Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Phobias

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:

Een ORPG samen met :-)

Warning: 18+ content

Allison Fabray.

Matthew Rulin.

En aan jou de eer om te beginnen!

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa Miller

Nathan Lynch

Mijn stukje komt hieronder in een nieuw bericht!

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa
Al heel de namiddag was ik druk in de weer geweest om een maaltijd te maken voor een nieuw meisje dat zo dadelijk in het huis, waar ik samen met Nathan en Matthew woonde, zou arriveren. Mijn hele studententijd woonde ik al met de twee jongemannen samen en ze waren dan ook mijn beste vrienden. Ik zou me geen leven zonder hen kunnen voorstellen en we waren geen twee handen op één buik, maar drie handen op één buik. We voelden elkaar goed aan, het klikte enorm goed tussen ons drie en het was dan ook gek dat er ineens een nieuweling bij ons kwam wonen. Voor mij voelde het aan alsof ze een soort indringer was in het huis dat ik al jaren deelde met mijn twee beste vrienden. We waren een clubje, wij hoorden samen en daar hoorde in mijn ogen niet direct iemand anders in thuis. Toch had ik na een tijdje tegenstribbelen besloten het meisje een kans te geven. We zouden in de toekomst wel zien waar het zou eindigen en sinds het huis van ons was, konden we haar nog steeds buitengooien wanneer we dit zouden wensen en zo had Nathan misschien ook nog een maatje. Het zat echter zo in elkaar dat Matthew en ik heel erg close met elkaar waren. Eigenlijk hadden we bijna een relatie, misschien hadden we die zelfs al. Het was een beetje een gekke situatie, sinds we ons af en toe wel gedroegen alsof we al samen waren. In het verleden heb ik dan ook al enkele keren bij hem in bed geslapen wanneer ik me bijvoorbeeld niet goed voelde. Dit zou ik nooit doen bij Nathan. Met hem was het puur vriendschappelijk, met Matthew was het wel wat meer dan vriendschappelijk. Je kon bijna stellen dat ik oprecht verliefd op hem was, hoe kinderachtig dat ook mocht klinken voor een jongedame van 22 jaar oud.
Ik streek het losse plukje haar voor mijn ogen achter mijn oor en roerde druk in een paar potten en pannen die op het vuur stonden. Het meisje zou in de late namiddag arriveren dus ik vond het wel zo netjes om avondeten voor ons vier te voorzien. Het was meteen de ideale gelegenheid om elkaar wat beter te leren kennen en samen gezellig aan tafel te zitten. Ik hoopte dan ook dat het niet ongemakkelijk zou worden nu een onbekende ineens aan tafel zou schuiven, sinds dit anders nooit gebeurde. ''Nate, could you turn on the music please?'' Riep ik doorheen het huis, in de hoop dat Nathan het zou horen. Ik wist namelijk niet waar hij was en misschien was hij zich wel aan het amuseren op de PlayStation met Matthew boven, dan zou hij het sowieso niet horen en te druk bezig zijn met gamen en het verslaan van Matthew. Bij die gedachte moest ik even glimlachen. Soms waren het nog twee kleine jongens, maar ik hield enorm veel van ze. Ze betekenden meer voor me dan mijn eigen familie, mijn eigen bloed.

Nathan
Na enkele minuten voor mijn kast gestaan te hebben, had ik dan toch besloten wat ik zou aandoen om het nieuwe meisje te verwelkomen. Ondanks dat mijn vrienden en ik regelmatig iets te veel drugs namen en iets te veel alcohol dronken, vond ik het wel heel erg belangrijk om er netjes uit te zien. Ik droeg nooit een jogging of kleren die niet pasten. Vaak droeg ik passende kleding, deftige jeansbroeken of fatsoenlijke t-shirts, maar mijn favoriete kledingstukken waren dan toch wel echt hemdjes en een nette, stoffen broek. Deze zaten meestal als gegoten en ze pasten het beste bij mij, bij mijn karakter. Ik weet niet waarom, maar ik was niet het type jongen dat heel erg stoer was. Vaak dachten mensen dit wel wanneer je aan de drugs en alcohol zat, toch kon ik het tegendeel bewijzen. Tegenover mensen waar ik echt om gaf, was ik een heel gevoelige jongen. Alyssa en Matthew waren daar een goed voorbeeld van. Ze waren als een zus en broer voor mij en als er ooit iets met één van hen zou gebeuren, dan zou ik het mezelf nooit vergeven. Ik zou ze niet kunnen missen en ze wisten ook heel goed dat wanneer ik ze zou verliezen, ik echt een emotioneel wrak zou worden.
Ik pakte mijn zwarte, stoffen broek die ik ooit op maat had laten maken en één van mijn vele lichtgrijze hemdjes met korte mouwen en verdween al snel in de badkamer. De deur deed ik op slot, waarna ik mijn kleding netjes neerlegde op de verwarming. Het meisje zou ergens in de late namiddag arriveren, een precies uur wist ik niet dus ik zou er gewoon voor zorgen dat ik op tijd klaar was. Alyssa was beneden nog aan het koken dus die moest zich waarschijnlijk nog klaarmaken, waardoor ik zeker op tijd moest klaar zijn. Als het meisje dan vroeg zou arriveren, zou ik haar kunnen ontvangen terwijl Alyssa nog bezig was.
Nadat ik klaar was met douchen, trok ik mijn hemd over mijn hoofd en deed ik de knoopjes dicht. Ook mijn broek was niet veel later aan, net zoals mijn sokken en mijn schoenen. Wanneer we gasten moesten ontvangen, vond ik het wel zo netjes om schoenen aan te doen. Dat maakte je outfit compleet. Als ik alleen sokken zou aandoen, vond ik het ook maar een raar zicht. Ook deed ik mijn horloge nog om mijn pols. Die droeg ik altijd en deze keer was het niet anders. Ik bracht ook nog vlug mijn haren in model en net toen ik mijn handen had afgespoeld, hoorde ik Alyssa beneden roepen of ik de radio wou opzetten. Ik was juist op tijd klaar om naar beneden te gaan en haar een handje te helpen met het eten, dat kon ze vast en zeker wel gebruiken.
Toen ik beneden was en de radio had opgezet, begroette ik haar en moest lachen toen ze me een complimentje gaf over hoe ik eruit zag en vervolgens mijn hemd recht trok. Mij een complimentje geven deed ze wel vaker, het stelde niets voor. Het was als een grote broer die zijn jongere zus een complimentje geeft. Er is niets verkeerd aan en ze bedoelde er ook niets meer. Ik wist daarbij ook wel dat zij van Matthew hield en Alyssa was niet echt mijn type, ook al hadden we zeker en vast wel een goede band en klik. We waren beste vrienden, niet meer of niet minder. ''Can I help you out?'' Vroeg ik terwijl ik tegen het aanrecht leunde, nadat ik had gecontroleerd of het al dan niet schoon was. Ik wou immers niet met mijn schone kleren tegen een vies aanrecht leunen, om dan weer nieuwe kleren te moeten kiezen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Na jarenlang op een campus van een universiteit te hebben gewoond en een kamer hebben gedeeld met een meisje dat inmiddels mijn beste vriendin was geworden moest ik het dan toch verlaten. Ik had immers inmiddels mijn diploma ontvangen en ook al een baan gekregen en dan mocht je daar zeker niet nog langer blijven zitten. Er moest dan ruimte worden gemaakt voor nieuwe studenten, dus ik had er helaas geen recht meer op. Het betekende echter wel dat ik dan voor mezelf woonruimte moest zoeken, maar dat was me toch enorm tegengevallen. Er was gewoon nergens plek en als er wel een woning ergens vrij was dan was het veel te duur en met een salaris voor een beginnende professional kon ik dat nog niet ophoesten. Vandaar dat ik via een vriend via via had gehoord dat ik misschien in het huis terecht kon waar ik nu inderdaad terecht kon, al zou ik niet alleen wonen. Er woonden nog twee jongens en nog een ander meisje, maar ik kende geen van hen. Ik was dus ook wel een beetje nerveus, want misschien zou het totaal niet klikken en moest ik vandaag alweer op zoek naar een nieuwe woonruimte. Ik zou ook niet echt bij iemand terecht kunnen, want mijn ouders woonden hier niet. Ik was voor mijn studie naar een andere staat gegaan en in deze staat had ik ook een baan gekregen, dus ik kon ook niet tijdelijk weer thuis gaan wonen. Dat maakte het dus wel lastig, maar ik ging maar van het meest positieve uit. Ik was niet per se iemand die in doemscenario's dacht.
Inmiddels had ik mijn auto geparkeerd en zat ik nog in mijn auto te wachten, omdat ik het toch wel heel spannend vond om naar binnen te gaan! Wat als ik niet de juiste kleding aan had? Wat als ze dachten dat ik zo'n modepoppetje was? Zo zag ik er namelijk wel een klein beetje uit, maar ik had mijn best gedaan om me voor vandaag niet zo te kleden. Ik had wel nette kleding aangedaan, maar niet té netjes. Natuurlijk wel met een paar hakken, want ik was gewoon niet zo heel erg lang en dan zouden ze misschien denken dat er een zestienjarige naar binnen zou lopen. Ik had geprobeerd om er een beetje neutraal uit te zien, zodat mensen niet meteen een soort vooroordeel over me zouden kunnen hebben.
Ik stapte uiteindelijk toch maar uit en pakte mijn tas uit de bijrijdersstoel. Ook pakte ik een fles wijn die ik had gekocht als een soort bedankje en dat vond iedereen toch wel lekker? Dat hoopte ik dan in ieder geval. Mijn koffer liet ik nog even in mijn auto liggen, want ik had er meerdere en ik wilde dan niet meteen bepakt en bezakt binnen komen. Die zou ik later vandaag nog wel uit mijn auto halen. Ik liep vervolgens naar het huis toe en eenmaal daar haalde ik diep adem voordat ik op de bel drukte.

Matthew.
Vandaag zou er een nieuw meisje in ons huis intrekken en heel eerlijk gezegd wist ik zelfs haar naam nog niet! Ik had me er sowieso niet heel erg in verdiept, want het leek mij persoonlijk wel gezellig als er nog iemand bij kwam. Ik wist dat Alyssa er een beetje een probleem mee had gehad, maar ik vond altijd dat je iedereen een kans moest geven en als het uiteindelijk ontzettend leuk werd was dat alleen maar iets positiefs. Zo dacht ik er in ieder geval over. Nu was ik ook wel een redelijk sociaal dier die het met de meeste mensen wel goed kon vinden en vandaar dat ik me er totaal niet druk om had gemaakt. Mocht ze helemaal niet in de groep vallen zou ze vast zelf ook wel wat anders willen zoeken en dan konden wij zeggen dat we het hadden geprobeerd. Tevens zou het ons allemaal in de kosten schelen en dat betekende dat we weer een drankje extra konden nemen. Ik zag dus alleen maar positieve kanten van het verhaal. Voor mij voelde het ook niet alsof er nu een indringer bij kwam, want we hadden hier zelf voor gekozen. We hadden ook nee kunnen zeggen, maar dat hadden we niet gedaan en dan vond ik dat we dat meisje ook een eerlijke kans moesten bieden. Ze zou in ieder geval vandaag komen, maar ik had verder niet mijn best gedaan om er dan beter uit te zien dan dat ik nu deed. Ik vond dat ik er prima uit zag en ik zou me ook niet beter willen voordoen dan dat ik was, want dan had je meteen een vertekend beeld.
Ik had zo'n beetje de hele middag zitten gamen, maar was er nu wel een beetje klaar mee. Ik kon bovendien inmiddels erg goed het eten ruiken waar Alyssa al urenlang mee bezig was geweest, dus ik begon honger te krijgen en dan kon ik me niet meer concentreren. Vandaar dat ik het spel stopte en vervolgens op stond om naar beneden te gaan. We zouden vast nog niet gaan eten tot onze nieuwe bewoner er was, maar ik kon misschien wel iets snacken. En zo niet, dan kon ik misschien helpen met het eten bereiden of de tafel dekken of zo. Ik kon mezelf vast nuttig maken! Ik liep de trap af en liep richting de keuken, waar niet alleen Alyssa maar ook Nathan inmiddels stond.
"Hey gorgeous." Dat was eigenlijk tegen Alyssa bedoeld, maar soms zei ik het ook als een grapje tegen Nathan, waaronder nu ook. "Looking great!" Vervolgens richtte ik me op Alyssa en gaf ik haar een kus op haar wang, waarna ik naar al het eten keek waar zij al zo druk mee bezig was geweest. Nu voelde ik me toch een beetje schuldig dat ik niet had geholpen, maar ik wist ook dat ik alleen maar in de weg zou lopen. Ik was namelijk totaal geen ster in koken en ik liep eigenlijk standaard in de weg. "Wow, this looks great!" zei ik daarom ook met een glimlachje. Het zag er ook ontzettend goed uit en ik kreeg er alleen nog maar meer honger van, maar ik kon moeilijk nu al beginnen met eten als dat meisje er nog niet eens was. "You've outdone yourself once again."
Ik keek op toen de bel ging. Dat moest zij wel zijn of het moest een pakketje zijn, maar ik had niets besteld, dus ik ging ervan uit dat zij het was. "That must be her!"

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa.
Nadat ik Nathan een klein complimentje had gegeven over zijn outfit, realiseerde ik me dat ik eigenlijk niet meer genoeg tijd zou hebben om me om te kleden en iets anders aan te doen doordat ik de hele namiddag druk in de weer was geweest met het eten te maken. Mijn outfit bestond uit een simpele, lichtblauwe skinnyjeans met een zwart topje. Daarnaast liep ik ook nog rond op blote voeten. Al trok dat schuldgevoel wel weg toen Matthew zich bij het groepje had gevoegd en ook hij gewoon zijn normale kleren had aangehouden. Niet dat dat iets uitmaakte, hij zag er nog steeds even goed uit als normaal. ''Nathan's looking great, but you..'' Bracht ik serieus uit, waarna ik het toch niet kon laten om even te lachen. Natuurlijk meende ik het wel, ik was er gewoon nooit echt serieus over omdat ik het niet ongemakkelijk wou maken voor Nathan, die het elke keer opnieuw moest aanhoren natuurlijk. ''Thanks, hopefully it tastes as good as it looks.'' Plaagde ik maar wat. Dat was wel eens een keer gebeurd toen ik had gekookt. Het rook heerlijk maar het was niet te eten en hoe dat kwam, wist ik eerlijk gezegd nog steeds niet. Ik vond het gek dat het dan wel lekker rook maar niet lekker was. Hopelijk was dat deze keer niet het geval, zeker niet wanneer we een nieuwe gast moesten verwelkomen.
Glimlachend keek ik op toen ik de bel hoorde. Het eten was net klaar en zou dus ook nog goed warm zijn om zo dadelijk op te eten, wat ideaal was. Echter was de tafel nog niet gedekt en stond er ook nog een berg afwas klaar om in de vaatwasser te steken. Dat kon eigenlijk wel wachten tot straks. Het was nu niet zo charmant wanneer de jongens of ik al de klusjes nu nog aan het doen waren, dus het kon beter blijven liggen vooraleer iemand etensresten op zijn kleding kreeg vond ik. Ook denk ik niet dat iemand nu zin had om die klusjes op zich te nemen wanneer we een nieuwe bewoner kregen. We stonden immers te springen om haar te ontmoeten. Ik was in het begin wat moeilijk geweest, maar wie weet zou het heel goed meevallen en een goede vriendin worden. Dat zou de perfecte situatie zijn. Zo was ik ook niet meer het enige meisje in dit huis en kon ik meisjesdingen met haar bespreken. Daar hoopte ik tenminste op.
''I'll set the door, you can go open the door.'' Zei ik tegen Nathan. Ik wou het ook wel doen, maar als ik hem de tafel liet maken, dan zouden er sowieso heel wat dingen ontbreken en ik deed het eerlijk gezegd gewoon liever zelf in de plaats van dat ik zo dadelijk de hele tijd zou moeten opstaan om dingen te zoeken die hij was vergeten. Vlug nam ik vier borden uit de kast, samen met 4 lepels, messen en vorken en glazen en dekte ik de tafel. Ook zette ik het zout en de peper op de tafel. Het eten was niet heel erg gekruid, omdat ik niet wist wat het nieuwe meisje lekker zou vinden. Op deze manier kon ze het zelf kruiden als ze dat zou willen.

Nathan
Ook al had Alyssa geen duidelijke instructies gegeven en had ze niet gezegd of ik nog kon helpen, had ik wel het volledige aanrecht nog eens schoon geveegd en de kussens op de bank in de woonkamer goed gelegd. Verder zag ik niet echt iets dat moest gebeuren, behalve het eten nog uitscheppen en de tafel dekken maar ik wist heel goed dat Alyssa dat allemaal liever zelf deed. Ze wou vaak alles perfect hebben en als ik het dan zou doen, zouden er zeker en vast nog dingen missen waar ik niet aan zou denken, maar zij wel. Uiteraard vond ik het heel fijn van Alyssa dat ze zo veel voor ons deed. Ze had ook het huis gepoetst voordat het meisje zou komen en streek al onze kleren, maar langs de andere kant voelde ik me vaak erg schuldig. Ik wou haar graag helpen en haar niets alleen laten doen, zij beweerde echter dat ze het niet erg vond om zo veel op haar eentje te moeten doen. Toch probeerde ik in te springen waar ik kon. Ik vond niet dat ze alles maar alleen moest doen, we woonden hier immers met drie en dan moesten de taken verdeeld worden onder ons drie. Dat was wel zo eerlijk.
Ik duwde mezelf van het aanrecht af toen Alyssa zei dat ik de deur mocht gaan opendoen en verdween in de gang, om vervolgens de voordeur te openen voor de nieuwe bewoner. Tenminste, ik veronderstelde dat het de nieuwe bewoner zou zijn, ik zou niet weten wie of wat het anders was. Een glimlach verscheen op mijn lippen toen ik zag dat het meisje inderdaad voor de deur stond. ''Hey.'' Meteen stak ik mijn hand uit, om haar te begroeten. ''I'm Nathan.'' Stelde ik mezelf alvast voor terwijl ik haar hand schudde. Dat was wel zo beleefd, dan wist ze meteen wie ik was, als ze dat nog niet wist. Ik wist eigenlijk niet wat ze wel al van ons wist. Ik veronderstelde wel dat ze iets wist, sinds ze samen met ons zou gaan wonen maar toch, je wist het nooit natuurlijk. Ik opende de deur verder voor haar en ging toen aan de kant zodat ze makkelijk naar binnen kon komen. ''Come in.'' Nadat ze binnen was, sloot ik de deur weer achter haar. Eigenlijk was ik best enthousiast over het feit dat ze hier kwam wonen, waarom wist ik ook niet. Het was spannend. We hadden wel eens een nieuwe bewoner gehad, maar die was minstens even snel weer vertrokken omdat het niet klikte tussen hem en ons drie en tenslotte was het nog steeds ons huis. Als het niet zou klikken met haar, dan zou ze hier ook niet lang blijven. ''Don't you have luggage with you?'' Vroeg ik iets of wat verwonderd. Ik had verwacht dat ze hier met een koffer of twee, misschien zelfs drie want met vrouwen wist je het nooit, zou aankomen met al haar spullen.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Het duurde niet heel erg lang voordat de deur openging en eigenlijk was ik daar blij om, want als iets mij zenuwachtig maakte was wachten op zoiets als dit. Het kon gewoon héél erg ongemakkelijk worden, want ik wist niet bij wie ik terecht zou komen. Ik had wel een aantal dingen gehoord en dat klonk in principe allemaal positief, maar dat betekende nog niet dat ik het dan ook met die mensen kon vinden. Over het algemeen was ik niet per se iemand die slecht in de omgang was, maar ik kon ook zéker niet met iedereen omgaan. Als iemand mij echt irriteerde vond ik het lastig om dit dan nog te verbergen, al zou het wel heel erg lastig zijn om mij zo te irriteren op een eerste avond. Dan was alles nog nieuw en dan probeerde ik daar ook heel erg open minded in te gaan. Pas als ik mensen beter leerde kennen begonnen mijn irritaties zich ook meer te ontwikkelen.
De deur werd open gedaan door een jongen, maar ik wist in eerste instantie niet welke van de twee het zou zijn. Ik wist de namen van alle bewoners, maar had daar nooit foto's bij gezien of zo. Ik was dus in eerste instantie ook bang dat ik in een huis terecht zou komen met mensen die een heel andere levensstijl als ik aanhielden, maar aan deze jongen te zien was dat niet zo. Ik vond hem er meteen vriendelijk uit zien, dus daar was ik blij om! Mijn eerste indruk was dan in ieder geval goed.
Met een glimlachje begroette ik hem toen dus ook. "Hi! I'm Allison. It's nice to meet you," zei ik terwijl ik zijn hand schudde. Oké, als dit Nathan was, was de andere jongen Matthew en dan had je nog het meisje, Alyssa. Ik had mijn best gedaan om die namen te onthouden, zodat ik niet drie keer moest vragen of ze alsnog hun naam wilden herhalen. Dan maakte je ook meteen een goede eerste indruk. Niet dus. "Thank you," bedankte ik hem toen hij zei dat ik naar binnen mocht en dat deed ik vervolgens ook. Ik kon het toen niet laten om meteen om me heen te kijken. Alles zag er ontzettend netjes uit, dus wat dat betreft viel het écht niet tegen. Integendeel zelfs! "Wow, this place looks great," zei ik met een glimlachje waarna ik hem weer aankeek. Hij vroeg of ik geen spullen bij me had, maar dat zou natuurlijk enorm raar zijn als ik dat niet zo had. Ik kon me echter ook goed voorstellen dat dit er ook raar uit zag, vandaar dat ik dus even lachte. "Everything's still in my car. I didn't want to overwhelm you guys with all of my suitcases." Ik had genoeg kleding bij me. Eigenlijk alles wat ik de afgelopen jaar heb opgespaard in de tijd dat ik in deze staat woonde en dat was écht een heleboel. Ik kon echter slecht afscheid nemen van mijn kleding, dus vandaar dat ik heel wat koffers had meegenomen. Gelukkig zou ik de enige zijn die hier last van zou hebben en zou ik dit gewoon op mijn slaapkamer kunnen neerzetten. Ik zou sowieso niet echt iets laten rondslingeren op plekken waar anderen er misschien last van zouden hebben. Ik voelde me namelijk wel echt een gast en daar zou ik me dan ook de eerste tijd maar naar gedragen. Vooral niet teveel dingen doen die ik normaal gesproken zou doen en die zij niet deden, want ik moest gewoon eerst aftasten hoe mensen op dingen reageerden. Ik wilde absoluut niet tot last zijn en ik kon me in principe goed aanpassen. Ik had de afgelopen vier jaar immers met iemand op één kamer geslapen, dus aanpassen lukte me inmiddels aardig goed.

Matthew.
Alyssa grapte over hoe ik er beter uit zag dan Nathan, waardoor ik alleen maar even grinnikte en haar bedankte. Al wist ik vrijwel zeker dat ze het meende, maar ik wilde er niet teveel op in gaan. Ik wilde geen ongemakkelijke situaties creëren, want dat hadden we al vaak genoeg gedaan en ik kon me nu nog inhouden. We moesten ons immers ook nog kunnen gedragen als dat nieuwe meisje kwam! En dat duurde niet lang, aangezien de bel dus was gedaan en Nathan naar de deur was gelopen om die te openen en haar te verwelkomen.
"Is there seriously nothing that I can do to help you?" vroeg ik terwijl Alyssa in een supersnel tempo de tafel aan het dekken was, al wist ik ook dat ik me daar beter niet mee kon bemoeien. Dan legde ik het bestek niet op de juiste manier neer of dan had ik er allemaal onzinnige dingen neergezet. Bovendien leek het alsof zij dat in zo'n ontzettend snel tempo aan het doen was dat ik haar ook in de weg zou lopen. Dat was de reden dat ik vandaag het grootste gedeelte van mijn dag maar had zitten gamen, want Alyssa was druk in de weer geweest met het huis en ik had haar honderd keer mijn hulp aangeboden, maar iedere keer had ze dit afgewezen. Dan kon ik er op een gegeven moment ook niets meer aan doen, dus had ik het na honderd keer vragen ook niet meer aangeboden en nu zag het huis er ontzettend schoon en netjes uit. Zo maakten we in ieder geval een goede eerste indruk, maar dat was met name te danken aan Alyssa! Zeker niet aan mij, want ik had ook nog niet mijn best gedaan op mijn kleding of mijn uiterlijk in het algemeen.
Vanuit de keuken kon ik haar stem horen, maar ik kon niet zo goed horen wat ze nou precies zei. Ik wilde ook weer niet zó nieuwsgierig zijn dat ik naar de gang zou lopen om het af te luisteren, want dat zou ook een leuke eerste indruk zijn. Hoi, ik ben Matt en ik luister graag al jouw gesprekken af! Ik zag het al voor me.
Ik wist oprecht even niet wat ik nog kon doen om mijzelf nuttig te maken, maar dat was zeker niet veel, omdat het meisje al binnen was en zij waarschijnlijk hier snel naar binnen zou lopen. Vandaar dat ik me maar tot Alyssa richtte. "Thanks for doing all of this, babe! I'm pretty sure she's going to love it," zei ik tegen haar met een glimlachje. Dat wist ik wel zeker. Het was toch altijd leuk als iemand moeite voor je deed? Dat vond ik in ieder geval wel en als ik in de schoenen stond van het nieuwe meisje zou dit een leuke verrassing zijn! Ik hoopte echter maar dat ze nog niet had gegeten, want dat zou wel lullig zijn tegenover Alyssa, maar dan zou ik gewoon extra veel eten.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa
Soms vond ik het een heel vervelende eigenschap van mezelf dat ik altijd alles alleen wou doen. Of ja, ik vond het wel fijn als Nathan of Matthew me wouden helpen of als ze geholpen hadden maar meestal waren er dingen die ze over het hoofd hadden gezien of niet aan hadden gedacht terwijl ik er wel aan denk omdat ik zo perfectionistisch ben. Ik vond het dan ook fijn om te denken dat het iets typisch mannelijk was, dat ze er niet aan dachten. Daarbij vond ik het wel fijn om de klusjes op me te nemen en het stoorde me ook niet dat ik het allemaal deed. Daarbij deden zij vaak genoeg de afwas of maakten ze ook wel eens schoon. Ook de tuin werd onderhouden door hun en iedereen poetste zijn eigen kamer dus iedereen had echt wel zijn of haar eigen taak. Als Nathan en Matthew nu écht letterlijk niets zouden doen, dan was het uiteraard een ander verhaal geweest en had ik me wel vreselijk geërgerd aan de twee.
Glimlachend schudde ik met mijn hoofd toen ik Matthew's voorstel hoorde. Het was heel erg attent van hem, maar niet nodig. ''It's okay, don't worry about it.'' Zei ik terwijl ik vluchtig mijn armen langs achter om hem heen sloeg. Ik had hem ook even snel weer losgelaten. Het meisje, wiens naam Allison was als ik het me goed herinnerde, zou zo dadelijk de keuken inlopen en ik wou niet dat ze meteen een vooroordeel zou hebben over Matthew en mij terwijl ik zelf niet echt wist hoe de vork nu precies in de steel zat. Ik was dan ook benieuwd hoe Matthew zou reageren op een nieuw meisje. Als hij zich bij haar zou gedragen zoals hij dat bij mij deed, zou ik dat eerlijk gezegd best gemeen en kwetsend vinden. Toch denk ik niet dat dit het geval zou zijn. Matthew was in mijn ogen niet dat soort jongen en voor zover ik wist waren hier ook nog nooit meiden voor hem geweest. Bij Nathan was dat wel anders. Na een nachtje stappen nam hij heel af en toe een meisje mee, die dan één nachtje met hem sliep en daar stopte het dan ook. Ik begreep het wel en er was niemand die daar commentaar over gaf. Het was uiteraard zijn leven en zijn keuzes én ik begreep heel goed dat hij zijn eigen behoeftes had. Dit gebeurde trouwens ook niet elke week of elke maand dus hij viel er niemand mee lastig. 's Ochtends bleven de meisjes ook nooit lang of zag ik ze zelfs helemaal niet dus het deed me niet veel.
''You don't have to thank me at all.'' Wimpelde ik het af, met nog steeds dezelfde glimlach op mijn gezicht. Ik was vrij bescheiden over wat ik deed, al kon ik niet ontkennen dat ik het erg fijn vond wanneer Matthew me een complimentje gaf over wat ik deed. Het betekende dat hij het opmerkte en het zag, iets wat ik enorm fijn vond, zeker wanneer het van Matthew kwam. Het betekende echt heel erg veel voor mij.
Ik keek op zodra ik het meisje zag binnenlopen. Ze was ongeveer even groot als mij en op het eerste zicht heel erg aardig. Ook zij had iets gezegd over het huis. ''Hi! You must be Allison, I'm Alyssa.''

Nathan
Het was duidelijk op haar gezicht af te lezen dat zij even zenuwachtig was als ik. Ik denk dat het wel normaal is. We kenden elkaar niet en plots zou ze hier komen wonen, daarbij is het ook altijd wat aftasten hoe iemand is en wat je wel of niet kan doen bij elkaar. Op dit moment wou ik voornamelijk dat zij zich op haar gemak voelde en wist dat ze altijd bij mij, of Matthew of Alyssa, terecht zou kunnen met vragen of als er iets scheelde. We waren alle drie wel bereid om haar direct op te nemen in ons clubje want dat zou immers ook het fijnste zijn voor haar nam ik aan. Ook zag ze er meer dan oké uit, en dan had ik het niet enkel over haar uiterlijk. Ik moest bekennen dat ze er goed uitzag, maar ze zag er vooral erg aardig uit en dat wou vaak al veel zeggen. Ze had ook de moeite genomen om haar netjes aan te kleden, al was dat natuurlijk niet nodig geweest. Matt en Aly hadden dit immers ook niet gedaan. Ik daarentegen wel, maar dat was gewoon wie ik was. Ik vond het fijn om er goed uit te zien en moeite te steken in mijn uiterlijk. Dat kwam uiteraard altijd beter over.
''Nice to meet you too, Allison.'' Dat meende ik oprecht. Een eerste indruk was vaak erg belangrijk en als die negatief was, dan bleef je met negatieve vooroordelen rondlopen. Bij haar had ik een goede eerste indruk en ik hoopte dan ook dat ik een goede eerste indruk had nagelaten. ''Hopefully our house was easy to find.'' Voegde ik er nog snel aantoe, al wist ik niet of het duidelijk genoeg was voor haar om te horen. ''I'm glad you like it, but you have to thank Alyssa.'' Lachte ik meteen. We hadden het aan haar te danken dus vond ik het wel zo netjes om dat even te zeggen. ''Even though I was giving her some mental support.'' Grapte ik, hoe dom het grapje ook was, er zat wel een soort van waarheid in. Ik steunde Alyssa altijd, in alles wat ze deed eigenlijk wel. We steunden elkaar in alles wat we deden, daarvoor waren beste vrienden natuurlijk. ''And I hope you haven't eaten yet, because she was preparing dinner the whole afternoon.'' Het was wel een beetje gek. Op dit moment leek het voor mij gewoon alsof ze hier kwam eten, maar ze kwam hier wonen en hopelijk bleef zij wel. Niet zoals de vorige, die het slechts twee weken heeft uitgehouden met ons. Niet dat wij zo uitbundig waren dat er niet met ons te leven viel, de klik was er gewoon absoluut niet. Ook was hij nooit een avondje gaan stappen met ons of deed hij niet mee aan filmmarathons in de woonkamer terwijl we deze activiteiten net deden als een hechte vriendengroep, om hem wat beter te leren kennen en hem erbij te betrekken. Hij zonderde zich altijd af in zijn kamer om daar te gamen op zijn laptop. Het was een spijtige zaak. Hopelijk eindigde het deze keer niet zo.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
"It was, yeah! I just used my GPS on my phone and luckily I didn't get lost," grinnikte ik. Ik was niet zo'n ster in het onthouden van routes tijdens het rijden en ik raakte ook regelmatig verdwaald als ik een gedeelte van de stad niet kende, maar het ging nu allemaal in één keer goed. Gelukkig maar, want ik wilde absoluut niet te laat komen als ik me voor de eerste keer ging voorstellen bij mijn nieuwe huisgenootjes. "Aw, I'll make sure to say thank you to her. It seriously looks great. And thank you for being her mental support! You did a great job!" grapte ik. Ik wist natuurlijk niet wat hij had gedaan, maar als hij zei dat hij haar een beetje had geholpen moest ik haar natuurlijk ook bedanken. Ze hadden voor mij echt niet het hele huis hoeven poetsen. Mijn kamergenootje was zeker niet de schoonste, dus ik was gewend om in rommel te leven. Ikzelf hield echter wel van een opgeruimd huis en mijn gedeelte was dus ook altijd netjes, maar ik stoorde me er niet aan als niet alles opgeruimd en schoon was. Zolang het maar niet helemaal vies was vond ik het prima. "She did? Aw, that's so nice! And no, I haven't eaten anything just yet." Had zij zich zo erg uitgesloofd voor mij? Dat was wel héél erg lief! Ik moest dus ook maar mijn best doen om mijn dankbaarheid ook echt naar haar te uiten en ik moest binnenkort ook maar iets terug doen. Dat zou ik ook zeker doen, want zo te horen had ze hier veel moeite in gestoken.
Niet veel later zag ik Alyssa en Matthew staan en met een glimlachje liep ik op ze af. Ook zij zagen er uit als vriendelijke mensen en ik wist bijna zeker dat dat ook wel zo was, aangezien ze dus zo hun best hadden gedaan om het huis er zo uit te laten zien. Dat hadden ze ook echt niet hoeven doen! Ik zou vanavond waarschijnlijk iedereen honderd keer bedanken en ik zou hierna ook zeker helpen met het weer schoon krijgen van alle afwas. "Hey!" zei ik toen met een brede glimlach, waarna ik als eerste mijn hand naar Alyssa uitstak. "It's so nice to meet you! I heard you spent all day cooking dinner for us. That's so sweet. Thank you so much," bedankte ik haar meteen. Ik wilde meteen aan haar laten blijken dat ik het enorm waardeerde, want dat deed ik écht. Misschien had ik het zelf ook wel gedaan, maar dat wist ik niet. Ik had jarenlang met hetzelfde meisje samengewoond en had dus nooit zoiets hoeven doen. Tevens hadden wij geen eigen keuken of zo, dus we moesten altijd in een soort kantine eten. Dat betekende echter niet dat ik niet kon koken! Ik deed het hartstikke graag en vond het leuk om uren in de keuken te staan. Alleen al om er dan voor te zorgen dat de rest lekker te eten zou krijgen. Het leek me dat Alyssa ook een beetje zo in elkaar zat, aangezien zij hier dus blijkbaar de hele middag mee bezig was geweest.
Vervolgens richtte ik me tot de jongen die naast haar stond, Matthew. Ik schudde ook zijn hand en stelde me ook nog eens aan hem voor.

Matthew.
Het meisje kwam binnen gelopen en ik kwam erachter dat Alyssa haar naam nog wel wist. Oeps. Ik was die naam inmiddels alweer vergeten, al zou dat niet moeilijk zijn omdat het op Alyssa's naam leek. Dat zou nog erg verwarrend worden. Als je dan iemand riep zouden er soms twee mensen op kunnen kijken, al was het natuurlijk niet helemaal dezelfde naam. Mijn eerste indruk van haar was goed. Ze zag er in ieder geval aardig uit en ze kwam ook meteen binnen met een glimlach, dus volgens mij was het een vrolijk persoon. Dat kon natuurlijk heel anders zijn, want iemand kon heel leuk binnenkomen maar een uur later een grote heks zijn. Maar ik zag graag het positieve in mensen en wilde niet meteen negatieve vooroordelen over iemand hebben. Dat was niet eerlijk, want ik wilde graag iedereen een eerlijke kans geven.
Allison stelde zich als eerste aan Alyssa voor en bedankte haar meteen voor het avondeten dat we zodadelijk zouden gaan nuttigen. Dat was wel aardig, dus ik vond haar ook meteen aardig. Vervolgens wendde ze zich tot mij, dus gaf ik haar een hand en stelde mijzelf voor. Het leek me dat we wel meteen zouden gaan eten, want anders zou het afkoelen en dat zou jammer zijn. Zeker omdat Alyssa zo haar best had gedaan. "I hope you're hungry! I think we're gonna eat soon, aren't we?" vroeg ik terwijl ik even naar Nathan en Alyssa keek. Ik ging er in ieder geval vanuit en misschien was het helemaal niet zo, maar ik hoopte stiekem van wel. Het zag er ontzettend goed uit en ik had er zin in.
Mijn blik bleef even hangen op Alyssa en als we hier nu niet alleen waren had ik haar op een heel andere manier willen bedanken. Soms kon ik ook gewoon niet van haar afblijven, gewoon omdat ik haar zo leuk vond. Het was echter wel raar, omdat we niet officieel een relatie hadden of zo. We deden echter wel de dingen die normale koppels ook deden. We praatten soms ook gewoon op zo'n manier tegen elkaar, maar we hadden niets officieels. Misschien dat daar maar eens verandering in moest komen. Alleen vanavond niet, want vanavond zou in het teken staan van het leren kennen van onze nieuwe huisgenoot. Ik vond het ook wel leuk dat het een meisje was, want dan zou Alyssa daar misschien ook nog een vriendin in vinden. Ze werd soms ook nog wel eens flink gek van mij en Nathan, wat ik volledig begreep, omdat ik veel dingen ook niet begreep die Alyssa deed. Dan deed ze net alsof iets logisch was terwijl ik het daar totaal niet mee eens was. Nu er een andere vrouw in huis zou zijn zou ze die rare gedachtes misschien met haar kunnen delen, want ik snapte sommige dingen oprecht niet terwijl dat voor haar als pure logica klonk. Desondanks vond ik haar een ontzettend leuk meisje en ik was ontzettend blij dat ik haar had leren kennen, al was ik ook blij dat ik Nathan had leren kennen. Zij allebei waren echt uitgegroeid tot mijn twee beste vrienden.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa.
Onopvallend had ik het meisje van kop tot teen nog eens bekeken. Ze zag er goed uit, tenminste ik vond haar wel een knap meisje en ik was ook zeker niet iemand die dat niet kon toegeven. Ik vond juist dat je zulke dingen als vrouwen onder elkaar ook tegen elkaar mocht zeggen en van elkaar mocht denken. Ik was absoluut niet lesbisch, maar dat betekende niet dat ik vrouwen niet knap of mooi kon vinden want dat deed ik absoluut wel. Het gebeurde zelfs wel eens dat ik met Nathan en Matthew meisjes hun uiterlijk besprak op straat of Nathan plaagde met het feit of een bepaald meisje niet zijn type kon zijn. Ondanks dat ik hem er vaak mee plaagde, hoopte ik oprecht wel voor Nathan dat hij een vriendin zou vinden. Het was een goede jongen die waarschijnlijk alles zou doen voor zijn vriendin, hem kennende. Ik zou tenminste niets anders van hem verwachten. Voor zover ik wist had hij nog maar één relatie gehad en soms vond ik het wel zielig, vooral omdat Matthew en ik heel veel met elkaar optrokken en we vaak een stel leken. Nathan was dit echter al gewoon van ons, hoe het nieuwe meisje erop zou reageren wist ik niet, al waren het ook niet echt haar zaken wat Matthew en ik al dan niet met elkaar hadden.
Ook de woorden van Allison knikte ik weg. ''Don't mind it, I loved preparing dinner for us.'' Ik vond het belangrijk dat zij zich hier ook thuis kon voelen en dan hoorde dit erbij. Normaal gezien kookte ik elke avond, tenzij Matthew of Nathan in een impulsieve bui hadden beslist dat zij het op zich gingen nemen, maar als zij hadden mogen kiezen hadden ze waarschijnlijk vanavond pizza's gehaald en de hele avond op de bang gehangen. Er was overigens niets mis mee, maar dat was eerder iets voor de tweede of derde avond vond ik. De eerste avond was het wel zo netjes om gezellig aan tafel te zitten en een degelijk gesprek te houden met Allison. Op die manier kon zij ons ook beter leren kennen.
''I think we're going to eat now, so take a seat.'' Ik knikte naar de stoel waar zij mocht plaatsnemen en zette toen de nog warme potten en pannen op de onderleggers die ik al op tafel had gelegd. ''Take as much as you'd like to.'' Zei ze maar even, om duidelijk te maken dat ze echt mocht nemen wat ze wou. Het was nu ook haar huis en wij zouden ervoor zorgen dat het ook zou voelen als een thuis. ''What would you like to drink?'' Vroeg ik terwijl ik de ijskast opendeed. ''Nevermind.'' Zei ik zachtjes tegen mezelf, waarna ik een paar koude flessen frisdrank op tafel zette en de ijskast weer sloot. Zo had ze zelf de keuze en kon ze nemen wanneer ze maar wou. Ik nam plaats aan tafel, naast Matthew en tegenover Allison.

Nathan
''It would've been funny if you got lost tho.'' Zei ik lachend, al was het meer om haar te plagen dan gemeend. Het zou namelijk helemaal niet grappig zijn als ze in deze stad verloren zou rijden en de weg niet zou vinden naar het huis. Ik zou zelf ook in paniek slaan, zeker omdat ik wist dat mensen op me aan het wachten waren en te laat komen is in mijn ogen not done. ''The fact that you haven't eaten is perfect. Alyssa always makes sure there's more than enough, that's why our fridge is filled with leftovers.'' Eigenlijk was het wel handig, zo was er altijd iets in huis wat je snel kon opwarmen wanneer je 's avonds nog een hongertje kreeg en soms hielden ze ook wel eens een restjesdag, waarop heel de ijskast werd leeggemaakt en de restjes hun avondeten vormden. Er was niets mis mee en zo moesten ze het eten dat Alyssa gemaakt had ook niet weggooien. Eten weggooien gebeurde in het huis überhaupt bijna nooit. Van fruit dat iets te rijp was werden bijvoorbeeld smoothies gemaakt, van overschotten rauwe groenten maakten ze dan weer soep.. Ik vond het in elk geval wel goed dat het zo te veel aan eten werd opgelost en dat ze op die manier ook nog wat geld bespaarden, want in de familie waar ik was opgegroeid werd er vroeger altijd heel erg veel eten weggegooid. Ik kwam dan ook uit een rijkere familie, waar ik was opgegroeid met mijn twee zussen en waar eten weggooien helemaal niets uitmaakte. We hadden toch geld genoeg dus We kochten gewoon nieuw eten en niemand had er last van. Ik vond mijn familie op dat vlak erg kortzichtig, hoe veel ik ook van mijn familie hield. Met mijn familie bedoelde ik met name mijn moeder en twee zussen. Mijn vader was een complete zak en ik kon er niet mee overweg.
Nadat iedereen zich aan elkaar had voorgesteld, nam ik plaats aan tafel en keek ik toe hoe Alyssa het eten op tafel zette. Het rook enorm goed en ik had ondertussen veel trek gekregen dus het kwam perfect uit. ''One of us could show you the entire house after dinner, if you'd like to.'' Stelde ik voor aan Allison. ''But I completely understand if you're too exhausted right now.'' Het huis was echter niet zo groot en op een kwartiertje had je het sowieso wel allemaal gezien volgens mij. Toch vond ik het wel belangrijk alles te tonen. ''And tomorrow we could eventually show you around.'' Het leek me wel zo handig dat we haar ook even de buurt lieten zien en waar de belangrijkste dingen zich bevonden, zo kon ze ook haar plan trekken en naar de winkel gaan of gaan sporten in de gym als ze dit wenste. Ook zou ze hier vast wel vrienden in de buurt hebben dus de leuke cafés of clubs om uit te gaan zouden we haar zeker en vast ook tonen. Ondanks dat het een rustige buurt was, viel er genoeg te ontdekken.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
"I know right?! It wouldn't have been the first time and I'll probably get lost sometime soon anyway." Ik was nog wel zo'n type die de weg van de supermarkt naar huis niet meer zou weten terwijl ik dat dan al honderdduizend keer had gereden. Dan was ik het gewoon even kwijt. Ik zou het overigens totaal niet grappig vinden als ik nu verdwaald was geraakt, maar dat was niet zo, dus dan kon ik er ook wel om lachen. "That sounds great," glimlachte ik. Ik zou echter niet dingen uit hun koelkast halen als dat van hun was. Ik wist bovendien niet hoe ze dat hier deden. Op de campus kwam ik nooit aan het eten van anderen, dus ik ging er eerst maar vanuit dat ik dat hier ook niet moest doen. Het was immers niet van mij en die restjes waren ook niet van mij. Ik wist ook niet of ze hier altijd samen aten of niet, maar ik paste me graag aan. Ik wilde er met een open mind in gaan en als dat betekende dat ik iedere avond met deze mensen moest eten wilde ik daar geen probleem van maken! Het leek me ook wel weer gezellig. Tevens was ik samen eten nu wel gewend, omdat het op de campus ook iedere dag moest. Ik zou het vanzelf allemaal zien, maar ik wist wel dat ik aan het begin zeker niet aan de spullen van anderen zou komen. Gewoon om drama te voorkomen.
"Well, I really appreciate it so thank you," zei ik nogmaals, ook al zei Alyssa dat ze het leuk vond om te doen en dat ze het ook niet erg had gevonden. Dat maakte mij echter niet minder dankbaar, dus had ik haar nog maar een keer bedankt. Misschien kwam ik nu over als iemand die dat honderd keer deed, maar dat deed iedereen uit de staat waar ik vandaan kwam. Sowieso was de hele westkust overdreven vriendelijk en aangezien ik uit Oregon kwam hoorde ik ook tot die groep.
Ik ging dus aan tafel zitten en keek even wat er allemaal stond, maar er stond echt een hele boel! Het was écht heel erg veel, maar we zaten dan ook wel met z'n vieren aan tafel en ik wist niet hoeveel de rest at. Ik at meestal niet heel erg veel, maar ook zeker niet weinig. Gewoon normaal vond ik zelf. Ik zou vanavond in ieder geval extra veel eten als er nog genoeg over was, maar daar ging ik wel vanuit. Hier stond eten voor een heel weeshuis!
"Oh, thanks," grinnikte ik toen Alyssa allerlei soorten frisdrank op tafel zette. Ik zou daar zo wel wat van pakken, want eerst hoorde ik Nathan weer wat zeggen waardoor ik weer om naar hem keek. "That'd be great! And oh, no, I'm like never tired so I'm basically always down for pretty much anything." Het was echt zo en ik wist niet hoe ik het deed, maar ik had echt energie voor tien. Na een lange dag werken zou ik diezelfde avond nog uit kunnen gaan en dan op drie uurtjes slaap er weer een volle, drukke dag tegenaan kunnen. Soms zeiden mensen dat er wat mis met me was, maar ik vond het ideaal.

Matthew.
Alyssa had het drinken op tafel gezet en ik pakte dus één van die flessen waarna ik wat voor mijzelf inschonk. Vanavond was het self service! Ik zette de fles toen dus ook weer neer zonder dat ik aan de rest vroeg of zij ook wat wilden, want het was nu wel aardig duidelijk dat iedereen gewoon zelf kon pakken. Vervolgens schepte ik ook mijn bord vol met eten, want ik kon niet langer wachten. Ik had de hele dag al moeten wachten en had vanmiddag ook iets minder gegeten, zodat ik voor het avondeten extra honger zou krijgen en dat was gelukt. Ik had enorme honger! Ik wachtte echter nog wel even met het daadwerkelijk eten van het voedsel dat nu op mijn bord lag totdat iedereen wat op zijn of haar bord had liggen. Ik wilde niet als een soort hongerige hond er al aan beginnen. Dat vond ik dan toch wel weer een beetje onbeschoft staan, dus besloot ik om maar een slokje van mijn drinken te nemen. Dat vond ik niet asociaal.
"Yeah, we'll show you around the neighbourhood tomorrow. We'll be your tour guides," grinnikte ik, wat ook een lachje van Allison opleverde en ze nogmaals zei dat ze dat fijn zou vinden. Alles was overigens ontzettend makkelijk te vinden, want alles lag redelijk dicht in de buurt. Ook had je vaak veel verschillende keuzes uit bijvoorbeeld supermarkten. De één was duurder dan de ander en ik wist natuurlijk niet wat voor producten zij normaal gesproken gebruikte. Ik ging altijd maar heen waar ik zin in had en waarvan ik dacht dat het op dat moment het rustigste was, al had ik het altijd mis. Ik liep altijd in een overvolle supermarkt waarbij ik tien minuten moest wachten voordat de mensen eens aan de kant gingen zodat ik een product kon pakken. Enorm ergerlijk, maar ik had vaak genoeg tijd, dus het was nou ook weer geen ramp. Bovendien was je er dan ook even uit, dus zo vervelend vond ik het nou ook weer niet.
"Hey, I think it's a good idea we all tell a little more about ourselves, don't you think?" Dat leek me wel. Ik wist namelijk helemaal niets over dit meisje en zij wist waarschijnlijk net zo weinig over ons. Het leek mij in ieder geval fijn om een beetje meer te weten over ons nieuwe huisgenootje, omdat je daar dan ook veel tijd mee zou spenderen en dan wist je de basics in ieder geval al. "Why don't you start off, Alyssa?" Ik wilde ook wel beginnen, maar ik was zo'n type die dan meteen allerlei domme details zou geven en dus wilde ik eerst bij anderen afluisteren wat zij precies zouden gaan zeggen. Dan kon ik nog wel zeggen dat ik het liefst zwarte sokken droeg, omdat die niet zo erg opvielen en omdat dat bij veel kleding matchte. Dat soort onzin. Dingen waar Allison helemaal niets aan had, maar wat ik op dat moment dan heel belangrijk vond om wel te vertellen. Natuurlijk zou ik ook normale dingen dan zeggen, maar ik zou dat soort bullshit er ook gewoon uit kunnen krijgen.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa
''Today you're our guest, preparing dinner was the least I could do to welcome you.'' Ik hoopte dan ook uit de grond van mijn hart dat ze zich welkom voelde. Ondanks dat ik niet de perfecte gastvrouw was én ik in het begin niet helemaal achter het idee stond dat ze hier zou intrekken, vond ik uiteraard wel dat ik het een kans moest geven. Dit kwam ook deels door Matthew. We hadden er veel over gepraat en zijn ideeën hadden me een beetje over de streep getrokken. Daarbij was Nathan er ook heel erg enthousiast over geweest dus ik kon niet anders dan toestemmen. Het was echter niet zo dat ik het laatste zegje had altijd. Zelfs al vond ik het niet oké, dan was ze hier waarschijnlijk nog gewoon toegelaten geweest door Matt en Nathan, maar toch vonden we elkaars mening altijd heel erg belangrijk. We deelden immers een huis en dat ging niet allemaal vanzelf. Er waren afspraken en regels, ook al waren dat er niet bijzonder veel. Iedereen kende na al die jaren zijn of haar taak en we wisten heel goed wat we aan elkaar hadden. We voelden elkaar gewoon goed aan volgens mij, wat ook wel mocht na al die jaren.
Nadat ik plaats had genomen aan tafel, keek ik enkele seconden toe hoe iedereen eten opschepte en als laatste nam ik zelf ook eten. Dit was toch het beste aan zelf koken, dat je het daarna mocht opeten. Het koken op zich maakte me niet veel uit en om eerlijk te zijn vond ik koken best fijn om te doen, maar de afwas erna vond ik veel erger. Je had altijd zo veel nodig als je uitgebreid wou koken en de hoeveelheid werd al snel groter en groter. Gelukkig deden de jongens de afwas meestal als ik uitgebreid gekookt had, of stopten ze tenminste alles in de vaatwasser, die een hele lange tijd stuk is geweest. Ik was allang blij dat ik dat niet moest doen.
Instemmend knikte ik toen ik hoorde dat ze haar vanavond het huis wouden laten zien en morgen de buurt. Het klonk als een goed idee en zo konden we haar ook leren kennen, als we morgenavond met z'n vieren de buurt gingen verkennen. Daarna konden we eventueel ook nog een terrasje doen als het mooi weer was en iedereen daar mee akkoord was. Toen Matthew zei dat ik kon beginnen, at ik snel het eten op wat in mijn mond zat en veegde ik hem vervolgens ook af. Ik vond het onbeleefd om met je mond vol te praten dus dat zou ik ook niet doen. ''Well, I grew up in Phoenix so this is basically my hometown. When I was younger I lived here with my grandparents because my parents were too busy with their careers.'' Even dacht ik na over wat ik ging zeggen. Ik wou het namelijk niet te depressief maken. ''I decided I wanted to have my own place when I started studying at university and that's when these two idiots came into my life.'' Voegde ik er lachend aan toe, doelen op Nathan en Matthew. Ik kende ze allebei ongeveer vier jaar en ondanks dat vier jaar niet veel was, waren ze mijn beste vrienden. ''By the way, I also like sports. I don't know if you want to know anything else. I bet it's already hard enough for you to remember everything.'' Het zou niet goedkomen wanneer ze nu alles zou vertellen, het zou te veel informatie zijn en het zijn dingen die zo over de tijd heen wel te weten zou komen. ''Now it's up to you, Nate.'' Glimlachend keek ik hem aan, benieuwd naar wat hij zou vertellen.

Nathan
Hopelijk vond Allison de grapjes die ik aan het maken was niet te hinderlijk, want dan zou ik er ook weer mee ophouden. Ik probeerde alleen het ijs wat te breken en haar aan het lachen te maken. Het kon ook zo zijn dat ze het vervelend vond en mij te opdringerig vond overkomen, maar dat mocht ze gerust tegen me zeggen. Ik kon er wel tegen en kritiek vond ik zelfs goed. Het was alleen maar beter voor haar als ze zou zeggen wat ze wel en niet fijn vond, dan zou ze zich hier meer op haar gemak voelen en hoogstwaarschijnlijk ook beter overweg kunnen met ons. Vooral de eerste tijd was dit belangrijk, omdat we elkaar niet zo goed kenden. Van Matthew en Alyssa wist ik perfect wat ze van me konden verdragen, maar van Allison vond ik het wat moeilijk in te schatten.
''Your personal guides.'' Verbeterde ik Matthew lachend. Het klonk best wel goed, dat we haar persoonlijke gidsen zouden zijn in Phoenix. De stad was relatief groot en toch was alles goed te vinden. Dit kwam ook omdat we niet in het hartje van de stad woonden en dat vond ik maar beter ook. Het drukke stadsleven was niets voor mij geweest. Ik was opgegroeid op het platteland.
''As you know, my name's Nate, I'm 24 and I recently finished my engineering studies. I'm still looking for a job, which is pretty difficult.'' Het was moeilijk om de perfecte job te vinden. Het salaris moest goed zijn, de uren, mijn toekomstige collega's, maar ook de precieze taken die ik moest uitvoeren. Een ideale job vinden was niet echt makkelijk, maar ik deed mijn best en ging wekelijks op sollicitatiegesprekken, er was enkel en alleen nog niets uit de bus gekomen. ''Together with my sisters I grew up in Tucson and I also decided to move out when I started my studies. I wanted to experience living alone but at the same time I didn't wanna move too far away from my hometown. My sisters, mom and I are really close.'' Zonder mijn zussen of moeder zou ik niet weten wat ik zou moeten doen. Ik kon heus wel zonder ze en moest ze echt niet elke dag gesproken of gebeld hebben, maar af en toe kreeg ik wel eens een telefoontje van thuis en dit apprecieerde ik enorm. Over mijn vader besloot ik niets te zeggen. Daar zou ze vast later nog wel eens achterkomen. ''I also play the guitar and drums, since my family is really into making music. My mom plays a lot of instruments and has taught me and my sisters how to play.'' Soms vond ik het wel gek hoe Alyssa, Matthew en ik totaal verschillende karakters waren maar het toch enorm goed met elkaar konden vinden. ''Now it's up to you, Matt.'' Eerlijk gezegd was ik enorm nieuwsgierig naar wat hij te vertellen had over zichzelf. Persoonlijk vond ik het altijd wel moeilijk om kort en bondig jezelf voor te stellen, want je was uiteraard zo veel meer dan je studies of je hobby's.

sorry voor de vertraging op mijn berichtje :c

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:

Matthew.
Aandachtig luisterde ik naar wat Alyssa en Nathan allebei vertelden, zodat ik ook een beetje dat soort dingen kon gaan zeggen. Ze vertelden niet heel erg veel, maar we moesten dat arme meisje natuurlijk ook niet meteen extreem veel informatie geven. Dan zou ze er nog overweldigd door kunnen raken. Ik in ieder geval wel. Er kwam al een hele hoop informatie haar kant op en dan wilde je dat niet nóg meer doen.
"Right... So I'm actually from Orlando, Florida and I moved here because I went to college here. I graduated about a year ago now and I've been working as an English teacher at a local high school here for like a year now so that means I have lots and lots of days off." Het was absoluut niet iets dat ik de rest van mijn leven wilde doen, maar ik vond het tot nu toe enorm leuk. Je kon bezig zijn met je vak én je was omringd door een redelijk lastige doelgroep: jongeren. Ik lag echter erg goed bij alle studenten, omdat ik zelf ook nog redelijk jong was en ik herkende mijzelf dus ook in aardig wat dingen. Ik moest er vaak ook wel hard om lachen, omdat die 'kinderen' soms de meest rare dingen deden, dus eigenlijk was iedere dag wel weer anders. "But um.. yeah.. my family all lives back home so I visit them every now and then. And whenever I'm not working I like to go to the gym and work out." Ik deed helemaal niet zoveel met mijn leven. Hobby's had ik dus ook niet echt, al zat ik niet zo vaak stil. Ik had altijd wel wat te doen, maar dat kwam misschien ook wel omdat ik hier nu niet alleen woonde en ik had naast deze twee geweldige mensen ook nog andere vrienden hier wonen die ik via mijn studie had leren kennen. Tevens werkte ik gewoon een aantal dagen in de week, dus mijn dagen zaten altijd wel vol. "But what about you? Tell us about you now!" stelde ik toen aan Allison voor. Ik wist zeker dat wij alle drie enorm nieuwsgierig waren naar wie er voor ons zat. Ik was in ieder geval enorm nieuwsgierig, want als iemand dit soort dingen vertelde kwam je vaak wel wat meer over iemand te weten en wist je vaak ook sneller of iemand wel bij je zou passen of niet. En dan bedoelde ik dat natuurlijk vriendschappelijk. Ik zag namelijk verder niets in haar, want daarvoor had ik Alyssa. Alyssa vond ik ook persoonlijk tien keer zo mooi als Allison, maar dat kwam ook omdat ik het innerlijk van Alyssa al zo ontzettend goed kende en ik haar innerlijk nog wel mooier vond dan haar uiterlijk. Nee, eigenlijk niet. Het was allebei even mooi.

Allison.
Het liefst had ik nog een keer dankjewel gezegd, maar dan leek het net alsof er iets mis met me was. Ik had onderhand namelijk wel door dat ze het niet erg vond en op een gegeven moment was het ook tijd om een keer je mond te houden. Dat moment was nu, dus glimlachte ik alleen nog maar zwakjes toen Alyssa dat zei.
Matthew had voorgesteld om wat meer over jezelf te vertellen en dat vond ik eigenlijk heel prettig! Ik was namelijk wel benieuwd naar deze mensen, dus ik zou ze graag iets beter willen leren kennen. Nu moest ik wel moeite doen om dit soort dingen van drie mensen tegelijkertijd te onthouden, maar ik zou gewoon goed luisteren en ik hoopte dat ze niet allemaal een soortgelijk leventje hadden.
Alyssa begon met het vertellen over haarzelf en ik keek haar terwijl ze dat aan het doen was recht aan. Dat vond ik altijd netjes om te doen. Als iemand aan het woord was of als je met iemand in gesprek was keek je die persoon aan. Dat liet zien dat je interesse toonde, vond ik dan. Zij kwam hier dus vandaan en had op een gegeven moment gewoon haar eigen plekje opgezocht in Phoenix. Logisch, al klonk het minder logisch dat ze bij haar opa en oma had gewoond en niet gewoon bij haar ouders, maar daar zou ik niet naar vragen. Dat was te persoonlijk en ik wilde niet meteen dat soort vragen stellen, ook al was mijn nieuwsgierigheid meteen gewekt, al zou ik daar niet meteen naar durven te vragen. Pas als iemand zelf over een onderwerp als dat begon wilde ik vragen stellen, want het waren niet mijn zaken en ik wist ook niet in hoeverre iemand dat soort persoonlijke dingen met mij zouden willen delen. "Oh, sounds great! What kind of sports are you into?" vroeg ik aan Alyssa toen ze zei dat ze van sporten hield.
Vervolgens vertelde Nathan een aantal dingen en ook naar hem probeerde ik zo aandachtig mogelijk te luisteren. Ik moest dit soort basic dingen namelijk wel gewoon onthouden. Ik glimlachte zwakjes toen hij zei dat hij zo close was met zijn zussen en zijn moeder, al vroeg ik me dan meteen af wat er met zijn vader aan de hand was, maar dat zou ik maar niet vragen. Ook dat was waarschijnlijk een persoonlijke vraag. "That's so cool," zei ik op het feit dat hij verschillende muziekinstrumenten kon spelen. Dat was ook gewoon echt heel erg gaaf.
Vervolgens was Matthew aan het praten en opnieuw probeerde ik de dingen die hij zei ook te onthouden, totdat hij me zei dat ik wat over mezelf moest vertellen. "Oh, yeah... Um.. I'm actually from Portland, Oregon and I've lived here for about four years now so I think I know my way around downtown Phoenix pretty good already." Natuurlijk. Daar kwam ik vaak om te winkelen. "I just graduated and started my first job at a law firm like a month ago now which is really, really fun. And when I'm off I like going to the gym and taking dance classes. I actually teach little kids some type of dancing too but I only do that once a week. So yeah.. that's me."

sorry hij is ietsjes korter!

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa
Toen Nathan wat meer over zichzelf had verteld, besefte ik dat ik helemaal was vergeten te vertellen dat ook ik al werkte en uiteraard afgestudeerd was. Toch besloot ik er verder geen aandacht aan te geven. Allison zou er hoe dan ook achterkomen wanneer ze hier langer woonde en ik bijvoorbeeld naar het werk zou vertrekken 's ochtends. Aandacht luisterde ik naar Matthew, die vervolgens aan de beurt was met iets meer over zichzelf te vertellen. Het waren dingen die ik uiteraard al wist, zowel van Nathan en Matthew. Het was ook logisch, het waren mijn twee beste vrienden en we hadden onze studententijd gedeeld. We waren vaak samen op stap geweest, hadden stressvolle maar ook leuke momenten met elkaar gedeeld. Echter wist ik niet hoelang het nog zou duren. Er zou ooit een tijd komen waarin één van ons een serieuze relatie zou krijgen en zou willen samenwonen met zijn of haar vriendin. Ik vond het niet fijn om te denken aan hoe het in de toekomst zou verlopen en genoot dan ook volledig van het heden, waarin we nog alles konden delen met elkaar en nog konden samenwonen met ons drie.
''Well, I really enjoy playing tennis and besides that, I often go to the gym.'' Antwoordde ik op haar vraag. Soms gingen Matthew en ik ook wel eens samen naar de gym, wanneer we allebei vrij hadden of 's avonds na het werk. Nathan was niet echt het sportieve type dus die ging dan niet mee, waardoor Matthew en ik wat tijd hadden voor ons twee. Daar kon ik altijd enorm van genieten, simpelweg wat quality time en privacy met Matthew. Door het gedacht alleen al verscheen er een op mijn gezicht. Ik keek er naar uit om weer eens tijd met hem alleen door te brengen, maar dat was niet voor nu helaas. Zeker niet nu Allison hier pas was komen wonen. We hadden wel andere dingen aan ons hoofd dan ons af te zonderen en daarbij was het ook erg asociaal tegenover haar als we nu al met z'n twee iets zouden doen en haar er niet bij zouden betrekken. Allison zou er waarschijnlijk vlug genoeg aan wennen, aan Matthew en mij. Nathan was het daarbij ook gewoon dat Matthew en ik af en toe dingen alleen deden, maar Nathan en Matthew deden soms ook dingen met z'n twee en dat was volledig oké voor iedereen. Hoe Allison er tegenover stond, kon ik echter niet inschatten.
Terwijl het gesprek nog bezig was, at ik een paar happen van het eten en nam tussendoor een slokje van mijn cola, die ik ondertussen ook had ingeschonken. ''Sounds good. Maybe you could join me and Matt some time.'' Stelde ik voor, doelend op het gaan naar de gym. Misschien was het een beetje impulsief, maar we konden haar tenminste betrekken bij de activiteiten die wij deden. Als ze niet wou, dan was dat ook prima want dan konden Matthew en ik alleen gaan, iets wat ik minstens even fijn vond. Eigenlijk vond ik alles fijn, zolang ik maar bij Matthew was. Zelfs gewoon op de bank hangen in onze pyjama's terwijl we pizza aten was fijn. Ik vermaakte me altijd wel met hem, ook zonder dat we een specifieke activiteit gingen doen.

Nathan
Geboeid luisterde ik naar Alyssa, Matthew en vervolgens natuurlijk ook naar Allison. Wat Alyssa en Matthew verteld hadden wist ik uiteraard al, maar wat Allison vertelde was nieuw voor mij. Ik zou zeker en vast mijn best doen om het zo goed mogelijk te onthouden, maar zelfs alleen dat onthouden vond ik best moeilijk. Ik kon me dan ook goed inbeelden dat het moeilijk voor haar was om het van ons alle drie te onthouden. Als ze het niet kon onthouden, was het ook geen probleem. Ze zou er vast snel genoeg achterkomen wanneer ze hier woonde en op die manier was het ook makkelijker om te onthouden volgens mij, want hoe we het nu vertelden was het gewoon puur informatie. Het was misschien zelfs een beetje geforceerd en puur om een eerste idee te krijgen van wie haar nieuwe huisgenootjes zouden zijn.
Ik glimlachte zwak naar haar toen ze zei dat het cool was dat ik instrumenten speelde. Het leek er eerder op dat ze het wat belachelijk vond voor een jongen maar goed, ieder zijn mening natuurlijk. Ik was niet echt zoals de meeste jongens, die je dagelijks in de gym kon vinden, die veel alcohol dronken en wekelijks gingen feesten. Uiteraard hield ik wel eens van een feestje en dronk ik wel eens een biertje, maar ik was erg rustig van mezelf. Daarnaast was ik ook best gevoelig en het feit dat ik instrumenten speelde zei al genoeg, toch? Ook was ik opgegroeid met drie vrouwen in huis, dus dat heeft waarschijnlijk wel een rol gespeeld in hoe mijn karakter zich heeft gevormd doorheen de jaren. Toch had ik er niet over te klagen, ik vond mezelf best goed zoals ik was en als anderen daar niet mee akkoord waren, dan was dat in mijn ogen hun probleem. Ik trok me er niet veel van aan wat mensen over me dachten, behalve wanneer het ging over mensen die ik liefhad, zoals Matthew, Alyssa of mijn twee zussen en moeder. Dat waren wellicht de belangrijkste personen in mijn leven en dus ook de personen waarvan ik er wel om gaf wat ze over mij dachten, al wist ik diep vanbinnen ook wel dat ze mijn keuzes altijd zouden accepteren en me niet zouden willen veranderen.
Toen Allison begon te praten, keek ik even op. Ze had mijn gedachtes onderbroken met haar stem en dat was maar beter ook, anders kreeg ik helemaal niets mee van wat ze te vertellen had en wie ze was. ''Oh, sounds like you're having a very busy life.'' Zei ik lachend tegen haar. ''But it's definitely better than doing nothing all day.'' Daar kon ik persoonlijk niet tegen, mensen die lui waren en de hele dag niets anders deden dan hangen op de bank. Uiteraard kon het eens voorvallen, maar niet elke dag.

Traveller
Wereldberoemd

Traveller schreef:
Allison.
Alyssa vertelde dat ze tennis speelde, maar dat was een sport die ik drie keer niets vond, dus ik zou haar zeker niet vragen of ze het mij zou willen leren. "Sounds fun," zei ik toen dus ook met een glimlachje. Iedereen had natuurlijk zijn eigen hobby's en dat was helemaal prima! Als iedereen dezelfde dingen leuk vond was het ook niets aan. Dan deed iedereen precies dezelfde dingen en dan was er ook helemaal niets meer interessant aan je hele leven.
"No, seriously, that's really cool. I'll make you teach me how to play those instruments one day," grapte ik toen ik niet echt een reactie had gekregen van Nathan. Ik vond het wél oprecht leuk. Ik had dat soort dingen helaas nooit geleerd, maar dat kwam ook omdat ik andere hobby's had. Toen ik nog thuis woonde zat ik op allerlei clubs op mijn high school, waardoor ik dus helemaal geen tijd had voor andere dingen. Ik was lid van de cheerleaderssquad, maar deed daarnaast een aantal avonden per week ook aan dansen en dan deed ik soms ook nog mee aan volleybal, wanneer het seizoen ervoor was. Ik zat dus in enorm veel clubs waardoor ik iedere dag wel wat te doen had en er geen tijd was om iets nieuws te leren of te doen. Dat was soms wel jammer, maar ik had er geen spijt van. Ik vond de dingen die ik deed ontzettend leuk en ik was nu nog steeds bezig met dansen, alleen op een veel lager pitje. Daar zat namelijk geen toekomst in en het was nu gewoon voor de lol!
"Yeah, that'd be fun!" zei ik tegen Alyssa toen ze zei dat ik wel een keertje meekon naar de gym met haar en Matthew. Dat leek me wel leuk om te doen, al wilde ik ook niet "indringen." Misschien was dat iets wat zij altijd met z'n tweeën deden en dan wilde ik me daar niet in mengen. Dan wilde ik dat lekker hun ding laten zijn en dan kon ik ook prima in mijn eentje gaan. Dat vond ik ook helemaal geen ramp, want zo heel erg vaak ging ik nou ook weer niet. Ik ging ongeveer zo'n twee keer per week en dan vond ik het wel weer genoeg geweest.
"I have a pretty busy life, yeah! But I'm like so energetic, I can hardly get tired and I like being busy. Though all of your lifes seem pretty busy as well," zei ik met een zwak glimlachje waarna ik een slokje nam van mijn drinken dat ik voor mezelf had ingeschonken. Ik vond het altijd enorm prettig om druk bezig te zijn en stil zitten was ook niet iets waar ik heel erg goed in was. Er was namelijk altijd wel wat te doen en dit hoefden niet meteen leuke dingen te zijn. Zoals na dit eten zou de afwas gedaan moeten worden en dat zou ik dan ook zeker doen, omdat deze drie mensen al genoeg hadden gedaan voor vandaag leek me. Bovendien vond ik het een aardig gebaar, want niemand was dol op de afwas doen leek me. Ik in ieder geval niet, maar ik vond het ook geen ramp.

Matthew.
Alyssa had gezegd dat Allison wel eens met ons tweeën mee mocht naar de gym en dat vond ik geen probleem. Daar was je toch niet de hele tijd met elkaar bezig, want als dat wel zo was, dan was je eigenlijk niet aan het sporten. Dan was je een soort theekransje aan het houden en ik had altijd een hekel aan mensen die alleen maar aan het praten en lachen waren in de gym. Natuurlijk was het oké om het gezellig te hebben en om elkaar te helpen, maar dat kon je toch niet de hele tijd doen? En ik was niet eens enorm professioneel bezig of zo. De enige reden dat ik daar kwam was om nog een beetje aan sport te doen, omdat ik dat op mijn werk totaal niet kreeg. Dan was je gewoon de hele dag aan het zitten en je liep hooguit tien meter door dat klaslokaal heen of je ging een keer naar de koffieautomaat. Meer beweging kreeg je niet. Tevens deed ik alles met de auto hier, dus wat dat betreft kreeg ik ook echt nul beweging. Bovendien vond ik het ook leuk om er dan iets gespierder uit te zien, omdat ik dat persoonlijk mooi vond staan dan van die slappe armpjes en een bierbuik.
"Oh, you sound like me," grinnikte ik toen Allison vertelde dat ze erg druk was en dat het niet makkelijk was om haar moe te krijgen. Soms had ik ook echt energie voor tien en meestal ging ik dan maar naar de gym om mezelf moe te maken. Dat was een erg goede tactiek, want ik werd er inderdaad wel moe van. Dan moest je natuurlijk wel hard je best doen en niet alleen een beetje op zo'n crosstrainer zitten of zo, maar dat deed ik sowieso niet. In de gym wilde ik wel ook echt hard mijn best doen om alles zo goed mogelijk te doen en om alles een beetje te trainen, maar niet te overdreven. Ik hoefde er ook niet opgepompt uit te zien.
"By the way, Alyssa, this all tastes so good," zei ik waarna ik nog een hapje nam van het eten dat op mijn bord lag. "I'm pretty sure I can eat all of it by myself because it's that good." Ik vond het oprecht heel erg lekker en dat mocht dan ook wel gezegd worden vond ik zelf! Bovendien waardeerde ik het gewoon heel erg aan haar dat zij hier zo druk mee bezig was geweest zonder ook maar enige hulp van mij of van Nathan, omdat ze dat gewoon niet had gewild. Als ik daar had gestaan had ik waarschijnlijk alle hulp aangenomen die me werd aangeboden, maar ik was dan ook niet zo'n ster in koken. Ik kon het inmiddels een beetje dankzij de hulp van Alyssa, maar echt een goede kok zou ik nooit kunnen worden. Ik had er ook gewoon het geduld niet voor. Maar goed, ik was al heel erg blij dat ik een fatsoenlijke maaltijd op tafel kon zetten.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Alyssa
Terwijl ik at, luisterde ik aandachtig naar het gesprek dat iedereen met elkaar voerde. Zelf eindelijk kunnen eten waarvoor je uren hebt gewerkt vond ik toch altijd een fijn gevoel. Het zorgde voor een zekere voldoening, tenminste wanneer het lekker was. Indien het niet lekker was, was het eten één grote tegenvaller sinds je er zo ontzettend veel moeite voor had gedaan. Doordat ik was opgegroeid in het huis van mijn oma en opa, had ik leren koken door mijn oma. We stonden vroeger samen uren in de keuken, terwijl mijn opa lange dagen op het werk doorbracht. Vroeger was het nu eenmaal zo dat mannen gingen werken en vrouwen voor het huishouden zorgden. Dit heeft dan ook geresulteerd in mijn oma en mij, die heerlijke maaltijden klaarmaakten en ik die diverse huishoudelijke klusjes moest doen om mijn oma wat te helpen. Hier en daar eens de afwas doen, de schone was buiten hangen of het wasmachine opzetten. Later kwam strijken er ook nog bij, dat vond mijn oma wat te gevaarlijk voor mij toen ik jonger was. Ik heb het nooit anders gekend, dan hard werken en klusjes doen want zo was het nu eenmaal bij mijn oma. Soms dacht ik dan ook dat het daardoor kwam dat ik nu veel taken op mij nam, ik vond het helemaal niet erg want het was altijd al zo geweest. Toch vond ik het af en toe wel eens fijn wanneer Nathan of Matthew één van de taken vrijwillig op zich had genomen zodat ik het niet meer moest doen als ik 's avonds thuiskwam. Dit was iets wat eigenlijk best vaak gebeurde en ik apprecieerde het enorm. Nu Allison hier ook zou komen wonen, zouden de taken nog wat meer verdeeld zijn en dat deed me om eerlijk te zijn ergens ook wel goed.
Ik keek opzij toen ik mijn naam hoorde, naar Matthew die iets tegen me zei. ''Ah, thanks Matthew.'' Bedankte ik hem terwijl ik naar hem glimlachte. Nadat mijn bord leeg was, vulde ik mijn glas met cola en dronk het vervolgens op. Voor mijn gevoel was ik klaar met eten, ik had genoeg en het was tijd om de afwas te doen, op te ruimen en Allison de rest van het huis te tonen. Al hadden we tijd genoeg om alles te tonen, was het huis niet zo groot en konden we rustig aandoen. We hadden namelijk nog de hele avond en gezellig samen aan tafel zitten op ons gemakje was ook wel fijn. Het gesprek was niet gevuld met ongemakkelijke stiltes en Allison was nieuw hier dus we moesten haar zeker niet het gevoel geven dat alles maar snel snel moest gebeuren, om er vanaf te zijn, want zo was het namelijk helemaal niet. Ik wou graag de tijd nemen om haar beter te leren kennen en natuurlijk hoopte ik dat dat omgekeerd net zo was.

Nathan
Een tevreden glimlach verscheen dan toch op mijn gezicht toen ze toegaf dat ze het echt leuk vond dat ik instrumenten speelde. Ik vond het altijd een fijn gevoel wanneer mensen het apprecieerden en tof vonden dat ik muziek speelde. ''Hopefully you won't regret that once we start playing instruments together.'' Plaagde ik Allison. Vroeger werd ik er wel eens mee gepest. In de lagere school durfden andere jongens wel eens naar me uithalen omdat ik zogezegd homo was doordat ik instrumenten speelde en dan ook nog samen met mijn moeder en zussen. Zelf vond ik het een belachelijke redenering en achteraf kan ik er wel om lachen hoe kinderen zo snel een oordeel konden hebben over iets. Ik voelde me alles behalve aangetrokken tot het mannelijke geslacht en was dan ook meteen alles behalve homo, niet dat daar in mijn ogen iets mis mee was en het was zeker en vast geen reden om iemand te pesten. Volgens mij was alles oké, iedereen moest doen waar hij of zij zin in had en het was ook niet mijn verantwoordelijkheid om over iemand anders te oordelen. Leef en laat leven. Dat zei mijn moeder altijd wanneer het over zulke thema's ging. Ze had ons altijd geleerd om respect te hebben voor alles en iedereen, voor elk geloof, elk ''ras'', elke cultuur en elke seksuele geaardheid. Dit was iets wat ik mijn eigen kinderen later ook wou meegeven, maar dat was nog ver weg. Ik had zelfs geen relatie of iemand op het oog, laat staan dat ik dacht aan kinderen of samenwonen. Ik moest beginnen bij het begin en niets overhaasten, dat was helemaal nergens voor nodig en daarbij had ik nog alle tijd van de wereld vanavond.
''Oh no, please don't say you're like Matthew.'' Zei ik lachend tegen Allison. ''It's only getting worse in here, Alyssa. We have to move out as soon as possible.'' Zuchtte ik overdreven, meer om Matthew te plagen met het feit dat hij altijd zo veel energie had en bijna niet moe was te krijgen. Soms vond ik het oprecht vermoeiend en dat zei ik ook wel eens tegen hem, maar we konden het van elkaar hebben. Ik was ervan overtuigd dat hij er ook gek van werd dat ik soms zat te drummen in het huis wanneer hij wou slapen of op zijn gemak televisie wou kijken. Het was geven en nemen en we lagen elkaar gelukkig niet dwars. ''I don't know about you guys, but I'm done.'' Ik legde mijn bestek neer op mijn lege bord en schoof het een stukje voor me uit, om aan te tonen dat ik echt meer dan genoeg had gegeten. Om eerlijk te zijn had ik eigenlijk wat te veel gegeten. Ik zou wel aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar was. ''And indeed Matthew, it was pretty good.'' Voegde ik er nog aan toe. Het was echt erg lekker, daardoor dat ik ook te veel had gegeten zonder dat ik het zelf doorhad.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld