Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSRPG| They say we're losers, we're alright

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
- with that.

Warning: +18 content, lezen op eigen risico

Naam: Alexia Charlotte Cambrigde
Leeftijd: 20
Innerlijk: Eigenwijs, sociaal, perfectionistisch en altijd vrolijk. Dat is het een beetje in het kort. Ze houd er van om anderen te helpen, is ook altijd behulpzaam.
Uiterlijk:

Schooljaar: Laatste jaar opleiding rechten.
Extra: Heeft tattoo's en piercings. Zelf is ze niet zo van de rebelse dingen, af en toe drinkt ze maar als ze dan drinkt gaat ze over de top. Vader is overleden toen ze 17 was.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Abigail Olivia Victoria Rose McArthur

Abigail haalde een hand door haar lange blonde haar heen, terwijl er een zachte zucht over haar lippen heen rolde. Voor een laatste keer bekeek ze zichzelf in de spiegel, voor ze zich omdraaide en haar kamer uit liep. Veel had ze niet te doen vandaag. Het was het begin van het weekend en voor het eerst sinds weken had ze geen plannen gemaakt. Aan de ene kant vond ze het enorm fijn om een keer wat rust te hebben en wat dingen voor zichzelf te kunnen doen, maar aan de andere kant verveelde ze zich enorm. Ze was ook benieuwd wie er thuis zou zijn dit weekend. Over het algemeen hield ze zich niet enorm veel bezig met wat de anderen familieleden aan het doen waren, aangezien ze zelf enorm veel aan het rennen waren. Glimlachend schudde haar hoofd bij de gedachte. Men moest haar niet verkeerd begrijpen. Ze hield van haar familie en bracht graag tijd met hen door. Ze had nu eenmaal een grote vriendengroep, waardoor ze zelf vaak helemaal volgepland stond. Ze vond haar vrienden net zo belangrijk als haar familie. Daarom bracht ze zo veel mogelijk tijd met hen door. Hoewel ze de tijd die ze met haar familie doorbracht ook enorm koesterde. Zachtjes beet ze op haar lip. Op een rustig tempo liep ze naar beneden toe, zich afvragend of er überhaupt iemand thuis zou zijn. Daar zou ze maar al te snel achter komen.Op het eerste oogopslag zag ze niemand. Het kon heel goed zijn dat haar ouders aan het werk waren. Ze woonden hier met zijn vieren. De vierde persoon was haar stiefbroer, Michael. Ze kon het goed met hem vinden. Ze vroeg zich af waar de jongen was, maar liet de gedachten al weer snel van zich afglijden. Ze wierp een blik naar buiten. Het was weer aardig weer. Misschien dat ze vandaag buiten in het zonnetje kon gaan zitten. Daar kon ze altijd enorm van genieten.
Toch besloot ze om eerst wat eten voor zichzelf te maken. Ze betrapte zichzelf erop dat ze enorm veel honger had. Ze opende de koelkast en bekeek wat er nog aan eten beschikbaar was in huis. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, terwijl ze nadacht over wat ze zou gaan eten. Uiteindelijk pakte ze het één en ander uit de koelkast en zette een pan op het vuur. Ze maakte wat te eten voor zichzelf klaar en schonk ondertussen een glas te drinken voor zichzelf in. Op het moment dat haar eten klaar was, legde ze het voorzichtig op haar bord neer. Ze pakte haar drinken en bord van het aanrecht en liep naar buiten. Ze voelde hoe de eerste zonnestralen haar huid raakte. Een aangename glimlach verscheen er rond haar lippen. Hier kon ze zo van genieten. Ze nam plaats aan tafel en nam vervolgens een hapje van haar eten. Zo kon ze dag zeker doorkomen.

Luke Robert Hemmings.

Een tevreden grijns sierde het gezicht van Luke. Het was eindelijk weer weekend en hij wist precies wat hij ging doen. Helemaal niks. Hij vond het heerlijk om niets te hoeven doen. Geen verplichtingen. Helemaal niets. Daar kon hij er enorm veel van genieten. Hij zat op het moment onderuit gezakt op de bank en staarde naar de televisie. Hij was wat aan zappen en beet kort op zijn lip. Misschien kon hij zo nog even wat muziek maken. Wat gitaar spelen. Dat vond hij altijd geweldig om te doen. Hij hield ervan en het was ook zijn droom om beroemd te worden. Hij wist dat de kans dat het zou gebeuren heel erg klein was. Iedereen wilde tegenwoordig beroemd worden en het was moeilijk om er tussenuit te springen. Dat wist hij maar al te goed. Toch bleef hij hoop houden. Dat was het belangrijkste. Dat je in jezelf bleef geloven. Ook als het wat tegen zat. Dat had hij vanuit huis meegekregen. Thuis werd hij dan ook altijd gesteund. Wat hij ook mocht gaan doen. Hij moest zeggen dat hij dat waardeerde. Zijn ouders wisten wat het maken van muziek voor hem betekende. Hij had zijn eerste gitaar mede aan hen te danken.
Grijnzend schudde hij zijn hoofd. Misschien kon hij een nieuw lied uitzoeken voor een nieuwe video. Als de jongens het tenminste met hem eens waren. Hij zat inmiddels in een band. Met drie andere jongens die hij inmiddels zijn beste vrienden kon noemen. Michael, Calum en Ashton. Hij kon zich geen betere vrienden wensen, al zei hij het zelf. Met zijn vieren hadden de grootste lol en hij had hier niets van willen missen.
Bij de gedachte aan een nieuwe video, kon hij toch niet langer stil zitten. Hij wilde eigenlijk meteen aan de slag. Hij nam een sprintje naar boven, waar hij zijn gitaar en laptop pakte. Aangezien hij alleen thuis was, ging hij gewoon weer naar beneden. Normaal gesproken zat hij op zijn kamer, zodat hij niemand tot last zou zijn. Maar nu er niemand was, kon hij gewoon zijn gang gaan en beneden aan wat muziek werken. Hij startte zijn laptop op en zocht naar wat nummers. Eigenlijk zocht hij naar één nummer. Hij wist precies wat hij wilde gaan spelen en hij hoopte eigenlijk dat de jongens het met hem eens zouden zijn. De kans was groot dat dit het geval zou zijn, aangezien ze dezelfde muzieksmaak hadden. Dat had een enorme band geschept tussen de jongens. Dat vond hij juist het mooie aan muziek. Het bracht mensen dichter bij elkaar. Het bracht herinneringen met zich mee en zorgde ervoor dat nieuwe herinneringen ontstonden.

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Michael.
Met een glimlach rond mijn lippen liep ik de supermarkt in. Vanavond was het eindelijk zo ver, de game avond die ik lang geleden samen met Ashton gepland had. Ik hield enorm van gamen en Ash gelukkig ook. Hij was dan ook een van mijn drie beste vrienden. Onze vriendengroep was ontstaan door onze liefde voor muziek. Of naja, niet letterlijk ontstaan maar wel hechter geworden hierdoor. Het waren jongens met een hart van goud en hun prioriteiten op de juiste plek. Behalve Calum af en toe, die sloeg nog wel is door als het op meiden aan kwam. Ook niks mis mee, het was gewoon niet echt mijn ding.
Toen ik de karretjes zag staan pakte ik een muntje uit mijn jaszak en deed die er in. Hierdoor kon ik het karretje pakken en rolde ik hem voor mij uit. Ik had niet veel nodig, alleen wat snacks, drinken en misschien nog wel wat meer maar dat zou ik pas bepalen als ik het tegen kwam. Het had geen prioriteit. Pad voor pad liep ik de supermarkt door. Ik begon bij de groente, waar ik niks voor nodig had. Dit ging lekker snel zo! Daarna kwam ik bij de brood afdeling. Eigenlijk had ik best trek gekregen ondanks dat het al later op de middag was. Ik had nog geen lunch op en ik had altijd wel eten nodig anders zou ik niet goed kunnen functioneren. Ik pakte wat croissantjes en legde die in het karretje. Na het brood kwamen we bij het aller belangrijkste; snacks. Ik pakte twee zakken chips en een zak met snoep. Dit moest wel genoeg zijn voor twee personen, op naar de drank!
Ik wist niet zeker of ik wel zin had om aan het bier te gaan dus om het zekere voor het onzekere te nemen pakte ik twee flessen cola en een sixpack Heineken bier. Deze zette ik in mijn kar en ik liep door naar de kassa. Toen ik alles had afgerekend nam ik het mee in de tas naar huis. Ashton zou naar mij toe komen dus ik hoefde gelukkig geen kant meer op vandaag. Daar was ik aan toe. Ik deed elk weekend wel wat waardoor ik nooit tijd voor mezelf had. Niet dat ik mijn vrienden niet leuk genoeg vond maar ik vond het ook wel is fijn om alleen te zijn.
Toen ik thuis kwam zag ik niemand. 'Ik ben thuis!' riep ik. Geen antwoord. Mijn boodschappen zette ik in de keuken neer, dat ruimde ik later wel op. Ik liep naar de tuin aangezien ik zag dat de deur open stond. Eenmaal daar aangekomen zag ik Abigail zitten. 'Hey Abs.' Ik liep naar haar toe en plofte naast haar neer. 'Eetsmakelijk.'

Alexia.
Hopend dat het ondertussen alweer 4 uur was keek ik op mijn horloge. Gelukkig! Het was 5 voor 4! Bijna weekend. Het was zaterdag, dus officieel al weekend, alleen voor mij niet. Ik had een bijbaan als schoonheidsspecialiste bij een kleine salon. Normaal gesproken kon dat niet zomaar, maar mijn moeder was eigen baas over deze salon. Ik had alles van kinds af aan mee gekregen. Van gezichtsbehandelingen tot massages en van manicures tot pedicures, ik kon het allemaal. Mijn vriendinnen vonden dat vaak wel mooi meegenomen en namen er ook maar wat graag misbruik van.
'En uw nagels zijn klaar, mevrouw Grey.' Ik glimlachte en keek naar haar nagels. Ik had het weer goed gedaan, vond ik. De dag was goed verlopen met veel behandelingen dus dat was een goed teken. 'Dank je wel, miss Cambrigde.' zei ze. Ik glimlachte naar haar en rekende de manicure af. Het was heel leuk werk, schoonheidsspecialiste, maar ik was meer het rechten type. Mij leek het super leuk om advocaat te worden. Mensen helpen zat in mijn bloed, mijn vader was ook advocaat. Helaas was hij er niet meer. Overleden aan kanker toen ik 17 was. De zwartste periode uit mijn leven maar ik was uit dat diepe dal geklommen en moest en zou hem trots maken. Ik werd de beste advocaat die er maar was!
Toen mevrouw Grey weg was sloot ik de salon af en pakte ik mijn spullen. Vanavond zou ik met mijn twee beste vriendinnen, Stephanie en Taylor, uit gaan. Ik had hier enorm veel zin in, eventjes weer alle druk van de ketel af. Het was gelukkig altijd heerlijk weer hier, in Australië. Ik deed mijn zonnebril op en liep richting huis. Ik was echt toe aan pizza en aangezien mijn moeder niet thuis zou eten, ging ik die gewoon bestellen ook.
Toen ik thuis aan kwam zette ik mijn spullen in de gang, deed ik mijn zonnebril af en liep ik naar de woonkamer. Mijn moeder was een weekend weg met haar nieuwe vriend, die gelukkig niet bij ons in huis woonde. Ik kon die man echt niet luchten of zien. Ik plofte op de bank en pakte mijn telefoon. Ik ging naar WhatsApp en opende de groepsapp van Taylor, Stephanie en mij. "Hi girls. Ready to get this party started? Pizza at my place, right now! x" stuurde ik. Met een glimlach op mijn lippen liep ik de keuken in waar ik drie wijnglazen en een fles wijn pakte. Ik liep terug naar de woonkamer en zette het op tafel neer. Ik had echt heel veel zin in deze avond. Ondanks dat ik morgen waarschijnlijk een kater had.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail genoot van het eten dat ze voor zichzelf had gemaakt, ze genoot van de zon en vond het fijn om in het warme weer buiten te zitten. Ze was zo in haar eigen gedachten verzonken, dat ze haar stiefbroer, Michael niet eens thuis had horen komen. Ze merkte hem pas op op het moment dat hij de tuin binnen kwam stappen en haar begroette. "Hey Mickey" zei ze met een glimlach tegen hem. Ze moest eerlijk toegeven dat ze hem enorm mocht. Ze kon het dan ook ontzettend goed met hem vinden. Al zei ze het zelf natuurlijk. Ze volgde de bewegingen die hij maakte, terwijl hij naast haar plaats nam en nog een opmerking maakte. 'Dank je. Wil je ook wat hebben?" vroeg ze vervolgens aan hem. Ze streek een pluk van haar haar achter haar oor en kon het niet laten om hem glimlachend aan te kijken. Ze vond het fijn om er een oudere broer bij te hebben. Hoewel het officieel gezien niet haar echte broer was natuurlijk. Hun ouders hadden elkaar nog niet zo heel erg lang geleden leren kennen. In het begin had ze er een klein beetje moeite mee gehad, maar nu was ze blij dat ze gelukkig waren met elkaar. Dat was tot slot het belangrijkste geweest. Dat hun ouders opnieuw gelukkig waren met elkaar.
Ze moest toegeven dat ze dat enorm kon waarderen. Het was iets wat ze later zelf ook wilde. Een gezonde, gelukkige relatie met iemand om wie ze ontzettend veel gaf. Hoewel dit iets was wat ze later voor zichzelf wilde, stortte ze zichzelf niet zo heel makkelijk in relaties. Het moest goed voelen. Was dit niet het geval, ging ze het ook niet aan. Zo simpel was het in haar ogen. Hoewel het hier in Sydney nog al moeilijk was om een leuke jongen te vinden. Zacht beet ze op haar lip. Begreep haar niet verkeerd. Ze was er ook absoluut niet naar op zoek. Ze was het type dat het over haar heen liet koen. Kwam het op haar pad, dan was het mooi meegenomen, maar ze ging het absoluut niet dwingen.
Kort gleed haar blik weer naar Michael. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin. Ze was benieuwd naar wat hij zou gaan den vandaag. Ze gokte waarschijnlijk weer iets met één van de jongens, aangezien hij toch wat tijd met hen door wist te brengen. Toch kon ze het niet laten om het hem te vragen. Ze vond het namelijk niet erg om tijd met hem door te brengen, ook al zou ze hem niet in de weg staan, als hij al andere plannen had gehad. Dan kon ze altijd nog een van haar vriendinnen bellen. Hier in Sydney was genoeg te doen en een avondje bankhangen vond ze ook alles behalve erg. "En wat ga jij de rest van de dag nog doen?"vroeg ze uiteindelijk nieuwsgierig aan hem .

Luke had eindelijk een nummer gevonden die hij samen met de jongens zou kunnen spelen. Een kleine grijns sierde zijn lippen terwijl hij het nog een keer luisterde. Op dit soort momenten kon hij echt opgaan in de muziek. Hij kon er echt van genieten. Het was niet voor niets zijn passie geweest. Hij pakte zijn gitaar erbij en probeerde het mee te spelen. Wat in zijn eerste poging niet echt lukte. Toch was hij vastberaden geweest om het nummer onder de knie te krijgen. Dan pas wilde hij het de rest van de jongens laten weten. Hij vond dat hij dit soort dingen niet onvoorbereid voor kon stellen. Dat kon wel, maar daar ging alleen maar meer werk in zitten. En nu hij toch de tijd had, kon hij op zijn minst zelf het nummer al een paar keer spelen om het op die manier eigen te maken. Hij hoopte dat de andere jongens het ook een goed nummer vonden, aangezien zijn werk dan voor niets zou zijn geweest. Nou ja, niet helemaal voor niets. Hij hield van dit soort dagen. Gewoonweg muziek maken. Geen druk erachter. Gewoon hij en zijn gitaar. Niemand die hem verder lastig viel. Hij kon op dit soort momenten gewoon zijn eigen ding doen. Daar ging het bij muziek om. Het feit dat je jezelf helemaal kon verliezen in een nummer. Een nummer met een betekenis. Dat vond hij het mooie aan het maken van muziek. Je kan mensen op die manier met elkaar verbinden. Ze raken met je eigen geschreven nummers. Ze helemaal uit hun dak laten gaan. Dat wilde hij uiteindelijk bereiken. Dat was het doel dat hij nu eenmaal voor ogen had en waar hij met de jongens naar toe wilde werken. Het was een lange weg. Hoe lang het ging duren, wist hij niet. Wel wist hij dat hij er alles voor over zou hebben om dat werkelijkheid te laten worden.
Niet veel later besloot hij toch om een kleine pauze in te schaffen. Het nummer kende hij inmiddels aardig uit zijn hoofd. Hij was in ieder geval tevreden over wat hij inmiddels bereikt had en hij besloot dat het voor nu toch heel even genoeg was geweest. Hij was al eventjes bezig geweest en hij moest zeggen dat hij nu aardig honger had gekregen. Zo stond hij op en liep naar de koelkast. Hij pakte het eerste eruit wat hij zag en maakte voor zichzelf wat boterhammen klaar. Hij nam het mee naar de woonkamer en plofte weer neer op de bank. Deze keer zette hij de televisie aan en begon wat te zappen. Hij stopte bij een programma dat hij wel zag zitten en besloot daar naar te kijken. Niet veel later kreeg hij een appje. Het appje was van Calum met de vraag of hij zin had om vanavond de stad in te gaan. Opnieuw verscheen er een grijns rond zijn lippen en antwoordde de vraag met dat het hem een enorm goed idee leek.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld