Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Frostbite

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

"My heart's become too cold to break."

WARNING: lots of blood and stuff

ORPG ft. the coolest @Bellicosi ♥

Get down or lay down
Hit ya with the Beretta, you better stay down
Stray shots on the playground
Living how I'm living with the life that I'm given
Anybody that’s riding with me, I’m riding with 'em
Show me the enemy, and I'ma hit 'em

The second I bit 'em, I get 'em
And hit 'em with the venom
Ain’t no need to pretend I'ma never do it
I knew it, already been through it
I do it for the street, for the fam, for the life
Anybody that's gang related

x

Valyn Lucchese, "Kalin" - vampire - 115 years old, but he looks like he's 21.

x

Aan jou de eer om te beginnen xox

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:

Alyssa Skriver
18 y/o
Newbie in the vampire world

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
Pijnlijk knipperde Alyssa met haar ogen terwijl ze uit haar diepe slaap ontwaakte. Steken voortgekomen uit een gevoel van narigheid werden voelbaar in haar hoofd, hoewel ze geen idee had waar het plotseling vandaan kwam. Ze had haar hoofd bij haar weten niet gestoten en ook van alcohol had ze geen druppel aangeraakt waardoor een kater uit te sluiten viel. Zelfs de manier waarop ze in haar bed was beland was onbekend.
"Ugh, my head...," klaagde Alyssa mompelend terwijl ze haar rechterhand even op haar voorhoofd legde. Met veel moeite zette ze zichzelf recht in het bed waar ze in lag, verbaasd van het feit dat de matras harder was dan ze zich kon voorstellen. Haar hand had ze intussen alweer bij haar voorhoofd weggehaald zodat ze de overige slaap uit haar ogen kon wrijven. Verrassend genoeg werkte haar linkerhand niet mee zoals ze had gehoopt. Een ijzeren voorwerp bevond zich rondom haar pols en zorgde ervoor dat ze haar linkerarm niet verder kon bewegen dan tien centimeter van de bedrand af. Eenmaal ze weer volop kon zien, besefte Alyssa zich dat de ruimte waarin ze zich bevond compleet onbekend was. Nog verwarder dan ze al was bekeek ze de handboei rondom haar linker pols die verbonden was met het staal van het krakkemikkige bed waar ze die nacht had doorgebracht. De muren waren bedekt met een viezig grijs behang waaruit enkele stukken waren gescheurd en de rest volstonden met vuile plekken die vermoedelijk ontstaan waren uit stof en vocht.
"Where Am I?" vroeg ze zichzelf luidop af terwijl ze haar ogen verder door de kamer liet glijden, stil gehangen bij een mannelijk individu zittend op een stoel voor de deur. Geschrokken deinsde ze een stuk achteruit wat haar pols enkel en alleen nog meer pijn bezorgde. Paniek was één van de enige emoties geworden die ze nog voelen kon. "Let me go!" riep ze bang uit terwijl ze aan het staal van de handboei begon te trekken om het stuk te maken, een missie waarin ze verrassend genoeg nog slaagde ook. Alyssa sprong op vanuit het bed, haar weg zo snel mogelijk gebaand naar de deur van de kamer, maar hoe snel ze ook was, ze werd tegengehouden. "Get your dirty hands of me!" schreeuwde Adelaide, hoewel het alles behalve een positief effect had. Ze voelde zich vreselijk, bang, verward, maar het vreemds van al.... Hongerig.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wat zijn intenties waren geweest toen hij het voorstel had doorgezet, waren onduidelijk. Hijzelf was er heilig van overtuigd dat hem iets bezielde om het idee überhaupt door zijn hoofd te laten gaan om de dochter van een van de vijanden levend in hun kwartier te brengen. Nee, hij had het anders gedaan. Hij had een aanval gepland, een slachtpartij, waar de sterkste winnen zou. Op zijn minst een bloedvergiet om hun punt te verduidelijken dat ze er niet thuishoorden. Maar men wist hoe Anthony in elkaar zat. Het was geen wonderbaarlijk iets dat hij zich niet schaamde voor zijn doen en laten, laat staan de macht over de Strigoi die hij in handen had. Geen van hen kon hem iets maken, daar waren ze allemaal van op de hoogte evenals Kalin dat was, desondanks het niet wegnam dat de jongen er alles voor zou doen om de blik van zijn gezicht af te dwingen; de triomfantelijke glunderingen in zijn ogen stonden hem niet aan.
Stug sloeg hij zijn armen over elkaar heen. "What the hell do you want us to do with the girl, huh?" Stoom leek hij af te blazen, een zucht geslaakt die enkel nog de sigarettenrook leek te missen, die gewoonlijk zijn gedaante overal in het huis volgde. "She's still alive, for fucks sake. What you wanna prove? That we can play guardian for some goddamn child?" siste hij hem kil toe, een uitbarsting waarop Anthony waarschuwend gromde. "Watch it, Lucchese." Zijn mond had hij alweer vol woede opengetrokken, maar het gestommel dat zijn oren binnendrong legde hem het zwijgen op. Beide keken elkaar in stilte aan. De Italiaan schudde zijn hoofd, een sigaar uit een van de bureaulades gehaald die hij zonder meer aanstak. "Blondie's awake. U better go check it out." Voor hoelang het duren mocht bleef hij staan. Daarna was het overgekomen dat hij hier niet meer gewenst was, en waren het zijn voetstappen die hem van het kantoor wegleidden om de nieuweling in bedwang te houden.

Ze was snel geweest. Sterk ook, voor een mens. Hij had het breken van de handboeien nog aan het einde van de gang kunnen meekrijgen, het ijzer horen vallen op de grond waar anders geen pas hoorbaar zou moeten zijn, maar nu het geluid van haar rennen over het vloeroppervlak galmde. Een poging tot ontsnappen waar hij genadeloos een einde aan maakte.
Hardhandig greep Kalin haar vast. De deur had hij in een fractie van een seconde op het slot gedraaid, de weg naar buiten versperd door zijn lichaam waar ze nog net niet tegenaan was gebotst. Een stroom van koude lucht trok intussen langs hem heen. Hij huiverde, de kleine trillingen in zijn vingers genegeerd, al dan zijn woede niet verloren was gegaan. Het boeide hem niet genoeg om het te proberen voor de nieuweling te verbergen: ze mocht weten dat hij haar niet moest.
"Where do you think you're going, princess," verliet murmelend zijn mond, waarna zijn blik de hare strak kruiste. "The party's just getting started."

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
Een grijns ontstond op het gelaat van de jongeman die haar met een stevige en pijnlijke greep vasthield.
"I can't let you go blondie, and you better don't try to escape or your fucking life won't know a happy end," werd haar dreigend verteld, een uitspraak die haar enkelnog harder liet spartelen waardoor ze in een mum van tijd vrijkwam uit zijn greep. Voor zover ze kon zien, was de deur volledig vrij en vormde het ditmaal wél een mogelijke doorgang. Ze zette het op rennen, hoe kort de afstand ook was, ze moest zo snel mogelijk weg. Slechts na een fractie van een seconde was zijn gedaante alweer voor haar neus te vinden.
"No, please, just let me go!" riep Alyssa op een zeer hysterische manier uit, onwetend hoe ze in hemelsnaam de ruimte zou kunnen verlaten. Wat kon een achttien jarige jongedame nou maken tegenover een mannelijk individu dat zeker en vast ouder was dan haar? Vooraleer ze de kans kreeg de kamer uit te rennen, werden haar bewegingen gestopt door een ander mannelijk gedaante die haar een dodelijke blik schonk. Zijn gelaatsuitdrukking gaf haar rillingen, al dan niet op een positieve manier.
"Home," sprak ze moedig uit als antwoord op zijn vraag, hoewel ze na een fractie van een seconde al door had dat ze een fout was begaan. Boos op zichzelf beet ze voor eventjes op de binnenkant van haar wang, totdat ze merkte hoeveel pijn haar tandvlees wel niet deed. Normaliter had Alyssa nooit last van gevoelig tandvlees, een feit dat haar in een nog meer verwarde positie bracht. Er was iets ontzettend vreemds met haar aan de gang.
Sinds de paniek lichtelijk terugkeerde, zette Alyssa enkele passen achteruit, enkel en alleen doordat de jongen voor de deur zo angstaanjagend en gevaarlijk overkwam. "What do you want from me? Do you want my money or something? You can have it but just let me go. Please," smeekte ze radeloos, hem met een minstens even smekende blik aangekeken dan dat haar woorden klonken. Haar eerder nog langzame ademhaling versnelde. Het enige dat niet sneller ging was het ritme van haar hartkloppingen. Ze voelde geen enkel teken meer van haar hart terwijl haar hartslag normaal gezien het eerste was dat ze voelde terwijl ze in paniek was.
"My parents..," besefte Alyssa zich na een tijdje, wetend dat ze haar afwezigheid uiteindelijk zouden opmerken en ze een zoektocht zouden inschakelen. De paranoia ouders die ze bezat, zouden eenmaal haar afwezigheid verdacht werd, de politie inschakelen. Het enige wat Alyssa moest doen was wachten tot men haar vond. "They will look for me, when they notice I'm gone, so I'll say nothing if you just let me go."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

De verbazing die hij kon spotten op zijn gezicht, gaf hem des te meer redenen om zijn irritatie te laten blijken. Grofweg was het amateuristisch hoe Scott niet eens op een gijzelaar kon letten. Ze was uiteindelijk nog wel een mens, een zwak, kwetsbaar wezen die ze in een handomdraai om konden brengen, wilden ze zich vermaken met het bloed vloeiende door haar aderen. Een dagelijkse bezigheid als deze kon de jongen nog niet eens volbrengen. Hij verafschuwde de manier waarop hij zich onschuldig wilde laten lijken, zijn ogen vergroot waarop hij nog een keer schichtig zijn ogen van de gebroken handboeien naar het meisje liet gaan. Haar nog altijd in zijn greep geklemd, wendde hij zich tot zijn huisgenoot. "This is how you keep watch on hostages?" Zijn kaken klemde hij op elkaar. "You get the hell outta here before I kill you." Bitter spuugde Kalin hem na, zijn weg naar buiten gevolgd maar niet zonder hem iets af te nemen. "Give me those fucking things," mompelde hij, het pakje sigaretten uit zijn hand weggetrokken om deze in zijn eigen broekzak te steken.
Paniek overviel haar sinds ze hem opgemerkt leek te hebben. Op het begin zag hij alleen maar schrik samen met uitgebracht geschreeuw, dat ze hysterisch door de kamer liet gaan en enigszins een piepend geluid in zijn oren bracht. De afstand tussen hen vergrootte ze vrijwel meteen. Het veroorzaakte bij hem een kleine hint van leedvermaak, het gezien als een typische reactie van mensen die voor het eerst met hen in aanraking kwamen, maar het veranderde zijn bui niet; even chagrijnig liet hij zich tegen de deur aanvallen, zijn rug steunend tegen het hout. "Why you gotta be so annoying?" Hij zuchtte, zijn armen nogmaals over elkaar heen geslagen uit gewoonte. "Listen to me. You ain't gettin' away and you never will. Really funny that you want to prove that you got balls, but next time you're running for the exit, I'll rip your throat out and feed you to the beasts. Got it?"

Het kon niets nieuws meer voor hem zijn dat ze zich eruit probeerde te redden door allerlei deals te proberen te sluiten. Hij vond het vreemd dat ze zich zo dom hield en zich voor paal zette door met de meest onnozele dingen te komen, wellicht daarom ook dat hij haar woorden niet aan wilde horen maar haar gepraat over haar ouders gewoonweg afkapte. "Don't make me laugh." De neiging naar een sigaret werd met elke klank van haar stem groter, alhoewel Kalin nog net zo onaangeroerd stond zoals eerst. Hij weigerde de rook te verspillen nu ze haar mond nog niet kon houden: ze maakte het onmogelijk voor hem om ervan te kunnen genieten, zolang ze zo doorging. Langzaamaan hield hij zijn hoofd iets schuin. "Daddy Sardoval won't get you outta this one," kaatste hij terug. "So stop humiliating yourself and shut up."

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
Na een korte tijd was haar paniekerige gemoedstoestand alweer vervangen door pure woede voor de jongeman tegenover haar. Ze had geen enkel idee waar haar plotselinge moodswings vandaan kwamen. Was het een effect van de nare gebeurtenis die plaatsvond en nog lang niet zou beëindigen? Of was er oprecht was mis met haar? Wellicht had de manier waarop hij met haar omging een effect op haar humeur, hoewel ze ditmaal zodanig met alles in de knoop zat dat ze grofweg iemand kon vermoorden mocht dat mogelijk zijn. "Why you gotta be so cruel?" ging Alyssa tegen de onbekende jongen in. "What do you expect from me then? That I would obey you without doing anything to get out here? What would you do in my place, huh?" ging ze verder, ditmaal wetend dat ze een punt had. Uit frustratie haalde ze een hand door haar lange, blonde haren heen, een poging gewaagd om haarzelf te kalmeren, iets dat bij nader inzien wat meer moeite kostte. Zijn bedreigingen gaven haar de kriebels, schrikte haar een beetje af, maar al bij al bleek ze het voor elkaar te krijgen om zich sterk te houden. Haar armen sloeg ze over elkaar heen en hield ze gekruist voor haar bovenlichaam. De ene seconde beefde ze van de kou terwijl ze amper een minuut later alweer zou zweten van de hitte, alsof ze grieperig of zelfs koortsig was.
"You can't keep me in here forever. You can't choose something like that for me," zei Alyssa. Zichzelf bedenken dat ze wellicht haar familie en vrienden nooit meer zou zien, of nooit zou kunnen doen waar ze al jaren over droomde, pijnigde haar, zette haar in een positie waarin ze niets anders kon doen dat 'vechten' voor haar vrijheid. "And why even me? What in fuck's sake do you want from me then? I can't give you anything."
Verward keek ze de jongen die tegen de deur stond geleund aan. "Sandoval who? I think you've got the wrong one. Never heard about that name before." In de context te horen had hij het over haar vader, maar sinds haar vader de familienaam 'Skriver' bezat, kon het gewoonweg niet anders dan dat hij de verkeerde voor ogen had. De naam Sandoval zei haar totaal niets, wat vermoedelijk van haar licht fronsende façade te lezen viel.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"You don't know just yet how cruel I can be," verwoordde hij achteloos, een grijns opgezet wetend dat het haar op de een of andere manier zou irriteren. Ze verdiende het naar zijn mening om te voelen dat ze het voor hem had verpest; niet alleen had ze hem van zijn beetje vrije tijd afgeholpen, maar ook van zijn kans om in alle rust op zijn kamer zijn laatste fles whiskey op te drinken en zich te vermaken met een van de feeders, waarvan hij inmiddels al wist dat ze het geen probleem zouden vinden om hem wat meer te geven dan enkel een dosis bloed. Zijn mondhoeken trokken daarom ook bespottelijk enkele millimeters omhoog. Daarnaast vond Kalin het eigenlijk wel amuserend dat ze zo fel uit de bocht kwam, enkel en alleen omdat het betekende dat hij flink op haar zenuwen begon te werken. "I wouldn't know what to tell you, never been into the hands of my enemy before." Zijn ogen glinsterden vermakelijk. "Too bad you can't say the same." Bevestiging daarvoor was onnodig geweest. Haar tactiek om tot ontsnappen te komen was toch teleurstellender dan hij had gedacht, zeker van een Vortex.
"Oh, forever, you'll never endure, let me tell you that. Don't get your hopes up, blondie." Een eeuw was nog optimistisch geweest, maar de jongen had inmiddels al geweten dat de blondine nog geen decennium zou overleven. Mocht de rest daar nog niet voor hebben gezorgd dan zou hij met zijn blote handen wel haar bloed laten stromen, iets wat hij zeker met plezier zou doen. Hij slaakte onhoorbaar een nieuwe zucht met het horen van haar verwarde woorden. "Another one with 'memory loss'. So much fun, you can't even imagine," klonk hij sarcastisch. "You're a dead ringer for the last one, you really are." Hij stak een sigaret op. Traagzaam liet hij deze tussen zijn lippen hangen, zijn rokerige adem laten ontsnappen om te vermengen met de lucht. Het hielp hem nadenken. Om zich door situaties als deze heen te slepen zonder zijn geduld te verliezen en de boel kort en klein te slaan, een verleiding die zij zeker aanwakkerde. Het bevel om haar levend te houden klonk met elke aflopende seconde slechter in zijn oren.

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
Des te langer zijn gruwelijke uitspraken doorgingen, hoe groter haar haat tegenover hem werd. Het liefst ging ze zo ver mogelijk van de jongeman vandaan, desondanks ze wist dat het wellicht onmogelijk was.
"I don't get it. How can you be such a bad person?" vroeg ze zich luidop af, enigszins wel nieuwsgierig naar of hij haar vraag überhaupt kon of wilde beantwoorden. Haar blik richtte ze naar de viezige raam aan de zijkant van de kamer toe. De zon begon langzaamaan op te komen en veroorzaakte een brede lichtstraal net tussen hun beide gedaantes in. Het licht dat alsmaar feller werd, zorgde ervoor dat ze door de pijn die ontstond bij haar ogen en huid, niets anders kon dan een stap achteruit zetten zodat ze ietwat in de schaduw stond en de zon niet meer zo branderig aanvoelde. Wellicht was ze simpelweg wat ziekjes en had ze daarom moeite met licht te verdragen.
"You really are sick," vertelde ze hem verachtend. Sinds ze hem overduidelijk fysiek niets kon maken, gaf dat haar een reden extra om hem te beledigen met wat voor woorden dan ook. Alyssa was alles behalve iemand die zich liet doen en vervolgens niets anders deed dan 'ja' knikken en gehoorzamen, iets wat ze hem zou laten merken ook. Haar eerdere paniek was compleet verdwenen en had woede in de plaats laten opkomen, erger dan ze gewoon was. Normaliter kostte het ontzettend veel om Alyssa boos te krijgen, maar in een situatie als deze was het normaal dat ze razend was, nietwaar? Als ze de kans had gekregen had ze allang zijn uitdagende hoofd van zijn lichaam afgerukt, een gedachte waar ze zelf ietwat van schrok. Ze zag voor haar ogen hoe ze hem langzaam en pijnlijk tot zijn dood leidde en hoorde het geschreeuw uit pijn in haar oren, en dat terwijl het slechts een verbeelding was.
Alyssa keek een beetje raar op door de jongeman zijn uitspraken. "Memory loss? What the hell are you talking about?" vroeg ze, compleet onwetend wat voor onzin hij uitkraamde. Hij was gek in zijn hoofd, dat had ze intussen al wel door.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De rook vulde zijn longen vrijwel meteen. Gulzig als hij was naar zijn sigaretten, liet hij het zijn luchtwegen vullen, misschien ergens wat ongeduldig. Hij zocht naar rust, naar het kleine beetje gevoel dat hem kon doen relaxen tegenover de nieuwe. Waarom ze hem precies zo opjoeg en hoe ze het voor elkaar had gekregen, was voor hem even onbegrijpelijk als waarom ze er überhaupt was. Vandaar dat hij dan toch meerdere keren wat hijsen naar binnen werkte voordat hij het in zich opbracht om weer tegen haar te praten; hij wist niet goed hoe hij met haar om moest gaan.
”How can you be such a pathetic newbie?” Hij gaf haar een neppe glimlach en leunde wat verder terug tegen de deurpost. Een vraag terugkaatsen op een vraag deed hij niet omdat hij het niet beantwoorden wilde, maar ronduit omdat hij haar liever irriteerde dan mee te gaan in haar gepraat. Hij vond haar al irritant genoeg nu ze vol wanhoop wat geratel uitbracht. Haar geven wat ze wilde zou het erger maken, daarnaast kon ze koppig terug verwachten als ze zo deed. “Dang, you on drugs or somethin’.” Hoewel hij het richtte op haar nieuwsgierigheid en drukke gepraat, was het wat ze deed, waar hij zijn aandacht bij liet liggen. Het beetje zonlicht langs de ruit deed haar achteruit stappen. Alsof ze bang was voor de lichstralen die nog net konden ontsnappen aan de hoge, dikke wanden die het pand geluidsdicht wisten te maken. Ze zocht het donkerte op, niet onbewust maar met de wil om zich daarin te verschuilen. Waarom?
Wat ze hem zei liet Kalin volledig langs zich heen gaan. De geluiden werden niet langer meer woorden, maar geruis waar hij geen moeite voor deed om het te verstaan. Schoorvoetend kwam de jongen bij de deur vandaan. Hij duwde zichzelf weg, een paar stappen richting het meisje gezet waarop hij in een paar seconden haar ademhaling wederom voelen kon. Zijn vingers grepen uit het niets naar haar gezicht. Zachtaardig en toch sterk genoeg om haar geen kans op protest te geven duwde hij haar kin omhoog, haar gedwongen om hem aan te kijken.

”Your mouth. Open it.”

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
"Ugh, go smoke somewhere else. The fact that you wanna ruin your lungs, doesn't mean you can ruin mine," klaagde Alyssa toen de rook van zijn sigaret zijn, mond uitkwam en nadien in de kamer rondzwierf als een viezige wolk. Normaliter was ze van mening dat mensen voor zichzelf mochten uitmaken of ze rookten of niet, behalve wanneer ze grofweg voor haar neus een sigaret opstaken en het zonder respect voor iemand anders gezondheid te tonen oprookten. Hij had niet het recht om de gezondheid van haar longen te verwoesten, toch?
Antwoorden op zijn terugkaatsende vertikte ze. Het enige wat ze deed was kort met haar ogen rollen als blijk van haar irritatie. Haar zeurende hoofdpijn hielp er zeer weinig bij. Sterker nog, het maakte dat ze nog minder kon gedragen dan dat ze gewoonlijk kon in een geïrriteerde bui. Zijn volgende uitspraak liet haar echter even sarcastisch lachen, simpelweg doordat ze zijn manier van denken compleet krankzinnig vond. "You think I'm on drugs? Than you haven't even seen yourself," deelde ze spottend mee. De kleding die hij om zijn lichaam droeg zagen eruit alsof hij al weken niets anders meer had gedragen. Zijn haren lagen compleet door de war en puur fysiek zag hij eruit alsof hij dagen niet geslapen had en slechts energie kreeg door de adrenaline voorgekomen uit vermoeidheid die door zijn aderen stroomden. Bovendien was de sigarettenlucht die om hem heen hing alles behalve aangenaam. Alyssa kon niet ontkennen dat hij een knap gezicht bezat, maar zijn nonchalante houden en attitude waarbij hij dacht dat hij beter was dan elk ander individu maakte hem lelijk. Wellicht zag zijzelf er niet veel aantrekkelijker uit, iets waar haar ijdele karakter amper mee kon leven. Met haar linkerhand streek ze enkele haren achter haar oor die voor haar gezicht gingen hangen en op die manier voor een kriebelend gevoel zorgden. Vervolgens sloeg ze haar armen weer over elkaar heen om de koude die in de kamer rondhing te blokkeren en vervolgens weer van zichzelf af te stoten alsof het een soort schild was.
Verward keek ze op toen de jongeman dichter naar haar toegestapt kwam, waarna ze als reflex zelf ook wat verder achteruit ging, hoewel ze niet ver weg kon. Al slechts na één stap kwam haar rug al in contact met de viezige muur vol vocht en schimmel. Zijn bevel liet haar nog meer verbijsterd achter dan dat ze al was.
"What the hell? No?" bracht ze uit. "Get your dirty hands off me, creep."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij kon het nog op voelen komen drijven. Het beeld van zijn vader, zittende aan het vuur te midden van de bossen van Montepulciano. Zijn handen wrijvend tegen elkaar boven de afgegeven warmte, indien er in de hoek van zijn mond een sigaar hangen bleef. De lucht, de precieze geur van het roken zoals men het in zijn thuisdorp deed, had hem verwonderd. Hoe hij er zo nonchalant zat onderwijl een van zijn kostbare beretta's met een doek van het stof schoongeveegd werd. Het was hem bijgebleven, het respect wat hij had voor de man die de onderwereld aan zijn voeten had, en doch was het een van de enige herinneringen die hij met zich meedroeg van de jonge strijder. Met hem zittend op wat hout in een afgelegen gebied met enkel een focus op hetgeen wat dampend uit zijn mond vandaan kwam. Men had toendertijd nog eerbied.
"I can ruin what the fuck I want to." Hij haalde zijn wenkbrauw op. Een extra hijs werd er genomen, al blies hij het net genoeg haar richting op om te bewijzen dat het hem niet boeien kon wat ze vond. Bovendien maakte haar uithaal naar zijn uiterlijk weinig meer voor hem uit. Hij wist allang dat hij er anders bijliep dan zij wellicht voor ogen zou willen hebben, maar dat betekende des te minder voor de jongen zelf dat hij er moeite aan zou moeten verspillen; hij had er geen baat bij om zich te veranderen, net zomin de interesse voor een poging hiertoe.
Krampachtig pakte hij haar kaak steviger vast. Haar afwijzing was een spoor waarvan hij al wist dat ze die kiezen zou, allang gemerkt dat ze te eigenwijs was om toe te geven aan iets wat hij haar vroeg. "I said open your mouth," siste hij nogmaals, dit keer diep in haar ogen gekeken tot een bevel zijn pupillen net wat meer liet vergroten dan ze anders waren. Het gebruik van dwang ging hem zo gemakkelijk af dat Kalin zelfs niet bewust deze actie voortzette, maar zonder hierover na te denken haar ermee manipuleerde. Het geluid wat volgde kapte hem echter af voordat hij een blik op haar tanden werpen kon.
"Lucchese, knock it off." Onmiddellijk eiste een andere bekende zijn werkzaamheden op, een van de zwervelingen die het erop waagde de kamer te betreden. Hij kon de ontstemming nog in zijn vingers weervinden die hij wat druk hoorde tikken tegen de deurklink. "Red's waitin'."

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:

Piekerend en vooral zeer ongeduldig zat Alyssa op het bed voor zich uit te staren, niet wetend wanneer de jongeman waarmee ze eerder een niet al te positieve conversatie had gehad, weer terug zou keren. Het ging niet om het feit dat ze wilde dat hij terugkwam, maar meer omdat ze juist weg wilde en het alles behalve gunstig was als hij plots voor haar neus stond terwijl ze haar poging tot ontsnappen uitvoerde. Naast haar drang om te ontsnappen, moest ze evenzeer vechten tegen een enorm hongergevoel dat amper te negeren viel. Simpelweg doordat ze niet meer wachten kon, stond Alyssa op en wandelde ze in één rechte lijn door naar de deur die hopelijk gewoon open te krijgen was zonder sleutel. Hoopvol legde ze haar hand op de deurklink, bewoog ze het staal naar beneden toe en trok ze ondertussen de deur ietwat naar haar toe om een uitweg uit de verstikkende slaapkamer te creëren. Zo stil als ze kon zette ze het op wandelen, al zette ze uit voorzorg steeds enkel de tippen van haar voeten op de grond om zo min mogelijk geluid te produceren. Onwetend waar ze überhaupt heen moest gaan om een uitweg naar buiten toe te vinden, probeerde ze enkele wegen door het huis heen. Gefrustreerd zuchtte ze toen ze geen enkele andere uitweg kon vinden dan een trap naar beneden die wellicht naar één of andere leefruimte zou leiden waar natuurlijk veel mensen zouden zitten. Hoe dan ook, had ze geen andere keus dan het te proberen. Muisstil wandelde Alyssa de verouderde, houten trap af naar beneden. Kort vloekte ze als de trap vanaf het midden ietwat begon te kraken. Mogelijkerwijs was het juist verstandiger als ze in één keer doorliep zonder haar best te doen om zo stil mogelijk de benedenvloer te betreden, wat ze dan ook probeerde. Opgelucht wandelde ze verder toen haar plan daadwerkelijk bleek te lukken. Zonder aarzeling liep Alyssa door, waarschijnlijk een gevolg van haar adrenaline die ervoor zorgde dat ze niet te stoppen viel. De volgende ruimte die ze wist te vinden was een verwilderde keuken die vermoedelijk amper nog gebruikt werd doordat iedereen in de woonst simpelweg te lui was om te koken. De houten deur met centraal bovenaan een klein raampje in bevestigd was echter hetgeen dat haar meeste aandacht trok. Zonder nog achterom te kijken opende ze de deur en liep ze zo snel als ze kon naar buiten toe, haar vrijheid die ze verdiende terug in beide handen vastgenomen. Het individu dat ze vanop een afstandje kon zien staan was hetgeen dat maakte dat ze stopte met rennen, hoewel ze zich nog steeds bleef voortbewegen. Langzaam wandelde ze naar het mannelijke gedaante toe zonder dat ze zichzelf kon stoppen. Zelf geeneens wetend wat er met haar aan de hand was, bewoog ze zich in één keer naar hem toe en zette ze haar mond tegen zijn nekvel aan waarna ze er niet veel later haar tanden inzette en er op die manier de smaak van ijzerachtig bloed in contact kwam met haar smaakpapillen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Typisch Amerikaans. De grijnzen die elke crimineel met zich mee leek te dragen, alsof alles wat men ook maar uitsprak ze zozeer aanstond dat ze het niet laten konden. Een nette, maar tegelijkertijd wantrouwige kledingstijl waarmee ze spraken voor hun rijkdom. Dure horloges rondom hun polsen dat stond voor de macht die ze in handen hadden en niet van plan waren om te delen, desondanks de geboden prijs. Hij kende het allemaal. Kalin had ze allen al meegemaakt en met ze afgerekend, een gebied waarop hij alle benodigde ervaring had voor het inschatten van de grootste maffiosi. Toch was er iets anders aan de voortvluchtige Reznikov. Zijn uitstraling stond hem niet aan, het maakte hem luguber, en juist dat wekte zijn argwaan.
Wat schuchter sloeg hij zijn armen over elkaar heen. Al een paar seconden bleef zijn blik bij de Rus hangen, geen andere emoties te tonen dan de stugheid die hij altijd met zich mee leek te brengen, waarmee hij zijn gezichtstrekken strak hield. "Good to meet you. Heard a lot a terrible things."
"Perhaps my reputation precedes me." Hij glimlachte, een handgebaar gemaakt naar de koffer op een van de tafels, die Kalin wat vluchtig bekeek. "But we both know mr. Benedetti can't go without us to take care of his mess. Old friends, shall we call it?" Zwijgzaam staarde hij naar het geld. Zijn belangstelling lag geheel ergens anders dan de man en zijn opmerkingen, alhoewel het steeds verder weg raakte door een andere reden dan zijn ergernissen voor het onnodige gepraat. Het was het opvangen van een enkele toon van gekraak dat ervoor zorgde dat Kalin langer stilviel dan verwacht. Gestommel en enigszins geruis volgde, het gevloek waarvan hij niet meer raden hoefde waar het vandaan komen kon, maar hier wel gejaagd door werd.
"Call my bluff." De koffer werd hardhandig van tafel getrokken. Kalin keek op, zijn achterdocht van zich afgebeten door zijn tanden op elkaar te zetten. Zijn oog haalde hij in een milliseconde van de biljetten af.
"No need to," verhaastte hij zijn woorden. De rest van het gesprek was indien afgekapt geweest; hij verliet de kamer al voor de man zijn stem kenbaar maken kon.

Verscheidene takken in zijn weg sloeg hij van zich weg. De bladeren die inmiddels van de eikentakken vielen, waaiden langs zijn gedaante heen, dat hij in een flits in snelheid gebracht had. Hij had kunnen weten dat ze ontsnappen wilde. Hij had moeten weten hoe ze naïef zou blijven en zou weigeren te luisteren, maar het was niet alleen de nieuwe wie een dood man was. Aram's lot lag ook al vast. Kalin zou zijn hoofd op een paal zetten als hij zich tegenover hem vertonen durfde.
"What did I tell you, princess?" riep hij uitdagend rond, haar in zijn zicht zien komen vanachter de bomen. Boomstammen wisten haar gedeeltelijk te verbergen, noch deed ze geen poging meer om te rennen, daarentegen. Doodstil stond ze verscholen achter het rottende schors. Ruig trok hij haar naar zich toe. "You blew your shot." Een straaltje bloed liep langs haar kin naar beneden. Haar lippen roodachtig gekleurd van de vloeistof die hem anders in een razernij gebracht had, maar nu voor kilte zorgde. Aders omringden haar bruine ogen, het een herkenbare gloed gegeven die hij van verre nog zien kon. Een klap volgde, het lichaam van een zwerveling verzwakt op de grond gevallen. Lijkbleek lag het weg te rotten voor zijn voeten en hij deed niet anders dan het links laten liggen.
"Christ." Zijn vingernagels klemden haar shirt ineen, haar vastgepakt met een kracht zo hard dat hij haast zijn hand rond haar hart zetten kon. Fel keek hij naar beneden. "You can't even fucking listen, can you?"

Bellicosi
Straatmuzikant

Bellicosi schreef:
Alsof ze haar favoriete gerecht naar binnen aan het werken was, zoog ze elke druppel bloed uit het lichaam. Des te meer van de rode vloeistof in aanraking kwamen met haar smaakpapillen, hoe groter haar verlangen naar meer werd. Gulzig bleef ze ongestoord verdergaan, tot het lichaam te zwak werd om het nog stevig vast te kunnen houden en op een comfortabele manier haar hongergevoel te kunnen stillen. Met een zeer grote tegenzin, maar toch voldaan liet ze het lichaam weer los. Kans om verder weg te rennen kreeg ze echter niet. Voor ze de kans kreeg, kwam ze in de stevige greep van een wellicht mannelijk gedaante terecht.
Haar ogen bleven gericht op de jongeman die langzaamaan door zijn benen zakte en vervolgens met een doffe klap terechtkwam op de grond, bestaande uit verschillende soorten zand, enkele stenen en wat bladeren. In volle paniek keek ze weer voor zich, wetend dat ze het woedende gezicht van de jongen die haar binnen nog zo grof behandeld had, te zien kreeg. Alyssa was compleet verrast van haar eigen actie.
"Oh my God, what the hell have I done? I fucking killed him with my theeth," ratelde ze, er zich nog niet volledig van bewust wat er zonet gebeurd was. Ze voelde hoe haar tanden langzaamaan weer begonnen te verkleinen, zonder dat ze een benul had van welke reden het ook maar kon hebben. Alyssa was verstandig genoeg om te weten wat voor wezens leefden van mensenbloed, welke monsters een vreemd soort tanden kregen wanneer ze hun prooi wilden aanvallen net zoals tijgers en verscheidene andere roofdieren deden. Vampiers. Ze was echter ook verstandelijk genoeg om te weten dat vampiers niet bestonden in de realistische wereld. Net zoals heksen en weerwolven waren ze enkel en alleen verzonnen om een immens kapitaal binnen te halen via films, series of boeken. "Please tell me this is a nightmare. This can't be real."
Haar bijdehand kantje begon evenzeer mee te spelen in haar gedrag en maakte dat ze zich los probeerde te wurmen op zijn ontzettend stevige, pijnlijke greep. Jammer genoeg was het iets dat ze onmogelijk voor elkaar kreeg aangezien hij overduidelijk veel meer kracht bezat dan haar tengere lichaam. "And let me go, you are hurting me," ging ze verder in haar eigen woordenstrijd, hem als slachtoffer uitgekozen om te verwerken wat ze zojuist had gedaan. Zonder dat ze het in de eerste instantie zelf doorhad, kwam elke druppel bloed weer via haar slokdarm weer naar boven en had ze geen andere keus dan het uit haar mond te laten ontsnappen, ook al betekende het dat de jongen zijn eerder nog redelijk witte shirt, bedekt was met dieprode vlekken. "I-I'm so sorry."

It's the fear
Fear of the dark
It's growing inside of me,
that one day will come to life.
Have to save
To save my beloved,
there is no escape,
because my faith is horror and doom.
Hold down your head now,
just let me pass by.
Don't feed my fear,
if you don't want it out.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij overmeesterde haar. Met gemak zelfs, zoals hij haar haar macht ontnam om ook nog maar een beweging te kunnen maken. Kalin hoefde amper zijn krachten uit te oefenen op haar fragiele lichaam, wilde hij haar in toom houden. Nee, hij had geen andere wapens nodig om de blondine zo zwak te laten voelen als dat ze was. Het uiterst tegenovergestelde; zijn blikken en vijandige houding hadden haar al gekleineerd vanaf het moment dat hij doorkreeg wat ze uitgespookt had. Dat de ontdekking van haar vampirisme naar voren was gekomen, kon hem niet eens meer genoeg schelen om zijn zinnen erop te zetten.
"What have you done? Look at the mess you caused!" Grillig kneep hij haar shirt ineen tussen zijn vingers. Met een harde ruk draaide hij haar richting het bloedbad, haar gedwongen het lijk onder ogen te komen. "You don't just go around killing people because you're hungry, like some piece of junk." Zelf keerde hij zich van de dode af. Hij wilde niet aanzien wat ze aangericht had en al helemaal niet in de verleiding komen om zelf zijn honger aan te wakkeren, niet onder het toezicht van een stommeling.
"Get some self control, you freak." Boos rolde hij met zijn ogen. "Get it over with already, shut u-" Verder praten werd hem onmogelijk gemaakt, nog voor hij meer uitbrengen kon. Het geluid van kokhalzen echode door het bos. Bloed droop van haar mond naar beneden, een misselijke gloed op haar gezicht af te lezen, maar dat was niet waardoor zijn razernij terugkeerde. Het was de rode vloeistof waarin zijn shirt weekte, wat hem tot een woedend man maakte. "Dannazione," vloekte hij grommend. De neiging om haar een klap te verkopen was ongelooflijk groot geworden, doch hij het van zich afzette en zijn knokkels van haar gelaat vandaan hield. Grof bleef de jongen echter wel. Met een nijdig humeur gooide hij haar over zijn schouder, na haar nog een laatste blik van dodelijkheid toegeworpen te hebben.

"You're a dead bitch,"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld