ORPG//I"m lost in my mind - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG//I"m lost in my mind

Account verwijderd

schreef:
with

Madison Avery Harper//19 years old

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Killian James Jones
~20 years

Jij mag beginnen! c:

Account verwijderd

schreef:
Nadat ik in mijn ogen wreef begon ik langzaam te ontwaken. Alsof ik dagen heb geslapen in een diepe winterslaap, gingen mijn ogen naar de omgeving waar ik me bevond. Het enige wat ik voor me zag was de grijze muur die vol zat met allerlei scheldwoorden en asociaal taalgebruik. Ik kon me niet herinneren hoe ik hier beland was, het vreemde was dat er geen enkele duistere gedachte over mijn komst in deze gevangenis in mijn hoofd dwaalde. Alsof ze me gedachtes allemaal hadden gewist en hadden verstopt, zodat ik er geen toegang voor had in mijn hoofd. Op mijn zwarte uniform stond een cijfer "19" maar wat het betekende wist ik niet. Het bracht vraagtekens in me op, terwijl ik van mijn handen vuisten maakte en alsof mijn leven ervan af hing probeerde ik elk woord schreeuwend uit mijn longen te laten horen, terwijl het galmde door de lange gangen. Veel kon ik niet zien, het enige beeld wat ik had gekregen was de lege gang. In de kleine kamer, ook wel de gevangeniscel was er naast een bed, niet veel om te koesteren. Er lag een wc vlak naast het bed, een nachtkastje en een kruk. Er was geen tv of dergelijke, dus er was naast slapen niks te doen in dit hok. "Etenstijd zal plaatsvinden over 10 minuten, zorg dat je klaar bent" werd als mededeling uitgeroepen door de microfoon die in de hoek van de plafond zat. Het was een mannenstem, misschien dat hij me een verklaring kon verhelderen en het uiteindelijk allemaal een misverstand was en ik hier met vrije voeten kan vertrekken, althans dat hoopte ik. Mijn instinct had hier een slecht gevoel over, dat er iets ernstigs zal gebeuren waarbij er mogelijk slachtoffers kunnen vallen. Een gevoel van angst was aan me te zien, aangezien iik met mijn armen over mijn knieën zat te piekeren over wat ze me zullen aan doen in dit gekke huis. De deuren werden geopend, terwijl er twee gespierde en gewapende mannen mijn richting op kwamen lopen. "Kan iemand me vertellen waar ik ben?" Tijd voor een discussie hadden de mannen niet, gezien ze mijn armen beide achter mijn rug hadden meegenomen, waarschijnlijk voor etenstijd.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Een serie pijnlijke steken zorgt ervoor dat ik langzaam uit mijn slaap ontwaak. Rustig open ik mijn ogen en wordt ik begroet door het grijze plafond. Ik haal wantrouwend een wenkbrauw op en ga langzaam rechtop zitten. Zodra ik dat doe begint mijn hoofd enorm veel pijn te doen en kreun ik van de pijn. Ik ondersteun mijn hoofd met mijn handen terwijl ik de kamer waar ik inzit goed bekijk. Tenminste, als je het een kamer kan noemen, het is eerder een cel. Ik zit nu op een bed in de hoek van de kamer. Verder staat er een nachtkastje, een stoel en een toilet. Ik wordt omringd door grijze muren, behalve aan de kant van de deur. Naast de grote ijzeren gevangenisdeur is een raam, redelijk groot. Het doet me denken aan het soort raam waar onderzoekers achter proefpersonen onderzoeken en aan tests ondervinden. Het is eigenlijk bangmakend. Lichtelijk schud ik mijn hoofd. Hoe ben ik hier terecht gekomen? Ik herriner het me niet. Eigenlijk herinner ik me weinig. Wie ben ik? Ik weet mijn eigen naam niet eens. Hoe oud ben ik? Waar kom ik vandaan? De vragen blijven binnenkomen, maar ik kan geen enkele vraag beantwoorden. Het enige wat ik weet is dat ik een jongen ben ik een zwart uniform met het nummer 19 erop die blijkbaar vastzit in een soort gevangenis.
Ik schrik lichtelijk op als ik de omroep hoor. Ik besluit om op bed te blijven zitten, klaarmaken voor het eten kan ik niet. Even later gaat de ijzeren deur open en stappen er twee gespierde mannen met geweren naar binnen. Naast elkaar zijn ze ongeveer vier keer zo breed als ik, dus ik werk niet tegen. "Waar ben ik?" vraag ik tegen een van de mannen terwijl we de deur uit lopen. Ik krijg echter geen antwoord. Zuchtend laat ik me door de mannen naar de eetzaal duwen.

Account verwijderd

schreef:
Nadat ze me met moeite hadden meegesleurd, aangezien ik met moeite tegenwerkte, liet ik ze hun gang gaan op weg naar de volgende hel wat op me te wachten stond. Nadat ze een deur hadden geopend, met extreme beveiliging eraan ging de deur open. Waarschijnlijk was dit een zwaar beveiligde gevangenis, waar mensen meerdere pogingen hadden begaan om te ontsnappen, maar waarschijnlijk was dat niet goed uitgelopen. Nadat de aula deuren werden geopend, sprongen blikken van de etende mensen mijn kant op. Het viel me op dat het bijna allemaal jonge mensen waren, rond de 18 geschat, allemaal dezelfde doelgroep. Zonder een antwoord van de twee gewapende mannen, lieten ze me achter. "Daar hebben we een groentje!" werd er geroepen door een blondine aan een van de achterste tafels. Terwijl ik de "vieze" opgevangen blikken probeerde af te slaan, liep ik op weg naar de kantine bar, aangezien mijn maag tekeer ging van de honger. De rij was nog steeds behoorlijk lang, er waren zelfs mensen die probeerde voor te dringen. Alsof de merendeel hier agressie aanvallen had, en ze met hun blikken lieten zien dat zij de baas waren, zij de macht hadden over de gevangen en dat zelfde groepje mensen kon bedreigen en het leven nog zuurder voor ze kon maken dan het al was. Nadat het eindelijk mijn beurt was, was er niet veel meer te eten. Er was maar een stukje aardappelpuree over, de rest was al geclaimd in de tafels van de gevangenen. Een diepe zucht verliet mijn mond, terwijl ik met mijn aardappelpuree en glas water een plekje zocht in de aula. Woorden werden naar me toegeroepen, telkens wanneer ik een groep benaderde. Ik bevond me in een ongemakkelijke positie, onbekende mensen die naar me staarde, terwijl ik de enige was die nog geen "gevangenismaatjes" had, het klonk verkeerd, alsof ik hier zat als crimineel of moordenaar. Ik moest naar antwoorden zien te graven, het nummertje op mijn uniform gaf me nog meer vragen dan ik al had toen ik ontwaakte. Iedereen had een nummer op zijn/haar uniform, alsof onze verleden er niet meer aan toe deed en we werden gebruikt voor een levensgevaarlijk project. Na die gedachtes kon ik geen hap meer in mijn laten brengen. Ik dronk elke slok water, alsof ik al dagen niks gedronken had. Ik hoopte dat dit snel zou eindigen en ik uit vrije voeten was, maar zo voelde het niet.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Langzaam loop ik door de gangen van de gevangenis. Ze zijn grijs en somber. Terwijl de beveiligers me vooruit duwen denk ik even na. Hoe komt het dat ik niks van mezelf weet? Het lijkt me dat ik inmiddels rond de twintig jaar ben en al een lang leven achter me heb. Wat voor persoon was ik? En belangrijker; wie was ik? Het enige wat ik nu van mezelf weet is door snel te kunnen kijken op het naambordje naast mijn deur. "Killian James Jones", blijkbaar is dat mijn naam. Ik schrok op uit mijn gedachten omdat ik een kreet hoor uit een van de deuren waar we langslopen. Het is geen normale kreet, het is een kreet van pijn, die gevolgd wordt door verschillende vreemde geluiden. Wat is dit voor gevangenis? Ik wil stil staan en kijken wat er is maar ik wordt vooruit geduwd. Snel kijk ik naar de verschillende celdeuren waar we langs komen en met elke stap die ik zet wordt ik zenuwachtiger. Als de beveiligers me voor een deur afzetten gun ik ze een geïrriteerde blik en loop ik naar binnen.
Het is een kantineruimte. Het is redelijk vol, gevuld met tafels en stoelen waar anderen gevangenen verwoed zitten te te praten en eten. Iedereen zit bij een groepje en het maakt me een beetje nerveus aangezien ik nieuw ben. "Hey, daar is een nieuwe jongen" hoor ik iemand lachend zeggen, "Ben benieuwd hoelang die het gaat volhouden". Een beetje verward loop ik voorbij de tafel waar het geluid vandaan kwam en naar de kantine bar. Veel eten was er niet, dus schep ik mijn bord zo vol mogelijk met wat er nog over is en kijk ik om me heen. Bij wie moet ik zitten? Ik ken niemand hier..
En dan zie ik een meisje. Ze zit alleen aan een tafel en de blik op haar gezicht zegt genoeg, ze is ook nieuw hier. Ik loop naar haar toe en vraag; "Mag ik erbij zitten?". Voordat ze antwoord geeft ga ik snel zitten en kijk ik haar aan. "Ik ben Killian. Killian James Jones. Jij?"
@Alison

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld