O | Little secrets grow up to be big lies - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Little secrets grow up to be big lies

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

Little secrets grow up to be big lies
Een orpg met @Varamyr

Mijn personage:
Calvin Mayson

Aan jou de eer te beginnen.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

Michaela Adah Chavarria
x

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Na uren te hebben moeten reizen, naderde Michaela eindelijk de receptie van het resort. Het gebouw was gering, zag haveloos en er hing en naargeestige sfeer. Het deerde haar nochtans niet. Ze wist van tevoren al dat de woningen niet de meest luxe waren, dus ze verwachtte ook niet dat de rest van de faciliteiten wel iets van rijkdom uitstraalde.
Met moeite kwam ze de deur door. ''Can I help you?'' Het was de receptionist die zich tot haar keerde. Ze knikte, liep door tot ze recht voor de balie stond en stalde haar twee koffers naast haar. ''Yeah, I'd -'' Haar telefoon ging af. Genegeerd zette ze haar telefoon af vooraleer ze haar wederom een blik toewierp. ''My apologies.'' De vrouw glimlachte vriendelijk. ''I'd like to speak to the owner of the wooden cottages.'' Ze zag de verstoring in haar blik. Het was dan ook een rare vraag die ze stelde, maar ze wist niet hoe ze het zo kon overbrengen waarbij de situatie voor beiden comfortabel zou zijn. ''I'll see what I can do.'' In de tussentijd dat zij belde, keek zij de kamer rond.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het was voor Calvin een alledaagse dag. Hij zat in een grote stoel op zijn kantoor, dat uitzicht had op zee. Dromerig staarde hij voor zich uit, genoot van de wind die zachtjes door het open raam naar binnen waaide. Zijn rust werd echter verstoord toen hij het bekende belletje van de telefoon hoorde. Geërgerd kwam hij overeind en zag dat het de receptie was. Hij wist dat het Joan was, en hoewel ze een lieve vrouw was met veel ervaring in haar vak, vroeg ze naar zijn inzien té vaak om zijn verantwoording. Calvin vond dat ze zelf beslissingen moest maken. Calvin was nog niet zo lang de officiële eigenaar van het park, hij al had moeite genoeg om zijn eigen zaken te voltooien, hij vond het dan ook vervelend om meerdere malen naar de receptie te moeten lopen en Joan te moeten helpen met haar werk.
Toch stond hij op uit zijn stoel zonder te klagen, en liep de bekende weg naar de receptie. Toen hij daar kwam zag hij dat Joan aan de telefoon in gesprek was, en dat er een jongedame aan de andere kant van de receptie stond te wachten. ''Good evening, how may I help you?'' Vroeg hij haar toen vriendelijk. Het park had niet erg veel luxe. Daar stond hij dan, relatief nog erg jong, casual gekleed in een jeans en een wit shirt met korte mouwen. Hij had niet eens de moeite gedaan om de officiële bedrijfskleding uit de kast te trekken. Naar zijn mening was de kleding ouderwets en duf, en hij vond dat hij dat zelf niet hoefde te dragen aangezien hij eigenaar was.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Het wachten leek uren te duren terwijl in feite ze niet langer dan vijf minuten hoefde te wachten op een nieuwe verschijning in de deuropening. Het was echter niet degene op wie ze hoopte te zien. Hij keek haar desalniettemin aan en vroeg of hij haar helpen kon. Vast en zeker een andere werknemer van de camping. ‘’Well, I am just waiting for the possessor to come,’’ glimlachte ze hem toe.
‘’Ma’am. He’s the one you asked for.’’ Hij oogde ontzettend jong voor een verhuurder van meerdere woningen. Als de receoptioniste haar niet verteld had dat hij degene was naar wie ze zocht, dan had ze hem nog geen eens zien staan. Hij leek eerder op een feestganger gezien zijn leeftijd dan echt de verantwoordelijke. Michaela zou haast zeggen dat ze hem gespot had in de club enkele maanden geleden, maar daar zat ze niet al te veel over in. Die week stond ze elke ochtend op met een enorme kater en vage herinneringen. Wellicht leek iemand gewoon veel op hem. Hij zag er niet bepaald uniek uit. In het donker kon ze heel veel mensen voor hem hebben aangezien.
Ze keerde haar de rug toe waarna ze hem in de ogen aankeek. ‘’I am sorry. You just don’t look like – Nevermind. I have little money to spend, so I was wondering if I could hire one of the cottages when I work in return? I’ll still pay for the rental, but I just can’t give you the money you ask for per day.’’

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het was niet vreemd dat de jongedame hem aanzag voor een algemene medewerker, in plaats van als de eigenaar. Hij vatte het dan ook niet op als een belediging, want deze situatie was hem al vaak genoeg voorgevallen. Vreemd was dat ook niet, gezien zijn leeftijd en houding. Hij glimlachte daarom enkel om het kleine misverstand en luisterde naar haar voorstel. Lang hoefde hij niet na te denken. ''I think that we could arrange something, yes. Maybe we could discuss the terms in my office?'' beantwoorde hij haar.
Het verhuur liep slechter dan hij had gewild. Enkele doorreizigers kwamen voorbij, maar het hoogseizoen was dan ook al een poosje voorbij. Voor het komende seizoen wilde hij de huisjes gaan opknappen. Het landgoed was groot, maar verwilderd door de natuur. Op de cottages met zeezicht na, zat er niet veel sfeer en leven in het vakantiepark. Wellicht had ze ideeën, en kon ze hem helpen met het opknappen van het park. Dat hing er natuurlijk van af hoelang ze van plan was te verblijven.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Het verbaasde haar hoe weinig tijd hij nodig had om haar vraag te beantwoorden, maar op een goede manier. Michaela verwachtte niet dat ze zo snel een verblijfplaats kon regelen zonder al te veel geld uit te geven. Dit was geen uitgedachte vakantie waar ze al maanden voor gespaard had. Ze kwam uit een opwelling hier naartoe en was niet van plan om de stad te verlaten zonder meer duidelijkheid.
Enigszins opgetogen krulden haar mondhoeken op. ''Of course.'' De koffers rolde ze naar zich toe, de ene in haar rechterhand daarna weer losgelaten. ''I am Michaela by the way, Michaela Chavarria.'' Haar hand stak ze uit beleefdheid naar hem uit. Dat ze haar eerste indruk op hem verpest had, was wel duidelijk. Het leek hem echter niet te deren, anders had hij haar aanbod wel afgewezen. Ze vond het daarom belangrijk om op een professionele manier op de voorgrond te treden. Dan zou hij ook kunnen merken dat ze niet als vele anderen in het park was. Ze kwam hier niet om te feesten, noch om haar dagen te spenderen op het strand. Een toerist was ze zeker niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld