Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO // You call me monster.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

WARNING; ehh.. ja, geweld enzo, u know what I'm talkin' about.

Another ORPG ft. the cutie @obvixusthoughts c:

* ♱ *

What do you take me for?
I will never be an open door
I'm the threat in your dreams
The trick up your sleeves
I'm the clod in your veins

What do you blame me for?
We were never seeing soul to soul
I'm the drag in your feet
The guilt that you plead
I'm the wear in your brakes

Come here girl
You call me monster.

* ♱ *

Alys Valeriya Dragomir - 17 years old

xox

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Justin (Danger) Drew Bieber
23 years old

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het was rustig op straat. Het was laat, erg laat. Vele mensen waren al aan het slapen, veilig in hun huis. De mensen die op dit tijdstip over straat zwierven waren of zwervers of mensen die met verkeerde dingen bezig waren zoals hij. Hij zat namelijk in een wereldje waar je niet graag in zou staan. Drugs, bommen, moorden, het was niks voor hem. Het ging hem gemakkelijk af, iets te gemakkelijk. Hij deed dit werk nu zo'n 9 jaar. Hij begon toen hij 15 was, nou ja beginnen is een groot woord. Hij kwam in aanraking met de verkeerde mensen en kleine klusjes leidde al snel naar grote klussen. Op zijn 17e had hij al iemand vermoord. In het begin het hij het hier erg moeilijk mee maar nu maakte hem niet veel uit. De mensen die hij vermoorde, moordde hij met een reden. Hij ging bij de naam Danger. Ze noemde hem al jaren zo. Hij was namelijk een van de gevreesde in de straten van de Bronx. Hij had deze reputatie snel opgebouwd. Hij was namelijk nergens bang voor en geen enkele klus schrikte hem af. Hij was echter nog geen eigen baas, hij werkte in de gang de Kingz. Hij werd door hen opgevoed alsof hij hun eigen kind was. Hij werd door John van de straten geplukt toen hij 15 was waarna John hem onder zijn hoedde had genomen en hem alle fijne kneepjes van het werk had bijgebracht. Hij beschouwde alle jongens daar als zijn eigen familie en hij zou elke kogel voor ze vangen, andersom was dit natuurlijk niet anders. Ze vertrouwde elkaar blindelings en dat was ook zeker nodig in een gang.
Maar goed, terug naar zaken. Justin had net weer een klus geklaard. Het ging dit keer om het terug vragen van geld bij iemand die al 3 maanden niks van zich liet horen en geen enkele stuiver liet zien. John was er een beetje klaar mee en stuurde natuurlijk Justin op de klus af omdat hij er het meest van wist en het beste kon handelen. Hij had de klus dan ook snel geklaard, echter niet op de manier zoals het zou moeten. Hij mocht namelijk de jongen niet vermoorden maar dat was toch gebeurd. Hij had de jongen namelijk achtervolgd door de straten toen de jongen uit zijn schuilplaats was vertrokken naar god weet waar. Hij had hem tegengehouden in een steeg en om wat uitleg gevraagd. De jongen gaf toe het geld niet te hebben en het ook niet te gaan hebben. Justin was er zo klaar mee en pakte gemakkelijk zijn pistool en richtte deze tegen het voorhoofd van de jongen. Hij schoot met gemak en zorgde er ook nog eens voor dat het lichaam netjes was opgeborgen. Hij liep nu richting het huis terwijl hij het nummer draaide van John. "Well some things didn't go as planned, you're not getting the money and the kid is dead." Hij stak de straat over en keek af en toe wat rond om te zien of niemand hem volgde. "Fucks sake Justin.. did you at least hide the body?" klonk de zware stem aan de andere kant van de hoorn. "Yeah I did, I made it look like suicide.." Hij wilde door praten toen hij een meisje zag zitten op de stoep, in elkaar gedoken. "John, I gotta go, see you home soon." Hij stapte richting het meisje toe en bukte voor haar neer. Hij keek eerst even of ze überhaupt nog bij zinnen was aangezien hij hier zo vaak erge dingen aantrof.

"This isn't a place for such an angel like you, what bring you here, down to the Bronx."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wat haar naar de straten van de beruchte buitenwijken had gebracht, was zowel voor haar onzeker als voor elkander bewoner. Men wist dat het er luguber was, het een onheilspellende omgeving vormde en het enkel een doodswens was om hier na middernacht nog buitenshuis rond te zwerven. Schunnige zaken gingen er rond waar iedereen weten van had. Het was geen wonder dat het grootste deel van de bevolking in de schaduwen leefde, aan de verkeerde kant van de hemel, zoals zij het altijd verwoordde. Het was er een hel, noch vond ze op de een of andere manier altijd troost in het donkerte, nadien haar huid verkoeld raakte onder het sijpelende bloed van haar wonden. Alsof het God's manier was om haar te vertellen dat ze rust mocht ervaren na een strijd die ze dagelijks voerde. Het geweten dat ze genade niet verdiende had Alys zeker in bezit gehad, sinds de machten daarboven geen respect voor tuig zouden moeten tonen en zij dit ook allesbehalve zou krijgen, maar het was een gedachte die haar op zijn minst gerust stelde. Die haar rustig in een van de verduisterde portieren kon achterlaten om haar adem bij elkaar te rapen. Geld had ze verdiend, voor hoeverre ze het van Nathan uitgereikt had gekregen voor het knock-out slaan van een vijfentwintig jarige, maar het haalde haar opgelopen littekens en stromende bloed, dat beide haar knokkels als haar gezicht over had genomen, niet zomaar weg; ze had onuitwisbare sporen overgehouden aan het illegale tafereel en dit enkel om haarzelf staande te houden.
Een stem dook op uit onverwachtse hoek, de vriendelijke klanken van een onbekende die uit het niets sneden door de stille geluiden van de wind. Opkijken deed ze niet. Ze had zo haar verwachtingen dat het enkel een waanidee was dat zich afspeelde in haar overvolle hoofd, dat ze het zichzelf wijsmaakte om wellicht over wat eenzaamheid heen te komen, niettemin ze wél een gestalte leek te zien zodra degene gehurkt voor haar tot stilstand kwam. Het was toen dat ze haar eigen nieuwsgierigheid niet meer kon bedwingen. Recht keek ze in de donkere ogen van een jongen, zijn haar verward onder de capuchon van zijn hoodie gevallen precies zoals zij haar bebloede gelaat verborg; schuw sloeg ze haar ogen neer en draaide ze haar blik van hem weg. "What do you care, right," opperde ze op zijn vraag, haar getroffen knokkels begraven in de mouwen van de hoodie om de koude huiveringen teniet te laten gaan. Zin in een discussie had ze niet. Mede daarom dat ze zich van hem afsloot door weg te kijken naar een van de voorbijrazende voertuigen en, dan wel uit gewoonte, haar overblijfselen van het gevecht verhulde in het ontbrekende licht van de nacht. Voorzichtig sloot ze haar ogen. "What do you want?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn ogen scande het meisje van top tot teen. Het viel hem op dat zij zichzelf net zo verborgen hield als hij had. Verborg zij ook wat? Misschien was dat wel de rede dat ze hier zo zat. Hij bekeek haar handen vluchtig en zag bloed en enkele schaafwonden. Had ze gevochten? of was het woede om iets?. Vele vraag tekens had hij rondom het meisje maar hij moest en zou er achter komen. Op de een of andere manier was hij enorm geïnteresseerd in haar. Hij kon echter niet plaatsen hoe dit kwam. "Well princess, I don't care at all but you're going to get yourself raped out here and that is something I do care about." Hij was gemeen en niet bepaald de ideale jongen maar hij had altijd wel respect gehad voor vrouwen en verkrachting was iets waar hij van walgde. Het liefst zou hij elke verkrachter met blote handen vermoorden. Hij trok haar overeind en met gemak gooide hij haar over zijn schouder. Het meisje woog niks, ze hing er maar slapjes bij.
"I'm taking you to my place, i'm not going to let you stay outside any longer. You are frozen as hell and you sure as hell don't look okay." Met gemak liep hij verder richting zijn huis. Het werd steeds kouder en ook steeds later. Hij had al een aantal dagen slecht geslapen, dit zorgde er nu dus voor dat hij erg moe was. Hij stapte de trappen op en stopte voor de deur waarna hij de code in toetste op het apparaatje en zijn vinger scande. Hij keek even rond waarna hij de houten deuren opende met de sleutel en daarachter zaten twee ijzeren deuren die opende. Hij stapte naar binnen en sloot de deuren waarna hij haar op de grond zetten.

"Follow me angel"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze voelde zich bekeken. Zijn ogen, zo vluchtig gaande over haar lijf dat ze amper het initiatief hoefde te nemen om op te kijken, wilde ze het over haar heen voelen glijden. Een rilling van beide kou als ongemak ging langs haar rug naar beneden. Het weten dat het net zo goed aan de temperatuur had kunnen liggen had ze, niettemin Alys betwijfelde of de vriestemperatuur het veroorzaakt had. Ze had zich nooit comfortabel gevoeld in de buurt van een onbekende, laat staan een of andere jongen die zodanig veel moeite leek te doen, dat hij net zo goed een van de fouten van de wijk had kunnen zijn.
"I'm not. I can defend myself, nor will I e-" verder had ze willen spreken, maar de kans hiervoor werd haar afgenomen totdat ze compleet machteloos was. Zwak hing ze in de armen van de vreemdeling. Over zijn schouder gegooid alsof ze verder geen waarde had, geen krachten meer om zelf op te lopen of haar weg te kunnen vinden zonder hiervoor hulp te gebruiken. Zeker had ze niet de gave om dit snel te accepteren. De eerste paar momenten stribbelde ze zelfs nog tegen, het bloed aan haar handen genegeerd indien ze probeerde haarzelf van hem weg te duwen, voor hoelang ze het volhield. Al snel besefte ze zich dat hij haar niet los zou laten en het niet meer dan een verspilling van energie was, die ze tevens aan haar voelde ontbreken. Ze verloor al genoeg door haar rugzak bij zich te houden, hetgeen wat ze krampachtig om haar schouder in haar hand klemde. Een diepe zucht slaakte ze uit irritatie. "You know, I have a pair of feet as well. I can walk perfectly fine by myself," mopperde ze voor kort, al dan ze verder haar kaken op elkaar klemde; ze gaf hem de straf haar zwijgen voor de rest van het lopen aan te moeten horen.
Het huis waar hij zijn weg naartoe leek te banen was voor haar onbekend terrein, een onverklaarbare sfeer er rondom heen gehangen. Vertrouwen in de situatie had ze nog altijd nergens weer kunnen vinden. Waarom hij haar überhaupt mee wilde nemen was haar een groot raadsel, aangezien de jongen haar niet kende en daarbij; wat moest ze in zijn huis? Verloren in haar eigen gedachten voelde ze hoe haar schoenzolen weer in aanraking kwamen met de ondergrond. Voor kort haalde ze opgelucht adem, daarentegen ze geen blijdschap toonde tegenover haar 'gezelschap'. Eerder dan dat keek ze wat verwilderd om haar heen. Zijn passen volgde ze traagzaam, een paar meters achter hem gelopen onderwijl ze haar vingers langs haar capuchon liet glijden om het verder over haar hoofd te trekken.

"Who are you?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De gehele weg terug had hij haar genegeerd. Hij had geen zin om te praten over van alles, nee hij wilde naar huis. Hij trok zijn capuchon af en draaide zich om naar haar. Hij likte zijn lippen en lachte sarcastisch. "I can be your worst nightmare angel." Hij greens en wenkte haar met zich mee. Hij liep de lange kille en vooral lege gang door waarna hij terecht kwam bij opnieuw twee deuren. Achter deze deuren bevond zich pas echt het huis. Vanaf de buiten kant leek het op een heel normaal huis maar er was zeker veel beveiliging aanwezig in en rondom het huis maar dat was ook zeker nodig met alle dreiging van buiten af. Hij liep na het volgende alarmsysteem waar hij wederom een code invoerde, een andere als van de voordeur natuurlijk. Ook scande hij zijn vingerafdruk en dit keer ook zijn oog waarna de deuren open gingen. Hij stapte het huis in en trok haar losjes aan haar arm mee zodat ze niet in de gang achter bleef achter de gesloten deuren. Hij trok zijn jas uit en hing hem aan de kapstok waarna hij de woonkamer in liep.
"Where's John" Sprak hij luidt en duidelijk op waarna alle hoofden zijn kant op draaide. "I brought someone with me, and she's staying the night here." Hij keek op toen John aan kwam lopen met gefronste wenkbrauwen. "What do you mean you brought someone here that was going to spend the night." Hij liep met John de gang in waar het meisje nog steeds stond. "Just like I said, I brought her. She was all alone on the streets, bruised up and cold and I wasn't going to leave her there." John zuchtte diep. "This can bring us in deep shit Bieber, it's late now.. We'll talk about this tomorrow but i'm not happy with it." Hij keek even kort naar het meisje waarna hij de woonkamer in liep. Justin draaide zich naar haar om. "Don't mind him, he's just grumpy, let's go upstairs. You can shower or whatever and you can stay in my room."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zacht werd ze aan haar arm meegetrokken in de achter de deuren verscholen ruimte. Prettig vond ze het niet, evenals zijn lach die nogal uitdagend door de hal weerkaatste. Eerder akelig vond ze het om hem zo aan te horen. Bespottelijk klonk het, daarbij te huiveringwekkend voor haar om ook maar een lach terug te kaatsen, wat maakte dat Alys niet anders deed dan haar gelaat tot staal houden. "Do you say that to everyone you bring with you? Oh, let me guess, I'm supposed to be scared at this part, right?" Hoofdschuddend stopte ze haar pas. Niet langer was ze bereid met de jongen mee te lopen, op zijn minst voordat hij zijn redenen uit zou brengen voor haar ontvoering naar het lege gebouw. Aan de beveiliging te zien kon ze haar kans op ontsnappen verder wel vergeten. Een andere keuze dan het op die manier afdwingen was ondenkbaar geweest, wellicht daarom dat ze als doodstil achterbleef in de hal en enkel haar ogen zijn gestalte liet volgen naar de andere ruimte. Om ze van een afstandje te bekijken en zich ietwat af te sluiten; het laten merken dat ze hier liever niet was, werd hiermee volgens haarzelf wel flink verduidelijkt.
Het verwisselen van de geïrriteerde woorden hoorde ze stilletjes aan. Ze had met gemak op kunnen vangen dat haar komst meer dan onverwachts was geweest, voornamelijk onwaardeerbaar voor de man met wie de jongen zich bezig leek te houden. Het aparte figuur dat blijkbaar John zou noemen had zijn stem zodanig opgehoogd met ergernis dat hier geen twijfel over mogelijk leek te zijn. Overeenkomsten hadden ze echter beide wel met elkaar. Ze werd voor een tweede keer van top tot teen bekeken als een kostbaar voorwerp, alsof ze een bezit was, en wel op de manier die haar nogmaals koud deed voelen. Met het weglopen van de tweede onbekende deinsde ze achteruit. Verder kwam ze van hem vandaan, net zover doorgelopen tot het punt dat haar rug zodanig grensde aan de muur dat ze geen kant meer op kon. "Who are you?" herhaalde ze zichzelf nogmaals, haar ogen teniet laten gaan onder de capuchon van haar hoodie terwijl ze sloom wat bloed onder haar neus wegveegde. "What is this place?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Geïrriteerd greep hij het pakje sigaretten uit zijn broekzak waarna hij een sigaret pakte. Hij stak hem tussen zijn lippen en niet veel later stak hij de sigaret aan. Hij nam een grote trek en blies deze uit terwijl hij haar al die tijd aan keek. "Listen to me very clearly now. I've been fucking nice to you but if you are going to act like this all the time I will kill you." Hij nam opnieuw een trek van zijn sigaret waarna hij bespottend lachte. "It's a first that no one knows who I am. I'm Justin, I go by Danger." Hij keek haar aan om te zien of er enkele belletjes bij haar gingen rinkelen maar dit was alsnog niet zo. "God, you're in a ganghouse, the dangerous one around now be nice because i'm the only one in here that doesn't want to rip your head off." Hij liep naar de trap en liep de eerste treden omhoog waarna hij haar aankeek. "Last chance, are you coming up or not?" Hij draaide zich weer om en liep vast naar boven. Als ze hem wilde volgen deed ze het vanzelf wel en anders was ze voor de andere jongens en dat zou niet goed aflopen.
Boven was het wat kouder dan beneden. Zuchtend liep hij naar de verwarming en zette het wat hoger. Hij kon namelijk amper slapen als het te koud was. Hij hield ook totaal niet van de winter maar voor de zaken was de winter ideaal. Het was vroeg donker en mensen betreden de straten niet n de vrieskou. Perfect dus om voor zaken af te ronden en deals te sluiten. Hij opende zijn kamer deur, de tweede aan de linkerkant waarna hij naar binnen stapte. Hij knipte het licht aan waarna hij zijn shirt over zijn hoofd uit trok en deze op de stoel naast hem legde. Hij haalde een hand door zijn haren waarna hij zijn riem losmaakte en zijn schoenen uit trapte. Het interesseerde hem vrij weinig als ze nu zou binnen lopen. Zijn lichaam zat zeker onder littekens en blauwe plekken maar het was niks waar hij zich voor schaamde. Hij trok zijn broek uit en legde deze bij zijn shirt op de stoel waarna hij in zijn boxer naar de badkamer liep.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Kenbaar maakte hij het vrijwel gelijk dat ze hem op zijn zenuwen werkte. Een talent van haar dat ze al sinds haar geboorte bezat en zo ook haar broeders mee bestookte, hoe het vroeger dan ook met meer liefde gebeurde dan dat ze nu toonde voor de jongen. Met zijn uitspraken kon ze ook niet anders. Hij verwoordde zichzelf als een beruchte gangster, als een gevaarte voor de bevolking indien hij zijn gelach weer hoorbaar maakte, maar waarom zou hij haar dan van de straat plukken omdat hij haar ervan wilde weerhouden verkracht te worden?
"Justin, huh?" Bedeesd keek ze toe hoe hij een sigaret opstak. "Well, nice to meet you, I guess." Hoezeer hij ook lichtelijk verwachtingsvol leek te kijken, herkende ze hem nergens van eveneens de twee namen die hij haar wijsmaakte. Ze zat in een complete andere onderwereld dan degene waar hij zich in leek te bevinden. Haatgevoelens voor hem bezat ze echter nog niet, vreemd genoeg nog steeds bedolven onder verwarring zelfs met zijn gedrag tegenover haar, dan wel Alys hem besloot te volgen op een van de trappen. Haar vertrouwen had hij nog weggekaapt en toch hield dit niet in dat ze van plan was alleen achter te blijven op de gang, hoe graag ze ook op het moment alleen had willen zijn.
De weg in het huis liet ze door Justin leiden. Een van de deuren werd de toevlucht waar hij zich achter deed verdwijnen, hetgeen waar zij achteraan volgde met een verwonderende, ietwat verzonken blik. Ze moest zoeken naar de plaats waar zij haar passen zou stoppen. Alsof ze eerst onderzoekend de luxe, strakke kamer rond moest kijken voor ze ook maar de paar meubels kon ontwijken, uit voorzorg om nergens over te struikelen. Dat hij zich recht voor haar ogen nog omkleedde maakte alles niet veel beter. Het enige wat haar wellicht enigszins wat steun bood, was dat hijzelf ook veel littekens en nare plekken op zijn lijf leek te bezitten; misschien hadden ze dan toch wat in gemeen. Haar schaamte verging daartegenover amper totdat de jongen de kamer verliet. Niet langer hoefde ze vanuit haar ooghoeken het beeld van Justin in zijn boxer weer te vinden, waarop ze wat meer ontspande. Haar rugzak gleed rustig door tot het op de grond terecht kwam. De hoodie trok ze over haar hoofd, zittende op de grond voor de gammele spiegel aan een van de slaapkamerwanden. Geen verbazing gaf Alys meer weer met het waarnemen van haar verwonde gezicht. Liever dan daar veel aandacht aan te besteden en zich somber te maken, haalde ze een fles drank uit haar spullen vandaan. Haar wonden schoonmaken deed ze als vanzelf. Enkele, zachte kreunen hield ze binnen door op haar lip te bijten. Zittende daar met alleen haar bh en haar sportlegging om haar lichaam mee te bedekken, wreef ze over de plek op haar schouder. Het doorstromende bloed gaf haar de rillingen. Ze werd er na een paar minuten in eenzaamheid door te hebben gebracht toe aangezet haar bewegingen te schrappen, haarzelf gedwongen om geconfronteerd te worden met haar verminkte spiegelbeeld. Een zucht rolde over haar lippen.

"Lucky you.."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bloed stroomde in de wasbak. Hij bekeek zichzelf kort in de spiegel waarna hij zich weer tot zijn handen richtte. Zijn handen zaten nog onder bloed, bloed van de jongen die hij nog geen uur geleden van het leven had beroofd. Hij pakte nog wat ontsmettende zeep en schobde zo hard tot elke druppeltje bloed door de gootsteen verdwenen was. Hij pakte de handdoek van de houder waarna hij zijn handen droog maakte. Hij pakte zijn tanden borstel en spoot wat tandpasta op de borstel waarna hij de borstel in zijn mond stak om zijn tanden te poetsen.
Kleine kreuntjes van pijn vulde zijn oren. Hij keek via de spiegel de kamer in en zag hoe ze zich had verlost van haar hoodie en hoe ze een snede op haar schouder had. Hij zag hoe ze het schoonmaakte maar een schouder was een rot plek om zelf te verzorgen, dat wist hij uit ervaring. Hij spuugde de tandpasta uit in de wasbak waarna hij zijn mond na spoelde. Hij opende vervolgens het linker kastje en trok er een toilet tas uit waarna hij terug de kamer in liep. Hij opende de toilet tas en pakte een gaasje en 1 zwaluwpleister. "Don't get scared." sprak hij op zodat ze niet schrok van zijn plotselinge bewegingen achter haar. Hij pakte een watje uit de toilet tas en spoot er wat alcohol op waarna hij haar wond snel ontsmette. De zwaluwpleister volgde zodat de snede dicht gehouden werd. Hij hield het gaasje op het wondje waarna hij er een grote pleister op plakte. "Take it off tomorrow, I don't want blood in my bed." Hij keek naar haar en liet haar schouder voorzichtig los waarna hij zijn spullen opborg.

"What the hell happened to you angel?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Gerommel hoorde ze vanuit achteren komen. Het gestommel dat voort werd gebracht achter haar rug om kwam Alys van nergens bekend voor, had haar nergens tot denken gezet wat er werkelijk aan de hand was, aangezien ze druk genoeg was met het wegvegen van het bloed van haar gezicht. Gabriel had haar behoorlijk weten te raken. Een rode gloed bestormde bijna haar hele gelaat, van haar wenkbrauw tot aan haar neus en mondhoek, waar enkele straaltjes hun uitweg wisten te vinden. Traag streek ze met een doek langs elke verwonding. Het rood verdween lichtjes, een litteken achtergelaten wat na een paar dagen wel weer weg zou trekken, maar over haar schouder had ze geen twijfels dan dat ze het bij de rest van haar 'collectie' kon voegen. De plek was te diep, te groot, voor haar om normaal te kunnen verzorgen en al had Alys genoeg medische kennis en ervaring om te weten hoe het moest, zou ze het niet op eigen houtje kunnen.
Dat de jongen daarom ook aan kwam zetten had ergens geen verrassing meer voor haar moeten zijn, hem door de deuropening aan zien lopen met zijn hand vol met spullen. Even schrok ze wat wakker, bedenkend dat ze zodanig gefixeerd was geweest op haar eigen bezigheden dat ze noch zijn woorden, noch zijn aanrakingen amper had meegekregen, maar met het opplakken van de pleisters had ze zich al herpakt. Op een paar binnensmondse kreunen na die ze simpelweg wegbeet door haar tanden in haar lip te laten glijden, liet ze geen teken van pijniging los. Enigszins dankbaarheid gaf ze door zijn blik te kruisen. Lang vernam het ondanks niet voor haar om het over te laten gaan op een leegte, verhullend naar elk beetje informatie waar Justin van wilde weten; ze was nooit een open boek geweest.
"Nothing you want to know about," mompelde ze terug, haarzelf moeizaam van de grond afgeduwd tot ze weer rechtop kon staan. "Ehm.. can I borrow a t-shirt or something? You know, because my clothes are..-" Hem erop wijzen dat ze meer dan bloederig waren hoefde ze niet, slechts een keer omkijken al genoeg was geweest om te bewijzen dat ze beter wat anders kon gebruiken. Ze voelde zich viezig. De neiging tot het nemen van een douche werd zeker groot, de gedachte die haar paranoïde al snel weer opzij schoof om het te laten verdwijnen uit haar hoofd. Ze had te weinig vertrouwen in de omgeving ofwel de situatie om op haar gemak alles van haar af te spoelen.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn ogen vielen dit keer op haar gezicht. Ook deze zag er aardig kapot en bebloed uit. Hij keek toe hij ze daarmee aan de gang ging waarna hij knikte. "Maybe I do want to know more about it, otherwise I wouldn't ask you." Hij liep naar zijn kast en trok er een simpel zwart t shirt uit. Hij zou waarschijnlijk wat te groot voor haar zijn maar het zou er mee kunnen doen deze avond. Hij pakte ook nog een sportbroekje waarna hij naar haar toe liep. "I'm wasn't sure if you wanted to sleep in just a shirt so I brought you some shorts aswell." Hij gaf haar de kleding aan waarna hij naar zijn bed liep. Hij sloeg de dekens open en rekte zich kort uit waarna hij in bed kroop. Het was al een flink aantal uur geleden sinds hij in bed had gelegen en had geslapen. Hij zou voor een hele dag bij kunnen slapen, met gemak. Maar in het gang leven kon dat niet. Sterker nog hij zou elk moment uit zijn bed gebeld kunnen worden voor een klus.
Zijn telefoon legde hij aan de oplader waarna hij zijn pistool op zijn nachtkastje legde voor als er iemand de kamer in zou komen en hij in actie moest komen. Hij sliep hierdoor ook niet echt vast. Hij was altijd erg alert en werd van elk klein geluid wakker. Hij gaapte kort en krabde over zijn borst terwijl hij even nadacht over deze dag. Nooit had hij gedacht dat zijn dag zou eindigen in het meebrengen van een meisje. Al helemaal niet dat er een meisje in zijn bed sliep zonder seks te hebben, het was allemaal nieuw voor hem. Het verbaasde hem dan ook dat hij deze goede kant bezat. Ook al zat hij druk in het gang leven, toch dacht hij vaak aan zijn eigen gezinnetje. Hij was al 23 en een relatie had hij nog nooit gehad, hij hoopte niet dat hij net zoals John alleen zou blijven voor de rest van zijn leven. Hij had vroeger altijd kinderen gewild en eigenlijk wilde hij dat nu nog, ook al was zijn levensstijl er geen waar je voor te springen stond.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De nieuwsgierigheid die hij bleek te bezitten had haar ergens nog verbaasd. Waarom hij er genoeg om gaf om te willen weten wat er met haar was gebeurd was al een mysterie op zich, zeker omdat Alys het niet gewend was zoiets aan te moeten horen. Haar broers wilden dan nog wel gauw hun zorgen tegenover haar betuigen door door te vragen, maar dat een vreemde als Justin zodanig doorzette dat ze dan wel uit ongeduldigheid en irritatie besloot haar mond te openen, was meer dan ongewoon. Afgemat wreef ze met haar handen over haar gezicht. "Prizefights. I knock someone out, I get the cash." Het opgedroogde bloed op haar knokkels bekeek ze vluchtig, haar hoofd uiteindelijk momentenlang opgeheven om de door hem gepakte kleding van hem over te nemen. "Thanks." Justin's gedaante ontweek ze nog alsmaar uit ongemakkelijkheid. Ze had er geen baat bij om telkens toe te kijken hoe de jongen rondliep in enkel een paar boxers, omdat ze het ronduit apart vond voelen hoe snel ze bij een ander in bed belandde, hoezeer het uitzicht op zijn ontblootte borstkas zo verkeerd nog niet was. Die gedachte bande ze daartegenin liever weg uit haar hoofd. Ze draaide haar rug al snel naar hem toe, kleedde zich met weerzin in dezelfde kamer om om uiteindelijk haar lingerie te bedekken met een van zijn t-shirts en het paar te wijde sportshorts.
Het opbergen van een pistool kwam geenszins vermoed naar voren. Ze vroeg zich af waarom hij het wapen nog altijd bij zich droeg, waarom hij het noodzakelijk vond het in zijn nachtkastje te bewaren zoals hij het schuchter wegstopte. Apart genoeg wekte hij ergens haar interesse. Voorzichtig moest ze grinniken, merendeel gedempt dan dat het echt te horen was, maar dat het haar vermaakte was ergens wel zichtbaar geworden; een eigenwijze glinstering trok door haar donkereogen intussen ze hem vanaf een afstandje bekeek. "What do you keep the gun for? To kill the monsters hiding under your bed?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een lach verliet zijn lippen waarna hij zijn ogen opende om naar haar te kijken. "You? fighting? damn angel who would've thought." Hij greens en wreef door zijn ogen waarna hij wederom haar gedaante in zich opnam. Ze had een erg mooi lichaam. Niet te dun, niet de dik. Haar rondingen zaten precies op de goede plek en hij vond het er zeker goed uitzien. Hij bekeek haar benen kort. Ze waren lang en mooi bruin. Hij likte zijn lippen en drukte de gedachte even weg. Het was namelijk al even geleden dat hij met een meisje was geweest en hij wist dat deze gedachte wat dingen bij hem konden aanwakkeren dus besloot hij de gedachten wijs weg te duwen, voor nu.
"Remember I told you, you're in a gang house.. The gun is here for when unwanted people come in the house so I can kill them or just defend myself, in this case.. defend us." Hij pakte zijn pistool en laadde hem even met kogels waarna hij hem terug legde, klaar voor gebruik. "You never know what can happen, any minute, every second someone can burst through that door and I'll have to be ready to attack." Hij knikte en trok de dekens wat verder over zijn lichaam heen waarna hij wachtte totdat zij hem vergezelde in bed. "Get in, it's late and I don't know how late we have to get up, or atleast, I have to wake up." Hij gaapte en draaide op zijn zij waarna hij kort zijn ogen sloot. "You don't mind me sleeping here right, or i'll move my ass down the floor." Hij vond het zeker niet netjes om haar ergens anders te laten slapen als ze zich niet fijn voelde met hem in bed, zij was hier te gast dus mocht zij hoe dan ook in zijn bed.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het serieus worden genomen had ze allang geschrapt van haar lijstje. Van haar verwachtingen, er allang van op de hoogte geweest dat niemand achter haar zou zoeken dat ze voor haar geld mensen in elkaar sloeg, in het publiek van juichende maffiosi of mogelijkerwijs zelfs rijkelui. Dat Justin zijn gelach niet voor zichzelf kon houden leverde haar dan ook alleen maar een reden op om haar schouders wat onopvallend op te halen. Een reactie kon de jongen hierop nergens terugkrijgen, geen woord vuil gemaakt aan hoe het in haar bloed zat om de illegale kant op te gaan en het verkeerde pad richting the Dungeon te verkiezen boven een normale baan; haar broers waren geen van zijn zaken. Voor zijn verzonnen bijnaam had ze in tegenstelling tot zijn andere uitspraak geen weerhouding voor het uitbrengen van haar stem. Waar het plotseling vandaan kwam voor hem haar zo te noemen was een onbeantwoordbare vraag, maar ze had meer belang bij haar naam dan een bijnaam die hij aan elke andere meid had kunnen geven. Zuchtend stapte ze schoorvoetend richting het bed. " 'Angel' has a name, you know," opperde ze met een spottende ondertoon. "And I'm not that stupid. I know what the gun's for. Ever heard of sarcasm, bad guy?" Zijn bevel voor haar om erbij te komen liggen hoorde ze twijfelachtig aan. Nooit had ze zich snel op haar gemak gevoeld naast een ander, gewend elk uur in haar eentje door te brengen en daarbij, wie vertelde haar dat hij geen foute intenties had? De wijze waarop hij haar had bekeken gaf Alys genoeg om haar peinzen door te laten gaan. Het besef dat ze anderzijds haar schouder te veel zou kunnen belasten, vaarde daarom ook volledig langs haar heen. Te eigenwijs toe te geven aan Justin hoe ze er geen thuisgevoel kon binden aan haar verblijf, ging ze zwijgend op de vloer zitten in de uiterste hoek van de kamer, recht naast het bed. Terughoudend sloeg ze haar armen rond haar benen. Ze opgetrokken waarop ze haar achterhoofd in contact liet komen met de muur. "I can't sleep anyway. You can have the bed."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld