Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

8 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Hit me with your worst

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

My body is battered,
Riddled with wounds,
Scratched and bruised,
Bloodied and scarred.

My heart is pounding,
My lungs, suffocated,
Yet I continue to breathe,
In soft labored breaths.

My head is held high,
Looking down in defiance,
Refusing to die,
To ever think to give up.

So hit me with your worst,
I'm not the least afraid,
Kill me if you must,
You'll never see me cry.

Ida Shepperd ~ 17 ~ District 10

Hermoine
YouTube-ster

hermoine schreef:

Ethan McDain ~ 18 ~ District 4

Aan jou de eer om te beginnen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gebouwen die reikten tot aan de wolken, sommigen zelfs daar voorbij. Ze zelfs nog nooit bomen zo hoog zien groeien. Ergens was Ida nieuwsgierig naar de pracht en praal van het Capitool, al boezemde het haar voornamelijk angst in. Ze had veel geslapen tijdens de treinreis. Haar dromen waren het enige moment waarop ze uit de realiteit kon ontsnappen. Het enige moment dat ze zich thuis bevond, bij haar nonkel en tante, bij de kudde. Dat zij gekozen was al tribuut had ze ergens wel zien aankomen. Haar ouders hadden jaren geleden deelgenomen aan de rebellie tegen het Capitool. Ze werden opgepakt en niemand had daarna nog iets van hen gehoord. Aangezien Ida nog te jong was om door hen te zijn beïnvloed, zorgden haar nonkel en tante voor haar. Toch nam dat niet weg dat het woord rebel op haar voorhoofd gebrand leek te staan. Al van in de kleuterschool vertelden moeders hun zonen en dochters om niet met dat ene meisje te spelen. Mensen vermeden haar, uit angst voor wat er zou gebeuren als ze dat niet deden. Mocht Ida in het centrum blijven, zou ze waarschijnlijk gek zijn geworden. Gelukkig hadden haar nonkel en tante de ideale opdracht voor haar, het hoeden van hun kudde schapen. Dagen trok ze de natuur in op zoek naar mals gras voor de dieren. Al was aan die dagen een eind gekomen, wanneer haar naam luidkeels werd afgeroepen op het grote plein.
"Ida, kom kijken hoeveel mensen hier staan. Het is ongelooflijk, hun kleren. Je gaat dit vast grappig vinden." Gideon Strike was haar mede tribuut. De mensen van tien mochten hem graag, maar opnieuw hield hij zich bezig met niet al te legale zaken. Hij had geen ouders, was opgegroeid als wees en handelde in zwarte markt artikelen. Wat het ook was dat je wilde, Gideon kon het regelen en niemand wist hoe hij het deed. Hij had zo zijn routes, had hij haar weleens verteld. Dat ze beide twee ouderloze outlaws waren had hen naar elkaar toegebracht. Gideon trok af en toe met haar mee de natuur. Ze konden urenlang praten over de meest simpele dingen. Ida keek door het raampje naast hem en werd meteen verblind door flitsende camera's. Al die drukte, de aandacht. Het was niet aan haar bestaat. "Vind je dit oprecht leuk?" Vroeg ze Gideon enigszins verbaasd. "Wel aangezien ik over een paar dagen toch sterf, kan ik net zo goed van mijn laatste dagen genieten he." Waarom kon hij die woorden zo zorgeloos zeggen? Ze kenden elkaar al zolang en toch bleef hij op bepaalde momenten een gesloten boek voor haar. "Wel dit is waarschijnlijk de enige keer dat we het Capitool te zien krijgen en sommige mensen hun kapsels zijn inderdaad hilarisch." gaf ze stilletjes toe, maar keerde toch haar rug toe van de stad die haar stond op te wachten.

Hermoine
YouTube-ster

hermoine schreef:
Opeens word Ethan verblindt door allemaal licht; ze waren het afgelopen uur door een tunnel gereden waar geen eind aan leek te komen. Het was de tunnel die door het gebergte liep dat het Capitool scheidde van de rest van de Districten, het gebergte was ook een van de redenen dat de rebellen de oorlog uiteindelijk verloren hebben. Ethan was alles behalve zenuwachtig voor de spelen. Hij was veruit de beste van zijn jaar, terug in district 4. Geen van de jongens kon tegen hem op, hij was het sterkst met de drietand en de messen. Mara, zijn medetribuut, was ook beroeps, maar was meer slim dan sterk en eigenlijk vooral sluw. Heel district 4 weet dat ze niet kan winnen, gewoon omdat ze niet fysiek genoeg is, ook weet heel district 4 dat ze echt een heks is en dat niemand haar aardig vindt. Er zijn ook helemaal geen vrouwelijke tributen van 18 en 17 die wel kans maakten, dus was Mara de beste optie.
Ze minderen vaart en rijden het volgepakte station binnen. Overal staan mensen met de vreemdste kapsels en de kleurrijkste tattoo's. Hij grinnikt, stuk voor stuk zien ze eruit als aliens, hij zou nooit een van hen serieus kunnen nemen. De begeleidster van district 4 is net zo erg, maar haar mintgroene haar en roze mantelpakje. Ethan loopt weg bij het raam, hij hoeft geen sponsors te winnen, want hij weet toch al dat hij favoriet is met zijn gespierde lichaam en de zwarte tattoo op zijn rug van een drietand, waarmee hij alles en iedereen kan neerhalen. Ook met zijn lach kon hij de knieën van meisje week maken, en dat wist hij maar al te goed.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ze moesten de veiligheid van hun trein verlaten. "Gewoon glimlachen en zwaaien, denk dat het schapen zijn." Had Camille hun mentor haar toegefluisterd. Camille had de spelen drie jaar geleden gewonnen. Het was slechts de tweede maal in die vierentwintig keer dat hun district de overwinning in de wacht had gesleept. Camille was een zoon van een naar de normen van hun district rijke beenhouwer. Ze was dodelijk met een hakmes, maar wat het meest opviel waren haar uitzonderlijk mooie looks. Van nature hadden haar ogen twee verschillende kleuren, groen en bruin, heterochromie noemde het. Na haar overwinning had het een hele hype doen ontstaan binnen het Capitool. Zelfs nu, nu Ida richting het trainingsgebouw wandelde merkte ze hier en daar mensen op die lenzen gebruikten om hun ogen verschillende kleuren te geven. Ida had de andere tributen slechts op televisie gezien. De concurrentie lag verschrikkelijk hoog dit jaar. Elk beroepsdistrict had gestemd op zijn beste strijders. Om te vieren dat de spelen reeds 25 jaar bestonden, wilden de spelmakers er iets extra belangrijk van maken. Een kwartskwelling noemden ze het. Er gingen geruchten dat buiten het stemmen er nog andere aanpassingen zouden zijn. Wat deze waren, daar had iedereen het raden naar.
"De herderin van district tien, wat ben ik blij je eindelijk te ontmoeten." Een jongeman met turkooizen haar en gouden eyeliner kwam met open armen op haar afgestapt. Hij kuste haar op beide wangen. "Mijn naam is Charon. Ik ben dit jaar je stylist." Een vrouw, niet veel ouder dan hem genaamd Persephone zou Gideon onder handen nemen. "Jullie hebben ons wel nogal wat stress bezorgd. Dit is mijn eerste jaar. Ik had een geweldig idee, met veren." Hij keek Ida aan alsof ze zou moeten begrijpen wat daar zo erg aan was. Nee, de vrouwelijk tribuut van tien kende niets van mode. Zij droeg wat comfortabel zat en wat hun gezin zich kon veroorloven. "Wel toen we erachter kwamen dat je een herder was, natuurlijk konden we niets met veren doen. Op het laatste moment hebben we iets totaal nieuw gecreëerd. Ik ga er de laatste aanpassingen aan doen, maar verzeker je dat je bij mijn team in goede handen bent." Daar was Ida zelf niet zo zeker van.

Hermoine
YouTube-ster

hermoine schreef:
Ze verlieten de trein. Ethan lachde verleidelijk naar alle camera's en de mensen die stonden te springen om een glimt van de tributen op te vangen, vooral de vrouwen. Ze liepen een gebouw binnen. Ethan wist dat ze nu klaar zouden worden gemaakt voor de parade, waarbij de tributen aan het hele land werden laten zien. Het was de bedoeling dat de stylisten de tributen iets aandeden dat paste bij hun district, bij district 4 was dat dus iets met vissen. Gelukkig kreeg district 4 altijd goede stylisten, omdat het een district was met al meerdere winnaars in de afgelopen 24 jaar, 6 om precies te zijn. 2 vrouwelijke en 4 mannelijke. De vrouw die het laatste had gewonnen 7 jaar terug, was mee als begeleidster voor Mara. De jongen die vorig jaar had gewonnen, Dario, was Ethans begeleider. Hij was een van de jongste winnaars en daardoor even oud als Ethan zelf. Dario begeleidde hem naar een kamer. 'Hier word je klaargemaakt voor de parade, ik heb doorgegeven dat je een tattoo op je rug hebt, hopelijk heb ze er nog op het laatste moment iets mee kunnen doen.' Kort nadat hij dat zei kwamen er 3 'wezens' uit het kamertje. Ze waren dolenthousiast om Ethan te ontmoeten. 'Daar is de jonge God iit district 4!' Hoorde hij een van hen zeggen met een vreemd accent. Hij grinnikte en liep met hen mee naar binnen.

@Dauntless

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Eerst werd voor Ida een bad klaargemaakt met zoveel schuim dat ze er haast in verdween. Zo'n bad was op het eerste zicht best aangenaam, totdat de stylisten haar begonnen te schrobben. Haar huid zag rood van de harde borstels. "Is dit echt nodig?" Vroeg ze, haar tanden opeengeklemd. Een jongen wiens haar nog het meest op een grote suikerspin leek keek haar verbaasd aan. "Natuurlijk is dit nodig schat, als je dit al erg vindt, wacht maar tot we aan het ontharen beginnen, want tussen ons gezegd dat heb je wel nodig."
"Cerberus alsjeblieft. Je hoort dit meisje wat zelfvertrouwen te geven. Luister maar niet naar hem Ida. Cerberus zegt altijd meteen wat er in hem opkomt. Hij meent het niet zo. Het opmaken heeft zo zijn leukere en minder leuke delen. Probeer bij de minder leuke gewoon aan iets anders te denken. Vertel me bijvoorbeeld over je district." Ida knikte en begon te vertellen over de vele veehouders van district tien. Toen ze over haar eigen kudde begon kreeg ze het moeilijk. Gelukkig waren haar stylisten toen al klaar met de meest pijnlijke delen. Op het einde smeerden ze haar in met een overvloed aan lotions en zette haar in een make-up stoel. Eerst was haar haar aan de beurt. Zelfs de beste middelen van het Capitool bleken weinig uit te kunnen halen tegen haar weelderige krullenbos. We werd er korte mette gemaakt met haar dot. Haar krullen vielen los over haar schouders. Aan weerszijde van haar hoofd werden grote gouden ramshoorns gezet. Ze leken ontzettend zwaar, maar Ida voelde er nauwelijks iets van. Haar make-up bestond voornamelijk uit bruine en gouden tinten. Ze herkende zichzelf nauwelijks in de spiegel. Wat ze zag was een totaal ander persoon. Charon kreeg haast tranen in zijn ogen toen hij haar de kleedkamer zat binnenlopen. "Je ziet prachtig uit, oprecht prachtig." Ida wist niet goed hoe ze met complimenten om moest gaan. "Dankje" mompelde ze stilletjes. Voor haar stond een overdekte paspop. "Ok sluit je ogen." Ze hoorde het geluid van een doek die ergens af werd getrokken. "Tadaaa"

Hermoine
YouTube-ster

hermoine schreef:
Ethan werd eerst in bad gestopt, met een soort schuimend goedje. 'Je hebt geluk dat je geen borsthaar hebt, dus we hoeven alleen maar je gezicht te ontharen.' Zegt een van de wezens. Zijn ogen worden groot, 'Wat bedoelen jullie precies met ontharen?'' vraagt hij. 'Harsen.' Zeggen ze alle drie tegelijk. 'Denk maar niet dat ik dat toe sta, scheren oké, maar harsen, echt niet.' Zegt hij bars, ze gaan echt niet alle haren uit mijn gezicht trekken. Ze stoppen allemaal even met heb schrobben van mijn huid en steken hun koppen bij elkaar. Zacht beginnen te fluisteren. 'We zullen het alleen scheren, als je beloofd dat je het in de arena een beetje in orde houdt, want we willen je straks niet als een of andere holbewoner door de arena zien lopen, dan kun je de sponsors wel vergeten.' Hij rolt met zijn ogen en knikt daarna als teken dat hij heeft begrepen. Hij wist inderdaad dat je met goede looks een heel groot voordeel had op het gebied van sponsors bij de spelen. Hij wordt voorzichtig geschoren met een of ander luxe scheermachine en voelt daarna aan zijn wangen, waarschijnlijk zijn die sinds zijn twaalfde niet meer zo glad geweest. Hij krijgt een badjas om en er wordt gewezen naar een deur naar een kamer die grenst aan deze. Hij loopt de andere kamer in en daar zit, hoe zal hij het beschrijven, een soort katachtige man; hij had gestreepte huid en snorharen. Ethan probeert zijn gezicht in een plooi te houden en gaat op de bank tegenover de man zitten. 'Aangezien je zo'n mooi lichaam hebt en een prachtige tattoo, willen we zo veel mogelijk van je bovenlijf laten zien. Daarom krijg je een paar jeans aan, zoals echte vissers die dragen, verkleurd door het zoute zeewater, scheuren erin door het harde werken.' Ethan trekt zijn wenkbrauw op, dat is niet bepaald hoe de echte vissers eruit zien, maar hij houdt zijn mond, vorig jaar waren de deelnemers compleet gehuld in een soort visnet, dat niks aan de verbeelding overliet, dus dit was stukke beter. 'Je zal op blote voeten lopen en je haar zal warrig en vol volume zitten, alsof je net van de boot bent gestapt.' Ethan knikt en samen lopen ze weer terug naar het eerste kamertje, waar de drie wezens op hem staan te wachten met de jeans in hun handen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Ida stond met een open mond naar de outfit voor haar te staren. Een jurk gemaakt van leer met verfijnde insnijdingen. Erbij hoorde een lange mantel van grove, onbewerkte wol en een vergulde stok, die wel iets weg had van een herdersstaf, maar veel mooier afgewerkt met minutieuze inkervingen. "Het is prachtig." Ergens had ze de traditionele cowboy kleding verwacht die zo vaak aan haar district werd toegeschreven. "Het gaat nog mooier zijn als je het aan doet." Ida had eerder al geprotesteerd dat ze zich niet zo op haar gemak voelde, naakt in het bijzijn van vreemde, maar haar stylisten hadden er de allerminste moeite mee. Voorzichtig dat haar kapsel en make-up niet beschadigd raken werd de jurk aangetrokken. Ida draaide een rondje in de spiegel. De kniehoge leren laarzen die ze droeg, wandelden niet bepaald makkelijk. Gelukkig zou ze op het rijtuig enkel moet staan en had ze de stok als steun. "Ik lijk wel een soort koningin," vertelde ze Charon. "Een mysterieus wezen uit het diepste van de natuur. Dat probeerde ik erin te verwerken. Voor ik het vergeet." Hij deed een klein leren koordje rond haar hals. Aan het uiteinde hing een tinnen fluit, haar herdersfluit. Ze had het meegenomen als aandenken aan thuis en met tegenzin aan Camille gegeven voordat haar styling begon. "Ik besef dat dit voor jou geen makkelijke periode zal zijn." Plots werd Charon ernstig. "Ik kan er niet veel aan veranderen, alleen dat je er stralend uitziet."
"Daar ben je volledig in geslaagd Charon en nu is het aan mij om ervoor te zorgen dat je kleren perfect tot hun recht komen. Hij omhelsde de jongeman. Ze zou nooit zijn wereld met felle haarkleuren en extravagante kleding begrijpen. Al wist ze dat onder al die glitter een goed hart schuilging."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld