Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG with Kittenpainfull

TsumTsum
Straatmuzikant

TsumTsum schreef:
yihaa

Emily Mae Hopkins - 21 jaar oud

{option}

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Payton Manser, 22 jaar.

begin in t volgende bericht

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Payton keek uit het raam van de taxi waar hij op het moment in zat, er was een mooi uitzicht op de bergen die er waren. Frankrijk, het land waar Payton zich op het moment bevond, had dan ook geweldige natuur. Payton had Frankrijk altijd al een mooi land gevonden, ook al kwam hij er helaas niet vaak. Zijn vader bracht hem liever naar dezelfde camping op Ameland en eerst was dat altijd wel gezellig en leuk maar naar mate Payton ouder werd kreeg hij steeds meer de dwang om meer van de wereld te zien. Gelukkig had hij zijn vader er dan ook van kunnen overtuigen om deze vakantie dus naar het buitenland te gaan, alleen wou zijn vader zelf niet mee. Ook kon hij geen vrienden optrommelen die met hem mee wouden naar het buitenland, voornamelijk omdat ze liever geld wouden besteden aan uitgaan in plaats van een vakantie en dat begreep Payton ook wel. Nu had hij een keer op Facebook iets gelezen over een organisatie die een vakantieboekingssite hadden waar je je voor kon opgeven en dan zou je op gepaard worden met iemand anders en samen naar een vakantiebestemming gestuurd worden. Payton besloot het maar een kans te geven, zo kon hij eindelijk naar het buitenland en zou hij ook iemand nieuw leren kennen en hopelijk een nieuwe vriend maken. Zijn bleek ging van uit het raam naast zich waar het meisje zat waar hij mee gepaard was, als hij zich het correct had herinnerd was haar naam Emily. Tot nu toe wist hij nog niet heel goed wat hij van haar moest vinden, ze kenden elkaar dan ook nog maar pas. Ze waren beide op een vliegtuig naar Frankrijk gezet en kregen toen op het vliegveld in Frankrijk te horen dat ze samen de komende tijd zouden besteden in de Franse alpen. Nadat ze dat te horen hadden gekregen werden ze meteen op deze taxi naar hun bungalow gezet. Payton haalde even een hand door zijn haren en keek weer naar buiten. Het was nogal stil in de auto en Payton zou ook geen idee hebben hoe hij die stilte zou kunnen verbreken, natuurlijk zou hij wel kunnen beginnen met praten maar hij zou geen idee hebben wat hij zou moeten zeggen of waar hij het met haar over kon hebben. Hopelijk zou de ongemakkelijkheid er langzaam van afgaan in de aankomende dagen en zouden ze het gezellig krijgen samen.
Na een paar minuten kwamen reden ze eindelijk de oprit op van de bungalow. Payton keek uit het raam naar hoe het er uit zag, het was een klein knus huisje gemaakt van hout, echt een soort 'cabin in the woods' gevoel, maar dan niet van de horrorfilm maar van die foto's die je altijd op tumblr en pinterest zag van die leuke huisjes in het bos. Payton bedankte de taxichauffeur en stapte uit de auto. Hun spullen hadden ze in de kofferbak gelegd dus daar liep Payton ook weer heen om zijn koffer en zijn tassen uit te halen. Voor deze vakantie had hij 1 koffer, 1 sporttas en 1 rugzak meegenomen. Hij nam aan dat dat wel genoeg moest zijn voor de komende tijd en anders kon hij vast wel wat bijhalen mocht het echt nodig zijn. Hij pakte eerst zijn rugzak en deed deze natuurlijk op zijn rug zodat hij zijn andere handen vrij had voor de koffer en de sporttas. Eenmaal al zijn tassen uit de kofferbak liep Payton naar de voordeur van de bungalow. Misschien moest hij wachten op Emily en samen met haar lopen maar hij wist ook niet zeker of dat raar zou zijn omdat ze niet echt aan het praten waren. Payton deed maar gewoon de deur open met de sleutel die ze op het vliegveld gekregen hadden en hij zou anders straks wel voorstellen aan Emily om misschien iets te doen om elkaar beter te leren kennen, dat was dan misschien wel zo handig.
Payton liep met zijn koffers naar een van de kamers, alles was op de begane grond aangezien de bungalow geen bovenverdieping had en dat kwam goed uit want dan hoefde Payton niet met zijn tassen naar boven te sjouwen. Zodra hij doorhad wat een slaapkamer was liep hij naar binnen zodat hij daar zijn tassen neer kon leggen. Net op het moment dat Payton zijn sporttas op het bed wou gooien zag hij dat het een tweepersoonsbed was. Het zou toch niet zo zijn dat ze samen een kamer moeten delen? Ze kennen elkaar nog niet eens een dag. "Uh.. Emily, was het toch?" Riep hij uit de kamer. "Ik weet niet of je opzoek bent naar de andere slaapkamer maar als dat het geval is heb ik een beetje slecht nieuws voor je.." Ging hij verder en legde zijn tas op de hoek van het bed en liet zijn koffer los. Hij liep de kamer uit en ging in de deuropening staan van de slaapkamer. "Volgens mij is er maar 1 kamer.. want deze kamer heeft een tweepersoonsbed.. of ze moeten ons het luxe gegeven hebben om ons 2 keer een tweepersoonskamer te geven maar dat denk ik niet" Zei hij zodra hij in de deuropening stond. Een diepe zucht verliet zijn mond, hier had hij dus eigenlijk geen zin in. Misschien kon hij Emily ervan overtuigen om op de bank te slapen die in de woonkamer stond want zelf wou hij eigenlijk wel op het bed liggen.

TsumTsum
Straatmuzikant

TsumTsum schreef:
Emily Mae Hopkins was een vrij nuchtere vrouw. Ze zorgde nooit voor problemen, woonde sinds kort op haarzelf en was net afgestudeerd als verpleegkundige. Als cadeau had ze van haar beste vriendin Anna een vakantie gekregen. In eerste instantie dacht Emily dat ze met haar enige vriendin om vakantie ging, maar dat was niet het geval. Nee, Anna had haar aangemeld voor een speciale vakantie, waar ze gepaard zou worden met iemand. En sinds Emily graag in haar vrije tijd wandelt, ging ze naar de Alpen in Frankrijk.
Kort voor vertrek kreeg ze alle informatie, en kwam ze er achter dat ze met Payton Manser op vakantie ging. Ze had verder geen idee wie de man was en waarom hij ook dit bijzondere tripje zou maken, maar daar zou Emily vast op vakantie achter komen. Voor nu, de reis naar hun oord, leek alles in ieder geval erg ongemakkelijk.
Emily was dan ook niet iemand die héél graag een conversatie aanging. Ze zouden vanzelf met elkaar praten, maar haarzelf er toe dwingen zou ze niet. Emily kon alleen maar hopen dat ze straks met Payton op kon schieten, en ze samen een goede week tegemoet gingen.
Aangekomen bij het huisje ademde ze diep de frisse lucht in. Emily was een buiten mens, al kon ze ook wel genieten van binnen zitten op de bank met een goede film. Voor deze week had ze in ieder geval de afspraak met haarzelf gemaakt dat ze haar telefoon enkel en alleen bij nood zou gebruiken. Dit was de week dat ze tot haar zelf zou komen, en hopelijk een nieuwe vriend zou maken. Nadat ze de omgeving bekeken had, haalde ze haar hiking-rugzak en trolley uit de taxi. Ze bedankte de taxi chauffeur en liep met een klein gat tussen hun, Payton het huisje achterna. Eenmaal binnen gelopen hoorde ze voor het eerst Payton zijn stem. "Ja, Emily." antwoordde ze terug, terwijl ze haar rugzak op de grond legde en haar trolley los liet. Ze liep naar de slaapkamer toe waar Payton stond, en bekeek het probleem. "Hmm." zei ze in de deurpost. Kort draaide ze haar om naar de woonkamer, welke een kleine keuken had, en zag nog maar één deur - de deur van de badkamer. Ze schudde zachtjes haar hoofd. "Verder geen kamers, nee." Ze draaide weer terug richting Payton, die een beetje geïrriteerd leek. Kort haalde Emily haar schouders op. "Het is een ruim bed." zei ze nuchter. "En het is maar voor een weekje."
Nee, Emily was niet moeilijk. Moeilijke mensen moesten niet naar een actieve vakantie in de Alpen komen. Moeilijke mensen moesten gewoon naar een resort in Spanje, waar alles lekker all-inclusive was. Voordat Emily al haar spullen in ging pakken, had ze al verschillende excursies uit gezocht die ze wilde doen. Wandelen, natuurlijk, maar ook kajakken en fietsen. Payton's eigen besluit of hij meeging of niet. "Of vind je dat een enorm probleem?" vroeg ze voorzichtig aan hem.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Payton liep vanuit de deuropening weer terug de kamer in zodat Emily ook bij de kamer in kon komen. Emily leek het niet erg te vinden dat ze samen een kamer en zelfs een bed moesten delen. Payton haalde een wenkbrauw omhoog naar Emily, misschien lag het aan Payton maar hij had nou niet echt zin om een bed te delen met iemand waar hij nu voor het eerst een gesprek mee had al was het maar voor een kleine tijd. Ook hield Payton op zich wel van zijn persoonlijke ruimte te hebben, hij vertrouwde mensen gewoon niet zo snel en daardoor had niet echt zin om al meteen lekker knus in een bed te liggen met Emily. Ergens wou hij niet toegeven dat hij het een probleem zou vinden want straks zou ze meteen denken dat hij een of andere aansteller wat niet zo was, althans zo zou Payton zichzelf niet omschrijven, maar als hij het niet aangaf dan zou hij zich ook zo oncomfortabel voelen. Waarschijnlijk zou hij niet eens kunnen slapen gewoon omdat hij zich zo raar zou voelen dat hij met een ander die hij niet tot nauwelijks kende een bed aan het delen was. Payton beet op zijn lip en keek naar Emily met een onzeker en denkende blik. "Nou.. om heel eerlijk te zijn.." Begon hij toch maar zachtjes terwijl hij zijn handen in de achterzakken van zijn broek plaatste. Hij begon een beetje heen en weer te wiegen op zijn hakken en keek naar de grond. Lekker dan, dit zou de eerste indruk van hem zijn op haar. Althans qua praten en een gesprek hebben was dit het de eerste indruk, ze hadden elkaar natuurlijk al wel gezien en daar had ze vast en zeker al een eerste indruk van getrokken. Payton namelijk wel, toen hij haar voor het eerst zag staan en hoorde dat hij de komende tijd met haar zou gaan besteden had hij haar natuurlijk even goed bekeken, ze was niet echt zijn type maar daarvoor was hij hier ook niet perse dus dat had hij niet erg gevonden maar voor de rest leek ze hem wel aardig, een beetje rustig maar dat was wel prima. Zover leek hij het niet heel verkeerd te hebben maar dat was misschien ook wel omdat ze elkaar nog beter moesten leren kennen, dus Payton zou wel zien hoe ze nou eigenlijk was. "Ik heb het gewoon niet zo met een bed delen met een vreemdeling.. niks persoonlijks maar ik wil liever gewoon alleen in het bed slapen zeg maar" Ging hij uiteindelijk verder, hij probeerde ook erg subtiel aan te geven dat hij in het bed wou want hij kon zich niet voorstellen dat de bank lekker sliep dus wou hij Emily eigenlijk daar naar toe jagen. Eigenlijk was hij ook degene die als eerst in de slaapkamer was en de slaapkamer gevonden had dus in dat opzicht had hij wel recht op de slaapkamer, al was het misschien niet het meest vriendelijke om te doen en zou het waarschijnlijk wel aardiger van hem geweest zijn als hij voorstelde op de bank te slapen maar daar had hij gewoon geen zin in.
Paytons blik ging de kamer rond, er stond een tweepersoonsbed, een grote kledingkast en dan nog aan beide kanten van het bed een nachtkastje met daar boven op een kleine lamp. Behalve alle meubels die er in stonden hing er ook nog een foto van de bergen in Frankrijk boven het bed, Payton keek even vol bewondering naar de foto. Zelf had hij ook veel interesse in fotografie, hij had dan ook zijn camera meegenomen voor de vakantie zodat hij veel foto's kon maken van alles wat hij zou gaan zien. Hij kon niet wachten om alle foto's thuis te laten zien, vooral zijn leraren. Aangezien hij een fotografieopleiding deed en hij dus graag aan zijn leraren zijn werk liet zijn omdat ze altijd heel positief over zijn fotografie werk waren. Na de foto even bewonderd te hebben keek hij weer naar Emily en wachtte nog een reactie af, die waarschijnlijk niet al te positief was. Daar bereidde Payton zich al wel vast op voor want als hij in Emily's schoenen stond zou hij ook niet echt blij zijn met de reactie die Payton zojuist gegeven had. Als zwakke poging om de situatie iets beter te maken zette Payton een kleine maar vriendelijke glimlach naar Emily.

TsumTsum
Straatmuzikant

TsumTsum schreef:
Emily keek de jongen aan waarmee ze haar vakantieweek zou spenderen. Hij had duidelijk zijn mening al klaar staan wie er in het bed zou slapen. Ze kon niet bedenken waarom de jongen er zo op gefocust was om alleen in dat bed te slapen, zeker niet als er maar één bed voor twee was. Kort keek ze achterom, naar de bank. Het was een tweepersoonsbank, niet al te groot en zeker niet comfortabel voor een week. Emily wilde na haar sportieve dagen gewoon lekker kunnen slapen in een bed, en niet liggen krimperen op een bank. En ze wilde natuurlijk ook gewoon goed opgeladen zijn voor de volgende dag. Emily schudde haar hoofd terwijl ze naar haar voeten keek, en kwam weer glimlachend omhoog. "Gaat niet gebeuren." zei ze, waarna ze terug de woonkamer in liep en haar trolley de slaapkamer in rolde. Nu werd zij een beetje geïrriteerd. Ze kon het niet laten gebeuren dat ze de vakantie, die ze van haar beste vriendin gekregen had, liet verpesten door iemand die bang was om in één bed te slapen. Het was natuurlijk niet ideaal, dat snapte zij ook wel. Maar in dit soort situaties moest iedereen kunnen buigen. Emily kon buigen, en zo moest Payton ook buigen.
"Ik heb alle recht op één van de helften van dat bed. Als je er problemen mee hebt, dan slaap jij toch op de bank?" Nu gaf zij Payton een glimlach, waarna ze haar koffer optilde en hem op de rechterkant van het bed neerzette. Ze ritste hem open en haalde haar wandelschoenen eruit. Ze had een paar maanden geleden nieuwe gehaald, en deze liepen fantastisch. Emily ging graag een stukje wandelen. Het was een manier om haar hoofd leeg te halen. Als verpleegkundige kreeg je soms nare dingen te zien. Sommige dingen kon ze in het ziekenhuis achterlaten. Anderen bleven steken. M.ar als ze dan een voor een stevige wandeling de bossen in ging, kon ze de situaties daar parkeren "En als het een probleem is dat ik een 'vreemdeling' ben, waarom leren we elkaar dan niet kennen met een goede wandeling?" Ze nam aan dat Payton ook hier naar de Alpen was gekomen voor een beetje sportieve vakantie, al had ze hem zien spieken naar de foto's boven het bed. Ze zag wel een fotograaf in hem, maar durfde nog geen conclusies te trekken. Ze kantelde haar hoofd een klein stukje naar Payton, en trok haar wenkbrauwen omhoog. "En anders kunnen we ook gewoon elkaar deze week negeren hoor. Al neem ik aan dat als dat het geval was, je alleen op vakantie was gegaan?" Emily probeerde de week ook te zien om echt op avontuur te gaan. En daar hoorde haarzelf openstellen voor iemand anders ook bij. Ze was niet iemand die graag mensen tot haar kring toe liet. Ze had Anna als beste vriendin, en nog haar mannelijke collega Rick waar ze het goed mee kon hebben. Verder had ze niemand die ze graag de vrienden-stempel gaf. Maar één ding wist ze wel: die twee mensen waren haar ontzettend kostbaar, en die waren veel meer waard als een enorme groep zogenaamde vrienden. Ze had gehoopt dat ze de persoon van deze vakantie daarbij kon toevoegen, maar zover liep het niet zo gesmeerd.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een beetje geïrriteerd gooide Payton zijn sporttas op de linker kant van het bed aangezien het al wel duidelijk was dat hij Emily niet op de bank zou krijgen en zelf zou hij ook zeker niet op de bank willen liggen. Hij was wel iets langer dan Emily en zou dus alleen nog maar krapper liggen op de bank. Natuurlijk had ze wel een punt over dat zij net zoveel recht had over het bed als hij maar dat wou Payton gewoon niet toegeven. Eigenlijk had hij gehoopt dat Emily te verlegen zou zijn om nee te zeggen of aan te geven dat ze het er niet mee eens was maar helaas pakte dat niet zo uit voor hem. Nu had hij ook al wel meteen door dat Emily misschien toch niet zo verlegen en terughoudend was als hij eerst gedacht had en dat misschien een fout vanaf zijn kant geweest. Hij wist ook wel dat hij geen vooroordelen moest trekken en er dan vervolgens van uit moest gaan dat dat een 100% was hoe die persoon dan ook daadwerkelijk was. Met een diepe zucht begon hij maar zijn tas uit te pakken zonder nog een woord vuil te maken aan het hele bed en bank gebeuren, dat wou hij maar gewoon achter zich laten voor hij te geërgerd zou worden en tegen Emily zou vliegen want hij wist dat daar toe in staat zou zijn, zelfs als het ging om zoiets als in een bed slapen. Dus in plaats van verdere discussie aan te gaan besloot hij zich maar te focussen op het uitpakken van zijn tas en koffer. Tijdens het opruimen hoorde hij Emily weer praten, eerst rolde hij zijn ogen over haar vreemdeling opmerking maar hij hield zich maar stil. Payton moest zeker zijn best doen om niet een domme sarcastische opmerking terug te maken, al helemaal toen ze begon over het elkaar negeren. 'Tot nu toe zou ik je prima willen negeren' ging er door zijn hoofd en in plaats van het hard op te zeggen had hij de beslissing genomen dat het slimmer was om in zijn hoofd te laten en niet meteen een grote ruzie te beginnen. Hoe moeilijk dat op het moment ook was, aangezien Payton nogal moeite kon hebben met zijn woede maar tot nu toe deed hij het nog goed met inhouden. "Nee, een wandeling is prima." Mompelde Payton terwijl hij nog verder ging met al zijn kleren van zijn tas en koffer naar zijn kant van de kast te brengen.
Het duurde niet lang voor Payton al zijn kleren uit zijn koffer en sporttas had en in de kledingkast had gehangen. Hij gooide de koffer en de sporttas onder zijn gedeelte van het bed, dan lagen die ook niet in de weg en daar konden ze mooi blijven liggen voor de komende tijd. De rugzak van Payton lag in de woonkamer, aangezien hij die niet hoefde uit te pakken. Zijn camera zat daar in en omdat Emily toch voorstelde dat ze een wandeling konden maken kon hij net zo goed de rugzak en dus ook zijn camera meenemen. Na hij klaar was met zijn tassen op te ruimen keek hij Emily aan. "Ik ben klaar om te gaan wanneer jij klaar bent." Zei hij en keek weer weg van Emily naar de grond tussen zijn voeten. Daardoor zag hij ook zijn schoenen, het waren gewone Dr. Martens, hij had niet echt goede wandelschoenen, wat misschien wel slim geweest was voor deze vakantie maar hij ging er vanuit dat zijn Dr. Martens het ook wel goed zouden doen op een wandeling door de bergen. Daar ging hij wel van uit althans, hij had namelijk nog nooit door de bergen gelopen maar het kon niet heel erg anders zijn. Dat probeerde Payton zichzelf te vertellen althans, hij had geen idee of dat ook de realiteit ervan was. In ieder geval was het nu toch al te laat om over schoenen na te denken aangezien hij al op vakantie was en hij nu ook al ging wandelen, dus het was niet alsof hij tijd had om nieuwe schoenen te halen voor het wandelen en dus het had ook geen zin meer om over zijn schoenen in te zitten. "Ik wacht op je in de woonkamer." Was het laatste wat Payton zei voor hij naar de woonkamer liep en daar plaatsnam op de bank. Ergens had hij er wel zin in om de natuur in te gaan, te wandelen en gewoon een frisse neus halen maar aan de andere kant voelde hij zich nog steeds lichtelijk geïrriteerd over het feit dat ze een bungalow hebben gekregen met alleen maar een tweepersoonskamer in plaats van twee slaapkamers. Toch zou hij zijn best doen om dat de sfeer niet te laten bederven.

TsumTsum
Straatmuzikant

TsumTsum schreef:
Aan alles was te merken dat Payton, net als Emily, niet blij was met de situatie. Maar ze was blij dat hij uiteindelijk alsnog akkoord ging over het bed. Zo een groot probleem kon het toch niet zijn? Emily probeerde het voorval maar van haar af te schudden, en ging over tot de orde van de dag. Ze pakte snel haar trolley uit, en nam plaats op het bed om haar wandelschoenen aan te trekken. Ze dacht dat ze al snel was, maar Payton was sneller toen hij tegen haar zei dat hij klaar was. "Oké." antwoordde ze terwijl ze haar schoenen uit trok. "Laatste dingetjes." zei ze er nog achteraan, maar Payton had de slaapkamer al verlaten.
Nadat ze haar wandelschoenen aan getrokken had, pakte ze haar rugzak erbij en vulde 'm met benodigdheden die iedere ervaren wandelaar bij zich had. In Frankrijk wandelen was toch andere koek als in Nederland. Zo had bijvoorbeeld nu ook in haar rugzak touw, een EHBO kitje en nog veel meer. Als laatste stopte ze haar fleece-vest nog in de rugzak, waarna ze hem over haar rug sloeg, en de kamer uitliep. Zacht sloot ze de deur achter haar, en keek naar Payton die op de bank zat.
Emily probeerde een beeld bij de jongen te schetsen. Hij droeg gewoon goede kleding voor een vakantie in Frankrijk, al was ze blij dat ze toch nog blarenpleisters in haar rugzak gestopt had. Payton zou haar later dankbaar zijn. Ze had hem al zien staren naar de foto's op de muren, dus hij moest iets in de kunst doen. Hij had waarschijnlijk een camera in zijn rugzak. Dat verwachtte ze in ieder geval.
Als fotograaf deed hij het vast goed bij de vrouwen. Hij was zeker niet slecht om naar te kijken, al probeerde Emily hem daar zeker niet op de beoordelen.
Ze ademde diep in, en bond haar felle haren in een hoge staart waarna ze tegen de jongen op de bank zei: "Ik ben klaar." Uit haar achterzak haalde ze een GPS-systeem, wat er voor zou zorgen dat ze hun weg naar huis altijd konden vinden. Ze toetste de coördinaten van het huisje in, en sloeg het op, waarna ze het systeem weer opborg. Als ze ergens geen zin in had, dan was het verdwalen. Al had Emily genoeg spullen mee om een nacht in de wildernis te kunnen overleven, deed ze het liever niet. De angsten die dan bij haar omhoog kwamen waren veel en veel te groot voor haar alleen.
Emily pakte de sleutel van het huisje van de koffietafel af, en slingerde hem om haar vinger. "Laten we een nieuwe start maken, Payton."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Terwijl Payton aan het wachten was op Emily besloot hij nog even in zijn rugzak te kijken. Hij opende de rits en keek wat er allemaal inzat. In zijn rugzak vond hij zijn camera, een dopper en nog twee krentenbollen die hij er had ingestopt. De dopper was leeg aangezien hij die in de taxi opgedronken had. Misschien was het slim om er toch nog wat water in te doen voor het wandelen, dus Payton stond op en liep richting het aanrecht in de keuken. Daar was ook een wasbak dus hij liet voor een paar seconden het koude water uit de kraan lopen om te zorgen dat het water echt goed koud was. Zijn hand hield hij onder de kraan om te voelen hoe koud het water was en zodra hij het gevoel had dat het water wel op goede temperatuur was begon hij met het vullen van zijn dopper. Als ze gingen wandelen zou het wel handig zijn als hij water had voor wanneer hij dorstig zou worden. Zodra hij zijn fles toch aardig vol had deed hij de dop er weer op en wachtte weer rustig verder totdat Emily helemaal klaar was, maar bijna meteen toen hij op de bank zat kwam Emily aangelopen. Dus meteen stond Payton weer op, aangezien ze dan maar meteen konden vertrekken. Het viel hem al meteen op dat Emily toch wel iets meer voorbereid was dan hem, waarschijnlijk was ze toch iets meer ervaren dan hem met bergwandelingen. Dat was dan ook niet heel moeilijk aangezien Payton zo onervaren was als ze maar kwamen. Toch maakte hij zich geen zorgen, het zou uiteindelijk wel goed komen. Het was maar een wandeling dus zo erg voorbereid zou Payton waarschijnlijk ook weer niet moeten zijn.
Payton gooide zijn rugzak op zijn rug en liep richting de deur. Een beetje verbaasd keek Payton op toen hij Emily's stem hoorde maar al snel keek hij weer van haar weg zodat hij even met zijn ogen kon rollen. "Sure" Glimlacht hij wanneer hij weer naar haar kijkt. Persoonlijk geloofde Payton daar niet zo in, een nieuwe start maken, wat was gebeurd was gebeurd en hij zou dat niet zomaar vergeten. Zo groot was het voorval ook niet wat ze gehad hebben dus volgens Payton had een nieuwe start ook niet zo heel veel zin. Payton wou gewoon iets en hij kreeg zijn zin niet, volgens hem was dat dus niet zo erg dat ze het maar moesten vergeten. Maar als het Emily blij zou maken dan zou hij maar doen alsof ze een nieuwe start zouden maken, dan was zij ook weer gelukkig. Ergens realiseerde Payton zich ook wel dat zijn houding zo de sfeer ook niet echt zou helpen maar hij kon er niks aan doen, hij was gewoon eenmaal zo, altijd al zo geweest. Misschien werd het tijd om zijn houding te veranderen maar het aan de andere kant kon het hem ook vrij weinig interesseren. Dat was gewoon hoe Payton was en dat was waarschijnlijk ook de reden dat niet veel mensen hem mochten, het boeide hem gewoon nooit zoveel en daardoor kon hij soms onaardig of arrogant overkomen ook al bedoelde hij het niet eens zo. Natuurlijk wist Emily niet dat hij zo was en dus kon zij het al helemaal verkeerd oppakken en aangezien ze nog wel even met elkaar moesten optrekken was dat misschien niet zo handig. Payton zou wel zien hoe het afliep, voor nu zouden ze samen gaan wandelen en Payton zou wel zien hoe gezellig dat werd.
Payton deed de deur open zodat hij naar buiten kon en dan konden ze eindelijk op pad. Zodra Payton wat stappen naar buiten had gezet deed hij zijn ogen dicht en genoot even van de frisse lucht en de zon die toch wel lekker aan het schijnen was. Een mooi weer wel om te wandelen dus dat zorgde er wel voor dat Payton er alleen nog maar meer zin in kreeg. Ook zouden de foto's er mooi uitkomen door het zonlicht, dat hoopte Payton althans. Hij keek achterom naar Emily en wachtte totdat ook zij klaar was om te gaan wandelen. "Ik weet niet of jij überhaupt weet hoe en waar we kunnen wandelen? Want ik ken het hier al helemaal niet." Vertelde Payton en liep weer iets verder.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld