Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' Nowhere to run

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

Oprg with the one, the only Paran0id
♤

Giulia Valentina Maria Mastrogiacomo
18 y/o
Member of the Gambino Crime Family

In this dirty old part of the city
Where the sun refused to shine
People tell me there ain't no use in tryin'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

⚔

Milian Axel Sørensen - 19 years old - member of the Swedish Bredäng Warriors

⚔

Now these towns, well they all know our name
The death punch sound is our claim to fame

And that's why they call me
Bad Company
I can't deny
Bad Bad Company
'till the day I die

⚔

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'Fuck you Jimmy!' Brute woorden galmden door de kleedkamer, onderwijl haar moeder haar bruidjurk dichtritste. 'Aye, don't go all gettin' mad at me alright? This all ain't my idea.' Probeerde haar broer zich te verdedigen. Giulia was niet van plan genade te tonen. Trouwen, hoe kwamen ze erbij. Vrede tussen de twee bendes was niet slecht, maar als zij haar vrijheid ervoor op moest geven zou ze hen liever oorlog verklaren. Helaas, tegen haar wil in werd ze deze puinhoop ingesleept in de hoop het beter te maken. 'Jesus ma, is it supposed to be this tight?' Haar adem leek uit haar longen te worden geperst zodra haar jurk goed dicht zat. 'La bellezza è dolore.' Mompelde haar moeder, waarop Giulia enkel met haar ogen kon rollen als antwoord. De sigaret tussen haar lippen werd weggetrokken door Jimmy, die een pakje kauwgom in haar handen drukte. 'It's your wedding Vale, you don't wanna smell like that shit.' Moedeloos haalde ze een enkel kauwgompje uit de vepakking en begon hier ietwat chagrijnig op de te kauwen.
De mooiste dag van je leven werd het door iedereen genoemd, om eindelijk je liefde officieel te maken met degene wie voor jou de ware was. Onzin, voor haar althans. Ze wist enkel zijn naam, dat was het. Misschien dat ze hem eens had gezien toen de twee gangs bij elkaar kwamen om wat te bespreken of iets uit te vechten, maar daar hield ze het ook bij. De enige tegen wie ze loog over de bruiloft waren haar grootouders en haar ouders, voor zover het mogelijk was, al wist haar moeder al meer dan ze gehoopt had. Haar gedachten waren een grote rommel, en proberen alles op een rijtje te zetten leek onmogelijk. Het ging te snel, alles weten te verwerken was niet mogelijk. 'Right, now, you look great but everybody's gettin impatient, hurry up.' Kwaad keek ze haar broers kant op, al leek haar koeder het met de jongen eens te zijn, en gaf haar een klein duwtje in haar rug, om haar richting de deur te duwen. Samen met Jimmy verliet de vrouw de ruimte, en al snel kwam haar vader binnengelopen. 'Sweetheart, you look amazing. Just smile and you'll be alright, yeah?' Giulia knikte enkel en wist haar kauwgom nog uit te spugen voordat haar vader haar naar de zaal begeleidde. Een glimlach, hoe nep dan ook, vertoonde ze, onderwijl haar vader haar naar het altaar liep.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een pad van tegels leidde tot het altaar. Bloemstukken sierden deze weg, groots en aandachttrekkend gehangen langs de houten banken, zoals gewild was voor de gasten. Lichtjes waren buiten gehangen in de bomen die langzaam de eindperiode van hun bloei tegemoet gingen en zwakjes hun bladeren lieten vallen, al dan er nog een groene kleur heerste buiten het pand. Binnen was het koel en leeg. De glas in lood ramen versperden het beetje uitzicht wat Milian zich nog toe-eigende toen hij eenmaal zijn blik op een van de ruiten liet vallen, en op de lucht van wierook na was het er muf in de kerk. Zijn pak was in alle snelheid door zijn vader uitgezocht, die deze van een van de welbekende ontwerpers van Stockholm had laten maken. Prachtig, zoals verwoord werd door bijstanders, maar hijzelf gaf ze geen bevestiging en knikte enkel naar ze wanneer de complimenten gemaakt werden, om de illusie te wekken dat hij het waarderen kon. Zijn aandacht was er echter allesbehalve op gevestigd. Hij stond er ongemakkelijk, wachtende op de verhoging voor het publiek totdat de Italiaanse door de deuren zou komen lopen, en van blijdschap was weinig te merken geweest. Hij had zich zijn bruiloft heel anders voorgesteld.
"It don't cost a dime to smile, son." Met een glimlach zag hij zijn vader het altaar betreden. Zijn trotse, blauwe ogen staken goed af met zijn donkerblauwe pak, dat met toeval leek te matchen met de zijne. Zelf glimlachte hij wat waterig terug. "I know." Woord hoefde niet te spreiden voor zijn vader om te weten dat ze hem geenszins gelukkig maken konden met dit huwelijk. Ze wisten hoe de Gambino's in elkaar zaten en hoe erg ze tegenover elkaar stonden. Het waren aartsvijanden. Hij hoorde er geen tot zijn vrouw te benoemen, maar dat was inmiddels niet meer van belang. Hij moest het offer maken voor de Bredäng; ervan afwijken maakte hem tot schande, of hij dit wilde of niet.
Kort hoorde hij zijn vader nog wat aanmoedigende woorden spreken. Vlak daarna was hij al verdwenen in de menigte, hoogstwaarschijnlijk zittende op een van de voorste rijen bij de nieuwe schoonfamilie. Zijn oudste broer daarentegen bleef aan zijn zijde. Hij was zijn getuige, zijn eerste man die zijn handtekening moest zetten op het papier dat hen officieel als getrouwd verklaren zou. Vidar's stem was niet lastig te onderscheiden van het publiek, dat tot nu toe nog ijzig stil bleef van een paar fluisteraars en mompelingen afgezien. Lang hield dit overigens niet meer stand. Toen eenmaal het gekraak van de kerkdeuren door de zaal galmde en men zich in spanning draaide naar de ingang, hield ook Vidar zijn mond, en klopte als bemoediging op zijn schouder. Zijn eigen gehoor werd met geweld overgenomen door versterkt geruis. Alsof men de muziek niet harder spelen kon en hem ertoe wilde dwingen van het altaar af te treden, al was het om zijn eigen iPod met muziek op te halen. Een zucht verliet zijn mond. Milian keek met gemengde gevoelens naar het meisje, dat aan de arm van haar vader de zaal binnen werd begeleid.

his suit^^ maar dan zijn er nog een paar kleine, witte bloemetjes aan zijn bretels gemaakt wjw

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Traagzaam liep ze naast haar vader, wie haar enigzins meesleepte om ervoor te zorgen dat ze werkelijk bleef lopen. Nu weglopen werd haar dood, dat wist ze wel, en dat probeerde haar vader meer te voorkomen dan zijzelf. 'Smile, Vale.' De fluisterende tonen van haar vader kon ze amper verstaan boven de muziek, al was het genoeg voor haar om opnieuw een ongemeende glimlach te vertonen. Ze zag de pret van de situatie niet in. Niets liet haar ook maar enigzins vrolijkheid voelen. Ze werd uitgehuwelijkt aan een jongen wie ze niet kende, wat voor haar genoeg was om te weten dat zij beiden geen liefde zouden voelen voor elkander, wat in haar ogen maar een ding kon betekenen. En toch, hoe graag ze het ook wilde vermijden te zeggen, waren zij beiden machteloos in de situatie.
Haar vader liet haar arm los zodra ze naast de jongen stond en verliet haar zijde geen seconde later. Een glimlach kon ze op zijn gelaat zien, al was ze niet zeker of deze ook maar een beetje oprechter was dan de hare. Oogcontact maakte ze voor hooguit twee seconden met de jongen, het vervolgens zo goed mogelijk proberen te vermijden. Het enige vertrouwelijke aan de situatie waren haar twee getuigen die achter haar stonden. Eloisa en Oliviero, vrienden die ze al kende sinds ze zich kon herinneren. Enkel Oliviero behoorde echter tot de gang waar ook zij deel van uitmaakte, onderwijl Eloisa zich er heilig van overtuigd was dat het enkel onheil met zich meebracht. Gelijk moest ze haar echter wel geven, gezien de situatie waarin Giulia zich bevond. Familie uitkiezen als getuigen was ze nooit van plan, of ze nou gedwongen zou trouwen of vrijwillig. Ze vertrouwde immers meer op de twee gedaantes die achter haar stonden.
Nerveus was ze zeker, ze was enkel een mens en veel andere emoties kwamen niet in aanmerking voor de situatie. Ze wilde gewoon weg, het hierbij laten en de rest van haar leven vluchten voor de bende die haar dan het liefste dood zou zien. Nee, ze bleef trouw staan, geen gedachte die ook maar leek op verraad meer in haar hoofd af laten spelen. Nog maar even en dan was het over, dan kon ze naar buiten haar sigaret roken en de gehele situatie doornemen met Eloisa, wie haar hopelijk zou vertellen dat het niet zo erg was als dat ze dacht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze zag er prachtig uit, dat moest hij haar meegeven. Ze leek te zweven in haar witte bruidsjurk, de stof glanzend langs haar lijf en draperend over de stenen tegels van de vloer. Bloemen leken hun blaadjes achtergelaten te hebben op haar kledij, een teken van schoonheid zoals zijn grootvader het altijd verteld had, en het paste zeker bij de bruid. Hij kende haar niet, had haar naam een enkele keer gehoord, en toch wist Milian zich al te bedenken dat de enige dochter van Antonio het uiterlijk mee had. De mannen in de zaal keken niet enkel uit gewoonte naar haar; ze was hetgeen wat ze uit interesse in het oog hielden.
Voorzichtig glimlachte hij naar haar toen ze ook het altaar betreden had. Zijn vingers streken wat rusteloos langs zijn blouse, zich van haar afgewend sinds haar ogen de zijne kruisten, omdat hij gewoonweg niet erg op zijn gemak was. De ceremony bijwonen was voor hem daarnaast te veel gevraagd. Naast de benodigde woorden 'I do' was er vrij weinig van hem te merken geweest, van beide zijn stemgeluid als zijn belangstelling. Hij was verdwenen in gedachten zoals wel uiterst vaak voor was gekomen tijdens gelegenheden. Zijn hand pakte dan wel de hare om een ring om haar vinger te kunnen schuiven, het voelde niet als de zijne die met haar in contact kwam. Alsof het een andere jongen was met wie ze oog in oog stond en het niet zijn eigen lichaam was die aanwezig was bij de dienst. De kus versterkte dit enkel meer, die hij verduurde met geen enkel gevoel van affectie, maar eerder vermoeidheid. De enige oprechtheid die getoond werd bij Milian was toen het signaal in werd geluid dat het feest beginnen kon en men niet langer de spotlights op hem had staan. De ogen van zijn bruid had hij hoogstens een keer opgezocht tijdens de toespraak van de priester, maar vaker had hij ze vermeden, om te voorkomen dat zijn blikken boekdelen zouden spreken over waar zijn gedachten werkelijk zaten.
Het feest begon daarna al snel. Voor een familie als de zijne hadden ze wel verstand van het geven van de populairste feesten, waarbij ze elke gast wel aan het dansen kregen, al was het vaak geweest voor een goede afleiding zodat ze zaken konden doen. Nu was er geen spoor van de schunnige gesprekken te bekennen. Ze leken zich allen te vermaken op de dansvloer terwijl hijzelf zich had gericht op de bar en met een glas wodka in zijn hand een wat rustigere plek opzocht.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Haar humeur kon bijna worden omschreven als nerveus, angstig over wat dit alles met zich mee zou brengen. Emoties die ze op had gehoopt in de weken die naar de bruiloft toe leidden, leken weer naar boven te komen, en ze probeerde het binnen te houden met alle kracht die ze bezat. Gedurende ook haar 'I do.' Was geen spoor van alle emoties te bekennen, en ook de kus leek ze hem te geven alsof ze een stel waren dat werkelijk van elkaar hield.
Moeiteloos hield ze haarzelf bij elkaar, al liep ze zo onopvallend mogelijk naar buiten. Toch, ondanks haar beste poging, ontliep ze haar grootmoeder niet. Een kort gesprek volgde, over hoe ze trots was en er precies zo uitzag op Giulia's leeftijd. Giulia kon enkel glimlachen en knikken. Een ketting, met daaraan een christelijk kruis kreeg ze van de oude vrouw, wie er nog altijd heilig van overtuigd was dat ook zij een gelovige was, al had Giulia zelf al moeite met het geloven dat ze überhaupt in aanmerking zou komen tot het binnentreden van de hemel. Na het gesprek met haar oma liep ze het gebouw uit, waar ze Jimmy tegen het lijf liep, wie haar meteen een sigaret gaf en deze voor haar aanstak. 'Shouldn't you be with your husband?' Als een grap werd het haar gevraagd, al kon ze de lol er niet van inzien. 'I don't wanna.' Murmelde ze, onderwijl er wat rook uit haar mond kwam. 'You're acting like a child, Vale.' Het was de druppel, en met helse ogen keek ze op naar de jongen. 'I'm acting like a child? I just threw my fucking life away for this godforsaken gang, marrying some asshole I don't know, all because you fuckers don't want a war anymore, and I'm acting like a goddamn child? I'd like to see you sacrafice your freedom for them!' Jimmy rolde met zijn ogen, bijna spottend, vooraleer hij zijn sigaret op de grond gooide en deze uittrapte. 'Whatever.'
En opnieuw liet hij haar achter, het kleine gedaante ven de Italiaanse laten staan in de Zweedse kou. Verveeld, maar voornamelijk nerveus, met enige restanten woede, liet ze de ketting door haar vingers glijden. Haar ogen bleven hangen bij het kruis, waaraan de messias hing. 'I know exactly how you feel. But I'm no holy man.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het kostte veel kracht om zijn vrolijkheid te laten zien, om die neppe glimlach wederom op te zetten als mensen uitgelaten langs hem heen kwamen lopen en ook hem een blik gunden. Hij was vermoeid. Verveeld, misschien, omdat het niet het feest was waarop hij gehoopt had toen hij fantaseerde over verjaardagen en bruiloften. Wellicht irriteerde hij zich aan het feit dat zijn familie zich prima leek te vermaken onderwijl hij met tegenzin de minuten af zat te tellen en om de paar seconden naar zijn horloge keek. Doch was hier geen sprake meer van zodra een bekend gedaante zijn blikveld verstreek. Hij kon haar jurk nog herkennen, die in zijn geheugen gegrift stond van de avond waarop hij haar had leren kennen. Gelijk werd zijn aandacht weggetrokken van zijn denken, zich naar haar gericht waarop hij ietwat meer rechtop ging staan. Het getik van haar hakken kwam indien dichterbij. Een beetje verzonken probeerde hij te glimlachen, het glas van zijn lippen vandaan gehaald om het om het op de rand van de tafel aan zijn zijde achter te laten.
"Berätta mig som detta inte är verkligt.." Geen uitstraling als die die Milian graag bij haar gezien zou hebben, gaf ze weer. Tranen leken eerder in haar ogen te branden die wanhopig naar de zijne zochten. "Behaga Milian, berätta mig att du fick ett plan.." Hij wilde niets liever dan haar in zijn armen te sluiten en haar het tegendeel bewijzen, maar elkander woord bleef in zijn keel steken. Het zou gemakkelijker zijn als hij de afstand zou bewaren. Dat was wat Joachim hem had verteld toen hij de afgelopen nacht slapeloos door het huis had geijsbeerd. Hij moest zijn gevoelens gewoon laten verdwijnen en wel door geen nieuwe op te roepen; anders zou hij haar in gevaar brengen.
"Du bör inte vara här," sprak hij, schor klinkend tussen de harde muziek in de balzaal. "Du vet y-" Haar rennende stappen onderbroken hem na een paar seconden van complete stilte. Geen moeite hoefde hij te doen om te kunnen bevatten wat er precies aan de hand was; hij kon voor ze uit zijn zicht had willen verdwijnen, nog net een traan aan haar ooghoek zien ontsnappen. Meteen duwde de jongen zichzelf van de muur weg, tussen de menigte door achter haar aangerend naar de uitgang van de kerk.
"Du förstår inte.." Gehaast wist hij nog door de sluitende opening van de kerkdeuren te glippen. Te laat was het echter al geweest, haar in een fractie van een seconde om de hoek zien verdwijnen van de straat. "Emelie.."
Gefrustreerd wreef hij door zijn ogen. Hij zuchtte, onwetend wat hij doen moest, maar anders besluiten kon hij niet. Haar eeuwig achterna rennen zou enkel dingen erger maken dan ze waren. Hij wist hier maar al te goed van, desalniettemin het hem er niet van weerhouden kon haar naam nog een laatste keer te roepen, vooraleer hij in stilte midden op het pad bleef staan.

translation:

Tell me this isn't real
Please, Milian, tell me you got a plan..

You shouldn't be here.
You know y-

You don't understand..

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Kippenvel was zichtbaar op haar armen, onderwijl ze geen poging deed tot het opwarmen van haar gedaante. De ketting had ze meerdere malen rondom haar pols gewikkeld om er geen last meer van te hebben of het sieraad te laten mismatchen met haar jurk. Het was dan wel niet de gelegenheid waarop ze het kledingstuk had willen dragen, ze wilde er ook niet slecht uitzien. Het teer dat haar longen en luchtwegen waarschijnlijk al zwart hadden gekleurd was tot geen interesse meer voor haar.
De deur deed haar opkijken, het gedaante van een rennend meisje gezien. Fronsend keek ze haar na, haarzelf afgevraagd wie het was en wat maakte dat ze zo wegrende. Meteen linkte ze het aan de jongen wie ze sinds voorkort haar echtgenoot moest noemen, aangezien hij niet veel later buiten stond. Wat verbaasd stond Giulia te kijken, al stelde ze geen vragen. Haar sigaret gooide ze op de grond, niet geheel zeker geweten wat voor een beeld het af zou geven. Praten deed ze niet, puur omdat ze niet zeker was of hij het überhaupt zou waarderen en om haar gebrekkige kennis van de Engelse taal. Ze stond daar maar, met haar rug leunend tegen het christelijke gebouw, toegekeken naar hoe de jongen er duidelijk ongelukkig bijstond.
Haar gedaante trilde iets, vanwege de koude wind die ze van huis uit niet gewend was. Het zonnige Italië bezorgde haar enkel een gebruinde huid, nooit kippenvel. Het was een van de dingen die haar irriteerde aan het Scandinavische land. Na enkele seconden van stilte tegen de Zweedse jongen, besloot ze toch haar mond open te trekken, zonder erg veel ns te denken. 'Aye compagno, che cozz?' Het was niet tot een paar seconden dat ze zich realiseerde dat het niet in een taal gesproken was die hij zou kennen. 'Whatcha doin' there, buddy?' Was wat ze er uiteindelijk maar van maakte, gezien haar eerste uitspraak misschien niet zo vriendelijk was geweest. Het was immers al een wonder dat ze het verbeterde naar een mildere versie. Nooit hield ze rekening met een ander persoon zijn gevoelens.

Aye compagno, che cozz? - Aye buddy, what the fuck are you doing?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was er koud. Een temperatuur waar Milian zich normaliter niet aan storen zou, maar nu toch enigermate rillingen over zijn lijf voelde lopen. Zijn jasje had hij al tijden geleden achter gelaten in de drukke hal. Daarbinnen voelde het verstikkend voor hem, benauwd, alsof hij amper ademen kon, maar hier voelde hij zich ijselijker dan anders. Alsof iemand zijn gevoelens uit zijn lichaam gerukt had en niets anders dan een leegte voor hem over had gelaten. Hij was Emelie kwijt, dat was zeker.
Zuchtend greep hij in zijn broekzak. Hij stak een sigaret op met enige haast, niet langer helder na kunnen denken na wat er gebeurd was zonder de rook in zijn longen te voelen, ongeacht wie het zien kon. Even was hij er zelfs van overtuigd dat hij het enige wezen was die buiten kon worden gevonden, iets waar helaas niets minder van waar bleek te zijn. Met het horen van iemands buitenlandse gepraat werd een aanwezige duidelijk waar hij niet op stond te wachten; zijn bruid.
De rook ademde hij wat gefrustreerd uit. "Enjoyin' the party." Het was meer sarcasme dan de echte waarheid die hij tegen haar sprak, maar dit was vrij duidelijk geweest. Er kon nog geen grijns op zijn gelaat worden getoond. Geleidelijk aan stapte hij naar achter, op een van de muurtjes gezeten die de tuin van de ingang scheidde. "At least they got the drinks," mompelde hij er nog achteraan, al meer aan zichzelf gericht.
"How about you?" Zwijgzaam keek hij naar de grond, de sigaret laten rusten tussen zijn lippen. "Got a thing for church gardens?" Veel humor zat er niet in voor hem vandaag, maar zijn sarcasme was niet weggevloeid met zijn blijdschap, bleek het. Hoe dan ook had hij er geen belangstelling meer voor. Ongeboeid maakte hij de knopen van de mouwen van zijn overhemd los en stroopte deze wat slordig op naar boven, uit pure gewoonte.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn humeur was vergelijkbaar met haar eigen, en er tegenin gaan deed ze dan ook niet. Giulia had haar armen over elkaar geslagen, om enigzins haar warmte wat te behouden. Geen woord sprak ze terug, puur omdat ze weinig behoefte had aan een gesprek met de jongen. Zijn aanwezigheid was wel het laatste wat ze wilde en ze stond dan ook oo het punt weer naar binnen te lopen. Oogcontact weigerde ze nog altijd te maken, het confronteerde haar teveel met de vrijheid die ze had weggegooid. Een neppe glimlach vertoonde ze op haar gelaat, onderwijl de geur van rook haar neus binnendrong, hem vragen naar een sigaret was echter iets waarvoor ze te koppig was, en het was om die reden dat ze haarzelf wegduwde van de kerkmuur waartegen ze aanstond, om aanstalten te maken de kerk weer in te lopen en Jimmy of wie dan ook om een sigaret te vragen.
Vragend keek ze zijn kant op, haarzelf afgevraagd wat hem zover bracht dat hij daadwerkelijk een gesprek leek te beginnen. Ze schudde haar hoofd even. Hem voor kort aangekeken. 'You don't have to talk to me, you know.' Het klonk misschien wat bot, al wilde ze enkel duidelijk maken dat ze wist hoe ongeïnteresseerd hij was in het praten tegen Giulia. 'Anyway, I'm going back inside.' Murmelde ze, nog altijd onzeker over haar Engels. Lichtelijk geïrriteerde voetstappen brachten haar weer naar de kerkdeur, die ze opentrok, vooraleer ze naar binnen liep.
De eerste persoon wie naar haar toe kwam gelopen was Eloisa, met een glimlach op haar gelaat die ze enkel kon beschrijven als een poging tot het opvrolijken van Giulia. 'Oh come on Vale, it isn't all bad.' Het feit dat ze het probeerde was al prettig voor haar, al had ze geen behoefte aan opbeurende woorden. 'You don't know shit.' Eloisa kende haar goed genoeg om te weten dat ze het niet slecht bedoelde, en dit enkel een manier was om aan te geven dat ze er niet over wilde praten, met wie dan ook. 'I'll get you a drink, they don't serve minors.' Giulia mompelde wat onverstaanbaars, voordat ze aan een van de tafels ging zitten om te wachten op Eloisa die terug zou komen met een drankje.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Afstandelijkheid was tussen hen te vinden. Vreemd vond hij het niet, hetzelfde gevoel van beide afkeer als radeloosheid gevoeld. Hij wist ook niet wat hij met haar moest. Wat hij van de situatie moest denken of ook maar moest verwachten van de rest van zijn leven, dat inmiddels al uitgestippeld stond zonder dat hij hier iets over te zeggen had. Maar dat ze hem afkapte, maakte meer dan duidelijk dat het kleine beetje spraakzaamheid wat Milian toonde, niet meer dan ongewenst was. Een beetje belazerd voelde hij zich wel. Hij haalde een wenkbrauw op, de hint opgepakt die ze hem blijkbaar duidelijk maken wilde, en keek niet meer op toen hij haar naar binnen hoorde gaan; simpelweg had hij zijn kleine beetje interesse weer weggestopt.

Hoe lang de avond precies duurde totdat ze toestemming hadden om weg te gaan, was zowel voor hem als voor de gasten onzeker. Velen bleven nog hangen na middernacht met een kegel op. De walm van alcohol kwam hij bij elke vierkante meter van de balzaal nog tegemoet, dat ook gold voor de sigarenrook en evenmin ietwat wiet. Muziek was na drieën al afgezet geweest omdat ze de dj maar voor een bepaalde tijd ingehuurd hadden, maar helaas gold dit niet voor het publiek, dat geen bepaalde tijd aanwezig mocht zijn omdat er gewoonweg geen eindtijd bepaald was.
Daarentegen liep de bruiloft tot Milian’s geluk rond half 5 toch echt ten einde. Hij kon eindelijk de frisse buitenlucht inademen zonder zich af te moeten vragen hoe lang dit toneelstuk nog voort moest duren, en zijn iPod met oordopjes uit zijn spullen toveren. De tonen in zijn gehoor hadden hem de afgelopen uren tot waanzin gedreven. Rondom de dansvloer en de bar was het nog het minste geweest, waar hij dan ook bijna de hele avond bij gestaan had; ondanks dat hij er geen echte lol aan had beleefd.
Afwachtend stond de jongen nu bij de auto te wachten op de Italiaanse. Zijn gedaante nonchalant leunend tegen de Bentley, de wereld genadeloos weggeschermd met zijn muziek. Hem was verteld dat ze een huwelijksnacht door zouden moeten brengen in een van de luxe hotels in Stockholm. Zijn verwachtingen had het in elk geval niet getroffen, aangezien zijn vader deze geregeld had, en de man graag zijn rijkdom uitte. Hijzelf had liever in een motel geslapen, voor hoeverre hij hier dan een besluit over had mogen maken.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De gehele avond had ze doorgebracht mer Eloisa en Oliviero, echter kwamen de meeste bendeleden haar vrolijk feliciteren. Ze kon dan ook niet anders dan terug glimlachen en geen tekenen van haar chagrijnige humeur vertonen. Graag had ze het feest stopgezet zodra de dj weg was, al leek de rest hier anders over te denken. Het ging haar allemaal te lang door. De Zweedse mensen kende ze niet, geen van hen kwam haar bekend voor, laat staan dat ze zaken met hen had gedaan. Toch, ondanks haar lichte vooroordeel, werd ze door ook een paar van hen gefeliciteerd, al wist iedereen dat dit huwelijk alles behalve realistisch was.
Zodra ze buiten stond omhelsde ze haar grootmoeder nog een laatste keer, aangezien ze in Italië woonde en ze haar niet al te vaak kon zien. Na de rest van de familie vaanwel te hebben gezegd, liep ze richting de auto waar ze de jongen bij zag staan. De oordopjes die hij in zijn oren had kon ze van meters af al zien en ze rolde even met haar ogen. Vinny, een bendelid wiens echte naam Vincento was, al werd niemands naam echt gerespecteerd, drukte nog een pakje sigaretten en een blauwe aansteker in haar handen, onderwijl hij haar een glimlach gunde. Toch hield hij haar nog even tegen. 'Look, Vale I know what you're thinking and it doesn't seem fair. We're with you on that, but this really is for for the better.' Giulia knikte even. 'Got it.' Verderlopen kom ze echter nog niet, door Vinny die nog voor haar stond. 'That doesn't mean we're not looking out for you. If he touches you, looks at you funny or any of that, you give us a call, alright?' Lachend knikte ze, voordat ze dan toch verder liep. 'Ciao Vinny.'
Zonder een woord te spreken stapte ze de auto in, vooraleer ze een sigaret aanstak. Haar koffer had ze in de kofferbak gegooid, er ietwat ongeïnteresseerd mee omgegaan. Er zat immers weinig breekbaars in. Haar jurk kreeg ze amper in het voertuig zonder dat een stuk stof vast bleef zitten tussen de deur, maar toch lukte het haar uiteindelijk. Nu was het enkel nog wachten op de jongen die hen naar hun bestemming zou brengen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

De melodie van een song speelde in zijn oren. Het voelde prettig voor hem, fijn, om na de afgelopen uren een soort radiostilte te hebben. Een rust, die zich weerspiegelde in zowel zijn houding als zijn innerlijk, dat eerder bestond uit een chaos. Een beetje ontspanning kwam als vanzelf in hem terug. Terwijl hij helemaal geen greintje van vrolijke gevoelens hoorde te voelen nu hij met een van zijn grootste vijanden opgescheept zat, was het zichtbaar dat hij toch beter gestemd was. Hoewel hij zich nog steeds geen glimlach veroorloven kon, hoorde niemand hem klagen toen het meisje na een geheel gesprek van vijf minuten aan kwam lopen alsof Milian alle tijd van de wereld had.Een bekende zweem kwam hen tegemoet. De sfeer in de auto was en bleef zoals hij het zich herinnerd had van een paar maand geleden, de geur van lichte rook en mint weer waar kunnen nemen. Ergens voelde het als thuis. Iets wat hij waarderen kon voor nu het mogelijk was; dit gevoel zou hem snel weer afgenomen worden nu hij met haar een huis delen moest alsof het hun 'thuis' inhield. Rustig omklemden zijn vingers het stuur. De opstartende motor was hoorbaar geworden, wat hij plezierig aanhoorde, waarop hij de parkeerplaats van het pand verliet zonder nog een keer om te kijken. De radio had op stil gestaan. Hij had genoeg aan zijn eigen playlist en daarmede zag hij zijn oordopjes als een reden om niet met haar te hoeven praten, precies naar hoe zij van hem verlangd had toen ze beide buiten de kerk te vinden waren.

She's a sunrise dressed like dusk

Going out, she's getting into something
He's a moth drawn to a flame
He's going in, he's going all or nothing

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Geen blik gunde ze hem waardig zodra hij in de auto stapte. Ze mocht hem niet, alles behalve dat. Alles aan zijn manier van doen en laten leek haar te storen, van hoe hij zijn oortjes inhield bij gezelschap, tot de manier waarop hij auto reed. Niet kon hij goed doen. Het raam naast haar had ze iets geopend, dit voornamelijk om de sigaret die ze al die tijd nog zat te roken, en omdat ze niet van plan was te stikken in dezelfde auto als de Zweed. Ongeïnteresseerd keek ze door de voorruit, alles om haarzelf af te leiden van de jongen naast haar.
Woedend was ze omgegaan met het nieuws over het huwelijk, niet van plan het zomaar aan te nemen. Natuurlijk zouden ze dat niet zomaar accepteren, de concurrentie tussen beide gangs oplossen was immers belangrijker dan het behouden van Giulia's vrijheid. Het was niet tot ze dreigden met het wegnemen van haar leven dat ze haar mening bijdraaide. Nog altijd was ze van mening dat haar leven belangrijker was dan haar vrijheid, al begon ze elke voorbijgaande minuut meer te twijfelen.
Het laatste stuk van haar sigaret gooide ze uit het raam, vooraleer ze deze sloot om te voorkomen dat het nog kouder zou worden in de auto. De stilte was ietwat ongemakkelijk, al leek de jongen zich er niet aan te storen. Zijn oordopjes had ze de schuld hiervan gegeven. Natuurlijk kon ze zelf het initïatief nemen om een gesprek te beginnen, al was dit wel het laatste waar ze behoefte aan had.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn vingertoppen tikten verveeld mee op de maat van de muziek. De macht over een voertuig als de auto van zijn oudste broer had hij graag, zeker over auto's in het algemeen. Hij hield ervan om gewoon te kunnen rijden zonder een plan te hebben waar hij precies heemwilde. Slechts muziek, de snelweg en de auto om zich op te focussen. Al van kleins af aan was Milian de techneut van de familie geweest. Hij diende vaak genoeg als automonteur als iemand problemen had met zijn of haar voertuig, zeker voor zijn gezin, en qua vluchtchauffeurs stond hij bekend als een van de meest gerespecteerde in het criminele milieu. Deze rit hoorde echter niet bij zijn normale 'baan'. Hij wist maar al te goed dat het niet het plan was voor hem om snelheden te overtreden enkel voor zijn eigen plezier, en misschien daarom dat hij zich voor een keer inhield en daadwerkelijk stopte voor een rood stoplicht, in plaats van zichzelf door de file van auto's te manoeuvreren.
Voor kort keek hij in zijn ooghoeken opzij naar het meisje. Of ze zich zodanig aan hem stoorde dat ze hem niet aan wilde kijken of ruwweg liever naar buiten keek, was hem onduidelijk. Wel leek ze niet al te blij te zijn met hem in één voertuig. Hetgeen wat hij met haar delen zou, als hij zich er niet overheen had gezet dat ze beide hetzelfde, vastgelegde lot hadden. Hij zuchtte voorzichtig. Blijkbaar moest hij degene zijn wie de ongemakkelijkheid verhelpen zou; anderzijds zou hij nog lang moeten wachten voor het ijs gebroken was. "What's your name?" Even keek hij opzij uit beleefdheid. "In case they ask for it." Vragen stellen vond hij overbodig omdat hijzelf ook liever zijn tijd anders doorbracht, toch vond Milian het beter om haar naam te kunnen weten. Bovendien wilde hij niet moeten gokken wanneer iemand ernaar vroeg.

They look so pretty from afar

Like the gates of heaven are open now
And my one true love has just waltzed right out
Yeah, there's one thing about me that you should know
That I can't help from speaking my mind

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld