ORPG || Mikatos & Erpeegee - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Mikatos & Erpeegee

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Woehoe

Mijn mensjes:

Ronan Alexander Montgomery - 23 jaar oud - kroonprins koninkrijk Andrea

Charlotte Elizabeth Adeline Edwards - 20 jaar oud - kroonprinses koninkrijk Edgerton

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:

Louisa Cole, 20 jaar oud.

Ezra Laurenzo Christians, 24 jaar oud.

@Erpeegee

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Ronan
Al dagen lang was er drukte in het paleis. Alles moest in de gereedheid gebracht worden voor de komst van alle gasten. Gasten uit koninkrijken van ver, gasten uit zijn eigen land Andrea, maar ook zijn toekomstige vrouw, prinses Charlotte uit Edgerton. Het was al besloten voordat hij er iets van begreep. Hij had Charlotte al een paar keer ontmoet, en het was zeker geen onaardige of onaantrekkelijke vrouw. Toen des tijd kwam ze voor een paar dagen met haar ouders, maar nu kwam ze hier voor altijd. Hij moest binnen een jaar om haar hand vragen en haar bij het altaar zijn vrouw maken. Het was geen rare gang van zake bij de royals. Zo was het ook bij zijn eigen ouders, de Koning en Koningin van Edgerton gegaan. Het waren politieke huwelijken, en als kroonprins kon hij ze geen ongelijk geven.
Hij hoopte alleen dat hij ooit van haar kon gaan houden, en het echt niet alleen een politiek huwelijk zou worden. Ronan was toch wel een beetje een romanticus, en hij wilde zijn charmes ook echt gebruiken. Niet de charmes als prins, maar als man.
Ook herinnerde Ronan dat vandaag een dorpeling in het paleis zou komen wonen. Er was een loterij in het dorp met als prijs om aanwezig te zijn bij het bal van volgende week. Extra was daarbij dat diegene het gevoel zou krijgen dat hij of zij ook iemand van adel was. Ronan was benieuwd wie er vandaag zou aankomen.
Met zijn handen op zijn rug liep hij door de gangen van het paleis, en elke bediende die hij tegen kwam boog. Hij was er aan gewend, maar voelde zichzelf er altijd ongemakkelijk bij. Gelukkig zag hij in de verte een gestalte aankomen die niet voor hem hoefde te buigen. Zijn beste vriend, en royal hunter Ezra.

Charlotte
"Prinses Charlotte, we zijn aangekomen bij het paleis." Kon ze nog omdraaien? Al jaren keek ze hier tegen op. De dag dat ze naar Andrea moest en met Ronan moest trouwen. Ze hoefde gelukkig niet meteen met hem te trouwen, nee. Hij kreeg een jaar om haar hand te vragen. Maar Charlotte had liever dat hij haar gewoon weer wegstuurde. De keren dat ze Ronan ontmoet had - de laatste keer op haar 17e verjaardag - had hij geen indruk op haar gemaakt. Ja, natuurlijk had hij zijn prins charmes en de goede genen, maar Charlotte voelde er niets bij. En ze wist zeker dat ze er ook nooit wat bij zou voelen.
De deur van haar wagen opende, en haar koetsier keek haar glimlachend aan. Liam, was zijn naam. En hem zou hij ook nooit meer zien. Charlotte gaf de glimlach terug en pakte zijn hand vast. Hij hielp haar de wagen uit, en binnen een paar seconden stond ze op Andrea's grond. Ze was blij om de zon te zien schijnen, iets wat het in haar thuisland veel minder deed. De paleiswachters keken haar gepuzzeld aan. Dat was ook niet helemaal raar, Charlotte was 3 dagen eerder aangekomen als verwacht. Na een kleine woordenwisselingen met haar moeder was ze met haar spullen de koets ingestapt en weg gegaan. Haar ouders zouden pas volgende week, met het bal, aankomen. En Charlotte vond het daarom ook niet helemaal erg om eerder weg te gaan. Zo kon ze alles nog goed bekijken voordat ze dit écht haar thuis ging maken.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Louisa.
Nadat ik de loterij had geworden waarvoor mijn moeder me had op gegeven omdat het haar droom was om het zelf ook eens te beleven en ik eigenlijk alleen toestemming had gegeven omdat ik verwacht had dat het toch niet zou gebeuren, zit ik hier dan toch. Ik was onderweg naar het paleis en had geen idee met wie ik allemaal te maken zou krijgen en hoe ik me moest gedragen. Er was een vrouw mee om me te begeleiden tot het paleis en vanaf daar had iemand anders de taak om me te begeleiden. Ik zou een week lang in het paleis verblijven waar ik alles aangeboden kreeg om mezelf voor een week van adel te voelen, met tot slot het bal. Iets waar elk meisje eigenlijk wel van droomt, alleen had ik een vreemd voorgevoel dat het er chaotisch aan toe zou gaan.
Dit kwam dan ook omdat de kroonprins van Andrea binnen een jaar met een kroonprinses moest trouwen en het bal daar om zou gaan draaien, iets wat veel voorbereiding kostte. Een korte zucht verliet mijn lippen waarna ik even naar buiten tuurde. Het dorp was niet heel ver weg, je kon namelijk het paleis vanaf de plein zien verder op, maar toch was ik misschien zonder enkele reden een beetje nerveus. Er gingen een hoop vragen in mijn hoofd af: Zou ik de prins ontmoeten, zou de paleis me bevallen, zouden de mensen me daar met open armen opvangen, enzovoort. Voor hun was ik een simpel boerenmeid zonder titel, maar ik hoopte dat ik van ze konden leren én hun natuurlijk van mij omdat we toch allebei heel verschillend leven. Niet veel later zag ik het paleis steeds dichterbij komen wat betekend dat we zo meteen zouden gaan arriveren.

Ezra.
Ik had de papieren die ik net in mijn handen gedrukt kreeg door een van de junior hunters op mijn bureau gelegd. Hij moest er voor zorgen dat de junioren de juiste informatie en lessen kregen over hoe ze een Hunter konden worden omdat hij de Royal Hunter was. Het hele 'hunt' gebeuren betekende hier wat anders dan in de normale rijken, want dit was meer een soort 'politie' gebeuren. Je moest er voor zorgen dat elke bedreiging niet uit konden komen en dat alles in het dorp rustig bleef onder andere, maar je moest natuurlijk ook gewoon op jacht in de bossen of als er ooit oorlog uitbrak, mee doen aan de oorlog. Het was een beetje een hele gemixte taak, waar mijn vader ooit alles regelde, maar na zijn dood moest ik het overnemen omdat ik geboren was in dit paleis en er mee op groeide. Het was de meest voor de hand liggende idee en tot nu toe ging dat ook altijd goed. Mijn beste vriend hier was de kroonprins, dus de samenwerking tussen mij en de koning en prins ging daarom ook altijd extra soepel.
Nadat de jongen de kamer had verlaten draaide ik me naar het raam toe waar uit ik kon zien dat er een wagen aan kwam. Zo te zien was de kroonprinses uit Edgerton aangekomen waardoor ik maar eens aanstalten deed om de gangen te bekijken. Naarmate ik dichterbij kwam bij de troonzaal komt er een gestalte me tegemoet lopen waarna ik hem begroet. "Laat het feest maar begonnen, de kroonprinses is zojuist aangekomen." informeerde ik hem. Ik had geen idee wat zijn bedoelingen waren om haar op te vangen, maar ik moest de voorbereidingen gaan bekijken dus ging het op dit moment niet. Vooral omdat het dorp meisje ook elk moment aan kon komen en tot nu toe heb ik elk jaar sinds dat ik Royal Hunter ben diegene moeten opvangen..

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Charlotte
Buiten streek ze haar donkerblauwe jurk goed, en ademde diep in. Wat was ze blij als ze straks de jurk weer uit kon trekken. Charlotte was een bijzondere prinses, werd haar altijd verteld. Waar vele meisjes van adel graag in jurken liepen, hun haren deden en thee dronken, ging zij paardrijden, wandelen, hardlopen en jagen. Alleen voor de politieke aangelegenheden trok ze één van haar veel te dure jurken aan.
Toen de paleiswachters doorhadden dat de prinses van Edgerton aangekomen was, haastte ze zichzelf meteen naar haar toe. Liam laadde haar bagage uit de wagen, terwijl Charlotte netjes bleef staan. "Prinses Charlotte." zei één van de wachters, waarna hij een diepe buiging maakte. "Wij hadden u nog lang niet verwacht." Charlotte gaf de wachter een knikje, waarna hij weer overeind kwam. "Mijn oprechte excuses. Ik had pas eergisteren besloten eerder te komen, en een brief sturen had geen zin meer." Ze gaf de wachter een glimlach. "Ik hoop niet dat ik nu voor problemen gezorgd heb." De andere wachters kwamen ook aan, en namen haar bagage over van Liam. "Dan ga ik weer, prinses." zei Liam, en Charlotte kon het niet laten. Ze gaf de man een kus op zijn linkerwang, gevolgd door een omhelzing. De fluisterde in zijn oor: "In de wagen ligt een brief met mijn zegel. Tijd om van het leven te genieten, Liam." Ze had hem zijn pensioen gegeven. Na het afscheid keek Charlotte de wagen na, en draaide haarzelf weer om naar de wachters. "Zullen we?"

Ronan
Hij schrok van Ezra. Was Charlotte al aangekomen? Ze zou hier nog lang niet moeten zijn. Een zucht verliet zijn mond, en hij bracht een hand naar zijn hoofd. "Waarom is ze er al? Ze brengt de gehele planning in de war." Het was echt zo. Vandaag had Ronan een vergadering met de leiders van Adel, en had hij een ontmoeting met de dorpling die hier kwam. Heel even had hij er geen zin in om ook Charlotte op te vangen. Vanaf vandaag werd er toch al van hem verwacht dat hij de prinses elke dag aan zijn zijde zou hebben, iets wat Ronan niet echt van plan was.
"Ezra, alsjeblieft, vang de prinses op. De dorpeling zal binnenkort ook binnenlopen, dan vang ik diegene op." Ronan was we toe aan een beetje verandering aan de dag, en vandaag was zijn kans om weer eens wat anders te doen. "Laat haar weten dat ik het even druk heb. Vermaak haar met wat je ook wilt doen. Dan zie ik jullie beide vanavond bij het eten, samen met degene uit de loting." Ronan hield er niet van om orders aan zijn beste vriend te geven, maar soms kon hij niet anders. Hij moest het maar leren, zei zijn vader altijd. Als hij altijd dingen ging vragen en om meningen ging vragen, dan kon hij nooit een goede leider zijn. Daarom zou het ook goed zijn voor hem om een vrouw aan zijn zij te hebben - iemand die hem wel iets kon tegen spreken, iemand aan wie hij alles kon vertellen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld