Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) You can break my soul

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
You can break my soul,
Take my life away,
Beat me, hurt me, kill me,
But for the love of god,
Don't touch her
~Four about Tris

Naam: James Andrew Mayfair
Leeftijd: 16
Factie: Candor
Extra: Is Divergent

Jij; meisje+begin
@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Adrienna Gabriella La Rossa - 16 jaar - Factie: Dauntless

Al vroeg zat ze in de grote zaal te ontbijten met de rest van haar factie. Haar familie, vrienden. Iedereen was er wat het knagende gevoel in haar buik nog veel erger maakte. Het was een moeilijke keuze die ze te maken had zo meteen en in haar hoofd had ze het moment vaker afgespeeld. 2 mogelijke uitkomsten en toch leken ze allebei niet de juiste te zijn. Vastberaden was ze dat ze voor altijd in haar factie zou blijven, dat ze hier thuishoorde maar haar test had wat anders verteld. 'Erudite'. Ja, volgens de test was dat waar ze thuishoorde en achteraf gezien kon ze het zelfs snappen. Ze was altijd meer een denker geweest, iemand die leefde om te weten. 'Leve de Onverschrokkenen!', hoorde ze een man roepen waarna er een enorm lawaai van enthousiasme ontstond. Ze moest lichtjes lachen door haar vrienden die helemaal wild meededen. Het was de reden dat ze twijfelde of ze wel zou wisselen. Hier was ze veilig, had ze het goed met iedereen die ze kende maar was dat niet de keuze die een Onverschrokkene zou maken? Ging het er niet om juist risico's te nemen in het leven en was veranderen geen enorm risico? Het ontbijt liep op zijn einde en nadat iedereen zich had klaargemaakt verzamelden ze bij het perron, wachtend op de trein die elk moment zou kunnen passeren. Om het uur passeerde de trein hun factie en het was de kunst om te zorgen dat je erbij was. Terugkomen voor een lid van de factie? Bij het idee alleen al zouden ze je hier uitlachen. Nee, zo werkte het hier niet en daar was Adrienna zich erg bewust van. Misschien was ook dat een reden dat ze weg wou, gewoon om rust te hebben en niet te moeten inzitten met stoer zijn en het beste zijn op fysiek vlak. Voor een meisje kon ze aardig vechten, dat kon niet anders met 4 oudere broers die je opleren en ze vond het dan ook fijn om dit talent te gebruiken in haar voordeel. Wanneer ze de trein hoort aankomen verschijnt een glimlach om haar lippen en met enkele passen gaat ze naar achter. In de verte ziet ze de eerste al aanlopen en dan is het ook haar beurt. In een snelle beweging weet ze de deur vast te grijpen en trekt zichzelf naar binnen. Wanneer ook haar vrienden de trein inklimmen glimlacht ze en de hele rit praten ze over dagdagelijkse dingen. Dingen waar ze binnenkort misschien nooit meer over zou kunnen praten.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
De grote zaal waar alle mensen uit Candor aten zat vol met mensen. De zwart-witte ruimte was glimmend schoon en het grote logo van Candor keek uit over alle mensen die aan het eten waren. Eerlijkheid, dat was zijn factie. Liegen was een straf, het waarheidsserum was een wekelijkse gewoonte. Oneerlijkheid was de grootste fout in en mens en was de veroorzaker van al het kwaad. Mensen uit Candor waren altijd goede leiders, mensen waar je in zou moeten geloven omdat ze de waarheid nooit zouden verzwijgen. Mensen uit Candor waren mensen die goed konden aflezen of mensen logen. Dit waren dingen die James zou moeten geloven, maar diep van binnen wist hij dat dat niet zo was. James wist niet zo goed of hij de rest van zijn leven eerlijk zou kunnen blijven. Liegen tegen mensen om hem heen was makkelijk, en hij bleek erg goed te zijn in het ontwijken van verdenkingen over enige oneerlijkheid. Toch kon hij er niet altijd mee weg komen, iedereen in Candor was gespecialiseerd op het detecteren van onwaarheden en het waarheidsserum dat hij al vaak genoeg heeft meegemaakt zorgde ervoor dat je niet kon liegen. James liet zijn hand even over zijn witte pak met zwarte accenten langs de randen gaan. Hier in Candor was iedereen net gekleed, gewoon een joggingsbroek en trui buiten je huis dragen was echt niet oké. Er wordt gedacht dat dat de eerlijkheid en professionaliteit vergroot. Zelf heeft James er geen problemen mee, hij houd van nette kleren. Tegenover hem zaten zijn ouders, twee mensen die beiden belangrijk waren in het bestuur van Candor, zijn oudere zus die een paar jaar geleden ervoor had gekozen om in Candor te blijven en zijn kleinere zus die over een paar jaar zou kiezen. Vandaag was zijn dag, hij zou kiezen welke bij welke factie hij de rest van zijn leven zou willen zijn. Zijn persoonlijkheidstest was volgens de afneemster onduidelijk, iets wat hij niet goed kon begrijpen. Echter kreeg hij uiteindelijk te horen dat de beste factie voor hem Candor is, de factie waar hij nu in woonde. De afneemster deed ietwat geheimzinnig, alsof er iets ergs aan de hand was maar hij dat niet mocht weten. Tot op de dag van vandaag snapt hij er niks van. Hij schudde het nare gevoel van zich af en at zijn eten op. "Have you made up your mind, James?" vroeg James zijn oudere zus aan hem. "Yes" zei hij terug, maar in werkelijkheid wist hij het niet zeker. Eerlijk zijn lag hem niet, hij was eerder geïntresseerd in leren. Hij wilde nieuwe dingen weten en vond eigenlijk dat Erudite bij hem paste. "We should be going anyways, or we're gonna be too late" zei James terwijl hij opstond en met zijn familie in het gevolg wegliep uit de nette eetzaal, de lange zwart-witte hallen van het hoofdgebouw van Candor in. Het gebouw heeft altijd al een sterke impressie op hem gehad, het was zo net en overweldigend.. Een prachtig gebouw om in te wonen en te werken, maar niet voor hem. Toch had hij erge twijfels, hij wilde ook niet weg uit Candor. Zijn familie was hier, zijn vrienden zouden zekers te weten teruggaan naar Candor maar hij wist dat niet goed. Na een reis met de lift liep hij de begane grond over. Het grote symbool van Candor, de weegschaal, keek dreigend over hem heen. Wat zou hij in hemelsnaam gaan doen?

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De rit is kort, lijkt veel sneller voorbij te gaan dan gewoonlijk en wanneer ze het signaal van hun eindbestemming hoort houdt ze zich klaar voor haar sprong. Als een van de eerste verlaat ze de trein en volgt de groep dan richting het hoofdgebouw. Toen ze eenmaal binnenkwamen was het grootste deel van de zaal al rijkelijk gevuld. Vele jonge mensen waren aanwezig maar ook veel ouders en andere leden van de facties waren meegekomen om hen te vergezellen. Zelf had Adrienna haar ouders niet meegevraagd. Het was niet alsof ze zouden toestemmen. Ze hadden immers genoeg aan hun hoofd en waren er toch zeker van dat hun dochter voor de factie zou kiezen waarin ze haar hele leven al gebleven was. Dat ze terug zou keren naar haar familie. Ook haar broers waren vandaag niet aanwezig. Niet omdat ze niet wouden maar ze hadden nu eenmaal andere verplichtingen in hun factie op dagen als deze. Haar oudste broer was onlangs gepromoveerd tot een van de hoofdtrainers en had het nu ontzettend druk. Ondanks dat ze erg trots was miste ze zijn gezelschap echt enorm en was soms zelfs jaloers op al het talent dat hij had in de factie, zo zou zij nooit zijn kunnen worden alleen al omdat ze een dame was en nooit diezelfde kans zou krijgen. Langzaam zette ze zich neer bij haar vrienden en keek nog even rond door de zaal voor de ceremonie van start ging. Een toespraak, daar begon het mee maar echt opletten deed Adrienna niet aangezien het gewoon onmogelijk voor haar was. Te veel vragen en gedachtes spookten door haar hoofd en ze wist totaal niet wat ze moest gaan doen. Zou ze voor de factie kiezen waarin ze geboren was, waar ze zich veilig voelde en bij haar familie en vrienden kon zijn? Zou ze iedereen tevreden stellen maar misschien de rest van haar leven spijt hebben? Of zou ze naar de test luisteren, hetgene wat er voor stond om je de juiste keuze te geven? Zou ze naar een factie gaan waar ze meer bij zou horen en waar ze misschien gelukkig zou kunnen worden, kansen kunnen krijgen die ze niet krijg in haar factie? Het leek een eeuwig dilemma te zijn en al snel begon de ceremonie met het kiezen. Een voor een ging er iemand naar voor, maakte een snede in de hand en liet het bloed in een van de schalen druppen. De naam van de factie werd afgeroepen en een applaus volgde. Meer en meer mensen passeerden en soms werd er een wissel van factie gedaan. Veel mensen kwamen naar Onverschrokkenheid, een impulsieve keuze die veel mensen zich nog zouden beklagen, dat wist ze. En toen gebeurde het, het moment waarvoor ze zo gevreesd had. 'Adrienna La Rossa', weerklonk er en het liet haar hart voor even sneller slaan. Voorzichtig stond ze op en liep het podium op. Twijfelachtig keek ze naar de schalen, naar het mes en met trillende hand nam ze het vast. Een snede maakte ze voorzichtig en ondanks dat het niet prettig aanvoelde was dat nu het minste van haar zorgen. Dauntless? Erudite? Ze wist het niet, ze wist het echt niet. Ze liet haar hand langzaam naar voor bewegen. Wist dat het tijd was om te kiezen en in een reflex gebeurde het. Ze liet haar hand overtuigd naar voor bewegen en zag hoe de druppel in een soort slow-motion beweging neerviel. En toen weerklonk het, luid en duidelijk: Erudite. Ze kon het niet geloven, dat ze werkelijk van factie zou wisselen maar ze was opgelucht en eenmaal van het podium af kon ze weer wat normaal ademhalen. Blikken uit haar factie priemde op haar en ze was dan ook blij toen ze eenmaal plaats had genomen bij de mensen van haar nieuwe factie. Pas na enkele minuten drong het echt door wat er gebeurd was.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
James stapte het grote gebouw van Candor uit, niet zeker wetend of het de laatste keer zou zijn dat hij er terug zou komen. Candor is echt een prachtige factie met een goed motto maar altijd eerlijk zijn lag hem niet altijd. Met zijn ouders die twee van de hoogste besturende posities in zijn factie bekleden en zijn zus die een belangrijke rechtsspreker is wist hij zeker dat zijn leven in Candor goed zou zijn. Hij zou makkelijk de beste scholing kunnen krijgen, zich kunnen omringen met de beste mensen en hij zou een prachtige baan kunnen hebben. Maar was het echt wat hij zo graag zou willen? Hij kon de steun die zijn test hem zou moeten geven niet ontvangen. Zijn test was volgens de afneemster onduidelijk. Ze had gezegd dat alles goed zou komen, maar hij geloofde er niks van. Zijn uiteindelijke beste factie was Candor, maar hij had snel gekeken op het computerscherm met de uitslagen, wat zei dat hij zowel geschikt was voor Candor als Erudite en Abnegation. Het verbaasde hem, hij wist niet wat het betekende en toen hij ernaar vroeg joeg zijn afneemster hem weg zonder iets te zeggen. Hij wist dat het niet normaal was, omdat er maar één factie uit de test hoort te komen. Hij heeft mensen vaag horen praten over een soort mensen genaamd Divergents maar hij geloofde niet dat hij er één was, hij zou dan toch tegen de serums moeten kunnen? Als hij Divergent was zou hij het waarheidsserum kunnen weerstaan, maar dat kon hij niet. Toch was het een idee dat hem spookte maar hij wist zeker dat hij niet bij de groep hoorde. Candor was zijn beste factie, dat is wat hij hemzelf duidelijk maakte. Maar hij voelde zich meer aangetrokken naar Erudite. Hij had een liefde voor boeken lezen en nieuwe dingen leren. Zijn ouders zouden er echter niet blij mee zijn, zijn familie zat vol met mensen die allemaal voor Candor gekozen hebben en dat hij als één van de eersten weg zou gaan zou hun harten breken. Hij slikte even toen hij het grote hoofdgebouw zag. Mensen gekleed in allerlei verschillende keuren liepen het gebouw in. Hij zag de Onverschrokkenen uit de trein springen en hun weg banen naar binnen. James stopte met wandelen en draaide zich om naar haar ouders. Hij wist dat ze niet met hem mee konden gaan omdat ze aan het werk moesten. Hij gaf zijn ouders een knuffel en zei; "I'll be back in some way". Zijn ouders zouden opvatten dat hij gewoon thuis zou komen, maar hij had het gevoel dat het niet zo was. Erudite trok hem aan. Zijn ouders gaven hem een kus waarna James zijn zus een dikke knuffel gaf. "Choose what your heart tells you" zei zijn zus zo zacht mogelijk zodat zijn ouders het niet meer zouden horen, "Don't choose Candor because your family is here. Choose Candor because you want to". Het was advies dat James ter harte nam. "If you switch I'll make sure mom and dad won't hate you" zei ze zachtjes en lachend terwijl ze me losliet. Ik knikte naar mijn ouders, trok mijn zwart-witte pak recht en draaide mijn rug naar ze om. Ik begon met lopen, steeds sneller en liet mijn ouders achter. Was dit de laatste keer dat ik ze zou zien? James wist het nog steeds niet maar het advies van zijn zus drong echt tot hem door. Wilde hij echt terugkeren naar Candor? Was het de factie waar hij de rest van zijn leven zou willen blijven? Lang de tijd om ervoor na te denken had hij niet, voor hij het wist zat hij tussen andere zestienjarigen in zijn factie te luisteren naar de openingsspeeches. Toen begon het kiezen. Een voor een kwamen de mensen naar voren en kozen ze de factie waar ze de rest van hun leven wilden zijn. Veel interessante dingen waren en niet en grotendeels van de tijd lette hij niet op, tot er een meisje kwam die van Onverschrokkenheid naar Eruditie ging. Het was vast een moeilijke keus geweest. "James Andrew Mayfair". Zijn naam weerklonk hard door de zaal. Het was tijd, tijd voor hem om de factie te kiezen waar hij de rest van zijn leven wou blijven. Zenuwachtig liep hij naar voren. Hij kon de priemende blikken van zijn factie al voelen. Wat een primeur zou het zijn, als hij, de zoon van twee belangrijke leiders in Candor en de zus van één van de belangrijkste rechtssprekers uit Candor, zou wisselen van factie. Het zou overal in de kranten staan. Schokkerig nam hij het mes aan en maakte hij een snee in zijn hand. Hij beet op zijn wangen en liet geen grijntje pijn zien. Wat zou hij doen? Zou hij zijn bloed laten vallen in de schaal van Candor, de factie waar zijn familie en in principe zijn leven is, of zou hij naar Erudite gaan, de factie waarin hij voelde dat hij gelukkig kon zijn en goed paste? Hij wist dat hij niet lang had om te beslissen. Hij keek op naar zijn factie en zag iedereen zitten. Veel van hen kende hij goed en waren zijn vrienden. Hij wist dat het leuke tijden zouden worden in Candor met hen. Hij bewoog zijn hand automatisch naar de schaal van Candor. Voordat het bloed in de schaal drupte trok hij hem terug. Nee, het was niet de keuze die hem blij maakte. Hij hield zijn hand uit boven de schaal van Erudite. De laatste twijfels die in hem zaten ebden weg toen het bloed de schaal van Erudite inviel. Erudite, dat was het geworden. Hij had zijn familie en vrienden achtergelaten voor een gloed nieuwe factie. De realiteit gaf hem gelijk een klap in het gezicht, zijn ouders zouden hem thuis verwachten en ze zouden feest vieren, feest dat hij terug was gekomen en een goed leven zou kunnen beginnen in Candor. In plaats daarvan zullen ze hem niet thuis zijn komen. Hij trok een zwakke glimlach tevoorschijn en de mensen in zijn factie keken hem priemend aan. Hij was de eerste van de zestienjarige Candor kinderen die was overgestapt. Hij pakte snel een van de handoeken aan de hem werd aangeboden en stelpte de snee op zijn hand terwijl hij naar zijn nieuwe factie liep. Hij werd open ontvangen, er werd op zijn schouder geklapt door de mensen achter hem en wordt zachtjes voor hem gejuicht. Hij ging zitten naast het meisje dat van Onverschrokkenheid kwam. Hij ademde diep in en uit. Wat heeft hij gedaan?! @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Voor even lijkt ze wat verdoofd te zijn, alsof het allemaal niet goed doordringt wat er aan het gebeuren is. Niet dat er veel speciaals gebeurd. Jongeren die kiezen voor hun eigen factie en familieleden die dolgelukkig applaudisseren na het besluit. Wel, zo zou het voor haar ook gegaan moeten zijn maar in plaats daarvan zal ze nooit meer thuiskomen. Zullen haar ouders moeten toegeven aan anderen dat hun enige dochter de factie verlaten heeft om bij de wijsneuzen te horen, zo stond de factie bekend bij haar ouders en ook haar broers volgden die gedachte. Haar oudste broer, hem zou ze het ergste missen maar ze wist diep vanbinnen dat hij de enige was die haar keuze ook echt zou begrijpen. Die zou snappen dat ze niet thuishoorde in Onverschrokkenheid maar thuishoorde in een factie waar haar kennis en wijsheid geaccepteerd en verbeterd zouden worden. Wanneer ze terug wat op de aarde komt met haar gedachten merkt ze dat naast haar een jongen heeft plaatsgenomen. Oprechtheid, zo kan ze afleiden van zijn kleding en ook hij lijkt er behoorlijk van aangedaan te zijn. Haar blik laat ze even op hem rusten maar al snel wendt ze deze af wanneer het signaal wordt gegeven dat de kiesceremonie erop zit. Dat het tijd was om te gaan, naar hun nieuwe factie. Het zal vreemd zijn om nooit meer te moeten rennen en de trein te kunnen missen, om te laat te springen en je te bezeren, om te moeten trainen tegen mensen een stuk zwaarder en groter en met verwondingen te eindigen. Om te voelen wat zware fysieke training met je lichaam doet en hoe het de enige manier is om je familie trots te maken, want dat is waar het om draait. Haar intelligentie, haar zorgzaamheid en andere eigenschappen vielen in het niets naast haar vechtkunst en vinnige technieken waarmee ze zelfs heren een stuk groter de grond op kon krijgen. Hier zou ze hopelijk wat meer bewondering en enthousiasme krijgen voor datgene waar ze werkelijk goed in wou zijn. Voorzichtig stond ze op en zag hoe de Onverschrokkene met een hoop kabaal de zaal uitlopen, joelend van enthousiasme. Zelf loopt ze achter de ouderen van haar nieuwe factie aan naar buiten en kijkt even langs haar, naar de jongen die net als haar van factie is veranderd. Met veel nieuwe zijn ze niet. Enkel 6, zo telt ze maar dit was meestal wel het geval. De meeste mensen die veranderen gingen naar Onverschrokkenheid omdat ze spanning wouden of naar Vriendschap omdat ze hun leven wilde inruilen voor een wat rustigere en vredigere omgeving. Toch waren deze 2 niet de toekomst die ze voor ogen had en vond ze het prima waar ze nu was. Het gevoel van spijt werd telkens meer omgezet in tevredenheid, alsof haar hart haar zei dat ze het best mocht loslaten en ze de juiste keuze gemaakt had. 'Candor?', vroeg ze om de stilte te verbreken terwijl ze de zaal uitstapte. Nieuwe mensen leren kennen zou handig zijn aangezien ze niemand in de factie kende en het alleen vast niet makkelijk zou worden. Daarboven kon hij vast snappen hoe het was om te veranderen, hij maakte het namelijk zelf mee en misschien kon ze daarom zelfs wat steun verwachten. Veel zeggen was het niet, maar het was de enige manier die ze kon bedenken om een gesprek te starten.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Nerveus keek hij de zaal rond. Het was echt gebeurd, hij had echt van factie gewisseld. Het vervelende gevoel in zijn maag borrelde weer op toen hij de priemende blikken van zijn oude factie in ontvangst nam. Zijn vrienden zaten daar, zijn familie was daar, zijn nu oude huis was daar. Hij ging het toch missen. De grote wolkenkrabber die hij jaren zijn thuis kon noemen, de plek waar hij na deze ceremonie zijn eigen leventje zou opbouwen. Wat zouden zijn ouders van hem denken? Hij was de enige overstapper in zijn familie in een hele lange tijd. Al generaties lang was zijn familie Candor trouw gebleven. Maar nu, naar zijn keuze, was dat label doorbroken. Niet iedereen in Candor is zo eerlijk als dat ze moesten zijn, en hij was het levende voorbeeld hiervan. Het verbaasde hem ietwat hoe vaak hij met liegen weg kon komen. In Candor leerde je altijd over hoe je een leugenaar kon herkennen, maar gek genoeg kon niemand zijn leugens echt ontdekken. Zelfs zijn ouders niet. Hoe zouden ze zich nu voelen? Ze zouden teleurgesteld in hem zijn, zouden ze hem nog wel willen zien? Ze bekleedden beiden belangrijke functies in het bestuur dus het feit dat hun zoon was overgestapt naar Erudite zal een interessant verhaal worden. Het zou hun positie in het bestuur zelfs kunnen verzwakken. Hij slikte even. Zijn zus zou trots op hem zijn. Ze wilde altijd al dat hij zijn eigen keuzes zou maken en eindelijk had hij haar advies opgevolgd. En nu ging hij zijn formele zwart-witte kledij inruilen voor kleding in allerlei blauwe kleuren wat iets meer casual was. Het was een grappig idee, om na zo lang andere kleuren te dragen dan zwart en wit. Hij sloot zijn ogen even en zodra hij ze weer opende merkte hij dat mensen de zaal uit begonnen te lopen. Snel stond hij op en achtervolgde hij de groep mensen in zijn nieuwe factie. De ouderen gingen voorop, gevolgd door de volwassenen, waarna de nieuwelingen de groep afsloten. Er waren redelijk wat mensen die zijn teruggekeerd van Erudite, en maar zes mensen die waren overgestapt van andere facties. Elk district had minstens één persoon dat was overgestapt naar Erudite. De enige die hij herkende van de ceremonie was het meisje uit Dauntless die voor hem moest kiezen. Achter hem hoorde hij de mensen uit Dauntless de zaal verlaten. Hij keek snel achterom en zag de mensen gekleed in zwart-wit weg lopen. Hij dreef steeds verder weg van zijn oude factie. Hoelang zou het duren voordat iemand zijn keuze aan zijn familie zou vertellen? Hij verdreef de gedachte en draaide zich om naar zijn nieuwe factie. Hier hoorde hij nu bij, wat er in Candor gebeurde of zou kunnen gebeuren was zijn zorg niet meer. Hij verruilde zijn nerveuze uitdrukking voor een vriendelijke en blije glimlach. Het meisje uit Dauntless naast hem begon een gesprek met hem. Ze vroeg aan hem of hij van Candor kwam, terwijl ze vast al wel wist dat hij daar vandaag kwam. Hij aaide even over zijn pak en zei; "The one and only". Hij moest even lachen terwijl ze het gebouw uitliepen en het felle zonlicht ingingen. "I'm James. James Andrew Mayfair. And who might you be?" @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Een kleine lach verliet haar mond door zijn reactie. Het was misschien niet de snuggerste vraag, dat besefte ze net, maar het had wel een gesprek op gang gebracht en daar was ze blij mee want alleen zou ze het hier echt niet redden. Ze was altijd een persoon geweest die veel behoefte had aan gezelschap door het grote gezin waarin ze is opgegroeid en de volledige familie van Dauntless die eigenlijk altijd wel samen rondhingen. Hier zou dat een stuk anders zijn wat ze wel beangstigend vond. 'Adrienna', zei ze met een lieve glimlach terwijl ze samen naar buiten liepen achter de groep aan. Het was vreemd om op een rustige manier het gebouw te verlaten en geen sprong in de trein te moeten nemen. Ze wist dat die tijd voorbij was en vreemd genoeg vond ze het niet erg en wou ze dat wilde en soms zelfs gevaarlijke leven best inwisselen voor het leven dat daarvoor in de plaats zou komen. Dat haar familie daar geen deel van kon uitmaken vond ze jammer maar als ze echt van haar hielden zouden ze het wel snappen en inzien dat dit is waar ze thuishoort aangezien het voor haar altijd duidelijk was geweest dat ze in de foute factie geboren was. Niet zozeer dat ze er niet meekon omdat ze voor een meid een van de sterkste vechters was en echt alles durfde maar ze wou niet haar hele leven in functie zetten van die dingen. Ze wou een nieuw avontuur starten en de kennis die ze nooit heeft kunnen gebruiken voor het eerst gebruiken in haar nieuwe factie. 'So why did you switch?', vroeg ze terwijl ze de groep volgde. Nieuwsgierig was ze wel en een deel in haar wou altijd alles weten. Ze zag het niet perse als een slechte eigenschap, meer een gewoonte die soms onprettig voor haar was. Al was ze er nog nooit geweest, ze wist dat het nu niet meer ver was en de spanning in haar lichaam liep op.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Rustig liepen ze de straten door, op weg naar zijn nieuwe huis. James was zenuwachtig, zenuwachtiger dan hij ooit geweest had. Had hij goed gekozen? Als hij de initiatie niet zou houden zou hij Factionless worden. Thuis in Candor kon hij ook niet meer aankloppen, zijn familie zou hem niet terug laten komen. Hij vroeg zich nogmaals af wat zijn familie zou denken. Ze hadden nu vast gehoord dat hij niet thuis zou komen. Zouden zijn ouders boos zijn? Ze konden hem nu niks meer maken. Echter was James zich ook wel bewust dat zijn overstap de volgende dag over in de kranten zou staan, de zoon van de belangrijkste leiders was overgestapt naar de wijsneuzen. Hij haalde zijn hand even door zijn haar heen en een glimlach sierde zijn gezicht. Hij hoefde niet telkens eerlijk te zijn en mocht zich echt focussen op dat wat hem meer lag; leren. Hij ademde even diep in en uit. Hij wist dat hij de capaciteiten had om een goed leven te leiden in Erudite, dus focuste hij zich weer op het gesprek met het meisje naast hem. Haar naam was Adrienna en ze kwam uit Dauntless. James vond haar keuze interessant, veel kinderen van Dauntless kozen ervoor om weer terug naar hun factie te gaan. Echter lag dat hetzelfde in Candor, veel overstappers zijn er nooit. Overstappen was toch enigszins onveilig, de kans dat je Factionless zou worden was groter dan als je niet zou overstappen. James had zijn keuze zelfs nog niet vastgezet terwijl hij echt moest kiezen. Eerst wilde hij terug naar Candor, maar dat was het niet geworden. Toen Adrienna hem vroeg waarom hij geswitcht was zei hij; "Being honest all the time.. It just doesn't suit me". Hij dacht even na en zei; "Candor is and will forever be my home, it's where my whole family is, but I want to focus on what I really love; learning. What about you?"
@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld