Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | "Age is case of mind over matter. If you

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
don't mind, it doesn't matter."

Together with @Nathaliia

Xeres Tiberus

Account verwijderd

schreef:

Nella Sanura Fumnaya - 19 years old.

Mijn begint komt hieronder c:

Account verwijderd

schreef:
Het bedroefde façade van Nella's moeder spookte nog steeds door haar hoofd. Vijf dagen had de reis vanuit Mali naar Engeland geduurd. Het was precies vijf dagen geleden sinds ze haar moeder had gezien en het zien van haar mistroostige gezicht deed haar pijn. Nooit zal ze de laatste tranen van haar moeder vergeten. Ze wist dat de kans groot was dat ze haar niet meer zou zien en dat zorgde voor een haat die ze aan zichzelf had gekregen. Haat dat niet meer teruggedraaid kon worden. Ze kon vluchten van de witte mensen, maar dat had ze niet gedaan. Té bang dat ze haar familie iets zouden aandoen en ze wist dat ze dat haarzelf niet zou kunnen vergeven. Haar familie betekende alles voor haar, dat ze er alles aan zou doen om hun in veiligheid te brengen. De vragende blikken op hun blanke gezicht leken haast vastgekleefd aan hun gelaat. Nooit hadden hun verwacht dat ze niet dezelfde huidskleur als haar moeder had. Haast ongemakkelijk vond ze het hoe mensen haar altijd bekeken, maar degene die er het meest aan leek te lijden was haar moeder. Ze werd gezien als een schande van het land, een vrouw die zich liet gebruiken door een witte persoon. Wanneer ze klein was had ze het nooit gesnapt dat ze niet dezelfde huidskleur had als iedereen om haar heen, maar wanneer ze ouder werd begon ze het te snappen. Ze werd gezien als eens schande, een kind van een blanke persoon. Ondertussen was ze eraan gewend, ook al bracht het moeilijkheden met zich mee. Mensen vertrouwden haar niet, dachten dat ze bij de Europese mensen hoorden. Het gevoel dat ze nergens bij hoorde was vreselijk, maar het missende gevoel die ze in zichzelf bezat was ondraaglijker dan ze had verwacht. Haar blik had ze uit het kleine raampje gevestigd, het landschap bekijkend. Engeland was veel anders dan Mali, veel rijker. Mensen droegen dure jurken met dure sieraden, terwijl hun huizen groter waren dan de meeste huizen uit haar dorp. Ze verachtte die mensen, aangezien ze leefden op de handel die de Afrikanen zelf voor hun maakten. Ze werden gezien als slaven. Ook zij leek enkel daarvoor bestemd te zijn. Ze werd uit honderden andere meisjes gekozen als een slavin voor een rijke, Engelse familie. Geen ander informatie hadden ze haar gegeven, waarschijnlijk vonden ze dat niet belangrijk genoeg om het met haar te delen. De paardenhoeven waren hard te horen tegen de stenen aan, terwijl de koets waarin zij zat ermee voort werd getrokken. Voor haar was het een luxe, maar de mannen leken er niet van te genieten. De afschuw op hun gezicht was duidelijk te zien, hoewel ze niet wist of het voor haar of voor de minimale luxe was.
'We've arrived, Thompson', de accenten waren hier sterk te horen. Toch kon ze de mannen verstaan. Haar moeder had hij alles aangeleerd, aangezien ze wist dat deze dag ooit zou aanbreken. Ooit zou ze verkocht worden aan de rijke mensen om haar hele leven voor hun te werken. De gedachte zorgde ervoor dat ze een slecht gevoel had, ook al zou ze in een groter huis wonen dan eerst. Ze wilde niet weg van haar geboorteland. 'Come on, we don't have years to wait for you!', de Engelsen leken weinig geduld te hebben. Toch luisterde ze naar hun en was ze binnen enkele seconden uit de rijtuig gestapt. Haar ogen scanden de omgeving, ook al duurde het niet lang. Haar armen werden gegrepen waarna ze werd meegesleurd naar de voordeur. Er werd geklopt op de deur, laten weten dat er iemand voor de deur stond te wachten. Zenuwen gierden door haar lichaam wanneer ze verschillende voetstappen hoorde. Haar hoofd had ze op de grond gefocust, terwijl ze goed luisterde naar de geluiden om haar heen. 'Madam Tiberus, we've come to bring the girl', het was ongelooflijk hoe hun tonen veranderden wanneer ze tegen een persoon van hun eigen ras praatten. 'Xeres? They're here!', een hoge stem vulde haar oren wanneer ze naar iemand riep. Uit schaamte tilde ze haar hoofd niet op, maar liet ze het rusten op haar voeten die enkel bedekt waren met kapotte sandalen. Het was kouder in Europa dan verwacht, hoewel ze de verschillende verhalen al gehoord had. Het zorgde ervoor dat ze haar land steeds meer begon te missen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

Het was een druilerige ochtend geweest, niets dat hem aansprak. Het liefste ging hij weg, jagen met de mannen of naar een van de society clubs die er tegenwoordig waren. Er was genoeg te bespreken over de veranderende wereld om hen heen en Xeres was iemand die daar vrijwel altijd bij wilde zijn en vaak ook was. Deze veranderende wereld voelde als een stevige thuisbasis en hij was niet bang om er zelf aan deel te nemen. Bovendien bleef er flink wat geld omgaan in deze almaar vernieuwende wereld. Niet dat hij dat echt nodig had, Xeres had uit familie meer dan genoeg. Meer dan hij, zijn mogelijke kinderen en kleinkinderen ooit op konden maken in hun leven, hoe bond ze het ook zouden maken. Zijn familie had namelijk een lange, zeer lange geschiedenis. Al vanuit de Romeinen die hun land binnen waren gekomen stamden zijn voorouders af. Rijkelijk en met invloed aan het hof de Middeleeuwen doorgekomen had de tijd zijn familie naam hier gebracht, Tiberus.
Een kort moment doopte hij zijn veer in de inkt, waarna hij de brief af schreef. Zijn zuster had eindelijk een geschikte man gevonden, het mocht wel eens tijd worden. Het was aan hem om de man goed te keuren en deze kon eindelijk zijn goedkeuring wegdragen. Xeres kon echter niet liegen dat hij blij was dat zijn zus de familienaam zou verliezen, hij vond haar niet waardig voor de naam. Zijn vrouw daarentegen deed er alles aan om zijn goede naam in eer te houden. Geheel naar zijn wens was ze nu dan ook zwanger van hun eerste kind, hoewel het nog pril was, kon hij niet meer wensen voor een jongen dan dat hij nu al deed. Voor het gemak en straks de hulp die zijn vrouw nodig zou hebben, had hij besloten om een slavin te laten komen. Een jonge vrouw had hij gekocht, eentje die nog een beetje aan de prijs was geweest, maar waarschijnlijk goed genoeg om voor Camilla te zorgen.
Na nog enkele brieven hoorde hij dan ook haar stem en glimlachte een beetje. Het meisje was gearriveerd. Rustig stond hij op en borg de brieven netjes op in de lade van zijn bureau die hij ook weer op slot deed. Kalm deed hij de sleutel in de zak van zijn gilet, waar ook zijn uurwerk in zat. Zijn hand gleed even door zijn haren heen waarna Xeres met kalme stappen zijn werkkamer uit liep. Hij had een persoonlijke vleugel in hun huis en zo had zijn vrouw. Natuurlijk deelden ze een kamer, maar zo hadden ze elk kamers waar ze zich naar believen konden vermaken. Vanuit het midden liep hij de trap naar beneden toe waar hij zijn vrouw, de mannen en het meisje al zag wachten. Een glimlach speelde rond zijn lippen. "Thank you Camilla." Zachtjes kuste hij haar lippen en nam haar aan haar arm mee richting het meisje om haar te bekijken. "Does she speak English? I hope you've chosen one who can. Otherwise she'll be useless to us remember." Hij keek de mannen met een strenge blik aan en liet deze vervolgens over de jongedame glijden. "Shouldn't you give your master a good at you. I don't want an ugly face running around here." Van nature had hij een lage stem en als hij een beetje zijn best deed klonk hij oorverdovend machtig zonder ook maar iets te verheffen. Het kon een warme stem zijn, maar evengoed koud als de kille winternacht waarbij ijzel de wegen bevroor.
Kalm wachtte hij de bewegingen van het meisje af. "What's your name girl?" Hij was ongeduldig, dit was iets wat hij snel geregeld wilde hebben zodat andere slaven haar de rest uit konden leggen. Er was genoeg tijd die hij kon besteden aan belangrijkere dingen dan een nieuwe aankoop. Dat liet hij Camilla zelfs nog liever doen.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Verdere voetstappen volgden, waarna ze stopten. Een duidelijke mannenstem vulde haar oren. Nella wist gelijk dat het de partner was van de vrouw. Ze wist niks over het stel, aangezien ze geen informatie had gekregen voordat ze hierheen was gekomen. Dit was de eerste keer dat ze het echtpaar leerde kennen. Ook hun huis had ze voor de eerste keer gezien en het was van enorme formaten. Ze was nieuwsgierig naar hoe het er vanbinnen zag, maar ergens wist ze dat de binnenkant er nóg mooier eruit zou zien als de buitenkant. Het huis werd omringd door een enorme tuin met verschillende rekwisieten, zoals bankjes, stoelen, tafels en een kleine speelplek voor kinderen. Ze wist niet of het stel kinderen had, maar aangezien ze een speelplek hadden was het hoogstwaarschijnlijk zo. Nog steeds wist ze niet wat voor taken ze in het huis zou krijgen, maar waarschijnlijk zou ze er snel achter komen. Haar armen werden nog steeds door de Britse mannen vastgehouden, daarmee een poging tot ontsnapping geblokkeerd. Hoogstwaarschijnlijk zou ze meteen gedood worden wanneer ze zou vluchten. Het was overduidelijk dat de Britten daartoe in staat waren. De mensen behandelden mensen onder hun rang alsof ze niks waren, wat ook zo in hun ogen was. De brutale woorden vulden haar oren, waarna ze voor even diep adem had gehaald. Het was de manier waarop ze aangesproken zou worden en dat was iets waaraan ze moest wennen. Langzaam had ze haar hoofd opgetild, waarna haar krullende haren uit haar gezicht gleden om haar façade volledig te ontbloten. Ook zij kreeg meer zicht in de personen voor haar. Haar ogen liet ze voor kort glijden over de vrouw, gestopt bij haar ietwat opgezette buik die door haar jurk te zien was. Hoewel het niet meteen te zien was, kon ze zelf zien dat de vrouw in verwachting was van een klein kind. Haar blonde haren zaten in een nette staart, haar haren strak naar achter gekamd. Een jurk bedekte haar lichaam, overduidelijk haar rijkdom laten zien. Sieraden sierden haar oren en nek, wat waarschijnlijk veel geld waard was. 'I'm sorry, sir', had ze gezegd wanneer ze de man aankeek. Een baardgroei van enkele dagen sierde zijn strakke kaak. Zijn ogen waren op haar gefocust wat ervoor zorgde dat ze zich ongemakkelijk voelde. Toch liet ze niks van haar gevoel blijken en keek ze hem enkel aan. Een lange jas sierde zijn bovenlichaam, het meest van zijn lichaam bedekt. Verschillende borduursels waren op zijn dure kleding te zien. Het was overduidelijk dat het echtpaar veel geld bezat. Waarschijnlijk waren beide erg veeleisend, wat te verwachten was van de rijke Britten. De lage stem van de man vulde haar oren, waarna ze uit haar gedachtes werd gehaald. 'My name is Nella, sir', vertelde ze. Haar accent was niet Brits, helemaal niet. Toch was het duidelijk te verstaan en wist ze hoe ze de Engelse woorden moest uitspreken. Haar hele leven had ze Engels geleerd om het te kunnen gebruiken wanneer het nodig was. In haar dorp waren vaak genoeg Engelsen te vinden en was het nodig om hun taal te kunnen verstaan. Toch waren er ook enkele meiden in het dorp die de taal niet kenden wat ervoor zorgde dat ze veel moeilijkheden met zich meekregen. Ze snapten niet wat de witte mensen van hun wilden en daardoor werden ze vaak op een gruwelijke manier gestraft. Veel dingen had ze gezien wat ervoor zorgde dat ze niet snel geschokt raakte.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

Het had even geduurd voordat ze inderdaad op keek en hun blikken elkaar vonden. Hij bekeek haar, veel had ze niet om zich heen. Zeker niet voor de koelte waarin ze zich zomaar eens konden bevinden. Het weer was onvoorspelbaar en even omslachtig als vrouwen soms waren. Hij wachtte tot ze haar naam zei, opgelucht dat ze Engels kon, hoewel hij zijn mannen daar ook wel specifiek om gevraagd had. "Well Nella, welcome." Het was misschien vriendelijk, maar de warmte was er niet in te vinden. Eenmaal hoefde Xeres maar met zijn vinger te knippen en een jongeman kwam aanlopen. "This is Cedric, he'll guide you the coming days. You'll have a week to prove yourself. If my wife and I aren't charmed by your work you will go and never come back here. These gentlemen could come and pick you up, anytime I feel like it because you're not here to smear our good name." Hij hield zich even stil en keek om naar Cedric, kalm liet hij de man dichterbij komen. "Dress her up. we can't have anyone see her in this anymore. Teach her the ways." Hij keek even naar Nella en zag hoe Cedric haar kant op liep. Zodra de mannen haar los hadden gelaten knikte hij haar kort toe. "Follow me." Hij maakte nog een korte buiging voor Xeres en zijn vrouw, waarna hij haar meenam. Ze had geluk, ze hadden het niet slecht hier zolang ze maar zouden gehoorzamen. Ze zou haar eigen kamer krijgen gokte hij of mogelijk met één iemand moeten delen, maar daar zou het bij blijven. Hij keek soms even om of ze meeliep en keek naar haar.
"They're not that bad. I've been here for five years now. They took me in when I was a young boy." Hij glimlachte kort naar haar. "Up the grant stairs you saw in the hallway are their wings. The left wing is for Madam Camilla and the right wing for Sir Xeres. We servants have a seperate place to sleep but there is a little system of bell rings so they'll never be without us." Cedric glimlachte even. "Where are you from? You're English is pretty good. He refused many girl because their lack of good English." Hij liep naar de ruimte voor de bedienden. "This is our kitchen. Besides you and me there are 2 girls for the cleaning, one gardener but he doesn't live here, the cook, me and Henry. We are the personal assistens of Xeres, you will help Madam Camilla when they're happy about you." Even glimlachte Cedric haar toe, hij liet de keuken zien en liep vanuit daar door naar hun slaapruimtes. Het waren kleine kamers met een bed, kledingkast en wastafel. Iedereen deelde een badkamer en wc maar het was genoeg. "We eat together in the morning and evening. For the break of day you'll need to make your own food." Hij liep naar het achterste kamertje en opende de deur. "Here, this will be your room. On the bed you'll find your clothes. Please get dressed and come to the kitchen. If you need any help, for this time just shout. Everyone is working so I'll come and help you." Met een vriendelijke glimlach keek hij haar aan. Hij was hier haar al zo lang dat hij haar goed kon helpen. Hij zou haar begeleiden en zorgen dat ze hier ook zonder zorgen zou kunnen werken en leven. Als ze het goed deed dan zou Xeres haar belonen en wie weet zou ze zelfs geld verdienen. Inmiddels had hij genoeg verdiend om weg te gaan, dat wist Xeres even goed maar hij werkte hier goed en hij had nog niet eens een leuk meisje ontmoet, vandaag dat hij er vanuit ging dat dat vanzelf zou komen hij ooit wel weg zou trekken.

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
'Thank you, sir', had Nella gezegd wanneer ze door hem werd verwelkomt. Hoewel zijn toon niet vriendelijk was, besloot ze dat wel te zijn. Hij zou haar baas zijn, totdat hij zou besluiten om haar uiteindelijk vrij te laten. Ze wist dat dat niet vaak gebeurde, maar hoop kon ze altijd hebben. Haar blik had ze niet lang op de man gehouden, niet wetend of hij dat überhaupt zou accepteren dat ze haar ogen voor een lange tijd op hem liet rusten. Engelsen waren alles behalve respectvol tegen Afrikaanse mensen. Wanneer hij een jongen voorstelde, keek ze richting de donkere jongen. Ze was blij dat ze meer mensen in het huis hadden werken. Hoewel hij wel enkele jaren ouder was, hoopte ze dat hij een fijne gezelschap zou vormen wanneer er geen werk was. De donkere jongen liep langzamerhand haar kant op. Hoewel hij als een slaaf voor de mensen werkte, zag hij er niet zo uit. Zijn huidskleur verklapte enkel dat hij voor mensen werkte, maar verder leek hij het naar zijn zin te hebben. Langzamerhand voelde ze de grepen rondom haar armen verslappen, wat ervoor zorgde dat ze zich weer vrij kon bewegen. Ze knikte wanneer de man had verteld om hem te volgen. Haar weg vervolgde ze achter de man aan, het huis vervolgens binnengelopen. Met grote ogen keek ze om zich heen, het huis bekijkend. De grootte van de ruimte en de rekwisieten die erin stonden zorgden ervoor dat ze haar sprakeloos achterlieten. Het huis en de meubels moesten waarschijnlijk een fortuin hebben gekost. Het echtpaar had geld genoeg. Ze straalden dat zelfs uit en bij binnenkomst in het huis was het al gelijk te zien. Haar blik had ze op de donkere jongen gericht, naar zijn gezicht gekeken wanneer hij tegen haar praatte. Zo te zien zat hij hier al langer dan ze had verwacht. Ze wilde op hem reageren, maar hij leek weer verder te gaan met praten. Het was vreemd dat het getrouwde stel niet één vleugel voor hunzelf had. Het was duidelijk dat het huis te groot was voor een gezin die in verwachting was van een kind. Waarschijnlijk werd het huis gevuld door de bedienden die voor hun werkten. 'I'm from Mali. Thank you. My mom learned me how to speak English when I was younger', had ze geantwoord. Ze had achter hem aangelopen, om vervolgens een ruimte in te gaan. Een keuken kwam in haar gezichtsveld, waarna ze de ruimte bekeek. Ondertussen luisterde ze naar zijn uitleg, kort geknikt om te laten zien dat ze het begreep. Aangezien hij hier al enkele jaren woonde, was zijn accent haast hetzelfde als die van de Engelsen. Het was moeilijk om hem te volgen, maar ze begreep wat hij zei. Er waren zes mensen die het echtpaar hielpen, met haar erbij zouden het er zeven zijn. Het waren veel mensen, maar dat zag ze als een positiefs iets. Voor even had ze Cedric aangekeken, zijn glimlach beantwoord. Ze liep achter de man aan, het huis ondertussen goed in zich opgenomen. Het was een grote huis en ze wist zeker dat ze de kamers door elkaar zou halen. Zijn uitleg beluisterend, liep ze verder, terwijl ze het huis in zich probeerde op te nemen. Een deur werd door de man opengemaakt, waarna er een kleine kamertje tevoorschijn kwam. Voor haar was het niet klein, het was haast even groot als haar huis in Mali. Langzaam liep ze naar binnen, waarna ze Cedric aankeek. 'Thank you for your help. I'll be as fast in the kitchen as I can', glimlachte ze. Ze had gewacht totdat hij weg was, waarna ze de deur dichtduwde. Voor even had ze de kamer bekeken, waardoor ze zich begon te beseffen dat ze echt in Engeland was. Haar blik had ze op het bed gefocust, de kleding bekeken die voor haar was bestemd. Langzaam had ze de jurk gepakt, het bekeken. Het was niet een jurk zoals de vrouw aanhad, maar dat vond ze niet erg. Ze had zich van haar kleding ontdaan, het vervolgens opgevouwen en op een meubel gelegd. Ook haar sandalen had ze uitgedaan, aangezien er andere schoenen op haar stonden te wachten. De jurk en de schoenen had ze aangetrokken, vervolgens de witte schort om haar heup geknoopt. Haar blik had ze gevestigd op de spiegel, zichzelf bekeken. Nog nooit had ze een jurk aan gehad en het gevoel van de kledingstuk was raar op haar getinte huid. Ze hoopte dat ze de kledingstukken goed had aangetrokken. Haar ogen had ze gericht op haar krullen. Snel had ze haar haren netjes opgestoken, zodat het niet in de weg zou zitten. Met een zucht verliet ze de kamer, haar weg vervolgd naar de keuken. Het was vreemd om in andere kleding rond te lopen, maar ze zou eraan moeten wennen. 'Cedric? I'm ready', vertelde ze wanneer ze de keuken in kwam lopen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

De kleine beetjes die ze sprak, daar luisterde Cedric naar. Natuurlijk wist hij zelf ook wel dat de woorden vrij vlot uit zijn mond kwamen. Hij glimlachte een beetje en knikte. 'Your mom did a good job then. You'll have it good here. Sir Xeres especially requested someone who could speak English. I think this is far better then living as a lady of pleasure." Hij haalde zijn schouders een beetje op en liep rustig door. Nadat hij alles verteld had liet hij haar alleen en ging zitten wachten in de keuken. Daar had hij in de tussentijd wat thee klaar gemaakt en dat neer gezet. Zodra ze binnenkwam glimlachte hij tevreden. "That looks a lot better and possibly warmer. If you need to go outside, there is a jacket in your closet. The English weather will always be unpredictable." Hij keek naar haar. "Please take a seat. I made us some tea. After that I will show you the rest of the house and guide you through some chores. They don't really like mistakes so the first days you'll accompany me." Cedric schonk haar een tevreden glimlach, alsof dat het beste was wat haar hier op dit moment kon overkomen. In zijn ogen was dat natuurlijk wel zo, hij had een goede baan en mocht soms ook naar buiten toe. Het maakte alles ontzettend leuk en tevreden keek hij dan ook even naar haar. "So I hope you don't mind that." Even keek hij naar zijn thee. "Tomorrow sir Xeres will receive a guest, so everything has to be nice and clean. We don't want it to look like they're not hygienic." Hij dacht rustig na over wat hij nog meer met haar kon doen. Natuurlijk kon hij een deel van de ruimtes laten zien in de vleugels van Xeres en Camilla, hoewel hij geen idee had of ze daar wel zo blij van zouden worden. Misschien was het wel het beste als hij eerst maar eens gewoon ging schoonmaken met haar. Deze dag zouden ze vast wel door moeten kunnen komen. Hij zou haar ook niet te laat gaan slapen, Cedric wist heel goed hoe vermoeiend indrukken konden zijn. Die hakten er vaak in dus daar hield hij extra rekening mee. Na het eten zou het geen enkel probleem voor hem zijn als zij zou gaan slapen.
Kalm keek hij op toen hun deur open ging. Een van de meisjes kwam binnen. Net als Nella droeg ze een jurk met een schort ervoor. Even keek ze verbaasd op en zette de emmer neer. Ze liep naar haar toe en glimlachte. "Hi, I'm Iris." Zei ze met een glimlachje waarna ze haar even toeknikte. "You must be the new girl sir Xeres was looking for. Is Cedric a bit nice to you?' Iris glimlachte even en keek Cedric aan waarna ze het water wegspoelde. Kort raakte ze zijn rug even aan toen ze langs hem liep waarna ze ook een kopje thee voor zichzelf pakte. "So, first impressions. Those are the most important ones and what are yours? Feel free to speak the truth. My first impression here was not so great." Even grinnikte en wierp een korte blik naar Cedric en vanuit daar weer naar Nella toe.

Sorry for the shitty post

@Nathaliia

Account verwijderd

schreef:
Algauw had Nella Cedric gezien. Zijn glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij op een houten stoel zat, waarschijnlijk op haar wachtend. Ze beantwoorde zijn glimlach waarna ze naar binnen liep. Zenuwen gierden door haar lichaam wanneer ze zich bedacht dat het haar eerste werkdag was. Ze wist dat ze alles perfect af zou moeten handelen. Het was vreemd dat ze zich in een nieuwe land bevond, met een andere taal en een andere soort mensen. Ze hoopte dat ze snel zou wennen aan de grote verandering, als ze door de man zou worden geaccepteerd. Tot nu toe wist ze niet hoe het getrouwde stel was. Als ze haar taken goed zou uitvoeren, zou ze de vrouw genaamd Camilla moeten bijstaan. Haar gedachten gingen naar haar kleine, opgezette buik die enigszins te zien was door haar dure jurk heen. Ze moest al enkele weken zwanger zijn, waardoor haar man bij het nieuws op zoek ging naar iemand die haar tijdens de zwangerschap zou helpen. 'Thank you, it is. The difference between the climates are pretty big', gaf ze eerlijk toe. Met een korte knik liep ze naar de tafel toe, waarna ze plaats nam tegenover Cedric. Haar hand nam het kopje vast, voor even haar koude hand verwarmd door de warme vloeistof. Terwijl ze luisterde naar wat de man te vertellen had, nam ze een kleine slok van de thee. De smaak van de Engelse thee was verschillend met de smaak van de Maliaanse thee, maar ze klaagde niet. 'Thank you for the tea, it's delicious', vertelde ze. Kort had ze geknikt, laten weten dat ze haar verplichtingen begreep. Haar handen had ze rondom het kopje gevestigd, waarna haar handen langzamerhand opgewarmd werden. 'No, it's ok for me', had ze hem verzekerd. Ze vond het niet erg om met hem samen te werken. Waarschijnlijk zou ze door hem veel leren, aangezien hij haar veel uitlegde en haar duidelijk aansprak. Zijn stem vulde haar woorden terwijl ze enkele slokken van de thee nam. De vloeistof zorgde ervoor dat ze het warmer kreeg. 'I understand. I'm going to do my best', vertelde ze.
Wanneer ze haar thee bijna ophad kwam er een meisje naar binnen. Ze leek ongeveer de leeftijd van Cedric te hebben. Haar donkere ogen keken verbaasd wanneer ze zag dat er een vreemde persoon in de keuken zat. Toch herstelde ze zich weer en liep ze naar haar toe met een glimlach. Ze beantwoorde haar glimlach terug. 'Nice to meet you Iris, I'm Nella', vertelde ze. Voor kort liet ze haar ogen op Cedric rusten wanneer Iris haar een vraag over hem stelde. 'Yes, he is. Don't worry, he's a goog guide', stelde ze haar gerust. Ze had haar blik op de donkere thee gericht, luisterend naar de zachte stem van Iris. 'I thought it would be worser, but it's actually not that bad', gaf ze eerlijk toe. 'I just have to get used to the differences', vertelde ze, waarna ze haar aankeek. 'How long have you been working here?', vroeg ze haar nieuwsgierig.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld