BeauRathbone schreef:
Abigail streek een plukje van haar lange blonde haar achter haar oor, terwijl er een geamuseerde glimlach rond haar lippen kwam te staan. Vaak genoot ze van de treinreis naar school, ook al duurde die behoorlijk lang. Het was voor haar de mogelijkheid om op de hoogte te komen van alles wat inmiddels al weer gaande was. Het kon zijn dat er informatie tussen zat die relevant zou zijn voor de Dark Lord. Informatie die hem kon helpen bij de strijd tegen die miezerige Potter. Ze snapte niet waarom men überhaupt dacht dat Potter een kans maakte tegen de machtigste duistere tovenaar van deze generatie. Ze begreep dat men er vanuit ging dat hij minder sterk zou zijn, minder sterk dan eerst. Maar degene die ook maar een beetje verstand hadden, moesten ook wel begrijpen dat de Dark Lord in een razend tempo zijn macht aan het terugwinnen was. Dooddoeners die uit zijn naam mensen weer aan zijn kant probeerde te krijgen. Ze hadden niet voor niets een organisatie op school opgericht. De Dark Lord was verrast op het moment dat zowel Draco als Abigail met het aanbod aan kwamen zetten, net voor de vakantie. Hij had er het nu van ingezien en sindsdien is alles in gang gezet. Op school had zei de touwtjes in handen, aangezien de familie Lestrange een van de weinige waren die nog het vertrouwen van de Dark Lord ongeschonden hadden gelaten, maar Abigail werkte natuurlijk uit de naam van de Dark Lord. Ze volgde zijn opdrachten op en zorgde ervoor dat alles naar zijn wens uitgevoerd werd. Natuurlijk was het wel de bedoeling dat ze uitkeken met wat ze deden. Ze mochten niet opvallen.Niet te veel aandacht trekken. Alles moest stilletjes verlopen. Argwaan trekken was het laatste wat ze kon gebruiken. Niemand mocht ook maar iets van de organisatie af weten, wat er voor zorgde dat ze zorgvuldige maatregelen moesten trekken. Door haar vriendschap met de Weasleys had ze al wat nodige informatie door weten te spelen. Daar had ze zich vaak genoeg ook schuldig over gevoeld, maar daar maakte ze zich naar een tijdje niet meer druk om, aangezien het haar vrienden nog niet in gevaar had gebracht. Dat nam haar schuldgevoel ook vaak weg. Kort schudde ze haar hoofd en dwong zichzelf om die gedachten voor nu van zich af te zetten. Het zou namelijk nog even duren voor ze op school zouden zijn en eenmaal daar aangekomen, konden ze pas echt beginnen met het ontwikkelen van de opdracht.
Uit haar gedachten werd ze gehaald op het moment dat Ginny begon te vertellen over haar vakantie. Ze vertelde over Potter, die blijkbaar bij de gehele zomer bij de Weasleys had doorgebracht samen met het modderbloedje.Kort schudde ze haar hoofd. Ze walgde van hem. Van zijn twee beste vrienden walgde ze misschien nog wel net iets meer. Ze kon er niet bij dat men hem echt kon ophemelen. Maar ze wist dat Ginny de jongen echt zag zitten. De meeste wisten dat inmiddels wel, maar Abigail was vaak de enige met wie ze daar echte gesprekken over had. Zacht beet ze op haar lip. Ginny wist dat ze niet op Harry gesteld was, maar haar vriendschap met haar was belangrijker dan haar haat tegenover de jongen die uiteindelijk verslagen moest worden. Daarom had ze haar duidelijk gemaakt dat ze er altijd over kon praten. Die eer wilde ze opzij zetten. Ze wist dat loyaliteit je enorm ver wist te brengen. Daar was ze het eigen bewijs van geweest. De enige die de Dark Lord met open armen wist te ontvangen waren haar ouders en zij. Zij had de loyaliteit altijd door weten te zetten. Was niet bang om er voor uit te komen en was de enige die echt trouw was aan de man die zijn macht ooit kwijt was geraakt. Haar ouders waren hier enorm trots op geweest. Vooral haar moeder. Dat was voor haar enorm belangrijk geweest. Hoewel ze wel vaak door Dumbledore of door het ministerie lastig werd gevallen over het verblijf van haar ouders.Het ministerie heeft haar hier vaak om weten te mishandelen.Een van verboden spreuken werd vaak op haar gebruikt. Niet dat het enig nut had gehad. Ze gaf niet toe. Dat was iets wat ze ook niet zou doen. Ze had haar ouders net terug. Dat zou ze niet opgeven voor het ministerie. Velen mochten het dan misschien met haar oneens zijn, aangezien haar ouders tot de meest beruchte Death Eaters behoorde, maar kon je het haar kwalijk nemen? Wat zouden zij doen als ze daadwerkelijk in haar hadden gestaan? Waarschijnlijk ook niet veel anders dan dat zij deed. Ze keek op, op het moment dat de coupédeur opnieuw open ging. Al snel verscheen er een glimlach rond haar lippen. "Well hello redhead" begroette ze George, nadat ze hem kort had omhelsd. Ze volgde de bewegingen die hij maakte op het moment dat hij tegenover haar plaats nam "Gaat goed. En met jou?"vroeg ze hem. Kort trok ze haar wenkbrauw op, terwijl hij haar een chocolaatje aanbood. "Eet er eerst zelf maar één"zei ze hem. Hij moest beter weten. Ze hadden een keer één van hun grappen bij haar uitgehaald en daar was ze behoorlijk kwaad om geworden, hoewel ze de grappen nu wat beter kon waarderen. Ten slotte trapte ze er negen van de tien keer gewoon niet meer in.
Michael was blij dat hij zijn vrienden weer eens zag. Natuurlijk had hij ze enorm veel geschreven, maar was het toch anders nu hij ze weer zag. Het voelde goed ze weer in levende lijve te zien. Zeker in deze tijden. De Dark Lord was weer terug en de geruchten vertelde hem dat hij zijn macht weer terug probeerde te krijgen. En dat was toch een beangstigend idee geweest, aangezien hij de eerste keer ook enorm veel volgers had. Nu zijn meest loyale Death Eaters weer terug waren, ging hij er vanuit dat het ook een stuk gemakkelijker zou gaan, aangezien hij het nu niet zelf zou hoeven doen, maar hij zijn volgelingen erop af kon sturen. Volgers die bereid waren om voor hem te sterven. Een rilling liep er over zijn rug heen. Hij kon er met zijn hoofd niet bij waarom er figuren waren die echt dachten dat de wereld er beter uit zag als hij die niet genoemd mag worden aan de macht zou komen. Zagen ze zelf dan echt niet in dat het een verschrikkelijke wereld zou zijn. Hoeveel ellende het zou veroorzaken. Hoe de wereld was, zo hoorde het te zijn.In vrede samenlevend met de muggles. Iedereen die gelijk was aan elkaar. Niemand die zich zorgen hoefde te maken omdat ze niet de gewenste bloedstatus hadden. Hij sloeg zijn ogen even neer en probeerde die gedachten van zich af te zetten. Het waren geen fijne gedachten en hij wilde er dan ook liever niet aan denken. Bovendien was het immers nog niet zo ver en ging het om geruchten, niet om feiten. Het enige wat ze zeker wisten, was het feit dat hij terug was. Ook al werd daar zelfs al door de overheid zijn vraagtekens aan gehangen en in de doofpot gestopt. Een ander ding dat hij niet begrijpen kon. Waarom zou hier over gelogen worden? Waarom zou het ministerie hier zijn vraagtekens aan hangen, in plaats van er daadwerkelijk wat aan te doen. De nodige maatregelen nemen, mocht er wat gebeuren. Men inlichten over het feit dat er gevaar op de weg ligt. Maar blijkbaar leken de mensen die Harry en Dumbledore echt leken te vertrouwen, te geloven dat hij die niet genoemd mag worden echt terug was gekeerd. Veel geloofden hem daarentegen niet. Of wilde hem niet geloven. Angstig terugdenkend aan de eerste keer dat de Dark Lord de macht wist te krijgen. Dat was een enorm donkere periode geweest en daar wilde ze niet meer naar terug. Kort schudde hij zijn hoofd. Hij begreep waar de menigte vandaan kwam, maar was dat dan niet genoeg reden om wel wat te doen? Om juist wel al maatregelen te nemen. Niemand wist namelijk waar de Dark Lord zich op dit moment bevond en niemand wist waar hij mee bezig was. Ja, misschien wist Abigail het een en ander over zijn verblijf en waar hij hield mee bezig was, maar hij wist ook dat ze niet toe ging geven. Hij had gehoord van de martelingen van het ministerie en hoe zij er in gefaald hadden informatie uit haar te trekken. Hij ging er dan ook vanuit dat ze de informatie die ze had ook niet los ging laten. Mocht ze de nodige informatie hebben dan tenminste. Waar hij wel vanuit ging. Ook deze gedachten zette hij uiteindelijk maar van zich af. Het was beter om dit te laten varen. Er was niets wat hij er tegen kon doen en het ware geen fijne dingen om over na te denken, hoewel het wel de realiteit was geweest. Hij keek uiteindelijk maar op, op het moment dat de coupédeur open ging, vlak nadat hij de coupé binnen was gegaan en plaats had genomen bij zowel Neville als Luna. Hij moest toegeven dat hij niet echt goed naar zijn gezelschap had weten te luisteren, al zaten ze wel midden in een gesprek. Een schuldige grijns kwam er rond zijn lippen te staan. Hij had het wel vaker. Zijn gedachten die midden in een gesprek afdwaalden, waardoor hij de helft van het gesprek niet eens meer mee kreeg. Een slechte eigenschap waar hij echt zijn best voor deed het af te leren, maar wat niet altijd even goed leek te werken. Hij betrapte zich er nog vaak genoeg op. Net zoals nu. maar nu Gwen de coupé binnen was komen lopen, leek het toch iets minder erg, aangezien het gesprek tussen de twee stop werd gezet om Gwen te begroeten. "Het gaat goed. Hoe gaat het met jou?"vroeg hij haar vervolgens. Op het moment dat ze hen vroeg of ze zin hadden in het komende jaar, knikte hij. Hij keer er enorm naar uit om weer terug te keren naar Hogwarts, aangezien het inmiddels zijn laatste jaar zou zijn. De laatste keer dat hij lessen zou volgen. De laatste keer dat hij met deze trein zou reizen. Ergens vond hij dat ook wel weer spannend. Omdat daarna het echte leven zou gaan beginnen. Toch keek hij daar erg naar uit, moest hij eerlijk toegeven. En Hogwarts voelde tevens als een tweede thuis. Een plek waar hij bovendien veilig zou zijn. Veilig voor de dingen die er zouden komen.
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
12
