Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| A broken heart, chemicals can mend it

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
*A broken heart, chemicals can mend it fast.

Samen met Dauntless

LET OP: dit ORPG zal 18+ onderwerpen bevatten zoals drugs, seks, verslaving en geweld. Be warned.

Cassie Daniels // 17 years old//

"We take it off, we take it off
She'll get me high but at a cost
I see it in her eyes that girl is lost
But if you stay with me I'll never stop,,

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Gideon Northwood ~ 19

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon zat achterin de wagen en staarde uit het raam. De wereld was zo grauw, zo kleurloos. Zijn linkerbeen trilde op en neer, een trek die hij had wanneer hij nerveus of geïrriteerd was. Gedurende de hele rit hadden hij en zijn vader geen woord tegen elkaar gesproken. In het ziekenhuis was besloten dat Gideon op therapie zou moeten. Naar een speciale plaats die hem zou genezen, zou afhelpen van zijn verslaving. Natuurlijk had hij geprotesteerd. Zijn vrijheid inperken dat was het enige wat zijn ouders deden, de oorzaak van dit alles. Echter ditmaal zouden de gevolgen zwaarder zijn als hij niet op het verzoek van zijn vader inging. Een paar dagen geleden hadden ze hem gevonden, bewusteloos, met een gebroken arm en een gestolen boot aan de oever van een rivier. Hij herinnerde zich zelf ook niet meer hoe hij daar terecht was gekomen. De dokters zeiden dat zijn leven aan een zijden draadje had gehangen, dat het niet veel scheelde of hij was niet langer onder de levenden geweest.
"Where here." Het was zijn vader die uiteindelijk de stilte doorbrak. Hij opende de koffer en haalde Gideons koffers eruit. "I can handle it, you don't have to come with me." Hij probeerde zijn rugzak om zijn schouder te gooien, maar faalde doordat zijn gips in de weg zat. Uiteindelijk was hielp zijn vader hem toch met het naar binnen dragen van zijn bagage. "Gideon, just remember that mom and I... We love you very much."
"Oh you're talking about that mother that hasn't seen her son in what is it a year."
"Gideon you know, with her job. It's a massive opportunity for her."
Gideon schudde zijn hoofd. Het kon hem allemaal maar weinig schelen. Het zou toch niet lang duren voor ze hem hier buiten gooiden. Hij stapte het huis naar binnen, zijn nieuwe zogenaamde thuis. "So what now. Do I get a tour around this place or are we just gonna sit in a circle and cry about our problems?" Hij zei het tegen niemand specifiek.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Cassie was in de woonkamer gaan zitten. Af en toe kon ze echt deze mensen wel schieten. Ze was een van de jongste hier en een van de weinige meiden. Naast haar waren er nog twee anderen dames die minimaal tien jaar ouder waren. De mannen hier waren ook allemaal minstens 35. Deze plek was dus uitermate saai voor Cassie zonder leeftijdsgenoten. Niemand hier mocht ze heel erg graag, met vele kon ze wel eens af en toe een praatje maken, maar het waren niet haar types.
Ze was hier gedumpt door haar pleegouders die geen zin meer hadden om haar op te vangen. Toen ze 10 was werd haar vader dood geschoten, hij zat in een of andere bende waarmee hij illegale praktijken uitvoerde. Haar moeder was drie jaar geleden overleden aan alcohol vergiftiging. Het was dan ook geen mysterie waar ze haar gewoontes vandaan had. Na de dood van haar moeder werd ze in een pleeggezin geplaats waar Cassie zich nooit echt thuis heeft gevoeld. Ze hebben Cassie altijd respectloos behandeld. Om te kunnen ontsnappen aan de realiteit begon ze allerlei verschillende middelen te gebruiken. In het begin probeerde haar pleegouders haar weg te houden van alle substanties al heeft dit nooit geholpen. Voor dit huis heeft ze in nog een aantal andere gezeten, maar daar is ze steeds uit geschopt. Het was een wonder dat ze hier nog mocht blijven. Echt aan de regels houdt Cassie zich namelijk niets, het kan haar helemaal niks schelen. Ze wilde zo snel mogelijk weg uit deze 'hell hole', al was dit haar laatste kans en is ze niet meer welkom bij haar pleegouders als ze weer weggestuurd wordt. Dan komt ze op straat terecht.
Er kwam iemand het huis in gelopen, een jongeman die ze nog niet eerder hier gezien heeft. Kort had ze wel ergens iets gehoord over een nieuweling, maar ze wist niet dat die deze dag zou komen. "Nice meeting you too," mompelde Cassie sarcastisch. "I'm not sure if you would like a tour, it will end with being strip searched and all of these tests. Not really the best thing in the world."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hij nam het meisje tegenover hem op. Ze zag er verveeld uit, alsof het leven niet veel zin meer had. Gideon kon zich daar wel mee inleven. Dit was ook echt het soort plaats dat alle leven uit je zoog. Niemand had hem trouwens ingelicht over die onderzoeken. Waarom verbaasde het hem niet dat, dat soort dingen voor hem werd verborgen gehouden.
"Hello you must be Gideon." Een man van rond de veertig stak zijn hand naar hem uit. Toen pas leek hij de gips op te merken en wisselde van hand. "My name is Daniel. I will be moderating the therapy sessions, make sure everyone follows the rules, those kind of things."
"So we won't be good friends then." Gideon zei het grappend, al klonk er zeker een gemeende ondertoon in zijn woorden.
"Well that totally depends on you. First of all we need you to do some tests, standard procedure. If you could follow me. Someone else will bring your luggage to your assigned room." Gideon werd naar een of andere onderzoekskamer gebracht. Hij werd gewogen en gemeten. Zijn ogen werden onderzocht, er werd bloed afgenomen voor tests en zoals het meisje hem eerder had gewaarschuwd er werd tevens een 'strip search' uitgevoerd. Waarom behandelden ze hem als een gevaarlijke crimineel, dit was zo beschamend, ging in tegen zijn mensenrechten. Niet dat hij die goed kende. Hij had naar de les gaan al snel opgegeven en was vrijwel altijd op pad met zijn vrienden van andere faculteiten. Dat gruwelijke onderzoek leek uren te duren en de dokter was niet eens aantrekkelijk. Als zijn ouders hier toch zoveel geld aan gaven, konden ze op zijn minst aantrekkelijk personeel voorzien. "We will be checking if you are sober regularly," werd hem uitgelegd terwijl hij zijn kleren terug aantrok. Daarna was hij vrij om te gaan. Wel vrij, hij mocht het huis natuurlijk niet verlaten. Na dit alles snakte hij naar een sigaret. Buiten op de veranda stond een klein bankje. Uit zijn jaszak haalde hij een pakje camels en stak er eentje op, rook kringelde omhoog.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Cassie zag Daniel al aankomen, de leider hier in dit huis. Ze had echt een pest hekel aan hem. "Enjoy your strip search! It will be the last time somebody gets to touch you," riep Cassie hen achterna. Een van de regels was dan ook dat intimiteit tussen twee personen in dit huis verboden was. Je mocht kijken maar niet aanraken, ze waren er namelijk van overtuigd dat liefde of wat dan ook je herstel in de weg staat.
Veel gaf Cassie hier niet om, al snakte ze er soms naar aangezien ze gewoon iets wilde voelen. Zonder enige drugs hier was het voor haar net alsof ze een of andere gevoelloze zombie was. Cassie deed er dus alles aan om iets van een gevoel te bekomen. De vieze mannen hier waren de hele dag alleen maar begin met het liefde maken met zichzelf om ook maar iets van een 'rush' te voelen. Het was bij lange na niet gelijkwaardig aan die van goed spul, maar het was iets. Toen de twee uit het zicht waren liep ze naar buiten waar ze op een bankje ging zitten en een sigaret opstak. Sigaretten waren als enige toegestaan, voor de rest waren alle middelen niet toegestaan. Na een tijdje toen Cassie de rook van haar tweede uitblies kwam de jongen ook naar buiten gelopen. "So how did you enjoy your last time being touched by a human being?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Don't you see? I'm still savoring the moment." Dat onderzoek was niet het enige wat zijn ouders voor hem hadden verzwegen. Ook de regels over liefde waren hem niet eerder meegedeeld en met zijn linkerhand in de gips zou hij creatief uit de hoek moeten komen wilde hij nog enkele momenten van genot beleven. Waarschijnlijk hadden ze gedacht dat hun perfecte zoon toch niet zou aarden tussen al deze hopeloze gevallen. Dat hij geen vrienden zou maken, laat staan verliefd zou worden. Dit waren niet hun soort mensen. Het was vreemd hoe zijn ouders hem keer op keer een teleurstelling noemden, maar hij nog steeds te goed was om om te gaan met een bepaald 'soort' mensen. Wel hij had nieuws voor zijn vader en moeder. Dat soort mensen waar ze zo voor vreesden, daar was hun zoon één van. Dat ze hun geld gebruikten om al zijn fouten verborgen te houden, haalde niet weg dat hij ze had begaan.
"The name is Gideon by the way," hij zei het met de sigaret tussen zijn lippen en een uitgestrekte rechterhand. Gideon had nog lang niet iedereen gezien, laat staan ontmoet, maar op het eerste zicht bleek dit meisje de enige van zijn leeftijd te zijn. Daarbij hield hij wel van haar sarcasme. Wilde hij deze therapie uitzitten was het misschien beter dat hij zich een beetje sociaal openstelde tegenover zijn mede 'gevangenen' Ze zaten desnoods allemaal in hetzelfde schuitje. "So how long have you been here?"

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Cassie," had ze kort geantwoord. Het was bijna middag wat betekende dat de groepstherapie ieder moment van start kon gaan en aangezien het vrijdag was zou er die avond in het buurt huis een sessie plaatsvinden gezamelijk met alle andere groepen in de buurt gepaard mensen die gewoon wilde komen. Terwijl ze nog een haal van haar sigaret nam keek ze hem aan. "About almost a month now I think, this isn't my first home though. If been to like seven or eight before this one." Dit huis was tot nu ver uit de ergste. Het had daarnaast ook een andere werking, als je hier namelijk je best doet en sober blijft wordt je niet meteen ontslagen maar word je overgeplaatst naar een ander huis met meer vrijheid om te kijken of je dat ook aan kan. "How about you? You don't seem like the person who's new to all this."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon floot tussen zijn tanden. Hij was onder de indruk. Cassie had er zo te horen al een behoorlijk aantal achter de rug. "Well it may suprise you but this is only my second one and technically I only stayed for three days in the first one, so I don't think that one really counts. I'm lucky I'm so good at hiding it and I lived on campus, so my parents didn't really notice anything. Well untill things got a bit out of hand." Hij stak zijn gips op, niet dat Cassie die nog niet opgemerkt zou hebben. Hij stampte de peuk van zijn sigaret uit met de zool van zijn schoen. Daniel stak zijn hoofd uit de deur. "Are you two coming, group therapy is about to start."
"Is group therapy mandatory?"
"Yes it is Gideon." Met een zucht stond hij op. Dit was precies dat soort dingen dat je altijd in films zag. Een kring met mensen, die allemaal over hun problemen praatten en dan begon er iemand te huilen. Het leek hem allemaal zo nep, zo onwerkelijk. "So who wants to start with telling how they feel today?"

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Honestly I'm suprised I didn't get kicked out of this one yet, I tend to follow none of the rules." Cassie gooide haar sigaret op de grond en trapte deze uit waarna ze naar Gideon luisterde. "I wished I lived on my own, but after the death of my mom I got placed in a foster family since I was only 15. That's when I started using too, so I have gotten into this stuff pretty young. I was still in high school."
Al snel verscheen Daniel zijn hoofd door deur. Kort moest ze grinniken toen Gideon vroeg of de sessies verplicht waren. "Oh boy if you don't know that already, you're in for a big suprise. This place even has extra session on friday night in the town centre with pretty much every junkie in the area." Daniel keek Cassie meteen waarschuwend aan. "Cassie you know we don't use that word here," had Daniel medegedeeld. "Yeah, yeah whatever. We have a disease right? I bet when you go home to your wife, you talk about us as junkies and whatever bad words there are for it," zei ze nadat ze geërgerd met haar ogen gerold had. "Oh wait you don't have a wife or girlfriend or a home. We're the only friends you have, now that's pathetic." Daniel keek Cassie boos aan alsof hij iets wilde doen als 'straf' geven. "Oh my god Daniel, I'm so sorry. I didn't mean that, it was just my disease. I couldn't contain myself," speelde ze sarcastish waarna ze met een lachje doorliep naar de woonkamer. Hier nam ze ongeïntreseerd plek op een bank. Cassie was duidelijk geen makkelijk type.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gideon had zelf zijn eerste joint gerookt op zijn zestiende. Het stelde toen nog niet veel voor. Pas nadat hij op de universiteit zat begon hij met het gebruiken van zwaardere middelen en dat al snel op regelmatige basis. Was dat waar hij de rest van zijn dagen mee zou moeten doorbrengen, praatsessies. Nadat Cassie was uitgepraat keek Daniel Gideon aan met een blik dat hij beter uit haar buurt kon blijven. Wel Daniel kon hem zoveel regels opleggen als hij wilde. Hij kon hem niet verbieden met iemand om te gaan. Daarbij het was des te verleidelijk als het de begeleider niet aanstond. Het gesprek begon een paar mensen vertelden dat ze trots waren op hoe lang ze reeds sober waren. Anderen hadden moeite, maar dat hoorde bij het proces. Er werd geklaagd over één jongens wiens sokken bij het wassen steeds verdacht plakkerig waren, wat ronduit walgelijk was voor diegene die wasdienst had. "Guys that is not of importance right now. We do have a new face here today, everyone this is Gideon Northwood." Iedereen mompelde een welkomstgroet. "Gideon do you have anything to share with the group?"
"Actually I don't. I'm not much of a sharer. I'm more of a listener if you don't mind." Gideon had hier echt geen zin in. Hoe verwachtte zijn ouders dat hij aan zoiets zou meewerken. "Gideon do know that if you refuse to accept the disease that put you here. You will continue to be a repeat offender."
"Disease, come on. Who came up with that word. To be honest I prefer the word junkie. It's not like there's some virus inside us. Some bacteria steering us toward drug use. We do that ourselves and yes I accept that I use drugs. Use not used cause the person who thinks some stupid talking session can solve that, can 'cure' me, is out of their mind."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Cassie had haar armen over elkaar geslagen, elke sessie was er wel weer iets walgelijks waar de mannen een meningsverschil over hadden. Kort grinnikte ze toen Gideon, Daniel op zijn plek zette. "I totally agree with that." Kort ging ze rechter op zitten. "I have something to say, something I've been wondering all this time. Does our families or whoever wanted us to go here realize that their really selfish. They want us to go here because they want us to get 'better', because they're scared we'll die because of using. But they never bother to wonder what we want, maybe we want to die. They just want us to go here for themselfs, so they can keep us, so we won't be a shame to them." Cassie schudde haar hoofd "But it is about them right, not about us? I mean we don't pay you so what they want matters most."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Do you really think this is just about the money Cassie? That I'm here just for that?"
"Nah a terrible job as this one. There must be something more. Maybe you get a kick out of it. Seeing all those fucked up human beings, makes you feel a bit better about your own miserable life." Dacht iedereen in deze kring werkelijk dat praten ook maar iets uit zou halen. Praten veranderde niets aan de gedachten in zijn hoofd, de drang, de nood. Waarschijnlijk zou Daniel gewoon van gespreksonderwerp veranderen, of de therapie beëindigen. Dit was slechts zijn eerste dag hier en nu al werd het hem teveel. Vanavond zou hij vertrekken, zijn spullen pakken en ervandoor gaan. Hij had vrienden genoeg die hem in huis zouden halen, dan kon hij gewoon zijn oude leven terug oppakken. Het was een leven waar niet veel mensen trots op zouden zijn, maar hey tussen al die miljoenen mensen, wat maakte hij uit. Hij was slechts een nietig stipje stof, onbelangrijk in het grotere geheel. De enige die hem zouden missen waren zijn ouders en dan nog waren hun emoties in scène gezet.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Yes I do, I mean you don't really give a shit about us or if we become clean. Aslong as people think this is working, as long as you get paid, you don't give a shit," zei Cassie waarna ze opstond. "Man I need a sigaret, I can't deal with this shit." Vluchtig liep ze naar de veranda waar ze op het bankje ging zitten en een van de weinige joinsts pakte die ze nog had. Ze had na al haar ervaring zo haar manieren ontwikkeld om de testen te vervalsen en wiet binnen te smokkelen. Het kreeg haar al niet meer high omdat ze zwaardere dingen gewend was, maar het was iets.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zoals Gideon had verwacht maakte Daniel haastig een einde aan hun therapie. Wel werd hij op kantoor gevraagd. "If you don't want to participate in this, then that's fine with me. But maybe there is someone you need to talk to first." Daniel overhandigde hem de telefoon. "Hello Gideon?" Het was zijn moeders stem. "Dad told me about what happened. Is it true they want to sue you and now I hear they already want to expell you from the program?"
"Mom it's okay, I swear."
"I sure doesn't sound okay. I can come over if you want."
"Don't bother. You can't just stop your research right now. I'll make sure I'll stay out of trouble."
"You promise?"
"Yes mom."
"I love you Gideon."
"Love you to." Hij legde af en gooide de telefoon naar Daniel. Wat zou hij die zelfvoldane grijns graag van die man zijn gezicht slaan. Gideons moeder was een bekende antropologe. Ze was vrijwel nooit thuis. Als ze niet de wereld rondreisde voor het geven van colleges of lezingen, dan zat ze bij één of andere stam, zichzelf in te leven in de bevolking. Altijd bracht ze tijd door met andere mensen, andere kinderen. Terwijl ze niet eens in staat was geweest haar eigen zoon fatsoenlijk op te voeden. Nu ze was genomineerd voor een gerenommeerde wetenschapsprijs was het des te belangrijk dat ze zich bezig hield met haar onderzoek. Ze zou waarschijnlijk meer van die prijs houden dan van hem.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Cassie gooide de joint weg toen hem zo goed als opgebrand had. Ze keek voor zich uit terwijl ze eraan dacht hoe makkelijk het was om zo weg te lopen, weg van dit stomme rot huis. Het was geen gevangenis dus in principe zou ze zo weg kunnen. Iets in haar wilde het sober worden wel een kans geven, al was de herrie in haar hoofd te groot. Alles wat ze wilde was gewoon iets wat all het lawaai van haar verleden in haar hoofd kon stoppen. Zeker nu ze al een tijdje niet echt goed in de wolken is geweest werd het steeds luider en werd ze er steeds gekker van. Ze kon er nachten wakker van liggen todat de leiding besloot dat het toch verstandig was als ze haar een slaapmiddel geven.
Ze kon nu weglopen en alles achter zich laten. Ze zou een onderdak en voedsel opkunnen geven in ruil voor de verbode middelen. Toch was er iets wat haar tegenhield. Met haar armen over elkaar heen geslagen liep ze dan toch maar naar binnen waar ze naar haar kamer ging. Gelukkig had zij tot nu toe geen kamergenoot. Er waren maar twee andere damens die al een kamer deelde, dus Cassie had die van haar helemaal voor zichzelf.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld