ORPG ♱ Wrong side of Heaven - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ♱ Wrong side of Heaven

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

U already know, mobster stories > WARNING

* ♱ *

I spoke to God today, and he said that he's ashamed.

What have I become, what have I done?
I spoke to the Devil today, and he swears he's not to blame.
And I understood, cause I feel the same.

I heard from God today, and he sounded just like me.
What have I done, and who have I become.
I saw the Devil today, and he looked a lot like me.
I looked away, I turned away!

Arms wide open, I stand alone.
I'm no hero, and I'm not made of stone.
Right or wrong, I can hardly tell.
I'm on the wrong side of heaven, and the righteous side of hell.
The wrong side of heaven, and the righteous side,
righteous side of hell.

* ♱ *

Alexi Giffords/Michaelski - also known as Giffs or zombie - 19 years old
member of the Solntsevskaya Bratva

* ♱ *

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

♚♚♚♚♚

Savanna "Sav" Delgado
18 years old

♚♚♚♚♚

You ever love somebody so much
You can barely breathe, when you're with them, you meet
And neither one of you, even know what hit 'em,
Got that warm fuzzy feeling, yeah them chills, used to get 'em

Now you're getting fucking sick, of looking at 'em
You swore you've never hit 'em, never do nothing to hurt 'em,
Now you're in each others face,

Spewing venom, and these words, when you spit 'em
You push, pull each other's hair, scratch, claw, bit 'em,
Throw 'em down, pin 'em, so lost in the moments, when you're in 'em
It's the rage that's the culprit, it controls you both
So they say it's best, to go your separate ways,
Guess that they don't know ya 'cause today, that was yesterday
Yesterday is over, it's a different day

Maybe that's what happens When a tornado meets a volcano
All I know is I love you too much, to walk away now
Come inside, pick up your bags off the sidewalk
Don't you hear sincerity, in my voice when I talk,
Told you this is my fault, look me in the eyeball
Next time I'm pissed, I'll aim my fist at the dry wall

Next time, there will be no next time
I apologize even though I know it's lies
I'm tired of the games, I just want her back, I know I'm a liar
If she ever tries to fucking leave again
I'm a tie her to the bed and set this house on fire

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een schreeuw. Een koude ijzige schreeuw was hoorbaar op kerstavond. Kerst zou in het teken moeten staan van vreugde, liefde en gezelligheid. Samen zijn met de mensen die je lief hebt. Het was geen dag waarop iemand die je dierbaar was je ontnomen moest worden. Het was nooit een goede dag om een dierbare te verliezen maar met kerst was het toch net even dubbel. Kerstavond 2015, het stond in haar geheugen gegrift. Ze was boven bezig met aankleden. Ze zou met haar vader wat gaan eten bij hun favoriete restaurant waarna ze ‘s avonds op de bank de hele avond kerstfilms zouden kijken in lelijke kersttruien en warme chocolademelk. Het zou de derde kerst zijn zonder haar moeder. Haar moeder overleed 3 jaar eerder aan haar verwondingen die waren opgelopen toen een dronken bestuurder op haar in reed. Ze heeft nooit afscheid kunnen nemen van haar moeder en die pijn kwam vooral omhoog met verjaardagen of andere feestdagen. Dagen waarop je samen hoort te zijn met je geliefdes. Terug naar kerstavond 2015, Savanna was bijna klaar met aankleden. Enkel haar schoenen ontbraken nog aan de outfit, kans om deze aan te doen kreeg ze niet. Op het moment dat zij haar schoenen van de grond raapte en ermee naar haar bed liep klonk een schreeuw. De schoenen vielen uit haar handen op de grond. Ze trok haar kamerdeur open en rende naar beneden, al schreeuwend om haar vader. Ze rende de woonkamer in en bleef vastgenageld aan de grond staan. Haar hand trillend voor haar mond geslagen. Tranen vulde haar ogen waarna ze door haar knieën zakte. Snel viste ze haar telefoon uit haar zak waarna ze het alarmnummer in toets. Seconde later liet ze de telefoon uit haar handen vallen waarna ze naar haar vader kroop en zijn hoofd op haar schoot nam. Bloed op het tapijt, bloed op haar kleding, overal was bloed. Het leek uren te duren voor de ambulance en de politie arriveerde maar toen ze er eenmaal waren gebeurde alles in sneltrein tempo. Ze werd weggetrokken van haar vader, normaal zou ze tegenstribbelen maar nu gaf ze geen kik. Haar lichaam gehoorzaamde aan alles wat er gedaan werd met haar. Ze werd naar de politieauto gebracht, dekens werden om haar heen geslagen en verschillende mensen probeerde tegen haar te praten. Ze hoorde het niet eens, haar hersenen bleven constant het beeld van haar vader overnieuw spelen. Wat verder die dag is gebeurd staat haar niet eens meer bij. Het is allemaal enorm wazig en het liefst wilde ze het niet herinneren. Ze was niet één maar twee ouders kwijt. Haar leven stond 2 jaar stil. Ze kwam haar huis niet uit, ging niet naar school, het contact met vrienden en familie verwaterde. Ze wilde niet meer en ze kon niet meer. Ze miste haar ouders zo enorm erg en er was niks wat die pijn kon verzachten, althans, dat dacht ze.

Daar stond ze dan voor het huis van de grootste bende in de stad. Ze had een missie en ze moest en zou die laten slagen. Ze wilde erachter komen wie haar vader vermoord had. Nooit heeft de politie een spoor gevonden, nooit is er een dader opgepakt. Zij zou zelf voor gerechtigheid zorgen. Ze wilde de dader opsporen zodat ze het verdriet van haar vader beter kon verwerken. Als ze een dader had dan kon ze die pakken voor wat hij of zij haar vader had aangedaan.
Het huis lag diep in de bossen verscholen. Het was een enorm huis en ze vroeg zich af hoeveel mensen hier woonde. Natuurlijk kon ze niet zomaar bij het huis komen maar is zij in contact gekomen met iemand die wist waar de bende woonde. Het was een ex bendelid dit eruit is gegooid om een onbekende reden. Hij had haar hier gebracht en wachtte ook weer op haar aan de andere kant van het bos mocht er iets mis gaan of als ze weer naar huis wilde. Echter als er iets mis zou gaan was hij vast en zeker te laat en het boeide haar vrij weinig. Nadat haar ouders beide dood waren keek zij heel anders tegen de dood aan. Ze was hier voor niemand echt meer dus zou er iets gebeuren dan was dat maar zo, ze liet haar leven niet meer leiden door angst en verdriet. Ze was sterker en veel krachtiger geworden en ze was uit op wraak. Ze keek op toen iemand eindelijk de deur open deed. Ze keek recht in de ogen van een jongen van haar leeftijd. De jongen keek verbaasd waarna hij zijn pistool trok en over haar schouder keek. “Who the fuck are you and how did you get here.” Klonk de kille stem van de jongen terwijl hij haar met een strakke blik aankeek. Ze likte kort haar lippen waarna ze de jongen terug aan keek met een net zo’n strakke blik. “I came to see Mister Kovarski” Ze had van de jongen gehoord dat hij de baas was en ze bij hem moest zijn als ze wilde praten. De jongen keek kort verbaasd op, waarschijnlijk om het feit dat zij de naam kende van de baas. Hij stopte zijn pistool weg in zijn zak maar hield de deur nog op een kier. “Why do you need to talk to him, did he hire a hooker again, is that it?” Het meisje keek hem kwaad aan. “I have business to discuss with him and do I really look like a whore to you.” ze was oprecht niet bang maar vooral geïrriteerd op het feit dat hij haar meteen als hoer aan zag. Er kwamen hier vast en zeker alleen maar meiden voor seks en niet voor zaken.
Na nog enige woordenwisseling tussen de twee opende hij langzaam de deur waarna ze naar binnen kon stappen. De zware deur werd achter haar gesloten waarna er verschillende sloten dicht werden gedaan. Ze draaide zich om en bekeek het huis. Het was prachtig en het straalde macht en rijkdom uit. Veel tijd om rond te kijken had ze echter niet want de jongen naast haar wenkte haar met zich mee. Op een langzaam tempo volgde ze de jongen de lange gang in. Het was enorm stil in huis, alsof er amper iemand aanwezig was. Ze keek wat rond maar de gang was aardig kaal. Geen foto’s of bloemen, maar wat verwacht je in een bende huis. Het tweetal stopte voor een grote deur in het einde van de gang. De jongen naast zich liet zijn ogen scannen en zijn vingers waarna de grote deur opende. Ze liep achter de jongen aan naar binnen waarna ze zag hoe de jongen weer naar de deur liep. De jongen verliet de kamer en sloot de deur waarna ze even verbaasd opkeek. Het gekraak en gepiep van een bureaustoel liet haar opkijken. Voor zich draaide de stoel om en verscheen er een man. Hij zag er oud uit en zijn armen stonden vol tattoos. Hij had een dikke sigaar tussen zijn vingers en in zijn andere hand een glas met waarschijnlijk drank. Ze keek de man aan die haar ook aan keek.

“We have some business to discuss.”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Listen to me. They're watchin' us, our every move, like a couple paranoid bastards. If we move, the Niners move and-"
"All we gotta do is get 'em gun stacks at the Green Nation quarter. That's the deal, right? Sell them those AKs?" De walm van sigarenrook verdrong zich tussen de lippen van de SGT At Arms. Hij kon de bedenkelijke blik van de man nog herkennen, de manier waarop zijn ogen een afwezige gloed met zich meebrachten en toch tegelijkertijd zodanig geconcentreerd leken te zijn, dat Red voor zijn gevoel door elk van hun gedaantes heen kon kijken. In stilte vielen een paar secondes van het gesprek weg. Men leek niet langer geïnteresseerd meer te zijn in de theorie die Janek hen doorgeschoven had. Het bevel werd door merendeel van de club verafschuwd, zoals ook Alex hier geen voorstander van was geweest. Dat ze weigerden er zo snel over te spreken met elkaar kwam enkel door het gekrengde gevoel van eer dat langzaam maar zeker afgesleten werd. Een vredes offering tussen hen en de Mexicanen was niet meer dan sociale zelfmoord en al wist elkander hier meer dan goed van; geen van hen leek te willen bespreken hoe een kogel in elk van hun hoofden zou gaan belanden.
Het zwijgen bleef. Voor even stokte zijn bewegingen, Alex doodstil achtergelaten op een van de houten stoelen aan de meetingstafel, starend naar het uitgesneden hout dat nog authentiek stond voor wat ze waren. De stilte nam hij wat verwilderd in zich op. Het was pas toen een vuist keihard het tafeloppervlak verstreek, dat de jongen het weer in zich opbracht om het geluid weer terug te brengen in zijn omgeving, zijn concentratie teruggeschoven naar de plotselinge klap. "It's a stupid idea and all of you know it. It's gonna get us all killed!" Verkleuringen van aderen schenen door zijn verouderde huid, zijn handen gebald tot vuisten waarop een aantal aders kloppend overbrachten hoe woede door zijn bloed vloeide. Piney's gelaat vol frustratie toonde genoeg. Niet alleen had hij de aandacht van hemzelf op zich geroepen, ook de rest van de aanwezige bendeleden leken wakker geschrokken te zijn uit hun zogenoemde dromen.
"Don't you think the Crips gon' be pissed? They'll be comin' for us with axes to chop off our heads and put 'em on a stick." Vluchtig zag hij zijn pupillen door de kamer glijden. Opzoek naar enige vorm van schrik, misschien, of tegenstand van enkele felle broeders, doch hij meer kilte terug kon zien dan waar hij opzoek naar leek te zijn geweest. Alex wist het niet. Het kon hem ook weinig boeien, het was immers zijn initiatief om de oude man op te volgen en zijn laaiende gedaante op te volgen, dan met een voorstel. Traag greep hij naar zijn flesje bier. "Then we just set up the Vagos," sprak hij, het naar zijn mond gebracht om een paar flinke slokken naar binnen te laten golven."What you sayin' Giffs?"
"Set up the Vagos. Two different locations, one for the gun deal and one for the money pick up. Alvarez'll think he's goin' to get the weapons 'cuz of the peace offering, but if we pay the Crips and get them to arrive at both places, they can put a bullet in Alvarez and his folks. The Mexicans'll think it's a matter between the nigros and them." Een tevreden grijns kwam op, de smaak van de alcohol laten weerkeren waar hij naar had verlangd. Er was nog maar één ding mooier dan het klaren van de klus en dat was voor hem de drank, eveneens hij met sigaretten ook wel overweg kon. De vloeistof in het glazen bierflesje laten rondgaan ging daarbij vanzelf, zijn pols lichtjes in rondes gedraaid uit gewenning. In gedachten verloren, haast verstrooid in zijn eigen plannen, keek hij erop neer. Zijn mondhoeken kleine beetjes opgetrokken bij het idee van leedvermaak, datgeen wat enkele eigenaardige grinnik buien van anderen veroorzaakte.
"No one's gonna suspect us. We did our part of the deal, we ain't the one firin' those bullets. They're gonna get each other in a war we ain't part of. We leave with the money and the Crips can get the guns as payment, easy as that."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld