Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Literacity

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Naam: Evora Haihg
Leeftijd: 27
Volk: Evora maakt deel uit van een van de grootste elvenstammen. Ze bewonen een bijzonder vruchtbaar bos. De overvloed aan planten en vruchten is de reden dat de stam zo snel kon groeien. De stam is zelfs zo groot geworden, dat er bijna niet genoeg ruimte voor ze was. De oplossing voor de overbevolking lag in de hoge, sterke bomen die boven hen uit torenden. Een ingewikkeld netwerk van touwbruggen en boomhutten werd gebouwd, een netwerk dat nooit klaar is. Elke dag worden er dingen aan toegevoegd. Voor buitenstaanders is het een doolhof, maar voor de elven die er op zijn gegroeid is het een thuis.
Innerlijk: Evora is een sterke jongeman in de bloei van zijn leven. Hij is geboren en getogen in de bomen en kent het netwerk van paden en bruggen op zijn duimpje. Het bos is zijn thuis. Hij is meester in klimmen en hoogtevrees is iets waar hij nog nooit van gehoord heeft. Echter, zelfs voor de standaarden van zijn stam, heeft hij de neiging gevaarlijke kuren uit te halen. Hij is een van de weinigen die nog jaagt op wild. Hij is verslaafd aan de adrenaline die de jacht teweegbrengt, de wind die door zijn haren jaagt en het gevaar. Echter, hij jaagt slechts voor zijn plezier. Een belangrijk principe van zijn stam is het respecteren van de natuur, hij zou niet terug durven komen met onschuldig bloed aan zijn handen.
Evora heeft het niet zo op verantwoordelijkheid. Hij raakt meestal snel afgeleid en zijn korte-termijngeheugen laat nog wat te wensen over. Toch is hij verkenner van zijn stam. Dit heeft alleen minder met zijn mentale kwalificaties te maken als met zijn fysieke.
Wat ook met zijn positie in de stam helpt is dat hij niet is geneigd om confrontaties uit de weg te gaan. Hij is daar veel te nieuwsgierig voor.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Naam: Avelyn Shreme
Leeftijd: 23
Volk:
Avelyn komt uit een stam dat zich richt op water en lucht en dat zijn middelen die ze gebruiken om aan voedel te komen, dus om hun gewassen te laten groeien.
Het was voorheen een reizende groep, omdat ze zich vestigden bij meren alleen deze raakten al snel uitgedroogd, waarna ze zich bij de eerste rivier dat ze tegenkwamen gingen vestigen.
Ze wonen in tenten, omdat dit makkelijk mee te nemen is onderweg en soms gebruiken ze materialen die ze zelf oogsten, zoals bamboe voor de tentstokken.
Innerlijk:
Avelyn is één van de krachtigste uit haar stam, hoewel ze nog vrij jong is. Ze heeft een oog voor detail en heeft creatieve genen. Hoewel ze als dochter van het hoofd een voorbeeld is voor haar stam, zoekt ze soms het gevaar op met de bijbehorende risico's. Ze weet wanneer ze moet stoppen als het echt te gevaarlijk gaat worden. Door de omgang met water, lucht en de gewassen heeft ze een liefde voor de natuur ontwikkelt, ook mede door de vele trektochten van haar stam.
Ze ziet vaak het goede in mensen, maar wanneer men het goed verzaakt heeft, is ze weinig vergevingsgezind. Toch blijft ze de rust zelve en kan ze dit overdragen op anderen.
Uiterlijk:

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Door het bladerdek schenen maar net de eerste zonnestralen van de nieuwe dag, maar Evora was al lang onderweg. Om hem heen hoorde hij slechts de vogels fluiten en de wind door de bladeren waaien, het bos sliep nog.
Steeds hoger klom Evora de boom in. Hij maakte bijna elke ochtend hetzelfde rondje, hij wist precies welke tak zijn gewicht wel kon houden en welke niet. Hij wist waar de bomen voldoende dichtbij elkaar stonden om over te springen en welke gaten hij moest vermijden. Hij kende dit deel van het bos zo goed dat het bijna saai werd. Maar ja, iemand moest deze taak vervullen. Niet veel konden het werk van verkenner doen. Het was zwaar werk wat veel training vergde. Natuurlijk kon in een stam die in de boomtoppen leeft iedereen wel klimmen, maar verkennen was meer dan klimmen. Verkennen vraagt om snelheid, wendbaarheid en durf.
Toen bereikte hij de boom waar hij op zoek was. Deze was ouder en hoger dan degene om hem heen. Vanuit het topje van de oude den kon Evora het hele dal overzien. Hij schoot omhoog. Wachten was er niet bij; hoe eerder hij klaar was met deze ronde, hoe eerder hij zijn eigen ding kon gaan doen.
Maar wat hij zag vanuit die ene top, beloofde zijn dag een stuk langer te maken dan verwacht. In de verte, in de buurt van de rivier, zag Evora een dunne rookpluim. Hij zuchtte. Hij kon ook gewoon doen alsof hij niets gezien had… Nee, besloot hij. Hij zou even op adem komen, maar dan een kijkje gaan nemen.
Sneller dan verwacht naderde hij wat leek op een kamp naast de rivier. Hij bleef nog even in de bomen zitten. Terwijl hij op adem kwam, probeerde hij het kamp te bestuderen, maar hij was nog te ver weg om iets nuttigs te zien. Hij bleef naar de figuren onder hem kijken terwijl hij zo zacht mogelijk van tak tot tak liep. Maar toen gleed hij weg. Het mos was de takken bedekte was nog nat van de regen die die nacht gevallen was en hij verloor zijn grip op de tak. Zijn pogingen om zich nog vast te grijpen waren zinloos, voor hij het wist lag hij op de grond. De wereld om hem heen draaide een beetje. Zijn gezichtsveld werd bedekt met zwarte vlekjes. De vlekjes werden steeds groter, totdat het helemaal donker werd.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Na een lange nachtelijke wandeling hadden ze eindelijk de perfecte plek gevonden om hun kamp op te zetten. Midden in het bos, naast een mooie stromende rivier, was een open plek die groot genoeg was voor haar stam om zich te vestigen. Door de vele trektochten die ze al achter de rug hadden, duurde het ook nirt lang voor het hele kamp opgebouwd was en er ruimte was gemaakt om gewassen te kunnen verbouwen.
Avelyn was degene die alles in de gaten hield. Van het opbouwen van de tenten tot het verbouwen van de gewassen. Ze was dan wel de dochter van het hoofd van de stam, maar het was bij hen gewoonte dat de eerstgeborene overal op zou toezien, omdat hij of zij de rol later moest overnemen als het hoofd het niet meer aan zou kunnen. Onder haar bewind was het kamp dus al snel klaar. Ze keek om zich heen en de plek waar ze zaten was perfect. De stromende rivier zag er prachtig uit en de natuur eromheen was ook een plaatje om te zien.
Avelyn vond dat het kamp een goede maaltijd verdiende vanwege het harde werk dat ze geleverd hadden. Ze liet een vuur maken en dit gaf een rookpluim naar boven die waarschijnlijk in de verte al te zien was.
Plots hoorde ze dichtbij een doffe klap en ze merkte op dat een aantal kampleden zich naar één bepaalde plek snelden en een kring vormden om de plek heen. Hierop besloot Avelyn een kijkje te gaan nemen, want wie weet wat het was.
'Laat me er even bij, allemaal,' zei Avelyn tegen de groep. De groep maakte een soort van opening in de kring, zodat Avelyn met gemak naar het midden van de groep kon lopen. Daar aangekomen hurkte ze neer. Het bleek een jongen te zijn, maar waar hij vandaan kwam was nog een raadsel. Aan zijn kleding te zien was het net of hij uit de bomen kwam, maar dat leek haar hoogst onwaarschijnlijk. Ze wees twee kampleden aan en droeg hen op om hem naar een tent te brengen en daar neer te leggen. Samen met de arts van het kamp Avelyn bleef erbij om hem even in de gaten te houden. De klap die te horen was, was niet niks namelijk. Na een tijdje leek de jongen bij te komen. 'Hey, is alles in orde? Het was een flinke klap die je gemaakt had namelijk,' probeerde ze rustig.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Een tijdje later begon Evora weer bij te komen. Zijn hoofd bonkte pijnlijk, net als ongeveer al zijn andere ledematen, en toen hij zijn ogen opendeed werd het gebonk nog erger. Het licht stak als naalden in zijn ogen. Voor een moment was hij verblind. In de verte hoorde hij een stem die hij niet kon plaatsen. Niks aan wat hij waar kon nemen kon hij plaatsen. Het bed waar hij op lag voelde zachter dan de bedden in zijn boomhut, het rook er vaag naar een kampvuur en hij dacht water te horen stromen.
Het duurde even voordat zijn zicht wat minder wazig werd en hij ging iets overeind zitten. Het helpte niet met zijn hoofdpijn. Zijn omgeving herkende hij niet, maar wat hem meer zorgen baarde was de jonge vrouw die bij hem zat. Plots schoot hij omhoog. Zijn ogen stonden wild terwijl hij nog eens om zich heen keek.
“Wie ben jij?” vroeg hij aan de vrouw, maar hij nam de tijd niet om op antwoord te wachten. Snel, te snel, stond hij op, maar de klap had haar sporen achterlaten en ver kwam Evora niet. Duizeligheid overviel hem, hij kon nog maar net zijn evenwicht bewaren door zich aan een tafel binnen de tent vast te klampen. Zijn schedel voelde alsof hij op het punt stond open te barsten. Het maakte hem alleen maar bozer.
“Waar ben ik? Hoe kom ik hier?” Zijn stem klonk misschien nog fel, maar hij kon zich amper staande houden. Terwijl zijn hoofdpijn iets afnam, werd hij zich bewust van alle sneetjes, de meeste aan de kleine kant, een paar waren iets zorgwekkender, die over zijn lichaam verspreid waren. Een diepe snee op zijn onderbeen trok zijn aandacht en hij schold onder zijn adem.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Probeer jezelf eerst even rustig te houden en ga even zitten,' zei Avelyn streng. Ze wees hem op een stoel naast de tafel waar hij stond. 'Om jouw vragen even te beantwoorden: mijn naam is Avelyn, dochter van het stamhoofd. Hoe je hier precies gekomen bent, kan ik ook niet zeggen. Er was een doffe klap te horen en een aantal leden hebben jou toen op de grond gevonden,' legde ze hem uit.
Ondertussen kon ze hem goed bekijken. De klap had hem in eerste instantie weinig goeds gebracht. Hij was licht in paniek en kon niet stabiel lopen. Daarnaast waren er op zijn lichaam een aantal sneetjes en schrammen te zien en daarbij ook nog een diepe snee op zijn been. Avelyn probeerde langzaam bij hem te komen en legde een hand op zijn schouder.
'Ga zitten, dan verzorg ik je been even.' Ze keek hem streng aan, maar haar stem was kalm. Het was een sterke eigenschap van haar dat ze altijd wel de rust kon bewaren en het zelfs kon overdragen op anderen en ook bij hem leek dat zo het geval te zijn. Ondertussen pakte Avelyn een stuk stof en wat naald en draad voor de wond. 'Dit kan misschien even wat pijn doen,' zei ze ter waarschuwing. Met het stof pakte ze al het bloed op dat nog uit de wond kwam en met de naald en draad hechtte ze de diepe snee. 'Weet je nog wie je bent?' vroeg ze ter controle. Als hij dat niet wist, dan had dat te betekenen dat hij geheugenverlies zou hebben en dan was het nog maar de vraag hoe ernstig het zou zijn.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Haar rustige stem wist Evora wonder boven wonder toch iets te kalmeren. Haar gedrag maakte direct duidelijk dat ze geen kwaad in de zin had en Evora deed wat ze van hem vroeg. Terwijl hij luisterde haalde hij een paar keer diep adem, hij voelde zich nog steeds niet op zijn gemak. Hij wist niet waar hij was of waar zijn stamgenoten waren, als hij normaal had kunnen lopen had hij meteen de benen genomen.
Toen ze begon met hechten, ademde hij scherp in. Het vergde al zijn wilskracht om zijn been niet weg te trekken van de naald. Haar waarschuwing was ietwat zacht uitgedrukt: de naald deed meer dan beetje pijn, maar ze was al snel weer klaar. Even bestudeerde hij haar werk. Ze had het netjes gedaan. Anders dan hij gewend was, maar hij kon niet ontkennen dat het er al een stuk beter uitzag dan eerst.
Een ogenblik was hij stil, maar rustig was hij nog niet. Hij keek op bij elke beweging die ze maakte, hoe klein ook. Elke schaduw op het tentdoek trok zijn aandacht. Hij stond weer op, wankelde even, maar bleef staan.
“Ik ben Evora,” zei hij toen. Hij sloeg zijn armen over elkaar. Er viel weer een stilte en hij fronste diep. Het bonzen in zijn hoofd nam weer toe terwijl hij nadacht over hoe hij hier ook alweer terecht was gekomen.
“Ik kom van het bomendorp. Ik ben verkenner daar. Ik zag rook waar geen vuur zou moeten zijn, dus ik kwam kijken waar het vandaan kwam.” Het kostte hem duidelijk moeite om het zich te herinneren.
“Ben ik echt gevallen?” vroeg hij toen, terwijl hij een wenkbrauw optrok. Hij deed zijn werk nu al vier jaar en de keren dat hij echt gevallen was waren op een hand te tellen. Hij deed zijn best om het zich precies te herinneren, maar heel veel meer over die ochtend leek nog niet terug te komen.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Je bent zeker gevallen en hard ook. Weet je dat niet meer?' Hoewel Evora nog wel wist te vertellen dat hij op de rookpluim afging, leek hij niet meer te weten dat hij gevallen was. Avelyn kon daaruit concluderen dat het een lichte vorm was van geheugenverlies en ook vanwege het feit dat hij nog niet stabiel op zijn benen kon staan.
'Ik denk dat het verstandig is voor jou om hier even beneden te blijven. De klap heeft jouw lichaam weinig goeds gedaan en als je nu terug zou gaan, dan ben je binnen een paar seconden weer beneden,' zei Avelyn.
Hoewel Avelyn nog vrij jong was, beschikte ze al over een heleboel wijsheid wat mede kwam door het feit dat ze al aangesteld was als toezichthoudster van het kamp.
'Wij waren hiervoor altijd op trektocht,' veranderde Avelyn van onderwerp. 'Onze stam is gericht op water en lucht en die elementen gebruiken we om gewassen te verbouwen. De meren raakten altijd opgedroogd, dus moesten we elke keer verder om een nieuwe plek te zoeken waar we ons konden vestigen. Er moest gegeten worden namelijk.' Terwijl Avelyn haar verhaal deed, hield Evora goed in de gaten. Hij mocht voorlopig niet terug de bomen in gaan uit bescherming voor zijn eigen gezondheid.

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Evora luisterde aandachtig. Zo zou hij tenminste nog iets interessants te vertellen hebben als hij ongetwijfeld veel te laat bij zijn dorp aankwam. Hij keek haar indringend aan.
“Dus toen vonden jullie het een goed idee om aan onze waterbron te beginnen?” vroeg hij, licht ironisch. “Laat maar, geef daar maar geen antwoord op.” In stilte stapte hij de tent uit. Als hij er dan toch was, kon hij net zo goed echt wat onderzoek doen. Hij merkte meteen dat de snede in zijn been nog wel eens een probleem kon worden, hij kon er amper gewicht op zetten. Maar, koppig als hij was, stapte hij door. Hij was ergens meer geïnteresseerd in de bomen dan in de mensen. Ze leken een stuk hoger vanaf de grond dan als je halverwege zat.
“Hoe dan ook, ik moest maar weer eens gaan,” besloot hij toen. Natuurlijk zou het verstandiger zijn om naar Avelyn te luisteren, maar zo verstandig was Evora niet. Hoe ver hij zou komen met zijn been en zijn hoofdpijn wist hij niet zeker, maar hij wilde in ieder geval proberen weer thuis te komen. In ieder geval had hij zijn armen nog.
“Bedankt voor de hechting, en nog een fijne dag toegewenst,” zei hij, terwijl hij naar de dichtstbijzijnde bomen liep - nou, hinkelde.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Avelyn zuchtte. Evora leek niet te willen luisteren naar haar advies en had zijn eigen plan getrokken. Nog voordat hij de boom in ging klimmen, hield Avelyn hem tegen.
'Wil je soms nog meer van je geheugen verliezen?' vroeg ze streng. 'Je kan je de val al niet herinneren en lopen gaat al helemaal niet gemakkelijk. Als jij je eigen gezondheid om zeep wil helpen, dan moet je dat vooral gaan doen. Ik adviseer je niet voor niks om voorlopig hier beneden te blijven.'
Avelyn kon het slecht hebben als er iemand was die haar adviezen niet opvolgde. Soms loste dat uit zichzelf op door het besef van de ander, maar de keren dat dat niet gebeurde, greep ze zelf in en bleef ze net zo lang doorgaan tot de ander overtuigd was. Evora zou hierin geen uitzondering zijn.
'Overigens hadden wij geen idee dat er een stam zich hoog boven in de bomen gevestigd had, maar wij kunnen ons nu moeilijk verplaatsen vanwege de gewassen.'

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Even stopte Evora en hij draaide zich om. Met zijn armen over elkaar keek hij haar aan.
“Dat is allemaal leuk en aardig, maar onmogelijk.” Hij keek weer om naar het bos, op zoek naar een geschikte boom om in te klimmen. Het grootste gedeelte van de bomen hier was niet ideaal. Weinig sterke, lage takken waar hij makkelijk kon beginnen. Hij slikte even.
“Ik kan hier niet blijven,” legde hij uit. “Ik moet terug naar mijn dorp. Ik ben waarschijnlijk toch al te laat. Daarbij, iets zegt me dat als iemand anders jullie stam vindt voordat ik terug ben, ze een stuk minder vergevingsgezind zullen zijn dan ik. Dit is nog steeds ons terrein.”
Avelyn’s stam had misschien wel niets met de bomen te maken, maar de geschiedenis leerde dat Evora’s stam inbraak op hun territorium niet zomaar toelieten. Meer dan eens hadden ze hun wapens getrokken tegen vreemdelingen.
“Trouwens, ik heb alleen last van dat ene been,” loog hij. De blauwe plekken over zijn armen werden naarmate meer tijd verstreek steeds duidelijker. “Mijn handen kan ik nog gebruiken.”

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Avelyn trok een wenkbrauw op. Ze had genoeg kennis om te weten dat Evora meer dan alleen last had van zijn been. Een val van zo'n hoogte bracht namelijk de nodige gevolgen met zich mee.
'Dan moet je het zelf maar weten,' zuchtte ze. 'Maar ik heb je gewaarschuwd.' Ze liet hem maar zijn gang gaan. Evora bleek koppig en eigenwijs te zijn en wilde niet naar haar luisteren.
'Het spijt me zeer, maar wij hebben geen kwaad in de zin. Daarbij zitten we met een aantal zieken in het kamp en die kunnen zich moeilijker verplaatsen met de dag. Voor hen onmogelijk om nog verder te trekken. Wij blijven hier.'
Hoewel Avelyn's stam altijd moest wennen aan nieuwelingen, waren ze toch gastvrij en hadden ze nooit kwade bedoelingen. Geweld zat niet in hun aard, maar als het erop aankwam dan konden de mannelijke stamleden zich transformeren tot ware krijgers.
'Nou, prima. Dan wens ik je veel succes met je tocht terug naar boven. We zullen je vast snel weer zien,' zei Avelyn met het zicht op dat als hij weer een boom in zou klimmen, er toch wel weer uit zou vallen vanwege zijn lichamelijke toestand.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld