Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg || Avec LadyStardust

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:

Ik : Naevia

@LadyStardust : Jongen + Begin

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

Livius Aurelius Gaius
18

♤

Mijn begin komt in het bericht hieronder

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn vader had hem gefeliciteerd, althans, hem verteld dat hij trots op hem was. Het was niet niks om eindelijk volwassen te worden, sinds hij wist dat een groot deel van de kinderen stierf aan verscheidene oorzaken. Livius daarentegen had zijn volwassen leeftijd bereikt, zoals zijn vader al die jaren geleden voor hem, vandaar dat hij trots was. Zijn jongere zoon, Livius' broertje, had enkel de leeftijd van twaalf bereikt, voordat hij tragisch en te vroeg zijn einde vond. De gebeurtenis die ze net hadden meegemaakt was echter te vrolijk om wederom terug te keren naar het verdriet dat ze allen hadden toen zijn broertje de geest had gegeven. Ze stonden er vandaag niet bij stil, nee, vandaag was een goede dag, want hij was eindelijk volwassen. Binnenkort zou hij verantwoordelijkheden krijgen en wellicht uitgehuwd worden aan een vrouw uit een rijk gezin. Er was immers geen kans dat hij met iemand van een lagere klasse trouwen moest, dat was echter zijn vader's mening, hijzelf hield zich er niet zo druk mee bezig. Als de tijd zover was zou hij het weten en er interesse in steken, maar tot de tijd zover was, hield hij zich er afstandelijk van. Hij had te lang gewacht op deze dag om het te laten verpesten door gedachten waar hij momenteel niets mee te maken wilde hebben. Volwassen werd je maar één keer, en dat moest gevierd worden.
Als blijk van trots had zijn vader hem meegenomen naar de slavenmarkt, om hem een slaaf te schenken. Livius was gewend aan slaven, ze liepen dagelijks door zijn huis en hij hoefde niet tegen ze te praten, dus in dat opzicht was het geen probleem om er nog één te nemen, enkel praktisch. De slaaf die ze vandaag kopen zouden werd echter zijn lijfslaaf, die hij nooit eerder had gehad. Hij ging voorheen dan ook nergens naartoe onder zijn vader, maar nu hij volwassen was moet hij zich voorbereiden op een zelfstandig bestaan, al dan niet geheel alleen. De slaaf zou hem ten alle tijden moeten volgen, of simpelweg bij hem in de buurt lopen, mocht er iets gebeuren. Niemand liep alleen over straat, dat was gekkenwerk. ''How about this one, Livius? This one looks strong.'' De stem van zijn vader, die hij amper boven het geluid van de menigte rondom hem heen horen kon, wekte hem uit zijn gedachten. ''No.'' Antwoordde hij simpelweg, zijn hoofd erbij geschud. Langzaam liepen ze verder, gekeken naar mogelijke slaven. ''What about her?'' Opnieuw was het zijn vaders stem, ditmaal wees hij naar een vrouw, wie er zachtaardig uitzag, in tegenstelling tot de spierbundels die hij hiervoor nog voorstelde. ''Yeah, she looks nice, I guess.'' Livius was deed er wat onverschillig over. Veel had hij niet te zeggen over zijn vader's keuzes, zolang hij geen persoonlijke gladiator kreeg toegewezen. ''This one it is!''

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Naevia's ogen stonden verslagen op de grond gericht, ze zagen er levenloos en dof uit, niet zoals men van haar gewend was. Het was dan ook een zware week die ze achter de rug had, als eerst was haar dominus, haar vorige eigenaar, overleden en werd ze als geschenk weggeven aan een rijke Egyptische handelaar. Nog nooit had ze daarvoor het huis van haar dominus verlaten, ze was er in geboren en kende geen andere thuis. Met de dood van haar dominus moest haar domina, haar eigenares, terug intrekken bij haar vader en doordat ze terug ging konden niet alle slaven weg. Naevia kon dagen niet slapen door de onzekerheid van haar leven, voorheen had ze altijd een simpele leven als slavin van haar dominus maar de Egyptische handelaar had andere plannen voor haar. 2 dagen was ze onderweg geweest met de Egyptenaar met de gedachte dat ze weer een huisslaaf zou worden maar dit keer van de Egyptenaar, toen dat niet het geval bleek te zijn vreesde Naevia dat ze in een hoerenhuis terect zou komen waar ze de rest van haar jonge en korte leven als hoer door zou moeten brengen. Echter staat ze vandaag hier op de slavenmarkt en niet in een hoerenhuis, ze was dankbaar dat het niet het hoerenhuis was en toch is ze bang voor wat komen zal en wie haar volgende dominus zal worden. "What about her?" Hoorde ze een wat oudere man roepen, het eerste wat ze wilde doen was omhoog kijken en wie het over haar had, maar ze wist wel beter en hield haar hoofd gebogen.

sorry voor dit shit stukje

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Veel aandacht besteedde hij niet aan zijn vader die de officiële zaken afhandelde. Opletten zou misschien handig zijn voor later, maar dat duurde nog te lang om zich er druk om te maken. Liever hield hij zich afstandelijk van het gesprek en bekeek hij de mensen die hij voorbij zag komen op de markt. Hij zag allerhande mensen rondlopen, alle leeftijden en zo goed als alle klassen. Ook tussen de slaven zat verschil zat. Je had kleine magere jongens, wie eruit zagen alsof ze al dagen geen eten hadden gehad en spiermassa's die rechtstreeks bij een gevecht weggelopen zouden kunnen hebben. Alles daartussen was ook aanwezig, maar viel niet op tussen de twee extremen. Livius hield ervan om mensen te bekijken, zich in zijn hoofd af te vragen wat voor een leven ze leidden en wat ze kwamen doen op de markt, of ze er kwamen kopen, enkel langsliepen om ergens anders heen te kunnen of met iemand mee waren. Hij vond het prachtig om te zien hoe verschillend mensen konden zijn. De variatie die er rondliep was fascinerend, althans, dat vond Livius. Zijn vader tikte hem aan, om zijn aandacht terug te trekken naar de zaken die bezig waren, wellicht om hem iets te leren, al namen Livius' gedachten snel weer over en stond hij er wat afwezig bij. Zaken doen vond hij nooit leuk, sinds hij wel vaker mee was geweest met zijn vader, vooral toen hij nog wat jonger was, want toen was alles nog interessant, nu was hij er wel aan gewend en interesseerde het hem rij weinig. Hij wilde wel opletten, maar hij kon zijn aandacht er gewoon niet bij houden, alsof zijn hoofd met opzet niet op wilde letten en hem duidelijk wilde maken dat er interessantere dingen plaatsvonden op de markt. Hier en daar werd er geargumenteerd over de prijs, of slaven klaagden, en het leek veel leuker om daarop te letten dan op zijn vader die praatte met de handelaar.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Ze had al snel dat de oudere man interesse had om haar over te kopen, haar hart begon harder te kloppen bij het idee. Ze wilde het liefst zo snel mogelijk overgekocht worden en de markt die ze zo haatte kunnen verlaten maar het idee dater ergere uitkomsten kunnen zijn maakte haar nerveus. Naevia had een goed leven voor een slaaf bij haar vorige eigenaar, ze moest hard werken en er was geen plek voor fouten maar haar eigenaar was een goed mens die niet snel lijstraffen uitvoerde wat bij andere huizen een gewone zaak was. Ze hoopte op een eigenaar die goed voor haar zal zijn, ze wist dat ze niet teveel moest hopen omdat ze zich dan moest voorbereiden op een mogelijke teleurstelling, en ze wist dat de kans groot was dat ze het slechter zou treffen dan ze eerst had. Voorzichtig keek ze op en bekeek de oudere man die nu met de slavenhandelaar aan het overleggen was over de prijs. Naevia's handen begonnen te jeuken bij het zien van de handelaar, hij had haar, volgens haarzelf, onterecht gestraft, de handelaar wilde waarschijnlijk gewoon duidelijk maken wie de baas is en nam haar als slachtoffer, maar toch zou ze het geweldig vinden als ze de kans kreeg hem een harde klap terug te geven, ookal zou ze zoiets nooit kunnen doen. Naevia merkte al snel de jongeman naast de oudere man op, hij stond er wat afwezig bij en kon eerst niet goed bedenken wat de relatie tussen de twee is maar als ze de twee beter bekijkt bedenkt ze zich dat ze misschien wel familie kunnen zijn.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn interesse in de ander mensen rondom hem verging snel naar een gevoel van verveling en de hoop dat ze snel weg konden hier. De atmosfeer werd hem langzaamaan minder prettig, zeker nu hij meer aandacht besteedde aan wat er werkelijk gebeurde. Het was niet langer leuk om de andere mensen te zien, het begon hem ietwat op zijn zenuwen te werken om slavenhandelaars te zien die de slaven respectloos behandelden. Het waren slaven, de laagste klasse, ook Livius was zich daarvan op de hoogte, maar het bleven mensen en om ze dan te behandelen als beesten ging hem zelfs te ver. Zijn hand plaatste hij op de schouder van zijn vader, wat naar hem toegebogen om zeker te maken dat zijn vader zijn stem zou horen. ''Father can you hurry up?'' Vroeg hij hem simpelweg. Zijn vader leek echter andere plannen te hebben, zijn hoofd geschud en zijn gezicht naar Livius gedraaid, al dan alleen om tegen hem te praten, ''I'm trying to do business here, Livius, be patient.'' Zodra de man zijn gezicht weg had gekeerd van Livius, liet de jongen een zucht horen, zijn ogen weer af laten gaan naar de andere mensen. Toch bleven zijn ogen even stil hangen bij de slaaf die zijn vader aan had gewezen, voordat hij naar de handelaar keek. Hij had zelf geen idee wie de twee waren, en waarschijnlijk zou hij het van de handelaar ook nooit te weten komen. De slaaf was echter een ander verhaal, niet zeker hoeveel contact hij met haar zou hebben, al lag dat volledig bij hem om te bepalen. Wat ongeduldig bleef hij echter staan, tot hij zijn vader eindelijk zou horen zeggen dat ze weg konden gaan.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Naevia stond afwachtend toe te kijken, de onderhandeling duurde langer dan ze had verwacht en dat hielp niet bepaald tegen de stress. Ze wilde hier weg maar wist niet als haar toekomstige thuis enig beter zal zijn. De manier hoe de oude man stond te onderhandelen gaf haar het idee dat hij wel geduld had, hij stond er al een tijdje en onderhandelde op een rustige en beleefde manier, de meeste die hier komen onderhandelen heel anders maar ze had het gevoel dat deze man op deze manier veel meer zal bereiken. De jongeman had echter niet zoveel geduld als de oudere, hij had hem eerder gevraagd als hij kon opschieten en uit dat gesprek kwam Naevia erachter dat het vader en zoon waren. De zoon zag er erg jong uit met zijn blonde volle krullen, de vader had wat korter haar zoals de meeste Romeinse mannen. Ze zag het dan ook niet vaak dat een Romeinse man met zulk lang haar liep, de meeste hielden het kort, toch vond ze dat de jongenman wat had met zijn langere krullen. "If that's alright it's a deal." Naevia's ogen werden groot bij het horen van die woorden, snel wende ze haar blik af om niet betrapt te worden op het staren naar de twee mannen. De handelaar kwam voor haar staan en greep haar bij de armen, hij pakte een sleutel en opende de ketens die haar twee polsen vasthielden. Een lichte zucht van verlichting verliet haar mond, de ketens waren zwaar en verschrikkelijk irritant, ook hadden ze twee grote rode plekken achtergelaten.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het waren precies de woorden die hij wilde horen van zijn vader, hetgeen wat duidelijk maakte dat hij een deal had gesloten. Het was voorbij, niet langer hoefde hij verveeld rond te hangen op de markt waar hij weg wilde. Niet langer wilde hij zich in te hoeven beelden hoe het zijn zou als je verkocht werd aan een ander persoon. Het voelde zo vreemd om zicht te bedenken. Toch schudde hij de gedachte al snel van zich af, niet langer meer stil willen staan bij de vreemde denkwijze. Hij keek naar zijn vader, wie een keer naar hem knikte. "And that, son, is how you make a deal." Vertelde hij de jongen, al zal Livius niet veel hebben aan het advies. Voor even bekeek hij de slaaf, haar niet erg interessant gevonden, sinds er meerdere slavinnen stonden op de markt, wie er gezonder en sterker uitzagen, al was hij hier nu wat laat mee om het zich te bedenken. De deal was gesloten, de slavin was nu van hen. "Let's head home, show her her new workplace." Sprak zijn vader, waarop Livius knikte als antwoord en begon te lopen.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Ze masseerde haar polsen die nog steeds rood waren door de ketens. Het voelde goed om niet meer geketend te zijn, het voelde vrij ookal wist ze goed dat dat niet het geval was, vrij zal ze waarschijnlijk pas na haar dood zijn. Naevia had eerst niet door dat haar nieuwe eigenaar al door gelopen was maar kwam snel in beweging zodra ze het wel doorhad, ze probeerde de twee bij te houden wat gemakkelijk ging omdat ze niet door de vele mensen op de markt door moest wurmen om ze bij te houden, men ging namelijk aan de kant voor de twee wat het ook makkelijker maakte voor Naevia haar zelf. Ze begreep ook snel dat de twee wel veel aanzien moeten hebben als andere voor hun aan de kant gingen. Iemand met aanzien had vaak het geld voor velen slaven in het huis wat Naevia de hoop gaf dat ze niet op het land hoeft te werken wat ze namelijk verschrikkelijk haatte. Toen ze jonger was werkte ze veel op het land maar vanaf haar twaalfde kreeg ze steeds meer taken in het huishouden en na een paar jaar werkte ze nog enkel in het huishouden wat ze veel fijner vond.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Livius liep wat traagzaam achter zijn vader aan, al liep hij nooit erg snel, er was immers niets om gehaast voor te zijn. Men stapte voor hen aan de kant, dus zich druk maken over hoe ze van de markt weg zouden komen, was ook niet nodig geweest. Hij had het te danken aan zijn vader, al vreesde hij dat hij ooit zijn werk over moest nemen. Even keek Livius achterom, naar de slavin en of ze wel met hen meeliep. Een kleine glimlach vertoonde hij, puur om niet over te komen als een of andere verwaande jongen. Haar zien als een gelijke deed hij dan echter niet, maar deze behandeling kregen de meeste mensen niet van hem. Ze stonden wel degelijk boven veel andere inwoners, of hij het nu wilde of niet. Zijn vader hoorde hij tegen hem praten, het echter niet geheel verstaan. ''Livius, listen to me.'' Werd kort daarna gesproken. ''Pick up your pace, will you?'' Nu hij wist wat zijn vader van hem had gevraagd, gehoorzaamde hij zonder tegenspraak, wat zou het ook? Niet naar zijn vader luisteren had hem al vaker in de problemen geholpen en Livius was precies de persoon wie leerde van zijn eigen fouten. Zijn looppas versnelde hij iets, om zo zijn vader bij te houden, wie duidelijk wel iets van haast had. Waarom was Livius onbekend en het zou hem daarbij ook weinig opbrengen om het wel te weten. In plaats van vragen te stellen liep hij daarom ook simpelweg door.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Met gebogen hoofd probeerde Naevia de twee bij te houden, af en toe keek ze even op. Haar ogen werden grooit toen de jongeman ook omkeek en hun blikken kruisten, ze ontspande echter toen hij naar haar glimlachte. Voorzichtig glimlachte ze terug voor ze haar blik weer op de grond richtte. Waarschijnlijk wist haar nieuwe dominus niet eens hoeveel die glimlach voor haar betekende, het gaf haar vertrouwen in de toekomst en nam een deel van haar zorgen weg. Naevia wist dat ze als slavin niets te beslissen had, ze kon haar toekomst niet zelf vormen zoals de vrije burgers, en velen slaven vonden dat fijn, geen zorgen om moeilijke keuzes, Naevia vond het alleen niet zo fijn. Sommige dagen voelde ze zich machteloos omdat ze niet zelf sommige keuzes kon maken en alles beslist werd door haar dominus, en andere dagen vond ze het net zoals de andere juist fijn. Bij haar vorige dominus heeft ze het vaak fijn gevonden, ze vertrouwde haar dominus en domina maar de laatste paar dagen voelde ze zich zo machteloos en ook aan dat gevoel kon ze niks doen waardoor het allemaal erger voelde. Ze hoopte dat ze vertrouwen kon krijgen in haar nieuwe dominus en haar rust weer vinden.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn traagzame looppas was verloren gegaan na de bevelen van zijn vader, de oudere man nu wat sneller achterna gelopen. Voor iemand van zijn leeftijd liep hij nog vrij snel, en op een bepaalde manier was het intimiderend. Livius wist dat de man haast had, waarom was voor hem echter een raadsel waarvan hij het antwoord niet echt hoefde te weten. Het was voor Livius al genoeg dat hij hem vertelde door te lopen, wat zelden gebeurde.
Ze kwamen steeds dichter bij hun huis en Livius kon niet beel gelukkiger zijn met hun terugkomst. De dag was al vermoeiend genoeg en hij wilde gewoon even kunnen zitten. Na enkele minuten arriveerden ze en betrad hij het huis na zijn vader, wie plaatsnam op de stoel waar enkel hij ooit op zat. Livius liep langs hem heen, de tuin ingelopen om zijn hoofd wat rust te gunnen. Zitten kon later wel, hij wilde eerst wat rust aan zijn hoofd.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Zodra ze aankwamen bij het huis werd Naevia gelijk voorgesteld aan een oudere vrouw, Sylvia. "What is your name?" Vroeg de vrouw en keek opzij terwijl ze Naevia naar een aparte kamer begeleide. "Naevia." Antwoorde ze waarna de vrouw knikte. Al snel kwamen ze aan bij een kleine kamer, het enigste in de kamer was een simpele bed. "This will be your room." Naevia keek Sylvia niet begrijpend aan. "I have my own room?" Vroeg ze en keek de kamer rond, ze heeft nooit een eigen kamer gehad en had niet verwacht hier wel een eigen kamer te krijgen. "It's next to Master Livius his room." Legde Sylvia uit, Naevia begreep het echter nog steeds niet. "Do you know why you were bought?" Naevia schudde voorzichtig haar hoofd, ze dacht dat ze gewoon als huisslaaf zou dienen net zoals bij haar vorige thuis. "Master Livius just had his Toga Virilis, and they thought it would be time for him to get a bodyslave." Naevia begreep het eindelijk, en toch nog steeds niet, waarom zou zij gekozen worden als lijfslaaf als ze er geen enkele ervaring meehad, ze heeft vaak moeten helpen bij haar vorige Domina maar echt een lijfslaaf is ze nog nooit geweest. "Don't worry alright, master Livius is a good man and if you'll just follow his orders everything will be alright." Zei Sylvia, Naevia keek op naar de oudere slavin en knikte, zo moeilijk kon het niet zijn toch? "You'll be required to wear this collar, everyone will know you're owned by Master Livius and only answer to him, so only answer to him and to no one else." Naevia knikte en nam de halsband aan, er waren tekens in gegrafeerd die ze niet kon lezen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Livius had gezeten in de tuin, voor even niets anders gehoord dan zijn eigen gedachten, waar hij genoegen mee nam. Hij was altijd al een rustig persoon geweest en vond het prettig om simpelweg tijd te verdoen in de tuin of door een boek te lezen. Het nam zijn gedachten weg van de constante druk die hij op zijn schouders had. Als alles volgens plan verging zou hij zijn vader's baan overnemen en het huis erven, evenals de slaven. Hij zou iedereen moeten onderhouden en zijn status hoog houden. Graag stond hij er niet bij stil, er geen rust door gevonden en toch was het een gedachte die hij dagelijks door zijn gedachten kon horen gaan.
Van kinds af aan was hij al opgeleid om het beste van zijn leven te maken en hij was er wel dankbaar voor, al kon het voor een kind wat veel zijn. Hij sprak twee talen, kon beiden ook zowel lezen als schrijven, hij kon zwemmen en publiek spreken. Na de dood van zijn broertje werd er op een bepaalde manier nog meer van hem verwacht, al kon hij zijn ouders hier niet de schuld van geven.
Na enkele minuten stond hij op, terug naar binnen gelopen, om daar een boek te halen wat hij lezen kon, in plaats van stil in de tuin te zitten en te kijken naar vogels die zo nu en dan over vlogen. Hij bleef staan in het atrium, waar zijn vader nog altijd zat, ditmaal met een beker wijn en een boek. Opkijken deed hij niet en Livius liep dan ook langs hem heen, geen woord gesproken. Traagzaam liep hij verder naar het studeervertrek, waar alle boeken bewaard werden. Hij opende de deur, die wat kraakte, vooraleer hij er naar binnen liep en een boek vastpakte. Met het boek in zijn handen liep hij terug naar het atrium, waar hij plaatsnam op een van de stoelen die er stonden, hier het boek opengeslagen en begon hij te lezen.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Met haar duim wrijft ze om de halsband die nu om haar nek zat, ze was er niet aan gewend omdat ze eerder nog nooit een halsband heeft moeten dragen. "You'll get used to it." Zei Sylvia die haar tegelijkertijd een dienblaad overhandigt, op het dienblad zat een glas en een karaf met wijn. "And don't forget, you dont answer to anyone besides Master Livius." Naevia knikte, Sylvia had het haar al vaak genoeg gezegd, ze zou het nu zeker niet vergeten. "What if someone asks for my help?" Vroeg ze, het gebeurt namelijk vaak dat de slaven elkaar om hulp vragen bij een taak binnen een huishouden. "You ask Master Livius for permission and if he's not around you simply dont. You dont want to make him wait because you helped someone else." Naevia knikte weer en zuchte diep uit, ze had nooit verwacht dat ze ooit een lijfslaaf zou worden en helemaal niet van een nieuwe Dominus, meestal namen ze een slaaf die ze al een tijdje hadden en niet een net gekochte slaaf. "Now go, serve him some wine." Naevia kwam snel in beweging en liep de keuken uit met de schaal in haar handen. Ze liep snel naar het atrium, waar haar nieuwe Dominus zich zou bevinden volgens Sylvia, ze kon het gelukkig wel snel vinden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld