ORPG ~ The greatest pleasure in life is doing - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ The greatest pleasure in life is doing

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
what people say you cannot do
In samenwerking met mijn lieverd @exid
SORRY DAT HET ZO LANG DUURDE. Ik ben pas een kleine tijd thuis gekomen ;-;

Me:
Lee Yurae

Jouw personage + begin (because you said so)

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Alvast mijn excuses voor mijn slechte begin :')
~
Waar kon dat verrekte ding ooit zijn? Een gefrustreerde zucht verliet Yurae's mond zodra zij het maar niet konden. Momenteel stond zij een in een kamer met de deur op slot. Het was een kamer waar niemand eigenlijk in mocht, maar die risico had ze genomen. Niet dat zij nooit risico's had genomen of zoiets. Je kon zeggen dat dit ongeveer haar leefstijl was geworden. Het achterna gezeten worden, de dingen 'lenen' die je nodig had, het rijke leven, de adrenalinekick en meer. Nog nooit had zij gedacht dat zij dit ook nog eens zou doen. In het begin leek het een slecht idee, totdat zij het eens deed en je moest eens zien waar zij haarzelf nu had geplaatst. Velen mensen zouden enorm teleurgesteld in haar zijn geweest, maar niet dat het haar veel aantrok. Het was immers haar keuze dat zij besloot om zulke acties te doen, dus zou zij ook maar zelf de consequenties moeten ervaren.

Yurae bladerde door een aantal mappen heen, maar niets. Ze kon maar telkens het ding niet vinden van die zij nodig had. Het was zeer frustrerend, totdat zij uiteindelijk een kluis open wist te krijgen. Fronsend keek zij door de documenten heen. Nog steeds was het niet hetgeen was zij zocht. Ze deed de deur van de kluis dicht en was nogal teleurgesteld over dat er niets te vinden was. Yurae had zowat de hele kamer doorzocht, maar kon niets vinden. Er is dus iets fout gegaan bij het uitstippelen van het plan... Dat kon altijd gebeuren, maar het was balen en niet echt hetgeen wat je zou willen.

Voorzichtig verliet zij de kamer en liet de kamer achter zoals het eruit zag zodra zij binnenkwam. Ze haalde diep adem en ging weer terug naar waar Jaehwan zou horen te zitten. Tot haar verbazing zat hij daar niet, dus ging zij naar buiten, waar de feest in volle gangen aan de gang was. De muziek stond enorm hard aan, er was veel alcohol, mensen waren aan het schreeuwen om zich verstaanbaar te maken en meer. Het was best chaotisch, maar voor haarzelf was dit haast niets.
Haar blik ging rond, totdat zij eindelijk Jaehwan kon vinden. Hij stond er met iemand, wat ergens niet eens verrassend meer was. Jae was zeg maar haar partner in crime, zoals velen die term zouden gebruiken. Het ging al een lange tijd door en ze hadden samen al veel bereikt, ongeacht het nou gevaarlijk was of niet. Zonder hem zou zij waarschijnlijk nu in grote problemen zitten, maar gelukkig was hij er voor haar tijdens deze avonturen.
Met vlugge stappen liep Yurae naar hem toe, al stond hij er met iemand. "Jae." Zei ze en hield kort zijn arm vast en gaf er een zachte ruk aan. Daarna liet ze zijn arm los en een zucht verliet haar mond. Ze begon ergens wat moe te worden, maar dat was niet gek nadat zij zowat een gehele kamer moest doorzoeken voor het resultaat van niets.

@exid

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De pols van Yurae werd meegetrokken door Jae, die zij volgde. Inmiddels was zij het wel gewend om heen en weer gesleurd te worden. Normaal had zij haar arm wel terug getrokken, maar aangezien het Jae was, kon zij ermee door. Heel misschien ging dat in het begin fout, doordat zij er een hekel had als mensen aan haar zaten. Naarmate de tijd was doorgedrongen, was zij er gewend aan geraakt en negeerde het vaak als het gebeurde. Al gebeurde dat bij haar, waren er ook zat momenten dat zij Jae's pols vastgreep en hem ergens mee naartoe sleurde.

Uiteindelijk kwamen zij aan bij een plek waar het verrassend genoeg rustig was. Daar aangekomen zorgde ze ervoor dat hij haar pols losliet en keek hem aan. "Nee, stiekem heb ik mezelf verwond en ben ik daar doodgegaan en zie je nu mijn geest." Zei ze sarcastisch en zuchtte. "Jae, we doen dit al jaren. Ik ben niet zo onhandig." Antwoordde zij toen op zijn vraag. "En los van dat, was er ook niemand die de wacht hield, vreemd genoeg. Het was er enorm rustig. Eigenlijk was het er eerder leeg." Legde ze uit.
Het volgende nieuws wat zij niet wilde vertellen, zorgde ervoor dat ze stil bleef. "Jae..." Begon ze zacht en dacht even na over de juiste woorden. "Ik heb er niets kunnen vinden." Kon ze uiteindelijk uitbrengen en keek kort weg. Haar blik ging toen weer naar zijn gezicht toe. "Ik heb de hele kamer overhoop gehaald, een kluis open gebroken, een computer gehackt en meer. Na al die dingen, heb ik niets kunnen vinden. Alleen nutteloze troep die niet relevant genoeg voor ons is om er ook maar iets mee te doen." Vulde Yurae nog aan. "Ik denk dat wij opnieuw moeten gaan brainstormen over waar de locatie zou kunnen zijn."

Haar gedachte ging nog naar de kamer, of zij nog verder wat bijzonders had gemerkt, maar er was niets. Er waren een heleboel dozen, mappen, documenten en al, maar het waren niet de dingen die zij nodig hadden. De belangrijke documenten waar zij al hun geld van kregen. Het was pas een kleine deel van de grote puzzelstuk die zij moesten ontrafelen, maar elk klein deel zou hen al zo erg kunnen helpen om het complete plaatje te krijgen.
Los van alle kleinere opdrachten die zij kregen, hadden zij ook nog een grote. De kleinere waren vaak wel simpele en makkelijke dingen die je gemakkelijk en snel kon doen, alleen de grotere hadden een heleboel tijd nodig. Je moest altijd meerdere dingen vinden voor de hints, dingen ontrafelen, onderzoeken en meer. Het was dat zij een heleboel tijd ervoor hadden gekregen, want anders waren zij zwaar de pineut geweest. Het was ook zeker niet iets wat je zomaar gemakkelijk kon ontcijferen en voltooien.

@exid

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Ik ga je nu minder martelen bc ily
~
"Natuurlijk weet ik dat je altijd bezorgd bent en ik ben daar ook enorm dankbaar voor." Zei Yurae en gaf hem een korte knuffel. Er waren soms wel eens momenten dat zij haarzelf had bezeerd tijdens een taak, maar Jae was er altijd om voor haar te zorgen en op haar te letten. Al was het iets kleins, het betekende alsnog veel voor haar. Yurea was niet echt bepaald het beste met goed op haarzelf letten of voor haarzelf zorgen, maar dankzij Jae waren de kansen dat zij blessures en al kreeg al een heel stuk minder geworden.

Na de knuffel had Yurae hem losgelaten en zijn reactie zorgde ervoor dat zij stil bleef. "Ik heb heel de kamer leeggehaald en ik ben door alles heen gebladerd. Als ik dat niet had gedaan, was ik wel veel eerder terug gekomen." Antwoordde zij. Elke lade die zij had geopend, elke map waar zij doorheen was gegaan, elke map op de computer die zij had doorzocht leidde allemaal tot niets. Het was allemaal nutteloos en niet hetgeen waar zij op was gefocust.
Ergens voelde zij haar slecht dat het er niet was. Al die tijd die erdoor was verspild en al die moeite voor niets. De tikte tikte steeds maar door, maar als het niet volgens plan was, was het voor Yurae best wel demotiverend. Ze wilde helemaal niet achter op schema lopen, zorgen dat de tijd voorbij was of hun tijd verdoen. "Ik voel me slecht hierover..." Mompelde ze zachtjes en staarde ergens naar. Al was het niet haar fout, het voelde gewoon niet prettig aan dat dit moest gebeuren.

@exid

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld