Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ I want the same thing as you

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:

Kai WoodWilder ~ 23

18+

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:

Justin Madden | 23

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
Een zucht rolde over zijn lippen, terwijl hij de campus van de universiteit weer opliep. Zijn tas hing over een van zijn schouders, terwijl hij ‘m met zijn hand stevig vasthield. De vakantie was weer voorbij en hij begon aan het derde jaar van zijn studie. Ergens was hij blij dat hij weer naar school mocht, maar aan de andere kant.. Deze plek was niet beter dan zijn thuis. Eigenlijk waren ze allebei even erg en hij had zijn best gedaan om een groot deel van zijn vakantie door te brengen met zijn vrienden. Dat ging niet altijd even makkelijk. Zijn vrienden gingen natuurlijk ook op vakantie, terwijl zijn ouders juist hadden besloten om thuis te blijven. Het was dus verplicht een paar weken opgescheept zitten met hen. Hij had het verschrikkelijk gevonden. Het was een verstikkende situatie waarin hij leefde en hij wist dat hij het niet veel langer meer zou uithouden op deze manier. Hij wilde graag uit huis, maar hij wist niet of dat echt een realistische optie was. Zijn ouders hadden altijd gevonden dat hij zich op school moest focussen en daarom had hij nog nooit echt een baantje gehad. Dat wilde dus zeggen dat hij gewoon geen geld had om op zichzelf te gaan wonen. Tenzij zijn ouders hem zouden sponseren, maar die kans was nihil. Ze vonden dat Justin nog prima thuis kon wonen zolang hij aan het studeren was. Maar zij wisten ook niet dat hij een geheim met zich meedroeg en dat mochten ze ook niet weten. Waarschijnlijk zouden ze hem dan direct op straat schoppen en dat wilde hij ook weer niet. Dan had hij nergens om heen te gaan. Hij zou wellicht een paar nachten bij wat vrienden kunnen logeren, maar dan hield het ook al snel op. Hij kon niet van hen verwachten om hem weken- of maandenlang in huis te nemen. Dat wilde hij zelf ook niet eens. Maar goed, daarvan was nu nog geen sprake dus hoefde hij zich hier ook geen zorgen over te maken. Hij kon zich inderdaad gewoon beter focussen op school. Dan kon hij na zijn afstuderen een baan zoeken en vervolgens zo snel mogelijk uit huis vertrekken. Het zou hem heus wel lukken om nog twee jaar zijn gevoelens richting jongens te onderdrukken. Zo lastig kon dat niet zijn, toch? Hij deed het nu al een aantal jaar. Nog nooit had hij er een woord over gesproken of er iets van laten merken. Niemand die het van hem vermoedde. Hijzelf wist ook niet eens wat hij ermee wilde doen.. Misschien zou hij het wel voor de rest van zijn leven onderdrukken en er nooit iets mee doen. Misschien zou hij helemaal losgaan zodra hij daar de kans voor kreeg. Hij wist het gewoon niet.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Een nieuw jaar begon. Volgend jaar was zijn afstudeer jaar. Ze waren dus op de helft. Hij had een heerlijke vakantie gehad, maar vond het ook totaal niet erg om terug naar school te gaan. Hij hield immers van leren. Oke er zaten zo nadelen aan de school. Als 16 jarige was hij uit de kast gekomen. Hij had het verschillende keren geprobeerd met een meisje, maar er was nooit een vonk of wat dan ook geweest. Hij had gemerkt dat hij liever naar een torso van een jongen keek dan naar de borsten van een meisje. Het was voor hem al snel duidelijk wat er aan de hand was. Hij kon er gelukkig goed met zijn ouders over praten, die hem ook 100% steunde. Ze wilde dat hij gelukkig was. Ook een groot deel van zijn vrienden accepteerde het. 2 lukte het niet en daar ging hij dan ook niet meer mee om.
Helaas was dit iets wat ook niet op school werd geaccepteerd. Mensen deden alsof het een ziekte was, alsof je er aan dood ging. Terwijl hij wist ook dat als hij niks zei, dat vele het niet eens wisten. Hoe veel aandacht hij wel niet kreeg van de meiden. Vooral meiden die het niet van hem wisten, of dachten dat ze hem wel terug naar het hetero zijn konden 'bekeren '.
Zijn tas bungelde over zijn schouder, terwijl hij zijn jack wat goed trok. Hij zou zien hoe dit jaar zou lopen. Inmiddels was hij gewend hoe ze op school tegen hem deden of konden doen. Heel eerlijk? Hij lag er niet meer wakker van. Het ging inmiddels in zijn ene oor er in en zijn andere oor er uit. En anders, voor een gevecht draaide hij zijn hand ook niet om. Het hele idee dat een homo een softie was en niks durfde, dat ze van shoppen hielden en alleen meiden dingen deden klopte zo niet bij hem. Hoe vaak hij in zijn jongere jaren wel niet gevochten had. Maar vele vonden de opleiding ook niet bij hem passen. Luchtvaarttechniek. Volgens vele niet bepaald een opleiding wat ze vonden passen bij een homo. Maarja het was ook wel duidelijk als hij in een relatie zat wie het 'mannetje' zou zijn.
Rustig stapte hij de grote ruimte van de universiteit in. Het begon al druk te worden, vele opleidingen begonnen vandaag weer. Of er echt lessen zouden zijn, of een introductie dag hij wist het niet. Hij zou het wel zien. Rustig liep hij de kantine in, waar hij een paar van zijn vriendengroep zag staan bij één van de sta-tafels. Rustig liep hij er naar toe, plofte de tas op de grond en knikte even naar de jongens. Hij was ook niet bepaald iemand van veel woorden. Waarom zou je spreken? Met een knik of een bepaald gebaar kon je toch ook veel duidelijk maken. Nee hij sprak waar nodig.

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
De grootte van de universiteit beangstigde hem nog steeds een beetje. Ondanks dat hij er nu al twee jaar had rondgelopen, het maakte nog steeds een behoorlijke indruk op hem. Het zorgde ervoor dat hij zich klein voelde. Misschien zorgde het er zelfs voor dat hij zich klein maakte. Hij was sowieso iemand die meer op de achtergrond bleef, omdat hij niet wilde dat mensen zijn geheim ontdekten. Hij had zelf mogen aanschouwen hoe de mensen hier omgingen met homo’s, dat was geen prettig gezicht. Verschillende woorden werden naar je hoofd gesmeten, soms werden ze zelfs met geweld aangepakt. Om eerlijk te zijn was Justin nou niet echt een spierbundel die van zich af kon slaan. Daarom was het ook beter dat hij zichzelf niet te veel liet opvallen, dat hij gewoon een grijze muis was die hier enkel kwam om naar school te gaan. Gelukkig waren er ook maar vrij weinig mensen die aandacht aan hem besteedde. Op zijn opleiding ging hij natuurlijk wel om met zijn klasgenoten en daar had hij goed contact mee, maar zijn vrienden zag hij op school vrijwel nooit. Vooral omdat deze totaal verschillende opleidingen deden als hij en daardoor ook een heel ander rooster hadden. Hun pauzes kwamen dan ook niet overeen. Ach, zo erg vond hij dat ook niet. Zolang hij maar gewoon met zijn klasgenoten om kon gaan, vond hij het wel prima. Zijn vrienden zag hij vaak genoeg buiten school. Hij stapte het gebouw binnen en voor enkele seconden werd hij weer overrompeld door de drukte die er was. Zoveel mensen en sommigen hadden nu al haast. Het was pas de eerste schooldag, dus waarom nu al zo’n haast? Hij begreep het niet, maar goed, hij begreep zoveel niet van de wereld. Over zo’n tien minuten begon zijn eerste les en daarom besloot hij nog even een koffie te gaan halen in de kantine. Eigenlijk was dat iets wat hij standaard deed voor de eerste les, hij moest wel een beetje wakker worden, wilde hij zich kunnen concentreren op de lesstof. Hij liep dan ook de kantine binnen en liep meteen door naar de plek waar hij koffie kon halen. Nog zo’n overweldigende plek waar veel mensen zich samen voegden en het daardoor best wel druk was. Hij ging vandaag gewoon voor een normale koffie en zodra deze klaar was, liep hij door naar de kassa om af te rekenen. Gelukkig was de koffie op school niet zo duur, vandaar dat de meeste studenten er ook dankbaar gebruik van maakten.Justin wilde zich net een weg naar buiten banen, toen zijn oog viel op een groep jongens die aan een hangtafel. Specifiek op één jongen eigenlijk: Kai. Het was een jongen die hij laatst op een feestje had ontmoet en daarna was hij redelijk veel met hem opgetrokken. Het was echter zo dat school weer begon en ze daardoor beiden minder tijd zouden hebben. Hoewel hij wist dat de jongen luchtvaarttechniek studeerde, had hij nooit gevraagd op welke universiteit hij dat deed. Hij was dan ook redelijk verbaasd om de jongen te zien en daarom was hij ook gestopt met lopen. In zijn hoofd vormden zich alweer een heleboel twijfels. Moest hij op de jongen afstappen? Of niet? Hij stond zo bij zijn vrienden, dus dan zou hij hem vast storen..Toch?

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Voor nog een kort moment had hij wat bij zijn vrienden gestaan. Het was niet echt een onderwerp waar hij over mee kon praten, de meiden die ze gehad hadden in hun zomer vakantie. ja dat had hij dan weer wel met de jongens afgesproken. Hij zou hun niet vervelen met zijn gepraat over de jongens die hij ontmoet had en waar hij wat mee gedaan had. Soms baalde hij er wel van. Want kom op, iedereen wilde toch wel eens enthousiast spreken over een leuk persoon die je had ontmoet. Dat deed die dan thuis wel weer. Al snel begon het hem te vervelen, hij zou buiten nog wel een peuk roken en dan zouden de lessen zo ook wel gaan beginnen.
Hij nam afscheid van zijn vrienden, sprak dat hij sommige in de les nog wel zou zien. Hij bukte om zijn tas op de rapen, waarna hij die over zijn schouder slingerde en zich om draaide. Verder op stond een jongen met een bak koffie hem nog net niet aan te gapen. Veel moeite koste het hem niet om zich te herinneren wie het was. Justin. Die jongen had hij sinds ze elkaar ontmoet hadden in de vakantie niet meer uit zijn hoofd gekregen. Kort stak hij zijn hand op naar de jongen, als teken dat hij hem gezien had. Niet dat hij zo anders die kant uit zou lopen en die jongen er vandoor ging.
Blijkbaar hadden wat jongens uit zijn vriendengroep dit gezien. Wat plagerige opmerkingen werden zijn kant uit geroepen. Vragen of dit dan één van de jongens was geweest die hij gedaan had van de vakantie. Of dat dat een type was waar hij op viel. Hij stak zijn middelvinger op naar de groep achter hem en draaide zich een stukje om, zodat hij ze terug aan kon krijgen . " Krijg toch de tering jullie "greens hij. De jongens begonnen te lachen, waarna hij zijn hoofd schudde en verder door naar Justin liep. Hij had helemaal niet geweten dat hij Justin hier tegen zou komen. " nooit verwacht jou nog eens buiten een vakantie om te zien " kleintjes glimlachte hij even. Ondertussen viste hij alvast zijn pakje sigaretten uit zijn jack zak, waar hij er één uit viste " Ik ga nog even roken, ga je mee ? " Eigenlijk had hij geen zin om dit gesprek af te kappen, hij had oprecht een leuke vakantie gehad. En het feestje waar hij Justin op had ontmoet werd plots zoveel interessanter. Het was een bloedmooie jongen om naar te kijken. Iets wat hij dus ook zeker het hele feest had gedaan

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
Hij had geen idee hoelang hij al naar de jongen aan het kijken was, toen deze naar hem opkeek. Vijf minuten? Tien minuten? Hij wist het niet. Hij voelde zichzelf verlegen worden, toen de jongen een hand naar hem opstak. Heel voorzichtig stak hij ook een hand naar hem op en hij merkte hoe de vrienden van de jongen behoorlijk lacherig deden. Justin kon niet precies verstaan wat ze zeiden, maar misschien was dat maar goed ook. Daardoor zouden er enkel meer twijfels komen en het was beter als dat niet gebeurde. Kai kwam op hem afgelopen en merkte op dat hij niet had verwacht hem hier te zien. Hij knikte kort. “Dat kan ik net zo goed over jou zeggen,’’ zei hij, met een klein grijnsje rond zijn lippen. Eigenlijk was het best raar dat ze nooit met elkaar hadden besproken waar ze studeerden. Enkel dat ze elkaar waarschijnlijk niet meer zoveel zouden zien na de zomervakantie. Hij moest toegeven dat hij dat erg jammer had gevonden. Hij had een leuke tijd gehad met Kai en daarom was het zonde geweest dat daar een einde aan gekomen was. De jongen haalde een pakje sigaretten tevoorschijn en meldde dat hij nog even ging roken, met de vraag of hij meeging. Ah, daar kwamen de twijfels weer. Moest hij meegaan? Zou hij dan niet te laat in de les komen? Zou de les van Kai op dezelfde tijd beginnen als die van hem? Een zacht zuchtje rolde over zijn lippen, omdat hij wel gek van zichzelf kon worden. “Ja, is goed,’’ zei hij, waarna hij even op zijn telefoon keek. Blijkbaar had hij niet zolang naar de jongen gekeken, hij had nog zeven minuten voordat hij in de les moest verschijnen. Met z’n tweeën liepen ze dan ook naar buiten toe en Justin nipte van zijn koffie. “Je had best mogen zeggen dat je hier studeerde,’’ merkte hij op, terwijl hij zwakjes glimlachte. Het was natuurlijk maar een grapje, een flauwe weliswaar. Om eerlijk te zijn wist hij ook gewoon niet zo goed wat hij tegen hem moest zeggen. Vanaf het moment dat hij hem ontmoet had, had hij al bewondering voor hem. Het feit dat Kai gewoon uit de kast was en het niet onder stoelen of banken schoof dat hij op jongens viel, was helemaal nieuw voor Justin. Zelf hoopte hij dat hij op een dag zoveel zelfvertrouwen zou hebben dat hij dat ook gewoon kon doen. Misschien was dat ook wel hetgeen dat hem aantrok in de jongen: dat hij op jongens viel. Hij had eindelijk iemand gevonden die op jongens viel en zich er niet voor schaamde. Al bleef het voor hem gewoon zo dat hij nog steeds niet uit de kast durfde en wilde komen. Voornamelijk omdat hij wist hoe zijn ouders tegenover homo’s stonden, het was gewoon een te groot risico om te nemen.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Hij greens even . " Ja de school is verder niet echt ter spraken gekomen. Iets waf ook niet heel erg interresant is tijdens de vaka tie lijkt mij. Toen hij aan de jongen vroeg of hij even mee ging roken, of altans mee naar buiten ging, twijfelde de jongen duidelijk. Hij zou het leuk vinden als Justin mee naar buiten zou gaa . Hij wist niet precies wat het was met deze jongen, wat hem zo erg aan trok. Misschien was het wel omdat dje jongen zo zachtaardig was. Een softie zou die nou ook niet zeggen. Maar het was wel een cutie om te zien. Bij die gedachte moest hij even glimlachen. Justin haalde hem uit zijn gedachte door te zeggen dat hij mee ging naar buiten. Rustig liep hij met de jongen naar de uitgang waar speciaal een plek voor rokers was gemaakt. Dit was ook de enige plek waar op het schoolplein gerookt mocht worden. Hij plofte neer op een bankje die er stond. Het was fijn dat er bijna niemand meer was. Justin leek zenuwachtiger dan toen hij de jongen op vakantie had ontmoet. Maarja, misschien nu met die bekende. Het was dan natuurlijk toch allemaal anders.
Justin begon waarom hij nooit had gezegd dat hij hier studeerde. Hij nam een flinke hijs van zijn sigaret en haalde zijn schouders even op. " Het was vakantie, dan praat ik niet graag over school. " Hij nam nog een hijs en hield de rook even vast, waarna hij hem langzaam niet ontsnappen. " Jij hebt anders helemaal niks over je opleiding losgelaten " Even greens hij kleintjes. Waarna hij nog een hijs nam. " Hoe was de rest van je vakantie? Ik heb je bijna niet meer gezien en gesproken daarna " Vragend keek hij de jongen aan. En zijn les? Dat maakte voor hem nu even weinig uit. Hij vond het al mega leuk dat hij Justin hier tegen was gekomen. Want dat betekende dat hij de jonger vaker ging zien. En misschien was het zelfs wel mogelijk om vaker met hem af te spreken. Bij die gedachte greens hij even, waarna hij nog maar gauw een flinke hijs van zijn sigaret nam. Hij wist dat dit een slechte gewoonte van hem was. Koste ook erg veel geld helaas. Maarja een verslaving gaf je niet erg snel op. En hij kon het gelukkig betalen met zijn baantje als bartender in een kroeg in het centrum. Iets wat die ook met plezier deed.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld