Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // War Between Races

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:

Laurielle // 1587 jaar // Elf

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:

Elijah // 20 jaar // Mens

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle liep met haar boog over haar schouders en haar pijlenkoker om haar heup. Ze was altijd enorm op haar hoeden als ze in gebieden als deze kwam, als ze gesnapt werd, dan was ze erbij... Ze had het geluk dat haar oren niet heel groot waren, dus ze kon vaak doen alsof ze een mens was, gelukkig was het nooit zo ver gekomen. Haar stam woonde in het bos, maar ze hadden niet genoeg spullen, dus moest ze er op uit om wat te jatten bij de mensen, die altijd enorm bevoorrecht waren...

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
Voor de derde keer die dag werd er in Elijah's hoofd gestampt wat het plan was vanavond. Er leefden enkele stammen van niet-menselijke wezens in het bos die de overgroeide stad waar hij in woonde flankeerde. En de volgende dag was het tijd om die uit te roeien.
Al van kinds af aan werd hem aangeleerd dat de Mens het superieure ras was, dat de andere rassen alleen maar uit waren op macht en bloed. Iedere niet-menselijke stam haatte mensen en daarom moesten zij zich verdedigen. Althans, dat was de denkwijze waarmee hij werd opgevoed. Mensen die daar niet mee eens waren, werden afgevoerd en vermoord.
"En dat is het moment dat troep D vanuit het westen aanvallen, zodat die monsters nergens meer naartoe kunnen. Begrepen?" vroeg de commandant. Elijah knikte dat hij het had begrepen, natuurlijk had hij het begrepen, dit plan was al twee keer eerder besproken. Zijn troep, troep D, zou er uiteindelijk voor zorgen dat er geen enkele ontsnappingsmogelijkheid was voor de wezens.
Hij zou zich onmenselijk moeten voelen met schuld en verdriet, maar het deed hem niets, het was immers zijn manier van denken en de manier waarop hij was opgevoed. Elijah was niet bijzonder moordlustig of vol haat jegens andere stammen en hij kon ook niet zeggen dat hij het eens was met de denkwijze, per se. Hij kon zich alleen niet verzetten, niet in zijn eentje, dus hij zou zich rustig moeten houden. Wachten tot de tijd rijp was om te vluchten.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle hoorde iets en bleef staan. Ze spitste haar oren en beet haar kaken even op elkaar. Haar boog hield ze in de aanslag en liep toen zachtjes verder. Het had een vogel kunnen zijn, of een haas. Dat hoopte ze tenminste, als ze een haas kon schieten dan hadden ze wat vlees. Het kamp van de mensen kwam in zicht en voorzichtig sloop ze dichterbij. Ze had dit al vaker gedaan en wist precies waar hun voedselvoorraad verborgen lag. Met lichte stappen, Elfen waren namelijk zo licht als veertjes en konden zelfs over sneeuw lopen zonder er in weg te zakken, liep ze van muurtje, naar rotsblok om het kamp heen. Bij de tenten aangekomen keek ze over een randje van een muur of er iemand rond liep. Het was rustig in het kamp nu. Ze liep langs een tent en kroop onder het tentdoek. Vlug vulde ze haar rugzak met een aantal broden en wat groenten. Ze keek even om, of ze gezien was en kroop toen vlug weer onder het tentdoek vandaan. Hier konden ze wel eventjes mee vooruit.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
Nadat de commandant klaar was met het plan voor de derde keer uit te leggen, stond Elijah op en ging aan de rand van het kamp zitten, even behoefte hebbend aan wat rust. Even doezelde hij in slaap, maar was weer helemaal alert toen hij ineens iets fel roods in zijn ooghoek zag. Zijn hand ging langzaam naar zijn mes, maar hij besloot te blijven zitten. Zijn ogen volgden de rode waas en hij zag al gauw dat het een meisje was die het kamp binnen sloop.
Elijah schudde zijn hoofd en leunde weer relaxt achterover tegen een boom. Hij zag hoe het meisje onder een tent kroop en even later weer met een volle rugzak tevoorschijn kwam. Ze keek vlug om zich heen en even maakten de twee oogcontact. Er kwam een blik van pure paniek op haar gezicht en ze bleef stokstijf staan. Maar hij had geen behoefte haar aan te geven of te pakken, dus met een hoofdbeweging gaf hij aan dat ze beter weg kon gaan. Ze draaide zich om en dat was wanneer Elijah haar oor zag en toen klikte het.
Toch ging hij niet achter haar aan, ze had immers toch niet meer zo lang te leven.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle schrok toen ze één kampbewoner recht in zijn ogen aankeek. Shit, ze was erbij... Maar tot zijn grote verbazing knikte hij zijn hoofd als teken dat het oke was. Fronsend draaide ze zich vlug op en rende weg, weer om het kamp heen en terug het bos in. Het dorp die ze hadden gebouwd lag hoog in de bomen en niet op de grond. De hutten waren klein en licht, zodat ze goed bleven zitten. Dit was om te voorkomen dat mensen zomaar hun kamp binnen zouden wandelen. Ze zagen ze vaak genoeg onder hen lopen, maar het lag goed verborgen in het bladerdek. Toen ze op de geschikte plek was, floot ze even op haar vingers en werd er een touw naar beneden gegooid. Behendig klom ze omhoog en klauterde op één van de platforms. 'Het is gelukt, maar ik werd gezien,' zei ze tegen Lysander, één van de elfen die altijd op wacht stond. 'Ik heb vier broden en wat groente in mijn rugzak kunnen proppen. De man die me zag, liet me gaan, gek genoeg.. Alsof het hem niet veel kon schelen.' Lysander pakte haar rugzak aan en bekeek de vangst. 'Deel het maar uit aan degene die het het meest nodig hebben.' zei hij en gaf de rugzak terug. 'En wees de vorige keer voorzichtiger.' Laurielle knikte en liep over de smalle bruggetjes naar de kleine boomhutjes om het eten uit te delen en wat overbleef op te bergen.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
'S avonds lag hij in zijn tent, die hij deelde met twee andere jongens. Hij zuchtte en draaide zich om, een beetje zenuwachtig voor morgen, niet wetend wat hij zou moeten verwachten. Het zou zijn eerste plundering worden. Deze aanval zou het begin van een oorlog betekenen, iedereen besefte dat, maar op een of andere manier protesteerde niemand ertegen.
Voor de tigste keer draaide hij zich om op zijn bed, maar hij kon maar niet comfortabel liggen.
"Lig eens stil, man, we proberen te slapen," klonk had van een van zijn tentgenoten, Connor.
"Sorry, ik kan niet slapen."
"Dat had ik door."
"Hebben we überhaupt ooit de bossen daar verkend? We gaan nu eigenlijk blind daarheen," sprak Elijah, eindelijk kon hij zijn twijfels uitspreken.
"De commandant en andere leiders zouden het echt wel weten, maak je geen zorgen," zei Connor en dat was het. De andere jongen, Matt, had zich stil gehouden. Misschien sliep hij al.
Met een laatste zucht draaide Elijah zich om en viel eindelijk in slaap.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle zat op een tak wat hoger in een boom, net boven het dorp en staarde omhoog naar de sterren. Het was haar taak om de wacht te houden voor de komende paar uur. Het was rustig, gelukkig, geen harde wind en het was droog. Gewoon een prettige en warme zomeravond. Met een zucht ging ze verder met het snijden van een houtenblokje, het begon steeds meer op een paardje te lijken. Paarden.. Die had ze lang niet meer gezien. Al hun paarden waren afgepakt door de mensen een paar jaar geleden, alsof de wereld van hen was. Ooit zal het veranderen en zal de wereld er anders uit zien, dat moest wel. Maar of die verandering positief was, dat was nog maar de vraag...
Lysander klom ook omhoog en ging op een tak naast haar zitten. 'Ik los je af, ga wat slapen.. Morgen weer een nieuwe dag.' zei hij. Laurielle knikte en bedankte hem en klom omlaag waarna ze naar haar kleine hutje liep en daar op haar bed plofte. Ze maakte haar korset los en kleedde haarzelf om naar haar japon, daarna kroop ze onder het dunne deken en krulde ze haarzelf op. Al snel had de slaap haar te pakken.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
Die ochtend was hectisch, iedereen scharrelde door elkaar om spullen te pakken. Hier en daar werd het plan opnieuw besproken. De enige die niet druk bezig was met iets, was Elijah, hij lag nog op zijn bed te staren naar het tentdoek. Zo nu en dan liet hij een diepe zucht. Hij had absoluut geen zin in de aanval. Na een tijd kwam Matt binnen en sleepte hem uit bed. Luid protesterend werd Elijah de tent uitgesleept.
"Kom op man, dadelijk word je nog gestraft."
Elijah gaf toe en liep met zijn tentmaatje mee. Samen liepen ze naar de wapentent om hun wapens te pakken. Voor Elijah twee dolken en een oude, verroeste AK-74 en voor Matt een dolk en twee automatische handpistolen. Connor had hij nadat hij hun tent had verlaten niet meer gezien.
"Kom, ze zijn al aan het verzamelen om te gaan," zei Matt. Hij had er ook duidelijk geen zin in, maar wat konden ze eraan doen.
Ze liepen naar de open plek waar alle troepen zich aan het verzamelen waren. Elijah nam afscheid van Matt, die in een andere troep zat, en liep naar zijn echt troep D.
En daar gingen ze, iedere troep ging zijn eigen kant op naar waar het kamp van de elfen gedacht was te zijn.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle klom uit de bomen omlaag en haalde even diep adem. Ze glimlachte even toen ze de geur van het bos rook. Als Elf was ze altijd erg verbonden met de natuur geweest, het zat in haar bloed. Ze liep naar het beekje dat wat dieper in het bos lag maar nog wel vlakbij het dorp en kleedde haarzelf uit waarna ze langzaam het koude water in liep. Elke ochtend kwam ze hier om wakker te worden en haarzelf te wassen. Het koude water gleed door haar haren toen ze kopje onder ging en de vissen zwommen weg van de beweging in het water. Ze waste haar haren met een stukje zeep wat ze mee had genomen en liep toen weer het water uit waar ze zichzelf afdroogde met een doek en haar jurk weer aantrok. Ze snoerde haar korset aan en liep op haar gemak terug naar het Elfendorp. Ze floot weer op haar vingers en haar de ladder werd weer naar beneden gegooid, waar zij vervolgens in klom.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
Wanneer ze het signaal zouden krijgen moesten ze gaan aanvallen. Elijah zat met zijn troep verstopt achter bosjes en achter bomen, klaar om te gaan wanneer het signaal zou klinken.
Zo zacht en voorzichtig mogelijk laadde hij zijn pistool. Na enige tijd klonken er ineens schreeuwen vanuit de richting van het Elfenkamp.
Het was begonnen.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle schrok op toen hun dorp opeens werd aangevallen. Ze keek naar beneden en zag daar mensen staan met pistolen en ze schoten omhoog. Vlug dook ze weg en holde over de bruggetjes naar haar hut waar ze haar boog spande en en haar pijlenkoker aan haar heup bevestigde. Ze hoorde gegil buiten en rende vlug haar hut weer uit, de mensen klommen omhoog! Met haar boog over haar schouder rende ze naar één van de ladders waar ze zich behendig vanaf naar beneden liet glijden om beneden op de grond haar broeders en zusters te versterken. Was het dan nooit goed?! De Elfen hadden de mensen nooit iets aan gedaan, altijd werden ze als bedreiging gezien terwijl ze geen vlieg kwaad deden! Ze lieten de mensen altijd in hun waarde! Behendig schoot ze de één na de andere pijl in de borst van elke man die haar aan viel. 'Laat ons met rust!' riep ze luid en keek kwaad om haar heen.

Anoniem
Wereldberoemd

goellen schreef:
De eerste elfen waren begonnen met vluchten.
"Laat ze gaan," zei de troepleider, toen iemand bijna opstond om aan te vallen. "Pas als het sein wordt gegeven, dan gaan we."
Nog even zaten ze daar, gehurkt in de bosjes, wapens klaar om te vuren. Er klonk een schelle, harde fluit. Het sein. Zonder verdere woorden sprongen ze op om de vluchtende elfen tegen te houden.
Elijah bleef nog even zitten, hij wist dat hij er niet klaar voor was. Er zat echter niks anders op, en ook hij begon te rennen om de elfen tegen te houden.
Er klonken geweerschoten en doffe geluiden van messen die in lichamen werden gestoten. Hier en daar klonk het onbekende geluid van een pijl en boog.
"Kom op, man! Snap out of it!" klonk het ineens voor hij tegen zijn schouder werd geduwd door Connor. "We hebben geen tijd om dag te dromen."
"Sorry, ik ben gewoon..." Elijah maakte zijn zin niet af. Hij kon zijn zin niet afmaken, want op dat moment werd Connor in zijn been getroffen door een pijl. Hij gilde het uit van pijn en viel neer.
Elijah wist niet wat hij moest doen. Paniek overviel hem. Waarom kwam er niemand helpen? Hij moest Connor opvangen, maar met het geweer in zijn handen lukte dat niet. Waarom stopte niemand om te helpen?
Alles leek slomer te gaan toen Elijah opkeek naar de strijd die zich om hem heen afspeelde.
Zoveel bloed, zoveel lichamen. En voor wat?
"STOP! HELP!" gilde hij, maar niemand stopte, niemand hielp.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Laurielle richtte opnieuw op een man die op haar af kwam rennen. De pees verliet haar vingers en de pijl kwam in zijn hals terecht. Ze rende er heen en trok de pijl eruit. Ze keek even naar het bloed wat er uit zijn hals goot en hoe hij hoestend op de grond lag en pakte het pistool dat hij in zijn handen had. Ze had nog nooit zo'n ding vast gehad, laat staan er mee geschoten. Ze stopte het pistool in de pijlenkoker om haar heup en richtte zich weer op de strijd. Ze waren aan het verliezen... Hoe kon het ook anders... Toen de eerste boom in brand werd gestoken slaakte ze een gil. Hun dorp! Alle Elfenvrouwen en kinderen die boven bang in hun hutten verscholen zaten, werden voor ze het wist in de vlammen verslonden. Tranen sprongen in haar ogen maar ze veegde ze vlug weg, geen tijd voor zwakte!
Toen ze iemand om hulp hoorde roepen draaide ze zich om. Een jongen, een mens. Hij stond bij iemand die een pijl in zijn been had. Een gifpijl, dat zag ze aan de gele veren.
Toen werd ze plots van achteren vast gegrepen door twee sterke armen en keek ze in de loop van het geweer van de man die voor haar stond. 'Niet doen!' riep ze vlug. 'Ik kan hem helpen.' zei keek naar de jongen die op de grond lag. 'Hij heeft gif in zijn bloed. Zonder mijn hulp overleeft hij het niet.' Ze keek de man strak aan. Ze hoorde enkel nog wat gillen van de laatste elfen en het smeken van vrouwen en kinderen... Ze hoopte dat ze allen een snelle dood zouden sterven en hun reis in rust konden vervolgen naar het hiernamaals. En als zij ook mocht gaan, dan met een kogel door haar hoofd...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld