ORPG // Be careful of love - Forum

Aelin schreef:

Elisabeth (Elisa) Chloë James
16 years old
Daughter of Athena

Elisabeth Chloë James was geen gewoon meisje. Ondanks dat haar vader en stiefmoeder haar zo hadden geprobeerd op te voeden, was er geen ontkomen aan dat Elisa niet gewoon was. Ze was slimmer dan de gewone student, atletischer als de gewone student en boven al: ze was een demi-god.
Als dochter van Athena, godin van o.a. wijsheid en strategie, was ze altijd in gevecht voor haar leven. Ze zag wezens die de normale mens niet konden zien, en dat maakte haar altijd prooi. Zo erg prooi, dat ze op 10 -jarige leeftijd besloot het huis te verlaten. Ze kende geen andere demi-goden, dus daar kon ze niet op rekenen. Lang zwierf het jonge meisje rond in de straten en bossen, tot ze een speciale plek ontdekte: The half-blood camp. Hier waren er allemaal demi-goden en wezens welke zij kon zien, waar zij gewoon mee om kon gaan en het allerbelangrijkste: hier was ze veilig. Soms dat Elisa de stem van haar moeder, Athena, door haar hoofd te horen. Of dacht ze dat zij haar misschien wel de juiste kant richting het kamp gestuurd had. Het was altijd een gedachte in haar hoofd, gezien ze haar moeder nog nooit gezien had.
En zo, werd de 16-jarige Elisa wakker in het half-blood camp. Ze had een kamertje voor haarzelf, gezien ze er niet van hield om met anderen te slapen. Zeker niet onbekenden. En de vele meiden hier hielden vooral van roddelen over de jongens. Daar had Elisa zeker geen zin in. Nee, Elisa stond op uit bed, trok meteen haar hardloop setje aan en rende haar kamer uit - ze was altijd klaar voor een gevecht.

PowerWriter schreef:
Theseus had altijd al een affiniteit gehad voor water. Zijn hele leven lang voelde hij zich erdoor aangetrokken. Hij kon langer onder water blijven dan de meeste kinderen van zijn leeftijd, hij kon snel zwemmen en voelde zich over het algemeen blijer in de buurt van water. Voor een groot deel van zijn leven had hij hier weinig betekenis aan gegeven en had hij het niet als ongewoon beschouwd. Theseus woonde bij zijn moeder in een klein appartementje in het midden van een grote stad. Het was inmiddels de tiende stad waar Theo had gewoond, hij was telkens aan het verhuizen met zijn moeder. Zijn vader was er niet meer, zijn moeder had hem heel zijn leven verteld dat hij verloren was geraakt op zee en daar was gestorven. Het enige wat Theseus over had van zijn vader waren de verhalen van zijn moeder, waar hij jarenlang naar had geluisterd om maar een idee te krijgen van wie zijn vader was. Zijn moeder vertelde hem vroeger bijna elke dag hoe erg hij op zijn vader leek om hem gerust te stellen.
Maar dat alles veranderde op zijn dertiende verjaardag. Zijn moeder was de hele dag al gestrest geweest, ze had meer stress dan op een elke andere verjaardag die hij gehad had. Het leek dat ze weinig had voorbereid, ze haalde hem uit bed om hem in de auto te zetten. Ze zouden een verjaardagsreisje maken, maar in plaats daarvan reed ze naar een plek die Theseus nu thuis noemde. Camp Halfblood. Op de weg naar het kamp had zijn moeder alles uitgelegd. Zijn vader was helemaal niet gestorven op zee, hij was Poseidon, de Griekse god van de zee. Natuurlijk had Theseus haar niet geloofd, het had heel wat nodig om het hem te laten geloven. Zijn moeder zei dat ze telkens moesten verhuizen doordat er altijd wezens achter hem aanzaten en dat zijn moeder haar best deed om hem te beschermen, maar dat het soms mis ging. Ze zei dat hij nu hij dertien was welkom was in Camp Halfblood, waar hij mensen zou ontmoeten die in hetzelfde bootje zaten als hij, maar met andere goddelijke ouders. Ook vertelde ze dat Theseus de naam was van een grote Griekse held en een andere zoon van Poseidon, en dat zijn vader de naam had gekozen omdat hij geloofde dat Theo kon opleven naar de grootheid die een van zijn vaders eerdere zoons was geworden. Antoni was de naam die zijn moeder hem wilde geven. Het was genoeg om Theseus voor de hele reis stil te houden om na te denken.
Eenmaal bij het kamp had hij een emotioneel afscheid met zijn moeder, die hij waarschijnlijk erg weinig nog zou zien, en werd hij opgehaald door de centaur Chiron. Hij bracht Theseus naar mr D, ook wel bekend als Dionysos, de god van wijn. Mr D had verteld dat het verhaal van zijn moeder klopte, en dat hij de zoon van Poseidon was. Alleen moest Poseidon hem nog claimen. Dat gebeurde diezelfde middag nog, want toen hij wilde gaan dineren verscheen er een helder symbool van een blauwe drietand boven zijn hoofd. Sindsdien was hij officieel de zoon van Poseidon, en woonde hij officieel in de cabine van Poseidon. Het was raar voor hem om te realiseren wie zijn vader was, en daarnaast had hij opeens een broer erbij. Percy Jackson was zijn broer, en eerst was het heel raar om met hem om te gaan, maar nu waren ze onafscheidelijk. Hij vertelde Theseus vaak verhalen over hun vader, hij had hem namelijk ontmoet en Theo nog nooit. De enige manieren waarop Theseus iets van zijn vader hoorde was via mr D. of Chiron, en soms hoorde hij een stem in zijn hoofd hem advies geven -- die van zijn vader. Theseus hoopte dat hij hem ooit in het echt kon zien.
En nu, vijf jaar later, was Theseus nog steeds op het kamp. Tussendoor was hij wel weggeweest, zijn moeder opzoeken bijvoorbeeld, maar het kamp was zijn thuis geworden. Theseus was net wakker geworden en sprong uit zijn bed. Hij had zijn eigen kamer zoals Percy ook zijn eigen had. De cabine stond recht naast het water. Grote ramen gaven hem uitzicht over het meer. Verder stonden er overal zee gerelateerde spullen, kaarten, namaakboten, gevechtsspullen. Theseus deed zijn kleding aan en zijn trainingswapenuitrusting en liep de deur uit. Het was nog vroeg, het kamp zou pas over een half uur echt wakker worden. Theseus was echter vaak vroeg wakker, hij wilde altijd trainen voordat het druk werd. Hij was namelijk druk in het kamp, gaf wel is lessen en dergelijke, maar had in de ochtend de tijd voor zichzelf hard nodig. Meestal was Percy met zijn vrienden er wel bij in de ochtend, maar nu had Theseus besloten hem te laten slapen. Theseus liep richting het trainingsveld, diep in zijn gedachten.