ladybambi schreef:
Rustig liep James door het bos, en langs een groot open veld. Volgens de verhalen was dit het oorlogsveld. Een veld waar jaren geleden een grote oorlog werd uitgevochten tussen vampiers en weerwolven. Een oorlog waar nooit echt een overwinnaar uit naar voren kwam. Beide partijen gaven niet op en waren ongeveer even sterk. Onoverwinnelijk en niet bereid om zwakte te tonen. En zelfs al was er een zwakte bekend, werd er al snel een zwakte van de tegenstander ontdekt waardoor het weer gelijk stond. Jaren gingen de gevechten door, wat ook goed aan de bomen rondom het veld te zien was. Grote stukken schors misten uit de bomen, waar een weerwolf of een vampier tegenaan gegooid was. Zelf had James de oorlog niet bewust meegekregen. Hij was net een paar maanden oud toen de vampiers verdwenen, maar hij had de verhalen erover wel gehoord. Weerwolven waren dan misschien geen onsterfelijken zoals vampiers, ze konden extreem lang leven. Langer dan normale mensen en zijn familie had hem alles verteld. Alles behalve wanneer de oorlog werkelijk begonnen was, want dat kon niemand zich herinneren. James vroeg zich af of de vampiers het zich konden herinneren, maar betwijfelde dat. De oudste vampiers die in de oorlog vochten waren net als de oudste weerwolven allang vermoord tijdens de oorlogen.
Even keek James naar het veld. Eigenlijk mocht hij er niet komen en daarom besloot hij ook niet lang te blijven en liep verder het bos in. In de buurt was er een mensendorp, maar daar zou James uit de buurt moeten blijven. Mensen waren gevaarlijk. Gevaarlijker dan vampiers en weerwolven en dat zei nog al wat als je bedacht dat ze geen krachten hadden. Ze waren machteloos, maar vreemd genoeg was dat hun sterkste kracht. De mens was onvoorspelbaar en creatief. Wie niet sterk is moet slim zijn, was 1 van hun uitdrukkingen en die namen ze zeer serieus. Ze wisten steeds technieken te gebruiken om hen te vangen als ze ontdekten dat ze bestonden. Hoewel James nu op een normaal mens leek, kon hij niet naar het mensendorp. Mensen vertrouwden buitenstaanders niet echt en waren op hun hoede. Ze zouden zo ontdekken dat hij niet wist hoe hij zich in de mensenwereld moest gedragen en beseffen wat hij werkelijk was, om hem vervolgens daarom te vermoorden. Ze hadden vreemde wapens, vuur en vallen.
Even schudde James zijn hoofd, om zijn gedachten van de mensen af te halen. Eigenlijk was James altijd nieuwsgierig over hoe ze leefden. Hij wilde graag eens gaan kijken, maar dat ging niet. Het was een te groot risico. Voor hem en zijn hele roedel en daarom liep James rustig door tot hij bij een groot meer aan kwam, waar hij rustig wat uit dronk, tot hij opeens een vreemde geur opving. Even fronste James zijn voorhoofd en keek om zich een. In de verte hoorde hij de blaadjes ritselen, maar niet door de wind. Alsof er iets tegenaan kwam. Voetstappen van meerdere wezens. Dieren, mensen, weerwolven? James kon het niet helemaal goed horen, maar de geur kwam hem niet bekend voor.
"Wie is daar?" vroeg James dan ook en ging rustig overeind staan. Zelf was James nog maar 3 keer veranderd in een wolf en daardoor kleiner dan de rest van zijn roedel. Hij had ook nog niet echt een weerwolvengeur, wat in sommige omstandigheden best handig was, voor rivaliserende roedels of zo.