Bukowski schreef:
Pippa zat aan haar bureau, met haar neus in haar Frans boek. Ze had morgen een tentamen, maar de stof kwam er niet meer in. Ze zat nu al een paar uur te leren en ondertussen haalde ze alle woordjes en grammatica door elkaar. Frans was gelukkig een van haar betere vakken waardoor ze bijna zeker wist dat het wel goed ging komen. Toch had het meisje sinds kort voor zichzelf het doel gesteld om dit jaar cum laude af te studeren, waardoor haar cijfers omhoog moesten. Voorheen had school haar nooit echt wat geboeid, maar de motivatie was de laatste tijd gestegen. Dit kwam doordat haar persoonlijke situatie was veranderd. Voorheen had het meisje het perfect gehad; liefdevol gezin, een leuk vriendje en een gezellige vriendengroep. Dit was echter een paar maanden geleden veranderd. Thuis ging het niet meer zo goed. Haar jongste broertje, Levi, was een paar maanden geleden opgepakt tijdens een inbraak. De jongen deed meer dingen die niet deugde. Dit haalde de hele sfeer thuis naar beneden. Haar moeder was constant aan het huilen en haar vader aan het schreeuwen. En haar broertje reageerde al zijn frustratie op haar af. Dit uitte hij voornamelijk door lullige opmerkingen, maar zo af en toe werd hij ook fysiek. De jongen kende zijn eigen krachten niet. Wat voor hem een “grappende” stomp was, leverde haar blauwe plekken op. Ze werd en moe van om iedere keer weer smoesjes te verzinnen voor de donkere krengen op haar armen. Vooral als haar broertje onder invloed was van alcohol of drugs, voelde ze zich niet meer veilig. Daardoor wilde ze na dit jaar graag ver van huis gaan studeren, aan een Ivy League school. Haar ouders hadden het geld om dit te betalen, maar nu moest zij nog voor de juiste cijfers zorgen.
Vanavond was het gelukkig een rustige avond. Haar ouders waren een weekendje weg en haar broertje was de hort op; waarschijnlijk ergens op straat aan het rondzwerven. Daardoor had zij alle tijd om rustig met Yver samen te leren.
Ze werd uit haar concentratie gehaald door Yver die haar vroeg om hem alsjeblieft te helpen. Met een glimlachje draaide ze zich om richting het bed, waar hij ondertussen languit op lag. ‘
Geen idee,’ gaf ze als antwoord op zijn vraag waar hij wiskunde voor nodig had. Ondertussen was zij ook richting het bed gelopen en klom ze op Yver. Ze zat op zijn onderbuik en plaatste haar handen naast zijn hoofd, waardoor ze met haar gezicht boven het zijne bungelde.
‘Maar je moet wel je toets halen, mocht je bij mij in de buurt willen blijven,’ zij ze plagend, waarna ze een kusje op zijn lippen drukte.
‘Al weet ik ook wel iets nuttigers om te doen.'