hand in mijn bek en leg hem op mijn vacht. Ik kan niet met haar communiceren als ik een wolf ben dus moest het zo maar. Om haar ook mijn tanden te laten zien grom ik een beetje dat is de makkelijkste manier hopelijk maak ik haar hier niet bang mee...

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld