ORPG//Are you afraid of me? - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG//Are you afraid of me?

Account verwijderd

schreef:
with

Isabelle Lynn Bradley/18 years old

Mijn stukje komt hieronder

Account verwijderd

schreef:
De zon ging onder, de regendruppels waren ondertussen al verdwenen. Ze moest voor vannacht een slaapplek zien te vinden, aangezien ze thuis niet meer veilig was. De plek waar ze was opgevoed, nadat haar moeder was overleden voelde het haar ''thuis'' niet meer, deels door haar stiefvader die de afgelopen dagen alleen maar dronken de deur binnen kwam, bijna struikelend van de hoeveelheid alcohol die hij elke dag op dronk. Elke avond kwam hij met agressie buien mijn kamer binnen stormen, terwijl hij me uit het niets begon aan te randen, op een afschuwelijke wijze, waardoor ik me probeerde te verzetten, maar nadat mijn pogingen waren gefaald kreeg ik er blauwe plekken voor terug, alsof hij een reden zocht om me te straffen. Die nacht nog, om precies te zijn twee dagen geleden glipte ik het huis uit, mijn ogen gericht op het huis. Het brachten mooi herinneringen op, maar na zijn aanwezigheid kon ik het niet veroorloven om er nog te wonen. Met mijn koffer in mijn rechterhand liep ik het bos in. Het geluid van de wind zorgde voor een overvloed aan kippenvel in mijn armen, die ik probeerde te negeren, aangezien ik geen jas of dik vest bij had. Ik had überhaupt de tijd niet gekregen om mijn koffer fatsoenlijk in te pakken. Ik had alleen wat geld, eten en t-shirts liggen. Mijn maag ging tekeer van de honger, het was al sinds vanmorgen dat ik geen hap in mijn mond had genomen. Ik had nog 20 euro liggen, aangezien dat nog net genoeg was voor 2 dagen voedsel, en niet in een hotdog kraam die ik vanochtend ben tegengekomen. Ze namen even 5 minuten om te rusten, net voor een klein huisje, nadat ze een slok nam van haar laatste overgebleven druppels water zag ze via het raam een gedaante op haar afkomen. De persoon, die zichzelf een donkere capuchon over zijn hoofd hield, trok de koffer zonder moeite uit haar handen. Nadat ik me probeerde te verzetten voor mijn eigendom, werd ik achterover geduwd en belandde ik op de grond. Ik zag de man nog verdwenen in de bossen voordat het zwart werd voor mijn ogen.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:

Santiago álvarez (Angelo)
143 years an 24 year old.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
De donkere nacht brak eindelijk aan, starend uit het raam keek Angelo hoe de zon langzaam verdween.
Hoewel hij al vele jaren in bezit was van een daglicht ring vond hij het nog steeds fijner om te wachten op de nacht. Zijn handen zochten naar zijn sigaretten waarvan hij er eentje aanstak om van de verslavende nicotine te genieten, vervolgens weggelopen van het raam. De rook vulde de kamers van zijn landhuis die hij doorliep, ondertussen enkele hijsen van de brandende sigaret genomen. Angelo kwam uit in de woonkamer waar hij de open haard aanstak en er recht voor plaats nam, zijn koude lichaam warmde hij deels op door het warme vuur. Zijn vampirisme zorgde er nu eenmaal voor dat hij altijd koud was. De koude lucht van zijn kamer warmde langzaam op terwijl Angelo genoot van zijn sigaret. Zijn telefoon verbrak echter zijn rustgevende moment, het was een oude vriend die hem belde. Verbaast, had hij de telefoon al snel opgenomen om zijn reden voor het bellen aan te horen. "Santiago está interesado en una fiesta justo a las afueras de Las Vegas la próxima semana? Sólo yo y algunos otros viejos amigos," vulde de Spaanse stem zijn oren. Zijn andwoord kosten hem een paar korte secondes, vervolgens bedenkend over de tijden die hij met zijn vriend had doorstaan. "Por que no, nos vemos la próxima semana," antwoordde hij. De telefoon erna gelijk opgehangen om zich weer te focussen op zijn moment met de rustgevende sigaret.

"Santiago are you interested in a party just outside Las Vegas next week?
Just me and some other old friends,"

"Why not.. Meet you next week,"

@Alison

Account verwijderd

schreef:
Isabelle begon langzaam te ontwaken, terwijl ze een hand op haar achterhoofd plaatste. Ze voelde het bloed, terwijl ze met moeite in staande voet probeerde op te staan. Na een aantal pogingen was het haar gelukt, terwijl ze probeerde te herinneren wat er precies speelde, voordat ze bewusteloos was. Een vreemdeling, waarschijnlijk een zwerver of iets dergelijks had haar eigendom in handen afgenomen. Het enige wat ze nog bij had, het geld, alles is weg. Tranen probeerde ze te bedwingen, maar ze moest vooral nu sterk blijven. Huilen was een zwakke eigenschap, het liefst had ze gewild dat ze zich sterker voelde, maar de gedachtes eromheen bewezen al dat ze hier niet klaar voor was. Dat ze het liefst weer in haar bed wou liggen, in haar eigen kamer, waar ze alle privacy had van de wereld. Nu leefde ze op straat, vluchtend voor een gestoorde maniak die op elk moment haar te grazen kon nemen. Ze zocht haar weg door de belichte paden van de straatlantaarns, naar een slaapplek. Het was niet makkelijk om er een te vinden. Het liefst wou ze een plek waar ze niet zou aangehouden worden door de politie, aangezien op straat slapen niet toegestaan was. Ze voelde zich eenzaam, toen haar moeder nog leefde was zij het enige wat haar eenzaamheid liet verdwijnen. Haar liet koesteren met gezelschap, moeders liefde en aanwezigheid, dat was het enige wat ik van haar vroeg. Aangezien ik geen idee had Hoelaat het was, liet ze zichzelf zakken op het natte gras. Ze had geen flauw idee waar ze de nacht moest doorbrengen, haar koude handen om haar armen heen, bibberend van de kou, terwijl ze naar een plan zocht in haar hoofd. De komende dagen zal het heftig gaan vriezen, dus als ze niet gauw een dak boven haar hoofd vindt, zal haar lichaam doodgevroren in de bossen gevonden worden. De bossen gaven haar een rustgevend gevoel, alsof ze haar zorgen even kon vergeten. Het was ook een favoriete bezigheid voor haar een haar moeder, ze wandelde, picknickte sinds kleins af aan veel met haar moeder. Elke boom die ze tegenkwam lieten haar weer denken aan haar plezierige jeugd, maar ze had nog altijd de ketting om haar nek. Het was een kostbare ketting, waar je veel geld voor terug zou krijgen, maar nooit zou ze het weggeven, ook niet op momenten zoals deze.

Loui
YouTube-ster

Loui schreef:
Toen de sigaret op was drukte Angelo hem uit in de asbak, erna opgestaan om zich klaar voor het jagen te maken. Veel had hij niet nodig, zijn zintuigen waren al genoeg. Een paar zwarte schoenen trok hij aan waarna hij zijn jas van de kapstok pakte en hij de deur achter zich sloot, erna het bos ingelopen. Door de duisternis van het bos was Angelo haast onzichtbaar voor mensen, maar zelf kon hij alles nog steeds duidelijk zien door zijn bovennatuurlijke zicht. Het was tijd om opzoek te gaan naar vers bloed, iets wat hem al wild maakte bij de gedachten. Al zijn krachten gebruikte Angelo terwijl hij zich een weg maakte door de vele bomen en struiken, opzoek naar de rode vloeistof waar zijn leven omdraaide. Even later kwam hij uit voor een druk café, de muziek was hetgeen wat hem aantrok om naar binnen te gaan. Tussen de vele feestende mensen vielen zijn ogen op een vrouw, het geruzie door haar telefoon hoorde Angelo duidelijk van de afstand waar hij zich bevond. Het was waarschijnlijk de reden waardoor de vrouw zo ver buiten de groep was, inmiddels een makkelijke prooi voor Angelo geworden. Elke stap die hij dichter bij de vrouw zette werd haar geur sterker, het bloed wat door haar aderen stroomde maakte zijn verlagingen naar bloed vele malen sterker. "What are you doing here all alone?" vroeg hij. De vrouw keek op maar nog voor ze kon antwoordde had Angelo haar al diep in de bossen getrokken, zijn bovennatuurlijke krachten waren hetgeen waardoor ze geen kans meer maakte. Diep in het bos gooide Angelo de vrouw neer, vervolgens zwelde de aderen onder zijn ogen op bij de geur van haar bloed. Vlijmscherpe tanden groeide in zijn mond, die vervolgens een beet maakte in haar nek. Het verse bloed vulde zijn mond met als doel om zijn eeuwige honger voor even te stillen.

@Alison

Account verwijderd

schreef:
Isabelle voelde zich zwakjes, alsof ze elk moment neer kon vallen. Ze liep wankelend door de lege straten, bedenkend of het nog wel waard is om een leven zoals dit te leiden. Haar ogen zochten naar een huis waar ze tijdelijk in kon verblijven, al moest ze smekend op haar knieën voor de bewoners. Ze kon al wel voorspellen dat niemand haar binnen zou laten, puur om het feit dat ze zullen denken dat ze een ontsnapte crimineel is of iets soortgeljks. Ze had alle zorg nu op dit moment hard nodig, haar wonden die ze had opgelopen de afgelopen dagen, het droge bloed die ze van haar lichaam af wou wassen. Ze liep de huizen af, glurend door de ramen om te kijken of er bewoners thuis waren, het licht verklapte voor een merendeel ook of er mensen thuis waren of niet. Haar duizeligheid kon ze niet langer meer bedwingen, ze moest nu dringend gaan uitrusten, voordat het ernstig zou uitlopen. Een huis in de verte trok haar aandacht, er was geen licht te zien, dus de kans was groot dat de bewoners niet thuis waren. Ze probeerde zo snel mogelijk de andere kant van de straat te bereiken, terwijl haar hoofd en maag tekeer gingen van de pijn en honger. Alsof ze zich bevond in een hongersnood. Wanneer Isabelle de voordeur benaderde, zag ze alles dubbel, maar schudde ze lichtjes haar hoofd, in de hoop dat ze nu niet om zal vallen. Ze liep om het huis heen, aangezien de deur natuurlijk een slot had. Ze zag een half open raam, terwijl de maan erop scheen. Het raam was gelukkig niet hoog, dus ze kon gemakkelijk binnendringen. Na een aantal seconden had ze haar doel voor vandaag getroffen. De kamer was erg donker, dus was er niet veel te zien. Haar handen zochten naar de lichtknop in de behangen muur, nadat ze het uiteindelijk gevonden had ging haar aandacht de hele kamer rond. Er stond een bed, een kast van ongeveer haar lengte, en een bureau. Ze nam plaatst op het bed, waar ze haar ogen voor even sloot, terwijl ze even genoot van alle rust. Ze had al dagen niet op een bed gelegen, dus dit moment was het zeker even waard om uit te rusten. De akelige gedachtes bleven nog door haar hoofd heen spoken, terwijl ze de probeerde te vermijden liep ze de kamer uit, zoekend naar de keuken. Het huis was klein, er hing niet veel aan de muren of kamers. Waarschijnlijk woonde hier maar een bewoner, aangezien er geen enkele familie foto in het huis te bekennen was. Misschien was de bewoner er even tussen uit, op een vakantie of een late nachtdienst op werk, dus ze had wel even de tijd om een douch te nemen en een hapje te eten, althans dat hoopte ze.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld