Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg - Mission Solir

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

With SleepingHorror
-
Psyche Alexandria Volt
21 y/o
Human scientist

I wrote off to the government
For I got no reply
They tell us there's no cover up
But I don't believe their lies
Fifty billion planets
There's gotta be some life
Don't tell me I'm the only one
Standing in the night

You: Boy (Good Luck♡)

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:

Rowan Wildor Bymer
22 y/o
Special Reconnaissance of the Solir Army

@LadyStarDust

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
2142. Het jaar markeerde vele nieuwe uitvindingen en wetenschappelijke ontdekkingen. Geleerden waren dagelijks bezig met proefjes om zo meer te achterhalen, om het menselijk leven beter te maken. Niemand had kunnen voorspellen wat ze zouden ontdekken, en zelfs de wetenschappers zelf waren verbaasd over het laatste wat zich voor hun ogen had ontwikkeld. Een bewegend, bijna roterend paars gat, wat een opening vormde door ruimte en tijd. Ze hoopten op een portaal naar een tijd op aarde, ver van hun eigen. Een opening naar de toekomst die hun antwoorden zou kunnen geven op vragen waarvan ze zelf de antwoorden niet konden achterhalen. Jaren hadden ze eraan gewerkt, sommige wetenschappers die het begin hadden gemaakt, konden de dag niet meer zien waarop het eindelijk klaar was. Honderden wetenschappers hadden hun steentje bijgedragen aan het creëeren van het portaal. Het was werkelijk fascinerend. Niemand durfde echter te dicht in de buurt te komen omdat ze elk vreesden dat ze erin zouden worden getrokken met een kracht vergelijkbaar met een zwart gat. Iedereen wilde zeker weten dat er een weg terug was, maar niemand kon het met zekerheid zeggen voordat iemand het geprobeerd had. Psyche was aangewezen als de persoon om het te testen. Gedeeltelijk vrijwillig had ze zich aangemeld, haarzelf verteld dat het voor de wetenschap was. En toch, zoals elk ander, was ze bang. Wat als het niet goed zou gaan, wat als ze de trip niet zou overleven of de kracht simpelweg te sterk was. Wat als alle atomen die haar lichaam vormden uit elkaar werden getrokken en zo niets meer van haar overlieten. Ze had dagenlang wakker kunnen liggen met dezelfde vragen spokend door haar hoofd, maar ze weigerde haarzelf om dit toe te staan. Het was een revolutionaire uitvinding op wetenschappeljjk gebied, ze zou blij moeten zijn dat ze de kans kreeg om niet alleen mee te helpen aan de bouw, maar ook de eerste mocht zijn om het te testen.
Maanden van training had ze moeten doorstaan, fitheidstesten, uithoudingsvermogen, alles werd verbeterd, tot het punt waar ze zelf zeker was dat ze alles zou kunnen doorstaan, zolang de natuurwetten eerlijk speelden. Haar mede wetenschappers hadden een pak ontwikkeld. Een pak dat haar protectie zou moeten biden tegen straling, kogels en voltages hoog genoeg op pijnloos te kunnen worden geraakt door bliksem. Een zuurstoftank op haar rug, verbonden aan een helm die ze bij het pak kreeg. In haar rechtermouw zat een klein scherm, wat haar informatie gaf over de omgeving waarin ze zich bevond, evenals een communicatietoestel, om iedereen in het lab te laten weten wat er gaande was.
Met het pak aan liep ze naar buiten, waar honderden, misschien zelfs duizenden mensen stonden te wachten tot het zou gebeuren. Het was een fenomenaal moment en alles zou worden bijgehouden op grote schermen die aan het laboratorium hingen. Al haar bewegingen werden gevolgd door miljoenen mensen die thuis hun televisie aan hadden staan. Van de interviews die werden afgenomen, tot het moment dat ze verdween in het portaal. Vele nieuwszenders hadden vragen, die ze met plezier beantwoordde, onderwijl de zenuwen steeds erger werden. Ondanks haar pogingen tot het onderdrukken van de spanning, kon ze haar trillende handen niet stoppen. Vol vertrouwen praatte ze in de microfoons van de correspondenten, die haar glimlachend vragen stelden. De laatste vraag werd beantwoord, voordat een collega haar op kwam halen, verteld dat alles klaar was voor haar vertrek. Ze knikte een keer en ademde een keer diep in, om zo misschien haar laatste beetje zuurstof binnen te krijgen van buiten. Grote camera's achtervolgden haar naar binnen, al stelde niemand meer vragen. Meters voor het portaal bleven ze staan, evenals Psyche. Haar helm zette ze op, getest of de steoom zuurstof goed werkte, voordat ze haar duim opstak naar de andere wetenschappers, die een keer naar haar knikten, om duidelijk te maken dat alles gereed was voor haar vertrek. Een wapen werd nog in haar handen geduwd. 'Just in case.' Vertelden ze haar erbij.

WIP

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:
Rowan

Alles was in rep in roer, de mensen, de kranten en zelf het koelste hoofd van defensie was in paniek. Behalve Rowan. Hij had er zin in, een vreemd portaal was op hun wereld verschenen, dat betekende dat hij uit mocht zoeken hoe en waarom het er was. Velen hadden hem raar aangekeken toen hij glimlachend naar de camerabeelden keek terwijl een robot voorzichtig er naar toe reed. Veel zicht hadden ze niet, het felle licht verblindde de camera, ze hadden maar één seconde goed filmbeeld en dat was een schim, die vanuit het portaal stapte. "Waarom lach je?" Vroeg Roderick, Rowan's collega. Hij keek Rowan verbaasd en tegelijkertijd bang aan. Rowan draaide zich om. "Dit betekend een nieuwe missie." En hij had gelijk. Direct daarna kwam er een telefoontje van de keizer gericht aan Rowan's baas. Special Reconnaissance moest er op af. En zo snel mogelijk.

Het team moest naar de vergaderingszaal. Het team bestond uit vier mensen. Rowan was de captain, daaronder was Roderick, als er iets mis was gegaan met Rowan moest hij het overnemen. De volgende daarop was Mavin, hij was de techneut, als er iets mis was met hun geavanceerde wapens moest hij het zien te repareren. En daaronder was Calis, hij was de spierbundel die zo goed kon sluipen dat niemand hem zag of hoorde. Rowan gaf de commando's die hij doorkreeg van de baas van defensie en zijn raadgevers, oud-militairen die verstand hadden van oorlog en gevechtsstrategieën. Ze moesten de schim zien te vinden, en het arresteren. Het team moest zich voorbereiden op een zware missie, verklaarde het hoofd. Ze wisten niet of dit oorlogsgericht was, en ze moesten zich op alles voorbereiden.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het portaal was bijna te vergelijken met een doorgang door een deur, het stelde minder voor dan ze dachten, maar wat erachter lag was hetgeen was Psyche verbaasde. Niets zag eruit zoals ze zich had voorgesteld. Kleuren weken af van het gebruikelijke perspectief van de buitenwereld. Iets klopte niet. Na enkele passen te hebben gezet stond ze stil, kijkend naar het scherm in haar rechter mouw. Zwaartekracht ontbrak niet, en ook zuurstof leek aanwezig, wat haar goed uitkwam. De helm was warm, en ze had hem maar al te graag afgedaan. Het weggooien was echter niet haar plan, al leek haar wapen haar beide handen nodig te hebben. zuchtend liet ze het stuk geavanceerde technologie uit haar hand glippen, wat met een doffe klap op de grond belandde. Haar ogen gingen opnieuw af naar het schermpje, wat coördinaten aangaf die haar niet bekend voorkwamen. Dit was niet de aarde. Ze hadden een fout gemaakt, een grote fout. 'Shaw? Hoor je me?' Fluisterende woorden sprak in ze tegen het scherm, wat haar stem hopelijk hoorbaar zou maken voor haar collega's. 'Volt! Je leeft!' Luid gejuich was hoorbaar op de achtergrond, en ze glimlachte zwakjes, al verging het lachen haar al snel. 'We hebben een fout gemaakt, Shaw, een grote fout.' Schuw keek ze om haar heen, de omgeving in haar opgenomen. 'Ik weet niet waar ik ben, maar het is niet aarde, of de toekomst.' Harder dan fluisterend durfde ze niet te praten, omdat ze niet wist wie meeluisterde en of ze in gevaar was. Enkele woorden werden hoorbaar door het apparaat aan haar arm, al klonk het krakend, en volledige zinnen waren en zeker niet uit te vormen. 'Geen verbinding, hoe is het mogelijk?' Bijna alsof ze het niet geloofde keek ze naar het scherm, hopend dat ze hier weg kon.

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:
Rowan

Ze hadden de grootste wapens die ze hadden gekregen, om de waarschijnlijke vijand af te schrikken. Soldaten verzamelden zich achter het grote doorzichtige afweer schild. Het was een kubus die als je op de knop drukte ontvouwde tot een gigantische bestendig schild ontvouwde. Ze gebruikten het vaak voor aanvallen van andere planeten, niet dat ze zo vaak voorkwamen. Maar in het verleden was het veel nodig geweest. Samen met Roderick liep Rowan met hun geavanceerde wapens richting het portaal. De paarse gloed was sterk en bijna zagen ze niet dat er iemand stond. De vorm leek op een mens. Het afzichtelijke domme volk wat op Aarde woonde. Het had een wapen. Gericht op het vage wezen slopen Rowan en Roderick er op af. In hun oor zat een sensor waarin Mavin instructies kon doorgeven, hij vertelde dat het portaal er technisch heel slecht in elkaar zat, en dat de onderdelen inderdaad van Aarde af waren. Rowan had gelijk het was een mens. Dit gaf hij door aan Roderick, die een knik gaf en de indringer onder schot hield. "Wat is je doel hier?" Schreeuwde Rowan. De mens schrok duidelijk. Toen pas merkte Rowan op dat het een vrouw was. Steeds kwamen de twee dichterbij en ze hief haar wapen op. Richtend op Rowan. Achter haar kwam Calis aansluipen en hij greep het wezen vast. Hij had op het juiste moment gewacht. Rowan knikte naar hem. Het was ze gelukt. Gevaarlijk leek ze niet. Maar ze kon het altijd nog zijn.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Haar poging tot ontsnappen leek zinloos en ze zag twee figuren opdoemen vanuit de verte. Dichterbij kwamen ze snel, een wat angstige situatie gecreëerd voor Psyche. Ze wist niet waar ze was, of in welke tijdzone ze was beland. Haar verbinding leek op te zijn gegaan in rook en haar hoofd stroomde vol met miljoenen mogelijke ontsnappingsplannen, al leek haar lichaam te weigeren en simpelweg niet te bewegen. Bijna als een reflex hield ze het wapen iets omhoog, het gericht op een van de figuren, al was het puur uit zelfverdediging. Psyche was niet in staat ze werkelijk neer te halen, wie weet wat voor een oorlog het zou aanwakkeren. Haar handen trilden en een goed schot had ze niet op de wezens met wie ze oog in oog stond. Ze leken zo menselijk, alsof ze van dezelfde planeet kwamen als zij, maar iets klopte niet. Bijna als een zesde zintuig voelde het, maar ze wist dat ze niet langer op aarde was. Iets greep haar vast en puur door de schok liet ze haar wapen vallen. Een gefluisterde 'Nee.' Bracht ze uit. Angst nam haar over, onderwijl de situatie voor haar enkel onzekerheid met zich meebracht. De vraag, ze verwachtten een antwoord, wat kon ze zeggen? Dat ze fout zaten? Een eerste indruk van haar volk geven door meteen duidelijk te maken dat ze niet intelligent genoeg leken te zijn om een portaal te maken naar de exacte plek waar ze naartoe wilden? Had ze een keuze? Liegen ging haar uiteindelijk enkel meer problemen opleveren.

'Dit is een misverstand. Het portaal was bedoeld om ons naar de toekomst van de aarde te leiden, niet naar... Naar hier.'

@SleepingHorror

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:
Rowan

Ze hadden haar in quarantaine gebracht. Rowan dacht na over het antwoord dat ze hem gaf. Wat wilden ze bereiken met de toekomst? Het verwarde hem, omdat hij niet begreep wat ze er mee moesten. Het enige verschil tussen de mens en ons volk is dat we langer leefden. De mens leefde ongeveer 80 jaar, ons volk kon wel tot de 200 jaar doorleven. Onze zintuigen waren sneller, en beter. Maar hoe kon deze vrouw weten dat ze niet op aarde was? Ze hadden geen flauw idee dat er nog meer leven op aarde was. Het voelde vreemd voor Rowan om te weten dat iemand op hun planeet was die wist dat er leven buiten aarde was. Hij wist dat ze nu ondervraagd werd, en als ze niet wilde antwoordden ze als spionne werd gezien en gemarteld werd tot ze informatie kregen. Hij kon het niet helpen maar hij voelde dat het ergens fout was, om haar zo bang te maken. Om haar te dwingen tot dingen die ze niet wilde. Maar Rowan kon niets doen, hij was machteloos. Hij hoorde niet bij de hoge pieten. Hij had wat informatie opgevangen toen hij langs de vergaderkamer liep. Ze wilden het portaal slopen, en de vrouw doden zodra ze toegaf. Het gaf Rowan een gevoel van machteloosheid, hij wilde haar op een of andere manier helpen. Ze had haar bedoelingen duidelijk gemaakt, ze wilde niet híér zijn. Maar op aarde. Konden ze dat maar begrijpen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het kostte ze misschien een paar seconden om haar terug te laten gaan door het portaal, waarom werd ze meegenomen? Ze kwam hier niet met redenen voor oorlog, maar enkel omdat ze een berekeningsfout hadden gemaakt. haar pak was meegenomen, omgewisseld voor een simpele, blauwe, stoffen overall. Haar handen zaten vastgemaakt aan een metalen plaat aan de muur, evenals haar enkels. Ze kon niet ontsnappen, er was geen manier voor haar om contact te maken met haar mede wetenschappers terug op aarde. Het enige waar ze op kon hopen was dat de mensen zich zorgen om haar begonnen te maken en haar kwamen zoeken. Ze wisten immers dat ze zich net in de toekomst bevond. Haar ogen scanden de ruimte, een mogelijke manier van ontsnappen gezocht, wat er niet leek te zijn. Ze zat vast, wachtend tot iemand haar zou laten gaan of, wat haar logischer leek als ze het baseerde op de manier waarop ze haar opvingen, was dat dit alles haar einde zou betekenen. Een paar figuren liepen de ruimte in, waarin ze vastzat. Ze werd bekeken, geen woord werd gezegd, onderwijl Psyche wat nerveus werd. 'Naam?' Het enige woord wat haar werd gevraagd en ze wist niet hoe snel ze antwoord moest geven. 'Psyche Alexandria Volt.' Sprak ze, haar stem ietwat trillend. De strakke gezichten van de wezens, hoe ze ze ook moest noemen, keken op van wat papier, waar wat op werd geschreven, ze verwachtte haar naam die ze hen net had verteld. 'Ben je hier werkelijk door een fout?' Psyche knikte enkel, al leken ze het niet te geloven.

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:
Rowan

Hij vond het oneerlijk voor haar. Ze werd behandeld als een dier, geen respect werd voor haar getoond. Natuurlijk snapte Rowan het, ze was hun planeet binnengedrongen. Hier voelden ze zich al snel aangevallen. Hij had gehoord van Mavin dat de keizer het niet vertrouwde, en zou afwachten tot ze een verklaring had gegeven. Om daarna te beslissen of het waar of niet waar was. Keizer Salvedor was een oude man, hij was 150 jaar oud. Zijn titel werd doorgegeven van zijn vader, en die weer van zijn vader. Als vrouw was het niet mogelijk om heerser te worden van Solir. Alleen mannen mochten dat zijn. Maar vrouwen mochten wel raadgeefsters zijn van de keizer, en dat had Salverdor dus, er werd gezegd dat ze hem onder de plak had, en dat eigenlijk een vrouw over Solir heerste. Door de sensor in zijn oor hoorde Rowan opeens zijn naam. Hij moest komen en praten met de mens. Normaal hoefde hij dit niet te doen. Maar dit waren speciale omstandigheden. 'Wat is haar naam?' Vroeg Rowan aan een van de mannen. 'Ze noemt zichzelf Psyche Alexandria Volt.' Rowan knikte, 'weet u al wat ze hier wilt doen?' Vroeg hij. De man haalde zijn schouders op. Ze hadden nog niet genoeg tijd. Was zijn verklaring. Rowan stapte de ruimte in waarin de Psyche was vastgezet. 'Hey, ik ben Rowan.' Zei hij zachtjes, het laatste wat hij wilde doen was haar bang maken. Waarschijnlijk was ze dat al.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ze werd alleen gelaten. Haastig begon ze met haar polsen en enkels te bewegen. Het duurde seconden voordat ze doorhad dat het geen zin had. Hun technologie was ongelooflijk, bijna alsof het uit een science fiction film kwam van haar eigen planeet. Waarom kon ze niet gewoon weg? Wat hadden ze eiegnlijk aan haar of haar informatie? Ze wisten haar naam, meer wisten ze niet. Hooguit haar ras, de planeet waar ze vandaan was gekomen. Aarde had geen gevaarlijke reputaties, vergeleken met deze plek leken ze primitief zelfs. Een figuur kwam de ruimte binnen lopen. Ze herkende hem, hij was een van de militairen wie haar hier gebracht heeft. Zijn toon leek zacht, bijna vriendelijk. Toch bleef ze skeptisch. 'Psyche.' Sprak ze enkel, als ze dan toch haar naam moest geven. Elk kwaad, haatgevuld woord zou haar enkel problemen opleveren.

Anoniem
YouTube-ster

SleepingHorror schreef:
Rowan

Rowan zag dat ze moeite had om niet kwaad te kijken. Hij snapte het wel, gevangen op een vreemde planeet waar ze zichzelf niet eens kon verdedigen. 'Waarom hebben jullie een portaal gemaakt naar onze wereld?' Vroeg hij enkel. Zijn handen hield hij achter zijn rug. Hij wilde zichzelf een nonchalante positie geven maar het lukte hem niet erg. De sfeer was erg ongemakkelijk. Ook dat snapte Rowan wel, een vreemde man die haar ondervraagt alsof het niets is. 'Je snapt toch wel dat ze denken dat je een bedreiging vormt voor dit volk?' Dat was iets wat Rowan niet begreep. Ze waren duidelijk sterker dan de mens. Ze waren zo ver achter met de technologie en kennis. Ze zouden hun met een oogwenk kunnen verslaan in oorlog. Maar hij dacht niet dat ze dat ooit zouden begrijpen. Hoe slim ze ook waren in apparatuur, hun kennis in sociale omgeving was maar weinig.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Psyche keek hem aan, haarzelf verbaasd over hoe ze dachten dat ze ook maar het kleinste beetje gevaarlijk was. 'Het was niet de bedoeling.' Sprak ze, vooraleer ze opnieuw de ruimte scande met haar ogen. Er moest toch iets zijn waardoor ze kon ontsnappen? 'We probeerden een portaal te creëren naar de toekomst, maar we eindigden hier. We wisten niet zeker waar we uit zouden komen dus stuurden ze mij als testpersoon.' Ze bleef eerlijk, om verdere problemen te vermijden. Hopelijk werd ze vrij gelaten zodra ze alles wisten. Haar polsen bewogen wat, de oncomfortabele metalen hulsels die haar armen vastzetten aan het metaal, geprobeerd iets minder pijnlijk aan te laten voelen, al leek deze poging nutteloos. 'Het leek me onwaarschijnlijk dat ik gezien zou worden als bedreiging.' Het was een van de redenen dat zij gekozen werd als persoon om door de portaal te stappen, in tegenstelling tot gespierde mannen wie zich ook op wilden offeren. Psyche was slim, sociaal en zag er zachtaardig uit, wat ze te danken had aan haar Griekse moeder. In vergelijking tot de wezens van deze planeet was ze klein, dom en waarschijnlijk even gevaarlijk als een konijn. De jongen leek er echter anders over te denken als ze zijn woorden moest geloven, al kon ze moeilijk inzien waarom zij als bedreiging zou worden gezien. Ze had nog niemand verwond of wat dan ook. Ze liet haar hoofd wat hangen, geen oogcontact meer met hem gemaakt. 'Wat gaan jullie met me doen?'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld