Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg~ Ghost aren't real

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Ik: meisje/ Yasmine River /21/ therapeut/ 'normaal'/....

jij: jongen + begin (de jongste mag beginnen)

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:

Lewis Greene
21
the doctors call him crazy

stukje komt hieronder

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Met een kleine glimlachje zit ik op mijn bureau, mijn benen bungelen net een klein stukje boven de grond. Ik kijk even om me heen, mijn kleine kamer had niet veel spullen er in staan, niet meer dan een bed, een bureau, een kastje en een wasbak met een spiegel. Dat is het enige wat ik mag hebben in dit gekkenhuis want daar hoor ik volgens hun, weg gestopt in een kamer ver weg van de bewoonde wereld. Ik ben best benieuwd of ik een nieuwe begeleider krijg of de oude er nog is, de arme vrouw rende vorige keer huilend weg met de woorden 'Gestoord! Deze jongen is bezeten!' Ik lach als ik er aan terug denk, nee ik weet zeker dat zij nu haar eigen kamer hier heeft. De kleine klok boven de duur geeft aan dat het bijna tijd is voor mijn lunch, de iets minder 'gestoorde' patienten mogen in een gezamelijke ruimte lunchen maar door het incidentje met de vrouw komt er als het goed is straks iemand langs. Vanochtend kwam Ben mijn ontbijt brengen, veel zei die niet. Hij had me alleen hoofdschuddend aangekeken en was toen weer weg gelopen. Ik mag Ben wel, hij is de enige die mij hier niet als een klein kind behandeld en hij snapt mijn humor, of naja deels. Ben is op mijn afdeling de baas, de afdeling voor de meest gestoorde mensen, ik zie hem ook alleen als een van mijn zo vele begeleiders weer is stopt met zijn baan.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Vandaag is mijn eerste dag dat ik moet staan op de afdeling van totaal gestoorde. Ach, ik ben benieuwd wat ze onder 'totaal gestoord' verstaan. Ik krijg 1 patiënt toegewezen en de verhalen van zijn vorige begeleider zijn niet mals. Gisteren is zijn vorige huilend wegrend en nu heeft ze zelf therapie nodig. Hopelijk eindig ik niet zo. Ik heb nu al een maand gestaan op de afdeling van mensen met lichte problemen zoals angst voor spinnen, muizen, donker,... die dingen zijn makkelijk te verhelpen. Deze verdieping is helemaal nieuw, maar ze hadden iemand nodig omdat de ene na de andere wordt weggejaagd. Best spannend. Je wordt er wel op voorbereid in je opleiding, maar eigenlijk ben je er nooit helemaal klaar voor. "Dag Yasmine, ik stel voor dat je eerst eens kennis gaat maken met je nieuwe pupil door zijn eten te brengen. Als je het dan al niet meer zou aankunnen kan je zltijd zeggen dat je het niet wilt doen. We willen ons jong talent niet verspillen." Ik knik. "Is die jongen dan zo erg?" "Hij is volgens de verhalen echt gek. Beter stop ik er eigenlijk nieland meer bij, maar ik moet wel.het is onze plicht om die jongen te helpen. Ben komt nog goed met hem overeen, maar hij heeft niet de juiste specificaties om hem te behandelen dus we moeten iemand vinden die net zoals Ben een band met hem kan maken." Diep zuchtend pak ik het dienblad op. "Oke, welke kamer?" "12" Vastberaden stap ik naar de kamer en maak de deur los met mijn kaart. "Goedemiddag! Ik heb hier je lunch!" Zeg ik vrolijk. Ik bekijk de jongen even.hij is echt niet oud. Mijn leeftijd ofzo. "Ik ben je nieuwe begeleider dus al je me dingen wilt vragen mag het altijd."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Ik spring van mijn bureau af als de deur opengaat, voor mij staat een meisje, ze is vrij jong. "Jij bent nieuw hier, right?" zeg ik met een grijns, nieuwelingen zijn altijd wel leuk, ook al geef ik haar eigenlijk niet meer dan een week. Ja je hoort het goed, ik probeer mijn begeleiders juist weg te werken. Wat moet ik anders in dit helhol doen? Ik begin om haar heen te lopen terwijl ik haar van top tot teen bekijk, ik moet toegeven ze ziet er niet heel verkeerdt uit. Ik vermoed dat ze nog niet in mijn map heeft gekeken met de lijst wat ik allemaal heb gedaan en wat er mis met mij is. Als ik weer op mijn plek sta zie ik iemand achter haar staan, hem zie ik wel vaker. Hij praat niet, hij staat daar maar gewoon en staart me aan. Meestal gaat ie na een half uur wel weer weg maar ik irriteer me er mateloos aan, 'Ga weg.' zeg ik zacht en dreigend. Ik kijk niet naar mijn begeleider maar naar de jongen die vlak achter haar staan, net iets te dichtbij. Ik weet dat zij hem niet kan zien, niemand ziet hem. Behalve ik, waarom? Weet ik niet. Als hij blijft staan word ik boos 'Donder op!' schreeuw ik nu en maak mijn handen tot vuisten, waarom blijft hij hier staan? Ik zei toch dat hij weg moet gaan. Dan pas besef ik dat zij nog in mijn kamer staat, ik schudt mijn hoofd maar hij staat er nog. Ik besluit hem voor nu heel even te negeren en kijk naar haar. 'Dus wat is mijn lunch?' zeg ik wat zacht met een scheve glimlach.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Het kippenvel komt al op mijn huid als hij rond me begint te lopen. Net een wolf die rond zijn prooi loopt en dan uit her niets het arme beest gaat dood happen. Na een rondje gaat hij op zijn plek staan, maar zijn ogen zijn niet op mij gericht. Hij kijkt net naast me. Ik draai me om, alleen zie ik niets. "Ik blijf hoor. Ik ga niet meteen weg omdat jij een rondje om me heen loopt." Geef ik als commentaar, maar het lijkt niet alsof hij het tegen mij had. "En neen, ik ben niet nieuw in de kliniek, enkel op deze afdeling. Maar goed, jij bent hier al best lang en hebt een flinke reputatie opgebouwd. Doe je dat expres al je verzorger wegjagen? Heb je daar plezier in?" Ik heb gewoon al het gevoel dat hij met me gaat proberen spelen. Dat zal hem niet lukken. Ik kan aardig zijn, maar als je me boos wilt, krijg je me boos. "Je lunch is kippenfilet met gebakken patatjes en bonen. Zet ook maar snel een andere lach op, want die scheve van je staat me niet aan. Ik weet niet wat je denkt, maar ik ben niet de zoveelste die je helemaal gek hier wegjaagt." Ik plaats het dienblad op zijn bureau. "Misschien kan je wel een spuitje krijgen dat je wat rustiger maakt. Je lijkt wat te veel energie in je te hebben vandaag. " Zeg ik terug.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
'Ik had het niet tegen jou.' zeg ik dreigend en zacht met mijn blik weer op de man achter haar. Hij lacht me uit, hij staat daar maar met die stomme grijns op zijn hoofd. Ik wou dat ik hem kon slaan, volledig buitenwesten slaan. Helaas elke keer als ik het probeer ram ik tegen de muur achter me in, dwars door de man heen. Weer probeer ik me niet af te laten leiden door de man, ik krijg nu namelijk maar half van haar dreigementje mee. 'Luister kleintje.' zeg ik 'Jij bent niet de eerste die me dit verteldt maar toch heeft niemand het ooit langer dan 2 maanden uitgehouden.' Ik grinnik even als zegt dat ze boos kan worden, ij geloof er vrij weinig van. 'Eerst zien dan geloven.' zeg ik en haal mijn neus even op maar de lunch die ze neer zet, het is bijna iedere dag zoiets en elke dag wordt het alleen maar ranziger. Als ze dat zegt over die medicijnen wordt ik boos, ik ben er klaar mee dat ze denken dat ze zomaar chemische troep in mij mogen spuiten. Als ik dat krijg kan ik niet meer helder nadenken en worden de stemmen alleen maar erger, zonder dat ik er erg in hem zet ik een stap naar haar toe. 'Denk maar niet dat je mij zomaar medicatie kan krijgen, ik doe je wat.' seg ik dreigen, ja ik weet dat je voor het bedreigen van medewerkers straf kan krijgen maar dat boeit me niet. Ik zit hier waarschijnlijk toch de rest van mijn leven.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Vertel eens over je denkbeeldige vriend." Geef ik als antwoord. Hij zat dus naar een ingebeelde figuur achter me te staren. Fijn dat hij daar meer meebezig is. "Dit kleintje zal anders eens bewijzen dat ze het langer vol kan houden." Ik zie zijn gezicht om het eten en moet lachen. "Het is duidelijk je favoriet." "O wacht, maar het zal je verbazen!" Fijn dat hij er zo luchtig mee omgaat, maar ik ben wel bloed serieus. Hij begint boos te worden wanneer ik over medicijnen begin. Dreigend komt hij voor me staan. Ik weiger gewoon toe te geven aan zijn dreigement en blijf dan ook resoluut staan. "Denk maar niet dat ik me door jou laat bedreigen!" Snauw ik terug. "Als je me nog 1 keer bedreigt dan krijg je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat medicatie begrepen?!" Dreig ik terug naar hem. Ik ga me niet laten doen door een geesteszieke die denkt dat hij le even de les mag komen spellen. "Het is precies of je wilt hier juist blijven. Je begeleiders wegjagen en zitten bedreigen. Als je denkt dat je zo hier uit deze cel komt, ben je toch verkeerd bezig. Probeer eens meer te denken aan beter worden in plaats van strategieën uit de pluizen over hoe je de volgende zo snel mogelijk wegkrijgt."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Als ze vraagt naar mijn denkbeeldige vriend kijk ik haar raar aan, 'Waarom zou ik jou meer over die dude vertellen? Zodat je me vol kan proppen met medicijnen?' vraag ik en trek een wenkbrauw omhoog. 'Ik geef je een week.' zeg ik droog, 'En zeker wel. Eten uit blik dat elke dag het zelfde is is zeker mijn favoriet.'. Als ze weer begint de dreigen ga ik vermaakt op mijn bureau zitten, 'Ah ja heerlijk, 24/7 niet helder zijn door die troep, daar leef ik voor.' zeg ik sarcastisch. Als ze een speech begint te geven over beter worden barst ik in lachen uit, de tranen lopen bijna over mijn wangen. 'Lieve schat, ik zit hier nu al...Wat is het? 3 jaar? Denk je nou echt dat ik niet al geprobeerdt heb beter te woorden?' probeer ik serieus te zeggen maar barst dan weer in lachen uit, zelfs de man die nog steeds achter haar staat lacht mee. Dit is idioot, denkt ze nou binnen te lopen hier en mij proberen beter te maken? De beste doktors in het land hebben het al georobeerdt, niks hielp. Hoe langer je hier zit, alleen in een kamer met 1 klein raampje, hoe gekker je wordt.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik zucht diep om zijn gedrag. Hij is inderdaad gestoord. Deze jongen valt gewoon niet te helpen. Het enige dat je nog kan doen is het over een heel andere boeg gooien, maar dat is te gevaarlijk om met zo iemand te doen. "Aangezien het je favoriet is, zal ik de chef vragen het eten gewoon in zijn blik te laten en niet meer op een bord te serveren. Speciaal voor jou omdat je dat graag hebt." Ik draai met mijn ogen en kijk de kamer door. "Dus, komt er nog iets anders uit dan enkel gelach en tranen? Vertel eens over die denkbeeldige vriend van je." Probeer ik nog eens. Zijn uitlachen laat ik zoveel mogelijk van me afstromen en ik zal het hem bewijzen dat ik het langer vol hou dan die 1 week dat hij me geeft. "Ben je klaar met lachen en huile? Ik weet dat ik zcht hilarisch ben en je het liefst hele dagen van mijn humor wilt genieten, maar ik heb ook nog ander werk dan enkel met jou bezig te zijn. "

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Als ze dat zegt over het eten knik ik ' Graag zelfs, aangezien ik het toch niet op eet.' zeg ik en gooi heel soepel het blad met voedsel op de grond, dit doe ik puur om haar te irriteren want we weten allebei dat zij het mag gaan opruimen. 'Tuurlijk komt er meer uit dan alleen gelach, maar dat is allemaal niet zo boeided.' Zeg ik met een grijns. 'Vertel jij is wat over je zelf want ik weet tot nu toe alleen dat je mijn nieuwe begeleidster bent.' vraag ik en probeer haar zo lang mogelijk aan te staren om haar ongemakkelijk te maken. 'Oh en als je nog meer werk moet doen wees niet bang om later terug te komen want ja hey ik zit hier toch vast.'

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik bekijk het dienblad dat op de grond vliegt. Hij weet gewoon dat er wordt verwacht dat ik het opruim. "Dan verhonger je maar of eet je het van de vloer, want ik ruim het niet op. Ik ben een begeleider en geen schoonmaakster als je dat soms denkt." Als hij over mijn leven begint laat ik een zucht. "Goed, ik ben Yasmine en 21. Ik hou van wandelen, dieren, winkelen en ik haat lastige patiënten." Ik merk dat hij me aanstaart en doe hetzelfde terug. Ik ken zijn techniek wel. Hij wilt het me duidelijk lastig maken. "Ach, ik zal het ze even laten weten dat je een spuitje nodig hebt om te kalmeren. Je hebt ten slotte net je eten op de grond gegooid. Het is niet dat ze mij niet gaan geloven als ik zeg dat je je eten uit pure woede neer gooide en je nu snel een dosis kalmeringsmiddel nodig hebt voor je helemaal doordraait." Grijns ik terug. Oké, ik zou niet liegen, maar hij weet dat niet. "Dus aan jou de keuze. Ruim het op of ik vertel ze dat je een hoge dosis nodig hebt."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Ik grijns even want ik begin te merken dat ze irriteerdt raakt'Heb geen honger. En zijn schoonmakers en mijn begeleiders niet het zelfde?' zeg ik en lach even. Ik kijk haar aan als ze over haar zelf verteldt, als ze dat zegt over lastige patiënten lach ik 'Ik denk dat ik wel wat hoger zit dan de categorie "lastige patiënten"'. Als ze begint over dat spuitje lach ik, dit is bijna standaard op mensen hun eerste dag, de psycho bedreigen met medicijnen die ik toch niet krijg als ze zien dat ik rustig op.mijn bureau zit. 'Ga je gang, vertel ze dat ik een hoge dosid nodig heb. Wie geloofd het nieuwe meisje nou? Die hier al best lang is trouwens, zei je net niet dat je nog wel belangerijkere dingennte doen had?' zeg snel achter elkaar en verplaats me zelf van het bureau naar mijn bed waar ik op ga liggen en staar naar het saaie witte plafond.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik geef het op voor nu. Op geen enkel van zijn antwoorden geef ik nog een antwoord. Het enige dat ik nog doe, is zijn kamer verlaten. Ik maak zijn deur vast en stap naar het kantoor. "En hoe was het?" Meteen draaien alle gezichten naar me. "Vreselijk dat kind." Ik zie direct een paar hoofden knikken en voel me ergens wel beter doordat ik niet alleen ben. "Maar goed, ik ga even bedenken wat ik kan doen. Iedereen is te breken dus ook hij." Ik pak mijn notitieblok en zet me er mee aan mijn bureau. De werkplaats is eigenlijk gewoon een grote ruimte met daarin een stuk of 10 tot 15 bureaus waar iedereen aan kan zitten. "Je mag altijd dingen vragen en als het niet lukt je hier te concentreren, mag je ook in de zithoek van de patiënten gaan zitten. Ze hebben nu toch niet vrij dus daar is het rustig." Ik knik dankbaar voor de hulp, maar blijf toch hier. Ik kan me best wel concentreren hier. De enige vraag is: hoe krijg ik die jongen nu eerst aan de praat en minder bedreigend?

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Lewis
Als ze weg loopt zonder te antwoorder irriteer ik me aan haar, lekker onbeleefd. Maar hey waarom beleefd doen tegen de psycho die hier toch moet zitten voor de rest van zijn leven. De man die ik niet zo mag is al weer verdwenen, net voor dat ze weg liep ging hij achter haar aan, waar ik me ergens wel zorgen over maak. Wie weet wat die gast gaat doen, want geloof me. Hij is veel en veel raarder dan dat ik ben en ooit zal zijn. Niet veel later verschijnt er een meisje, met haar lukt het wel om te praten ook al zit ze vaak alleen maar op mijn bed eind te lezen 'Hey' Zeg ik tegen haar en ik krijg een hallo terug maar ze lijkt me iets te gefocust op haar boek. Ik besluit mijn eigen boek uit mijn nachtkastje te pakken, een van de weinige vormen van vermaak. Zo zitten we een tijdje terwijl we allebij ons boek lezen, lezen maakt me rustig en zorgt dat ik even kan vergeten dat ik in dit rot gebouw zit.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik schrijf een aantal opties op en zit ons gesprek van daarnet te analyseren. Hij bedreigt graag terug en als ik hem bedreig dan maakt het hem niet veel uit. Die jongen is ook al zolang hier en heeft zoveel behandelingen gehad. Ergens is het logisch dat hij er een spelletje van gemaakt heeft om ons 1 voor 1 weg te jagen, maar reageren op zijn grappen en dreigementen is niet de oplossing. Ik pak mijn spullen op en loop naar zijn kamer. Ik heb een plan. Mijn kaart maakt de deur open en ik zie hem op bed zitten. Ik plaats me aan zijn bureau en leg mijn spullen daar zonder een woord te zeggen begin ik te werken. Ik ga gewoon niets tegen hem zeggen en zien wat er gebeurt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld