Een Ode aan Boekman || Schrijfsel/Gedicht - Forum

Multiverse schreef:
[De stijl is een beetje vreemd, ik wilde het om persoonlijke reden in mijn vader's stijl schrijven :x]
Lezen en feedback wordt zeer gewaardeerd

Het jaar negentien-zeven-en-vijftig
Een nieuw leven, een nieuwe kans
Wordt geboren en zal opgroeien
Te Beverwijk
Het zal een gekwelde jeugd worden
Hij zal de oudste van drie zoons worden
Op de leeftijd van zeven jaar oud
Besluit hij dat hij het huis uit moet
En tien jaar later is het zover

Hij vertrekt naar het kleine dorp aan zee
Om te leren en werken met verstandelijk gehandicapten
Zoals zijn jongste broer
En besluit zichzelf opnieuw op te voeden
Begint met schrijven en zal tientallen jaren later
Boekman worden genoemd

Hij speelt de keyboard in een band
Hun muziek is psychedelisch
Het zijn de seventies tenslotte
Hij werkt hard op het werk
En aan zichzelf

Maar dit lukt de jongere broer niet
Na het ontsnappen aan de klauwen van
Hun ouderlijk huis
En raakt verslaafd
Hij wordt een junkie en dat
Lijkt te zijn hoe zijn moeder hem herinnerd

Ondertussen verhuist de jongste broer
mee met de zorggroep waar hij woont
Over de jaren ontvangt de jongste broer
Steeds minder visite
Het lot van veel verstandelijk beperkten

Na tientallen jaren werken
Ontmoet de oudste zoon een vrouw
Ze heeft donker wild krullend jaar
Ze is elf jaar jonger dan boekman
En ze is nog maar een leerling
Op de zorggroep
Ook zij werkt hard
Op het werk en aan haarzelf

Boekman weet dat hij kinderen met haar wil
En uiteindelijk gebeurt dit
In het jaar negentien-vier-en-negentig
Hun eerste dochter
Het jaar negentien-zeven-en-negentig
Hun tweede dochter

Boekman schrijft nog steeds
De vrouw zegt hem dit te blijven doen
En hij luistert naar haar
Het duurt nog tien jaren voordat
Boekman bekendheid krijgt
Ondanks de tegenslagen
Die horen bij het mensenleven
Gaat het goed met boekman

Maar de jongere broer is jaloers op boekman
En kan niet begrijpen waarom hij zelf niet een huis kan hebben
Of een vriendin en kinderen

De jongere broer woont in een hostel met zijn vriendin
De broers leggen het voldoende bij
voor Boekman om zijn hem te bezoeken
Hij neemt zijn vriendin en kinderen mee
De oudste is drie nu
De jongste nog een baby

Boekman schrijft over de ervaring
Het was een goed bezoek
En niet al te lang daarna
Komt de jongere broer
Te overlijden in zijn kamer

Gevallen
Wordt Boekman uitgelegd
Met zijn hoofd op de harde wastafel
Waarom de jongere broer eerder die nacht
Door de eigenaar van het hostel
Is gezien met blauwe plekken in het gezicht
Zal boekman nooit te weten komen

De jongste broer begrijpt dood niet
Maar de zorggroep is religieus
Dus wanneer je vraagt
Waar zijn vader is
Wijst hij lachend omhoog
En wanneer je vraagt
Waar zijn broer is
Wijst hij nogmaals lachend omhoog

De jongste broer woont nu erg ver
En boekman weet dat hij in zijn eentje
Op de kamer moet eten
Omdat de andere bewoners op de groep
Te zenuwachtig van hem worden

Boekman en zijn nu verloofde
Hebben twee huizen naast elkaar
Een gezinswoning en
Een kleine hoekwoning
Waar ze de bovenverdieping ombouwen
En de jongste broer van boekman
Gaat daar wonen

De oudste dochter is nu zestien
En de jongste bijna veertien
En ze begrijpen wat Boekman doet
Ze leren veel van en over de jongste broer

Over een periode van slechts zes maanden
Gaat het beter met de jongste broer
Veel van zijn tics verdwijnen en
Hij lacht iedere dag

Vlak na de start van het jaar tweeduizend-zeventien
Viert boekman zijn zestigste verjaardag
Enkele maanden later rookt hij een dikke
Jazz sigaret met zijn dochter
Nu twee-en-twintig

En hij vertelt haar dat hij als schrijver
Al zijn doelen heeft behaald
Het laatste doel zijnde
Gepubliceerd worden in een
Religieus poëtisch blad

Na veertig jaren van fascinatie
en leren over allerhande religies
Als atheïst zoekende
Besluit Boekman dat hij het liefst
Het pad van de Buddha bewandelt