PowerWriter schreef:
Met een lichte zucht stapte Killian op het platform. Hij draaide zich langzaam om zodat hij zijn stylist kon zien. Het was een excentrieke man, met een radioactieve huidskleur en excentrieke kledingstukken. De man keek hem afkeurend aan, vol minachting en haat. Killian schudde lichtelijk zijn hoofd. Op dit exacte moment zou zijn stylist hem moed in moeten praten maar dat deed hij niet. Killian had niet anders verwacht, hij wist dat zijn stylist vind dat zijn talenten niet goed benut worden door bij District 9 te worden geplaatst. District 9 staat bekend om de grote graanvelden, in de ogen van de Capitool mensen arme stakkers die niks te bieden hebben. Echter is District 9 verantwoordelijk voor grotendeels van de graanproductie en de bijbehorende bewerking van graan. Leven in Distict 9 is verre van makkelijk, het is dagelijks hard werken op de graanvelden of in de graanfabrieken om net te kunnen overleven. Huiskwaliteit is slecht, er staan veel kleine huizen dicht op elkaar, maar over het algemeen wordt het beschouwd als net iets beter dan bijvoorbeeld District 12. Echter had Killian een goed leven in District 9. Ja, hij moest hard werken, maar hij had een familie. Zijn twee broertjes en drie zusjes stonden altijd voor hem klaar en hij voor hen. Ouders heeft Killian niet meer, die zijn gestorven in een fabrieksontploffing van een paar jaar geleden. Sindsdien heeft Killian de verantwoordelijkheid over zijn familie, en door zijn onwaarschijnlijke terugkomst van deze Honger Spelen is nu zijn zusje van veertien de verantwoordelijke. Het brak Killian's hart om te zien dat ze hem kwam vertellen dat ze ging stoppen met school om voor iedereen te zorgen. Het afscheid was pijnlijk, en het spookt rond in zijn gedachten. Zijn familie wil dat hij thuis komt. En hij moet thuis komen. Nadat hij twijfelend de laatste blik met de stylist had verbroken draaide hij zich om en hoorde hij het klikkende geluid van het glas dat sluit. Hij zuchtte even terwijl het platform hem omhoog voerde en zag het felle licht aan het einde van de tunnel steeds dichterbij komen.
Met een klik kwam hij boven aan en het felle licht verblindde hem even. Met geknepen ogen keek hij rond de ring van tributen heen naar de omgeving. Het leek alsof de arena in drie delen is opgedeeld, een dicht bos, een groot meer met strandomgeving eromheen en een hoge grasvlakte. Killian was blij met de omgeving, het was niet extreem koud of extreem warm, maar precies goed. Het feit dat er water zo dicht in de buurt was zorgde wel voor wat zorgen, omdat water krijgen nooit makkelijk is geweest in de Spelen. Schichtig keek Killian naar de andere tributen, de een nerveus en bevend als een rietje, de ander agressief en sterk. Zijn blik viel op een meisje, het is het meisje van District 1. Met lichte boosheid in zijn blik keek hij de hele Beroepstroep aan. Killian hoopte met al zijn hart dat hij niet aan een Beroeps gekoppeld wordt. Killian heeft namelijk een hekel aan de Beroeps, ze zijn allemaal arrogante, egocentrische en verwende kinderen. Het feit dat ze voor de lol de Spelen in gaan om meer luxe en geld te winnen en het helemaal oké vinden om 23 doden op hun geweten te hebben maakt hem ziedend. Hij snapt niet wat er omgaat in hun hoofden waardoor ze denken dat aan deze spelletjes meedoen een goed idee is. Zuchtend wendde hij zijn blik af en keek hij naar de aftellende klok boven de Hoorn.
-- No problemo ;p
@Juno
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
12
