schreef:
Justin.
Meteen keek ik op toen ik een geluidje hoorde, terwijl ik mijn pistool weer wegdeed. Er was hier iemand, daar was ik zeker van. 'Someones here.' Zei ik tegen Chaz, toen hij vroeg wat er was. Kort schudde ik met mijn hoofd, toen de jongens meteen klaar stonden om door het bos te gaan zoeken naar het persoon. 'Stay here and get rid of the body, I'll take care of this myself.' Eén keer controleren we niet goed of het bos hélemaal leeg was en dan gebeurd dit, uiteraard. Maar goed, ik loste dit wel op. Het was namelijk vast en zeker een meisje, die kon ik best in mijn eentje aan. Een jongen zou ik ook wel in mijn eentje aan kunnen, alleen haalde die meestal meteen een groep erbij en ja, een groep won het natuurlijk altijd van één persoon. Dat leek me vrij logisch. Ik liep door het bos heen, bij de ingang omdat het ergens daar vandaan kwam. Na even gelopen te hebben en niemand gevonden te hebben, wou ik het bíjna opgeven, tot ik een meisje zich achter een boom zag verstoppen. Hoofdschuddend grinnikte ik. Ze was er bijna mee weg gekomen. Ik liep naar het meisje toe, die er, ondanks dat ze zich zo klein mogelijk maakte en er dus niet zo veel van haar te zien viel, erg bang uit zag. Ik trok het meisje overeind en kon het niet laten om haar kort te bekijken. Ze kwam me zo bekend voor.. Alleen wist ik nu echt niet waarvan, maar goed, dat boeide ook niet. Ze zou mee gaan naar mijn huis en dan zou ik haar duidelijk maken wat de gevolgen zijn als ze dit aan iemand zou vertellen. Aan wie dan ook, de politie, haar familie, een beste vriend of vriendin. 'The best thing for you to do right now is to listen to me carefuly and do whatever I tell you to do.' Siste ik toch even waarschuwend naar het meisje, terwijl ik haar mee trok naar mijn auto toe. Ze leek me een verstandig meisje en aangezien het vrij duidelijk was dat ze bang was, was ik er zeker van dat ze gewoon naar me zou luisteren. Soms had je van die meiden die toch nog een grote mond durfde te geven of die dachten dat ik helemaal niet zo gevaarlijk was of iets, maar ik wist altijd wel snel hun gedachtes daarop te veranderen en meteen luisterde ze gewoon naar me en deden ze álles wat ik hun vertelde te doen. Wat ik met dit meisje zou doen, wist ik nog niet. Opzicht zou ze wel voor ons kunnen werken, maar zin om dat alles te regelen had ik nu niet en eerlijk gezegd? Ze was enorm knap, maar ze leek me niet het juiste persoon om voor ons te werken. Waarschijnlijk zou ik haar morgen weer gewoon terug naar huis brengen, áls ik er zeker van was dat ze haar mond gewoon zou houden en niks verder zou vertellen. Anders zou ze maar voor mij moeten werken. Mannen boeide het namelijk echt niet als ze tegenstribbelde in bed, die hadden ook totaal geen schuldgevoel of iets. Ik opende de deur voor het meisje, toen we niet veel later bij mijn auto waren en duwde haar voorzichtig op de bijrijdersstoel toen het me te lang duurde. Ik wou haar niet opzettelijk pijn doen, maar ik had gewoon geen geduld. Vervolgens deed ik de deur dicht en stapte ikzelf ook in, waarna ik mijn gordel omdeed. Ik keek nogmaals naar het meisje en wist meteen weer waarvan ik haar kende. Ik had haar al eerder gezien in de club, aan de bar. Toen sprak ze mij al erg aan. De jongens propte zich maar allemaal in Chaz zijn auto, aangezien we met twee auto's waren gekomen en ik gewoon echt geen geduld had om op ze te wachten. Ze zouden namelijk wel een tijdje bezig zijn met het lichaam en om alle sporen te wissen en ik had het nu druk met iets anders. Dit meisje duidelijk maken wat de gevolgen zijn als ze het door zou vertellen of ons zou verraden bij de politie. Ze was al erg bang dus ik betwijfelde enorm of ze het hier ooit nog met iemand over zou hebben, maar alsnog moest ik haar goed waarschuwen. Ik startte mijn auto op en reed vervolgens naar mijn huis toe, waarna ik even kort over mijn lippen heen likte. Ik pakte mijn mobiel er even bij en stuurde de jongens een berichtje waarin stond dat ik het meisje had gevonden en nu met haar onderweg naar huis toe was, zodat ze ook niet op mij zouden wachten of iets. Ik vergrendelde mijn mobiel weer en propte 'm in mijn zak, waarna ik me weer op de weg richtte omdat ik ongelukken wou voorkomen. Ik kon het niet laten om toch nog even naar het meisje te kijken. 'What's your name?' Vroeg ik vervolgens, terwijl ik probeerde om toch een beetje ongeïnteresseerd te klinken. Het meisje boeide me niet maar toch was ik zo geïnteresseerd naar haar. Ze had gewoon iets wat me zo erg aansprak. Een uniek uiterlijk had ze zekers, op de positieve manier dan. Ze leek niet op elk ander meisje, zoals de meeste meisjes tegenwoordig.