Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

8 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]In love with someone else.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Me:
Abigail Rose Victoria McArthur||21 years||Picture

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Leuke foto

Me: Joachim Arthur Jake Fitzgerald || 25 years || Picture

Jij mag beginnen

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Thank you. Die van jou is ook leuk.

Abigail streek een plukje van haar lange blonde haar achter haar oor, terwijl haar blik naar de prinses gleed. De prinses was een aantal dagen terug vertrokken naar het koninklijke paleis. Ze had al haar hofdames met zich mee genomen, zodat zij voor de prinses konden blijven werken. Het was een geschenk geweest van de vader van de prinses. Abigail maakte deel uit van het hof van de prinses en was daarom aanwezig in haar kamer. Zachtjes beet ze op haar lip. Heel haar leven was Abigail al een dienstmeid geweest. Ze wist niet beter dan om naar anderen te gehoorzamen. De afgelopen weken was het enorm druk geweest voor de hofdames. De prins en de prinses hadden een aantal weken terug hun verloving aangekondigd en sindsdien was het een enorme chaos geweest. De ene na de andere opdracht moesten de hofdames zo snel mogelijk uit weten te voeren. Abigail had de afgelopen dagen haast niet weten te slapen en ze voelde zich dan ook enorm uitgeput. Daarnaast voelde ze zich ook nog eens uitgehongerd. Ze hadden het zo druk gehad dat ze haast geen tijd hadden gehad voor het eten. Maar de grote dag was eigenlijk aangebroken en daarna zou de rust eindelijk terugkeren. De dagen zouden weer worden zoals het was.
Abigail was op het moment bezig met het doen van het haar van de prinses. Abigail behoorde tot de hogere hofdames van de prinses, wat betekende dat ze belangrijkere taken mocht uitvoeren. Het duurde niet heel erg lang voor het haar van de prinses goed zat. Het enige wat er nog te doen stond was haar in de jurk krijgen. En dat was nog een hele klus. Ze had hem al een keer eerder moeten passen en had heel lang geduurd voor ze eindelijk de jurk aan had. Ze hadden daarbij ook vier hofdames om haar te helpen. Ook deze keer hadden ze vier dames nodig en duurde het even voor ze de jurk aan had. Maar toen ze die eenmaal aanhad, zag de prinses er prachtig uit. Het had ook niet veel langer moeten duren, omdat er een aantal seconde later op de deur werd geklopt. Abigail opende de deur en liet vervolgens de vader van de prinses binnen. Ze maakte geen oogcontact en sprak hem ook niet aan. Dat deed ze uit respect. Iets wat haar altijd verteld was te doen. "Ben je klaar om te gaan, mijn engeltje" hoorde hij tegen de prinses zeggen. Ze zag hoe de prinses knikte en zag hoe ze opstond. De hofdames waren verplicht om mee te lopen. Om te zorgen dat het goed verliep en dat de prinses kreeg wat haar hart begeerde. Het was tenslotte haar dag. En zo liepen drie van de hofdames, waaronder Abigail, mee naar de zaal waar de bruiloft werd gehouden. Even wachten ze voor gesloten deuren, die niet veel later geopend werden. De gasten waren inmiddels gaan staan en met zijn vieren liepen ze de zaal binnen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Het was een belangrijke dag voor Joachim, het was ten slotte zijn trouwdag. Vader en moeder hadden zo vaak aangedrongen op een huwelijk tot op een dag Joachim er genoeg van kreeg en de prinses ten huwelijk had gevraagd. Zijn vader en moeder waren in de wolken toen hij dan ook een paar weken geleden aangekondigd had dat hij ging trouwen. Hij had zijn ouders nog nooit zo blij gezien als ze toen waren, maar hoe kon het ook anders. Joachim was de oudste van de 5 kinderen en was dus ook degene die de rol van zijn vader zou overnemen wanneer de tijd daar was. Zijn ouders vonden dus ook dat hij als eerste moest trouwen. Iedereen was zich aan het klaarmaken voor de grote dag voor hem, maar zelf kon hij het moeilijk geloven. Dave, de beste vriend van Joachim, kwam de kamer binnen. "Hopelijk ben je klaar voor je grote dag, mijn vriend." zei hij en gaf Joachim een klopje op zijn schouder. Joachim knikte en lachte hierbij even. Hij deed de kleren aan die klaarlagen en liep daarna de kamer uit. "Dag moeder." zei hij toen hij de kamer van zijn moeder binnenliep. Hij had altijd een betere band gehad met zijn moeder dan met zijn vader, maar hoe kon het dan ook anders. Zijn vader was een eigenwijze schoft en behandelde iedereen als een stuk vuil, zelfs zijn eigen vrouw en kinderen. Toen hij ook pas echt binnen stond zag hij zijn broers en zus staan die hij met een lach begroette. Dave kwam even later de kamer binnen omdat hij Joachim gevolgd was, want Joachim was niet spraakzaam op dit moment. Hij wist niet of het door de zenuwen was of door de druk die zijn familie op hem gelegd had.
"Kom op, iedereen! Het is tijd!" hoorde Joachim zijn vader roepen. Iedereen holde naar beneden en nam zijn plaats. Joachim stond samen met Dave aan het altaar, terwijl zijn vader en moeder samen met zijn zus en 3 broers op de eerste rij zaten. Hij was best wel nerveus, want hij zou zijn hele leven met deze dame spenderen. Zelf was hij niet echt het type dat maar bij 1 vrouw bleef en hij was al vaker met meerdere vrouwen tegelijk bezig geweest. Nu moest alles gaan stoppen, dat had zijn vader hem gezegd. De zaal was ondertussen al volledig vol gelopen en de zenuwen gierde door zijn lijf. Zijn beste vriend merkte dit en legde zijn hand op zijn schouder om hem te kalmeren. Joachim keek hem aan en lachte, dit had hij nodig. De muziek begon te spelen. Iedereen stond recht. "Dit is het dan." dacht hij en sloot kort zijn ogen en zuchtte. De deuren gingen open en meteen opende hij zijn ogen. Veel kon hij nog niet zien want iedereen blokkeerde zijn zicht.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail haalde een keer diep adem. Alle ogen waren nu op hen gericht. Alle ogen waren op de prinses gericht, beter gezegd. Samen met Jasmine hield ze de sleep van de van de prinses vast. Van alle hofdames kon ze het beste vinden met Jasmine. Ze waren samen opgegroeid, vanaf kleins af aan voor dezelfde familie gewerkt. Ze hadden heel veel samen mee moeten maken, waardoor ze dichter naar elkaar waren toe gegroeid. En dat was fijn. Jasmine en Abigail leken elkaar altijd te begrijpen. Ook al hadden ze nog geen woord tegen elkaar gesproken. Ze deden ook veel samen, zoals nu. Ze waren samen de belangrijkste twee hofdames van de prinses, waardoor het nu hun taak was de sleep van de prinses te dragen. Een belangrijke taak dat ze niet mochten verpesten. Als ze de moeder van de prinses moesten geloven tenminste. Kort beet ze op haar lip en hoorde toen hoe de muziek begon met spelen. Ze dwong zichzelf een glimlach rond haar lippen te vormen. Het teken werd gegeven. Het teken dat de prinses het gangpad af mocht lopen. Op een rustig tempo liep ze achter de prinses aan, haar blik strak voor zich gericht. Ook hier was het de bedoeling dat Abigail niemand aan keek. Toch gleed haar blik kort naar de prins. Joachim, als ze het goed onthouden had. Ze had hem nog niet eerder gezien, maar ze had de prinses er vaak over hoor praten. Over hoe ze ten huwelijk was gevraagd en hoe ze er naar uit keek met hem te trouwen. Ze moest toegeven dat Joachim een knappe verschijning had. Het type waar Abigail zeker voor kon vallen. Ze moest toegeven dat ze zich lichtelijk aangetrokken voelde door zijn uiterlijk. Uiteindelijk wendde ze haar blik weer strak voor zich. Ze had niets te zoeken in de man van de prinses. Het was te hoog voor haar gegrepen en de realiteit was dat Abigail, gezien haar status, nooit zou trouwen. Ze zou nooit aan een man komen, aangezien haar leven gewijd aan het gehoorzamen van de prinses en dat zou ze doen tot aan haar graf of tot het moment dat haar anders verteld werd. Die gedachte zette ze uit haar hoofd op het moment dat de prinses arriveerde bij de prins. De twee hofdames maakte een buiging en verdwenen toen naar de zijkant van de zaal, zodat ze op zouden gaan in de menigte.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Al snel zag Joachim de prinses verschijnen, waarna hij even naar haar glimlachte. Amber zag er prachtig uit en bleef dan ook naar haar kijken. Deze vrouw was knap, zeker een type waar hij op zou vallen. Al snel stak hij zijn hand uit naar haar zodat ze deze kon vastpakken en zo het kleine trapje kon opstappen. Ondertussen gleed zijn blik naar de twee hofdames, maar zijn blik bleef net wat langer op de blondine rusten. Dat was het mooiste meisje dat hij ooit gezien had, haar mooie haren, haar ogen en dan niet vergeten haar lichaam. Ze had een prachtig figuur. Al snel kwam Joachim terug in de realiteit en wendde zijn blik naar de prinses. Al snel was de ceremonie begonnen. Vele verhalen werden verteld, tot het moment ze hun gelofte mochten afleggen. Bij het maken van de gelofte, keken ze elkaar recht in de ogen. Hij maakte zijn gelofte aan een prachtige dame, waar hij zijn hele leven zou mee spenderen, die zijn prinses ging worden en later ook zijn koningin. De ring schoof hij rond haar vinger waarna zij ook haar gelofte aan hem maakte en de ring rond zijn vinger deed. De ceremonie was niet veel later gedaan, waarna hij de prinses bij haar hand nam en de weg naar buiten volgde. Eenmaal buiten leidde hij haar naar het water, waar ze rustig konden praten. "Sorry, maar ik wil even niet onder de mensen zijn." verontschuldigde hij zich bij Amber, waarna ze hem een vriendelijke lach schonk. Ze hadden een kort gesprek, want niet veel later kwam zijn vader hen halen voor het feest. Hand in hand met Amber, liepen ze naar de tuin waar het feest gehouden werd. Eenmaal in de tuin liet hij haar hand los en begroette hij de mensen die hij kende. Zijn vader had hem nu eenmaal geleerd dat een toekomstige koning zich zo hoorde te gedragen. Na een aantal gesprekken en begroetingen was er een uur verstreken. Joachim besloot om zich aan te sluiten bij Amber en haar familie. De brunette stond niet veel verder te lachen bij zijn beste vriend Dave waarna hij lachend naar hen toe stapte. "Mijn vrouw al proberen te stelen?" vroeg Joachim lachend aan zijn beste vriend wiens blik meteen veranderde. "Nee,echt niet!" verdedigde hij. Joachim sloeg z'n arm om Amber heen en gaf een klopje op Dave's schouder. "Dat weet ik. Maak je geen zorgen." Amber keek naar hem op met grote ogen en hij schonk haar een lach. Hij kon niet geloven dat hij getrouwd was met haar, of in het algemeen. Zelf had hij willen wachten op de liefde van zijn leven, maar zijn ouders hadden zich opgedrongen en gezegd dat het een prinses moest zijn. Dave's beste vriend was een belangrijk persoon in het dorp dat niet ver weg lag, maar daar hadden zijn ouders ook een lange tijd moeilijk over gedaan. Hij had Dave leren kennen wanneer hij naar het dorp ging voor zaken. De twee kwamen enorm goed overeen en werden al snel beste vrienden. Ze hadden al zoveel meegemaakt op de korte periode dat ze vrienden waren. Amber had hij twee jaar geleden ontmoet ergens waar zijn vader hem mee naartoe had genomen. De twee kwamen goed met elkaar overeen en spendeerde veel tijd samen. Na een aantal maanden was Joachim terug naar huis gekeerd en had hij amber voor 5 maanden niet gezien. Zijn ouders wilden dat ditzijn vrouw werd, want dit zou goed zijn zo. Na 5 maanden hadden ze terug contact met elkaar en een aantal maanden later was Joachim op zijn knie gegaan. "Is alles oke?" hoorde hij Amber vragen. "Ja hoor! Ik was gewoon even ergens anders met mijn gedachten." antwoordde hij waarna hij nog even lachte en haar naar de tafel begeleidde.

Misschien handig: Dit is Amber (de prinses)

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail hield uit beleefdheid de glimlach op haar gezicht. De bruiloft van Amber en Joachim ging enorm snel. De ceremonie was mooi om te zien. Ook al ging er een lichte vorm van jaloezie door haar lichaam heen. Zij zou dit immers nooit mee maken. Terwijl ze naar de ceremonie keek, gleed haar blik toch weer naar Joachim. Ze kon het niet laten. Het leek alsof haar ogen automatisch naar hem toe werden getrokken. Hij had iets wat ze nooit eerder had gezien. Hij had een bepaalde charme over zich heen, maar toch ook iets brutaals. En dat trok haar aandacht. Dat zorgde ervoor dat ze net iets te veel interesse in hem had. Ze wist dat ze na de bruiloft niet veel in contact zou komen met de prins. Ze was immers de hofdame van Amber. Dat betekende dat ze in dezelfde vleugel als waar de kamer van Amber verbleef. Ze alleen opdrachten voor Amber moest vervullen en daarom niet heel veel in contact zou komen met de Joachim. Ze kon zich dan ook maar beter op andere dingen focussen. Ze kon zich ook niet veroorloven om haar baan kwijt te raken.Dat zou en schande zijn. Ontslagen worden als dienstmeid. Dat was nooit eerder gebeurt. Kort schudde ze haar hoofd en voor ze het wist was de ceremonie voorbij. Amber en Joachim waren inmiddels een getrouwd stel.
Het feest dat hier op aan sloot was al in volle gang. Er van genieten kon Abigail anders niet. Ze was druk in de gang om alles op orde krijgen. Het moest perfect zijn en alle gasten moesten van alle gemakken voorzien zijn. Daarom maakte ze zichzelf zo onzichtbaar mogelijk.. Ze mocht niemand tot last zijn. Niemand mocht haar opmerken. Ze moest opgaan in de menigte. En dat is precies wat ze deed. Ze zorgde ervoor dat alles op orde bleef, zo goed als ze kon. Dit deed ze niet alleen, maar samen met Jasmine en de bediening van de koning. De andere dienstmeisjes mochten hier niet voor worden aangesteld. Kort keek ze naar Jasmine en beet kort op haar lip. Het ging nog een lange avond worden. Ze kon eerlijk gezegd wel wat rust gebruiken, maar wist dat ze die voorlopig nog niet zou krijgen. Ze was uitgeput, maar kon dit maar al te goed verbergen. Haar moeder bracht haar altijd mee dat ze haar werkgevers met respect moest behandelen, maar dat ze geen emoties mocht tonen. En dat is precies wat ze deed. Haar emoties deelde ze nooit wanneer ze in de buurt was van Amber. Die deelde ze met Jasmine, degene die zie haar beste vriendin kon noemen. Ze was ook blij dat ze vanavond samen was met haar. Nu konden ze ongestoord praten over wat ze mee hadden gemaakt, zonder dat ze gestoord werden of werden afgeluisterd. Toch gleed haar blik weer naar Joachim. Ze wist niet wat het was, maar haar blik eindigde altijd bij hem.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Joachim had ontzettend veel honger, dus begon met veel zin aan de maaltijd. Vele gesprekken waren aan de gang, maar hij was vooral bezig met zich te focussen op zijn maaltijd. Hij was zo ver in gedachten gezonken dat hij de hand van Amber niet op zijn been voelde. "Is alles oke?" hoorde hij een zachte stem vragen waardoor hij opschrok. "Ja hoor, gewoon in gedachten gezonken. Geen paniek." zei hij waarna hij een kus op haar wang plaatste. Een glimlach verscheen op haar gezicht en haar wangen kregen wat blos. Toen hij naar Amber keek, zag hij verder op dat mooie blonde meisje van daarnet staan. Zijn blik gleed langzaam af naar haar. Hij vroeg zich af hoe zo'n mooie dame in deze positie gevallen was, want als hij zo'n dame ontmoet had voor zijn aanzoek had het hem niet kunnen schelen wat zijn ouders zeiden.
Joachim deed al jaren wat zijn ouders zeiden, wel met tegenzin natuurlijk. Zijn ouders waren van de mening dat mensen met een hogere positie elkaar opzochten en zich niet verlaagden tot een lager niveau. Dat was ook de reden waarom ze in het begin zo tegen Dave waren, gelukkig was dat al minder. Joachim was vooral van het principe dat hij zich goed wilde voelen bij de belangrijkste personen in zijn leven, maar met zijn vrouw naast hem twijfelde hij hieraan. Voor zijn gevoel was Amber zijn vrouw niet, maar een dame die nauwkeurig was uitgekozen door zijn ouders. Geen enkele gevoelens kwamen hier bij te pas. "En, hopelijk wachten jullie niet te lang met kinderen." hoorde hij zijn vader zeggen en een giechel van Amber volgde. Zij was helemaal enthousiast en in de stemming, maar Joachim kon enkel maar denken aan de knappe hofdame verderop. Hij wist niet waarom, maar hij was nog nooit zo aangetrokken tot een dame en dit betekende veel. Dat was de enige vraag die hij zich kon stellen: 'wat is er speciaal aan haar?' En dat wou hij zeker en vast uitzoeken

Sorry als het zo kort is

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail bleef netjes wachten, terwijl de koninklijke familie aan het feestmaal begon. Ze moest toegeven dat ze ook een maaltijd had kunnen gebruiken. Door de drukte en chaos van de afgelopen weken hadden alle hofdames vrij weinig tot geen tijd gehad om te eten, waardoor het dagen gelegen was sinds Abigail een fatsoenlijke maaltijd achter de kiezen had. Hoewel ze niet mocht klagen. Amber was niet anders dan goed voor haar geweest en liet haar nooit over haar grenzen heen gaan. En dat kon ze aan haar waarderen.
Kort liet ze haar ogen de zaal rond gaan, voor ze haar blik weer op Joachim liet rusten. Het leek erop of zijn ogen ook op haar gericht waren, waardoor er een bescheiden glimlach rond haar lippen verscheen. Een warm gevoel stroomde er door haar lichaam heen. Hoewel ze er niet 100 procent zeker van was dat hij ook echt naar haar keek. Tenslotte zat zijn vrouw naast hem en stond ze niet heel ver achter haar. Het kon natuurlijk ook zijn dat zijn blik op Amber was gevallen en niet op Abigail. Toch wilde ze graag geloven dat het wel het geval was. Toch mocht ze er niet aan toegeven. Het was een man boven haar eigen status. Daarbij was het ook haar recht niet met iemand te trouwen. Haar status zat bij deze in de weg. Ze zou haar hele leven in dienst van Amber staan. Dat maakte het wel wat spannender. Het was verboden, maar Abigail had nog nooit zo iets gevoeld. Nog nooit had ze een man zo aantrekkelijk gevonden als Joachim. Ze wilde hem beter leren kenen. Weten wat hem bezig hield. Kort beet ze op haar lip en dwong zichzelf die gedachten van haar af te zetten. Wat dacht ze wel niet? De man had één keer een blik op haar geworpen, wat misschien zelfs niet helemaal zo was en ze sloeg gelijk op hol. Dat was iets dat ze niet kon maken. Bovendien was hij getrouwd. Met haar werkgever. Natuurlijk keek hij niet naar haar. Dat zou te gek voor woorden zijn. Haar ogen sloeg ze even neer en richtte zich tot slot weer op het tafereel voor zich. Ze hoopte dat het niet al te lang meer ging duren. Hoewel de dag al bijna voorbij was, stond er voor de dienstmeisjes nog een hoop op te planning en ze zouden geen rust hebben voordat alles gedaan zou worden. Een zachte, onhoorbare zucht rolde er over haar lippen heen. Ze keek er nu al tegen op om al die taken nog te moeten vervullen. Zeker nu haar gedachten steeds maar weer af wisten te dwalen.

Nee joh! Is zeker niet kort. Sorry dat het zo lang duurde btw, was even eten

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Joachim had een glimlach zien verschijnen op het gezicht van het meisje achter Amber. Wist ze dat hij naar haar had gekeken Kon ze zijn gedachten misschien lezen? Onvoorstelbare gedachten gingen door hem heen waardoor hij luidop lachte. "Waarom lach je?" vroeg Amber benieuwd, waarop Joachim antwoordde: "Ik was aan het lachen met wat vader eerder gezegd heeft. Alsof we nu al klaar zijn voor kinderen." zei hij lachend, maar de glimlach van Amber verdween langzaam weer, waarna een kleine zucht over haar lippen gleed. Zijn vader schonk hem een kwade blik toe en Joachim bewonderde achteraf het tafereel van zijn moeder die zijn vader probeerde te kalmeren. Zijn moeder had altijd voor Joachim gezorgd en hij wist zelf ook wel dat hij moeders lieveling was. Hij moest toegeven, daar maakte hij soms wat gebruik van. Na de maaltijd, stond Joachim op. "Excuseert u mij even." zei hij vriendelijk waarna hij naar binnen liep om zo verder naar de badkamer te gaan. In de badkamer, ging hij naar de wc en verfriste zich even later. Hij bleef maar denken aan de dame binnen. Waarom had hij haar ten huwelijk gevraagd als hij hier nog niet klaar voor was? Waarom als hij ook eens nog niet klaar was voor kinderen. Hij had al zoveel zorgen aan zijn hoofd, zeker omdat hij zijn vader binnenkort ging opvolgen en zijn vader hem altijd op de vingers keek. Nu kwam daar ook nog eens een vrouw bij, voor wie hij moest zorgen, maar hij wist zelf nog niet of hij voor haar zou kunnen zorgen. Amber had natuurlijk al een heel scenario in gedachten gehad, waar zij natuurlijk kongingin was. De kleine kinderen die in de tuin liepen en een 'prachtig' huwelijk tussen hun, maar Joachim wist niet of hij dit kon volhouden. Hij moest wel als hij zijn vader wou plezieren want zomaar ging hij de positie van koning niet krijgen, zeker niet als hij nog meer in tegenspraak zou gaan. Tegenspreken deed Joachim zo vaak dat zijn vader de grijze haren op zn hoofd kon tellen per keer dat hij had tegengesproken. Moeder had er altijd voor gezorgd dat vader weer bijdraaide, maar Joachim wist dat bij de volgende misstap het te veel zou zijn. Met een zucht draaide Joachim zich om en liep de badkamer uit, richting de tuin.

Sorry ahahha ik vond van wel en heb het gevoel dat deze nog korten is

En ik ga straks ook eten hoor

geen probleem

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Het deed Abigail goed de lach van Joachim te horen. Het was aantrekkelijk. Het paste bij hem. Het had iets sexy, waardoor ze zich nog meer tot hem aangetrokken voelde. Het was moeilijk de gevoelens die ze had te negeren. Ze kon ze niet negeren. Het was de eerste keer dat ze zich zo voelde. Ze wist dat het niet hoorde en wist dat het niet mocht, maar ze kon ze niet onderdrukken. Niet dat ze zich al te veel zorgen hoefde te maken. De adel lette vrijwel nooit op hun personeel, waardoor ze vaak ongestoord haar eigen ding kon doen. Tenzij er bepaalde dingen van haar werden verwacht. En dan nog werden ze vaak genegeerd. Iets wat Abigail vaak niet erg vond. Ze werd goed behandeld. Ze had een dak boven haar hoofd, had kleren en kreeg te eten. Dus ze had niets te klagen gehad, hoewel ze soms wel eens hoopte een ander leven te hebben. Soms droomde ze wel eens weg, denkend aan dat ze zelf van adel was. Met haar eigen hofdames. Het was fijn om zich soms een ander leven in te beelden, hoewel ze wist dat haar leven niet zou veranderen en het niet beter ging worden dan het leven dat ze nu had. En dat was goed. Ze had zich er immers al bij neer weten te leggen. Haar leven was al uitgestippeld voor ze überhaupt geboren werd. Haar moeder was een goede vriendin geweest van de moeder van Amber. Haar vader had ze nooit gekend en haar moeder overleed op jonge leeftijd. Sindsdien was ze in dienst van Amber. Inmiddels hadden ze Amber naar haar kamer gebracht en haar uit de jurk geholpen, haar in een ander kledij geholpen en had ze haar haar geborsteld. Zij en de andere hofdames waren nu druk in de weer om alles schoon te maken. Het avondmaal was tenslotte afgelopen en de afwas ging niet vanzelf schoon. Zachtjes beet ze op haar lip en haalde een keer diep adem. Ze liet haar blik de zaal rond glijden die er nu al behoorlijk schoon leek. Er moest nog veel gedaan worden. Dat ontkende ze zeker niet. Maar ze was blij dat het opschoot. Ze wist dat zodra ze klaar waren de rust eindelijk weer terug zou keren. Ze zouden het niet meer zo druk hebben als ze het de afgelopen weken hadden gehad en konden ze terug naar de normale gang van zaken. Zoals het hoorde. Ze was blij voor Amber, maar het was fijn dat het weer achter de rug was.

Hihi. Ik heb er nu ook last van tho. Gelukkig!

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Eenmaal in de tuin aangekomen, liep hij Amber tegen het lijf. "Moet jij niet gaan slapen? Het is al laat." zei Joachim met een glimlach, en keek Amber in haar ogen. "Nee, ik ben nog niet moe." zei ze met een speelse glimlach, en Joachim wist maar al te goed dat dit niets goed te betekenen had. "Ga maar slapen, er komen momenten genoeg dat we alleen zullen zijn." zei hij en gaf haar een kus op haar voorhoofd. "Hou mijn plekje warm." zei hij nog vooraleer hij zich omdraaide en terug naar binnen liep. Joachim liep de keuken voorbij en zag wat een grote puinhoop er nog lag. Zonder twijfel keerde hij terug en liep hij de keuken binnen, waar Magda meteen voor hem buigde. "Kom op, Magda! Je weet dat je dat niet hoeft voor mij! Iedereen is al naar zijn kamer." zei Joachim lachend. Magda was de keukenhulp van het huis, ze maakte het lekkerste eten. Samen met zijn moeder had Magda hem groot gebracht, totdat zijn vader het familiale gevoel met Magda niet meer goedkeurde. Magda had altijd een plekje in zijn hart gehad en op avonden zoals deze hield hij haar vaak gezelschap. Hij zette zich op een stoel aan de tafel en Magda keek hem aan met een glimlach. "Wat ben je groot geworden!" zei ze trots terwijl ze hem een knuffel gaf, een knuffel zoals enkel Magda ze kon geven. Magda had hem ook altijd beschermd tegen iedereen en vooral zijn vader. Hij herinnerde zich nog het moment dat Joachim de hele keuken had overhoop gehaald en Magda de schuld op zich nam. Zo had ze 3 dagen nodig gehad om alles te krijgen hoe het voordien was. "Moet je niet eens iets eten?" vroeg Joachim bezorgd, want Magda zag eruit alsof ze zich niet goed voelde. Niemand van het personeel moest zich goed voelen want ze hadden amper tijd voor zichzelf gehad. "Wat denk je ervan als ik nou eens je taken verder doe en jij even iets eet?" vroeg Joachim bezorgd, maar de reactie van Magda wist hij al wel. "Nee, dat hoeft niet, jongen." zei ze terwijl ze even door zijn haren ging. "Kom, de keuken uit zodat je vader je hier niet ziet." zei ze terwijl ze Joachim naar de deur begeleidde. Stiekem had Joachim gehoopt de knappe dame van daarnet tegen te komen, maar de keuken was dus niet de plaats waar ze was. Misschien had zij honger en dorst? Want veel tijd hadden zij waarschijnlijk ook niet gehad.
Joachim had het altijd raar gevonden dat hij de enige was in de familie die er zo over dacht. Zijn broers en zus commandeerden maar in het rond terwijl Joachim liefst alles zelf deed. Daarom was hij ook de favoriet van iedereen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail streek een plukje van haar haar achter haar oor. Het werd maar weer eens tijd om door te gaan. Anders kwam het nooit af en bovendien was het daarna tijd om wat te eten. Iets waar ze op het moment enorm naar verlangde. Ze kon ieder moment in elkaar zakken, zo erg was ze verhongerd. Maar toch hoorde je haar niet klagen. Ze deed haar taken, precies zoals het van haar gevraagd werd. Kort keek ze naar Jasmine, die haar hielp de feestzaal op te ruimen. Er was nog een hoop te doen, maar toch maakte ze het besluit Jasmine al vast te laten eten. Ze had namelijk het idee dat Jasmine er nog slechter uitzag dan Abigail deed. "Jas"zei ze dan ook tegen haar. "Ga maar wat eten. Ik maak het wel af" zei ze tegen haar vriendin. "Weet je het zeker? Samen zijn we sneller klaar, dan kan ook jij je rust pakken" was het antwoord van haar vriendin. Een kleine glimlach vormde er zich rond haar lippen, terwijl ze haar hoofd schudde. Het was haar gewoonte om eerst aan andere te denken voor dat ze aan zichzelf dacht. Ze cijferde zich altijd weg, zolang andere mensen het maar goed hadden. Dat was altijd al haar karakter geweest. Ze keek naar hoe haar beste vriendin de zaal verliet en richting de keuken ging. Magda was waarschijnlijk ook nog niet klaar. Lieve vrouw dat het was. Misschien dat ze haar nog wel kon helpen zodra ze hier klaar was, mocht de vrouw nog hulp gebruiken. Zachtjes beet ze op haar lip en pakte vervolgens een bezem en begon daarmee de vloer te vegen. Het was een drukke dag geweest. Voor iedereen in het kasteel was het een drukke dag geweest. Alles was tot in de puntjes goed geregeld en de hulp moest er voor zorgen dat het zo zou blijven. En naar haar idee was het enorm goed gelukt. Niemand had geklaagd. In tegendeel zelfs. Iedereen leek van het feest genoten te hebben.
Haar gedachten gleden weer even af naar de prins, Joachim. Ze had gehoopt dat ze hem misschien nog even had kunnen zien. Dat ze zich niet had ingebeeld dat hij naar haar gekeken had. Dat het daadwerkelijk Abigail geweest was die hem had laten lachen. Ze hoopte dat ze zich het niet had ingebeeld. Een zachte zucht rolde er over haar lippen en liet haar ogen nogmaals de kamer rond glijden. Het was nog een hoop. Maar als ze opschoot was ze misschien binnen een half uur klaar. Dat motiveerde haar om wat harder te werken. Ze wilde er gewoon vanaf zijn en haar rust pakken. Misschien dat ze Joachim nog tegen het lijf kon lopen door nonchalant en onzichtbaar door het kasteel heen te lopen. Als hij tenminste niet al zijn slaapkamer had opgezocht. Dat was ook nog een mogelijkheid natuurlijk.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Al 10 minuten zat Joachim op de bank en vroeg zich af of hij op zoek moest gaan naar de dame tot wie hij zich zo aangetrokken voelde. Als hij eerlijk zou zijn was hij naar haar toe gelopen, maar nu was hij een getrouwd man. Iets wat hij zich momenteel beklaagde. Met meerdere vrouwen had hij het bed gedeeld, maar nooit waren er overlappingen, nooit had hij iemand bedrogen. Zoiets zou hij ook nooit doen, maar bij deze dame was er iets dat hem aansprak, iets dat hem naar haar toe trok. Boven lag zijn vrouw te slapen en zij wist niets van wat er in zijn hoofd omging. Hoe kon ze ook, hij mocht dit aan niemand niet zeggen, zelfs niet aan Magda of zijn beste vriend. Dit was iets wat hij voor zichzelf moest houden, want anders kon hij grote problemen krijgen. Na nog 10 minuten extra piekeren, besloot hij om naar haar op zoek te gaan. Hij wou deze jongedame leren kennen, zien waarom er zo'n sterke aantrekkingskracht was. Hij wist dat hij eigenlijk het bed had moeten delen met zijn vrouw boven, maar dat kon hij niet als hij met de prachtige blondine in zijn hoofd zat. Eerst zou hij uitzoeken waar ze werkte. Hij begon in de keuken waar Magda en een ander meisje zaten. Magda was aan het opruimen en het meisje was aan het genieten van de restjes van het trouwdiner. Toen Joachim binnen kwam, verontschuldigde ze zich maar Joachim lachte vriendelijk. "Geen probleem, geniet ervan." zei hij terwijl hij naar de dame keek. Misschien wist zij wel waar de andere jongedame was, want hij had hun al veel samen gezien.
"Uhm, ik ben op zoek naar die blondine die samen met jou werkt? Ik had een klein probleem en vroeg me af of ze me even kon helpen?" zei hij, maar besefte pas dat het een stom excuus was toen hij het gezegd had. Toch bleken ze hem te geloven, want ze vertelde hem waar zij aan het werken was. Hij besloot om maar een beker met water en een broodje samen met enkele restjes mee te nemen. "Ik ga dat binnen opeten." zei hij er nog even achter zodat het leek alsof het allemaal voor hem was. Hij kon de glimlach op zijn gezicht niet bedwingen als hij de zaal binnenliep en haar zag. Zij had hem nog niet gezien en daar was hij blij om. Hij genoot even van het uitzicht en besloot dan maar om ervoor te zorgen dat ze hem opmerkte. Joachim kuchte en liep de zaal binnen. "Is het oke als ik dit hier even kom opeten? En ik zit ook met een probleem eigenlijk en vroeg me af of je mij kon helpen?" vroeg hij voorzichtig

Sorry maar ik kon niet wachten om haar te meeten

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail was zo druk bezig dat ze Joachim niet binnen hoorde komen. Tevens was ze diep in gedachten verzonken. Haar gedachten gingen steeds weer uit naar de jongen die haar interesse zo had weten te wekken. Zo geïnteresseerd was ze nog nooit in een jongen geweest. Zachtjes beet ze op haar lip. Ze ging op een gegeven moment zo snel dat ze al enorm op schoot met het schoonmaken. Pas op het moment dat Joachim begon met praten, merkte ze hem pas op. Ze schrok van zijn aanwezigheid, waardoor de bezem die ze in haar handen had, liet vallen en met een zachte plof op de grond viel. Even bleef ze hem aankijken, lichtelijk geschokt. Toch voelde ze de aangename spanning opnieuw, die ze eerder die dag ook al gevoeld had. Hoe hij daar stond. Met wat te eten en drinken in zijn handen. Nu kon ze hem toch ongegeneerd aankijken. Joachim was een aantrekkelijke man. Enorm aantrekkelijk. Zijn ogen was iets wat haar het meeste opviel. Ze waren prachtig. Ze had al gehoopt dat ze hem zou zien. Ze wist dat de kans klein was geweest dat ze hem daadwerkelijk tegen zou komen. Toch stond hij hier voor haar neus. Alleen. Ze vroeg zich af waar Amber was. Waarschijnlijk lag ze al in haar bed. Het was een drukke dag geweest. Zeker voor Amber. Ze wist hoe zenuwachtig de prinses was geweest en hoe druk ze het had gehad. Ze kon dan ook begrijpen dat ze aan het eind van deze dag uitgeput was. Het was dan ook al behoorlijk laat en Abigail zou ook graag haar eigen slaapvertrek opzoeken, die ze samen met Jasmine moest delen. Dit zou ze doen na wat van de restjes te hebben gegeten, nadat de feestzaal weer helemaal glad was getrokken.
Abigail besefte dat ze nog niks tegen de prins had gezegd, terwijl ze hem wel aan had weten te staren. Een lichte, bescheiden blos verscheen er op haar wangen. Uit beleefdheid maakte Abigail een buiging voor Joachim. Hij was van een hogere status, dan hoorde het erbij iemand met respect te behandelen. Ze vond sowieso dat ze mensen met respect moest behandelen. Ze geloofde erin dat je kreeg wat je gaf, daarom behandelde ze iedereen met het respect dat ze verdiende. "Goedenavond, mijne hoogheid. Mijn excuses voor het laten vallen van de bezem"verontschuldigde ze zich, voordat er een glimlach haar lippen begon te sieren. Ze knikte, als een antwoord op zijn eerste vraag. Ze kon hem moeilijk weigeren en dat was iets wat ze totaal niet wilde. Ze was benieuwd naar de jongen. Stiekem hopend dat de aantrekkingskracht ook van zijn kant af kwam. "Natuurlijk, dat is geen probleem. Gaat u gang" gaf ze als antwoord op de eerste vraag. "Ik zou u maar al te graag willen helpen"gaf ze uiteindelijk antwoord op zijn tweede vraag. Het zorgde ervoor dat ze toch lichtelijk nerveus werd. Ze vroeg zich af wat hij van haar wilde. Meestal kon je haar nieuwsgierigheid van haar gezicht af lezen, maar omdat ze had geleerd nooit haar emoties te uiten naar haar werkgevers, wist ze haar nieuwsgierigheid toch voor zich te houden.

Hihi same! Ik ga zo naar de bios trouwens dus zal niet meer reageren. Heel misschien zal ik nog reageren als ik terug ben, maar waarschijnlijk zal ik morgen weer reageren.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Joachim had de blondine lang aangekeken voordat ze gemerkt had dat hij aanwezig was. Nu waren de rollen andersom en dat kon Joachim enkel laten lachen. Ze staarde hem enkel aan. Niet dat Joachim er een probleem van maakte, want hij had de dame ook aangestaard, maar zonder zij het wist. Er was een aangename spanning tussen hen, en dat voelde hij maar al te goed. "Je moet niet buigen. Toch niet als ik alleen ben. Ik vind het maar raar, het geeft me een raar gevoel." zei hij en liep verder de kamer in. En ook al zou ze het moeten doen, voor Joachim voelde het raar om een dame die hem zo aantrok zo te behandelen. "Goedeavond,.. uhm.. Wat is je naam?" vroeg hij terwijl hij stilstond en haar aankeek. "En trouwens, zeg maar Joachim." zei hij nog eens terwijl hij naar haar toe stapte. Hij kon het niet geloven, zo een knappe dame. "Goed, want eigenlijk is het eten voor jou. Je kan het vast gebruiken." zei hij met een glimlach terwijl hij elke lijn van haar gezicht goed in zich opnam. Hij liep naar de tafel, waar hij het bord en de beker op tafel zette en de stoel onder de tafel nam. Met een kleine beweging maakte hij haar duidelijk dat ze kon gaan zitten. "Oke, het probleem. Waarom heb ik jou nog nooit eerder gezien?" vroeg hij terwijl hij haar in haar ogen keek. Wat een prachtige ogen had ze. Joachim was altijd een jongen geweest die de vrouwen opzocht, en vele meiden hadden niet aan zijn charme kunnen weerstaan. Je kon wel zeggen dat het niet alleen vrouwen van hogere klassen waren, maar over alle klassen heen. Natuurlijk werd daarover gezwegen, want dat was ook de deal die hij gemaakt had. Nooit zou er een woord gezegd worden over wat er binnen die 4 muren had afgespeeld en dat had hij dan ook goed duidelijk gemaakt.
Zo besefte hij dat het hem bij deze dame niet gescheeld zou hebben, als hij natuurlijk geen getrouwd man had geweest. Deze vrouw was te mooi om waar te zijn, een droom voor elk man. Hij wist zelf ook wel dat het gevaarlijk voor hem werd. Hij was nog maar 1 fout verwijderd van het niet-koning worden. Dat wist hij maar al te goed, maar deze dame bracht iets in hem naar boven, iets wat hij nog nooit eerder had meegemaakt en de reden wou hij graag te weten komen. Misschien was het gewoon een periode die hij meemaakte omdat hij getrouwd was, uit angst? Of misschien was deze dame de liefde van zijn leven? Hij wou erachter komen, maar liefst van al wou hij haar leren kennen. En hopelijk wou zij dat ook.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld