Bukowski schreef:
De barman knikte, als teken dat de nieuweling was gearriveerd. ‘Ik zal haar voor je halen,’ antwoordde hij, waarna hij achter de bar vandaan kwam en een van de vele ruimtes in verdween.
Terwijl ze wachtte nam Moira de ruimte goed in zich op. De plek waar zij zich nu bevond, was de algemene ruimte. Hier stond de bar, verscheidene podia en meubelstukken. Na de standaard entreeprijs betaald te hebben werden de klanten, al noemde Moira hen liever gasten, begeleid naar deze ruimte. Hier stonden de meeste werknemers van de avond zichzelf te verkopen; de een hing in de paal, de ander stond op het podium te dansen en weer een ander had de voorkeur voor de subtiele aanpak door te starten met een gesprek. Zo konden de gasten de keus maken of ze hier hun avond door wilde brengen, of dat ze hun oog lieten vallen op een bepaald diamantje met wie ze liever een wat intiemere ruimte op gingen zoeken.
Vooral de beginnende prostituees brachten hun meeste tijd door in de algemene ruimte. Pas als vaste gasten hen op het oog hadden, kwam er meer regelmatige structuur in hun werkdagen. Moira zelf kwam tegenwoordig bijna nooit meer in de algemene ruimte; alleen voor de lol of als ze een nieuweling in moest werken. De meeste van haar afspraken waren ingepland en daardoor vaak gedetailleerd. Ze wist van bijna al haar gasten wat hun voorkeuren waren; de een wilde romantisch borrelen en vervolgens trage, intieme seks. De ander wilde gewoon simpelweg kapot gemaakt en vernederd worden.
Moira was net aan het genieten van een van haar mannelijk collega’s die met een paaldans act de interesse van meerdere gasten trok, toen de barman weer terug was gekeerd. Achter hem liep een meisje dat zich voorstelde als Delilah. Haar hand voelde fluweelzacht in die van Moira. Haar vingers waren lang, sierlijk en goed verzorgd. Net zoals de rest van haar lichaam, op het eerste gezicht.
‘Moira,’ vertelde ze haar naam, waarna ze de jongedame haar hand los liet.
'Dankjewel, Max,’ bedankte ze de barman, dit keer met een kus op zijn mond.
‘Jij mag met mij mee.’ Zonder achterom te kijken of Delilah haar ook werkelijk volgde, liep Moira door de algemene ruimte naar de trap die aan het einde stond. Onderweg glimlachte en begroette ze vluchtig gasten die regelmatig kwamen. Bij de trap aangekomen, liep ze naar boven. Bovenaan was een rood gordijn, met daarachter een grote bruine deur. De deur opende ze met het zilveren sleuteltje die aan haar ketting hing. Ze leunde tegen de deur aan en hield deze dusver open, wachtend tot Delilah naar binnen zou gaan. 'Je mag de eerste deur links.'