Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // Avec SeriouslyLisa

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:

Orpg met de leukste @SeriouslyLisa
Ik: Naya Parker - Foto komt later

Jij: Jongen + Begin😊

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Ares Morningstar

Mijn begin komt hieronder (:

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De ochtend dauw druppels die aan de bloemen zaten maakte zijn handen vochtig. Het was een vroege, rustige zaterdag middag in west Manhattan. Weinig mensen waren te bekennen op de straten. Zachte regen druppeltjes vielen uit de hemel. De meeste mensen bleven binnen door de regen, door een raam zag het er namelijk best heftig uit, maar eenmaal je buiten kwam merkte je dat het enkel miezer was. Hij maakte niet vaak zulke rustige middagen mee hier. Hij kan wel genieten van de rust. Het enige geluid om hem heen was het getik van de druppels regen op de grond en tegen zijn jas aan. En heel soms het zachte geluid van knakkende bloem stelen door de bloemen die hij aan het plukken is. Hij probeert deze actie zo stil mogelijk te doen. Niet willend dat hij iemand wakker maakt. Hij heeft ook geen idee van wie deze tuin eigenlijk is. Het was gewoon een makkelijk huis met mooie bloemen in de tuin. Daarnaast was het huis op zijn route, dus was het makkelijk voor hem om deze mee te nemen. Hoewel hij wist dat stelen niet goed was, hij voelde zich niet echt schuldig. De bloemen die in deze tuin lagen waren namelijk hun favoriete. En tot nu toe is hij nooit betrapt op het mee nemen van de bloemen.
Zijn blik gleed over het kleine bosje in zijn hand en hij beet zacht op zijn lip. Zijn vuist vouwde hij best stevig rond de stelen en hij stond rustig weer recht. Zijn capuchon trok hij over zijn hoofd heen en hij stapte terug over het hekje de tuin uit. Veel zin had hij niet om te gaan, dat had hij nooit. Het was ook nooit een erg vrolijke gebeurtenis. Maar hij moest het doen. Hij zou het zichzelf niet vergeven als hij niet ging. Zelfs als hij ziek was zou hij nog gaan. Wel op momenten dat niemand bij hem was, dat niemand contact met hem zocht en dat niemand hem nodig had. Momenten waarin hij helemaal alleen was zodat niemand achter zijn zachtere kant kwam. een zachte kant werd beschouwd als zwak, en vrouwelijk. En hoewel hij dit erg seksistisch vond, hij wilde geen problemen met zijn vrienden door 'vrouwelijk' of zwak over te komen. Hij had een reputatie op school opgebouwd en deze wilde hij goed stand houden, het was belangrijk voor hem.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Het was een vroege zaterdag ochtend en vroeger zou Naya nog in bed liggen, bij komen van de schoolweek en zolang in bed liggen tot het volgens haar moeder wel genoeg was geweest. Het afgelopen jaar is veel verandert, ze slaapt niet meer uit op zaterdagen maar is vroeg op zodat ze weer vroeg kan vertrekken, ze spendeert haar ochtend bij het graf van haar moeder en vertelt over haar week in de hoop dat haar moeder meeluistert en keert in de middag terug om verder te gaan met haar dag. Geen enkele zaterdag heeft ze overgeslagen sinds het overleiden van haar moeder, eerst was het zwaar en zat ze huilend bij het graf, maar na een tijdje werd het rustgevend voor haar. Naya vergat ook nooit om witte tulpen mee te nemen, haar moeders lievelingsbloem, ze plukte ze ut haar eigen tuin, eerst was het de tuin van haar moeder maar na haar overleiden was er niemand om de tuin levendig te houden behalve Naya, vroeger snapte ze nooit waarom haar moeder altijd in de tuin bezig was, maar nu zit ze er zelf bijna elke dag, daarom werd ze ook zwaar geïrriteerd toen ze opmerkte dat iemand bloemen uit haar tuin plukte. Naya heeft het nooit erg gevonden als mensen bloemen uit haar tuin wilde plukken en dat netjes vraagde maar zomaar plukken vond ze erg onbeschoft. Ze hoopte de onbeschofte plukker te kunnen betrappen maar het is haar nog steeds niet gelukt.
Ze kijkt op haar horloge en ziet dat het elf over tien is, perfecte tijd om nu te gaan. Ze stapt in haar gele allstars en doet haar regenboog jasje aan, Naya stond bekend om haar kleurrijke kledingstijl en mensen op school vonden het maar niks, maar Naya was niet iemand om zich snel druk te maken om andere hun mening. Haar vader vond het ook maar niks, die hoopte dat ze zic als een normale tiener zou kleden maar volgens Naya mocht hij niks zeggen omdat hij niks anders draagt dan saaie grijze pakken. Naya's vader had zich op zijn werk gericht na het overleiden van Naya's moeder, het was zijn manier om het te verwerken. Wanneer ze naar het kapstok kijkt ziet ze zijn jas wel, hij is vast laat thuis van werk gekomen want ze hoorde haar vader niet thuis komen. Ze doet haar deur open en stapt haar huis uit, het eerste wat haar opmerkte waren de bloemen die weer waren geplukt, Boos kijkt ze op en ziet een jongeman met bloemen in zijn hand, ze herkent hem niet door de capuchon die hij op heeft. "Hey, what the fuck man!" Roept ze boos.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een korte blik nam hij op de witte tulpen in zijn hand. Hij had nooit begrepen waarom hen zo van witte tulpen hielden. In zijn mening waren het de saaiste bloemen die hij zich kon voorstellen. Maar hij had geen verstand van bloemen, of kleuren. En hij snapte zeker niet waarom mensen van bloemen hielden. Het waren maar planten, ze gingen super snel dood en trokken wespen en bijen aan. Hij was zelf meer een fan van cactussen. De kleine versies. Hij had ze veel in de woonkamer bij het raam kozijn staan want zelfs al vergat hij hen een keer water te geven, ze bleven steeds leven. Een vriendin van hem had een cactus ooit vergeleken met hoe sommige mensen zijn. Iedereen vond hen leuk maar ze stootte iedereen van zich af door de stekels. Niemand durfde hen vast te pakken, liefde te geven. Volgens hem had ze dit uit een reclame over een egeltje, maar had ze het gewoon over cactussen gemaakt, omdat ze daar zo een fan van was. Ares had het steeds onthouden. Hij dacht er ook vaak aan bij het zien van cactussen en voelde zich soms zelf alsof hij een cactus persoon was. Veel mensen op school vonden hem geweldig maar vaak liet hij niemand close door mensen van zich af te stoten. Een zucht rolde over zijn lippen al hij zacht zijn hoofd schudde en de gedachte verdween weer. Kort nam hij zijn telefoon uit zijn broekzak en hij keek op de tijd. Het was tien over elf. Hij moest maar eens gaan, voor iemand hem zou opmerken. Snel deed hij zin telefoon op slaapstand en hij stak deze terug in zijn broek zak. Vervolgens maakte hij aanstalten om weg te lopen tot hij plots opschrok van een luide stem achter zich. Net wat hij wilde dat niet zou gebeuren, gebeurde. Zijn hoofd begon op toeren te lopen, twijfelend tussen de beslissing of hij moest rennen of zijn excuses moest aan bieden en de waarheid vertellen. Of zijn excuses aanbieden en een leugen vertellen, dat was makkelijker. Terwijl hij in twee strijd zat met zichzelf over de keuze bleef hij stok stijf stil staan op zijn plek. Zich niet eens realiserend dat dit er wellicht erg raar uit zag. Maar hé, misschien als hij stil genoeg stond merkte ze niet op dat hij er nog was.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Ze zou het overwegen om hem gewoon te laten gaan als hij gewoon zijn excuses aan zou bieden maar als er iets was wat Naya haatte dan was het wel als iemand haar negeerde. Ookal moet ze toegeveb dat ze ook vaak schuldig was van het negeren van anderen, maar als je het zelf overkomt is het natuurlijk anders. "HoodieBoy" Riep ze, de irrtatie klonk duidelijk in haar stem en ze vond het niet erg om haar irritatie duidelijk te maken. Het irriteerde haar meer dat hij de witte tulpen plukte, hij plukte het niet eens goed maar hij trok ze gewoon met wortel en al waardoor ze niet weer konden hergroeien. Vroeger zou het Naya niet eens opgevallen zijn en trok ze de bloemen ook gewoon hard uit de grond maar nu ze er zoveel tijd instak zag ze hoeveel moeite er achter zat. " Hoodieboy!" Herhaalde ze en liep op de jongen af. Ze greep de onbekende bij de schouder en dwong hem om zich om te draaien, toen ze het gezicht van de onbekende zag schrok ze waardoor ze een stap achteruit zette en de bloemen in haar handen op de grond vielen. "Seriously Ares?" Vroeg ze. Ares was geen onbekende, ze kende hem ookal zou ze hem liever niet willen kennen. Ares was een bekende van Naya maar niet op een positieve manier, ze mocht hem niet en hij haar waarschijnlijk ook niet. Ze waren zo anders dat het bijna leek alsof ze hun best deden om anders te lijken van elkaar, Ares was je typische populaire jongen op school, meiden en jongens om hem heen, the boy next door, het perfecte plaatje. Naya was de loner, ze had geen vrienden op school en deed geen best om vrienden te maken, docenten mogen der niet en klasgenoten vonden haar raar. "If you want fucking flowers for some stupid girl you're trying to impress you should just have asked for it." Bijt ze hem toe, niet dat ze hem had geholpen als hij het had gevraagd. "And believe me you're not going to impress a girl with flowers plucked like that." Zei ze en knikte naar de wortels die er nog aanhingen.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij begon hard op zijn lip te bijten en bleef stil staan. Vingers gekruist dat ze hem gewoon zou laten gaan. Maar daar leek het niet op. Hij bleef echter gewoon stil toen zij naar hem riep. De stem kwam hem lichtelijk bekend voor maar hij wist het niet echt goed te plaatsen. Hij hoopte gewoon dat het niemand van school was. Maar hij kende niet echt iemand hier in de buurt, tenminste, niet met zo een tuin vol bloemen. En hij was wel thuis geweest bij de meeste mensen die hij kende, dan had hij de tuin wel weten te herkennen, dacht hij toch. Toen hij onder dwang omgedraaid werd keek hij het meisje even recht aan. Gelijk kon hij de stem plaatsen. Net het persoon dat hij het minst graag wilde zien stond hier voor hem. "Naya?" De woorden kwamen lichtelijk verbaasd uit zijn mond. Dat was hij dan ook wel. Het was niet perse dat hij een hekel had aan Naya. Zeker niet. Ze waren gewoon super verschillend. En dat maakte dat ze eigenlijk niet met elkaar om gingen. Daarnaast zou iedereen hem uitlachen als hij met haar omging, wat hij echt bullshit vond, maar hij kon het niet riskeren zijn imago te verpesten. Hij moest immers nog maar een paar maanden wachten tot school over was en dan kon hij lekker eens echt zichzelf zijn. Al die middelbare school druk zou dan van zich af vallen, hopelijk. Hij kon het niet laten om zijn ogen te rollen op haar woorden. "Not that it's any of your business, but I can impress any girl with any flower, I could impress a girl with dead flowers, don't try me." Hoewel hij echt niet op weg was naar een meisje, ging hij haar niet vertellen waar hij wel naar toe wilde gaan. Het waren haar zaken niet en hij had liever gewoon niet dat iemand het wist, wat compleet normaal was. Toch? "And like you're going to impress a guy with flowers, guys don't like that, and if he does he's probably gay, no offense though." Kort hield hij zijn handen omhoog als teken van vreden, dat ze niet boos op hem werd voor het gay noemen van, wat hij dacht, haar vriendje.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Ze keek hem fronsend aan, hij vond zichzelf wel heel wat om te denken dat hij daarmee indruk zal maken op een meisje. Haar mond viel open toen hij een opmerking maakte over haar bloemen en haar vriendje, die ze niet eens heeft. "First of all, dont you dare offend me after picking flowers out of my garden without asking and second of all there is absolutely nothing wrong with guys likings flowers." Zei ze verontwaardigt, ze knielde neer bij de witte tulpen en pakte ze weer op. Ze vond het ergens wel opmerkelijk dat ook hij witte tulpen had gekozen, ze had eerder verwacht dat een jonge onorigineel zou zijn en voor de rozen zou gaan zoals de meeste, maar hij koos de witte tulpen net zoals ze zelf had gedaan. "If you really want to impress a girl let me help you atleast." Zei ze en pakte de bloemen uit zijn handen en haalde de wortels van de bloemen, het zag er gelijk veel netter uit. 'Better right?" Vraagt ze en geeft de bloemen weer terug. Ze vond dat hij wel iets meer zijn best mocht doen als hij al zover is gekomen om stiekem bloemen te plukken voor een meisje, en zo erg vond ze het al niet meer doordat ze het toch een beetje schattig vond dat er nog een jongen was die de moeite nam om bloemen te plukken voor een meisje, ookal was het Ares. "And if you ever need flowers again, just knock on the door and I'll pick some flowers for you, because you have been messing up my garden with the way of you're picking them. They cant regrow if you pull the roots too." Legde ze uit, haar irritatie was alweer verdwenen want zo ging dat met Naya, ze kon woest worden om iets kleins maar was het na een tijdje alweer vergeten.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"I wasn't offending you I was giving you advice, it's better to break up with a gay guy before he realizes he's gay and he'll break your heart. That's just the way things go." Hij haalde zijn schouders kort op na dit gezegd te hebben. Hij kon zich gewoon niet voorstellen dat een hetero jongen van bloemen hield. Het kwam gewoon niet zijn hoofd binnen dat dit ook een mogelijkheid was. Hij keek op toen ze de bloemen uit zijn hand pakte en keek toe hoe ze de wortels verwijderde. "Yeah that does look a bit better," gaf hij toch wel eerlijk toe. Waarom had hij daar niet aan gedacht? Hij voelde zich oprecht even dom dat hij er niet bij stil gestaan had om de wortels van de bloemen af te halen. Hij legde al weken lelijk geplukte tulpen neer, terwijl hij zonder enige moeite ze ook mooi had kunnen maken. "Well I'm sorry I'm not a flower expert. All I know is that these are white tulips and there's a special someone out there that loves white tulips for some crazy reason." Zei hij toen. Hij had het oprecht nooit begrepen, uit alle mooie en kleurrijke bloemen, waarom de witte tulpen? "But I'll knock next time, thanks Naya." Het verraste anderen vaak, maar Ares kon best aardig zijn. Vaak dachten mensen juist het tegenovergestelde sinds hij zo een typische populaire sporter gast was, en zijn vrienden niet altijd zo aardig overkwamen. Maar eenmaal je hem leerde kennen was hij behoorlijk aardig. "But I should probably go to my.. date?" Het kwam er een beetje onwennig uit. Het voelde raar voor hem om dat zo te zeggen terwijl hij wist waar hij heen ging. En dat was zeker niet zo leuk als een date was. In zijn mening dan, hij wist niet wat voor gestoorde gekken er rond liepen hier op aarde. "Goodluck with your date," zei hij nog en hij schonk haar een zwakke, ietwat verlepte glimlach, voor hij aanstalten maakte om verder te lopen.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Naya schudde grinnikend haar hoofd. "Well. you know nothing Ares." Zei ze na zijn opmerking over het uitmaken met haar vriendje, die ze niet eens heeft. Ze vond het ergens wel grappig dat hij dacht dat ze op date zou gaan met een jongen die van bloemen houdt, omdat dat helemaal niet geval is. Een kleine glimlach vormde er op Naya's gezicht bij het horen dat de witte tulpen voor iemand speciaal zijn. "She must be really special then for you to put in some effort." Zei ze voor ze erbij nadacht, ze kende Ares niet goed maar hij leek haar altijd de layback type, die geen moeite deed, ze kon het natuurlijk verkeerd hebben maar daar dacht ze totaal niet aan. Ze knikte nadat hij zei dat hij maar moest gaan, zijn date wachtte immers, ze wilde hem niet ophouden en er was ook een plek waar zij heen moest. "You too, goodluck." Zei ze en perste er een glimlach uit, ze had wel wat geluk nodig, haar moeders graf bezoeken bleef iets moeilijks hoevaak ze het ookal heeft bezocht. Ze liep haar tuin uit en nam een omweg naar de begraafplaats, ze nam het altijd omdat het een rustigere weg was en ze zo minder bekende mensen onderweg tegen komt, daar heeft ze namelijk nooit zin in voor haar bezoekje. Als ze op haar telefoon kijkt ziet ze dat best wat tijd in haar voortuin heeft doorgebracht, het was even maar toch had ze het gevoel Ares opeens in een andere daglicht te zien, hij was meer relatable en meer aanspreekbaar dan wat ze had verwacht.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"I suppose I don't," zei hij toen en het schoot zijn hoofd binnen dat de bloemen wellicht voor haar vriendin waren. Wie weet viel ze wel op vrouwen en had hij haar nu heel erg beledigd. Hij moest echt gaan oppassen voor hij dingen zei. Het was niet zijn bedoeling haar wellicht te kwetsen, of beledigen ofzo. Het kon natuurlijk gebeuren dat ze op vrouwen viel, en dan noemde hij haar vriendje gay. Terwijl het juist haar vriendin was die dan gay was. Voor hij er nog iets over kon zeggen had zij ook al iets gezegd. Bij haar woorden beet hij zacht op zijn lip. "Crazy special." Knikte hij toen en hij draaide zich even weg. Vervolgens begon hij toen maar te lopen. Hij nam de snelste weg naar de begraafplaats sinds hij er geen zin in had om nog langer onderweg te zijn en mogelijk nog meer mensen te zien die hij kende. Hij maakte dan ook een extra beetje vaart om zo snel mogelijk op zijn bestemming aan te komen. Eenmaal hij hier arriveerde ging hij meteen door naar het familie graf. Toen hij het naderde begon hij steeds langzamer te lopen. Een brok had ontstaan in zijn keel eenmaal hij neerknielde voor het graf. De bloemen legde hij voorzichtig neer voor de steen. Niemand wist dit van Eros. Niemand wist echt veel over zijn persoonlijke leven. Toen er vijf jaar terug een brand was geweest in deze buurt had niemand geweten dat het Eros zijn familie was geweest die hier in stierf. Niemand wist dan ook dat zijn oom en tante waarbij hij woonde niet zijn ouders waren. En hij vond het fijn dat niemand het wist. Hij wilde niet gezien worden als de jongen wiens ouders stierven in een vuur. Hij hoefde andere hun medelijden niet, en hij wist dat hij dat echter wel zou krijgen als mensen er achter kwamen. Daar had hij totaal geen trek in.

NoOne
Straatmuzikant

NoOne schreef:
Vroeger vond ze de begraafplaats altijd iets engs, ze ontliep het altijd, keek altijd de andere kant op wanneer ze eens langs liep. "Hoe tijden veranderen." Mompelde Naya tegen zichzelf terwijl ze haar capuchon opdeed en haar blik op de grond hield, ze wilde de andere bezoekers niet zien, ze wilde dat het persoonlijk voelde, ze wilde niet één van de zovele zijn die de begraafplaats bezocht. Ze kwam al snel aan bij het graf van haar moeder. Naya herinnerde zich nog toen ze met haar vader een grafsteen moest uitkiezen, ze vond het vreselijk en wilde het het liefst niet doen, maar ze wist dat ze haar vader de taak niet alleen kon laten uitvoeren omdat hij ook steun verdiende bij de zware taak. Ze wist nog hoe haar vader plots in huilen uitbarsten, sinds het overleden van Naya's moeder had hij geen enkele traan laten vallen in het bijzijn van Naya maar bij het uitkiezen van een grafsteen hield hij het niet meer. Naya had hem omhelst en minutenlang vast gehouden, daarna had hij zijn tranen weg geveegd en gedaan alsof er niks was gebeurt.
"Hey mama." Groette ze en knielde neer bij het graf en legde de witte tulpen neer. "Ik mis je." Zei ze en zuchtte diep, ze knielde weer neer maar bleef dit keer op haar knieën zitten. "Ik heb de eikel die je tuin elke week overhoop haalt betrapt." Vertelde ze. "Toch geen eikel." Zei ze met een speelse grijns op haar lippen. "Ares, van school."

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zijn blik bleef enkele momenten op de grafsteen hangen. Hij werd altijd erg geëmotioneerd als hij bij het graf kwam, wat toch best logisch was volgens hem. Echter wist hij nooit goed wat hij moest doen. Sommige dagen was hij gewoon gaan zitten met een notitie boekje om te schrijven of te tekenen. Andere dagen kwam hij met een boek om uit te lezen. Hij had ook dagen gehad waarin hij tegen hen praatte. Maar toch voelde dat altijd wel gek. Ze zeiden namelijk nooit dingen terug, natuurlijk. Ook voelde het best gek omdat toen ze nog wel leefde Eros niet zo veel tegen hen praatte. Hij was sowieso nooit een grote prater rond mensen. Dat was, gek genoeg, een van de redenen dat hij zo populair was. De meiden op school vonden het interessant en mysterieus en de jongens, nou die vonden het fijn om een vriend te hebben die ook vaak stil was in tegenstelling tot de meeste mensen van hun leeftijd. Veel mensen gingen er ook van uit dat doordat hij stil was, Eros erg goed luisterde, wat ook wel de waarheid was. Hij was een uitstekende luisteraar. Nog een reden waarom hij veel vrienden had. Na de dood van zijn gezin had hij echter wel spijt gehad dat hij nooit zo veel praatte. Hij had zo veel meer tijd met zijn familie willen besteden toen hij nog de kans had. Maar sinds hij deze keer niks bij zich had van spullen, besloot hij toch maar tegen hen te praten. "Hey.." Begon hij zachtjes en hij beet even op zijn lip. Hij vond het toch altijd best moeilijk. "Ik mis jullie wel. Anna en Peter zijn heel aardig hoor, begrijp me niet verkeerd. Het is gewoon anders zonder jullie. Maar dat is het inmiddels al vijf jaar." Het laatste kwam er een beetje triest uit. "Ik werd betrapt op het stelen van bloemen door een meisje uit mijn klas. Wees niet boos dat ik de bloemen gestolen heb alsjeblieft, ik gaf mezelf niet echt een bepaalde keuze. Het meisje was Naya. Volgens mij kende jullie haar wel van de basisschool. Geen idee meer eigenlijk. Ze ging er van uit dat de bloemen voor een speciaal meisje waren. Maar jij bent ook wel speciaal Bella, althans, was." Bella was zijn kleinere zusje, ze was samen met zijn ouders overleden in de brand. Ze lag bij hen in het familie graf.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld