Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG|The war is never over..

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Wij weten, jij niet.
1 keer onthouden
Tips en tops mogen
Verpest dit niet, want we bijten allebei

Me:
Denise Hope Grey-118 jaar- Vampire- mjw- piccaa

Jij begint xx

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian Garfield Wolfseye ~ 17 jaar~ ongetransformeerde weerwolf~zoon van de alfa~mjw~picca

Damian
Zuchtend kijk ik uit het raam en bijt op mijn lip. Nog een paar maanden voor mijn eerste transformatie, de volle maan na je 18e verjaardag gebeurt het. Heel soms eerder, maar eigenlijk is dat niet te hopen. Voor je 18e verjaardag is je lichaam er nog niet klaar voor en verander je niet volledig. Het kan zijn dat je lichaam een klein stukje veranderd, maar niet heel erg veel. Soms alleen het gezicht of alleen de armen of je krijgt een staart. Voor je 18e verjaardag is terug veranderen ook erg lastig aangezien je lichaam er nog niet klaar voor is. In de roedel zijn nu 7 weerwolven die op het punt van de eerste transformatie staan. 7 weerwolven van 17 jaar oud en mijn vader heeft iedereen bij elkaar geroepen. Iets wat niet bepaald positief is. Mijn vader roept ons niet zomaar bij zich. Zolang je nog nooit getransformeerd bent, ben je nutteloos in zijn ogen. Slechts een irritant insect dat het leven niet waard is. Niet dat getransformeerde weerwolven meer waard zijn in zijn ogen, maar dat ter zijde. De weerwolven en ik zijn opgeroepen zonder de andere ouders, voor een speciale missie. Ik weet nu al dat het een dwaze missie gaat worden met grote risico's. Toch kan niemand weigeren. Een alfa heeft nu eenmaal de macht over alles en iedereen in de roedel. Is machtiger dan welke beta of omega dan ook.
Even kijk ik op als er op de deur geklopt wordt en mijn grote broer binnenkomt. "Pap wil je spreken" zegt hij zacht en ik hoor de brok in zijn keel. Tussen mijn broer en ik zit drie jaar. Mijn broer is de volgende alfa en wordt als een van de weinige met respect behandeld door mijn vader, maar zelfs hij kan niet tot mijn vader doordringen. Langzaam sta ik op en loop met lood in mijn benen naar de deur toe, als mijn broer James mij in zijn armen sluit. "Wat je ook moet doen, wees voorzichtig en zorg goed voor jezelf en de andere wolven" fluistert mijn broer zacht in mijn ogen en ik kijk hem moeilijk aan, maar knik dan, voor ik de lange gang van het hoofdhuis doorloop en de trap naar beneden afhaal. Inwendig schud ik mezelf door elkaar heen. Op dit moment mag ik geen zwakte tonen. Ik moet sterk zijn en bewijzen dat ik alles aan kan.
Als ik eenmaal beneden ben, loop ik naar de woonkamer waar de rest van de 17 jarige wolven zich ook verzamelen. Elk weerwolvengezin heeft zijn eigen huis. Mijn vader heeft er twee als alfa zijnde. Het huis waar ik in moet wonen, en dat eigenlijk het huis is waar alle bijeenkomsten gehouden worden en zijn eigen privé huis, waar zelfs ik nog nooit in ben geweest.
De weerwolven en ik gaan in de rij staan, onze blikken op de achterdeur van de kamer gericht waar mijn vader doorheen komt als we allemaal compleet zijn. "Ah jullie zijn hier, mooi zo" zegt mijn vader grijnzend en loopt naar ons toe. "Ik heb een speciale missie voor jullie. Jullie gaan jullie bewijzen als toekomstige weerwolven waar de roedel trots op kan zijn" zij mijn vader en even fronste ik mijn wenkbrauwen.Wat is pap precies van plan?
"Ik heb besloten om een aantal weerwolven naar de grens te sturen om de vampiers te bespioneren en hun zwakheden te ontrafelen. Jullie zijn daar de perfecte wolven voor. Aangezien jullie nog nooit zijn getransformeerd worden jullie niet als een bedreiging gezien door de vampiers. Ik wil dat jullie je gevangen laten nemen en alle informatie verzamelen die jullie kunnen verzamelen. Kom niet terug met lege handen. Geef me al hun sterke en zwakke punten." zegt mijn vader rustig en blijft voor mij staan, waarna hij mijn halsband vastpak. Elk weerwolfjong had er eentje om. Het was bedoeld om onze rang aan te geven. Wij zijn onderdanig aan iedereen. Zowel de alfa als de beta's. Even slik ik, maar knik dan. Deze missie is pure zelfmoord. We kunnen ons niet verdedigen tegen de vampiers, wat is dit voor een missie? Nog voor we begonnen zijn, zijn we al dood. Voor we de grens echt kunnen oversteken. Toch durft niemand er iets over te zeggen, ik zelf ook niet. Mijn vader kan absoluut niet tegen tegenspraak.
"Mooi zo" zegt mijn vader grijnzend en geeft me een klopje op mijn schouder. "Jullie vertrekken meteen. Neem geen afscheid van je dierbaren. We hebben geen tijd te verliezen" zegt mijn vader en neemt ons vervolgens mee naar de grens. Even slik ik zacht als pap mij en de andere wolven ruw de grens over duwt en ik een van de wolven hard op de grond valt.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Denise
Samen met mijn broer zitten we op de bank met een paar vrienden. Mijn broer en ik zijn de enige nog over van onze familie. Mijn vader was de baas hier van het groepje maar hij overleden. Hij is vermoord door de weerwolven. Sinds toen is er een oorlog tussen ons. Ze hebben het zelf veroorzaakt. Het is nu al ongeveer 20 jaar geleden dat het is gebeurd. Mason, mijn broer is nu de leider. Sam, mijn beste vriend komt langs me zitten en glimlacht. Ik heb hem veranderd. Hij wou het graag en ik kon niet zonder hem. Hij was de eerste die ik ooit heb veranderd. "Willen jullie nog wat drinken?" Vraag ik aan onze vriendengroepje en sommige knikken. Oke 4 glazen. Ik sta op en loop naar de koelkast waar ik een zakje bloed vandaan haal. Ik schenk 4 glazen in en het overige in het zakje doe ik weer in de koelkast. Ik geef de glazen en ga weer op de bank zitten. "Weerwolven." Hoor ik mijn broer in een keer zeggen en ik sta op. "Wat?" Mompel ik en ruik het dan ook. Wat doen die hier? Ze weten dat het zelfmoord is? Snel ren ik naar buiten en ik zie een groepje weerwolven. Ze zien er vrij jong uit. Wat doen die hier? De vampieren maken een kringetje om ze heen en sommige laten hun tanden al zien. Ze zien er bang uit. "Mase wacht." Mompel ik. "Wat moeten zulke jongen pups hier?" Zeg ik best duidelijk en kijk ze met een neutraal gezicht aan. "Kunnen we ze niet gewoon gelijk vermoorden!" Roept Sandra. Een meisje uit onze groep. Even kijk ik om me heen of ik een andere weerwolvengroep zie. "Nog niet!" Roept Mason en ik bijt op me lip. "Waar is jullie alfa? Zijn jullie verdwaald?" Vraag ik dan en ik loop naar ze toe. Ookal ben ik een bloedverslinder, ik blijf een goed hart hebben.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian
Ik help Jack, de wolf die gevallen is overeind en kijk over mijn schouder heen. Mijn vader verlaat de grens, maar ik weet dat als we nu terug gaan we er echt geweest zijn. De kans dat we het bij de vampieren overleven is waarschijnlijk groter dan bij mijn vader als we zijn bevel negeren. Even kijk ik de rest aan en merk dat ze er precies het zelfde over denken, waarna ik diep ademhaal en rustig met de rest van de jongens verder het vampier territorium op loop. Hoewel het maar een paar kilometer van ons huis is, ziet het er heel anders uit. Je kunt de verschillen van jachtstijlen tussen de weerwolven en vampiers goed merken. Bij ons zie je regelmatig een hoopje botten als je buiten rond loop, of een bergje waar de botten onder begraven liggen. Hier ligt dat niet. Helaas komen we niet bepaald ver aangezien we binnen een paar minuten omsingeld zijn door een groep vampiers. Meteen gaan de wolven dichter bij elkaar staan en neem ik beschermend mijn plek voor hen in. Een van de meisjes stelt voor ons te vermoorden, maar een jongen houdt ze tegen. Waarom zou hij het tegenhouden? Zou hij de waarheid weten? Een ander meisje stapt en een aantal vragen stelt.
"Wij hebben geen alfa meer. We zijn verbannen omdat we te laat zijn met transformeren en hierheen gestuurd" zeg ik tegen het meisje. Als zoon van de alfa moest ik nu de leiding nemen, al is dat niet echt iets waar ik op dit moment trots op ben. Ik moet een manier zien te vinden om ervoor te zorgen dat wij dit allemaal overleven, maar dat is eigenlijk onmogelijk. Sinds pap hun leider 20 jaar geleden heeft vermoord zijn de vampiers wraakzuchtig. Zelfs daarvoor waren vampiers en weerwolven geen vrienden en hadden ze een hekel aan elkaar, maar mijn vader heeft het toch wel een tikkeltje erger gemaakt dan nodig was. Deze missie is pure zelfmoord. We zullen dit nooit overleven. Dat is gewoon onmogelijk. Wat ik ook zou doen. Ik hoop maar dat ze ons snel en pijnloos zullen vermoorden, al heb ik daar ook nog wel eens mijn twijfels over. Zeker als ze er ooit achter zullen komen wie ik ben. Dat is iets wat ze echt niet mogen weten. Even bijt ik op mijn lip en wacht af wat er gebeurt, terwijl ik mijn blik over de vampiers heen laat gaan. Het is nogal een aardig groepje. Nee, daar maken we zeker geen kans tegen. Sommige vampiers zijn zo te ruiken ook al best oud en ervaren. Anderen wat minder, maar dat betekende nog niet dat ze niet gevaarlijk waren.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Denise
Even keek ik op naar een jongen als hij begint te praten. "Mase wat wil je met ze doen?" Vraag ik aan Mason. "Mmh iedereen pak er eentje, je mag er meedoen wat je wilt. Vermoorden, martelen." Begint Mason en ik keek hem aan. "Mase hun kunnen er niks aan doen." Probeer ik ze te verdedigen. "Denise je weet wie hun alfa was." Zegt mijn broer en kijkt vies weg. "Je moet blij zijn dat ik ze een kans geef, naja kans." Greens Mason. Ik ben het hier helemaal niet mee eens. Wat kunnen hun eraan doen? Even schud ik mijn hoofd en knik maar. Ik kan toch niet tegenspreken. Hij is tenslotte de leider hier. "Denise kies er eentje uit." Zegt Mason en even knik ik. Ik loop op het weerwolvengroepje af en kijk er even naar. Ze zien er bang uit. Ik kies er dan eentje uit. Eentje die net praatte. Ík houd zijn arm goed vast en ik kijk Mason aan. Hij knikt tevreden. Ik neem hem dan mee naar ons eigen huis. We hebben twee huizen. Eentje voor mij en Mason en eentje waar elke vampier mag komen. Ik maak de deur open en neem hem mee naar de woonkamer. Dan komt mijn broer binnen. "Denise je spreekt me niet meer tegen alright?" Zegt Mason geïrriteerd en even knik ik. Hij heeft ook een weerwolf mee. "Je behandelt ze niet als te gast maar als ons hondje." Zegt Mason en grinnikt. Wat flauw. "Let ook even op die van mij. Ik moet even wat regelen." Zegt Mason en ik knik. "Tot zo." Zeg ik dan zacht. Als Mason weg is kijk ik de twee jongens aan. Ze zijn zwak dus als ze iets proberen kan ik ze makkelijk aan. Ik ga dan op de bank zitten en bekijk ze kort. "Hoe heten jullie?" Vraag ik dan. Meer zodat ik ze op hun naam kan roepen. Dan sta ik weer op en loop naar de keuken waar ik het zakje waar overige bloed inzat pak. Ik drink het dan leeg en kijk ze aan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian
Toen een van de mannelijke vampiers zei dat elke vampier een van ons mocht pakken en zelf mocht weten wat ze ermee deden, voelde ik hoe een aantal jongens mij vastpakten. Even geef ik een kneepje in hun handen, maar wordt dan door het meisje dat mij net aansprak weggetrokken. Ik probeer me nog los te trekken, maar voor zijn eerste transformatie is een weerwolf niet veel sterker dan een mens. Sowieso in onze menselijke vorm zijn we zwakker dan vampiers, maar voor de transformatie zijn we echt tien keer zwakker. Ik slik zacht als ik gewoon als een zak meel mee getrokken wordt, alsof ik niet eens tegenstribbel. Nog even kijk ik over mijn schouder en zie hoe de rest ook meegenomen word en sla mijn ogen neer. Ik hoop maar dat het goed komt met de rest van de groep. Pap is echt verschrikkelijk. Ik hoop dat ik dit overleef en mijn vader hier ooit voor kan laten boeten, al heb ik zo'n vermoeden dat ik het niet lang zal overleven.
Al snel komen we aan bij een huisje en word ik mee naar binnen geloodst. Niet veel later komt de andere jongen ook samen met Jay, een van de jongste weerwolven van het groepje en een goede vriend van me. Even bijt ik op mijn lip en trek Jay beschermend achter me als de jongen zegt dat het meisje ons als hondjes moet behandelen. Ik heb altijd al een hekel gehad aan hondenopmerkingen in mijn richting. We zijn wolven, geen honden en zelfs dat zijn we nog niet echt. Echter weet ik maar al te goed dat dit niet het juiste moment is om er iets over te zeggen.
Aan zijn gedrag te merken is de jongen duidelijk de leider van de groep. Wanneer de jongen weg begint te lopen kijk ik beide vampiers aan. "Wat zijn jullie nu met ons van plan?" vraag ik, maar de jongen is dan al weg. Het meisje vraagt vervolgens wat onze namen zijn en even twijfel ik of we een nepnaam moeten gebruiken, maar ik zie niet in wat voor nut dat heeft. Niemand kent mijn naam toch. Iedereen denkt dat mijn vader slechts 1 zoon heeft, mijn oudere broer. Mijn en mijn jongere broertje kent niemand. Pap houdt ons zo veel mogelijk uit de schijnwerpers.
"Damian en dit is Jay" zeg ik dan maar met tegenzin, maar kijk haar niet aan als ze het bloed opdrinkt. Dat is echt iets wat ik niet snap aan vampiers. Jay slikt zacht en probeert naar de deur te rennen

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Denise
Even keek ik op al hij zijn naam zegt. Damian. Ik kijk naar de grond en sluit even mijn ogen. Waarom moesten hun nu perse komen. Konden ze geen andere kant op? Als Damian dat vroeg dacht ik kort na. "Ik ben niks van plan maar ik denk niet dat iedereen zo denkt." Even dacht ik na. "Ik denk dat mijn broer ook andere plannen heeft." Knik ik. "Ik heet trouwens Denise." Zei ik en glimlach dan. Als ik merk dat de andere wilt vluchten ren ik erop af met mijn snelheid en duw hem op de grond. Ik ga dan op zijn buik zitten en laat ,mijn tanden zien. Hij kijkt bang weg. "Volgende keer wanneer je het probeert zitten er twee tandafdrukken op je." Zeg ik en lach zacht. {Ik vind het wel grappig om hem zo te zien. Dat hij zo bang is. Ik ga dan van hem af en sta op. "Zo hey dat heb ik nog nooit bij je gezien." Hoor ik mijn beste vriend zeggen en ik lach zacht. Ik sla dan mijn armen om hem heen en druk een kleine kusje op zijn wang. "Hey." Glimlach ik. "Dus jij hebt deze twee hondjes." Grinnikt hij en even knik ik. "met dat zwarte haar heb ik, hij heet Damian." Knik ik. "Raak er maar niet te gehecht aan. Dat gaat Mason niet leuk vinden." Zegt hij en even zucht ik. "Ik heb de mijne al vermoord hij zei niks." Zei Sam schouderophalend en ik keek Damian dan even aan. "Welke had je gepakt?" Vroeg ik en ik pakte Sam bij zijn arm vast en kneep er zacht in. "Eentje met rood haar." Zei hij terug en ik knikte kort. Naja zo is Sam eenmaal. Hij heeft geen geduld. Dat vind ik zo leuk aan hem. Hij laat me aan mij denken hoe ik vroeger was. Even keek ik weer naar Damian. "Hou je vriendje bij je." Zegt Sam tegen Damian. Ik keek dan weer Sam aan. "Wat kom je eigenlijk hier doen?" Vraag ik aan hem. "Ik wou weten welke hondje jij had gepakt." Zegt hij grinnikend en ik begin zacht te lachen. "Weerwolf." Mompel ik. "Wat zei je?" Vroeg Sam. "Niks." Zeg ik gelijk en keek weg.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian
Als die Denise vertelt dat ze zelf geen plannen met ons heeft, maar de andere vampiers waarschijnlijk wel, bijt ik even op mijn lip. Zulke opmerkingen zijn nooit goed nieuws. Je kunt vampiers al niet vertrouwen en dan ook niet weten wat ze van plan zijn? Als ik ooit de kans ga krijgen, zal ik mijn vader hiervoor laten boeten, al betwijfel ik of ik ooit een kans ga krijgen.
Niet veel later zit Denise dreigend op Jay zat, snel trek ik hem onder haar vandaan en slik zacht als er een andere vampier binnen komt.
Als we weer 'hondjes' genoemd worden bal ik mijn handen tot vuisten achter mijn rug. Die vampiers denken dat ze zoveel zijn, terwijl ze in werkelijkheid niets zijn. Slechts een stel bloeddorstige monsters. Toen dat monster ook nog eens zei dat hij George vermoord had, greep Jay mijn handen snel vast. Iets wat ook maar goed was, anders was ik vast en zeker op de jongen afgesprongen en dat zou mijn dood ook worden.
Als het monster zegt dat ik Jay bij me moet houden kijk ik hem kwaad aan. Hij moet eens weten dat Jay mij nu bij zich houdt en niet andersom. Even haal ik onopvallend diep adem. Kwaad worden en mijn beheersing verliezen helpt nu niet. Het brengt George niet terug en brengt alleen maar Jay en mij in grotere problemen dan we al hebben.
Al snel gaat de deur nog eens open en komt de andere jongen weer terug, waarna hij ons kwaadaardig aan kijkt. Ik krijg echt de kriebels van die jongen. Even ga ik anders voor Jay staan, zodat ik hem beter kan beschermen. Niet dat het echt veel zin zal hebben, maar goed. Ik moet het proberen

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Denise
Even keek ik mijn broer aan als hij terug is. "Jij bent snel." Zeg ik grinnikend en ik geef hem een knuffel. "Is er iets gebeurd?" Vraagt hij gelijk en ik schud mijn hoofd. Ik haat het om te liegen tegen hem. Ik kijk dan naar de twee weerwolven. "Dus wat gaan we met ze doen?" Vraagt Sam en ik kijk mijn broer weer aan. "Doe ze in een kooi. We zien morgen wel. Ik wil wat rust." Zegt hij en even knik ik. Aan de ene kant snap ik het wel. We hebben een lange dag achter de rug en dan komen opeens die weerwolven. Konden ze niet een andere kant op? als we bij de kooi komen maak ik hem open en duw hem erin. Ik kijk dan naar de andere weerwolf die erin wordt gegooid door Sam. Ik maak dan het deurtje dicht en Sam slaat zijn arm om me heen. Ik lach even en kijk naar ze. "Sleepwell." Grinnik ik nog naar ze en verlaat de kamer. Ik loop dan naar mijn broer toe en kijk hem aan. "Het komt wel goed." Zegt hij zacht en ik knik kort. Vast wel. Hoop ik.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian
Ik keek de vampiers aan toen ze over ons spraken alsof we er niet bij waren. Een kooi? Serieus? We waren geen wilde beesten of zo. Er waren zoveel betere alternatieven. Al hoewel het altijd beter was dan een halsband en riem zoals pa dat altijd deed. Even zuchtte ik zacht, terwijl we gedwongen werden om achter hen aan te gaan en hield Jay zijn hand vast. "Het komt goed" fluisterde ik zachtjes, waarna Denise mij in de kooi duwt. Ik had echt een hekel aan dit soort dingen. Vooral omdat ik last had van claustrofobie en deze kooi niet bepaald groot was. Toch kon ik mijn angst nu niet laten merken. Niet bij de vampiers en zeker niet bij Jay, die zelf al heel bang was. Met moeite weet ik mijn evenwicht te bewaren, maar dan wordt Jay in de kooi gegooid en heeft dat geluk niet. Nog net weet ik hem op te vangen, maar dan verliezen we beide onze evenwicht en vallen hard op de grond. Als de vampiers weg zijn, zucht ik zacht.
"Ik haat die hondenbehandelingen" zei ik en haalde een hand door mijn haren heen, waarna ik Jay aankeek. "Het spijt me dat je hierbij betrokken raakte" zei ik zacht en sloeg mijn ogen neer.
"Zo behandelde je vader je toch ook altijd?" vroeg Jay en schudde zijn hoofd. "Jij kunt er niets aan doen. Als hij iets wil dan krijgt hij altijd wel zijn zin" zei Jay zacht en beet op zijn lip. "Wat denk je dat ze met ons van plan zijn?" vroeg Jay vervolgens en ik haalde mijn schouders op.
"Geen idee" antwoordde ik en Jay kroop bang tegen me aan.
"Ga maar slapen. Ik hou de wacht wel" zei ik zacht en Jay knikte, waarna hij langzaam in een onrustige slaap viel tot we de volgende morgen wakker gemaakt werden. Ik was benieuwd wat ze van plan waren.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Denise
Samen met Sam lopen we mijn kamer in en ik kijk hem kort aan. Hij blijft hier. Ik heb hem liever nu hier. Puur omdat de weerwolven hier zijn. Dan voel ik me toch veiliger bij Sam. Ik kleed me dan op in een groot zwart shirt en ik doe mijn makeup eraf. Even gaap ik. Ik kijk Sam weer aan en ik ga in mijn bed liggen. Hij gaat langs me liggen en ik druk me tegen hem aan. "Slaaplekker Denise." Mompelt hij zachtjes en ik sluit dan mijn ogen waarna ik diep in slaap val.
De volgende ochtend wordt ik rond 9 uur wakker. Ik sta op en zie Sam nog slapen. Even glimlach ik. Ik trek dan een zwarte hoge broek aan met een leuk shirtje erbij. Ik doe dan wat makeup op en loop naar beneden. Ik loop naar waar Damian en Jay zijn. Ik kijk kort naar ze. "Goedemorgen, Willen jullie wat eten ofzo." Mompel ik dan naar ze. Ze moeten toch wel wat eten vind ik.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Damian
Uiteindelijk viel ik die nacht ook in een zeer ondiepe slaap. Elk klein geluidje maakte me wakker. Of het nu de wind was die een takje tegen het raam blies of een muisje dat door de muren van het huis liepen, het maakte niet uit. Eigenlijk was ik er best blij mee, je wist het nooit met vampiers en een diepe slaap zou Jay en mij kunnen doden. We waren dan een gemakkelijke prooi. Makkelijker dan wanneer we wakker waren.
Na een paar uur werd ik weer echt wakker en zag ik hoe de zon in het vampierterritorium op ging. Eigenlijk hadden ze een mooie zonsopgang. Bij ons waren er teveel bomen om het echt goed te zien en dat vond ik altijd wel jammer. Ik kon er van genieten om de zon op en onder te zien gaan. Het had iets magisch, iets bovennatuurlijks. Al gaf ik de voorkeur aan de zonsondergang aangezien de maan de kracht was van de weerwolf. Zelfs al waren we nog niet getransformeerd.
De volgende ochtend kwam Denise als eerste beneden, van alle vampiers in dit huis leek ze mij nog het aardigste, maar schijn bedroog vaak met vampiers. Een voorbeeld was hun leeftijd. Ze leken jong, maar konden honderden jaren oud zijn tenslotte.
"Wat voor eten?" vroeg ik schuw, je wist het maar nooit met vampiers. Wie weet hadden ze er een soort gif in gedaan of zo?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld