Forum

*We all got both light and dark inside of us. What matters is the part we choose to act on, that's who we really are.

Le moi: 
Voornaam: Abigail 
Bijnaam: Abi
Volledige naam: Abigail Rose Narcissa Bella Victoria Lestrange 
Ouders: Bellatrix en Rodolphus Lestrange 
Uiterlijk (Het liefste met foto): Zie foto. Qua uiterlijk lijkt Abigail niet erg veel op haar ouders. Ze heeft lang blond haar dat tot ver over haar schouders heen valt. Haar ogen heeft ze dan weer wel van haar vader. Haar ogen zijn helder blauw, waarvan het lijkt alsof ze altijd een twinkeling met zich mee dragen. Abigail heeft een slank figuur, integendeel tot haar moeder, die toch wat stevig is gebouwd. Haar lengte heeft ze niet mee, ze is namelijk wat aan de kleine kant, iets wat ze zelf altijd als een nadeel beschouwd. Abi is
namelijk maar 1.63 m. lang. Ook al ziet zij zelf haar lengte als een nadeel, maar het vaak genoeg ook vele voordelen met zich mee. 
Innerlijk: Dankzij het innerlijk van Abigail, weet je dat ze een echte ‘Lestrange’ is. Ze lijkt namelijk sprekend op haar ouders. Ten eerste is ze trots op het feit om een pureblood te zijn.  Net zoals haar ouders, met name haar moeder, is ze zeer loyaal tegenover The Dark Lord. Ze weet namelijk heel erg goed hoe loyaal haar ouders tegenover The Dark Lord waren en hierdoor voelde ze zich toch verplicht om die loyaliteit door te zetten, in de tijd dat haar ouders in Azkaban opgesloten zaten. Zo konden ze namelijk, toen ze twee
jaar terug uit Azkaban werden bevrijd, weer beginnen waar ze voordat ze opgesloten zaten, waren geëindigd. 
Ten tweede kan Abi  wreed en meedogenloos zijn. Vaak komt ze ook erg arrogant over, maar dat komt vooral doordat ze altijd zegt wat ze denkt en altijd recht door zee is. Hiermee heeft ze ook geleerd wie haar echte vrienden zijn, aan wie ze ook altijd trouw zal blijven. 
Net zoals haar moeder heeft Abigail niet al te veel geduld en heeft een erg kort lontje. Ruzie wil je ook zeker niet met haar krijgen. Ze beheerst de verboden kunsten/spreuken heel erg goed en ook al weet ze maar al te goed dat de verboden kunsten/spreuken, zoals de naam al zegt, verboden zijn op Hogwarts,is ze zeker niet bang om die te gebruiken. 
Het laatste wat je over Abigail moet weten is dat ze ook een hele andere kant heeft, die ze zeker niet aan iedereen laat zien. Naast dat ze wreed, meedogenloos en arrogant kan zijn, is ze ook erg lief, zorgzaam en iemand bij wie je zeker wel terecht kan. Deze kant laat ze alleen aan haar echte vrienden zien en de mensen om wie ze echt heel erg veel geeft. 
Leeftijd(Minstens 11): 16.
Jaar: 6.
Afdeling:  Gryffindor, iets wat Abi toch eerlijk gezegd verbaasde. Haar hart ligt eigenlijk bij Slytherin, maar de sorteerhoed dacht daar anders over. Hij had iets gevonden in haar, waardoor hij de beslissing had genomen om haar in Gryffindor te plaatsen. Zo weet hij, wanneer het er op aan komt dat ze uiteindelijk voor het goede zal kiezen.
Huisdier: Een sneeuwwitte kat.   
Patronus: Panter. 
Stok: De staf van Abigail is gemaakt van een meidoorn. De kern van haar staf bestaat uit een haar uit de staart van een eenhoorn. De staf is 25,4 centimeter lang. 
Bloedstatus: Pureblood. 
Goede vakken: Abigail is erg goed in Verweer tegen de zwarte kunsten, omdat ze dat soort magie zelf heel goed beheerst en ook heel goed weed hoe je dat af moet weren. Ook is ze erg goed in gedaanteverwisseling, wat ook heel erg goed van pas kan komen. 
Slechte vakken: Qua toverdrank gaat ze meer de kant op van haar vader. Ze is hier niet al te goed in, maar doet er toch haar best voor. Ook waarzeggerij is een vak waar ze niet al te goed voor staat, maar dat komt ook heel erg doordat ze geen interesse in dat vak heeft. 
Extra: Omdat haar ouders bij haar geboorte in Azkaban werden gestopt, heeft Abi bijna heel haar leven bij haar oom, tante en even oude neef gewoond. Zij staan ook beter bekend als de Malfoy’s. Hierdoor heeft Abi een hechte band met Draco. 



Draco Malfoy



Abigail.
Ik haalde een hand door mijn lange blonde haar heen, terwijl ik met zelfverzekerde passen per perron op stapte. Een nieuw schooljaar was aangebroken. Haar op een na laatste schooljaar, haar zesde schooljaar om precies te zijn. Er was genoeg gebeurt de afgelopen jaren. Enorm veel gebeurt. En dat begon allemaal in haar eerste jaar. De sorteerhoed had het blonde meisje compleet van haar stuk gebracht op het moment dat hij haar bij Gryffindor ingedeeld had. Iets wat Abigail totaal niet verwacht had. Echt helemaal niet. Haar achternaam was al genoeg reden voor een plek in Slytherin, maar toch had de sorteerhoed een ander lot voor haar. Ze had zich enorm moeten bewijzen dat eerste jaar. Iedereen wantrouwde haar. Trokken alles wat ze deed en zei in twijfel en zorgde ervoor dat ze zich keer op keer moest bewijzen. Bij alles wat ze deed. Ze had haar huis moeten laten zien dat ze een echte Gryffindor was en dat was alles behalve makkelijk geweest. Nog steeds vertrouwde niet iedereen haar. Toch had ze het na haar eerste jaar wat makkelijker. Ze was begonnen aan Hogwarts in hetzelfde jaar als de Weasley tweeling. Fred en George waren de enige die haar het voordeel van de twijfel hadden gegeven en sindsdien noemde de blondine de roodharige jongen haar beste vriend. Ze kon van zijn gezelschap genieten en ze kon het daarbij ook enorm goed met hem vinden. Al was hij vrijwel een van de weinige die ze compleet vertrouwde en hij leek een van de weinige die haar ook oprecht leek te mogen. Al kon ze het haar afdeling ook niet kwalijk nemen.
Het blondharige meisje was een Lestrange. Dochter van de twee meest gevreesde en meest loyale dooddoeners. Iedereen verwachtte van haar dat ze in dezelfde voetsporen zou treden. Ze zou immers niet anders gewend zijn? Zeker niet omdat ze opgegroeid was bij haar oom, tante en neefje. Lucius, Narcissa en Draco Malfoy. Draco beschouwde ze dan ook een van haar beste vrienden. Ze waren immers samen opgegroeid. Ik wist alles van de jongen en kon aan een simpele blik al zien wat er met hem aan de hand was of wat hij wilde zeggen. Vaak kwam dat goed van pas, maar ook dat was een reden waarom men haar niet vertrouwde. Zeker nu haar ouders ook uit Azkaban bevrijd waren, wantrouwden mensen haar meer dan ooit. Het klopte dat ze haar ouders weer zag, maar kon iemand dat haar kwalijk nemen. Ze werd als baby bij haar ouders weggehouden. En nu ze hen eindelijk weer terug had wilde ze die tijd weer inhalen, ondanks het feit dat ze bekend stonden als Voldemort's trouwste volgelingen.Kon je dit het meisje kwalijk nemen?
Toch werd ze nu opnieuw aangekeken, terwijl ze met zelfverzekerde passen over het perron heen liep. Het waren voornamelijk eerstejaars. Zelfs ouders keken haar angstig aan. Een kleine glimlach verscheen er rond mijn lippen. Ik kon niet ontkennen dat dit haar niet goed deed. Het streelde haar ego toch wel een klein meisje. Ze wist wel wat er over haar gefluisterd werd en alles daarvan was ongeveer waar. Men vreesde het blonde meisje ook. Dat ze nog een ergere heks kon worden dan haar ouders, mocht het in de verkeerde handen vallen. Mensen spraken dat er grootse dingen van me verwacht konden worden en hoopte dat die in de goede handen zouden vallen. Glimlachend schudde het meisje haar hoofd. Ze hield zich er niet al te veel mee bezig. Het deed haar niet zo veel meer. Ze draaide zich om naar haar neefje, aangezien ze niet bij zijn afdeling ging zitten. "Gedraag je, alsjeblieft. Ik spreek je weer als we op school aangekomen zijn"sprak ik tegen Draco. Ik drukte een kus op zijn wang en stapte vervolgens de trein in. Ik ging op zoek naar een coupé waar ik me bij kon voegen of desnoods een lege coupé waarin in plaats kon gaan nemen.

Draco.
Een kleine grijns wist zijn lippen te sieren. Een nieuw schooljaar was eindelijk aangebroken, wat betekende dat hij aan zijn vijfde jaar op Hogwarts mocht beginnen en god, wat was hij blij dat hijbijna klaar was. Hij mocht dan nog wel een aantal jaar, maar hij was in ieder geval over de helft. Het beleid van de school was verschrikkelijk en hij was blij als hij daar eindelijk een keertje vandaan kwam. Hij had het toch niet echt nodig. Natuurlijk was het goed om zichzelf te kunnen onderscheiden, mocht het moment eindelijk daar zijn, maar hij wist precies wat hij wilde gaan doen. Hij wilde in zijn vader's voetsporen treden en hij wist maar al te goed dat hij een goed woordje voor hem zou doen. Dat zat wel goed en daar had de blonde jongen dan ook alle vertrouwen in. Het belangrijkste was dat hij zijn laatste rot jaren op deze school vol wist te houden, al had hij eigenlijk geen recht van klagen gehad. Ergens wist hij dat ook wel en wist hij dat zijn één jaar oudere nichtje het veel moeilijker op Hogwarts had dan hij. Hij had respect voor het feit hoe ze dit allemaal aan wist te pakken. Zeker sinds de bevrijding van haar ouders. Hij wist als geen ander hoe ze werd aangekeken. Hoe er over haar gepraat werd. Wat er precies gezegd werd en nog wist het meisje zich staande te houden. Hij had er respect voor gehad. Al snapte hij niet dat ze niet dezelfde afdeling deelde. Het meisje was een ware Slytherin en hij was verbaasd toen hij het nieuws van zijn oom en tante hoorde. Ze zou ook beter in die afdeling passen, aangezien iedereen in die afdeling als een ware aanwinst beschouwde, in plaats van dat ze verafschuwd werd. Toch had ze zich goed weten te bewijzen in haar afdeling. Ze had mensen in weten te pakken en vriendschappen weten te sluiten. Daar had ze de charme gewoon voor, dus maakte hij zich niet al te veel zorgen om zijn nicht. 
De twee waren praktisch gezien opgegroeid, dus waren ze enorm hecht. Ze was de enige aan wie Draco echt alles toevertrouwde en wie hij ook echt blindelings vertrouwde. Dat had hij eigenlijk niet met iemand anders. Niet op die manier tenminste. Een kleine grijns verscheen er rond zijn lippen, voor hij om zich heen keek. Ze waren inmiddels op het perron verschenen, wat betekende dat de lange treinreis binnenkort zou beginnen. Iets waar hij altijd enorm tegenop keek. Hij ging er veel liever op een andere manier heen, maar omdat de locatie van de school onbekend was, werd dit ongelofelijk moeilijk en had hij eigenlijk geen andere keus gehad. Natuurlijk was het een goede manier om weer in contact te komen met zijn klasgenoten en anderen van zijn afdeling, maar het duurde allemaal zo ongelofelijk lang dat hij op een gegeven moment niet eens meer wist waar hij het over moest hebben. Al keek hij ook niet echt uit naar de speech van die oude gek, voor hun avondmaal zou beginnen. Als ze eindelijk op school aan waren gekomen tenminste. Een zachte zucht rolde er over zijn lippen. Hij richtte zijn blik op zijn nicht. Die leek ook helemaal in haar eigen gedachten te zijn. Tot ze bij de trein aangekomen waren tenminste. Kort haalde hij zijn schouders op en volgde de bewegingen die ze maakte. Hij hoorde wat ze zei en glimlachte. "Ik hou je op de hoogte"zei hij tegen haar, nog voor dat ze een kus op zijn wang wist te drukken en de trein wist te verdwijnen. Ze was welkom om bij hem te komen zitten. Niemand van de afdeling vond dat maar erg, al wist hij dat ze ook haar eigen vrienden had en daar ook graag bij aan wilde sluiten. Dat begreep hij maar al te goed. Hij besloot haar voorbeeld te nemen en de trein binnen te stappen. Ze waren hier tot slot samen gekomen. Het was te gevaarlijk als ze werden afgezet, dus was dit de beste manier. Hij liep door de eindeloze lange trein heen en keek kort verschillende coupé's binnen. Hij walgde van sommige mensen. Tot slot kwam hij bij het gedeelte waar al zijn vrienden zaten. Hij haalde opgelucht adem en besloot zich aan te sluiten bij Blaise, Crabbe en Goyle.

@HPorpgmodel