Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| When I see you, I forget about the rest

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Samen met

Warning: +18 content, lezen op eigen risico

Naam: Alexia Cambridge
Leeftijd: 21
Innerlijk: Enorm slim, stil maar laat niet over zichzelf heen lopen. Kan heel goed in haar eentje overleven maar ze vindt het altijd fijner om met haar vrienden te zijn. Kan enorm eigenwijs zijn. Is ook enorm creatief.
Uiterlijk:

Schooljaar: Laatste jaar van een opleiding fotografie.
Extra: Ze houd er van om alles te veranderen en weer nieuw leven te geven. Zo tovert ze zo haar eigen kleding om tot nieuwe kleding en veranderd haar kamer maandelijks.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Naam: Jayden Grey -(Daniel is zijn schuil naam, als hij ergens rond hangt)
Leeftijd: 24 (net)
Innerlijk: Jayden is een vrolijke jongen, maar door dat zijn moeder hem pushed met zingen is dat soms wel anders. Hij helpt graag mensen, maar dat kan niet omdat die op tour is. Creatief en sportief.
Uiterlijk:

Schooljaar: Zit niet echt op school, maar heeft een privé leraar op de bus. Hij wilt graag, buiten zingen, ook een kunst leraar worden dus daar wilt hij voor studeren. Zijn privé leraar helpt hem daar graag mee in het geheim.
Extra: Houd erg van skaten, en dat is ook zijn uitlaatklep als hij even tot rust kan komen. Naja rust kan je het niet noemen, maar het kalmeert hem. Is een (beroemde) zanger. Tekend ook redelijk veel.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden:

We waren al enkele uren op reis naar het volgende concert. Ondertussen staarde ik uit het raam richting de voorbij gaan de auto's. Af en toe reden er enkele fans langs die als een gek schreeuwen en borden omhoog hielden. Soms moest ik hier echt om lachen hoe ze er alles aan deden om aandacht te krijgen. Hoofdschuddend keek ik weer naar mijn schetsboek. Met de achterkant van het potlood tikte ik tegen mijn lippen aan en zuchtte. Dit keer kreeg ik echt niks uit mijn hoofd. Al dagen had ik een art-blok, en dat was echt zo vreselijk. Het blok legden ik naast mij neer en pakte mijn koptelefoon om vervolgens muziek te luisteren. Totaal andere muziek dan ik zelf maakte, het liefst zou ik dat willen doen, maar mijn moeder dacht daar totaal anders over. Net dat ik mijn mobiel weg legde, hoorde ik een bericht binnen komen en las deze. Mijn ogen rolde ik en legde mijn mobiel weer weg. Daar had ik totaal geen zin in.
Na ongeveer een uur, hoorde ik geklop op de deur en keek ik op van mijn de tv, die ik aan had gezet om grappige filmpjes te kijken van jongens, en meiden, die aan het skaten waren maar het af en toe fout ging. "Ja?" riep ik terug en zette het geluid stil. "Jayden, we gaan zo even stoppen voor een break, wil je wat te eten?" vroeg ze. Ik stond op en liep naar de deur toe, opende deze en keek recht in de ogen van mijn moeder. "Ehhh, op het moment niet, dank je mam." zei ik en glimlachte. "Maar wel iets zoets is prima. Je weet wel, die haribo mix." vroeg ik. Een zucht kwam over haar lippen. "Je moet echt stoppen met dat gesnoep, je wordt nog dik." zei ze. "Well nee jo, ik beweeg genoeg, en dat heb je zelf ingepland." lachte ik en wees naar haar agenda. "En morgen moet ik toch weer wat doen. Plus ik ben geen klein kind meer." zei ik met een knipoog. "Goed goed, maar een klein zakje." zei ze. "Prima." zei ik en sloot de deur weer, plofte neer op de bank en keek verder naar de filmpjes. Man, wat had ik zin om weer te gaan boarden. Mijn moeder kwam echt met een geweldig idee om te gaan touren, niet dat het erg was, muziek was mijn passie, maar skaten ook.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Met een diepe zucht nam ik plaats in mijn auto. Ik was vandaag de hele dag naar school geweest en ik was daadwerkelijk gesloopt. We hadden vandaag meerdere projecten waar ik mijn hart en ziel in gelegd had. De opleiding fotografie vonden sommige mensen "saai", "hipster" of zelfs "geldverspilling" maar daar was ik het zeker niet mee eens. Met een foto kon je zo veel verhalen vertellen. Niet alleen het verhaal van de omgeving, de mensen die er op staan of van jezelf. Ook kon je een verhaal vertellen waar de gehele samenleving zich in kon vinden. Dat was dan ook wat een van onze projecten was. We moesten een foto reportage maken. Deze foto reportage moest een beeld geven van de jongeren hier, in Engeland. In deze reportage moesten wij een verhaal vertellen. Ik zelf zat te denken aan iets waar heel veel passie in zat maar ik kon het nog niet zo zeer plaatsen.. Daarom was ik nu rondjes aan het rijden om de perfecte plek te zoeken. Vanmiddag was ik op school ook al bezig geweest maar alles was het net niet. Aangezien het een eind beoordeling van mijn gehele opleiding zou zijn, nam ik geen genoegen met wat ik vanmiddag had.
Ik startte de auto en begon weer te rijden. Ik was net gestopt bij een winkelcentrum. Echter vond ik dit totaal niet spannend op de foto. Ik wou actie, emotie en een verhaal. Dat laatste was niet te vinden, waar ik ook was.
Na tien minuten rijden kwam ik bij een restaurantje aan. Het zag er knus en gezellig uit. Maar naar knus en gezellig was ik helaas niet op zoek. Ik keek even goed naar de omgeving. Het was wel prachtig. Aan de achterkant was een bos. Ik reed iets verder en zag daar eindelijk waar ik naar opzoek was. Een skate plein met skatende mensen. Perfect! Ik parkeerde mijn auto en pakte alvast mijn camera. Dit was het!
-

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

De bus voelde ik stoppen en glimlachte, mooi, wat frisse lucht. Ik pakte mijn losse vest en trok mijn skate schoenen aan. De deur wilde ik openen, maar mijn moeder stond al voor de deur en schudde haar hoofd. "Jij gaat nergens heen." zei ze en keek mij streng aan. "Ah, kom op mam, even een frisse neus, ik ben geen klein kind meer." zei ik zuchtend. "Nee, terug jij, je doet je raam maar open." zei ze. "Dat is....." de deur werd gesloten. Dit haatte ik zo hard. Nergens heen mogen. Een grom kwam even over mijn lippen en beukte met mijn vuist tegen de deur aan. Het raam, was meer een raampJE, meteen grote JE er achter. Ik plofte weer neer op de bank en keek naar het dak van de bus. Ruw schudde ik mijn hoofd, luisterde dan of ik geen geluiden meer hoorde en grijnsde als de deur sloot en de stemmen verdwenen. Nu was mijn kans. Trok wat losse kleding aan, skaters kleding en greep mijn board, opende dan, voorzichtig, de deur. "Hallo?" vroeg ik rustig, geen antwoord. Nog beter. Zo snel ik kon, sloot ik de deur met een briefje er op, 'Slapen.' de deur sloot ik en liep door de bus richting de deur, deze opende ik en grijnsde. Helemaal niemand. Mijn pet deed ik goed en ook mijn capuchon deed ik op. Nog één keer checkte ik goed, we stonden redelijk achteraan zag ik, nog beter. Mijn board zette ik op de grond, gaf het een setje met mijn voet, rende even en sprong er dan op. Heerlijk, even er uit zijn. Terwijl ik door rolde, rekte ik mijzelf uit, snoof de geur van buiten op en glimlachte. Ergens in de verte hoorde ik bekende geluiden, en hoopte dat het wat wat ik ook dacht. Rustig ging ik die kant uit en niet veel later werd het geluid harder. "Yes!" juigde ik zowat, een skatebaan, en het was gelukkig niet al te druk. Met een flinke afzet, rolde ik verder en stopte aan de rand van de baan. "They are good." mompelde ik en glimlachte. Het was nu alleen kijken of ze mij er niet af zouden stoten, want dat kon vaak gebeuren in de skateboard wereld, als ze je niet kende, gooide ze je er zo af. Nog even keek ik rond, tot ik een mooi open plekje zag bij de ramp en klom omhoog. "Hej." zei ik alleen naar de jongens die er op stonden, een glimlach schok ik ze ook, zette dan mijn board op de grond en hield die tegen met mijn voet. De ogen van de jongens controleerde mij van top tot teen. Via mijn ooghoek keek ik naar hen voordat ik mij afzette en een 'drop in ' deed naar beneden racede en een, simpele om in te komen, kickturns. Ook enkele Ollies en enkele andere gooide ik er bij om goed in te komen. Dat gedaan, wachtte ik af op de jongens tot ze een glimlach schonken. "Looks good." zei er één. "Thanks, heb alleen een lange tijd te stil gezeten, ben wat roestig." zei ik en begon al snel een gesprek met de jongens. Tot we met zijn allen door gingen en ik meer tricks deed en uiteindelijk de grotere.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Terwijl ik nog achter het stuur zat stelde ik mijn camera in. Sluimertijd, check. Focus, check. Ik kon gaan. Ik deed mijn portiek open en stapte uit. Vrijwel meteen ontstond er kippenvel op mijn blote bovenarmen. Ik had er niet over nagedacht dat ik tot zo laat nog door zou gaan. Het was nu half 8 en ik had mijn ouders al een berichtje gestuurd dat ik niet thuis zou eten. Ik reed als ik klaar was wel even langs de McDonalds. Gewapend met mijn camera in mijn handen en mijn goede humeur liep ik richting het pleintje. Ik wist alleen niet zo goed wat ik moest doen. Ik wist niet hoe skaters waren, om ze maar even over één kam te scheren. Ik wist niet of ik gewoon kon beginnen met foto's maken of dat ze eerst wouden weten dat ik het deed. Mijn voorkeur ging uit naar het eerste. Dan waren namelijk de acties die mensen deden het meest oprecht. Vaak genoeg keken mensen extreem in de lens als je verteld had dat je aan het fotograferen was. Elke stap die ik dichterbij zette raakte ik meer gefascineerd van de taferelen voor mij.
Aan de ene kan stond een groepje jongens en een meisje gewoon met elkaar te praten. Aan de andere kant waren er jongen, en een meisje viel mij meteen op, bezig met allemaal stunts. Dit moest ik doen! Ik zou een foto maken van het pratende groepje, van het skatende groepje en ik hoopte, gemeen maar niet persoonlijk op de skaters, dat er iemand zou vallen. Dat zou een perfect plaatje opleveren met oprechte emoties. Ik liep naar het pratende groepje. 'Hallo.' zei ik zo zelfverzekerd als ik maar kon. 'Ik heb even een vraag. Ik moet voor mijn opleiding foto's maken, vinden jullie het heel erg om er op te komen?' vroeg ik ze netjes. Vrijwel gelijk kreeg ik allemaal relaxte reacties. Niemand vond het een probleem, daar was ik enorm blij mee! Snel ging ik weer een paar meter verderop staan. Ik maakte vanuit allerlei posities foto's. Tot ik hem had! Ik had een prachtige eerste foto. Dit werd mijn avond. Mijn eind portfolio kwam in zicht!
Ik bedankte de jongens en liep snel naar het volgende groepje. Toen ik een van de jongens een gave stunt zag doen nam ik niet eerst de tijd om het te vragen. Ik schoot, ik denk wel 20 foto's, terwijl hij bezig was met allerlei trucs. 'Wow.' zei ik ook lichtelijk onder de indruk. Helaas was er geen emotie op de foto's te zien aangezien ik zijn gezicht niet zag. Lichtelijk balend ging ik op een muurtje zitten. Wachtend tot de volgende truc.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Het was fijn dat ik niet er af werd gekicked door de jongens van hier. Geconcentreerd ging ik verder, ondertussen had ik wel door dat er iemand rond liep foto's te maken. Dat maakte mij niets uit op het moment, ik kon eindelijk weer eens heerlijk fanatiek doen in een sport, wat ik helemaal geweldig vond. Na enkele stunds gedaan te hebben, begon ik het wel aardig warm te krijgen en stopte bovenop de helling om mijn vest uit te trekken. Deze gooide ik over de railing en ging weer staan om een drop in te maken. Dit keer zou ik een stunt doen die ik al een lange tijd niet had gedaan. Voordat mijn moeder het geweldig idee vond, nadat ik door was gebroken met mijn zang en nog enkele concerten gewoon in kleinere zalen, maar meer fans kreeg per minuut, dat ze wilde gaan touren. Eerst dacht ik het een leuk idee te vinden, maar na de zoveelste keer begon ik er een hekel aan te krijgen. Net als we een jaar hadden getourd, had ze de volgende al geplant.
Deze gedachten gooide ik er uit en ging klaar staan om over een blok heen te springen met mijn skateboard. Mijn skateboard zette ik neer, zette mijzelf af en maakte genoeg snelheid. Eenmaal bij het blok aan gekomen te zijn, skate ik het hellinkje op, tikte net met de achterkant van mijn skateboard het blok aan om er over heen te gaan. Het ging goed, tot er iemand langs kwam geskate op rollerskates, moest ik een snelle handeling gooiden nadat ik neer kwam. Dat ging niet alleen goed waardoor ik, in de bocht die ik probeerde te maken om die gene te ontwijken, verkeerd ging en finaal op mijn plaat ging, schoof een meter of 3 door over het beton. Als ik tot stilstand kwam, hoorde ik iedereen dingen roepen, zelf bleef ik liggen met mijn handen over mijn gezicht. Mijn hele arm, en rug lag open, wat ongelofelijk pijn deed natuurlijk. Hoe kon ik dit aan mijn moeder uitleggen? Na een paar minuten, stond ik weer op, klopte mijn kleding af en stapte weer mijn skateboard op om terug te skateboarden naar de jongens die met grote ogen naar mij keken, omdat ik weer op was gestaan en door ging. Om de pijn te verlichten, gooide ik nog wat stunts er tussen door, richting de jongens.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Toen een van de jongens weer aan een spectaculaire stunt begon, stond ik weer in de startblokken om foto's te maken. Dit was geweldig! Deze jongen was geweldig! Ik volgde hem met mijn camera. Ik zag niet hoe het gebeurde maar van het ene op het andere moment stond de jongen niet meer op zijn skateboard maar lag hij drie meter verder dan waar hij beland was. Iets in mijn lijf zei dat ik verder moest gaan met fotograferen. Hoe vreselijk ik het ook vond om naar deze jongen te kijken terwijl hij pijn had. Ik ging iets dichterbij en bleef plaatjes schieten. Het was perfect! Mijn reeks was bijna klaar.
Toen de jongen opstond keek ik hem verbaasd na. In mijn hoofd begon meteen weer de hele rapportage te veranderen. Ik klikte wat foto's van de jongen die weg aan het skaten was, met zijn verbaasde vrienden op de achtergrond. Dít was het verhaal wat ik wou vertellen. Ik keek naar de foto's die ik gemaakt had. Deze waren perfect. Met een glimlach om mijn mond liep ik naar het groepje jongens toe, waar de jongen van de foto's bij hoorde. 'Ehm sorry dat ik stoor.' zei ik terwijl ik mijn liefste glimlach opzette naar de jongen. 'Mijn naam is Alexia en ik doe de fotografie opleiding.' zei ik voordat ik door ging. 'En ik heb net echt een prachtige reportage geschoten van jou.' Ik keek de jongen aan. 'Zou ik ze misschien mogen gebruiken voor mijn portfolio? Als je het wilt heb ik er wel een kleine bijdrage voor over. Ze zijn namelijk echt perfect geworden!' Ik begon te ratelen, dat deed ik altijd als ik een combinatie van nerveus en enthousiast was. 'Dan eerst deze, dan die ene waar je valt en dan de verbazing van je vrienden als je terug skate. Gaaf he? Hiermee ga ik zo erg mijn opleiding halen.' Ik liet de foto's een voor een zien. Nu ik het er zo bij vertelde werd ik zelfs nog enthousiaster over het eindresultaat. Ik hoopte met heel mijn hart dat ik deze foto's mocht gebruiken. Anders moest ik weer opzoek naar iets anders en ik zou niet weten of dat me nog zou gaan lukken. De deadline kwam al akelig dichtbij.

Foto's (let ofcourse niet op de mensen, beeld Jayden in lol):

Plus ze kloppen niet helemaal maar je snapt het idee.
-

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Bij de jongens kwam ik tot stilstand, "Holy shit dude, that was sick." zei er één. "Alleen jammer dat die meid net op het verkeerde moment aankwam." zei een ander. Mijn schouders haalde ik op. "It happens." glimlachte ik en keek even naar mijn arm, dit moest snel schoongemaakt worden. Mijn shirt trok ik ook omhoog en zag enkele jongens een pijnlijk gezicht trekken. Dat shirt kon toch al de prullenbak in. "Heeft er iemand water?" vroeg ik en keek rond. "Ja." zei de eerste jongen weer en liep naar zijn tas om een flesje te pakken. Dan stond ik nog even met de andere te praten, tot er een meisje onze kant op kwam gelopen en begon te spreken. Rustig draaide ik mij om en keek haar even aan. Het was gelukkig nog niet doorgedrongen bij de andere dat ik Jayden Grey was, nadat ik mijn vest uit had getrokken. Een glimlach zette ik op als ze begon over de foto's die ze had geschoten. Even moest ik lachen. Eerst dacht ik even dat ze een fan was en mij had gespot, maar ze was echt gefocust op de foto's. "Eh sure." zei ik met een glimlach om haar even stil te krijgen. "Here." hoorde ik en een flesje water werd tegen mijn arm gehouden. "Thanks." zei ik en draaide deze open, liet wat water over mijn arm heen gaan om het ergste vuil eraf te krijgen en deed dat ook bij mijn zij. "Oh, nee hoor, dat hoeft niet." zei ik als ze begon over een bijdragen. "Ik heb al genoeg aan een enthousiast iemand die haar verhaal wilt doen over het skateboarden." glimlachte ik. "Mag ik?" vroeg ik met een beweging van dat ik wat mocht drinken van het water. "yeah, I have more in my bag.' zei hij. "Oh, ik ken deze jongens nog maar net." zei ik nog op het woord vrienden, voordat ik een flinke slok nam van het flesje water. Dit had ik even nodig. Het zou alleen wat worden morgen met het optreden, hier zou ik nog flink wat last van krijgen. En met lange mouwen moest het maar. Ze liet ondertussen de foto's zien, waar ik met bewondering naar stond te kijken. Ze waren allemaal geweldig. "Ze zijn mooi." zei ik en schonk haar weer een glimlach. Dan ging mijn blik naar de tijd die op het scherm stond, waar ik van schrok. "Oh shit." mompelde ik, waarna ik mijn skateboard van de grond af haalde, naar mijn vest greep en deze aan deed. "Ik moet gaan, was fijn om met jullie geskate te hebben boys" zei ik, zette mijn skateboard dan snel weer op de grond, zette mij af en ging zo snel ik kon, terug naar de bus.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Toen ik hoorde dat ik ze mocht gebruiken maakte mijn hart een sprongetje. Ik was klaar! Mijn portfolio was af! Ik moest ze alleen nog bewerken maar dat zou ik morgen wel doen. 'Dank je wel.' zei ik als reactie op zijn compliment. Ik vond het altijd fijn om te weten dat degene die op de foto's stond, het mooie foto's vond. Dat was me veel waard. Met een opgelucht gevoel keek ik de jongen na. Ik weet niet wat er opeens gebeurde, maar het was in ieder geval heel snel gebeurd. 'Bedankt jongens, het zag er super fascinerend uit.' zei ik gemeend waarna ik ze een glimlach schonk en terug liep naar mijn auto. Ik was echt enorm enthousiast over mijn foto's. Eenmaal bij mijn auto aangekomen legde ik mijn camera op de bijrijder stoel en pakte ik een mentos uit het dashboard kastje in de auto. Ik pakte mijn telefoon uit mijn tasje wat ik om had en keek naar de berichten. Mijn moeder had me twee keer gebeld maar waarschijnlijk zat ik zo erg in mijn camera en foto's dat ik het nieteens gehoord heb. Dat wist ze gelukkig, dat was iets wat vaker voorkwam. Ik ging naar WhatsApp en zag de appjes van mijn moeder; "Hey lieverd, je vader en ik liggen al te slapen. Doe je zometeen voorzichtig? x", "Lieverd doe je voorzichtig onderweg naar huis? Wij zien je waarschijnlijk niet meer voor de vakantie.". Dat was waar ook, mijn ouders zouden vannacht naar Italië vliegen. Ze waren deze week 25 jaar getrouwd en gingen hun huwelijksreis nog een keer over doen. Met een glimlach dacht ik er over na. Mijn ouders waren echt mijn voorbeeld als het op liefde aankwam. Zij waren elkaars eerste liefde en naar mijn idee zijn het ook elkaars laatste liefde. Een mooi idee vond ik dat. Ik deed mijn sleutel in het sleutelgat en startte de auto. Op dat moment werd ik gebeld. M'n moeder, typisch. Ik nam op. "Met Alexia." "Hey lieverd, met mij. Ik maakte me toch een beetje zorgen, je blijft zo lang weg. Gaat alles goed?" Ik glimlachte omdat ik de bezorgdheid in haar stem hoorde. "Alles gaat goed mam. Ik heb mijn reportage af en ik ga nu even wat te eten halen. Daarna kom ik naar huis. Ga maar lekker slapen en app me morgen als jullie geland zijn!" "Oké oké." hoorde ik mijn moeder zeggen. "Slaap lekker Lexi. Doe je voorzichtig deze twee weken?" Ik humde als antwoord. "Slaap lekker mams." Ik hing op en lachte zachtjes, in mezelf.
-

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

De jongens had ik nog snel bedankt voordat ik er vandoor ging. Nog snel schonk ik een glimlach richting de meid en ging snel verder. Tijdens het skateboarden trok ik mijn vest aan en ritste die dicht, deed mijn capuchon op en stepte een paar keer om sneller te gaan. De parkeerplaats kwam al snel in zicht, hopelijk waren ze nog niet terug van het eten en kon ik zonder problemen naar binnen glippen. Maar toen ik aankwam op het terrein, stopte ik en keek ik met grote ogen naar de plek waar de bus nog stond. "Fack." kon ik nog net binnensmonds houden. Ik was er geweest, dit was niet goed. Kwaad schopte ik tegen een hoopje zand en ging op de rand zitten van de stoep. Het was echt nog een lange reis richting London. Dat kon ik niet halen. Ik probeerde wat te bedenken, maar kwam nergens op, tot ik een deur open hoorde gaan en niet veel later weer sloot. Ik keek op en zag een auto iets verder op staan. Misschien, ik hoopte het. Ik stond op, skateboarde naar de auto en klopte op het raampje. Hopelijk kon deze persoon mij helpen om mij ergens af te zetten. De persoon had net de mobiel weg gelegd. Nu kon ik duidelijk zien wie het was, het was die meid van daarnet. Nog een keer klopte ik op het raam en zwaaide wat awkward als ze opkeek. "Eh, hej." zei ik. "Mag ik je om een gunst vragen?" vroeg ik en keek haar aan. De plek waar we nu waren kende ik niet, en kwam zelf uit Newcastle, ik wist ook niet of de normale bussen hier nog reden rond deze tijd, misschien wel, maar over stappen had ik totaal geen zin in om in London te komen en zou langer duren dan een lift met de auto. "Ik heb namelijk een klein probleempje, mijn bus is net vertrokken namelijk en geen idee of er nog meer stoppen rond dit uur." begon ik.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Lichtelijk geschrokken keek ik op toen ik geklop op mijn raam hoorde. Ik zag de jongen van net, met een gezichtsuitdrukking die liet zien dat dit niet binnen zijn comfort zone was. Ik deed mijn raam naar beneden en draaide mijn hoofd naar links. 'Tuurlijk.' zei ik als antwoord op zijn vraag voor een gunst. Ik was, vond ik zelf, vrij behulpzaam dus ik was nu ook niet de moeilijkste. Toen hij doorging over dat zijn bus weg was en hij de weg hier niet kende fronste ik eventjes. Er stopte hier helemaal geen bussen. Snel ging die gedachte weer uit mijn hoofd. 'Stap maar in.' zei ik terwijl ik het raam weer omhoog deed en de deur ontgrendelde. 'Waar moet ik je heen brengen?' Ik bleef naar links kijken met een glimlach op mijn gezicht. Ergens kwam hij me bekend van voor maar ik wist even niet waar ik zijn gezicht moest plaatsen. Ook deze gedachte maakte snel plaats voor iets nieuws. 'Wat brengt je naar Brighton? Ik heb niet het idee dat je hier bent komen wonen.' zei ik grinnikend. Ik was altijd veel te spontaan, vond ikzelf dan. Ik keek even voor me terwijl ik de auto opnieuw startte. Ik deed mijn gordel om en begon te rijden. Aangezien we hier maar 1 kant op konden reed ik gewoon door.
-
sorry dat ie iets korter is xoxo

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Mijn hart sprong even over van geluk dat het niet erg was en ze het raampje naar beneden liet gaan. Ik deed mijn verhaal en zag haar gezicht anders worden toen ik het woord bus liet vallen. Nog geen paar seconde later mocht ik in stappen. "Thank you." zei ik en opende de deur als ze die los had gemaakt. Ik stapte ik en hield mijn skateboard tussen mijn benen, sloot de deur en keek haar aan. "Echt bedankt. En ik moet richting London." zei ik zei ik. "Maar dat is nog een lange rit geloof ik." Toen ze daarna vroeg wat mij hier bracht, keek ik meteen voor mij uit, maar snel terug naar haar. "Eehhh, nee klopt, bezoek aan familie, eens in de zoveel jaar." bedacht ik snel en glimlachte. "Normaal stoppen we hier nie...." ik stopte mijn zin en zuchtte. "Er rijden geen bussen hier he." zei ik en keek haar kant weer uit. "Damn it." mompelde ik en kon mij nog net inhouden om niet op het dashboard te slaan, dus wreef ik snel over mijn gezicht. Ik was nu echt de pineut. Mijn mobiel lag zelfs nog in de bus, dus bellen kon ik niet. En bellen met een andere mobiel zou mijn moeder van slag brengen. Ze zou de politie er op uit sturen om mij te gaan zoeken. Na een paar seconden voor mij uit gestaard te hebben, draaide ik mijn gezicht terug naar haar. Ik probeerde te glimlachen. "Je moet niet toevallig richting London?" vroeg ik twijfelend, want ik had nu zo'n gevoel dat zij hier uit de buurt kwam. "Of een station die rechtstreeks er heen gaat?" Als zij haar gordel om deed, deed ik de mijne ook maar om en ze begon al te rijden.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Een rare situatie vond ik het. Een jongen in mijn auto van mijn leeftijd, misschien iets ouder. Hij kwam een beetje twijfelachtig over, alsof hij nog moest nadenken wat hij zou gaan zeggen. Toen ik hem hoorde zeggen dat hij naar Londen moest keek ik hem aan. 'Londen?!' Ik haalde adem. 'Dat is bijna twee uur rijden!' zei ik ontzet. 'En het station is ook aan de andere kant van de stad. Waar nu trouwens geen treinen meer rijden aangezien het te laat is en het is zondag.' Ik keek weer naar de weg. 'Heb je niet iemand in de buurt waar ik je naartoe kan brengen of iemand die je kan bellen om je op te halen?' Ik beet zachtjes op mijn lip. Ik hield er niet van om iemand niet te kunnen helpen maar twee uur heen en twee uur terug rijden voor een wildvreemde vond ik toch wel redelijk ver gaan.
'En nee trouwens, er stoppen hier geen bussen.' Een zacht lachje verliet mijn mond. Hij keek enorm alsof hij betrapt was. Dat was hij natuurlijk ook wel maar volgens mij zat er meer achter. Ik ging er maar niet op in. Hij leek met niet het type om een koelbloedige moord te kunnen plegen of mij te kunnen verkrachten terwijl ik hem in mijn auto liet. Dat was wel weer een voordeel. Normaal gesproken zou ik sowieso niet zo snel jongens of mannen een lift geven maar op een of andere manier had hij een uitstraling die het wel toeliet. Daarnaast was ik hem iets verschuldigd vanwege de foto's. Ik bedacht me weer dat hij was gevallen. 'Ik heb trouwens een EHBO setje in het dashboard kastje, voor als je je wonden eventjes wilt ontsmetten. Ik kan ook even langs de weg stoppen om je rug te doen. Als je dat niet snel doet gaat het ontsteken en dat is niet zo fijn denk ik.' zei ik wijs. Mijn vader was dokter dus ik wist redelijk veel van dit soort dingen. Mijn moeder was advocate waardoor ik ook veel wist over rechten. Ik kwam gelukkig uit een goed gezin! Wij hadden nooit wat te klagen.
-

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jayden

Aan haar uitspraak van London merkte ik al dat dat een probleem zou worden. Het was dat het pas over twee dagen was het concert, maar toch, als mijn moeder er achter kwam. Als ze dan zei dat er geen treinen meer reden keek ik naar buiten. Haar vraag hoorde ik eerste niet tot ik omkeek en zij mij aankeek. "Eerlijk, nee." zei ik en beet op de binnenkant van mijn wang. Dit zal nog lang duren voordat ik er was. "En bellen gaat helaas niet. Ik heb geen zin dat de hele...." ik stopte met praten en schudde mijn hoofd. "Geen mobiel bij me." zei ik snel. Ondertussen keek ik voor mij uit over de weg waar we overheen reden. Ik kon zien dat ze ergens over nadacht, en ging er maar niet op in. Een tijdje was het stil tot ik haar weer hoorde. Rustig draaide ik mijn hoofd naar rechts haar kant op. "Oh, dat komt wel goed." zei ik met een glimlach en tilde even mijn arm op, maar mijn mouw van mijn vest zat er natuurlijk over heen. Maar haar toon stond op een bepaalde manier waardoor ik eigenlijk wel moest doen. "Ehm, misschien toch maar wel." zei ik en opende het dashboard kastje om het setje er uit te halen. Mijn mouw trok ik zo omhoog dat de schaafwond tevoorschijn kwam, opende dan het setje wat ongemakkelijk, maar wilde het niet laten merken. Ooit had ik EHBO gehad, maar dat was zo'n lange tijd terug dat ik het eerlijk gezegd even niet meer wist wat wat was.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Alexia.
Met elk woord wat hij zei maakte hij mij eigenlijk nieuwsgieriger naar wat het echte verhaal achter zijn komst hier was. Echter zou ik het niet zomaar vragen aangezien dat gewoon privé is en ik zijn naam nieteens wist! Daar zou nog wel verandering in komen.
Toen ik doorhad dat hij zijn eigenwijsheid aan de kant had gezet en toch het EHBO doosje pakte keek ik glimlachend naar de weg. Het was een goed idee dat hij het toch wel zou gaan doen. Als het zou ontsteken was het vreselijk vies geworden. Toen ik doorhad dat hij wat ongemakkelijk met het doosje omging besloot ik om even langs de weg te stoppen. 'Laat me je helpen.' Ik deed mijn gordel af en pakte het doosje over. Uit het doosje pakte ik de doekjes waar alcohol in zat. Ik had dit doosje altijd mee voor als ik een klein ongelukje zou hebben of iets dergelijks. Ik opende het zakje waar het doekje in zat en wachtte tot hij zijn vest en shirt uit had. Toen hij dat gedaan had waarschuwde ik hem. 'Pas op, het gaat eventjes prikken. Even door de zure appel heen bijten.' Ik depte het doekje op de wonden en opende een nieuwe zodra ik die nodig had. 'Als je het nu eventjes dagelijks schoonmaakt met alcohol, dan komt het wel goed met je. Ik denk wel dat je op je rug een litteken gaat krijgen. Die is redelijk diep ben ik bang. Alsof je op een stuk glas bent gevallen.' Ik pakte mijn rol gaas uit het bakje. 'Ik wikkel het even in. Op deze manier komen de pluisjes van je vest niet in de wondjes en gaat de wond niet alsnog ontsteken.' Ik wikkelde het gaas er behendig omheen. Ik knipte een stuk af en deed daarna hetzelfde bij zijn rechter arm. Het zou vast wel pijn doen..
'Ik weet het goed gemaakt. Mijn ouders gaan vannacht op vakantie. Je mag best een nachtje bij mij slapen totdat de treinen weer rijden. Dan zou je terug kunnen.' Ik ruimde het doosje weer op. 'Alleen dan mogen we wel pas terug als mijn ouders weg zijn. Ze gaan rond tweeën naar het vliegveld.' Ik keek hem serieus aan. 'Ze mogen het niet weten, ze zouden me vermoorden,'
-

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld