Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg || Angel

Account verwijderd

schreef:

That's when she realised that behind the face of an angel,
lurked the mind of a devil.

Een orpg met

Mijn personage:
Caspar Donovan, 20 jaar.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:

Mijne:

Evelynn (Eve) Myner - 20 jaar.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

De woorden van de Oudste probeerde ik nog een paar keer op te hummen. Het was veel, maar het was wel logisch, ik moest goed opletten. Het was donker dus had ik kans om niet gezien te worden. Langzaam liet ik mij dan zelfs ook naar beneden glijden. Straks moest ik mijn vleugels laten verdwijnen wat een vreselijk gevoel was in het begin.
Niet veel later kwam ik dan ook aan op aarde. De energie was hier echt heel anders dan waar ik vandaan kwam en haalde even diep adem, pakte de amulet die ik had gekregen en deed deze om, mompelde enkele woorden en voelde hoe de amulet mij veranderde in een normale mens. Meteen keek ik achter om en probeerde mijn vleugels te zoeken maar die waren er echt niet. Ik kon ze makkelijk terug halen, maar zou eerst een tijd moeten wachten tot het kon.
Uiteindelijk keek ik om mij heen, de plek waar ik nu was, was een open plek, de doorgang naar mijn huis. Mensen zouden denken dat het gewoon een open plek was, maar als je goed keek kon je een patroon vinden in de bomen er omheen. Ik begon dan maar richting het dorp te lopen waar ik de komende tijd zou door brengen. Er waren namelijk heel wat tragische dingen gebeurd en er was nog nooit één opgelost. Dus besloten de Oudste een paar engelen naar beneden te sturen maar heel van hen kwamen nooit meer terug of legde contact, en nu, nu was het mijn beurt op uit te zoeken wat het was.
Twijfelend liep ik verder en probeerde mijzelf wat op te vrolijken. Wat al snel gebeurde als ik enkele dieren tegen kwam, waarvan een jong hertje wat verdwaald leek. Rustig liep ik naar het diertje toe en hurkte iets verder er vanaf neer. "Arme schat." zei ik en al snel keek het hertje op, nieuwsgierig keek het diertje op en zette enkele stapjes opzij, maar al snel kwam die naar mij toe en al snel aaide ik het diertje. "Kom we gaan je moeder zoeken." zei ik en liep niet veel later te zoeken. Gelukkig vonden we zijn moeder snel en ze waren herenigd. Dan liep ik snel verder, richting het dorp. Ik wist nu al dat ik vaak in het bos zou zitten. Hier was de energie nog puur.
Na een zeker een uur of meer gelopen te hebben, kwam ik aan bij de rand van het dorp en keek rond. Als het goed voelde, liep ik door de straten op.

Account verwijderd

schreef:
Caspar liep door de straten van het dorp waar hij woonde. Het was laat in de avond, de meeste mensen waren thuis bij hun familie, waar ze veilig waren. Caspar was ook op weg naar huis, maar hij had te veel drank gehad deze avond, waardoor de weg naar huis langer leek dan normaal. Ook kon hij niet goed meer helder nadenken en zien. Hij trok zijn capuchon verder over zijn hoofd en bleef even stil staan om een sigaret aan te steken. Hij nam een hijs van zijn sigaret en liep daarna verder.
Niet veel later stond hij bij zijn huis. Hij zocht naar zijn sleutels in zijn zak en niet veel later opende hij de deur en liep vermoeid naar binnen. Hij liet zich vallen op de bank in de woonkamer en sloot zuchtend zijn ogen. Caspar woonde nog niet zo lang in dit dorp, maar het voelde alsof hij hier al jaren was, want de tijd ging traag voorbij. Ooit was Caspar naar de aarde gestuurd om het te beschermen van het kwade, maar dat was nu allemaal anders... Hij kon zich niet precies herinneren wat er gebeurd was. Op een avond werd hij wakker in het bos, hij wist niet hoe hij er gekomen was, en waarom zijn lichaam onder het bloed zat, maar sinds dien was Caspar niet meer de oude.
Constant had hij de neiging om kwade dingen te doen. Hij kon zichzelf niet meer inhouden, de wereld door zijn ogen was zwart, en de enige momenten dat hij in een andere state of mind was, was als hij met iets slechts bezig was. De duivel had zijn ziel overgenomen, Caspar kon alleen nog maar kwaad denken.
Een poos geleden, toen Caspar nog een engel was, had hij nog werk. Op de aarde mochten de engelen zichzelf nooit aan gewone mensen laten zien, daarom probeerde hij natuurlijk normaal te leven. Maar sinds hij geen engel meer was, was hij gestopt met zijn werk en leefde van de overvallen die hij pleegde.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

Het dorp zag er natuurlijk totaal anders uit in het donker dan over dag. Nu was het zoeken waar Ik terecht kon. Even zuchtte ik en schudde mijn hoofd. De Oudste had niet veel verteld, en kwam er dus opneer dat ik het zelf moest uitzoeken. Niet dat ik dat erg vond, maar een beetje hulp was wel fijn.
Na zeker een tijdje door de straten gelopen te hebben gaf ikheb eerlijk gezegd op. Waar moest ik in vredesnaam heen. Ik wist het gewoon niet. Uiteindelijk besloot ik maar terug te gaan naar het bos en daar een plek zien te vinden.
Weer terug in het bos, vond ik een wat afgelegen hutje en besloot daar maar de nacht door te brengen. Veel was het niet, maar ik had voor nu even onderdak. Nog voordat ik het hutje in ging, liet ik mijn vleugels terug komen om er in te slapen. En voor warmte. Met een tevreden glimlach op mijn gezicht ging ik liggen en viel niet veel later in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker door een straal licht die door een spleet van de hut. Mijn ogen knipperde ik een paar keer en moest even oriënteren waar ik was, al snel had ik het door en kwam rustig omhoog, rekte mij uit en wreef even over mijn gezicht. Ik moest zien uit te zoeken wat er in dit dorp aan de hand was, en waar de Engelen waren gebleven. We hoopte niet op het ergste. Maar zelf had ik daar een totaal ander gevoel over. Dat er iets achter zat, iets duisters. Ondertussen was ik opgestaan en het hutje uitgelopen om de omgeving nu te zien in het daglicht. Met tegenzin liet ik mijn vleugels weer verdwijnen en liep rustig rond door het bos.

Account verwijderd

schreef:
Caspar werd wakker met pijn in zijn hoofd. Dat was natuurlijk niet zo gek, na de hoeveelheid alcohol die hij de avond ervoor genuttigd had. Vermoeid opende hij zijn ogen en draaide zich om op de bank, waar hij eerst nog een poos bleef liggen voor hij op stond om een verfrissende douche te nemen.
Toen hij klaar was met douchen trok hij schone kleren aan en liep terug naar de keuken om wat drinken uit de koelkast te pakken. Gulzig nam hij een paar slokken uit een aangebroken pak sap, en gooide daarna het lege pak in de prullenbak. Hij zag dat de koelkast aardig leeg begon te raken en besloot dat het tijd werd om maar weer eens boodschappen te doen. Maar voordat hij dat deed, nam hij een paar pijnstillers tegen de hoofdpijn. Hij kon niet zo goed tegen een kater, en het beinvloede ook zijn humeur. Hij praatte al niet graag met de mensen uit het dorp, maar hij wist zeker dat als iemand nu iets verkeerds tegen hem zou zeggen dat hij die mensen nog wel eens pijn kon gaan doen. Dat wilde hij liever voorkomen, om niet te veel op te vallen.
Caspar trok een jas aan en nam wat geld mee dat hij vluchtig in zijn zak stopte. Daarna ging hij het dorp in en liep op een rustig tempo richting de winkel. Hij stopte oordopjes in zijn oren en zette wat muziek aan, want hij had geen behoefte om met andere mensen te praten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

Uiteindelijk besloot ik maar richting het dorp te gaan, want ik begon te merken dat mijn lichaam eten nodig had. Het zou waarschijnlijk heel vreemd aan voelen. Want mensen eten was ik niet gewend natuurlijk. Dan pakte ik het buideltje met geld wat ik had gekregen, hoe ze er aan kwamen wist ik niet maar dat maakte nu niets uit. Ik kon wat dingen kopen hier. Uiteindelijk moest ik ook een baan zoeken, maar dat was geregeld zei de Oudste, maar dat geloofde ik eigenlijk niet.
Ik had het dorp bereikt en voelde het fijne gevoel van het bos langzaam verdwijnen na maten ik verder liep. Even zuchtte ik en keek rond. Goed, een plek waar ik eten kon halen? Na een tijdje gelopen te hebben, rook ik een heerlijke geur die ik meteen volgde en bij een 'bakker' uit kwam. Na een paar minuten er voor gestaan te hebben, stapte ik naar binnen en een glimlach kwam gelijk rond mijn lippen, het rook hier echt heerlijk. Mijn ogen liet ik over de ruim gekleurde broden geleiden. "kan ik je ergens mee helpen?" hoorde ik en keek langzaam richting de toonbank. "Euhm doe mij maar." zei ik en keek snel naar het bord met belegde broodjes. "Broodje van de week." zei ik en glimlachte naar de vrouw. "Dat is goed, anders nog iets?" vroeg ze en ik keek weer even naar het bord. "Euhm water." zei ik nog, ze knikte. "Ga maar zitten dan breng ik het zo bij je." zei ze. Ik knikte en liep naar één van de tafeltjes die bij het raam stonden. Zo kon ik kijken wat er allemaal gebeurde hier. Langzaam kwam het dorp ook op gang en meer mensen kwamen naar buiten.

Account verwijderd

schreef:
Toen Caspar bij de winkel was deed hij zijn oordopjes uit, en liep snel door de winkel. Hij stopte wat producten in een mandje wat hij nodig had en dacht alvast na wat hij vanavond zou gaan eten. Hier op aarde hadden ze ander eten dan waar Caspar origineel vandaan kwam, maar voor de tijd dat hij hier was, was hij daar al wel aan gewend. Wel vond hij het moeilijker om zelf te koken dan iets te bestellen of ergens te gaan eten. Daarom besloot hij dat hij vanavond dan misschien maar weer eten ging bestellen, zodat hij daar zich niet druk over hoefde te maken nu, daar had hij namelijk niet veel zin in.
Toen hij klaar was liep hij naar de kassa en legde de producten op de kassaband. Hij stond geduldig in de rij te wachten en probeerde geen oogcontact te maken. Hij voelde zich vaak ongemakkelijk in een menigte mensen, en probeerde dus geen contact te maken of aandacht te trekken.
Hij stopte de producten die hij betaald had in zijn tas, en liep daarna zonder wat te zeggen de winkel weer uit.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

Het duurde niet lang tot ik het broodje had en bedankte de vrouw. Even keek ik naar het eten, maar bedacht mij snel dat ik niet al te lang moest wachten, want anders leek het zo raar. Dan nam ik het broodje in mijn handen en bracht het naar mijn lippen. Het rook wel lekker, dat moest ik toegeven. Voorzichtig nam ik dan een, kleine, hap om het eerst te proberen. Een explosie van smaken kwam mijn mond binnen. Met moeite moest ik mij inhouden en begon rustig door te kauwen tot ik er, redelijk, aan gewend was. Als ik mijn eerste hap op had, nam ik een slok van het water en keek weer even naar buiten. Het zou een mooie dag worden, maar toch voelde er iets niet goed, dat er iets ging gebeuren.
Na een tijdje gezeten te hebben, had ik mijn broodje op en stond ik op om vervolgens af te rekenen. Dat gedaan, bedankte ik de vrouw en liep ik de bakker uit. De lucht was al wat beter geworden hier waardoor een glimlach op mijn gezicht verscheen en rustig begon te lopen. Het dorp wilde ik wel een beetje kennen als er iets zou gebeuren, en dat het er niet uit zou zien alsof ik niet wist waar ik moest zijn.
Zo liep ik maar mee met de mensen en keek wat rustig rond. Al snel kwam ik aan in het dorpshart en keek rond. Veel moest ik niet opvallen, maar toch merkte ik dat enkele mensen naar mij keken, of dat was iets met automatisch op kijken als iemand voorbij liep. Ik trok mij er niet veel meer van aan en bleef rustig rond lopen. Tot ik een wat niet prettige energie voelde als ik langs één van de wat grotere winkels liep. Snel keek ik naar wat voor winkel het was, een supermarkt. Iets waar je alles kon halen winkel was dat. Dan draaide ik mij om en zag ik een jongen de winkel uit lopen. Even kneep ik mijn ogen samen, maar schudde al snel mijn hoofd. Nee, dat was geen normale jongen van hier, maar toch? Zijn energie voelde anders aan dan van de mensen hier. Voor even keek ik hem na tot hij uit het zicht was en beet op mijn lip, schudde mijn hoofd en liep weer verder de kant op waar ik heen liep.

Account verwijderd

schreef:
Caspar liep weer de winkel uit toen hij de boodschappen had gedaan. Met zijn hoofd neergebogen maakte hij zijn weg terug naar huis, toen hij plotseling zijn telefoon in zijn broekzak voelde trillen. De telefoon vond hij erg handig, want daarmee kon je met elkaar communiceren. Hij had hem nog niet zo lang, en had hem alleen maar aangeschaft zodat hij weer met de jongens kon afspreken. Al een poosje had hij een vast groepje jongens, waar hij vaak bij was en criminele daden mee verrichte. Toen hij op het scherm keek zag hij dat een van de jongens, Josh, hem belde. Hij nam op en begroette zijn vriend. ''Hey Caspar, heb je zin om vanavond mee te gaan?'' hoorde hij zijn vriend zeggen. ''Wat is het plan?'' Vroeg hij eerst nieuwsgierig. ''Dat vertellen we je vanavond, we kunnen je wel ophalen tegen zeven uur.'' Daarmee ging Caspar mee akkoord en even later hing hij op. Vanavond zeven uur dus. Meestal wilde Josh geen details vertellen over de telefoon, misschien om veiligheid dacht Caspar, al had hij er niet echt heel veel verstand van.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

Na zeker een paar uur rond gelopen te hebben, begon ik weer trek te krijgen. Mijn hand legde ik op mijn buik neer en voelde het knorren. "Ugh mensen wereld." mompelde ik en zuchtte. Waar ik vandaan kwam hadden we maar één maaltijd nodig en was het goed voor de dag. Ik keek rond om te zien waar ik was. Overal stonden huizen. Dit was niet zo fijn nu ik niet wist waar ik was. Het geen optie dat ik zo kon veranderen, want dan zou ik gespot worden. Weer zuchtte ik en begon maar de weg terug te lopen, ongeveer.
Gelukkig rook ik a snel weer de geuren van de winkels en glimlachte. Gelukkig. Weer keek ik even om mij heen om te zien of ik ergens kon kijken hoelaat het was. Een grote klok stond er midden in het plein wat aangaf dat het 2 uur in de middag was. Had ik zo lang gelopen? Mijn schouders haalde ik op en zocht naar een ander eettentje. Die vond ik gelukkig al snel en bestelde daar wat te eten. Het was weer een broodjes zaak, maar dit keer kon je er ook heel wat anders bestellen. Koffie, zoals ze het hier noemde. Dat ging ik ook maar proberen, ik moest toch voor een lange tijd hier blijven. Eenmaal mijn bestelling ging ik rustig eten en keek even maar de koffie waar een laag schuim op lag. Ik had een bepaalde soort koffie genomen maar kon het even niet zo snel meer bedenken wat het was. Het rook heerlijk, dat moest ik toegeven. Voorzichtig nam ik een slok, het was even bitter maar al snel smaakte het beter en dronk rustig door.
Dit eenmaal op, bedankte ik de mensen en liep het winkeltje weer uit. Het was nu 3 uur in de middag maar had nog niets vreemds opgemerkt. Of Naja, die jongen van vanmorgen. Zijn energie voelde verward aan.

Account verwijderd

schreef:
De rest van de dag ging traag voorbij. Toen Caspar weer thuis was nam hij wat te eten, omdat hij namelijk al wel weer trek begon te krijgen. Daarna had hij wat tv gekeken en niks bijzonders gedaan, hij was nog al moe deze dag en daarom had hij tegen etenstijd ook wat eten besteld. Nu was het bijna zeven uur, en was Caspar al klaar om opgehaald te worden. Niet veel later toen hij een auto hoorde toeteren, stond hij op en trok zijn jas aan, want hij wist al dat het zijn vrienden zouden zijn. Hij trok de deur achter zich dicht en liep richting de auto, en begroette zijn vrienden toen hij instapte. Hij besloot nog geen vragen te stellen en liet de avond maar op zich afkomen. Niet veel later hadden ze de auto geparkeerd op een parkeerplaats vlak bij het centrum van het dorp. De parkeerplaats was natuurlijk verlaten gezien het tijdstip dus ze waren de enige. Ze stapten de auto uit en liepen richting het centrum. Het was een overdekt centrum met een aantal winkeltjes, zoals ieder dorp wel had. Caspar trok zijn capuchon over zijn hoofd, sinds hij het gevoel had dat dit geen 'onschuldige avond' ging worden. Niet veel later legden zijn vrienden toen uit dat ze van plan waren om een bepaalde winkel in het centrum zouden gaan plunderen, de juwelier. ''Josh,'' zei Caspar direct, ''Heb je wel goed nagedacht over alles?'' Er klonk twijfel in zijn stem toen hij dat zei, en hij kreeg direct blikken van zijn vrienden alsof er iets mis was met hem. Caspar stribbelde nooit tegen. ''Ja, tuurlijk hebben we erover nagedacht,'' zei Josh een beetje verontwaardigd, en hij gaf Caspar een bivak muts die hij over zijn hoofd kon trekken. Zo zou niemand ze herkennen. Hij legde zijn plan uit, ze konden gemakkelijk in het winkelcentrum komen, dan snel naar de juwelier gaan en daar inbreken. Dan hadden ze tien minuten de tijd om van alles mee te nemen, en om weer weg te komen. ''Ik weet zeker dat dit gaat lukken,'' zei een van de andere jongens, en Caspar knikte uit eindelijk even tevreden. En anders dan kon het hem ook maar weinig schelen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

De tijd verstreek redelijk snel, maar ook weer niet. Nog steeds wist ik niet waar ik heen moest voor een plek om goed te overnachten, en waar ik kon werken. Een zucht kwam over mijn lippen en was uiteindelijk ergens op een bankje gaan zitten nadat ik ergens weer wat eten had gehaald. Ik moest snel de werkplek zien te vinden, want zo ging het geld redelijk snel op. Het was inmiddels al weer zeven uur geweest en het begon wat donkerder te worden. Koud begon ik het eigenlijk ook wel te krijgen, maar meer kleding had ik niet bij mij. Dit was wat ik mee had gekregen. Met mijn hand ging ik even door mijn haar heen en sloot mijn ogen. Wat moest ik doen? Ze hadden alles uitgelegd, maar nog steeds snapte ik er niets van. Terug kon ik niet gaan. Mijn ogen opende ik weer toen ik een geluid hoorde en enkele deuren hoorde klappen. Wie was hier nog op dit uur? Ik was namelijk bij het winkelcentrum gaan zitten die om zes uur was gesloten, op de eettenten na dan. Mijn schouders haalde ik op en bleef rustig zitten. Maar al snel hoorde ik stemmen waardoor ik weer omkeek. Als ik een groep van drie of vier man aan zag komen lopen, stond ik meteen op en liep, zo rustig mogelijk, weg. Ze hadden mij wel gewaarschuwd op groepen jongeren die 's nachts rond liepen. Maar plots bleef ik staan als ik de verwarde energie weer hoorde. Rustig draaide ik mij om en zag dan de jongens wat over hun hoofd heen trekken, wat waren ze van plan? Op een afstandje bleef ik staan, maar zo dat ze mij niet op zouden merken. Tenminste, ik hoopte dat ze mij daarnet niet al zagen. Automatisch liep ik wat meer naar voren, maar lette niet op en stoote een blikje aan met mijn voet. Dat maakte meteen een lawaai waardoor ik richting de jongens keek en snel weg dook.

Account verwijderd

schreef:

Caspar wachtte rustig af terwijl Josh bezig was om een deur open te breken met een haak, het was een deur van de nooduitgang. Hij was er met Josh, Michael en David. Caspar kende de andere jongens nog niet zo lang, en in het begin deden ze ook niet veel gevaarlijks, vond hij zelf. Zakkenrollen deden ze dan, maar dat was meer een lolletje dan iets serieus, misdrijven zoals nu... Soms vroeg Caspar zich af waarom hij er niet mee stopte, soms dacht hij dat als hij alleen was en niet kon slapen. Maar op momenten zoals nu dacht hij daar niet aan, adrenaline stroomde razend door zijn lijf. Hij vond het spannend waar ze mee bezig waren, hij wist dat het slecht was, maar hij kon niet stoppen.
De jongens keken tegelijk op toen ze een geluid in de verte hoorden. Caspar draaide zich om, en liep een eindje terug om te kijken op de parkeerplaats, en kwam daarna terug en haalde zijn schouders op. ''Er was niks te zien,'' zei hij, al voelde hij zijn hart nu wel in zijn keel kloppen. Wat als ze gepakt werden, vroeg hij zich af? Maar ook daar maakte hij zich niet heel druk om, want hij was er van overtuigd dat hij zichzelf er wel uit zal redden als ze achterna gezeten werden.
De jongens gingen nog voorzichtiger te werk, en niet veel later was de deur gekraakt en liepen ze snel het pand binnen. Caspar trok de deur achter zich dicht, en keek direct om zich heen of hij camera's zag hangen. Toen hij er een zag liep hij ernaar toe en pakte zijn mes om de kabels door te snijden, met behulp van David. Josh en Michael deden
hetzelfde, en daarna gingen ze snel naar de winkel waar Josh over verteld had.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Evelynn

De jongens zag ik om kijken en al snel kwam er één deze kant op. Snel dook ik dieper de bosjes in en hield mijn adem in. Gelukkig liep de jongen snel weg, maar als ik weer keek, zag ik dat het de jongen was van vanmorgen en beet op mijn lip. Hij had een vreemde energie om zich heen hangen, een verwarde energie.
Nadat de jongen weer terug was bij de andere en ook niet veel later her gebouw in waren. Kwam ik uit de bosjes en liep ik er voorzichtig heen. Nu ik meer richting het gebouw liep, voelde ik een andere energie er bij komen wat niet beter op werd. Om eerlijk te zijn deed het gewoon pijn. Ik negeerde het en liep door. Op één of andere manier wilde ik weten wat ze van plan waren. Zeker niets goeds, maar nieuwsgierigheid nam mij over.
Nog snel keek ik achterom of er niemand was en stapte dan naar binnen. Rustig liep ik door de lege gangen en keek rond. Waar waren ze? Ik hoorde ze wel, maar kon niet thuis brengen waar ze waren. Het leek hier wel een doolhof. Toch liep ik door en bleef zo stil mogelijk.
Ondertussen probeerde ik te luisteren waar ze waren, maar omdat er verder niemand was, klonk het alsof ze overal waren. Een zucht kwam over mijn lippen en keek rond. Misschien moest ik maar eens terug gaan. De jongen redde zich wel, toch? Ik draaide mij dan om en begon terug te lopen, hopend dat ik weer bij de deur uit kwam. Wat nog wel lastig zou worden, omdat ik niet meer wist waar ik was. Toch liep ik door, maar merkte al snel dat ik in rondjes liep. Geweldig dit.

Account verwijderd

schreef:

Hij voelde zijn hart kloppen in zijn keel. Dat kwam door de adrenaline, die door Caspar zijn lijf stroomde. Hij wist dat hij fout bezig was, maar hij voelde zich nergens schuldig over. Het gaf hem op de een of andere manier een voldoening. Ze liepen naar de winkel die ze gingen overvallen. Josh liep voorop met Michael en David nauwlettend achter hem aan, Caspar sloot de rij, en keek goed om zich heen of ze niet betrapt werden. Op een bepaald moment bleef hij even stilstaan, en probeerde te luisteren of hij zojuist iemand hoorde. Het dacht dat hij namelijk nog meer voetstappen hoorde, maar hij dacht dat het waarschijnlijk de echo was van henzelf. Daarom draaide hij zich weer om, en keek naar zijn vrienden die inmiddels al bezig waren met het breken van de deur van de uitgekozen winkel. Josh bleef even staan in de positie waarin hij stond en keek de jongens strak aan. ''Zijn jullie er klaar voor?'' Vroeg hij nogmaals. Ze hadden maar enkele minuten en ze moesten dus zo snel mogelijk weer buiten zijn. ''Yes,'' antwoorde Caspar, en de andere jongens knikten ook. Het hoefde ook niet lang te duren. Het plan was zoveel mogelijk buit binnenhalen, en dan zouden ze terugrennen naar de auto. ''Okay...'' zei Josh toen, en niet veel later had hij de deur van de winkel open, en stonden ze alle vier binnen. Caspar keek eerst even rond, en zag de andere jongens al zoveel mogelijk kostbaars in de zak stoppen die ze bij zich hadden. Hij deed hetzelfde, maar bleef vlak bij de ingang en keek af en toe of er iemand aankwam.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld