Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | You can get much farther

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:

''You can get much farther with a kind word and a gun
than you can with a kind word alone.'' - Al Capone

Katherine 'Kath' Fourier

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:

Aiden Younland

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

Kath Fourier, wat kon je van haar zeggen en vinden? That's right, helemaal niets. Kath was niet het typetje dat je snel kon intimideren, het was juist zij die iedereen kon en wilde intimideren. Het was erg duidelijk hoe Kath in haar schoenen stond, ze liet zich niet misleiden door anderen. Volgens haar is het de bedoeling om zo min mogelijk zwakke punten van jezelf te laten zien, zo weten anderen namelijk niet hoe ze je te grazen kunnen nemen. Kath was niet erg sociaal, daar kwam ze al vroeg genoeg achter toen haar verleden niet verliep zoals ze het wilde dat het ging. Ze kwam er snel achter dat ze liever omringt wilde zijn door een klein groepje leeftijdsgenoten met dezelfde interesses en ideeën over het leven. En sinds een jaar of twee had ze eindelijk dat groepje gevonden. Wat haar leven zo interessant maakte is dat Kath altijd uit was op adrenaline, ze vond het maar een enorme gelul om de regels te volgen. Rules were made to be broken, right? Alhoewel Kath niet erg spraakzaam was, zat ze toch bomvol met grote plannen. Ze wilde een punt zetten achter het saaie leventje van haar die haar opgedrongen is door de wereld. Ze wilde haar zelf zijn zonder dat iemand er een negatieve mening over had. En na al dat harde werk heeft ze haar plekje gevonden. Ze zat op een plek waar niemand haar iets kon vertellen en wijsmaken. Dat vond ze fijn, en de actie en spanning die er bij kwam kijken zag ze als een kers op een taart. Welke spanning en welke actie? Dat vroeg ze haar zelf vaak af toen ze een nieuwe start maakte in haar leven. Het lid worden van een bende ging heel anders dan Kath had verwacht. Ze dacht dat het ging zoals in films, die ze destijds vaak keek. Zo ging het helemaal niet, het integendeel zelfs. Het begeleidingsproces waarin ze zich bevond was zo erg complex dat het zelfs een half jaar duurde voor dat ze die had afgerond. Pas na dat half jaar kon ze zich omhoog werken naar het plekje waarop ze zich thuis voelde. Gelukkig had al dat harde werk zich geloond. Ze vond haar zelfvertrouwen terug en was niet van plan om het weer kwijt te raken. Period.

De bende waar in ze zich bevond had het voor elkaar gekregen om van een afgelegen plek een soort kleine basis te maken. Die basis was niet makkelijk te vinden, dat was maar goed ook. De basis had een trainingszaal en genoeg ruimte voor elke lid. De meeste bende leden waren altijd te vinden in de ruimte waar iedereen samen kwam om te feesten. Kath stelde haar functie van belang, daarom was ze elke dag wel te vinden in de trainingszaal.Toch was ze van mening dat af en toe feesten geen kwaad kon. Toch sloeg ze dit keer een feest over om een avond in de trainingszaal te zijn. Terwijl ze allerlei afgeroste poppen in een bepaalde volgorde neer zette, hoorde ze een luide stem en voetstappen haar kant op komen. ''Kath!'' - ''Yo Kath, the boss is calling for you!''. Ze keek niet op toen ze besefte dat het de stem was van Jackson, een goede vriend van haar. In plaats van haar aandacht op hem te richten, bleef ze focussen op de afgeroste poppen terwijl ze een paar stappen naar achteren deed. Vervolgens draaide ze haar zelf om naar het bakje met messen van allerlei maten. Ze pakte een paar messen met haar linkerhand terwijl ze er eentje in haar rechterhand vast hield. Ze kneep toen haar linkeroog even dicht en ging in een bepaalde positie staan. ''Kath, ik heb niet veel tijd en de baas ook niet. Come on.'' hoorde ze Jackson tegen haar zeggen. Toch bleef Kath gefocust op het mesje in haar hand en de afgeroste pop. Ze haalde haar rechterhand naar achteren en voor dat Jackson weer kon beginnen met zeuren, gooide ze met een enorme snelheid het mesje naar de pop. Met een doffe klap kwam het mesje terecht in het hoofd van de pop, waardoor ze een kleine glimlach vertoonde. Uiteindelijk draaide ze zich om naar Jackson, die met zijn ogen zat te rollen. ''We all know that you are the good one, little Kath.'' zei hij met een domme grijns op zijn gezicht. ''Do not call me little Kath ever again.'' was het eerste wat uit haar mond kwam. ''En als je me wilt excuseren, the boss needs me.'' zei ze om haar zin af te maken. Na dat ze dit zei, legde ze de messen terug in de bak. Vervolgens liep ze langs Jackson, daarna richting het kamertje van haar baas.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Aiden, volgens een deel de mooiboy van de groep. Volgenszijn broer de beste die ze hadden. Tot ergernis van velen. Want volgens vele was het vriendjespolitiek. Kon ook niet anders als je het jongerebroertje van de grote baas was. In de ogen van je broer de beste zijn had zo zeker zijn voordelen. Je had genoeg te doen. Nooit verveelde je je. Maar waar
werd je toch meestal voor gebruikt. Om devuile klusjes op te knappen. Afrekenen met wanbetalers. Andere dealers leren dat dit hun gebied was. Elk klusje wat je je kon bedenken waar geweld in voor kwam, daar werd hij als eerste voor geroepen. Natuurlijk had hij er nu fulltime tijd voor. Hij was dit jaar afgestudeerd. Zijn moeder had er immers op gestaan dat hij wel gewoon zijn diploma’s zou halen. Wel in een vak waar hij wat aan had in hun ‘familie’bedrijf. Zo had hij gekozen voor automonteur. Maar als om welke reden dan ook de bende uit elkaar zou vallen, had hij nog een papiertje en kon hij gewoon verder.
Raar was het immers niet dat hij steeds gevraagd werd voor dit soort klusjes. Vanaf kleins af aan deed hij aan verschillende vechtsporten en trainde hij met zijn broer mee. Hij had de kracht en de souplesse om een goede vechten te zijn. Hier moesten ze dan volgens zijn broer ook echt gebruik van maken. En dat was iets wat zijn broer dus ook zeker deed. Wel stond zijn broer er op dat hij goed trainde. Hij hing dan ook 5 van de 7 dagen rond in de sportschool van één van de jongens uit de groep. Waarom een ruimte huren, als één van je jongens zelf een trainingsruimte had. Hun verzamelplek/ontmoetingsplek zat in de loods van een bedrijf van één van de andere jongens. Hij had een pakketjes bezorg bedrijf. Het was dus helemaal niet raar dat daar veel mensen kwamen. Een deel van de loods was ook leeg. Althans leeg. Een muur scheidde hun ruimte van de ruimte van het bedrijf. In hun ruimte hadden ze het kantoor zitten, wat slaap vertrekken voor mocht het nodig zijn. Maar ook gewoon een keukentje met alles er op en er aan wat nodig was en een ruimte waar ze konden zitten en ontspannen.
Met een zucht parkeerde hij zijn blauwe Nissan Skyline R35op de parkeerplaats bij het bedrijf. Hij was net klaar geweest in de sportschool toen zijn broer hem een berichtje had gedaan. Of hij naar het kantoor wilde komen. Zijn broer moest het een en ander met hem bespreken en of hij hem daarna naar huis kon brengen in verband met een lekke band van zijn eigen auto. Zijn broer was al jaren het huis uit. Woonde 3 straten verderop, at bijna nog elke avond bij hun en sliep geregeld nog bij hun. Maar toch had hij zijn eigen huis. Hij woonde nu nog alleen met zijn moeder, al was hij dan vaak weer de avonden bij zijn broer te vinden die zijn broer thuis doorbracht. Hun moeder was ooit met de bende begonnen. Nou hun moeder niet, hun vader. Hij had alleen een drugsoverval niet mogen overleven. Hun moeder had de boel overgenomen tot zijn broer oud genoeg was om de boel draaiend te houden. En hij wist wat zijn lotsbestemming was. Hij was de volgende. Hij drukte de deur open, die hem de loods binnen bracht. Een paar werknemers van Mark, de eigenaar van de loods waren nog bezig met pakketjes sorteren. Ze keken al niet eens meer op. Soms vroeg hij zich wel eens af of hun wisten wat er gebeurde aan de andere kant van die muur. Hun konden toch niet zo dom zijn en niet zien dat de loods vanuit de buitenkant veel groter was dan de ruimte hier binnen. Of misschien geloofde ze Mark die vertelde dat het daar gewoon privéopslag ruimte was.
Achter in de loods opende hij de deur naar hun ruimte. Die hij terug achter zich sloot en terug op slot draaide. Niet veel mensen waren er. Was ook niet zo raar. Het was overdag en de meeste hadden een gewone baan en een gezin. Het was niet dat het leven van iedereen om de bende draaide. Ja oke die had je er ook tussen zitten, maar dat waren maar enkelingen. Zijn broer was zichtbaar door het raam van het kantoor. Druk achter de computer bezig. Soms twijfelde hij wel eens of hij dit wel over wilde nemen. Zijn broer zat vaker achter de computer dan dat hij nog echt bezig was. Oke hij was vanachter de computer bezig voor de groep, maar niet meer in het veld. Hij zou dat persoonlijk echt gaan missen. Zijn broer kreeg hem in de gaten en wenken hem binnen. Hij haalde even diep adem waarna hij het kantoor in stapte ‘ Goedemiddag broertje van me ‘ Kort knikte hij even terug naar zijn broer, waarna hij op de stoel plaats nam die er stond. ‘ Waar had je me voor nodig? Op je mee naar hui nemen na dan? ‘ Hij ging iets onderuit gezakt zitten en sloeg zijn enkels over elkaar heen, terwijl hij zijn broer aan keek ‘ We hebben met de raad besloten dat we wat jongere nieuwe leden willen. Het is aan jouw om kandidaten te vinden. ‘ Wat chagrijnig keek hij zijn broer aan. Hier had hij helemaal geen zin in. Als de raad dat wilde, konden ze dat toch lekker zelf doen. Blijkbaar merkte zijn broer dat hij tegen wilde spreken ‘ Ik wil geen nee horen Aiden! Iedereen heeft hier zijn taken en zijn verplichtingen en deze is de jouwe. En als je dit had willen voorkomen, had je maar bij de vergadering moeten zijn. Mam vond dat ik jouw een plek in de raad moest geven, maar je bent er nooit. Dus vervalt jouw recht ook om tegen te spreken ‘ Hij zag hoe zijn broer opstond. Die wilde weg. Hij had al geen eens zin meer om zijn broer thuis te brengen. Maar ja ruzie met zijn broer dat won die ook niet. Het was niet normaal hoe sterk zijn broer was.
Hij zuchtte even ‘ Fine, ik doe het ‘Hij stond op van de stoel en viste zijn auto sleutels uit zijn zak. ‘ Mam is niet thuis, dus ik bestel pizza ‘ Hij keek zijn broer even aan, terwijl hij alvast liep naar de deur ‘ Michelle komt, ik heb haar beloofd met haar te eten ‘ Ja Michelle, de scharrel van zijn broer. Een ontiegelijk lelijk klote wijf, maar oke. Zijn broer vond haar leuk. Of als die zijn broer moest geloven, was ze ontzettend goed in bed en deed hij het daar voor. Met zijn broer vertrok hij naar huis, waar hij afscheid nam en weg reed. Hij zou wel een pizza gaan halen. Dan kon je nog gebruik maken van zo’n kortingsbon, die hij ergens in de auto had liggen. 10 minuten later, draaide hij de parkeerplaats bij de plaatselijke pizzaria op. Het was even zoeken, waarna hij uit het handschoenenkastje een bonnetje nog vond. Top, zijn korting! Hij stapte de auto uit, draaide deze op slot en verdween naar binnen waar hij zijn pizza en wat drinken bestelde om mee naar huis te nemen.

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

Terwijl Kath op een slome tempo onderweg was naar het kamertje, wat het kantoortje van haar baas moest voorstellen, bekeek ze even de half beschilderde muren om haar heen. De ene muur was gekladderd met graffiti waarvan de kleuren al vervaagd waren en de andere muren hadden enorme en kleine scheuren. Het was duidelijk te zien dat dit een oude pand was die al een lange tijd leeg stond. Volgens haar baas was dit ooit een klein fabriekje geweest, wat het produceerde vond ze niet erg interessant dus vroeg ze er ook niet naar. Maar aan de overblijfselen die er rond lagen kon ze een wilde gok nemen dat het een fabriek was voor meubilair en dat kwam goed van pas. De meubilair die er nog over was konden zij goed gebruiken om de boel in te richten. De basis die ze hadden stelde dus niet veel voor, maar het was goed te doen. Het was niet groot maar ook niet te klein, bovendien vond Kath dat ze met zijn allen er een goede boel van hebben gemaakt door het op te knappen. Het was bewoonbaar, dat is alles wat Kath wilde sinds ze haar familie en het huis waar ze eerder woonde had verlaten. Ze vond het niet moeilijk om iedereen achter te laten. Waarom zou ze? Ze had immers niemand. Ze groeide op in een vreselijke thuis situatie waarvan ze al kleins af aan al de dupe van was. Haar moeder verliet hen zonder wat te zeggen, zonder zelfs een idee te geven waar ze heen ging en waarom ze Kath op een jong leeftijd verliet. Kath probeerde sinds die dag haar moeder op te sporen, ze had zelfs de politie ingeschakeld om een uitgebreide zoektocht te beginnen. Ze had talloze slapeloze nachten en had daardoor weinig tot niets energie om maar iets te doen. Ze creëerde bijna een obsessie om haar moeder te vinden, tot dat de mensen in haar omgeving er mee instemde om de zoektocht te staken. Ze vonden dat Kath er de dupe van werd als de zoektocht nog door zou gaan. Of ze gelijk hadden wist Kath nog steeds niet, ze vond zelf dat ze al de dupe was op het moment dat ze er achter kwam dat haar moeder haar verliet. Dat kon niet erger worden, toch? De zoektocht leverde toch niets op, toen ze er uiteindelijk over na dacht. Er waren weinig sporen van haar te bekennen en met diezelfde sporen konden ze niet eens op een idee komen waar ze van plan was om naar toe te gaan. De zoektocht staakte en de politie kon niets anders doen dan de dood van haar moeder verklaren. Het was toen maar aan Kath en vader om de situatie zo goed mogelijk te handelen. Iets waar haar vader totaal in mislukte, hij ging namelijk door de verdriet aan de drank en drugs en al snel kon Kath hem verklaren als een alcoholist die het af en toe geweldig vond om een lijntje te snuiven in zijn uppie. Het was niet dat haar vader haar lastig viel er mee, hij wist zich van haar af te sluiten. Kath vond dat eerst maar vreemd, ze vond dat ze samen hier door heen moesten komen maar sinds ze haar nieuw leven begon, begreep ze zijn manier van handelen deels. Ze dacht na over de impact die haar vader op haar kon hebben als ze lastig werd gevallen door de problemen van hem. Als hij dronk dan deed hij dat alleen, ergens anders, niet thuis. Soms kwam hij zelfs dagen niet opdagen en dan moest Kath maar uitvogelen hoe ze alles zelf moest doen. Dat is waarom zij zo zelfstandig is, dat was ze al jongs of aan.
Na een goede wandeling van vijf minuten kwam Kath een grote, ijzeren deur tegemoet. Ze vond het niet nodig om te kloppen, haar baas wachtte haar toch al op. Ze zette haar rechterhand op de deur en duwde er uiteindelijk tegen aan, waardoor de deur open ging. Ze zette toen rustig een stap binnen en sloot de deur achter haar dicht, waarna ze de kant op keek waar haar baas zat. ''Hey Old Man.'' Zo begroette ze hem altijd als ze tegen kwam. Hoewel ze haar baas 'Old Man' noemde, was hij eigenlijk helemaal niet zo oud. Hij was pas in zijn dertigste jaren, maar Kath vond het altijd leuk om hem er mee te plagen, wat hij overigens niet heel erg vond. Ze was immers een van zijn favoriete leden, dan kon een grapje geen kwaad. ''Kath, neem plaats.'' Hoorde hij haar met een serieuze toon zeggen. Als haar baas serieus klonk, dan wist ze dat er een klus geklaard moest worden. Daar zei ze nooit nee tegen, ze nam haar werk serieus en liet dit ook graag zien. Kath liep op een rustige tempo naar de stoel en nam plaats. Normaal zeikte ze altijd wanneer ze plaats nam, die stoelen waren ruk en ze wilde liever op de grond zitten dan er op. Dit keer zei ze niets, ze zag immers dat haar baas niet in een goede stemming was. ''Kath, sinds vanochtend zijn we er achter gekomen dat er geld mist van de kluis.'' Zo begon haar baas met zijn verhaal. ''En nee, je bent hier niet omdat we jou verdenken.'' Zei hij voordat Kath haar mond open trok. ''Je bent al een jaar of twee lid en de progressie die ik in jou heb gezien is uitstekend. Je bent loyaal tegenover de bende en laat zien dat je om ons geeft.'' Ging hij verder terwijl hij uit zijn stoel stond. Hij liep vervolgens naar het kastje waar wat drank stond en schonk rustig twee glazen in. Een voor hem, een voor haar. ''We hebben zo ons ideeën over wie het kan zijn.'' Met de twee glazen in zijn handen liep hij terug naar zijn tafeltje. Hij zette toen de glas gevuld met whiskey voor Kath neer en nam weer plaats in zijn stoel. ''Je weet dat sommige bendes het goed met elkaar kunnen vinden, sommigen al helemaal niet.'' - ''Alhoewel wij een goede indruk hebben gemaakt op een aantal bendes, zijn er toch een paar gewezen die niets van ons moesten hebben.'' Vertelde hij. Kath knikte instemmend, dat wist ze dondersgoed. Ze kwam vaak in aanraking met ruzies tussen bendes en dan moest haar baas de boel sussen. ''Ik verdenk onze nummer 1 vijand, Neshibo.'' Eindigde haar baas. Tuurlijk, Neshibo, welke bende zou anders hun geld stelen? Ze rolde even kort met haar ogen en nam een grote slok van haar whiskey. ''Ik wil jou de taak geven om daar te infiltreren en uit te zoeken wie zo dom was om ons geld te stelen.'' Stelde haar baas haar voor met een grote, gemene grijns op zijn gezicht. ''Ik heb gehoord dat ze sinds kort opzoek zijn naar nieuwe, jonge leden. Aan die eisen voldoe je, vandaar dat we jou sturen.'' Legde hij Kath vervolgens uit. ''Ook is het voordelig dat niemand jou haast kent en wat voor belangrijke functie je hebt binnen dit wereldje. Ze zullen je met gemak geloven als je ze verteld dat je deze bende niks vond.'' Zei hij met een lachje toen hij zijn laatste zin naderde. Kath moest door zijn lachje glimlachen en zette haar lege glas weer terug op het bureau. ''Goed, ik doe het.'' Gaf ze als antwoord.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Terwijl die daar zat, wachtend op zijn pizza bladerde hij op zijn gemak wat door de krant. Inmiddels had hij zich ook al wel bedacht. Hij zou het hier wel op eten. Dan kon die mooi vanuit hier langs verschillende plekken in de stad. Er waren wat basketbalveldjes en voetbalveldjes waar hij wel kon gaan kijken. En toevallig had hij via via gehoord dat er vanavond in 3 loodsen illegalen gevechten zouden zijn. Tuurlijk, ze hadden meer nodig dan enkel spierkracht. Maar aangezien er vanavond nergens een straatrace zou zijn, moest hij het hier maar mee doen. En natuurlijk waren de mensen niet in 1 avond gekozen. Vanavond was het alleen maar kijken, informatie verzamelen. Later deze week zou hij nog een keer gaan kijken. Dan zouden ze benaderd worden. En niet op een normale manier. Nee net als een beroving of verkrachting ofzo. Hij wilde zien hoe ze in zulke situaties zouden reageren. Slaagde ze hier in, hadden ze eerst nog een hele training waar door ze moesten komen. En dit was een zware training. En lichamelijk kwam je er ook niet zonder slag of stoot uit. Ze moesten immers testen of je onder druk en waarschijnlijk mishandeling zou praten. Ze wilde weten hoe trouw mensen zouden zijn aan hun.
De pizza werd voor zijn neus gezet en kort glimlachte hij even naar het meisje die dat deed. De doos klapte hij open en glimlachend keek hij toch even naar de goed gevulde pizza. Hij hield van Pizza, helemaal met veel kaas. Oke je had een groot mond brand gevaar, maar het was zo lekker. Als het aan hem lag kon die makkelijk 4 dagen in de week pizza eten. Het mocht niet en goed voor zijn lichamelijke vorm zou het ook niet zijn. Maar toch. Dus de dagen dat zijn moeder niet thuis was en hij niet bij zijn broer kon eten. Dan was het standaard pizza! Genietend nam hij een hap uit zijn pizza waar hij traag op kauwde.
Een halfuur had hij daar gezeten, voordat hij de zaak verliet. Niet alle pizza had hij op gekregen, een hele groter eten was hij ook niet. Maar dan had hij voor vanavond nog lekker een stukje. De doos legde hij op de bijrijders stoel. Nu zou hij eerst langs de veldjes gaan. De loodsen waren vanavond een groter succes. Daar werd het pas leuk als het echt donker was. Hij trommelde met zijn vingers op het stuur op de maat van de muziek, terwijl hij zich door de stad verplaatste.
Het eerste veldje viel tegen vandaag. De 3 jongens die daar waren, de waren gewoon te jong. ze zochten het liefst boven de 18+. Natuurlijk hadden ze ook wel 2 of 3 meiden die 16 waren. Maar deze werden eigenlijk alleen gebruikt als ze mensen moesten chanteren. Want naar bed met een minder jarige waar foto's van waren, dat kon echt niet. Maar de reden dat ze eigenlijk alleen 18+ zochten was door de spier ontwikkeling. Mensen waren dan eenmaal sterker dan wanneer ze 16 waren.
Bij het tweede veldje had hij meer gelukt. Wat oudere jongens waren een potje aan het spelen. Rustig parkeerde hij de auto, stapte uit en stak een sigaret op. Iets wat hij ook alleen maar kon doen, als hij zeker wist dat zijn broer hem niet tegen kwam. Want roken was niet goed voor je en verminderde je longinhoud en dan was je minder nuttig. Nou dan maar iets minder nuttig hoor. Rustig leunde hij met zijn rug tegen de auto, terwijl hij de jongens op het veldje in de gaten hield. Hij had ze hier vaker gezien, dus dat kwam zeker wel goed.
De andere 2 veldjes waren afwisselend. Der zaten er 1 of 2 tussen die geschikt konden zijn, maar de rest was flut. Nu op weg naar de loodsen. Bij 1 kende ze hem wel, hij vocht daar soms ook wel eens. Toch technieken die je geleerd had uitproberen en nieuwe technieken leren. De andere 2 kwam hij nooit om te vechten, enkel om nieuwe mensen te zien. Hij parkeerde zijn auto bij de eerste loods, waar hij uitstapte en naar binnen liep. Het was druk, gelukkig maar. Als er bijna niemand was geweest was het voor hem vrij vervelend geweest. Verschillende mensen begroette hem, andere wilde weten of hij mee vocht vanavond. Met sommige maakte hij een klein gesprekje en andere negeerde hij volkomen. Rustig liep hij door naar de ring, waar hij zich een weg door de mensen drukte om hoger op de komen. Dan kon hij het goed zien. Waarschijnlijk zou hij hier een uurtje zijn en dan verder trekken. Hij was benieuwd wat deze avond zou brengen

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

''Tuurlijk doe je het, ik verwachtte ook niks anders.'' antwoordde haar baas met een kleine glimlach toen Kath akkoord ging. Hij had gelijk, elke taak die haar werd opgedragen nam ze aan, ook al was het een zware. Ze had genoeg vertrouwen in haar zelf om er voor te zorgen dat alles lukte, vandaar dat zij ook vaak werd gestuurd voor zulke soort klussen. Voor dat Kath op wilde staan om de glazen weg te brengen, trok haar baas zijn mond open. ''Kath, je moet wel weten dat dit een langdurige klus zal zijn.'' zei hij voorzichtig tegen haar. Hij wist dat Kath het niet fijn vond om te lang weg te zijn bij haar nieuwe familie, ze had liever dat alle klussen zo snel mogelijk gedaan werden. Zodra haar baas dit zei, keek Kath even op en tilde langzaam haar wenkbrauw op. ''Hoezo, langdurige klus?'' vroeg ze aan hem. ''Het is belangrijk dat je de vertrouwen wint van deze bende.'' legde hij toen aan haar uit. ''Net zoals de vertrouwen die je van ons moest winnen.'' ging hij verder. ''Ze moeten denken dat jij de nieuweling bent, het meisje die onzeker lijkt te zijn en weinig kennis heeft over het wereldje waarin ze zich bevind.'' ratelde hij door terwijl hij een sigaar uit zijn laatje viste. ''En ik weet dat je je plekje hebt gevonden en dat je graag laat zien dat je veel bent en kan, maar dit keer moet je je talenten geheim bewaren. Dat kan jij wel.'' zei hij met vertrouwen in zijn stem. Kath dacht even na, wilde ze dit wel? Tuurlijk wilde ze haar baas en de bende tevreden houden, maar ze moest weer iemand zijn waarvan ze dacht dat het nooit meer hoefde. Ze had haar echte zelf gevonden en dat wilde ze voor een hele lange poos ook zo houden. ''Is het nodig om mij misschien wel voor een heel jaar weg te sturen voor alleen wat geld?'' vroeg ze uiteindelijk aan haar baas. ''Kath, het ligt niet alleen aan het geld.'' sprak hij haar meteen tegen. ''Neshibo heeft het gewoonweg niet met ons en dat kan ons veel kosten, je infiltreert voor het geld maar in de tussentijd zal er genoeg andere opdrachten voor je zijn.'' eindigde hij. ''Met een mol in het systeem kunnen we veel Kath, dat weet jij ook.'' zei haar baas toen met een kleine zucht. ''Fine Old Man.'' zei ze met een zucht waarna ze vervolgens uit haar stoel stond. ''Kath, je staat er niet alleen voor. Je bent hier altijd welkom en we zullen je met alles helpen.'' zei hij uiteindelijk tegen haar. ''Niet dat jij het type bent dat hulp nodig heeft, je kan alles.'' zei hij vervolgens met een lach. Kath gaf hier op geen antwoord en pakte de glazen van het bureau, waarna ze die op het kastje zette met de andere vuile afwas. Het was niet nodig om het allemaal naar de keuken te brengen, dat deden de nieuwelingen wel. De nieuwelingen moesten de kleine klusjes binnen het pand doen. Als je je omhoog wilde werken, moest je laag beginnen. ''Vanavond zijn er allerlei illegale gevechten aan de gang, daar zullen leden van Neshibo wel zijn om nieuwe leden te werven.'' hoorde Kath haar baas nog zeggen. ''Ga er onbewapend heen en zorg er voor dat ze interesse in je hebben.'' droeg hij haar vervolgens op. ''Anything for you boss.'' mompelde ze. Vervolgens liep ze weer naar de deur en duwde ze tegen het staal aan. ''Ik heb vertrouwen in je Kath.'' hoorde ze haar baas nog zeggen voor dat ze zijn kamertje uit liep. Kath maakte toen een wandeling naar haar slaapplek en pakte een stapel kleren, ze was helemaal bezweet van het trainen en ze wilde niet indruk maken met allemaal zweetvlekken op haar kleren. Met gemak trok ze haar kleren en ondergoed uit waarna ze alles in een hoekje pleurde. Kath vond het fijn dat ze een kamer voor haar zelf had, niet dat ze zich schaamde voor haar lichaam, het boeide haar niet veel als mensen haar naakt zagen, ze wist dat niemand het durfde om er iets van te zeggen. Met het stapeltje kleding in haar armen liep ze naar de douche ruimte en binnen een minuut of twee stond ze al onder een douchekop. Vlug maakte ze haar lichaam schoon met wat zeep en vervolgens waste ze haar haren goed met wat shampoo. Na een klein kwartier stond ze al in haar kamer met de schone kleding die ze al aan had. Haar outfit bestond uit een zwarte jeans met wat gaten en een simpel, witte shirt. Na dat ze haar haren en wat make-up had op gedaan, deed ze vliegensvlug haar schoenen aan en keek vervolgens in de spiegel. Terwijl ze naar haar zelf keek, hoorde ze wat geklop op haar deur. ''Come in.'' bromde ze vervolgens. Al snel vloog de deur open en vanuit de spiegel zag ze Jackson met wat spullen in zijn handen. ''Ik heb gehoord dat je weg gaat voor een klus.'' zei hij tegen Kath. ''En dat het wel een jaar kan duren voor dat je terug komt.'' maakte hij zijn zin af. ''Ga je me missen dickhead?'' grinnikte Kath toen ze zag dat hij een beetje sip keek. Kath draaide zich vervolgens naar hem om en liep naar hem toe. ''Tuurlijk ga ik je missen!'' antwoordde hij. ''Wat schattig!'' zei Kath met een sarcastische toon. ''I'll be back, don't worry.'' zei ze vervolgens tegen hem. ''Dat weet ik.'' zei hij zonder twijfels in zijn stem. ''Van de baas moest ik je even wat spullen afgeven.'' zei hij vervolgens waarna hij de kamer binnen stapte. Kath keek toe hoe Jackson op haar bed ging zitten en alle spulletjes in zijn handen op haar kussen legde. Ze zag een nieuw mobiel, autosleutels en een portemonnee die vol zat met wat geld en pasjes. ''Dit heb je nodig volgens hem.'' zei hij. ''En de rest van je spullen droppen we ergens af zo dat je het daar kan ophalen en niet hier.'' gaf hij vervolgens aan. Kath zei niets en liep naar haar kast, waar ze haar leren jasje uit viste. ''I see.'' mompelde ze terwijl ze haar jas aan deed. Na dat ze die aan had gedaan, liep ze naar Jackson toe en pakte de spulletjes aan die ze vervolgens in haar jaszak stopte. Jackson stond toen al weer op en stak zijn armen naar Kath uit. ''Ik weet dat je niet een knuffel persoon bent maar er is een kans dat ik je voorlopig niet ga zien.'' zei hij met een kleine glimlach. ''Dus papa Jackson wilt nog even een knuffel voor dat je gaat, dat mag wel toch?" vroeg hij met een pruillipje. Kath rolde even met een lachje haar ogen en schudde vervolgens haar hoofd. ''Dickhead.'' is het enige wat ze antwoordde waarna ze voorzichtig haar armen om zijn lichaam sloot. Lichaamscontact vond Kath niet erg, zeker niet in bed, maar het snoezige gedoe vond ze nooit leuk. Zelf snapte ze niet waarom. Na een minuut lieten ze elkaar los en keek ze Jackson aan. ''See you soon.'' knikte ze vervolgens naar hem. Daarna liep ze langs hem heen, haar kamer uit. Op naar het nieuwe leventje.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Met zijn rug leunde hij tegen de houten muur achter zich. ze hadden een soort tribunes gebouwd, zodat je vanuit een hoger punt ook naar de ring kon kijken. Oke vaak vertrouwde hij deze tribunes niet zo. Ze waren op elkaar gestapelde pallets, aan elkaar gemaakt met spijkers. In zijn hoofd, als je er dan met te veel mensen op stond, was er grote kans dat het hele gevaarte gewoon naar beneden zou komen. Oke, de kans was natuurlijk klein, maar toch. Hij vond het gewoon geen fijn idee. Maar nu met deze drukte, nu hij iedereen goed moest kunnen bekijken. Voor nu leek het wel de enige optie die hij had. Als hij gewoon aan de ring ging staan, had hij geen perfect uitzicht. En hoe groot was dan de kans dat er toch mensen voor hem zouden gaan staan. Nu konden er geen mensen voor hem gaan staan en had hij perfect uitzicht.
Terwijl hij naar de gevechten keek, noteerde hij in zijn telefoon de namen die genoemd werden. Wilde je hier vechten werd je geregistreerd. Natuurlijk deed niemand dat onder zijn echte naam. Maar op deze manier kon de organisatie voor vaste vechten hier punten bij houden en leuke prijzen uitdelen aan het eind van het 'seizoen '.Maar voor hem waren nu die namen ook wel handig. Zo kon hij deze mensen in de gaten houden. Misschien als zijn broer ze goed vond een keer er zelf tegen vechten om ze te testen. Zijn broer vocht hier ook wel eens. Nu een stuk minder dan vroeger. Maar ook hij kende hier nog veel mensen.
Nadat hij 5 namen genoteerd had, stapte hij de tribune weer af en liep richting het secretariaat. Veel stelde het niet voor. Een camping tafeltje, met een stoeltje er bij. Een map met papieren en een geldkoffertje als kassa. ' Ik wil dat je over 2 dagen deze mensen inpland.Hun inschrijfgeld word betaald. Ik wil een waardige tegenstander zie ze het een beetje moeilijk kan maken ' Hij gaf het lijstje af. De man die achter de tafel zat keek even op het briefje, waarop hij knikte. Niemand wilde hier ruzie met de eigenaar. Als hij je vertelde dat je ingepland stond, dan deed je dat gewoon. Hij groette de man nog even waarna hij hier de loods weer verliet.
Bij zijn auto aan gekomen, stak hij een sigaret op. Nog 2 locaties te gaan en dan kon die thuis mooi douche en zijn bed in. De sigaret schoot hij de parkeerplaats op, waarna hij instapte en wegreed naar de volgende locatie. Hier vocht hij zelf niet In zijn ogen was deze organisatie niet heel eerlijk. Alsof hun in handen wilde hebben wie er won. Gelukkig, als je genoeg ervaring had. Kon je zelf echt wel zien wie de betere was. Ookal verloor die persoon, een goede techniek herkende je dan alsnog.
Hij parkeerde de auto. Een volle parkeerplaats was een goed iets. Oke, niet altijd. Het kon ook gewoon betekenen dat er veel bezoekers waren. Maar er kwamen niet veel bezoekers als de wedstrijden niet goed waren. Want je moest echt in dit wereldje zitten wilde je hier van af weten. Dus je had er vaak wel verstand van. Rustig liep hij de parkeerplaats over, de loods in. Zoals verwacht was het aardig druk hier. Veel vechters die aanwezig waren, dus genoeg mensen om te kijken. Rustig nam hij plaats op een goede plek, waar hij alles kon over zien.

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

Het duurde even voor dat Kath buiten stond. Het pand was misschien niet heel groot maar het afsluiten van bepaalde geheime ingangen en deuren leek wel eeuwen te duren, wat Kath op zich niet erg vond. Ze vond het van enorme belang dat de basis niet herkend en gevonden werd, als dat wel het geval was dan zouden er dramatische consequenties volgen. De bende waarin Kath zat hield zich niet normaal bezig met illegale praktijken en het beste was dus om zo min mogelijk mensen naar de basis te brengen, vandaar dat de bende niet met een enorme aantal leden zat.Toen Kath klaar was met het controleren of alles goed verborgen zat, keek ze uitbundig om haar heen. Het was inmiddels al avond en de straatlichten die ze vanaf een afstand zag waren al aan. Kath vond het wel rustgevend om eens een kleine pauze te nemen om gewoon even rond te kijken in haar omgeving. Daarnaast was het een heldere avond, de sterren waren goed te zien en het was ook nog eens lekker frisjes. Terwijl ze de lucht in keek, hoorde ze het geluidje van haar mobiel af gaan. Met een geïrriteerde zucht viste ze haar nieuwe mobiel uit haar jaszak en keek even op het schermpje om te zien wie haar belde. Tot haar verassing was het een onbekend nummer waarbij ze zonder twijfel op nam. ''Wie is dit?" vroeg ze zodra ze op nam. ''Relax Kath, het is Henny.'' antwoordde de stem van haar baas. ''Geen tijd voor vragen, we bellen je af en toe om te checken hoe het met je gaat.'' ging hij door. ''Sla het nummer ergens op met een onopvallende naam en zorg er voor dat niemand er achter komt dat wij het zijn.'' - ''Daarnaast bel ik je om aan te geven dat je nieuwe auto met allerlei informatie achter het pand staat. Good luck Kath.'' eindigde haar baas. Zonder dat Kath kon antwoorden bleek het al te zijn dat hij al had opgehangen. Haast waarschijnlijk, dacht Kath. Zonder er verder over na te denken, stopte Kath haar mobiel weer terug in haar jaszak en baande zich naar de locatie waar haar nieuwe auto zou moeten staan. Binnen een paar minuutjes zag ze haar auto staan waardoor ze de autosleutels in haar andere jaszak pakte. Ze klikte vervolgens op het knopje waardoor de deur van de auto open kon en stapte met gemak in. Alles rook nieuw en op een een of andere manier vond Kath de geur fijn. Ze was de stink geur van haar oude auto wel zat, bedacht ze zich. Voor dat ze naar de opgegeven locaties ging, keek ze even in de dashboard kastje om te zien of alle papieren voor de auto er wel in zat. Na even frutselen met de papieren leek alles in orde te zijn en gooide de dashboard weer dicht. Vervolgens startte ze de auto en reed ze naar de dichts bijzijnde locatie. Eenmaal daar aangekomen merkte ze op dat de parkeerplaats bomvol zat. Ze gokte dat Neshibo leden daar wel zouden zijn vanwege de drukte, ze moest alleen er achter komen wie dat zou kunnen zijn. ''Tuurlijk..'' mompelde ze uit het niets in haar zelf toen ze bedacht dat de nodige informatie in het dashboard kastje zat. Toen ze eenmaal geparkeerd had keek ze nogmaals in het kastje en haalde een document te voorschijn. Ze bladerde er even door en vond meteen wie ze moest hebben. Aiden Younland, las ze. Naast zijn naam stond er een foto en achtergrond informatie van hem. Na even gebladerd te hebben, pleurde ze het document weer in haar kastje en stapte uit. Ze hoorde meteen al het gejuich en geschreeuw van anderen. Waarschijnlijk was er op dit moment een gevecht aan de gang. Na even rond gelopen te hebben vond Kath uiteindelijk waar ze moest zijn en betrad het gebied waar iedereen zat. Ze zag allerlei tribunes en in het midden een ring waar momenteel twee mannen aan het vechten waren. Met gefocuste blik keek ze op de tribunes en zag een vrije plek niet ver van haar staan, waar ze vervolgens binnen een paar minuten plaats nam. Haar eerste taak was om Aiden Younland te vinden, het was maar hopen dat hij hier zat. Zo niet, op naar de volgende locatie.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Lang hoefde hij hier niet te zijn om een duidelijk verschil in niveau te zien tussen deze loods en de vorige. Ondanks dat het hier drukker was, waarschijnlijk omdat de gevechten echt waren. Was de techniek van de mensen hier zoveel slechter. Waar bij de vorige loods de technieken echt waren om met zo min mogelijk kracht te winnen, was het hier gewoon dom weg iemand neer slaan. En dan maakte het hier bij vele niet eens uit hoe hun tegenstander er van af kwam. Gewonnen was gewonnen, meer maakte hun niet uit. En dat was iets wat hij echt niet wilde. Vechten was iets wat je niet wilde. En gebeurde het dan toch, probeerde je daar zelf met zo min mogelijk schade van af te komen. Maar ook wilde je zo min mogelijk tijd er aan kwijt zijn. Het was dan het makkelijkst om te leren hoe je je tegen stander zo snel mogelijk uit kon schakelen, zonder zelf lang te herstellen. Als je de andere eerst helemaal aan gort sloeg, kon je de dag daarna zelf ook nog wel last hebben. Of misschien zelfs die avond al. Zelf vocht hij ook liever met zo min mogelijk kracht. Hij kende zelf genoeg gemene plekjes hoe je mensen naar beneden kreeg, of pijn kon doen.
Maarja iedereen kon leren om anders te vechten, dus waarom zouden hun dat niet kunnen. Als hier mensen tussen zaten, die er uit zagen alsof ze potentie hadden om te veranderen. Waarom zouden ze daar dan geen tijd in steken. Ze moesten hoe dan ook tijd steken in hun rekruten. Je kon van niemand verwachten dat ze gelijk wisten hoe en wat. Een persoon kwam op hem afgelopen. Kort liet hij zijn blik nog even liggen op het gevecht, waarna hij toch keek wie het was. Trevor, een vriend van hem. Kleintjes glimlachte hij even naar de jongen ' Ey ' Een glas bier werd in zijn handen gedrukt ' Wat brengt jouw hier? ' Hij nam een slok van zijn bier terwijl hij de jongen naast hem aan keek. Hij en Trevor kende elkaar al bijna hun hele leven. Trevor was ook geen lieverdje, maar een bende dat was niks voor hem. Trevor zei altijd dat hij het liefst alleen werkte. ' Je broer zei dat je hier was. Nou dat er een grote kans was dat je hier al wel zou zijn. En ik had mazzel ' De blond harige jongen keek hem grijnzend aan terwijl hijzelf ook een slok nam ' Jups, Kai wilt nieuwe mensen. Dus ik ben weer de pineut. ' Zijn blik ging terug naar het gevecht ' Ik vergezel je de rest van de avond wel. ' Hoorde hij Trevor spreken. Even schudde hij zijn hoofd ' Dat is niet nodig. Ik heb hierna nog 1 plek en dan ga ik naar huis ' Hij dronk het glas leeg en drukte die leeg terug in de handen van Trevor. ' Ik bel je van de week wel even. Als ik het wat rustiger heb ' En met die woorden verdween hij terug de menigte in. Als hij nu niet bij Trevor weg ging,dan bleef die jongen de hele avond bij hem. Dat vond hij normaal niet erg, maar wel als hij aan het werk was.
Rustig liep hij dichter naar de ring, waar hij met zijn schouder tegen een paal leunde waar het dak op ruste. Tot nu toe viel het hier vanavond tegen. Maar als de volgende loods ook tegen viel, dan was de hele avond tegen gevallen. Die paar in de andere loods, waarvan je nog geen idee had hoeveel er mee wilde doen. Dat waren er ook niet veel. Vaak als je er 10 had. waren er 3 die uiteindelijk mee mochten doen. de rest wilde vaak niet, of was niet goed genoeg. En ze moesten natuurlijk niet te groot worden. Maar elk jaar stopte er toch mensen mee. Die liever tijd bij hun gezind wilde hebben. Of niet meer in het veld wilde werken. Ja en die mensen had je gewoon nodig. Zonder veldwerkers kon je niks. Helemaal niet met die andere bendes in de buurt.
Hij zuchtte even. Hij zou hier zelf wel een rondje mee vechten en dan zou die naar de andere loods vertrekken. Hij stapte bij de paal was, waarna hij naar het secretariaat vertrok. Het koste hier gelukkig niet heel veel om te kunnen vechten en een naam hoefde ze ook niet. Je kreeg een nummer. En hij was voor nu nummer 37. Lang zou hij niet hoeven wachten. Er waren er een paar uitgevallen. Hij knikte even en rustig liep hij terug naar de rand van de ring. 5 minuten waarschijnlijk en hij werd inderdaad omgeroepen. Dit ging leuk worden, met zijn spijkerbroek en zijn shirt was hij er niet eens op gekleed om te vechten. Rustig stapte hij de ring in. Tegen over hem verscheen best een grote kerel. Zijn spieren leken te opgepompt om echt te zijn en hij miste een stel tanden. Aan de dikte van zijn mond te zien, sinds vanavond. De bel ging en de man kwam op hem afgestormd. De arm van de man kwam in beweging, waar hij onderdoor dook en achter de man langs stapte. Voordeel van groot is, dat ze traag zijn. Probleem is. Als ze je raken, slaan ze vaak wel hard.
Het duurde ook even voor de man zich had om had gedraaid en opnieuw op hem af kwam. Opnieuw draaide hij om de man heen, die hij een stoot in zijn ribben gaf. Het verbaasde hem, er kwam bijna geen geluid uit die man. Van deze man wilde hij dan helemaal geen klap hebben. Hij kon maar beter snel te werk gaan. Maar het kon nog wel eens lastig worden. Nu stapte hij op de man af, waarna hij zo hard als hij kon tegen de maag van de man stompte. Daar kwam in elk geval reactie af, want de man kromp in elkaar. Wel wist de man hem zelf nog een keer hard in zijn ribben te slaan. En zoals hij al verwacht had, had deze man veel kracht. Dat deed echt pijn! Maar hij moest nu door gaan. Hij trapte de man hard in zijn knieholte. MEnsen stonden op hun benen. kreeg die benen onder ze vandaan en mensen lagen onderuit. Gelukkig zakte deze man toch ook naar de grond. Hij draaide door en met de hak van zijn schoen schopte hij de man hard tegen zijn slaap aan. Dit resulteerde ook in dat de man bewegeloos tegen de grond stortte. Zijn ribben bonkte als een gek en ademhalen deed zeer. Gekneuste ribben waren de ergste kneuzing die je kon hebben. Maar deze actie was wel goed geweest. Hij had in elk geval aandacht van mensen. Misschien gingen sommige mensen nu anders vechten.
Trevor kwam zijn kant alweer op, met een rol verband "Die moeten we even vast zetten ' Traag knikjte hij, waarna hij zijn shirt omhoog deed en Trevor het verband aan bracht. Zelf hield hij zijn blik gericht op de ring waar het volgende gevecht al bezig was

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

De sfeer in de loods was volgens Kath intensief waardoor ze niet zo goed wist wat ze er van moest vinden. Who could blame her? Ze was eenmaal niet gewend aan de drukte. Ze was altijd in de trainingsruimte bezig, als of haar leven daar van af hing. Het was maar dat haar baas haar dwong om eens te rusten en ergens te hangen met de rest van de leden. Dat was de enige reden waarom ze nog bekend was met de loods en de gevechten die er regelmatig plaats vonden. Hier en daar kwamen ze eens lang om de gevechten te bekijken of om zelf eens in de ring te staan. Kath vond het niet nodig om zich uit te sloven voor anderen, daarom vocht zij zelf nooit. Dat vond ze gewoonweg niet nodig, wie problemen met haar zocht zag vanzelf wel waarmee ze te maken hadden en dat idee vond ze goed genoeg. Kath viel niet op en dat kwam altijd goed van pas, ook nu. Haar baas stuurde haar altijd voor grote klussen en nooit kwam het voor dat andere bendes er achter kwamen dat zij diegene was die belangrijke informatie of bezittingen had gestolen. Ze vond het leuk om anderen dwars te zitten, het gaf haar een bepaalde kick. Terwijl Kath in haar gedachtes zat, zakte ze even onderuit. Ze zat op een plekje waar ze door de hele loods kon kijken, wat goed van toepassing was. Ze moest bovendien haar doelwit zien te spotten. Misschien was hij hier wel helemaal niet en zat Kath haar tijd te verdoen. Ze was er inmiddels al een kwartier en zo groot was de loods ook weer niet. Kath zuchtte even en haalde haar mobiel tevoorschijn. Geen berichten, wat fijn. Ze had liever wat meer informatie gehad, het maakte het voor haar ook niet erg makkelijk om het maar te doen met een foto en een naam. Kath keek toch even om haar heen, misschien kon ze diegene die ze zocht toch wel spotten. Terwijl ze aandachtig de loods in keek, werd haar focus onderbroken door de luide stem die door de microfoon schreeuwde dat nummer 37 aan de beurt was. Vanaf dat moment liet ze haar ogen naar de ring glijden en zag ze een man de ring in lopen. Ze zag niet wie het was, aangezien ze alleen zijn rug en achterhoofd kon zien. Misschien was hij het wel? De kans was enorm klein dat hij het kon zijn. Toch stond Kath op en baande op een rustige tempo haar weg naar de ring, waar je alles beter kon bekijken. Na wat dronken lui aan de kant geduwd te hebben, kwam ze aan bij de plekken dicht bij de ring en nam ze geïrriteerd plaats naast een donkerblonde jongen die volop stond te juichen. Vervolgens keek ze de ring in waar ze een enorme gespierde man zag en daar voor zijn tegenstander, die wat minder gespierd was dan hem. ''Aiden, je kan het pik!'' hoorde ze ineens de donkerblonde jongen naast haar schreeuwen. Zodra Kath dit hoorde, trok haar mondhoeken omhoog. ''Look who I've found..'' mompelde ze zich vervolgens tegen haar zelf. Niet dat iemand haar kon horen door het lawaai wat zich om haar heen afspeelde. Kath focuste ze zich toen op Aiden en bekeek hem zelf even goed om zeker te zijn of hij het wel echt was. Al snel hoorde ze de bel af gaan, wat een teken was dat het gevecht begon. De gespierde man leek misschien wel sterk te zijn, maar de technieken die hij tijdens het vechten gebruikte waren verkeerd. Spieren stellen niks voor als je niet weet hoe je moet vechten, vond Kath. Het ging al meteen te keer en dat kwam puur door de gespierde man. Aiden leek zich nog in te houden door op de manier van zijn reageren, bedacht Kath zich. Na een minuut of 8 wist Aiden zich te herstellen van de klappen die hij kreeg en schakelde binnen no time zijn tegenstander uit. Als Kath eerlijk moest zijn, was ze erg onder de indruk van hem. Niet veel mensen konden wat hij zojuist deed. Zodra zijn tegenstander op de grond lag, stond de jongen naast haar op en ramde zijn flesje bier naast hem neer waarna hij met wat verband de ring in sprong. Ze gokte dat de jongen naast haar lid was van Neshibo, of misschien was het wel gewoon een vriend van Aiden. Ach ja, dat moest haar eigenlijk niet interesseren. Het belangrijkste was dat ze Aiden had gevonden en zo snel mogelijk zijn aandacht moest trekken. Hoe ze dat ging doen was duidelijk, ze moest zelf ook de ring in stappen. Niet dat ze dat graag deed, maar hoe moest ze dan de aandacht trekken? Ze had geen andere optie. Terwijl de jongen Aiden aan het opknappen was, stapte ze af naar de plek waar ze zich moest aanmelden. ''Zet de naam Kath maar op je lijst.'' zei ze meteen zodra ze de aandacht van de man kreeg. ''Hmm, kan jij wel er wat van dat je mee wilt doen?'' hoorde ze de man met een lach zeggen. ''Shut the fuck up en zet m'n naam er op.'' zei ze met wat agressiviteit in haar stem. De man trok zijn wenkbrauw op maar gaf geen antwoord en zette haar naam op de lijst. ''Je bent nummer 39, je tegenstander zal ook een vrouw zijn.'' gaf hij uiteindelijk als antwoord. Zonder hem te bedanken draaide Kath zich weer om en nam ergens plaats om te wachten tot dat haar nummer door de microfoon werd geschreeuwd.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Het verband om zijn middel was fijn. Het nam de pijn niet weg, maar het nam wel af. Zijn spieren hoefde nu namelijk niet te werken om alles op zijn plek te houden, of de positie aan te houden die hij wilde. het verband deed het nu voor hem. Eigenlijk had hij het hier wel gezien. Hij had hier ook niet naar toe moeten komen. De mensen vochten hier gewoon niet fijn. Hij wilde afscheid van Trevor nemen toen er omgeroepen werd dat er een nieuw gevecht zou beginnen. Ditmaal tussen 2 vrouwen. 'Yeah Dude. Misschien zijn het wel twee knappe wijven. Word tijd dat je er weer een mee naar huis neemt ' Met een frons keek hij Trevor aan " Ja en dan? Ik heb mijn ribben gekneusd. Ik denk niet dat ik zo veel zin heb in een vrouw naast me in bed nu ' Maar hij wilde wel even kijken. Vechtende vrouwen zag je niet veel. En helemaal niet die goed waren. Oke hij moest ze eerst zien vechten om te weten of ze goed waren.
Langzaam draaide hij zich terug om, juist op het moment dat de 2 vrouwen de arena betraden. De 2 vrouwen leken helemaal niet op elkaar. een was een wat kleinere vrouw, zag er ergens helemaal niet uit alsof ze echt een vechter was. maar schijn kon bedriegen dat wist hij ook. Wie had nou van hem verwacht dat hij die man neer wist te halen? Volgens de omroeper was het nummer 39. Nummer 40 haar tegenstander was ook geen grote vrouw. Maar duidelijk een vrouw die hier echt voor trainde. En waarschijnlijk ook anabole spoot. De vrouw had armen die er niet normaal meer uitzagen bij haar lichaam. Hij snapte niet hoe het mogelijk was dat een vrouw zulke armen wilde hebben. Maarja ze moesten het lekker zelf weten.
Hij wist zich een weg door de menigte te banen, gevolgt door Trevor opweg naar de voorkant van de ring. Ze zochten nog een goede vrouw. En als die 39 nou eens goed kon vechten en ze wilde het konden ze haar waarschijnlijk goed gebruiken. Ze zag er niet heel oud uit, een beetje zijn leeftijd. Het was geen lelijke vrouw om te zien en dat konden ze zeker gebruiken. Maarja de grootste vraag was natuurlijk, of ze dat wilde als ze goed kon vechten. Dit leven wat ze dan zou krijgen was niet voor iedereen weg gelegd. En helemaal niet voor elke vrouw. Ach hij zou het zien

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

Kath had nog een dikke tien minuutjes de tijd voor dat ze de ring in moest. Momenteel vond er zich een andere gevecht plaats en die zou nog wel een kleine poosje duren. Ze besloot maar om bepaalde oefeningen te doen om haar lichaam op te warmen, dat deed ze ook altijd tijdens het trainen. Terwijl ze haar armen met gemak begon te strekken, zag ze vanaf haar ooghoeken wat mensen naar haar kijken. Dat vond ze niet zo gek, ze stond voor een menigte te bewegen als een yoga instructeur die haar leerlingen les zat te geven. Maar ach, dat boeide haar niet zo veel. Al gauw was ze klaar en trok ze haar jasje uit, die ze op een stoel naast haar gooide. Ze was benieuwd naar tegen wie ze moest vechten. Veel verwachtte ze niet na het fiasco van net. Toch hoopte ze op een tegenstander die er wat van bakte, ze had niet zo veel zin om tegen een vrouw te vechten die niet eens wist hoe ze een degelijke stomp moest verkopen. Kath werd uit haar gedachtes geschud na dat ze haar nummer door de loods hoorde denderen. Vervolgens richtte ze haar aandacht op de ring die een meter of vijf voor haar stond en baande haar weg er naar toe. Met gemak klom ze op het podium en ging onder het flexibele touw door, waardoor ze vervolgens oog in oog met haar tegenstander stond. Kath liet haar ogen op de vrouw glijden om haar vlug maar goed te bestuderen. Ze moest haar zwakke plekken zien te vinden. Kath bekeek de vrouw aandachtig, haar armen vielen enorm op. Het leek er wel op als of het volgespoten was met anabolen. Verschrikkelijk, dacht ze. Ze had ongeveer dezelfde lengte als Kath, dat kwam haar voordelig uit. Terwijl Kath de vrouw bestudeerde, ging ze in een bepaalde positie staan. Al snel hoorde ze het seintje als teken dat het gevocht kon beginnen en de vrouw stormde op dat moment meteen op Kath af. De vrouw haalde haar rechterarm naar Kath uit om haar een goede stoot te verkopen tot dat Kath haar blokkeerde door haar vuist vast te grijpen, vervolgens haalde Kath zelf met haar linkerarm uit waardoor ze de kin van de vrouw met een enorme kracht raakte. Kath wist zich altijd rustig te houden tijdens gevechten, ze zag dat de vrouw dat helemaal niet kon. De vrouw deinsde achteruit maar richtte zich weer op Kath. Voor dat de vrouw iets kon doen, stapte Kath op haar af en gaf haar een tweede stomp op haar hoofd. Ze liet vervolgens al haar gewicht op de vrouw vallen waardoor de vrouw op de grond viel en Kath op haar begon te zitten. Ze gaf haar hier en daar wat stompen tot dat de vrouw de rollen begon om te keren. Dit keer lag Kath op de grond en voelde ze een harde stoot op haar neus. Al snel wist Kath zich uit de greep van de vrouw te wringen en stond op. Terwijl ze het bloed uit haar neus voelde druppelen, begon ze de zwakke plekken van de vrouw te zoeken. Ze zag dat haar buik niet goed was getraind, ze had zo te zien haar aandacht alleen op d'r armen gericht. Kath viel dit keer opnieuw aan en schopte tegen de ribben van haar tegenstander. Zo te zien had ze haar evenwicht verloren. Na dat Kath dit zag, greep ze de vrouw bij haar keel en haalde haar nogmaals neer. Dit keer begon ze met brute kracht tegen haar hoofd te stompen. De vrouw probeerde Kath van haar af te krijgen door met haar knie tegen haar buik aan te stoten, wat duidelijk effect had. Ze had Kath van haar af kunnen krijgen. Kath lag toen kreunend op de grond maar wist zich te herstellen. Beide vrouwen krabbelde zich omhoog en het duurde niet lang voor dat nummer 40 rennend in aanval ging. Vanaf het moment dat de vrouw bij haar was, bukte Kath zich en kwam al snel weer omhoog en pakte de vrouw bij haar buik. Ze tilde de vrouw met moeite op en gooide haar naar achteren, waardoor ze met een enorme klap op haar rug viel. Kath had vanaf dat moment meteen een aantal steken in haar armen maar gaf niet op. Ze draaide zich om en ging nogmaals op de vrouw zitten. Dit keer pakte Kath met haar linkerhand de keel van de vrouw vast en gaf met haar rechterhand stoten tegen haar hoofd. Ondertussen had de vrouw zelf ook een bloedneus gekregen maar dat was geen reden voor Kath om te stoppen. Ze haalde hier en daar uit met haar vuist tot dat de vrouw aan gaf dat ze niet meer verder kon. Vervolgens werd het seintje aangegeven om te stoppen en liet Kath de vrouw los, waarna ze vervolgens omhoog krabbelde. Met een gekneusde neus en enorme pijn in haar armen en buik nam ze diep adem. Op een een of andere manier vond Kath dit opwindend, wie had dat gedacht? Misschien zou ze dit nog een keer kunnen doen. Kath keek even naar de vrouw die op de grond lag met een bloedend gezicht en het duurde niet lang voor dat er mensen van de EHBO bij haar kwamen staan. Met een opzettelijk, gemene lachje keerde Kath zich naar het publiek dat massaal begon te juichen. Vervolgens zocht ze naar de persoon voor wie ze het allemaal deed, Aiden. Ze had nu pas in de gaten dat Aiden met aandachtige ogen het gevecht volgde. De aandacht van hem winnen, check..

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Met zijn armen over elkaar keek hij naar de twee vrouwen in de ring.Het jongere meisje was sterk, dat was aan haar te zien. Maar net als zo vele vocht ze om te winnen, niet omdat je je zelf moest verdedigen en levend er uit moest komen. Tuurlijk niemand hoorde te vechten voor hun lol. Mensen die hier in de garage gevechten kwamen deden dit dus wel. Als hij het deed was het puur om zijn techniek te testen in een echt gevecht. Het jonge meisje sloeg een paar keer flink in op de vrouw. Andersom ging het er net zo heftig aan toe. Maar de oudere vrouw vocht dan ook om de ander veel pijn en schade toe te brengen. Dit bleef toch echt de rede waarom hij hier niet graag kwam. Deze mensen stonden hem zo niet aan. Maar toch, toch bleef hij het hele gevecht af kijken. Deze meid konden ze gebruiken. Ze konden haar techniek nog wel aanpassen als het moest. Maar vrouwen die goed konden vechten, daar hadden ze zeker een tekort aan.En dan als je er één vond die niet helemaal naar wens was, moest je haar naar wens maken toch?
Hij zetten haar nummer in zijn telefoon. Ook hier zou hij straks de namen door geven. Dan zouden die over 2 dagen hier ook opnieuw weer moeten vechten tegen elkaar En net als bij de andere loods zou dan ook hier het inschrijfgeld voor hun worden betaald. Het gevecht werd gewonnen door de jongere vrouw. Gelijk snelde er wat EHBO mensen naar de vrouw die bebloed op de grond lag. Een gejuich steeg op uit de groep toen de jongere vrouw gemeen grijnzend zich omdraaide en het publiek aan keek. Lang duurde het niet of hun ogen ontmoeten elkaar. En ze keek niet door, niet net zoals ze de rest van het publiek rond had gekeken. Nee echt alsof ze opzoek was naar hem. Waarom keek ze hem zo aan? Ze kende elkaar niet eens. Het was niet mogelijk dat ze naar hem opzoek was geweest. Ja of misschien wel. genoeg mensen uit de bende wereld wisten dat hij mensen ronselde voor zijn broer. Maar zei was niet iemand waarvan hij zou zeggen dat ze uit de onderwereld kwam.
Een stoot van Trevor liet zijn blik die van haar los laten, waarna hij zijn hoofd omdraaide naar de jongen en hem vragend aan keek. "Gast. ze valt voor je! Zie haar blik dan" Trevor keek hem grijnzend aan. Wat zuur keek hij de jongen aan, waarna hij zich door de mensen massa heen werkte naar het secretariaat. Ook hier gaf hij de namen door. vertelde hij dat hij ze over 2 dagen tegen een echte waardige tegenstander wilde zien vechten en het liefst zelfs tegen elkaar. Hun inschrijfgeld werd die dag betaald. De man deed gelukkig niet moeilijk, waarna hij door naar buiten liep. Hij had het hier wel gezien. Zijn lichaam deed pijn en hij moest nog 1 loods. Maar het liefst ging hij gewon naar huis, at hij zijn pizza en ging slapen

Flumine
YouTube-ster

Flumine schreef:
Kath

Het duurde niet lang voor dat de jongen had opgemerkt dat Kath hem aan het observeren was. Een ander persoon zou weg gekeken hebben, maar Kath zat niet zo in elkaar. Althans, niet meer. Ze was niet bang en dat moest ze ook laten merken. Die eigenschap moest ze ook nu toepassen, hoe moest ze anders zijn aandacht winnen? Het duurde niet lang voor dat zijn focus werd onderbroken, de donkerblonde jongen die naast Kath zat zei namelijk iets tegen Aiden en de reactie die hij kreeg leek niet erg smakelijk. Wat zou hij gezegd hebben? Ze gokte maar dat het over haar ging. Kath besloot maar om haar hoofd weer naar het publiek te draaien en liep naar de zijkant van de ring, waarna ze zich vervolgens tussendoor wrong. Uiteindelijk kwam ze terecht op de grond en liep ze naar de stoel waar ze eerst zat om haar jasje te pakken. Terwijl ze haar hand uitstak om bij de jas te komen, zag ze vanuit haar ooghoeken dat Aiden het op zijn lopen zette. Dat was niet de bedoeling. Ze moest zijn aandacht bij haar blijven houden, het is niet dat ze morgen een nieuwe kans zou krijgen. Daarnaast wilde ze haar baas niet teleurstellen, haar functie betekende te veel voor haar. Gauw deed Kath haar jasje aan en op het moment dat ze klaar was om te vertrekken, werd er op haar schouder getikt. Geïrriteerd draaide Kath zich om en op het moment dat ze haar mond wilde open trekken om diegene af te blaffen, zag ze dat het iemand was van de EHBO. ''Je was niet van plan om met een gekneusde neus weg te gaan, of niet?'' lachte de man naar haar. ''Eigenlijk wel.'' mompelde ze met een geïrriteerde toon. ''Kom, dit duurt niet lang.'' zei hij vervolgens. Voor dat de man op haar antwoord wachtte, sleurde hij Kath mee naar een bankje en zette zijn spullen neer. Kath wilde weg om Aiden voor te zijn. Ze wist dat hij nog naar een andere loods moest en het moest niet lijken als of zij hem aan het volgen was. Met een diepe zucht ging Kath zitten en sloot haar ogen. Normaal was zij altijd diegene die haar zelf moest opknappen als het mis ging. Ze wilde nooit de hulp van anderen aannemen, dan leek het als of ze je iets verontschuldigt bent, dacht ze altijd. De man begon vlug haar neus schoon te maken met wat middelen en gaf haar wat tissues voor het geval dat haar neus nog zou bloeden. ''Je neus hoeft gelukkig geen verband. Je moet er alleen niet aan zitten en dan hersteld het van zich zelf wel.'' zei de man toen hij klaar was met het schoonmaken. ''Gelukkig maar, dat verband zou dat mooie gezicht van je verpesten!'' lachte hij. Rollend met haar ogen stond Kath op en zonder hem te bedanken, snelde ze zich naar de uitgang van de loods. Terwijl ze zich door de massa heen werkte, ontving ze hier en daar wat gejuich en complimenten van mensen die op de tribunes zaten. Kath gaf er geen reactie op, ze had tenslotte geen tijd en ze vond het overigens ook niet nodig. Na een aantal minuten kwam ze aan op de parkeerplaats, ze liet haar ogen over het grote aantal voertuigen glijden en stopte toen ze haar eigen auto tegen kwam. Terwijl ze naar de auto liep, viste ze haar sleutels uit haar zak en drukte op het knopje waar door de auto deuren niet meer op het slot zaten. Ze stapte vervolgens in het wagen en klikte meteen het dashboard kastje open. Ze moest meer te weten komen over hem, straks zat ze met iemand opgescheept die op haar zenuwen werkt. Met gemak viste ze zijn dossier uit het kastje en begon aandachtig te bladeren. Er stond heel veel informatie over hem in verwerkt en Kath vroeg zich af waar ze dit allemaal vandaan haalden. Ze stopte met bladeren toen ze zag wat zijn kenteken was. Dat kwam haar goed uit, zo kon ze zien of zijn auto er nog stond of niet. Haar ogen richtte ze zich toen op de parkeerplaats en na even zoeken zag ze zijn auto niet ver van haar geparkeerd staan. Mooi, hij was er nog. Ze kon hem nu voor zijn en dat stelde haar gerust. Na dat ze zijn auto had bekeken, gooide Kath de deur dicht en legde zijn dossier weer terug in het dashboard kastje. Vervolgens startte ze de auto en reed naar de volgende loods. Het was niet ver van hier, slechts een minuutje of tien rijden. Ook daar kwam ze af en toe langs met haar vrienden, maar niet zo vaak als de loods waar in ze net had gevochten. Deze loods was wat kleiner dan anderen en de sfeer leek nog intiemer te zijn. De gevechten daar waren wel heftiger dan hier, dat moest ze wel zeggen. Misschien maakte de sfeer het zo, dat wist ze niet. Ze hoopte maar dat ze zich niet weer moest uitsloven voor Aiden, ze had namelijk geen zin in een tweede vecht partij. Terwijl ze de parkeerplaats uit reed, begon ze weer de steken in haar armen te voelen. Het kon enorme spierpijn zijn of ze had een spier gescheurd. Ach ja, nu kon ze er niet veel aan doen. Ze was immers geen professionele dokter en even terug gaan naar haar basis was ook niet slim. Ze moest maar even volhouden.

Vadrouille
Landelijke ster

Vadrouille schreef:
Aiden

Zonder dat Trevor hem volgde kwam hij bij zijn auto. Gelukkig maar. Tuurlijk Trevor was een goede vriend van hem. En vriendschappelijk gezien hield hij ook van die jongen. Maar soms kon hij zo vervelend zijn. En dat deed die jongen ook niet met opzet, zo was Trevor gewoon. Trevor was drukt, enthousiast over dingen en soms te aanwezig. Maar aan de andere kant. Hij wist ook dat als hij hem ooit nodig had, hij Trevor uit zijn bed kon bellen. Dat Trevor bij hem voor de deur kwam of waar hij hem dan ook nodig had. Nu hij er zo over na dacht, kwam hun vriendschap wel echt vanuit Trevor zijn kant. Misschien moest hij daar ook eens verandering in brengen. Maar niet vanavond.
Hij leunde met zijn rug tegen de auto terwijl hij nog een sigaret op stak. Eerst ff roken en dan toch maar door naar de laatste loods. Hij hoefde daar niet lang te blijven. Mensen konden nu bevestigen dat hij daar geweest was aan zijn broer. Niemand wist precies hoelang hij daar geweest was. Na een hijs of 3 gooide hij de peuk terug op de grond. Het deed zeer aan zijn ribben zoveel lucht in zuigen. Dan maar niet. Hij opende de auto, waarna hij deze starte en doorreed naar de volgende loods.
Hij was benieuwd. Normaal hield hij helemaal niet van de style van de gevechten hier. Hij had verhalen gehoord, dat hier vroeger doden zijn gevallen tijdens een gevecht. Oke natuurlijk konden er overal doden vallen. Sloeg jij iemand te hard tegen zijn neus en zijn of haar neusbotje schoot los en naar achter. Ja dan was die persoon ook dood. Maar het leek hier met opzet te gebeuren. En of dat dan puur kwam door iemand met veel kracht, of iemand die wist waar je moest slaan. Dat was nooit duidelijk geworden. Hij wist namelijk ook punten waar je zonder veel kracht iemand veel pijn mee kon doen, of zelfs dood mee kon slaan.
Na 10 minuten parkeerde hij de auto bij de loods. Er stonden veel auto's. Waarschijnlijk was het druk, deze loods was immers niet heel groot. Hij sloot de auto af, waarna hij naar binnen vertrok. De sfeer vond hij hier al niet fijn. Het stonk hier ook heel erg naar drank en naar drugs. Hij kreeg al een tijd het gevoel dat deze loods binnen kort ook opgedoekt werd. Mensen werden roekeloos hier. Drank en drugs waren sneller te achterhalen dan deze gevechten. Maar als mensen er zo mee om gingen, dan hadden ze al gauw een loods minder. Door de mensenmassa heen, wist hij de bar te bereiken. Hij bestelde een biertje, kreeg het flejse in zijn hand gedrukt. Waar na hij betaalde en weer door liep. Hij zou hier echt niet al te lang zijn, 15 a 20 minuten. Hij wist een plekje te vinden, waar hij de ring kon zien maar niet te veel in de mensen massa gedrukt stond. Nou nog even volhouden dan kon hij naar huis. En dan mocht hij over 2 dagen dit rondje weer doen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld